Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Dworzycka - Skrobowska

Protokolant: Monika Rataj

po rozpoznaniu w dniu: 16 października 2019r. oraz 18 listopada 2019r.

s p r a w y : T. C.

PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 15 marca 2019 roku w J., woj. (...), na ul. (...) w sposób nieumyślny naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując autobusem marki M. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności, a następnie wykonał manewr hamowania, w wyniku czego pasażerka pojazdu w osobie B. P. doznała obrażeń w postaci wielopoziomowych nieprzemieszczonych złamań żeber lewych 4,5,6,7,8 w odcinkach tylno-bocznych i potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały naruszenie narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu,

to jest o czyn z art. 177 § 1 k.k.;

I.  ustala, że oskarżony T. C. dopuścił się, czynu opisanego w części wstępnej wyroku, czym wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 177 § 1 kk., ustalając jednocześnie, iż wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne i za to, na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k., postępowanie karne warunkowo umarza na okres 2 lat próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. C. nawiązkę w kwocie 3 000 złotych na rzecz pokrzywdzonej B. P.;

III.  zwalnia oskarżonego T. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1120/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 marca 2019 roku, około godz. 10.50 na ul. (...) w J., T. C., kierował autobusem marki M. o nr rej. (...). W tym czasie nie działała tam sygnalizacja świetlna, panował wzmożony ruch. W pewnym momencie, kiedy T. C. wjechał na skrzyżowanie z ul. (...), zauważył jadący z prawej strony pojazd. Wówczas wykonał manewr gwałtownego hamowania, w wyniku czego pasażerka autobusu B. P. upadła na podłogę. Na skutek upadku doznała obrażeń w postaci wielopoziomowych nieprzemieszczonych złamań żeber lewych 4,5,6,7,8 w odcinkach tylno-bocznych i potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały naruszenie narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu.

Dowód: zeznania M. M. k. 15-16, zeznania B. P. k. 3-4, wyjaśnienia T. C. k. 12-13, k.43, opinia sądowo – lekarska, dotycząca obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną k. 20, karta zdarzenia drogowego k. 3-4.

T. C. nie był w przeszłości karany.

Dowód: dane o karalności podejrzanego k. 31 .

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wskazał na to, że w dniu zdarzenia była uszkodzona sygnalizacja świetlna, a skrzyżowanie, na którym doszło do zdarzenia jest bardzo dużym i ruchliwym skrzyżowaniem. Wyraził żal i skruchę, przeprosił pokrzywdzoną za zaistniałe zdarzenie. (k.28-30, k. 43).

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarygodność. Oskarżony w sposób jasny opisał okoliczności, w jakich doszło do wypadku. Jego wyjaśnienia są zbieżne z zeznaniami funkcjonariusza policji M. M., który przybył na miejsce bezpośrednio po zdarzeniu, jak również z zeznaniami pokrzywdzonej B. P., która w swojej relacji potwierdziła w szczególności fakt gwałtownego hamowania oskarżonego, wskazywała również na doznane przez siebie na skutek upadku obrażenia. Zeznania tych świadków były rzeczowe i jasne.

Sąd w całości obdarzył wiarą opinię lekarską sporządzoną przez biegłego Z. K.. Jest ona pełna, jasna i rzeczowa, wydana została przez uprawnioną osobę, dysponującą niezbędną wiedzą specjalistyczną. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jej wiarygodności. Na wiarę zasługuje także dokumentacja zgromadzona w niniejszej sprawie. Autentyczność oraz wartość dowodowa tych dokumentów nie budzi wątpliwości Sądu, gdyż zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie.

Mając na uwadze wyniki przewodu sądowego i analizę dowodów, Sąd uznał, że oskarżony T. C. w dniu 15 marca 2019 roku w J., nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując autobusem marki M. o nr rej. (...) po drodze publicznej, tj. na ul. (...) w J., nie zachował należytej ostrożności i wjechał na skrzyżowanie, w czasie, gdy nie działała tam sygnalizacja świetlna i panował nasilony ruch, a następnie podjął gwałtowny manewr hamowania, powodując upadek na podłogę pojazdu jednej z pasażerek autobusu B. P. , w następstwie czego doznała ona obrażeń w postaci wielopoziomowych nieprzemieszczonych złamań żeber lewych 4,5,6,7,8 w odcinkach tylno-bocznych i potłuczeń ogólnych, które to obrażenia spowodowały naruszenie narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu. Tym samym Sąd przyjął, że oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 177 § 1 kk.

Rozważając wszystkie istniejące w sprawie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe Sąd uznał, że oskarżony zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania. Wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie i oceniając stopień winy oskarżonego oraz społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze w szczególności okoliczności, w jakich oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w postaci nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jak również okoliczności dotyczące jego osoby. W ocenie Sądu zarówno stopień społecznej szkodliwości, jak i zawinienia nie jawią się jako znaczne. Prawdą jest, że oskarżony nie zachował ostrożności podczas prowadzenia pojazdu, jednakże to naruszenie miało charakter nieumyślny. Oskarżony jest długoletnim kierowcą autobusu, w przeszłości nigdy nie miały miejsca kolizje drogowe z jego udziałem, nie był karany za wykroczenia drogowe (k.14). Przyznał się do winy, wyraził skruchę i złożył wyjaśnienia, nie był dotychczas karany za przestępstwa. W toku postępowania sądowego przeprosił pokrzywdzoną za zaistniałe zdarzenie, uzgodnił z nią kwotę nawiązki.

Okoliczności te uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Jego postawa wskazuje, że uzmysłowił sobie wagę popełnionego przestępstwa. Jest to istotna okoliczność, z której można wnosić o osiągnięciu określonych celów z zakresu prewencji indywidualnej, jak również zaspokojeniu w określonym stopniu społecznego poczucia sprawiedliwości. Z uwagi na łączne wystąpienie wyżej opisanych okoliczności Sąd przychylił się do wniosku Prokuratora i uznał za stosowne zastosować wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego, wyznaczając mu okres 2 lat próby. W ocenie Sądu taki okres będzie wystarczającym z punktu widzenia wychowawczego oddziaływania, a także pozwoli na weryfikację postawionej wobec niego prognozy kryminologicznej.

Sąd orzekł od oskarżonego nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej w kwocie 3000 złotych, uznając rozstrzygnięcie w tym zakresie za słuszne i adekwatne do całokształtu zachowania, którego dopuścił się oskarżony. Na powyższy środek karny w takiej kwocie wyrazili zgodę na posiedzeniu zarówno oskarżony jak i pokrzywdzona. Orzekając ją Sąd uwzględnił możliwości zarobkowe oskarżonego.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego i orzeczoną wobec niego nawiązkę Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go w całości od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.