Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2019r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Oliwia Antkowiak

przy udziale prokuratora Piotra Sury z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2019r.

sprawy A. S. (S.)

córki R. i W. z d. C.

ur. (...) we W.

oskarżonej o to, że:

w dniu 03 października 2018 roku w W., gmina M., na ul. (...), umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, powodując nieumyślnie wypadek w ten sposób, że prowadziła samochód m-ki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,85 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu i nie mogła należycie obserwować przedpola jazdy z uwagi na swój stan nietrzeźwości i zapanować nad prowadzonym przez siebie pojazdem, w wyniku czego prowadzony przez nią pojazd zjechał na chodnik i doszło do potrącenia idącej tym chodnikiem pieszej B. D., skutkiem czego doznała ona rany tłuczonej okolicy czołowej, otarcia naskórka biodra lewego i powierzchni bocznej kolana lewego, złamania wieloodłamowego nasady bliższej (kłykcia bocznego) kości piszczelowej lewej, uszkodzenia częściowego więzadła krzyżowego przedniego kolana ( (...)) lewego, zerwania więzadła krzyżowego tylnego ( (...)) kolana prawego, zerwania więzadła pobocznego (LCL) kolana prawego, urazowego krwawienia podpajęczynówkowego w okolicach czołowej i ciemieniowej prawej oraz około namiotowo po stronie prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała oraz spowodowały rozstrój zdrowia na czas powyżej siedmiu dni, a następnie po potrąceniu pieszej oddaliła się z miejsca wypadku drogowego pozostawiając ją w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu bez udzielenia jej pomocy, gdzie mogła jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. w zw. art. 178 § 1 k.k. i art. 162 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżoną A. S. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. i art. 162 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., wymierza jej karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonej, na poczet wymierzonej jej kary pozbawienia wolności, okres jej zatrzymania w sprawie od dnia 03.10.2018r. (godz. 21:10) do dnia 05.10.2018r. (godz. 10:35);

III.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej A. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 (dziesięciu) lat;

IV.  na podstawie art. 47 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonej A. S. nawiązkę w kwocie 10.000 zł (dziesięciu tysięcy złotych) na rzecz pokrzywdzonej B. D.;

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza oskarżonej A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. D. kwotę 1200 zł (tysiąc dwieście złotych), tytułem zwrotu poniesionych wydatków;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżoną A. S. kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1685,95 zł tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza jej opłatę w kwocie 300 zł.

SSR Radosław Gluza

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 03 października 2018r. oskarżona A. S. po zakończeniu pracy około godz. 15.30 wróciła do swojego miejsca zamieszkania przy ul. (...) w W.. W związku z przerwą w dostawie prądu A. S. „nudziła się” i zaczęła spożywać piwo. Od godz. 17.00 do 19.00 wypiła ona łącznie cztery piwa m-ki (...) o poj. 0,5l.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135.

Po wypiciu alkoholu oskarżona postanowiła odwiedzić znajomego D. K. (1), zamieszkałego w tej samej miejscowości przy ul. (...). A. S. wsiadła do użytkowanego przez siebie samochodu m-ki B. nr rej. (...), należącego do jej partnera P. K. i po godz. 19.00 ruszyła w stronę miejsca zamieszkania D. K. (1).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135.

Jadąc ulicą (...) w W., na prostym odcinku drogi, pojazd prowadzony przez A. S. zjechał na lewy pas ruchu a następnie na chodnik, po którym szła pokrzywdzona B. D. (lat 67). Pokrzywdzona miała ze sobą wózek zakupowy na dwóch kołach, na ubranie miała założony pas odblaskowy w kolorze seledynowym.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135,

zeznania świadka B. D., k. 135v – 136,

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych J. R., k. 74 – 89.

Na wysokości nr 28, samochód oskarżonej uderzył lewą przednią częścią w idącą pieszą, która upadając na maskę zbiła głową szybę czołową. A. S., nie zatrzymała się i pojechała dalej.

Dowód:

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego, k. 6 – 7,

protokół oględzin samochodu m-ki B. nr rej. (...), k. 10 – 12,

protokół oględzin samochodu m-ki B. nr rej. (...), k. 15 – 16,

zeznania świadka B. D., k. 135v – 136,

zeznania świadka K. W., k. 136,

zeznania świadka D. K. (2), k. 39 – 40,

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych J. R., k. 74 – 89.

Po tym jak A. S. potrąciła B. D., pokrzywdzona straciła przytomność i leżała na chodniku z nogami na jezdni. Krwawiła ona z rany na głowie i miała drgawki. Po pewnym czasie podszedł do niej D. K. (2), który usłyszał huk zderzenia. Mężczyzna udzielił pokrzywdzonej pomocy przedmedycznej, polegającej na uciśnięciu rany głowy oraz sprawdzeniu funkcji życiowych. Po chwili zatrzymał się tam również K. W. przejeżdżający ulicą (...), który wezwał na miejsce Pogotowie (...).

Dowód:

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego, k. 6 – 7,

zeznania świadka K. W., k. 136,

zeznania świadka D. K. (2), k. 39 – 40.

Jadąc ulicą (...) oskarżona A. S. ponownie straciła panowanie nad pojazdem i uderzyła lewym bokiem w zaparkowany przy drodze samochód m-ki P. nr rej. (...), należący do P. Ś.. Pomimo zderzenia A. S. wycofała swój pojazd, po czym konturowała jazdę, zatrzymując się dopiero na placu przy ulicy (...). Następnie wysiadła z pojazdu i udała się do domu D. K. (1).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135,

zeznania świadka M. K., k. 70, 136v

zeznania świadka P. Ś., k. 136v – 137,

protokół oględzin miejsca kolizji, k. 8 – 9,

protokół oględzin samochodu m-ki P. nr rej. (...), k. 13 – 14,

protokół oględzin samochodu m-ki B. nr rej. (...), k. 10 – 12,

protokół oględzin samochodu m-ki B. nr rej. (...), k. 15 – 16.

