Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 7 października 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Grażyna Robaczewska

Protokolant – stażysta Małgorzata Tomczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego N. P., reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. W.

przeciwko M. P. (1)

o alimenty

I  zasądza od pozwanego M. P. (1) na rzecz małoletniego N. P. alimenty w kwocie po 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie, płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 23 kwietnia 2019 r.;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  znosi wzajemnie pomiędzy stronami kosztów procesu;

IV  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami sądowymi;

V  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 176/19

UZASADNIENIE

Małoletni N. P., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego w osobie matki M. W. i profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego M. P. (1) na jego rzecz tytułem alimentów kwoty po 1500 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie strona powodowa wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczenia na czas trwania postępowania w sposób tożsamy z żądaniem pozwu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano m.in., iż pozwany jest ojcem małoletniego, jednakże nie wspiera w sposób dostateczny M. W. w wychowaniu małoletniego N..

W odpowiedzi na pozew M. P. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, uznał żądanie pozwu do kwoty alimentów po 300 zł płatnych do dnia 10 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie. Jednocześnie strona pozwana wniosła o udzielenie zabezpieczenie alimentów poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego N. P. kwoty 250 zł oraz oddalenie wniosku powoda w pozostałym zakresie (k. 31).

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, iż uzyskuje dochód w wysokości 3527 zł miesięcznie, jednakże jego koszty utrzymania wynoszą 3535,25 zł miesięcznie (najem mieszkania 1500 zł i 335 zł opłaty za mieszkanie, 500 zł – dojazdy do pracy, ubezpieczenie samochodu 131,25 zł, wyżywienie 700 zł, TV, internet, telefon – 49 zł, chemia i kosmetyki – 100 zł, odzież – 200 zł.), a tym samym pozwany nie jest w stanie uiszczać wyższych alimentów aniżeli w kwocie po 300 zł miesięcznie. Nadto z uwagi na trudną sytuację majątkową pozwany korzysta z dodatkowej pomocy finansowej swoich rodziców.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni N. P. urodził się (...) w Ś. i pochodzi ze związku (...) i pozwanego M. P. (1).

Niesporne, a nadto dowód:

- odpis skrócony i zupełny aktu urodzenia małoletniego N. P. – k. 14, 21.

M. W. mieszka wraz z synem w wynajmowanym mieszkaniu (koszt 1000 zł wynagrodzenia dla właściciela i ok. 400/500 zł opłaty eksploatacyjne za mieszkanie). M. W. otrzymuje rentę po śmierci swojej matki w kwocie 935 zł. Matka małoletniego otrzymuje także świadczenie K. w wysokości 194 euro na syna. Dodatkowo otrzymuje pomoc finansową od swojego ojca, który wcześniej opłacał małoletniemu wnukowi opłaty za przedszkole, aktualnie dokłada się do większych zakupów dla dziecka (np. na ubrania dał matce małoletniego 250 zł).

Matka małoletniego studiuje na II roku dziennych studiów licencjackich w (...) Uniwersytecie Medycznym na Wydziale Nauk o Zdrowiu.

Małoletni N. P. cierpi na autyzm, uczęszcza do publicznego żłobka (koszt ok. 12 zł za każdy dzień wyżywienia dziecka). Małoletni badany był w centrum psychologiczno – pedagogicznym i posiada stosowane orzeczenie, które spowodowało, iż opłaty za przedszkole zmniejszyły się. Małoletni powód musi być w odpowiedni sposób rehabilitowany.

