Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2019 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym,

w składzie :

Przewodniczący : sędzia del. Dobromira Myszakowska

Protokolant : Karolina Żukowska

Prokurator: Tadeusz Kaczan

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 2.04.2019r., 09.04.2019r., 22.05.2019r., 04.07.2019r., 05.09.2019r., 07.10.2019r., 22.10.2019r., 14.11.2019r.

we Wrocławiu

sprawy karnej z oskarżenia publicznego

przeciwko:

P. R.

ur. (...) w O.

synowi R. i D. z d. Z.

oskarżonego, o to, że:

w okresie od 15 września 2017r. do 14 listopada 2017r. we W. przywłaszczył powierzone mu umową najmu z dnia 15 maja 2017r. mienie w postaci pojazdu - ciągnika siodłowego m-ki M. (...).(...) (...) o rej. (...) o wartości 400.000 złotych stanowiącego mienie znacznej wartości na szkodę (...), H. 1, (...) S. oraz (...) sp.zo.o. z/s K.

tj. o czyn z art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk

********

I.  uznaje oskarżonego P. R. za winnego tego, że w okresie od 15 września 2017r. do 14 listopada 2017r. we W. przywłaszczył powierzone mu umową najmu z dnia 15 maja 2017r. mienie w postaci pojazdu- ciągnika siodłowego m-ki M. (...).(...) (...) o rej. (...) o wartości 249.400 złotych netto stanowiącego mienie znacznej wartości na szkodę (...), H. 1, (...) S. oraz (...) sp.zo.o. z/s K. to jest przestępstwa z art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk i za to na podstawie art. 294§1 kk w zw. z art. 284§2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70§1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

III.  Na podstawie art. 72§1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

IV.  Na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w łącznej kwocie 471,92 zł (czterysta siedemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze), w tym wymierza mu opłatę w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

Sygn.akt III K 344/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w niniejszej sprawie:

Oskarżony P. R. jest prezesem spółki (...) Sp.zo.o z siedzibą Ul.(...).(...) (...)-(...) W.. W firmie tej, jako kierowca zatrudniony jest szwagier oskarżonego P. S. (1). Pod nieobecność oskarżonego, wyjeżdzającego w trasy jako kierowca, zajmował się on płatnościami na jego polecenie.

Dowód:

- zeznania świadka P. S. (1) k. 98-99

- wyjaśnienia oskarżonego P. R. k.47-48

W dniu 15 maja 2017r. w (...) została zawarta umowa najmu o numerze (...) pomiędzy firmą (...).zo.o. z/s K. a firmą (...).zo.o dotycząca pojazdu marki M. (...).(...) (...) o nr rej.(...). Umowa została podpisana przez oskarżonego P. R..

Dowód:

- zeznania świadka A. R. k. 2,3,50

- umowa najmu z dnia 15.05.2017r. k. 8

Na przedmiotowej umowie jako siedzibę spółki (...).zo.o wskazano Al. (...) (...)-(...) W., jako telefon kontaktowy 784 551 090, adres mailowy: (...)

Dowód:

- umowa najmu z dnia 15.05.2017r. k. 8

- zeznania świadka P. S. (1) k. 98-99, 51

Do przekazania pojazdu doszło w dniu 19 maja 2017r. w miejscowości (...). Pojazd wraz z kluczykami, dowodem rejestracyjnym i certyfikatami oraz oryginałem policy ubezpieczeniowej odebrał oskarżony P. R..

Dowód:

- zeznania świadka A. R. k. 2,3

- protokół wydania pojazdu k.9

Na podstawie przedmiotowej umowy zobowiązała się spółka do płacenia rat miesięcznych w wysokości 1590 euro plus VAT. Spółka (...) nie uregulowała żadnej z rat przed wypowiedzeniem umowy, pomimo wezwań do zapłaty wysłanych na wskazany adres email.

Dowód:

- zeznania świadka A. R. k. 2,3

- wezwanie do zapłaty k.50-51a

- stan zobowiązań na dzień 18.01.2018r k. 52

Z uwagi na brak płatności rat w dniu 14 września 2017r. (...).zo.o. wypowiedziała przedmiotową umowę najmu ze skutkiem natychmiastowym oraz wezwała do natychmiastowego zwrotu najmu na wskazane miejsce. Wypowiedzenie zostało doręczone na adres wskazany w umowie najmu.

