Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 21 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2019 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi J. P.

na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu sądowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy w Wadowicach w połączonych do wspólnego rozpoznania sprawach o sygnaturach akt: I C 194/13 i I C 1240/13

postanawia:

1. stwierdzić przewlekłość postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym w Wadowicach w połączonych do wspólnego rozpoznania sprawach o sygnaturach akt: I C 194/13 i I C 1240/13;

2. przyznać skarżącej J. P. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Wadowicach sumę pieniężną w kwocie 4.200 zł (cztery tysiące dwieście złotych);

3. oddalić skargę w pozostałym zakresie;

4. zwrócić skarżącej kwotę 200 zł (dwieście złotych) uiszczoną tytułem opłaty od skargi.

SSO Beata Kurdziel SSO Joanna Czernecka SSO Liliana Kaltenbek

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. J. P. wniosła skargę na naruszenie jej prawa do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy w postępowaniu sądowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy w Wadowicach pod sygn. I C 194/13 i I C 1240/13, żądając stwierdzenia przewlekłości postępowania, zalecenia Sądowi Rejonowemu w Wadowicach rozpoznania sprawy w ciągu miesiąca od dnia rozpoznania skargi i przyznania skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 10.000 zł wraz ze zwrotem kosztów postępowania.

Na poparcie swojego stanowiska skarżąca podniosła, że pozwy o ochronę służebności mieszkania zostały złożone w dniu 6 marca 2013 r. (sygn. akt I C 194/13) oraz w dniu 7 listopada 2013 r. (sygn. akt I C 1240/13) i do tej pory nie zostały rozpoznane, pomimo, że było wolne od uchybień formalnych, a postępowanie nie było zawieszane i nie było konieczności przeprowadzania dowodu z opinii biegłych. W sprawie o sygn. akt I C 1240/13 skarżąca oczekiwała na pierwszy termin rozprawy ponad rok, a na kolejną- dalsze pół roku. Z kolei w sprawie o sygn. akt I C 194/13 odbywały się trzykrotnie oględziny nieruchomości z udziałem innych sędziów oraz 11 terminów rozpraw, a świadek M. P. był kilkukrotnie przesłuchiwany na te same okoliczności. W ocenie skarżącej, w niniejszym postępowaniu nastąpiła niedopuszczalna przewlekłość postępowania, które trwa znacznie dłużej niż jest to konieczne, co powoduje u skarżącej stan niepewności i wzmożonego stresu, wpływając na jej sytuację zdrowotną i wywołuje uciążliwość dla rodziny skarżącej, która ponosi koszty jej obecnego utrzymania wobec niemożności korzystania z mieszkania. Skarżąca podkreśliła, że ma 98 lat i zależy jej na jak najszybszym uzyskaniu ochrony przysługującego jej prawa do mieszkania w godnych warunkach. W tym celu wykazywała się starannością i podejmowała działania w celu przyspieszenia postępowania.

Skarb Państwa- Prezes Sądu Rejonowego w Wadowicach nie zgłosił swojego udziału w sprawie i nie zajął stanowiska w odniesieniu do złożonej skargi.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 marca 2013 r. do Sądu Rejonowego wpłynął pozew J. P. przeciwko W. S. o wydanie kluczy do domu przy ul. (...) w W., inicjujący sprawę zarejestrowaną pod sygn. akt I C 194/13. W dniu 14 marca 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek powódki o udzielenie zabezpieczenia. Termin rozprawy został wyznaczony na 7 maja 2013 r. Na tym posiedzeniu pełnomocnik pozwanego został zobowiązany do sprecyzowania wniosków dowodowych i twierdzeń zgłoszonych w odpowiedzi na pozew i dopuszczono dowód z oględzin przedmiotu postępowania, wyznaczając termin ich przeprowadzenia na 25 czerwca 2013 r. Po przeprowadzeniu oględzin Sąd Rejonowy zwrócił się do Wydziału ksiąg wieczystych o przesłanie umowy z 29 grudnia 1993 r., oddalił wniosek o zawieszenie postępowania i zakreślił stronom termin do złożenia wszelkich zarzutów, twierdzeń i wniosków dowodowych w terminie 2 tygodni pod rygorem pominięcia później zgłoszonych. W dniu 2 października 2013 r. zarządzono zmianę sędziego sprawozdawcy z uwagi na oddelegowanie dotychczasowego sędziego referenta do pełnienia obowiązków w Sądzie Okręgowy w Krakowie. W dniu 7 listopada 2013 r. do Sądu Rejonowego wpłynął pozew J. P. przeciwko W. S. o ochronę służebności mieszkania, inicjujący sprawę o sygn. akt I C 1240/13. Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy udzielił zabezpieczenia roszczenia powódki w sprawie o sygn. akt I C 1240/13. W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynęła odpowiedź pozwanego na pozew o ochronę służebności wraz z wnioskiem o połączenie niniejszej sprawy do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt I C 194/13, a w dniu 3 stycznia 2014 r. wpłynęło zażalenie pozwanego na postanowienie z dnia 12 grudnia 2013 r. Zarządzeniem z dnia 13 stycznia 2014 r. wyznaczono kolejny termin rozprawy w postępowaniu o sygn. akt I C 194/13 na dzień 26 marca 2014 r. Na tym posiedzeniu, po przedstawieniu stanowisk przez strony, Sąd Rejonowy odroczył rozprawę z terminem na 26 czerwca 2014 r. celem dołączenia akt sprawy I Ns 144/14. Na tym terminie rozprawy zobowiązano pełnomocnika powódki do podania aktualnego adresu osoby, co do której złożono wniosek o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanej i zakreślono pełnomocnikowi pozwanego 14 - dniowy termin na ostateczne zapoznanie się z aktami sprawy o sygn. I Ns 144/14. W dniu 10 marca 2014 r. akta sprawy o sygn. I C 1240/13 zostały przesłane Sądowi Okręgowemu celem rozpoznania zażalenia pozwanego, które zostało oddalone postanowieniem z dnia 10 czerwca 2014 r. Akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu w dniu 3 lipca 2014 r. W dniu 27 czerwca 2014 r. do Sądu Rejonowego wpłynął wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania w sprawie o sygn. I C 194/13, który został oddalony postanowieniem z dnia 6 października 2015 r. W dniu 3 lipca 2014 r. do sprawy o sygn. I C 1240/13 wpłynął wniosek pozwanego o połącznie tej sprawy ze sprawą o sygn. I C 194/13 do wspólnego rozpoznania.

W dniu 18 lipca 2014 r. wyznaczono termin rozprawy w postępowaniu o sygn. akt I C 1240/13 na 25 listopada 2014 r. Postanowieniem z dnia 14 października 2014 r. dokonano wykładni postanowienia o zabezpieczeniu z dnia 12 grudnia 2013 r. W dniu 16 października 2014 r. wpłynęło zażalenie na powyższe postanowienie. Na rozprawie w dniu 25 listopada 2014 r. przesłuchano informacyjnie pozwanego i oddalono wniosek o uchylenie zabezpieczenia oraz odroczono rozprawę celem kontynuowania postępowania międzyinstancyjnego. W dniu 3 grudnia 2014 r. akta sprawy o sygn. I C 1240/13 zostały przekazane Sądowi Okręgowemu celem rozpoznania zażalenia, co nastąpiło w postanowieniu z dnia 22 stycznia 2015 r. Akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu w dniu 5 lutego 2015 r. W dniu 24 lutego 2015 r. do Sądu Rejonowego wpłynął wniosek pozwanego o uchylenie zabezpieczenia roszczenia. W dniu 2 marca 2015 r. wyznaczono rozprawę w przedmiocie uchylenia zabezpieczenia na 29 maja 2015 r. Po przeprowadzeniu rozprawy, postanowieniem z dnia 10 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o uchylenie zabezpieczenia. W dniu 20 lipca 2015 r. wpłynęło zażalenie pozwanego na postanowienie z dnia 10 czerwca 2015 r. W dniu 16 września 2015 r. akta sprawy o sygn. I C 1240/13 zostały przekazane Sądowi Okręgowemu celem rozpoznania zażalenia, które zostało oddalone postanowieniem z dnia 29 października 2015 r. Akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu w dniu 10 listopada 2015 r. W dniu 27 listopada 2015 r. zarządzono zmianę sędziego sprawozdawcy z uwagi na tworzenie nowego referatu. Zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2016 r. wyznaczono termin rozprawy na 25 kwietnia 2016 r. Z kolei w sprawie o sygn. akt I C 194/13 zarządzeniem z dnia 2 lutego 2016 r. wyznaczono termin rozprawy na 27 kwietnia 2016 r. Na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o połączenie do wspólnego rozpoznania spraw o sygn. akt: I C 1240/13 i I C 194/13 z uwagi na złożony w sprawie o sygn. akt I C 194/13 wniosek o dopozwanie oraz postanowił powtórzyć dowód z oględzin przedmiotu postępowania i wyznaczyć ich termin na 1 lipca 2016 r. Z kolei w sprawie o sygn. I C 194/13 w dniu 7 grudnia 2015 r. zarządzono zmianę referenta z uwagi na tworzenie nowego referatu. Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016 r. w sprawie I C 194/13 Sąd Rejonowy m.in. zobowiązał pełnomocnika powódki do doprecyzowania wniosku o dopozwanie oraz postanowił powtórzyć dowód z oględzin przedmiotu postępowania i wyznaczyć ich termin na 1 lipca 2016 r. Po przeprowadzeniu oględzin w wyznaczonym terminie w sprawie I C 1240/13 wyznaczono termin rozprawy na 9 listopada 2016 r., zaś w sprawie I C 194/13 zarządzeniem z dnia 10 listopada 2016 r. wyznaczono termin rozprawy na 30 stycznia 2017 r. Na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek o połączenie do łącznego rozpoznania spraw I C 194/13 i I C 1240/13, a także dopuścił dowód z zeznań świadków i celem kontynuowania przesłuchania odroczył rozprawę z terminem na 8 marca 2017 r. Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawę o sygn. akt I C 1240/13 ze sprawą o sygn. I C 194/13. Z kolei na rozprawie z dnia 30 stycznia 2017 r. w postępowaniu o sygn. akt I C 194/13 Sąd Rejonowy oddalił wniosek o wezwanie do udziału w sprawie J. S. (1) i odroczył rozprawę do 8 marca 2017 r. Na kolejnym terminie rozprawy przesłuchano świadka M. P. i dopuszczono dowód z przesłuchania kolejnych świadków, a także odroczono rozprawę do dnia 3 kwietnia 2017 r. w celu rozpoznania wniosku pozwanego o uchylenie zabezpieczenia, który został oddalony postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2017 r. W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynęło zażalenie pozwanego na powyższe postanowienie. W dniu 25 kwietnia 2017 r. przesłano powódce odpis zażalenia, który został odebrany w dniu 8 maja 2017 r. W dniu 23 maja 2017 r. akta sprawy zostały przekazane do Sądu Okręgowego celem rozpoznania zażalenia. Postanowieniem z dnia 19 lipca 2017 r. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie i uchylił postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia z dnia 12 grudnia 2013 r. Akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu w dniu 1 sierpnia 2017 r. W dniu 3 sierpnia 2017 r. polecono doręczenie stronom odpisu postanowienia Sądu Okręgowego oraz zarządzono zmianę sędziego sprawozdawcy z uwagi na przeniesienie dotychczasowego sędziego referenta z dniem 1 czerwca 2017 r. na stanowisko w innym sądzie. W dniu 23 sierpnia 2017 r. do Sądu Rejonowego wpłynął wniosek powódki o udzielenie zabezpieczenia roszczenia, który został uwzględniony postanowieniem z dnia 15 września 2017 r. W dniu 25 września 2017 r. do Sądu Rejonowego wpłynęło zażalenie pozwanego na powyższe postanowienie. Zarządzeniem z dnia 7 listopada 2017 r., wykonanym w dniu 13 listopada 2017 r., wezwano pełnomocnika pozwanego do uzupełnienia braków formalnych zażalenia. Zarządzeniem z dnia 22 listopada 2017 r. polecono doręczenie powódce odpisu zażalenia, który został odebrany w dniu 27 listopada 2017 r. W dniu 18 grudnia 2017 r. akta sprawy zostały przekazane Sądowi Okręgowemu celem rozpoznania zażalenia, które zostało oddalone postanowieniem z dnia 2 stycznia 2018 r. Akta sprawy zostały zwrócone Sądowi Rejonowemu w dniu 30 stycznia 2018 r. i tego samego dnia polecono doręczenie stronom odpisów postanowienia z dnia 2 stycznia 2018 r. W dniu 2 lutego 2018 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania. Zarządzeniem z dnia 30 kwietnia 2018 r. wyznaczono kolejny termin rozprawy na 12 czerwca 2018 r. Na tym posiedzeniu Sąd Rejonowy kontynuował przesłuchanie świadków, dopuszczono dowód z oględzin przedmiotu postępowania – z uwagi na zmianę składu orzekającego, wyznaczając ich termin na 10 lipca 2018 r. oraz odroczono termin rozprawy do 9 października 2018 r. Po przeprowadzeniu oględzin i rozprawy w wyznaczonych terminach Sąd Rejonowy odroczył rozprawę do 24 stycznia 2019 r. Na tym posiedzeniu, wobec niezawarcia przez strony ugody, kontynuowano postępowanie dowodowe), tak jak i na kolejnym terminie rozprawy w dniu 26 lutego 2019 r. W dniu 5 marca 2019 r. zarządzono zmianę sędziego referenta z uwagi na powrót sędzi Beaty Józefiak do pracy orzeczniczej. Zarządzeniem z dnia 28 marca 2019 r. wyznaczono kolejny termin rozprawy na 13 maja 2019 r. Na tym posiedzeniu kontynuowano przesłuchanie świadka M. P. i celem przesłuchania kolejnego świadka i wyjaśnienia stanowiska powódki co do dalszych wniosków o przesłuchanie świadków odroczono rozprawę z terminem na 8 lipca 2019 r. Na tej rozprawie przesłuchano świadka J. S. (2) i celem kontynuowania przesłuchania świadka J. S. (2) oraz doprecyzowania stanowiska pozwanego co do wniosków o przesłuchanie kolejnych świadków odroczono rozprawę, wyznaczając jej termin na 20 września 2019 r. Z uwagi na chorobę sędziego referenta rozprawę wyznaczoną na dzień 20 września 2019 r. odwołano. Kolejny termin rozprawy został wyznaczony na dzień 4 listopada 2019 r. Zarządzono wezwanie świadka J. S. (2).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie w przeważającej części.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (j.t. Dz.U.2018.75.-„ustawa o skardze”), strona (odpowiednio- uczestnik postępowania nieprocesowego) może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Stwierdzenie, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, wymaga oceny terminowości i prawidłowości czynności podjętych przez sąd w celu wydania rozstrzygnięcia co do istoty sprawy przy uwzględnieniu jej charakteru, stopnia faktycznej i prawnej zawiłości, znaczenia dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowania się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. Godzi się jednocześnie zaznaczyć, że przewlekłość postępowania zachodzi zarówno wtedy, gdy sąd prowadzący postępowanie nie podejmuje żadnych czynności, jak i wtedy, gdy wprawdzie je podejmuje, ale są one nieprawidłowe i w ich następstwie dochodzi do zwłoki w rozpatrzeniu sprawy.