Miesięczny koszty utrzymania małoletniego wynosi ok. 1800 zł:

-

Partycypowanie w kosztach utrzymania mieszkania – 500 zł miesięcznie;

-

Przedszkole – ok. 300 zł miesięcznie za wyżywienie w placówce, inne koszty związane z przedszkolem;

-

Wyżywienie – 400 zł; (małoletni nie może spożywać produktów wysoko przetworzonych)

-

Zabawki, książeczki, mat sensorycznych, przedmiotów do rehabilitacji małoletniego – 150 zł miesięcznie;

-

Suplementy diety, lekarstwa, prywatne wizyty, zakup inhalatora, itd. – 100 zł miesięcznie;

-

Środki higieniczne, pieluchy, środki czystości – 150 zł miesięcznie;

-

Odzież, obuwie – 200 zł miesięcznie;

Ojciec małoletniego M. P. (1) w dniu 31 maja 2019 r. zawarł umowę najmu mieszkanie o powierzchni 48m ² w S. przy ul. (...) za kwotę 1500 zł miesięcznie. Pozwany zobowiązał się dodatkowo uiszczać czynsz do wspólnoty w wysokości 355,52 zł miesięcznie. Poprzednio pozwany wynajmował kawalerkę, której koszt wynajmu był o ok. 250-300 zł mniejszy. Ponadto ponosi koszt telefonu w kwocie 49 zł miesięcznie.

Pozwany pracuje w P. jako konsultant klienta w niepełnym wymiarze czasu pracy (110 h miesięcznie) i za wykonywaną pracę uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 990 euro brutto miesięcznie (834 euro netto).

W sierpniu 2018 r. ojciec małoletniego powoda ukończył policealną medyczną szkołę na kierunku masażysta. Pozwany jednak musi poprawić niezdane egzaminy końcowe. Po zdanym egzaminie otrzyma końcowy dyplom w zawodzie technika masażysty. Aktualnie M. P. (1) realizuje w Ż. w S. bezpłatny kurs bhp.

M. P. (1) od początku życia dziecka angażował się w opiekę nad synem, przyprowadzał dziecko do żłobka, zapewniał środki higieniczne i pielęgnacyjne. Aktualnie M. P. (1) zabiera dziecko do siebie na noc (przeciętnie ok. 2 razy w miesiącu). W okresie wakacyjnym małoletni powód spędził z ojcem łącznie ok. 2- 3 tygodni. Aktualnie pozwany opiekuje się synem w 2-3 weekendy w miesiącu (gdy ma wolne w pracy), natomiast gdy pracuje od piątku do niedzieli to pozwany widuje się z synem w dwa dni w tygodniu (bez nocowania). Pozwany dysponuje w swoim mieszkaniu własnym kompletem ubranek dla dziecka, bowiem rodzice nie porozumieli się odnośnie koniecznych zakupów ubrań i nie przekazują sobie wzajemnie odzieży dla małoletniego. Rodzice małoletniego wspólnie jednak kupili wyprawkę do żłobka dla syna.

Pozwany nie posiada żadnych innych dzieci na utrzymaniu. Czasami kupuje dziecku zabawki, ubranka, buty czy środki czystości itd. Od udzielenia zabezpieczenia w niniejszej sprawie pozwany przekazywał na rzecz syna kwotę po 750 zł miesięcznie. Pozwany przeznacza na utrzymanie syna podczas jego kontaktów ok. 750 zł miesięcznie.

W Niemczech pozwany M. P. (1) otrzymuje zasiłek rodzinny na dziecko, który w okresie do czerwca 2019 r. wynosił każdorazowo 194 euro, natomiast od lipca 2019 roku wynosi 204 euro. Pozwany otrzymuje także pomoc finansową od swoich rodziców, Matka pozwanego, K. P. podczas odwiedzin przekazuje mu w gotówce kwotę 300-400 zł. Rodzice pozwanego mają mu także pomóc w grudniu i zapłacić ok. 1200 zł za ubezpieczenie samochodu. Rodzice pozwanego mieszkają Na terenie Niemiec i wynajmują tam mieszkanie.

Pozwany próbował znaleźć dodatkowe zatrudnienie na terenie Niemiec, jednak bez skutku. Żaden pracodawca nie chciał zaoferować mu zatrudnienia z uwagi na jego aktualny zmienny grafik w pracy. M. P. (1) nie szukał innego zatrudnienia ani na terenie Niemiec ani w Polsce.