Dowód:

- wypowiedzenie umowy najmu w trybie natychmiastowym k.10

- informacja z (...) Sp.zo.o k.83-84

Z uwagi na brak reakcji próbowano nawiązać kontakt telefoniczny z podanym w umowie numerem, jak i mailowy jednak bezskutecznie.

Wg (...) po wypowiedzeniu umowy pojazd był w ruchu.

Dowód:

- zeznania świadka A. R. k. 2,3,50

Brak płatności rat spowodowany był problemami (...) spółki (...) wynikającymi z braku kontraktów na przewóz. Oskarżony P. R. wraz z P. S. (1) podjęli decyzję o niezwracaniu auta właścicielowi.

Dowód:

- zeznania świadka P. S. (1) k. 98-99, 51

- zeznania świadka Ł. W. k.54-55

- zeznania świadka A. Ż. k.55-56

Na skutek działań windykacyjnych prowadzonych przez spółkę (...).zo.o. ustalono miejsce pobytu przedmiotowego auta. W dniu 14 listopada 2017r. w asyście policji odebrano przedmiotowy pojazd o wartości 249.400 zł, od oskarżonego w miejscowości W.. Funkcjonariusz policji sporządził protokół jego oględzin. Sporządzono także protokół przyjęcia zwrotu, uwzględniający stan techniczny pojazdu w chwili odbioru.

Dowód:

- zeznania świadka A. R. k. 2,3,49

- protokół oględzin odnalezionego pojazdu k.41

- opinia biegłego z zakresu wyceny maszyn k. 80-84, 109-110, 116-119, 122

- protokół przyjęcia zwrotu k.100-107

Po dniu 15 listopada 2019r. P. S. (1) w imieniu firmy (...) zwracał się drogą mailową do firmy (...) o wznowienie umowy najmu.

Dowód:

- zeznania świadka P. S. (1) k.108-109

***

Oskarżony P. R. ma (...). Jest żonaty, nie ma dzieci. Ma średnie wykształcenie, z zawodu jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Prowadzi działalność gospodarczą w (...) jako kierowca z dochodem 2200 zł miesięcznie.

Oskarżony nie był do tej pory karany na karę pozbawienia wolności.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego P. R. k. 92-94

***

Oskarżony P. R. przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego P. R. k. 92-94 (t.I)

Przesłuchiwany w toku postępowania sądowego oskarżony P. R. ponownie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, m.in.: że nie dzwoniono do niego w tej sprawie że jest wypowiedziana umowa, nie pisano maila, on o tym nie wiedziałem, tym się zajmował P. S. (1). On w tym okresie cały czas jeździł. Tym samochodem M. w ogóle nie jeździł, bo S. tym kierował. Oskarżony wyjaśnił, że jak się pytałem pana P. czy są jakieś zadłużenia to go zapewniał że wszystko jest popłacone, on się zajmował finansami spółki. Oskarżony wyjaśniał, że w tym okresie non stop jeździł w trasie, tyle co zjeżdżał na pauzy do domu. Z panem P. miał tylko kontakt telefoniczny. Finansami zajmował się P. bo miał większe doświadczenie, on pozyskiwał transporty też. Oskarżony stwierdził, że założył z nim tą spółkę, był prezesem, tylko że się dogadali, tak że oskarżony będzie kierowcą, ponieważ oskarżony nie miał znajomości ani w dziale logistycznym, a on miał znajomości, umówili się więc, że on będzie tym kierował i pilnował wszystkiego. Oskarżony wyjaśnił, że jak się dowiadywał, czy wszystko jest regulowane on mówił że tak. Oskarżony stwierdził, że o wypowiedzeniu umowy dowiedział się jak trzeba było oddać samochód i zadzwoniła do niego żona P. czy jej pomoże oddać samochód z parkingu bo stoi policja, wtedy się dowiedział. Oskarżony wyjaśnił, że dzwonił do S. co jest grane i wtedy mu powiedział że nie są płacone raty. Oskarżony stwierdził także, że mail i telefon był P. podany. Korespondencję odbierał P.. M. oskarżony nie obsługiwał, ten adres (...) to prywatny mail P.. Reasumując powyższe oskarżony uznał doręczenie wypowiedzenia P. za nieprawidłowe.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego P. R. k. 47-48, 123, 61 (t.II)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na zeznaniach świadka A. R.-pracownika pokrzywdzonego. Analizując spójne i konsekwentne zeznania tego świadka Sąd nie znalazł żadnych okoliczności podważających ich wiarygodność. Świadek ten przedstawił okoliczności zawarcia umowy najmu przedmiotowego samochodu ze spółką oraz sposób jej realizacji. Zeznania świadka w tym zakresie są w pełni spójne z dowodami w postaci umowy najmu z dnia 15.05.2017r., protokołem wydania pojazdu oraz wypowiedzeniem umowy najmu w trybie natychmiastowym. Zeznania te są także spójne w tym zakresie z zeznaniami świadka P. S. (1), jak i wyjaśnieniami oskarżonego P. R..

Odnośnie zeznań świadka P. S. (1) to za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania tego świadka złożone w toku postępowania przygotowawczego w dniu 09 października 2018r. świadek ten zeznał wówczas, że zajmował się płatnościami na polecenie oskarżonego, podczas, gdy ten był w trasie. Opisując współpracę z firmą (...) świadek zeznał „współpraca z firmą (...) nie układała się po naszej myśli, przy czym problemy były po stronie naszej firmy. Trafiliśmy na okres, kiedy nie było zysków z transportu i mieliśmy problemy z regulowaniem zobowiązań wobec (...) za wynajęty ciągnik siodłowy” (k.98v). Powyższe jest w pełni spójne z zeznaniami świadka A. R.. Świadek potwierdził także, że z firmy (...) otrzymywali wezwania do zwrotu ciągnika siodłowego, ponadto „nie pamiętam kiedy, ale jeszcze w 2017r. firma wypowiedziała umowę i wystosowała do nas pisemne żądanie zwrotu tego ciągnika.”(k.98v). Powyższe jest także w pełni spójne z relacją świadka A. R., jak i dokumentami w postaci wypowiedzenie przedmiotowej umowy. Świadek P. S. (1) zeznał także, że powyższe wypowiedzenie umowy odebrał on i potwierdził odbiór pisma. Jak zeznał świadek, co również znajduje oparcie w zeznaniach świadka A. R., pomimo wypowiedzenia umowy wynajmu i żądania zwrotu ciągnika nie został on zwrócony, „o tym, że pomimo wezwania nie zwrócimy ciągnika siodłowego i poczekamy na poprawę sytuacji zdecydowaliśmy wspólnie z P. R., to jest prywatnie mój szwagier i ustaliliśmy to wspólnie podczas którejś rozmowy.”, „cały czas mieliśmy nadzieję, ze uda się wyjść na prostą, że przyjdzie koniunktura na transport i zdołamy zapłacić zaległe i bieżące raty za wynajem.” (k.98v). Sąd uznał powyższe zeznania za w pełni wiarygodne. Za niewiarygodne, jako wyraz oczywistej linii obrony oskarżonego P. R. Sąd uznał jego wyjaśnienia, w których nie przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu, wskazując przede wszystkim na brak swojej wiedzy o wypowiedzeniu umowy. Wyjaśnienia te sprzeczne są nie tylko z przytoczonymi powyżej zeznaniami świadka P. S. (1), ale i zasadom logicznego myślenia, jak i doświadczeniem życiowym. Zauważyć należy, że oskarżony jest prezesem spółki (...), podpisał on przedmiotową umowę najmu, gdzie wskazał on jako mail kontaktowy (...) oraz adres do doręczeń: Al.(...) (...)-(...) W., na takie właśnie adresy kierowana była korespondencja ze strony (...) (np.: wypowiedzenie umowy k. 10, czy informacja z elektronicznego systemu doręczeń firmy (...)). Tym samym za nieuzasadnione uznać należy twierdzenie oskarżonego o braku skutecznego wypowiedzenia przedmiotowej umowy. Przypomnieć w tym miejscu także należy, że jak wynika z zeznań P. S. (2) (k.51) podanie jego adresu email i nr telefonu to była ich wspólna z oskarżonym decyzja. Ponadto za niewiarygodne uznać należy wyjaśnienia oskarżonego, gdzie stwierdza on „nie było problemów z płatnościami.”(k.48) podczas, gdy zawnioskowani przez niego świadkowie: Ł. W. – prowadzący biuro rachunkowe zeznaje: „ pierwszy rok 2017r chyba, spółka miała znacznie słabszy w przychodach” (k.55) księgowy, czy A. Ż. – współpracujący gospodarczo ze spółką oskarżonego zeznaje: „jeszcze przed jesienią 2017r. jednej z głównych klientów obiecywał nam oddać linie codzienną polska-B. (…) ta obiecana współpraca się nie udała (…) z mojej wiedzy wiem, ze okres letni to okres ograniczonego transportu z Hiszpanią i złych stawek” (k.55) co potwierdza zeznania świadka P. S. (1) o problemach finansowych spółki w omawianych okresach („ Kontraktu nie dostaliśmy, przeciągali nas czasowo.” (k.51). Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę oczywisty fakt, iż ograniczone transporty z pewnością przekładają się na zyski spółki, i co z pewnością było odczuwalne w jej dochodach i dochodach oskarżonego ( no bo i dlaczego skutki braków kontraktów miałyby jedynie obciążać pracownika-P. S. (1)), nadto uwzględniając fakt, iż oskarżony P. R. i świadek P. S. (1) to szwagrowie, pozostający ze sobą w dobrych relacjach (świadczy o tym współpraca w (...)), nadto nie sposób znaleźć obiektywnej przyczyny dla której P. S. (1) miałby spadek kontraktów zatajać przed oskarżonym, za niewiarygodne uznać należy twierdzenia oskarżonego, że w trakcie rozmów nie powziął wiedzy o trudnej sytuacji ekonomicznej swojej spółki, a w konsekwencji wiedzy o niepłaceniu rat na przedmiotowy samochód. Wiarygodne, w ocenie Sądu, są w tym zakresie zeznania świadka P. S. (1) z postępowania przygotowawczego , że oskarżony posiadał wiedzę o zaległościach i wypowiedzeniu umowy najmu, i postanowili oni wspólnie ten trudny dla firmy okres przeczekać, z zamiarem wywiązania się z zaległych zobowiązań po odzyskaniu zleceń. Za niewiarygodne, jako mające wzmocnić linię obrony oskarżonego, Sąd uznał zeznania P. S. (1) złożone w toku postępowania sądowego, że informował oskarżonego o tym, iż wszystko jest ok, że on dokładnie nie wiedział, ze nie ma tych zleceń, bo ta relacja nie tylko jest sprzeczna z poprzednimi zeznaniami tego świadka, ale i zasadami doświadczenia życiowego. Zdaniem Sądu podawane przez świadka względy ambicjonalne „ nie wiedziałem jak mam mu powiedzieć, że źle zarządziłem w firmie, dodatkowo to ja sam go namówiłem na dobranie tego samochodu” (k.51) nie są wiarygodne. W relacjach rodzinnych łączących świadka i oskarżonego nie sposób nie dostrzec bowiem takiego spadku dochodów. Jednocześnie zauważyć należy, iż już w dalszych zeznaniach, złożonych w toku postępowania sądowego świadek wycofał się ze stanowczych twierdzeń o braku wiedzy oskarżonego o sytuacji finansowej firmy: „Ja pamiętam, że mówiłem mu jak pytał jak jest, mówiłem damy rade, jest wszystko w porządku. Że zbliża się nam sezon nowy i będzie dobrze. Damy radę, to znaczy w sensie wyprostować sytuację finansową. Nie mówiłem mu że mamy duży problem. Nie było innych zaległości, tylko to auto. P. pytał czemu nie jeżdżę w trasę, mówiłem że nie ma załadunków” (k.51). Świadek zaprzeczył także roli oskarżonego w firmie „jedynie na papierze”- „Szwagier był prezesem bo on chciał firmą zarządzać, ja miałem kontakty jak chodzi o ładunki. Ja więcej byłem w transporcie. On decydował gdzie jeździmy.” (k.51).

Odnośnie zeznań świadków Ł. W. i A. Ż. Sąd nie znalazł żadnych okoliczność podważających wiarygodność ich zeznań. Zeznania te są w pełni spójne z zeznaniami świadka P. S. (1) odnośnie kondycji finansowej spółki w omawianym okresie.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zgromadzone w sprawie dokumenty w postaci: umowy najmu z dnia 15.05.2017r., protokołu wydania pojazdu, wypowiedzenia umowy najmu, protokołu oględzin odnalezionego pojazdu, wezwań do zapłaty, stanu zobowiązań na dzień 18.01.2018r., informacji z (...) Sp.zo.o, protokołu przyjęcia zwrotu nie znajdując żadnych podstaw do podważenia wiarygodności powyższych dokumentów. Zdaniem Sądu przedmiotowe dokumenty zostały sporządzone rzetelnie przez wskazane w nich podmioty zgodnie z wymogami prawa. Odnośnie opinii biegłego z zakresu wyceny maszyn, urządzeń i pojazdów inż. M. M. (2) to Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zakwestionowania kompetencji osoby je sporządzającej. Zdaniem Sądu przedmiotowe opinie sporządzone i wydane zostały zgodnie ze sztuką. Sąd w pełni podziela zarówno ustalenia, jak i wnioski opinii biegłego przyjmując je za własne.

Mając na uwadze tak ocenione dowody i w oparciu o nie ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd uznał oskarżonego P. R. za winnego tego, że w okresie od 15 września 2017r. do 14 listopada 2017r. we W. przywłaszczył powierzone mu umową najmu z dnia 15 maja 2017r. mienie w postaci pojazdu- ciągnika siodłowego m-ki M. (...).(...) (...) o rej. (...) o wartości 249.400 złotych netto stanowiącego mienie znacznej wartości na szkodę (...), H. 1, (...) S. oraz (...) sp.zo.o. z/s K..

Zdaniem Sądu oskarżony P. R. czynem swoim wypełnił znamiona przestępstwa z art. 284§2 kk w zw. z art. 294§1 kk, przywłaszczając powierzony mu umową najmu pojazd, postępując z nią tak jak właściciel. Przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. popełnić można umyślnie wyłącznie w formie zamiaru bezpośredniego, ponieważ charakteryzuje je szczególne ukierunkowanie (dolus coloratus) (por. wyrok SN z 6 stycznia 1978 r., V KR 197/77, OSNPG 1978, Nr 6, poz. 64; wyrok SN z 11 marca 2003 r., V KK 212/02, KZS 2003, z. 7-8, poz. 29; wyrok SN z 24 kwietnia 2007 r., IV KK 31/07, LEX nr 262665). W ocenie Sądu oskarżony zamiar taki posiadał. Zaprzestał on bowiem płacenia rat, zrywając kontakt z (...), nie wydając samochodu na wezwanie (zaś miejsce jego położenia zostało dopiero ustalone przez pracowników tej spółki). Takie postępowanie uzewnętrznia jego zamiar postępowania z przedmiotowym pojazdem jak właściciel. Podejmując powyższe czynności miał zamiar zatrzymania pojazdu bez tytułu prawnego i powiększenia swojego majątku kosztem spółki (...). Przypomnieć należy stanowisko wyrażone w orzecznictwie, że „samo zatrzymanie cudzej rzeczy i używanie jej dla zysku, któremu nie towarzyszy zamiar zatrzymania tej rzeczy na własność, nie stanowi znamion sprzeniewierzenia, gdyż przy tym przestępstwie zachowaniu sprawcy musi towarzyszyć animus rem sibi habendi, a więc wola (zamiar) zatrzymania cudzej rzeczy dla siebie lub innej jeszcze niż powierzający mu je osoby" (wyrok SN z 15 lipca 2010 r., III KK 434/09, OSNSK 2010, poz. 1463). Oskarżeni nie tylko używał samochodu do prowadzenia działalności gospodarczej, ale miał zamiar zatrzymania samochodu. Na powyższe wskazuje zaprzestanie wywiązywania się przez niego ze swoich obowiązków związanych z zawartą umową najmu i zerwanie kontaktu z firmą leasingową, mimo świadomości konsekwencji takiej postawy. Podkreślić należy, że trudna sytuacja firmy nie uniemożliwiała przecież nawiązania kontaktu z firmą (...), negocjowanie zmiany zawartej umowy najmu, poinformowania o miejscu położenia przedmiotowego samochodu, czy wreszcie jego zwrot. Korzystając z samochodu, a następnie pozostawiając je w sobie wiadomym miejscu, oskarżony postępował z pojazdem jak właściciel, pozorując swoje prawo do rozporządzania nim i pozbawiając tym samym możliwości korzystania z tego prawa podmiotu, któremu prawo to przysługuje. Zdaniem Sądu oskarżony nie miał na celu jedynie czasowego uniemożliwiania właścicielowi korzystania z rzeczy, lecz samochód te docelowo traktował jak rzecz własną (por. wyrok SA w Poznaniu z 26 marca 2013 r., II AKa 44/13, LEX nr 1324761).