Wprowadzenie do polskiego porządku prawnego instrumentu w postaci skargi na przewlekłość postępowania było skutkiem przyjętych przez państwo polskie zobowiązań międzynarodowych i orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Rozpoznając niniejszą skargę i dokonując oceny naruszenia prawa skarżącej do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, zobowiązany jest brać pod rozwagę standardy wypracowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (art. 1 ust. 3 ustawy o skardze).

Opierając się na przywołanych powyżej kryteriach oceny terminowości i prawidłowości prowadzenia postępowania, Sąd Okręgowy uznał, iż analizowane postępowanie istotnie dotknięte było przewlekłością. Na przestrzeni ponad 6,5 roku trwania postępowania dochodziło bowiem do nadmiernego wydłużania okresów dzielących kolejne czynności zmierzające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a także do zaniechań i wadliwej organizacji toku postępowania oraz okresowej bezczynności, które podważały konstytucyjne, konwencyjne i proceduralne dyrektywy osądzania w rozsądnym terminie spraw sądowych.

Objęte skargą postępowanie toczyło się z właściwą dynamiką na jego początkowym etapie, tj. na przestrzeni kilku miesięcy od wpływu pozwu w sprawie o sygn. akt I C 194/13. Jednakże po zmianie sędziego referenta, która nastąpiła w dniu 2 października 2013 r., kolejny termin rozprawy został wyznaczony ponad 3 miesiące później. Wcześniej, tj. w dniu 7 listopada 2013 r. zainicjowany został proces w identycznej konfiguracji podmiotowej o ochronę służebności mieszkania w sprawie o sygn. akt I C 1240/13 i wykazujący wyraźną zbieżność pod względem faktycznym i prawnym z toczącym się dotychczas postępowaniem o wydanie kluczy. Już w odpowiedzi na pozew, która wpłynęła do Sądu Rejonowego w dniu 31 stycznia 2014 r., pozwany domagał się połączenia przywołanych spraw do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i na dalszych stadiach procesu żądanie to ponawiał, lecz zostało ono uwzględnione dopiero postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r. W konsekwencji, przez ponad 3 lata toczyły się równolegle 2 procesy wykazujące daleko idący związek pod względem faktycznym, co z kolei stało w sprzeczności z dyrektywami ekonomiki procesowej, prowadząc do zbędnego powielania czynności i niewątpliwie przyczyniło się do przedłużenia postępowania. Na uwagę zasługuje przy tym fakt, iż w postępowaniu o sygn. akt I C 194/13 w dniu 27 czerwca 2014 r. do Sądu Rejonowego wpłynął wniosek pozwanego o zawieszenie postępowania, który został rozpoznany przeszło 15 miesięcy później- 6 października 2015 r., a we wskazanym przedziale czasowym nie podjęto żadnej czynności zmierzającej do merytorycznego rozpoznania żądania pozwu w sprawie o wydanie kluczy. Całkowity zanik aktywności Sądu Rejonowego w tej sprawie miał miejsce również na przestrzeni kolejnych blisko 4 miesięcy, aż do wydania zarządzenia z dnia 2 lutego 2016 r. o wyznaczeniu terminu rozprawy. Terminowość działań Sądu Rejonowego w postępowaniu o sygn. akt I C 1240/13 także wykraczała poza akceptowalne ramy czasowe. Pierwsza rozprawa odbyła się po upływie roku od wpływu pozwu w dniu 25 listopada 2014 r. i ograniczyła się do informacyjnego przesłuchania pozwanego. Kolejny termin rozprawy wyznaczony został na dzień 29 maja 2015 r. – wyłącznie celem rozpoznania wniosku o uchylenie zabezpieczenia. W dniu 25 kwietnia 2016 r. tj. około 2,5 roku od wpływu pozwu odbyła się rozprawa, na której ponownie przesłuchano informacyjnie pozwanego oraz wydano postanowienia dowodowe. Na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 r. słuchano jednego świadka, a z uwagi na upływ czasu przeznaczonego na rozprawę przerwano przesłuchanie. W dniu 30 stycznia 2017 r. wydano postanowienie o połączeniu sprawy do wspólnego rozpoznania ze sprawą o sygn. I C 194/13.

Do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania przyczyniała się niedostateczna realizacja zasady koncentracji materiału procesowego, w szczególności co do formułowania stanowisk i wniosków stron, a także powielanie czynności oględzin przedmiotu procesu, oraz nadmierne rozciąganie w czasie przesłuchań świadków.

