Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił D. J. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 marca 2018r., która nie uznała ubezpieczonej za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i przyznania na dalszy okres renty, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jej przyznania, w szczególności stan jej zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Natomiast w myśl art. 61 – prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonej powoduje jej całkowitą bądź częściową niezdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- specjalisty medycyny przemysłowej,

- kardiologa,

- neurologa,

- nefrologa,

- laryngologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonej poniższe schorzenia:

- naczyniopochodne uszkodzenie mózgu,

- chorobę zwyrodnieniowa kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjną i lędźwiową,

- przewlekły zespół bólowy szyjny i lędźwiowo – krzyżowy objawowy z zaostrzeniami i obecnymi objawami ubytkowymi,

- nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie,

- kamicę nerki lewej leczoną dwukrotnie URSL ( e-GFR: 63,1 ml/min/1,73m ² ),

- otyłość olbrzymią, zespół metaboliczny,

- przewlekłe zapalenie ucha środkowego lewego,

- stan po operacji ucha środkowego lewego,

- zawroty głowy,

- okresowe zaburzenia równowagi,

- niedosłuch mieszany obustronny umiarkowany.

Zdaniem biegłych sądowych ( z wyłączeniem laryngologa ) ubezpieczona jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność ta będzie trwała do 31 marca 2021r. ( niezdolności tej nie powodują schorzenia laryngologiczne ). Jako przyczyny istniejącej niezdolności do pracy biegli wskazali schorzenia układu kostno – stawowego z deficytem neurologicznym ze współistniejącym schorzeniem układu krążenia. Jak podali biegli sądowi, stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie. Występujące u ubezpieczonej schorzenia powodują przewlekłe bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym z promieniowaniem do kończyn dolnych, zaburzeniami chodu, osłabieniem lewej kończyny dolnej, zaburzeniami równowagi i zawrotami głowy. W badaniu neurologicznym stwierdzono u ubezpieczonej istotny deficyt z przytępieniem słuchu w zakresie nerwów czaszkowych, ograniczeniem ruchomości kręgosłupa, osłabieniem odruchów głębokich i kończyn górnych, osłabienie odruchu kolanowego i skokowego lewego ( znacznie ), prawostronną tendencje do objawu Babińskiego. Wskazano też, że ubezpieczona jest kwalifikowana do zabiegu operacyjnego dyskopatii lędźwiowej w 2019r.

- dowód – biegłych sądowych ( k. 53 - 54, 67 - 68 ).

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc, iż z przeprowadzonych u ubezpieczonej badań nie wynika nasilenie objawów istniejących schorzeń w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy. Podkreślono też, iż ubezpieczona nie posiada wyuczonego zawodu, przy czym pracowała jako sprzątaczka i zdaniem organu rentowego jest zdolna do pracy na ogólnym rynku pracy z uwzględnieniem przeciwwskazań do pracy ciężkiej fizycznie, na wysokości oraz przy maszynach w ruchu ( k. 79 akt ).

Sąd nie uwzględnił powyższych zastrzeżeń i pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych. Sporządzone one zostały bowiem przez specjalistów z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonej, a oparte zostały na przeprowadzonych badaniach i dokumentacji medycznej. Wydane opinie nie tylko były logiczne, ale także przekonujące, przy czym biegli w sposób prawidłowy przyjęli jako kwalifikacje zawodowe ubezpieczonej zawód – sprzątaczka, którą to pracę ubezpieczona wykonywała przez ok. 30 lat. W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe było wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy i nie wymagało prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, tym bardziej, iż strona wnioskująca o przeprowadzenie kolejnego dowodu z opinii uzupełniającej nie wykazała, aby wydane już w sprawie opinie były wadliwe lub wymagały dodatkowych wyjaśnień. W zgłoszonych zastrzeżeniach organ rentowy ograniczał się do przytaczania lekarzy badających ubezpieczoną z ramienia ZUS, w których ocenie istniejące u ubezpieczonej dolegliwości powodują nie skutkują istnieniem nadal częściowej niezdolności do pracy. Jednak, jak już wspomniano, brak było przekonującej argumentacji, która wskazywałaby błędy w wydanych opiniach i wzbudziłaby wątpliwości Sądu w kwestii prawidłowości w zakresie przeprowadzonych przez biegłych badań i wysnutych z nich oraz z przedstawionej dokumentacji medycznej wniosków końcowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie, z tym że jedynie w zakresie potwierdzenia uprawnień do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a nie jak wnosił w końcowej mowie pełnomocnik ubezpieczonej – renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, a jednocześnie w pkt 2 w pozostałym zakresie odwołanie oddalił.

W punkcie 3 wyroku orzeczono o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, albowiem dysponował on co do zasady tą samą dokumentacją medyczną, co biegli sądowi, a zatem miał podstawy do dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej.

Natomiast w pkt 4 wyroku orzeczono o kosztach postępowania zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz