Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 375/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Dąbrowska(spr)

Sędziowie Sadu Okręgowego: Ryszard Warda

Artur Bobiński

Protokolant Katarzyna Bojnicka

w obecności Prokuratora Ewy Sołodyny

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2019 r.

sprawy przeciwko K. C.

oskarżonemu o przestępstwo z art. 177§ 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i inne

z powodu apelacji obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej z dnia 29 sierpnia 2019r. w sprawie IIK 140/19

orzeka:

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania w tym opłaty za II instancję i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa;

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 375/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej z dnia 29 sierpnia 2019 roku sygn. akt II K 140/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

2.

3.

Ad. 1

Ad. 2

Ad. 3

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść wyroku z art.438 pkt. 2 k.p.k.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który mógł mieć wpływ na treść wyroku art. 438 pkt. 3 k.p.k.

Rażąca niewspółmierność kary art. 438 pkt. 4 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie poparty żadnymi merytorycznymi faktami. Nieprawidłowo sformułowany, bez wskazania konkretnego przepisu kodeksu postępowania karnego, którego obrazy miałby dopuścić się Sąd I instancji, a przez to wykazania, że miałoby to mieć wpływ na treść wyroku.

Nieprawidłowo sformułowany zarzut. Skarżący nie wskazał konkretnie, w którym miejscu Sąd dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych. Zarzut dotyczył nie wyjaśnienia sprzeczności między wyjaśnieniami oskarżonego i opinią biegłego, a uznaniu tych dowodów za wiarygodne. Zarzut miał więc związek z oceną dowodów zaprezentowaną przez Sąd Rejonowy, która w żaden sposób nie miała wpływu na treść wyroku. Sąd zachował reguły wynikające z treści art. 7 k.p.k. w tym oceniając opinię biegłego jak również wyjaśnienia oskarżonego. W związku z taką oceną nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych. Ustalenia faktyczne Sądu I instancji, zostały oparte na analizie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Kara wymierzona oskarżonemu uwzględnia okoliczności do których odwołuje się przepis art. 53 § 2 k.k., jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i uwzględnia wszystkie kwestie związane z osobą oskarżonego, jak również z okolicznościami zdarzenia w związku z którym oskarżony stanął przed sądem, a w szczególności jego skutkami.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność podniesionych zarzutów wyklucza zmianę przedmiotowego wyroku poprzez obniżenie wymierzonej kary, czy też uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymano w mocy co do winy, kwalifikacji prawnej czynu i wymiaru kary.

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

W ocenie Sądu Okręgowego ustalony przez Sąd Rejonowy w Ostrowi Mazowieckiej przebieg zdarzenia i sprawstwo oskarżonego jest rzeczą jednoznaczną.

Oskarżony w toku całego postępowania nie kwestionował swojego sprawstwa. Przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Podkreślić należy, że obrońca zaskarżył wyrok w całości, ale zarzuty faktycznie formułował jedynie odnośnie zdarzenia drogowego, podnosząc, że kierujący pojazdem cinquecento mógł przyczynić się do zaistniałego zdarzenia, ponieważ miał słabo oświetlony pojazd.

Oskarżony w swych wyjaśnieniach podał, że wyprzedzał kolumnę samochodów ciężarowych w sytuacji, gdy było ciemno, była słaba widoczność, nadto kierując samochodem pod wpływem środka odurzającego. Miedzy drugim i trzecim tirem dostrzegł pojazd nadjeżdżający z naprzeciwka. Podał, że zauważył słabe światła samochodu osobowego, że jedno światło tego samochodu było słabsze od drugiego. Oskarżony widział je jednak, tym samym samochód nadjeżdżający z naprzeciwka był dla niego widoczny. Gdyby oskarżony nie wyprzedzał kolumny pojazdów w trudnych warunkach i nie kierował pojazdem pod wpływem środków odurzających, to jego percepcja, rozpoznanie panujących warunków na drodze byłaby znacznie lepsza. Z pewnością do zdarzenia by nie doszło. Okoliczności samego zdarzenia opisywanego przez oskarżonego nie budzą wątpliwości, świadczą o tym zeznania świadków, a także zabezpieczone ślady. Sąd zasadnie dał wiarę oskarżonemu.

Na okoliczność dotyczącą świateł w pojeździe cinquecento wypowiadał się biegły. Podał, że według niego w pojeździe światła działały co jest przecież zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego. Jednocześnie biegły wskazał, że żarówek nie sprawdzał, bo były po zdarzeniu drogowym zmiażdżone. Biegły jednoznacznie wskazał, że oświetlenie pojazdu cinquecento nie było przyczyną wypadku. Biegły składał opinię na podstawie faktów, badając stan techniczny samochodu. Sąd dał wiarę opinii biegłego.

Faktycznie Sąd I instancji w treści uzasadnienia pominął okoliczności związane z oświetleniem samochodu cinquecento. W ocenie Sądu Okręgowego zarówno z wyjaśnień oskarżonego jak i opinii biegłego, wynika, że światła działały. Oskarżony podawał dodatkowo, że jedno paliło się słabiej i w tym zakresie Sąd Rejonowy dał mu wiarę. Ważne znaczenie w ocenie Sądu Okręgowego przy ocenie wyjaśnień oskarżonego w tej części miały zeznania świadka A. Y.. Świadek mówił, że zauważył, iż samochód jadący z tyłu zaczął go wyprzedzać, zauważył jednocześnie samochód jadący z naprzeciwka i wtedy zjechał do krawędzi jezdni. Świadek powiedział, że samochód nadjeżdżający z naprzeciwka miał zwykłe światła, ale tylko jedna lampa się świeciła, nie pamiętał która. Faktycznie więc samochód pokrzywdzonego nie był oświetlony tak jak powinien. Należy przyjąć za oskarżonym, że jedna lampa paliła się słabiej. Jednak podkreślenia wymaga, że oświetlenie działało, że to nie oświetlenie samochodu pokrzywdzonego było powodem wypadku. Samochód był widoczny, widział go kierujący TIR-em, widział jak nadjeżdża, i widział jak oskarżony zaczyna go wyprzedzać. Samochód cinquecento był też widoczny dla oskarżonego. To zachowanie oskarżonego na drodze, doprowadziło do tego zdarzenia drogowego i w żadnej mierze nie można mówić w tym wypadku o przyczynieniu się do tego zdarzenia kierującego samochodem cinquecento.

W ocenie Sądu Okręgowego w tych okolicznościach Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych odnośnie przyczyn zaistnienia zdarzenia drogowego.

Jeśli chodzi o zarzut dotyczący nie dopuszczenia dowodu z opinii biegłego ds. rekonstrukcji wypadków, słusznie Sąd Rejonowy wniosku nie uwzględnił.

Podkreślenia wymaga, że okoliczności zdarzania żadnych wątpliwości nie budzą, opisał je oskarżony, korespondują one z materiałem dowodowym. Nikt nie zbada w tej chwili już świateł pojazdu pokrzywdzonego, ponieważ po wypadku nie jest to możliwe. Nadto z materiału dowodowego wynika, że światła działały. Jeszcze raz należy podkreślić , że winę za zaistniały wypadek ponosi oskarżony, który kierował pojazdem pod wpływem środków odurzających i wyprzedzał kolumnę pojazdów w ograniczonej widoczności. Nadto obrońca oskarżonego nie powołuje się w tym zakresie na niepełność opinii już zawartej w aktach, chce aby dokonać rekonstrukcji zdarzenia, która mogła być wykonana na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy i nie potrzeba było sądowi do tego wiadomości specjalnych.

Za nieskuteczny Sąd uznał zarzut rażącej niewspółmierności kary. Oskarżonemu wymierzono karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara ta z całą pewnością nie oscyluje w górnych granicach zagrożenia. Tym bardziej, że zagrożenie za czyn z art. 177 § 2 k.k. podnosi fakt , że oskarżony kierował samochodem w stanie odurzenia. Oskarżony odpowiadał w sumie za trzy czyny, był karany, skutki zaś zdarzania, które spowodował sowim działaniem były ogromne. Jedna osoba zginęła kolejny pokrzywdzony doznał ciężkich obrażeń ciała, kolejna pokrzywdzona obrażeń ciała na czas powyżej siedmiu dni. Sąd Okręgowy uznał, że kara wymierzona oskarżonemu spełnia swoje zadanie w zakresie indywidualnego jak i społecznego oddziaływania, dlatego wyrok należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. II

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze z uwagi na sytuację majątkową. Oskarżony przebywa obecnie w Zakładzie Karnym, nie pracuje, nie ma majątku.

7.  PODPIS