Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. S. (1)

przeciwko J. S. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt IX GC 809/16

1. oddala apelację;

2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

3. przyznaje od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata G. G. kwotę 3.321 zł ( trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) w tym 621 zł podatku od towaru i usług tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

SSA Marek Boniecki SSA Józef Wąsik SSA Grzegorz Krężołek

Sygn. akt : I AGa 452/18

UZASADNIENIE

M. S. (1) , w pozwie skierowanym przeciwko, pozwanym solidarnie, J. S. (1) i Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. , domagał się zapłaty kwoty 100.563,08 zł wraz z odsetkami ustawowymi , tytułem odszkodowania za szkodę wynikłą z braku terminowej zapłaty wynagrodzenia za roboty budowalne wykonane na podstawie umów zawartych z J. S. (1) 13 marca i 7 lipca 2014r. Drugi z pozwanych podmiotów miał odpowiadać za powstały uszczerbek jako inwestor , na podstawie art. 647 ¹§5 kc.

Powód wnosił także o przyznanie na swoją rzecz kosztów postępowania.

W toku postepowania rozpoznawczego, powództwo w stosunku do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) zostało cofnięte. Sąd Okręgowy umorzył wobec niej postępowanie.

Uzasadniając żądanie M. S. (1) wskazał , że realizował na zlecenie pozwanego prace polegające na wykonaniu izolacji przeciwwodnej ścian piwnic z dociepleniem, drenażem, wymianą okien piwnicznych i montażem krat, wykonaniem cokolika z marmolitu i opaski przy budynkach przy ul. (...) i ul. (...). Opóźnienie przy wykonaniu prac wynikało z braku dostarczenia przez zamawiającego niezbędnych materiałów.

Twierdził , że odstąpienie przez pozwanego od obu umów pismem z 13 marca 2015 r., nie było skuteczne.

Argumentował , że za wykonane roboty należne było mu wynagrodzenie w łącznej kwocie 77.960 zł, stwierdzone fakturą z daty 1 czerwca 2015 r. Wierzytelność z tego tytułu do kwoty 50.000 zł została uznana przez J. S. (1) , który zwrócił się do inwestora robót Spółdzielni Mieszkaniowej (...) „ o cesję jego wynagrodzenia w tej wysokości na rzecz powoda.

Nieuzasadniony brak zapłaty przez zamawiającego tej należności wywołał u powoda szkodę , której wyrównania domaga się formułując żądanie pozwu.

Wynikała ona po pierwsze stąd , że otrzymał skierowanie z Urzędu Miasta K. do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, który to lokal obligatoryjnie wymagał remontu. Miał on być przeprowadzony niezwłocznie. Brak zapłaty należnego wynagrodzenia uniemożliwił przeprowadzenie go . W konsekwencji M. S. (1) bezumownie korzystał z dotychczasowego lokalu.

Stan taki zdecydował o tym , że został obciążony czynszem za dwa lokale , ten z którego miał się wyprowadzić i lokal socjalny , którego nie mógł na czas wyremontować. Kwota tej należności to 9563,08 zł.

Druga składowa szkody wynika z faktu , że powodowi została wypowiedziana umowa najmu nieruchomości wraz z domem mieszkalnym w S. , wobec zalegania z płatnością czynszu. W pomieszczeniach garażowych na tej nieruchomości, zgromadził wszystkie przedmioty służące prowadzeniu działalności gospodarczej .

Na nich wynajmująca zabezpieczyła wierzytelność z tytułu zaległości czynszowej , a powód nie mógł z tych przedmiotów korzystać. Ich wartość to 40 000 złotych.

Trzeci element szkody to utracony w ten sposób dochód z działalności gospodarczej za okres pomiedzy 15 marca 2015r i 22 lipca 2016 r , w kwocie łącznej 51 000 złotych, obliczonej przy założeniu , że powód osiągałby miesięcznie netto kwotę 3 187, 50 zł

Odpowiadając na pozew J. S. (1) domagał się oddalenia powództwa oraz obciążenia powoda kosztami procesu.