Dowód:

-

Umowa najmu – k. 37-42.

-

Umowa – k. 43-53.

-

Zaświadczenia pracodawcy o wysokości wynagrodzenia – k. 54 -56.

-

Pismo z F. dot. K. – k. 57-49

-

Opinia – k. 61.

-

Umowa – k. 65-82.

-

Potwierdzenie dokonania przelewu – k. 83-84, 88.

-

Świadectwo – k. 85-86

-

Zaświadczenie – k. 87.

-

Rozliczenia wynagrodzenia – k. 97.

-

Tłumaczenie umowy na czas określony – k. 98.

-

Decyzja o zasiłku rodzinnym – k. 99.

-

Zeznania świadka K. P. – k. 112-113.

-

Zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego – k. 114, 91-92.

-

Zeznania pozwanego M. P. (1) – k. 115-116, 92-93.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego N. P. przeciwko M. P. (2) o alimenty zasługiwało w części na uwzględnienie.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o treść zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniego N. M. W. oraz zeznań pozwanego M. P. (2) oraz świadka K. P.. W ocenie Sądu zeznania stron są wiarygodne zwłaszcza, że strony wzajemnie ich nie kwestionowały ani nie podważały prawdziwości. Z kolei twierdzenia wspomnianych osób w zakresie kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, sytuacji osobistej, zawodowej i majątkowej pozwanego i matki powoda zostały przez Sąd zweryfikowane poprzez odwołanie się do zeznań drugiej strony, dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne oraz doświadczenia życiowego i zawodowego Sądu.

Zgodnie z art. 133 § 1 kro w zw. z art. 135 § 1 i 2 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, zaś wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Ustalając usprawiedliwione wydatki na utrzymanie małoletniego powoda, Sąd oparł się przede wszystkim o wskazania doświadczenia życiowego, które pozwalały na oszacowanie usprawiedliwionych wydatków na osobę w wieku N. P., a nadto na zeznaniach przedstawicielki ustawowej małoletniego, która podczas przesłuchania wskazała jakie wydatki ponosi na utrzymanie małoletniego syna oraz zeznań pozwanego, który wskazał iż na utrzymanie syna podczas jego kontaktów przeznacza ok 750 zł miesięcznie. Sąd określając koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda uwzględnił koszty mieszkania, ubrania, wyżywienia, edukacji, leczenia oraz innych wydatków, które obiektywnie należy uznać za zasadne, mając jednocześnie na względzie, że poziom życia zapewniany w drodze m.in. świadczeń alimentacyjnych zobowiązanego powinien odpowiadać poziomowi życia rodzica.

Nadto podkreślenia wymaga, iż zgodnie z art. z art. 135 § 3 k.r.o. "Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:

1) świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2016 r. poz. 169 i 195), podlegające zwrotowi przez zobowiązanego do alimentacji;

2) świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej, o których mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej;

3) świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. poz. 195);

4) świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych"

Wobec powyższego zasiłek potocznie zwany "500 plus" oraz zasiłek rodzinny czy też analogiczne świadczenie K. nie może mieć wpływu na wysokość obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dziecka. Zdaniem Sądu zasiłek ten powinien być przeznczony na poprawę warunków wychowawczych dziecka, na koszty związane z rozwojem jego zainteresowań, na dodatkowe potrzeby dziecka. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 18 maja 2005 r. sygn. akt K 16/04 stwierdził, że zasiłki i świadczenia wypłacane uprawnionej do tego osobie ze środków publicznych nie mają wpływu na wyłączenie czy też ograniczenie zakresie świadczenia alimentacyjnego i wychowawczego, które powinny być spełnione przez osobę wskazaną w k.r.o. Państwo bowiem, działając na rzecz realizacji prawa dziecka do godziwych warunków życia powinno przede wszystkim wymuszać odpowiedzialne względem dziecka zachowania jego rodziców, bacząc by nie dopuścić do sytuacji, w której przepis prawa socjalnego doprowadziłoby do erozji obowiązków alimentacyjnych. Wspieranie rodziców przez państwo w celu zapewnienia dziecku środków utrzymania nie może być rozumiana jako wyręczania rodziców i przekładanie ciężarów z tym związanych na podatników. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 111 grudnia 1967 r. - mającej moc zasady prawnej - wskazał, iż Sąd nie bierze pod uwagę zasiłku rodzinnego. Zasiłek ten przypada na potrzeby dziecka niezależnie od zasadzonych alimentów. Analogicznie traktować należy inne świadczenia otrzymywane przez państwo na rzecz dzieci.

Wprawdzie ustawodawca w art. 135 § 3 k.r.o. powołał jedynie świadczenia, które są uregulowane w polskim porządku prawnym, tym niemniej w ocenie Sądu istota zasiłku rodzinnego w Niemczech, tak zwanego K., jest tożsama z istotą i celowością świadczeń o podobnym charakterze jak w Polsce, a w szczególności chodzi o świadczenie wychowawcze z programu 500 plus. W tej sytuacji K. nie może wpływać na zakres obowiązku alimentacyjnego w Polsce. Kraje Unii Europejskiej mają swobodę ustanawiania własnych przepisów dotyczących uprawnień dotyczących świadczeń rodzinnych, choć wysokość i warunki ich wypłaty są różne. Rozporządzenie Wspólnoty Europejskiej (...) i (...) zawierają jedynie przepisy koordynujące system ubezpieczeń społecznych.

Tym samym poza przedmiotem rozważań w niniejszej sprawie uznać należy kwestie otrzymywania przez matkę małoletniego świadczenia K. w wysokości 196 euro (835 zł). Jednakże podkreślenia wymaga, iż aktualnie małoletni powód otrzymuje świadczenie rodzinne z rządowego programu 500+, natomiast reszta wypłacana jest przez rząd niemiecki (do wysokości K. tj. ok. 300 zł). Dodatkowo nie sposób zgodzić się z argumentacją pozwanego, który wskazywał, iż nie może zmienić miejsca zatrudnienia i podjąć lepiej płatnej pracą w Polsce, bowiem małoletni powód straci wtedy świadczenie otrzymywane z Niemiec w wysokości ok. 300 zł. Pozwany M. P. (1) z uwagi na bardzo dobrą znajomość języka niemieckiego, posiadane doświadczenie w obsłudze klienta, a nadto kierunkowe wykształcenie (masażysta), wszystkie te czynniki powodują, iż pozwany niewątpliwie mógłby znaleźć dobrze płatną pracę w Polsce, nie musiałby ponosić znacznych kosztów na dojazdy do Niemiec (ok. 40 km w jedną stronę), a tym samym równoważyłyby się braki w uzyskiwanych świadczeniach z Niemiec. Nadto pomoc od państwa nie powinna być jednym wyznacznikiem w podejmowaniu zatrudnienia i dokonywania kalkulacji, bowiem to na rodzicach – a nie na państwie – spoczywa obowiązek utrzymania małoletnich dzieci. Ponadto godzi się zauważyć, że zatrudniając się w pełnym wymiarze czasu pracy, pozwany mógłby uzyskać większe wynagrodzenie.

Zauważyć także należy, że w myśl art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zdaniem Sądu usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego N. P. na chwilę obecną opiewają na kwotę około 1800 zł miesięcznie. Sąd zaliczył do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego koszty związane z opłatami za placówkę edukacyjną małoletniego (dotyczącymi wyżywienia małoletniego), albowiem na chwilę obecną koszty te są ponoszone przez matkę dziecka. W ocenie Sądu na tę kwotę składają się także m.in.: koszt żywności, zakupu odzieży, środków czystości, zabawek oraz partycypowanie w kosztach mieszkania.

