Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kałuża

Protokolant: Katarzyna Pietrowska

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2019 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie sprawy

z powództwa K. K.

przeciwko P. K.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego P. K. na rzecz powódki K. K. urodzonej (...) alimenty w kwocie po 600,00 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne powódce z góry poczynając od dnia 01 stycznia 2019 roku, w terminie do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z należności,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  zasądza od pozwanego P. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu od uwzględnionej części powództwa oraz 6,00 (sześć) złotych za klauzulę wykonalności,

4.  nie obciąża powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi od oddalonej części powództwa, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

5.  nadaje wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 121/19

UZASADNIENIE

Pozwem, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 19 marca 2019 roku powódka K. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. K. na jej rzecz alimentów w wysokości 1300 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca, do rąk powódki. Ponadto K. K. wniosła o zabezpieczenie powództwa poprzez nakazanie pozwanemu, by ten w czasie trwania postępowania płacił kwotę 800 zł miesięcznie do rąk własnych powódki w celu przyczynienia się do jej utrzymania a także o zasądzenie od pozwanego kwoty zaległych alimentów za miesiące: styczeń, luty, marzec 2019 roku.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że powódka mimo swej pełnoletności, nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, ponieważ jest uczennicą klasy III Technikum Ekonomicznego w P.. Z uwagi na naukę, powódka nie ma żadnego stałego źródła dochodu ani też obiektywnych możliwości jego uzyskania.

K. K. aktualnie zamieszkuje z matką oraz młodszą siostrą w domu rodzinnym w miejscowości W.. Cały ciężar opieki, utrzymania domu oraz zapewnienia godziwych warunków zdaniem powódki spoczywa na barkach jej matki, która w celu realizacji powyższego korzysta z oszczędności. Pozwany natomiast utrzymuje się z emerytury w wysokości 2400 zł miesięcznie oraz prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochody roczne w wysokości 22000 zł.

We wrześniu 2017 roku pozwany wyprowadził się z domu, jednocześnie regulując zobowiązania na rzecz dwóch córek w wysokości 2300 zł, natomiast od września 2018 roku przekazywał on na rzecz powódki mniejszą kwotę w wysokości 800 zł a w styczniu, lutym oraz marcu 2019 roku przekazał powódce odpowiednio kwoty 100, 200, 350 zł.

Postanowieniem z dnia 12 marca 2019 roku Sąd w trybie zabezpieczenia zobowiązał pozwanego P. K. do płacenia przez czas trwania procesu na rzecz powódki alimentów w kwocie po 500 złotych miesięcznie (vide: postanowienie, k.12).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka K. K. jest córką pozwanego P. K. oraz J. K..

/dowód: odpis skrócony aktu urodzenia, k.4/

Powódka jest osobą pełnoletnią, nie pracuje zarobkowo, jest uczennicą III klasy technikum.

/dowód: zaświadczenie z dnia 1 kwietnia 2019 roku, k.24; zeznania K. K. z rozprawy z dnia 27 maja 2019 roku – czas nagrania 00:06:02 – 00:09:12 – k.58v/

K. K. mieszka z matką w domu jednorodzinnym, którego koszt utrzymania wynosi ok. 800 – 900 zł w tym opłaty za media. Na żywność powódka, jej matka i siostra wydają ok. 1000 zł, na środki czystości 350 zł. Ponadto matka powódki opłaca córce ubezpieczenie w kwocie 35 zł miesięcznie. Koszt książek w miesiącu wrześniu to kwota 500 zł, korepetycje – 30 - 40 zł za lekcję, wycieczki - 15 zł, teatr – 10 zł, wycieczka raz na trzy miesiące – 100 zł.

Powódka ponadto posiada problemy zdrowotne, odbywa kosztowne leczenie, tj: rezonans – 400 zł, wizyty u ortopedy – 120 zł, wizyta u profesora – 250 zł, rehabilitacja – 90 zł za wizytę. Na ubrania, środki czystości oraz fryzjera przeznacza ok. 400 zł miesięcznie.

/dowód: zeznania K. K. z rozprawy z dnia 27 maja 2019 roku – czas nagrania 00:07:55 – 00:12:58, k.58v/

Pozwany jest emerytem. Wysokość świadczenia z tego tytułu wynosi 2330 zł. Od 1 kwietnia 2019 roku podjął pracę w warsztacie motocyklowym na umowę zlecenie. Miesięcznie zarabia z tego tytułu 1200 zł. Oprócz powódki ma jeszcze 2 córki. Na siostrę powódki pozwany ma zasądzone alimenty w kwocie 600 zł, zaś na najmłodszą córkę uiszcza alimenty w miarę jego możliwości – ostatnio w kwocie 300 zł. P. K. wynajmuje lokal mieszkalny za 700 zł miesięcznie, dodatkowo uiszcza opłaty za media w wysokości 150 zł – za prąd i wodę co 2 miesiące, 300 zł – za opał w sezonie grzewczym. Ponadto pozwany leczy się urologicznie. Koszt wizyty to kwota 150 zł, badania – 200 zł co 2 miesiące, leki – 150 zł miesięcznie. Na żywność przeznacza natomiast kwotę 500 zł, ubrania i kosmetyki to koszt 100-300 zł. Spłaca kredyt powzięty na działalność gospodarczą – rata miesięczna wynosi 300 zł.

/dowód: zeznania P. K. z rozprawy z dnia 27 maja 2019 roku – czas nagrania 00:12:58 – 00:19:51, k. 58v-59/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z zeznań stron postępowania, jak również na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów. Pozostawały one spójne, logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, w związku z czym stanowiły dla Sądu wiarygodny materiał dowodowy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Jak stanowi treść art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznacza przepis art. 135 § 1 k.r.o. który wskazuje, iż jest on zależny od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwany P. K. jest ojcem powódki – K. K., czego dowodzi skrócony odpis aktu urodzenia. W związku z tym, iż powódka nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie z uwagi na jej wiek oraz podjętą naukę, jak również nie posiada majtku, z którego dochody wystarczyłyby na pokrycie kosztów samodzielnego utrzymania, rodzice są zobowiązanymi do jej alimentacji – w tym również pozwany.

Jak wskazano w powyższym przepisie prawa zakres obowiązku alimentacyjnego zależny jest m.in. od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Pojęcie to nie jest ustawowo określone. Winno być ono analizowane każdorazowo stosownie do indywidualnie zaistniałej sytuacji. Rodzaj i rozmiar usprawiedliwionych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w jakich osoba uprawniona się znajduje. Należy określać je w oparciu o zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, a które wyznacza treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa.

W toku niniejszej sprawy uznać należy, że na usprawiedliwione potrzeby powódki składają się te związane z wyżywieniem, odzieżą, podjętą edukacją, partycypacją w kosztach utrzymania lokalu mieszkalnego, jak i leczeniem. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu, kwota niezbędna na jej utrzymanie i wychowanie oscyluje w wysokości 600 zł miesięcznie. Kolejnym czynnikiem określającym obowiązek alimentacyjny są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. W niniejszym postępowaniu jest nim pozwany P. K., ojciec trzech córek, utrzymujący się z emerytury, dorabiający na umowę zlecenie w warsztacie motocyklowym. Samodzielnie ponosi koszty najmu lokalu mieszkalnego i jego utrzymania, koszty leczenia, stara się płacić alimenty na dzieci, spłaca ratę kredytu.

Podkreślić należy, iż zgodnie ze wskazaniami orzecznictwa Sądu Najwyższego zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Konsekwencją tego zapatrywania jest to, że rodzice w żadnym razie nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może się utrzymać samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Zauważa się przy tym, że nie chodzi tu o mechaniczny podział osiąganych przez rodziców dochodów, ale o zbliżone z rodzicami zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb dzieci, przy uwzględnieniu ich wieku, stanu zdrowia, kierunku szkolenia oraz innych indywidualnych okoliczności (por. : Wyrok SN z dnia 5 maja 1998 r., I CKN 284/98, LEX nr 1223692).

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego P. K. na rzecz powódki K. K. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne powódce z góry od dnia 1 stycznia 2019 roku, w terminie do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z należności. W takiej wysokości są one adekwatne zarówno do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych jak i do możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako wygórowane, z uwagi na prawo równej stopy życiowej dzieci i ich rodziców.

Na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 785) Sąd zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim, kwotę 360 zł tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu od uwzględnionej części powództwa oraz 6 zł za klauzulę wykonalności. Powódki zaś nie obciąża nieuiszczonymi kosztami sądowymi od oddalonej części powództwa, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd nadaje z urzędu wyrokowi w punkcie zasądzającym alimenty rygor natychmiastowej wykonalności.