W swoim stanowisku wskazał , że powód nie ma legitymacji czynnej do występowania w postepowaniu albowiem podpis pod obydwiema umowami złożył ojczym powoda M. N. (1) i to on w rzeczywistości wykonywał prace budowlane zlecone przez pozwanego , chociaż formalnie pod firmą M. S. (1).

Zarzucając , że część prac w ogóle nie została wykonana podnosił , iż zgodnie z umowami wynagrodzenie miało być płatne na podstawie protokołów odbioru danego budynku, , a na żadnym z nich nie zostały dokończone.

Z powodu opóźnienia wykonawcy zamawiający odstąpił od obu umów z uwagi na opisane opóźnienia realizacyjne Tym samym roszczenie o zapłatę wynagrodzenia nie powstało.

J. S. (1) zaprzeczył uznaniu długu powoda. Zakwestionował także powstanie po jego stronie szkody oraz związku przyczynowego pomiedzy nią a brakiem zapłaty wynagrodzenia powodowi w ramach stosunków umownych.

Wyrokiem z dnia 30 maja 2018r , Sąd Okręgowy w Krakowie :

- oddalił powództwo [ pkt I ] ,

- zasądził a od powoda na rzecz pozwanego J. S. (1) kwotę 7.217, zł tytułem zwrotu kosztów procesu[ pkt II ] oraz ,

- przyznał od Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata G. K. kwotę 4.428 zł , tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu.

Sad I instancji ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia:

M. S. (1) w lipcu 2014 r. zawarł z J. S. (1) umowę o wykonania izolacji przeciwwodnej ścian piwnic z dociepleniem, drenażem, wymianą okien piwnicznych i montażem krat, wykonaniem cokolika z marmolitu i opaski w budynkach przy ul. (...) pomiędzy klatkami I i II , uzgadniając wynagrodzenie ryczałtowe 10.960 zł oraz w budynkach przy ul. (...) (klatki VI-IX), (...)za wynagrodzeniem 79.000zł.

W późniejszym czasie strony spisały dwie umowy datowane na 7 lipca 2014 r. potwierdzając warunki, zgodnie z którymi wynagrodzenie miało być płatne w terminie 22 dni od wystawienia faktury na podstawie protokołu odbioru robót danego budynku.

Termin realizacji pierwszej umowy został określony na 26 lipca 2014 , a drugiej do 30 września 2014 r.

Umowy w imieniu wykonawcy podpisał M. N. (1), jego ojczym, z upoważnienia M. S. (1), jego dane wpisując w obu dokumentach. W praktyce to M. N. (1) wykonywał wszystkie prace realizacyjne .

Na poczet ich wykonania J. S. (1) przekazał 10 000 złotych zaliczki.

Prace zostały rozpoczęte ale nigdy nie zostały ukończone przy żadnym z budynków

Pozwany kierował wezwania do wykonawcy o ich zakończenie , w tym do zwiększenia liczby pracowników , wskazując na naliczenie kar umownych przez inwestora z uwagi na powstałe opóźnienia .

Ponadto zgłaszał uwagi przekazane przez inwestora co do wadliwego wykonywania prac, m. in wadliwie wykonanie montażu papy i styroduru, a także zniszczenia zieleńca, drzew i koryta ściekowego, chodnika i obrzeża podczas prac. Zamawiający zwracał także uwagę , że roboty wykonują osoby pozostające pod wpływem alkoholu.

W lutym 2015 r. inwestor Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) wskazała J. S. (1) na nie kontynuowanie prac pomimo , że mogą być realizowane. Stwierdziła , że w takiej sytuacji jest uprawniona do naliczenia wykonawcy- pozwanemu- kar umownych.

Pismem z dnia 13 marca 2015 r. J. S. (1) odstąpił od obu umów zawartych z powodem na podstawie art. 635 k.c. wskazując na rażące opóźnienia w zakończeniu robót oraz ich wykonywanie w sposób sprzeczny z umową i zasadami sztuki budowalnej. Równocześnie wezwał M. S. (1) do zwrotu wpłaconych zaliczek na poczet realizacji prac.

Roboty zostały poprawione i zakończone przez pozwanego. W dniu 11 czerwca 2015 r. inwestor dokonał ich odbioru , potwierdzając dostateczną ich jakość.