Zdaniem Sądu powyższe wydatki i to we wskazanej powyżej wysokości – oceniane przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są w sposób naturalny związane z utrzymaniem osoby w takim wieku jak małoletni powód. Oczywistym jest bowiem, że każde dziecko generuje określone wydatki, dlatego Sąd nie mógł uznać, iż strona powodowa w ogóle nie uprawdopodobniła, jakie wydatki wiążą się z utrzymaniem N. P.. W toku postępowania niewątpliwie zmianie uległy niektóre koszty utrzymania dziecka. Aktualnie matka małoletniego nie ponosi opłat za przedszkole syna z uwagi na posiadane orzeczenie dziecka. Jednakże podkreślenia wymaga, iż wcześniej matka małoletniego również nie ponosiła tych kosztów, bowiem w tym zakresie korzystała z pomocy finansowej swojej rodziny, która opłacała przedszkole.

I tak, za uzasadnione Sąd uznał wydatki na wyżywienie w łącznej kwocie ok. 700 zł miesięcznie. Nie może ulegać wątpliwości, że dziecko wymaga zróżnicowanej, wartościowej diety, nadto małoletni nie może spożywać produktów wysoko przetworzonych. Mimo, iż małoletni spożywa wyżywienie w przedszkolu, to jednak matka dziecka gotuje mu dodatkowo obiad. W zakresie dotyczącym wydatków na odzież i obuwie za uzasadniony Sąd uznał wydatek w kwocie ok. 200 zł miesięcznie. Nie może ulegać wątpliwości, że dziecko rośnie, co wymaga cyklicznej wymiany odzieży i obuwia. Nadto rodzice małoletniego nie są w stanie porozumieć się w zakresie wspólnego zakupu odzieży dla dziecka. Matka małoletniego przestała przekazywać pozwanemu ubrania na zmianę dla syna, bowiem nie otrzymywała ich z powrotem. Małoletni posiada więc dwa komplety ubrań. Powyższe generuje znaczne koszty utrzymania dziecka. Nadto matka małoletniego podczas rozprawy wskazała, iż w ostatnim czasie wydatkowała kwotę 500 zł na zakup ubrań dla syna. Niewątpliwie odzież dla dziecka kupowana jest cyklicznie, sezonowo, tym samym nie sposób uznać kwoty ok. 200 zł miesięcznie na odzież, obuwie jako zawyżoną.

Z kolei na zakup środków czystości racjonalna w ocenie Sądu pozostaje kwota ok. 150 zł miesięcznie. Za uzasadniony Sąd uznał także wydatek na zakup pieluch, artykułów do pielęgnacji dziecka itd. Do usprawiedliwionych wydatków na małoletniego powoda Sąd zaliczył także szeroko rozumiane wydatki mieszkaniowe (udział w ponoszeniu kosztów związanych ze zużyciem wody, gazu, energii elektrycznej, wywozem nieczystości), jednak wyłącznie w zakresie ok. 500 zł miesięcznie (1/2 wszelkich opłat). W toku niniejszego postępowania przedstawicielka ustawowa, nie przedłożyła w szczególności żadnych dokumentów, potwierdzających wysokość ponoszonych kosztów związanych z najmem mieszkaniem, jednak strona pozwana nie kwestionowała wskazanych przez stronę powodową kwot z tego tytułu, ponadto Sąd również nie dopatrzył się chęci umyślnego zawyżenia tych kosztów, uwzględniając obowiązując na rynku nieruchomości koszty najmu lokali o podobnych parametrach. Dziecko w wieku małoletniej powódki do prawidłowego rozwoju potrzebuje także odpowiednich zabawek, które stymulowałby rozwój psychiczny i fizyczny dziecka, nadto N. P. z uwagi na swoje zaburzenia potrzebuje odpowiedniej rehabilitacji, specjalistycznych zabawek. Z tych też względów Sąd uznał za zasadny wydatek w wysokości ok. 150 zł na zakup książeczek dla dziecka, zabawek itd. Nadto małoletni z uwagi na wiek potrzebuje odpowiednich witamin, środków zwiększających odporność czy też innych suplementów diety (koszt ok. 100 zł miesięcznie).