Ustalając wartość przywłaszczonego pojazdu na kwotę 249.400 zł Sąd miał na uwadze opinię biegłego M. M. (3) ustalającą ją na tą kwotę z uwzględnieniem ponadstandardowego zużycia pojazdu, uwzględniającą uszkodzenia i usterki ujęte w „Protokole przyjęcia zwrotu z dnia 14.11.2017r.”(k.100-107). Zdaniem Sądu tak zastosowana metoda ustalenia wartości pojazdu-wartość rynkowa, oszacowana w podejściu porównawczym, z uwzględnieniem szybkiej sprzedaży odpowiada w pełni wartości przywłaszczonego pojazdu. Zauważyć także należy, iż jest to najbardziej korzystna dla oskarżonego z wycen przedstawionych w opinii biegłego.

Wymierzając oskarżonemu P. R. karę za powyższy czyn Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 53 kk stosownie do których Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§1) Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego (§2).

Zdaniem Sądu karą adekwatną wobec oskarżonego P. R. za przedmiotowy czyn, uwzględniającą stopień winy, społecznej szkodliwości jego czynu, jego dotychczasowy tryb życia, wysokość szkody jest kara 1 roku pozbawienia wolności. Tak wymierzona kara spełni swoje cele w zakresie prewencji indywidulanej i generalnej. Zdaniem Sądu analiza elementów strony podmiotowej i przedmiotowej przestępstwa przypisanego oskarżonemu a w szczególności stopnia winy, motywów i pobudek działania, skutków, przy uwzględnieniu właściwości i warunków osobistych oskarżonego pozwala na stwierdzenie, iż orzeczona kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu i stopnia zawinienia. Zdaniem Sądu, aby osiągnąć wobec oskarżonego pożądane skutki wychowawcze i zapobiegawcze i zapobiec podobnym zdarzeniom w przyszłości konieczna jest zdecydowana reakcja, która uświadomi mu konsekwencje takich zachowań. Pobłażliwe potraktowanie utwierdziłoby go zdaniem Sądu w poczuciu bezkarności zachęcając wręcz do popełnienia kolejnych przestępstw. Stąd w ocenie Sądu jedynie kara pozbawienia wolności, może osiągnąć ustawowe cele w zakresie prewencji szczególnej jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zdaniem Sądu już sam wymiar kary jest wystarczający do osiągnięcia wobec oskarżonego jej celi i dlatego też Sąd na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70§1 kk Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata. Zdaniem Sadu tak wyznaczony okres próby pozwoli oskarżonemu na dogłębne przeanalizowanie swojej dotychczasowej postawy wobec podstawowych zasad obowiązującego porządku prawnego.

Na podstawie art. 72§1 pkt 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania o przebiegu okresu próby

Mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową oskarżonego, uzyskiwane dochody i możliwości zarobkowe Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego P. R. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w łącznej kwocie 471,92 zł (czterysta siedemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze), w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

SSR D.Myszakowska

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawca

Kal 14 dni od doręczenia