W dniu 1 czerwca 2015 r. M. S. (1) wystawił fakturę na kwotę 77.960 zł za prace remontowo budowlane, które zostały wykonane , wskazując termin jej płatności na 6 czerwca 2015 r.

Z dalszej części ustaleń faktycznych wynika , że wyrokiem z 10 maja 2013 r. Sąd nakazał powodowi, jego matce M. N. (2), ojczymowi M. N. (1) oraz małoletniemu K. N., opuszczenie i opróżnienie zajmowanego przez nich lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w K., przyznając prawo do lokalu socjalnego.

Decyzją z 27 sierpnia 2014 r. eksmitowani zostali zobowiązani przez Urząd Miasta K. do zawarcia przedwstępnej umowy najmu lokalu socjalnego nr (...) w budynku przy ul. (...)w K., który wymagał remontu. Jego wykonania do dnia 20 października 2014r, podjął się M. N. (1).

W dniu 26 maja 2015 r. M. N. (2), M. N. (1) i M. S. (1) zawarli umowę najmu tego lokalu.

W dniu 30 czerwca 2015 r. M. N. (1) zwrócił lokal przy ul. (...). Z tytułu zajmowania tego mieszkania ,bez tytułu prawnego, osoby uprawnione do lokalu socjalnego zostały obciążone należnością w kwocie łącznej 9186,08 zł.

W dniu 20 marca 2015 r. J. C. – jako wynajmująca M. N. (1) dom wraz z działką i budynkami gospodarczymi w S. , wskazując na zadłużenie najemcy z tytułu czynszu w wysokości 5152 zł , złożyła oświadczenie o ustanowieniu zastawu na rzeczach ruchomych wniesionych przez M. N. (1) do przedmiotu najmu, tj. znajdujących się w dwóch garażach.

W ramach rozważań prawnych , Sąd I instancji oceniając , że żądanie M. S. (1) nie jest uzasadnione w jakiejkolwiek części , stwierdził , że nie udowodnił on realizacji przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej po stronie J. S. (1).

Uznał , że umowy , które strony ze sobą zawarły na wykonanie izolacji przeciwwodnej ścian piwnic budynków są umowami o dzieło.

Terminem wymagalności wierzytelności z tytułu wynagrodzenie za wykonie dzieła po myśli art. 642 §1 kc jest chwila jego oddania zamawiającemu. W rozstrzyganej sprawie strony zmieniły tę dyspozytywną regułę , ustalając termin zapłaty na dwadzieścia dwa dni od daty wystawienia faktury oraz uzgadniając zapłatę odpowiedniej części wynagrodzenia za wykonane roboty częściami , w miarę ich ukończenia na danym budynku.

Prace na żadnym z budynków nie zostały przez M. S. (1) dokończone, a wykonawca nie zgłaszał robót do odbioru.

Tym samym roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za prace po stronie powoda nie powstało , a J. S. (1) nie mógł popaść w opóźnienie w realizacji tej wierzytelności , która jak twierdził powód , przysługiwała mu.

W sytuacji, gdy powód nie ukończył prac w terminie, co więcej bardzo istotnie opóźniał się w realizacji swojego zobowiązania zamawiający był uprawniony do odstąpienia od obu umów na podstawie art. 635 kc.

Nie zostało w sprawie wykazane , że do opóźnienia powoda z wykonaniem prac doszło z przyczyn obciążających zamawiającego , a to braku dostaw materiałów koniecznych do wykonania prac w sposób umożliwiający ich zakończenie na danym obiekcie i dokonanie wzajemnego [ częściowego ] rozliczenia .

Przeciwnie – materiał dowodowy potwierdza wadliwe wykonywanie prac przez powoda, a on sam przyznał iż nie dysponował środkami finansowymi na dokończenie zadania , oczekując zapłaty przez pozwanego zaliczki, która jednak nie była uzgodniona pomiędzy stronami.

W ocenie Sądu I instancji , roszczenie powoda nie jest uzasadnione także dlatego , że zdarzenia z którymi M. S. (1) wiąże powstanie szkody, miały miejsce przed ewentualnym powstaniem i wymagalnością roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za roboty , które realizował na podstawie relacji umownych z J. S. (1).