Podkreślenia wymaga, iż strona powodowa nie musi wykazywania szczegółowo miesięcznych kosztów utrzymania uprawnionego. Określenie bowiem wysokości świadczeń alimentacyjnych, uwarunkowanych kosztami utrzymania (wyżywienie, mieszkanie, odzież, leczenie) i wychowania, w odniesieniu do dzieci (pielęgnacja, opieka, dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój) jest wprawdzie domeną ustaleń na podstawie dowodów ale uwzględniającą także zasady doświadczenia życiowego (Orz. SN z 29.11.1949 r. Wa.C 167/49 , NP. 1951 , nr 2 s.52). W ocenie Sądu, patrząc przez pryzmat tych zasad, należy uznać, iż potrzeby małoletniego powoda kształtują się na poziomie ok. 1800 zł miesięcznie. Ustalając alimenty w tej wysokości, Sąd miał na uwadze, że obowiązek alimentacyjny spoczywa również na matce powoda z tym zastrzeżeniem, że obowiązek ten jest przez nią również realizowany poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie małoletniego syna N. P. (art. 135 § 2 k.r.o.

Zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda nie stanowił jednak wyłącznej podstawy rozstrzygnięcia. Sąd zobowiązany był bowiem ustalić również możliwości zarobkowe pozwanego, tak by zasądzane świadczenie alimentacyjne uwzględniało sytuację materialną pozwanego.

Odnośnie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, wskazać należy, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku (M.P. z dnia 26.02.1988r., Nr 6, poz. 60) przez ustawowe określenie "możliwości zarobkowe i majątkowe" rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Pozwany uzyskuje łącznie dochód w wysokości ok. 840 euro tj. ok. 3000-3500 zł netto miesięcznie. Jednakże zdaniem Sądu pozwany nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości. Podkreślenia bowiem wymaga, iż pozwany M. P. (1) nie pracuje nawet na pełen etat w Niemczech. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby pozwany zmienił swoje zatrudnienie i uzyskiwał tym samym znacznie wyższe wynagrodzenie, które pozwoli mu w pełni partycypować w kosztach utrzymania syna. Pozwany winien mieć obecnie świadomość obciążającego go obowiązku alimentacyjnego oraz konieczności podjęcia lepiej płatnego zatrudnienia. W ocenie Sądu znalezienie przez pozwanego dobrze płatnej pracy nie powinno stanowić większego problemu (pozwany jest osobą dyspozycyjną, młodą i zdrową, znającą doskonale język niemiecki). Podkreślenia wymaga, iż minimalna pensja w Niemczech wynosi aktualnie 9,19 euro za godzinę brutto tj. ok. 1470 euro miesięcznie.

Uwzględniając, że obowiązek utrzymania małoletniego spoczywa na obojgu rodzicach, Sąd zbadał również sytuację majątkową i możliwości zarobkowe matki małoletniego powoda, żeby ustalić, w jakim zakresie winna ona partycypować w kosztach utrzymania dziecka. Stwierdzić należy, że matka dziecka studiując w systemie dziennym i samotnie wychowując 3-letnie dziecko, nie ma aktualnie żadnych możliwości zarobkowania. Taką możliwość nabędzie po ukończeniu studiów i zdobyciu zawodu.

Biorąc pod uwagę całokształt przedstawionych wyżej okoliczności i rozważań Sąd orzekł jak w punkcie I i II wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zostało oparte o art. 100 kpc. Ponadto Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami sądowymi, kierując się dobrem i interesem małoletniego, uznając, że zasadnym jest, aby pozwany wynikającą z tego tytułu należność przeznaczył na alimenty dla dziecka.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie V wyroku.