Godzi się w tym kontekście podkreślić, że skuteczność i efektywność ochrony sądowej udzielanej w postępowaniu cywilnym wymaga nie tylko tego, by konkretyzacja uprawnień i obowiązkach podmiotów prawa w rozstrzygnięciu sądowym była merytorycznie prawidłowa, lecz także tego, by orzeczenie to było wydane możliwie jak najszybciej. Im dłużej bowiem postępowanie, tym niższa jest dla stron (uczestników) realna wartość osiągniętego w nim rezultatu. Zgodnie z art. 6 § 1 k.p.c., sąd zobligowany jest dążyć do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki i aktywnie przeciwdziałać przewlekłości postępowania. Urzeczywistnieniu zasady szybkości postępowania służy szereg procesowych środków dyscyplinujących, w tym instrumentów proceduralnych nakazujących sprawne zebranie (koncentrację) materiału procesowego. Realizacja tych założeń w praktyce następuje w szczególności poprzez egzekwowanie rygoru pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów (art. 207 k.p.c., art. 217 k.p.c.).

W następstwie dostrzeżonych uchybień niniejsze postępowanie, obejmujące 2 sprawy o zbieżnym stanie faktycznym, niewykazujące ponadprzeciętnego stopnia złożoności pomimo upływu ponad 6,5 roku od wpływu pierwszego pozwu nadal nie została merytorycznie rozstrzygnięta.

W świetle powyższych uwag objęte skargą postępowanie trwa niewątpliwie znacznie dłużej, aniżeli powinno w okolicznościach rozpatrywanej w nim sprawy i jako takie dotknięte było przewlekłością w rozumieniu art. 2 ustawy o skardze, której zaistnienie Sąd Okręgowy stwierdził, orzekając jak w punkcie 1. sentencji niniejszego postanowienia na podstawie 12 ust. 2 ustawy o skardze.

Należy przy tym odnotować, iż postępowanie o ochronę służebności mieszkania ma niewątpliwie istotne znaczenie dla powódki, a równocześnie stwierdzone powyżej rozciągnięcie w czasie poszczególnych czynności sądu i brak właściwej organizacji postępowania nie znajdowało dostatecznego usprawiedliwienia w aktywności stron i obszerności składanych przez nie materiałów i środków prawnych.

Konsekwencją stwierdzenia przewlekłości postępowania jest przyznanie skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 4.200 zł, która stanowi iloczyn długości trwania postępowania i kwoty 700 zł (art. 12 ust. 4 ustawy o skardze), jawiąc się jako adekwatna przy uwzględnieniu charakteru i skali stwierdzonych zaniedbań, ogólnej długości opóźnień spowodowanych wadliwymi czynnościami Sądu Rejonowego oraz wagi niniejszej sprawy z punktu widzenia interesów skarżącej. Wobec powyższego, zgłoszone przez skarżącą żądanie przyznania sumy pieniężnej w wysokości 10.000 zł nie znajdowało uzasadnienia i jako takie podlegało oddaleniu w części, w jakiej przekraczało kwotę 4.200 zł.

Skarżąca domagała się również zalecenia Sądowi rozpoznającemu sprawę rozpoznania sprawy w ciągu miesiąca od dnia rozpoznania skargi. Kolejny termin rozprawy został wprawdzie wyznaczony na dzień 4 listopada 2019 r., lecz nie da się wykluczyć, iż przebieg tego posiedzenia może uniemożliwić zamknięcie rozprawy i zakończenie postępowania. Sąd Okręgowy dostrzega zatem, iż z przyczyn obiektywnych wydanie rozstrzygnięcia w ściśle określonym terminie może okazać się niewykonalne. W konsekwencji, w aktualnym stanie rzeczy wydanie Sądowi prowadzącemu objęte skargą postępowanie zaleceń co do dokonania odpowiednich czynności w określonym terminie jawi się jako zbędne i tym zakresie skarga podlegała oddaleniu.

O zwrocie uiszczonej przez skarżącej opłaty od skargi orzeczono stosownie do treści art. 17 ust. 3 ustawy o skardze.

SSO Beata Kurdziel SSO Joanna Czernecka SSO Liliana Kaltenbek