Fakturę obejmującą tę należność powód wystawił w dniu 1 czerwca 2015r. Tym samym brak środków na remont mieszkania socjalnego do którego powód mógł się przeprowadzić wraz z rodziną 26 maja 2015 oraz na zapłatę czynszu najmu domu wraz z działką i budynkami gospodarczymi w S. w marcu 2015 r., pozostaje bez związku z późniejszym terminem ewentualnej płatności wynagrodzenia , tym bardziej , że strony umów uzgodniły , że termin ten następuje po upływie 22 dni od daty wystawienia przez wykonawcę takiego dokumentu rozliczeniowego , [ w warunkach wcześniejszego odbioru robót przy danym budynku ].

Za oddaleniem powództwa przemawia równie to , że powód nie dowiódł tego, aby dług z tytułu czynszu najmu domu wraz z działką i budynkami gospodarczymi w S. spoczywał na nim, jak również aby zajęte ruchomości stanowiły jego własność.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika , że obciąża on M. N. (1) . Podobnie to jego ojczym był zobowiązanym do wykonania remontu lokalu socjalnego.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art. 98 §1 i 3 kpc.

W apelacji od tego orzeczenia , zaskarżając je w zakresie punktów I i II , powód domagał się jego zmiany i uwzględnienia żądania piwu w całości oraz obciążenia pozwanego kosztami postępowania za obydwie instancje .

Ponadto pełnomocnik M. S. (1) domagał się przyznania od Skarbu Państwa kosztów zastępstwa z urzędu wobec ich nie pokrycia przez reprezentowanego w jakimkolwiek zakresie.

Postulował także aby, w przypadku nie uwzględnienia środka odwoławczego , nie obciążać skarżącego kosztami należnymi stronie przeciwnej z uwagi na trudną sytuację majątkową i dochodową M. S. (1).

Jako wniosek ewentualny apelujący sformułował żądanie wydania przez Sąd Apelacyjny rozstrzygnięcia kasatoryjnego i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Środek odwoławczy został oparty na następujących zarzutach :

- naruszenia przepisów procesowych , w sposób mający dla treści rozstrzygnięcia istotne znaczenie , a to :

- art. 233 §1 kpc , wobec niezasadnego , w ocenie skarżącego , obdarzenia przez Sąd wiarygodnością relacji świadków , wobec których powód złożył zawiadomienie do prokuratury o składanie fałszywych zeznań. Taka ich ocena jest niepoprawna także dlatego , iż to co mówili na temat sposobu wykonywania zobowiązania przez powoda jako wykonawcę było sprzeczne z relacją apelującego, a w szczególności jego ojczyma M. N. (1) , wskazującego , iż jedyną przyczyną opóźnienia w wykonaniu robót było nie dostarczenie na czas materiałów przez zamawiającego, mimo takiego obowiązku po jego stronie.

Wady tej apelujący upatrywał także w niewszechstronnej ocenie materiału dowodowego , nie opartej na logicznym rozumowaniu i regułach wynikających z doświadczenia życiowego. To doprowadziło Sąd do niepoprawnych wniosków , iż powodowi za wykonane prace wynagrodzenie nie należy się , mimo , że w większości zostały one zrealizowane.

Wynagrodzenie takie , co najmniej w kwocie 50 000 złotych , jest M. S. (1) należne , co , w jego ocenie miał przyznać na piśmie zamawiający , kierując do inwestora wniosek o dokonanie cesji na rzecz wykonawcy części wierzytelności , którą ten był zobowiązany wobec J.S. (1) jako swojego kontrahenta,

- błędu w ustaleniach faktycznych polegających na stwierdzeniu , że:

a/ powód nie doznał szkody , w kwocie którą obejmuje żądanie pozwu , spowodowanej brakiem płatności wynagrodzenia,

b/ pomiedzy brakiem jego zapłaty a szkodą opisaną przez powoda nie zachodzi związek przyczynowy, skoro zdarzenia z których skarżący wywodzi ten uszczerbek miały miejsce po tym , kiedy jego roszczenie o wynagrodzenie już istniało.

Apelację złożoną przez pełnomocnika, powód uzupełnił wypowiedzią, zawartą w piśmie z dnia 16 lipca 2018r , w którym opisał własną wersje zdarzeń związanych z realizacją umów zawartych z J. S. (1).

Pozwany domagał się oddalenia apelacji i zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy powoda nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Nie ma racji apelujący podnosząc zarzut naruszenia art. 233 §1 kpc w następstwie przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów.

Przypomnieć należy , odwołując się do utrwalonego i podzielanego przez skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , stanowiska Sądu Najwyższego , wypracowanego na tle wykładni art. 233 §1 kpc , iż jego skuteczne postawienie wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów, polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, przy uznaniu , iż służy on jedynie dowolnej , nie doniosłej z tego punktu widzenia polemice z oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu , który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można , w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd I instancji wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc , pomimo to , nie zostanie uznany za usprawiedliwiony.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To, w jaki sposób M. S. (1) motywuje omawiany zarzut, wyklucza jego podzielenie.

W miejsce rzeczowej , opartej na wyżej opisanych regułach , krytyki oceny Sądu w odniesieniu do poszczególnych dowodów , skarżący poprzestaje na przeciwstawieniu jej własnej wersji jak i ustaleń faktycznych , które zdaniem skarżącego są poprawne,. a wada postępowania Sądu I instancji w tym zakresie polega tylko na tym ,że ocena i ustalenia przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia są różne od tych , które apelujący uznaje za poprawne.

Wykluczając z już z tej przyczyny , uznanie zarzutu za trafny , powiedzieć jedynie dodatkowo należy , że sam fakt złożenia przez M. S. (1)zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa składania fałszywych zeznań przez świadków S. S., D. D. , M. W. i B. K., nie jest dostateczną przyczyną na podstawie której można skutecznie zakwestionować ocenę Sądu I instancji , uznającego ich relacje za wiarygodne. TYym bardziej , że jak wynika z treści dokumentów znajdujących się w aktach ich depozycje o wadliwym i opieszałym wykonywaniu prac budowlanych przez pracowników powoda znajdują w tych dokumentach , w tym pochodzących od inwestora Spółdzielni Mieszkaniowej (...): - potwierdzenie.

Nie ma też racji powód wskazując, w ramach tego zarzutu, na nieprawidłowość postepowania Sądu co do oceny relacji powoda i świadka M. N. (1).

Sąd w motywach orzeczenia wskazał przyczyny dla których [ w części ] tym relacjom odmówił wiarygodności. Twierdzenie , że uczynił to z przekroczeniem granic oceny swobodnej z przyczyn wskazanych wyżej , jest twierdzeniem gołosłownym.

Nie ma racji apelujący, podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych.

Wbrew jego stanowisku , materiał dowodowy nie pozwala na potwierdzenie , że rzeczywiście doznał on szkody w sposób identyfikowany w podstawie faktycznej żądania ani , że odpowiada ona swoją wysokością kwocie dochodzonej pozwem.

W warunkach, gdy J. S. (1) nie uznał , jak twierdzi skarżący , a konsekwentnie w toku sporu przeczył temu , aby był zobowiązany wobec wykonawcy w zakresie jakiejkolwiek kwoty z racji wartości zrealizowanych prac, powód był zobowiązany wykazać tę wartość. Zupełnie niewystarczającymi do tego były relacje M. S. (1) i jego ojczyma M. N. (1).

Skoro zamawiający , jak wynika z poczynionych ustaleń odstąpił od obu umów z przyczyn obciążających wykonawcę robót , należność z których stanowić ma pierwszy element składowy opisywanej przez powoda szkody,[ były ] wykonawca ma prawo ubiegać się kwotę odpowiadającą wartości prac , które do daty odstąpienia zrealizował.

Ustalenie rodzaju , ilości oraz wartości tych robót wymaga przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego , której powód nie wnioskował.

Podobnie ocenić należy te część uszczerbku , którą powód identyfikuje z nieosiągniętym dochodem z działalności gospodarczej w ramach swojej firmy , co miało być następstwem niemożliwości korzystania z materiałów i urządzeń , które zajęła na poczet zaległego czynszu najmu nieruchomości w S., jej właścicielka , J. C..

Jedynie na marginesie, w tym momencie zawracając uwagę na okoliczność , że M. S. (1) nie był strona umowy najmu i o ile rzeczywiście zajecie nastąpiło na przynależących do niego ruchomościach , miał on tytuł aby żądać ich wydania, ustalenie wysokości nie osiągniętego dochodu z działalności gospodarczej wywołany opisanymi trudnościami , za okres określony przez powoda w żądaniu odszkodowawczym , także wymagał wiadomości specjalnych.

Taka sama sytuacja odnosi się do wartości rzeczy służących prowadzeniu działalności gospodarczej , którą , na potrzeby sformułowania żądania pozwu , powód określił na 40 000 złotych.

Ostatni ze składników uszczerbku poszkodowanego , w postaci zobowiązania z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego [ kwota 9 563, 08 zł ] także nie obciąża pozwanego , chociaż z innej przyczyny . Po pierwsze powód nie wykazał , że dług ten w całości go obciąża skoro do zapłaty tego zobowiązania powinni być zobligowani także inni zajmujący bezumownie lokal przy ul. (...) w K..

Poza tym brak jest związku przyczynowego pomiedzy brakiem zapłaty wynagrodzenia za wykonane prace, a szkodą w ten sposób zidentyfikowaną przez powoda.
Zatem skarżący nie może w sposób usprawiedliwiony twierdzić , że Sąd I instancji popełnił błąd w zakresie ustaleń przez to , iż nie przyjął , iż M. S. (1) doznał szkody określonej w motywach pozwu

Nie popełnił zarzucanego mu błędu także nie przyjmując istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiedzy brakiem zapłaty , a twierdzonym przezeń uszczerbkiem majątkowym powoda.

Przypomnieć należy i zaakcentować na wstępie , że to powód jest zobowiązany podać i dowieść takich okoliczności faktycznych , które pozwolą na pozytywne zweryfikowanie poprawności jego oceny o istnieniu takiego związku pomiedzy zdarzeniem szkodzącym, a jego następstwem w postaci uszczerbku majątkowego .

Kodeks cywilny przyjął w zakresie związku przyczynowego pomiedzy zdarzeniem a szkodą teorię adekwatnej przyczynowości.

Zatem związek ten istnieje jedynie wówczas , gdy w łańcuchu kolejnych przyczyn i skutków mamy do czynienia tylko z takimi przyczynami które normalnie wywołują dane skutki.

Pomijając bardziej złożone sytuacje oraz rozważania teoretyków na ten temat, opisana w ten bardzo uproszczony sposób zależność jest wystarczającą aby w rozstrzyganej sprawie wykluczyć istnienie takiego związku pomiedzy stwierdzonym przez M. S. (1) brakiem zapłaty za wykonane prace , a tymi zdarzeniami , które, według niego, przyniosły uszczerbki składające się na szkodę podlagającą wyrównaniu.

Zwracając uwagę na to , iż wszystkie te zdarzenia miały miejsce wcześniej aniżeli czas w którym roszczenie M. S. (1) stało się wymagalne o ile , w warunkach skutecznego odstąpienia przez zamawiającego od umów , identyfikować je z wierzytelnością z tytułu równowartości wykonanych prac , a nie ustalonego w umowach , które przestały wiązać strony ze skuterkiem ex tunc, wynagrodzeniem , nie można tego związku potwierdzić .

Nie jest bowiem normalnym następstwem braku uzyskania równowartości rzeczywiście wykonanych robót to , ze na skutek nie płacenia czynszu za nieruchomość [ przez inną osobę- ojczyma M. N. (1) ] , dojdzie do zajęcia przez wynajmującą na poczet tej należności , rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej przez powoda.

Nie pozostaje normalnym następstwem braku jego zapłaty to , że inna osoba aniżeli powód nie wykona na czas remontu lokalu socjalnego , a w konsekwencji powód [ w części ] zostanie obciążony należnością za bezumowne korzystanie z lokalu , który opuścił później niż zakładano właśnie z uwagi na nie przeprowadzenie prac remontowych.

Nie jest normalnym następstwem jej braku także to , że powód , na skutek dokonania zajęcia ruchomości służących działalności budowlanej nie mógł osiągać z niej przewidywanych [ potencjalnych ] dochodów za okres , który określił w treści żądania odszkodowawczego.

Zatem przyjmując , że M. S. (1) nie sprostał obciążającemu obowiązkowi dowodowemu , w zakresie wykazania adekwatnego związku przyczynowego , wykluczyć należy zarzucany Sądowi Okręgowego błąd ustaleń, mający polegać na nie potwierdzeniu jego zachodzenia.

Odparcie obu zarzutów : procesowego oraz dotyczącego faktów doniosłych dla rozstrzygnięcia, ma to następstwo , iż ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy jako poprawne i kompletne , Sąd II instancji przyjmuje za własne.

W ich świetle oddalenie powództwa powoda odpowiada prawu.

M. S. (1) będąc w postępowaniu profesjonalnie zastępowanym , jednoznacznie identyfikował zgłoszone roszczenie jako mające odszkodowawczy charakter. Wobec tego był zobowiązany wykazać wszystkie przesłanki od których kumulatywnej realizacji kodeks cywilny uzależnia możliwość skutecznego dochodzenia od drugiej strony roszczenia indemnizacyjnego.

Powód nie sprostał temu obowiązkowi, nie dowodząc istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiedzy opisywanym przezeń zdarzeniem wywołującym szkodę, a samym uszczerbkiem z przyczyn , które zostały wyżej wskazane.

Już tylko dla porządku należy dodać , że twierdzona niemożność wykonania remontu lokalu socjalnego , co miało wywołać obciążenie długiem z tytułu bezumownego korzystania z lokalu, nie mogła obciążać powoda , który nie zobowiązywał się do jego wykonania. Podobnie nie on, a ojczym M. N. (1) , był strona umowy najmu nieruchomości w S. i to jego obciążały konsekwencje nie regulowania zgodnie z warunkami umownymi należności czynszowej.

W konsekwencji o ile rzeczy służące jego działalności gospodarczej zostały zajęte na poczet zabezpieczenia jej , jak trafnie wskazał Sąd I instancji , miał on podstawę do domagania się ich wydania o ile wykazałby tytuł właścicielski do nich.

Powód nie dowiódł też żadnego z elementów , które łącznie uznawał za żrodła szkody w swoim majątku. Jakie były podstawy do sformułowania takiej oceny, Sąd Apelacyjny wskazał wyżej.

Z podanych przyczyn , w uznaniu apelacji za niezasadną Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 kpc .

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego była norma art. 98 §1 i 3 kpc w zw z art. 108 §1 i 391 §1 kpc i wynikająca z niej , dla wzajemnego ich rozliczenia pomiedzy stronami , zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

Zważywszy na wartość przedmiotu zaskarżenia oraz to , że po stronie wygrywającego J. S. (1) koszty te ograniczyły się do wynagrodzenia zastępującego go radcy prawnego , kwota należna od pozwanego , została ustalona na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 w zw z §10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r [ jedn. tekst DzU z 2018 poz. 265].

W formie uwagi dodatkowej Sąd zauważa , że nie znalazł podstaw do postulowanego nie obciążania M. S. (1) kosztami należnymi pozwanemu.

W warunkach, gdy był zawodowo zastępowany , a z motywów orzeczenia Sądu I instancji jednoznacznie wynikały przyczyny uznania żądania zgłoszonego w pozwie za niezasadne.

Skoro pomimo to powód zdecydował się poddać to rozstrzygniecie weryfikacji instancyjnej , musiał liczyć się z konsekwencjami w zakresie kosztów postępowania należnymi drugiej stronie , która podjęła obronę także na tym etapie sporu, w sytuacji porażki procesowej.

Kwota należna ze środków budżetowych na rzecz pełnomocnika powoda będącego adwokatem , ustanowionym z urzędu , została ustalona na podstawie §8 pkt 6 w zw z §16 ust. 1 pkt 2 oraz §4 ust. 3 Rozporządzenia MS w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 [ jedn. tekst DzU z 2019 poz. 18 ].

SSA Grzegorz Krężołek SSA Józef Wąsik SSA Marek Boniecki