M. K., która widziała moment uszkodzenia samochodu P. przez pojazd oskarżonej, wskazała P. Ś. miejsce, w które odjechał,

Dowód:

zeznania świadka M. K., k. 70, 136v

zeznania świadka P. Ś., k. 136v – 137.

P. Ś. wraz z kuzynem udał się na ulicę (...), gdzie zauważył samochód m-ki B. nr rej. (...), posiadający widoczne uszkodzenia. Domyślając się kto może być użytkownikiem pojazdu, mężczyźni podeszli do domu obok, gdzie otworzył im D. K. (1) i potwierdził, że w środku jest kierowca samochodu B.. Po chwili wyszła do nich A. S., która przyznał się do uderzenia w samochód m-ki P. i prosiła aby załatwić sprawę polubownie bez wzywania Policji. A. S. zadzwoniła w tym celu m.in. do zakładu ubezpieczeń gdzie kierowany przez nią pojazd miał wykupioną polisę OC.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135,

zeznania świadka P. Ś., k. 136v – 137.

P. Ś. wyczuwając od oskarżonej wyraźną woń alkoholu, nie zgodził się z jej sugestiami i wezwał na miejsce Policję. Przed przyjazdem patrolu oskarżona próbowała uciec w pobliskie pola, lecz P. Ś. uniemożliwił jej to, przytrzymując ją za rękę.

Dowód:

zeznania świadka P. Ś., k. 136v – 137.

A. S. w czasie zaistniałego wypadku z udziałem pieszej B. D. znajdowała się w stanie nietrzeźwości – mając 0,85 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu wraz ze świadectwem wzorcowania, k. 4 – 5.

W czasie wypadku panowały dobre warunki atmosferyczne. Miejsce zdarzenia było oświetlone przydrożnymi latarniami.

Dowód:

zeznania świadka K. W., k. 136,

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego, k. 6 – 7.

W wyniku potrącenia przez samochód oskarżonej B. D. doznała obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej okolicy czołowej, otarć naskórka biodra lewego i i powierzchni bocznej kolana lewego, złamania wieloodłamowego nasady bliższej (kłykcia bocznego) kości piszczelowej lewej, uszkodzenia częściowego więzadła krzyżowego przedniego kolana ( (...)) lewego, zerwania więzadła krzyżowego tylnego ( (...)) kolana prawego, zerwania więzadła pobocznego (LCL) kolana prawego, urazowego krwawienia podpajęczynówkowego w okolicy czołowej i ciemieniowej prawej. Obrażenia te skutkowały naruszeniem czynności narządów jej ciała oraz rozstrojem zdrowia trwającymi dłużej niż 7 dni.

Dowód:

zeznania świadka B. D., k. 135v – 136,

opinia sądowo – lekarska, k. 60 – 61.

Po wypadku B. D. został przewieziona karetką Pogotowia (...) do (...) Szpitala (...) we W. – Centrum Medycyny Ratunkowej. Na miejscu została ona zaopatrzona medycznie i po wykonaniu badań, przekazana na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej. W dniach 08 października 2018r. i 17 października 2018r. u pokrzywdzonej zostały wykonane zabiegi operacyjne w związku z doznanymi obrażeniami dolnych kończyn ciała.

Dowód:

zeznania świadka B. D., k. 135v – 136,

opinia sądowo – lekarska, k. 60 – 61.

B. D. w dalszym ciągu odczuwa dolegliwości z powodu doznanych w wyniku urazów. Niezbędne pozostaje wykonanie u niej zabiegu operacyjnego polegającego na rekonstrukcji więzadeł stawu kolanowego prawego z następową rehabilitacją pooperacyjną.

Dowód:

zeznania świadka B. D., k. 135v – 136,

historia zdrowia i choroby z 29.05.2019r., k. 133.

Oskarżona A. S. ma 36 lat, jest stanu wolnego, posiada dwoje dzieci w wieku 19 i 14 lat. Oskarżona pracuje jako kasjer sprzedawca w sklepie (...) w L. i zarabia 2.200 zł miesięcznie. Nie była karana sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonej A. S., k. 34, 43, 134 – 135,

informacja z Krajowego Rejestru karnego, k. 91.

A. S. dopuściła się w latach 2015 – 2017r. dwóch wykroczeń w ruchu drogowym polegających na przekroczeniu dozwolonej prędkości jazdy. Ponadto w dniu 30 maja 2015r. spowodowała kolizję drogową, kierując samochodem w stanie po użyciu alkoholu, za co został orzeczony wobec niej zakaz prowadzeniu pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.

Dowód:

informacja o wpisach do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, k. 96.

Oskarżona A. S. będą słuchana w toku postępowania przygotowawczego jak i podczas rozprawy głównej, oświadczyła, że przyznaje się do zarzucanego jej czynu i złożyła wyjaśnienia. Oskarżona podała, że spożywała w domu alkohol a następnie pojechała do swojego znajomego. Stwierdziła, iż nie kwestionuje tego, że potrąciła pieszą lecz tego nie poczuła oraz nie słyszała „jakiegoś uderzenia w samochód”. Dodała, iż pamięta dopiero to, że jej samochód uderzył w pojazd m-ki P..

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił w oparciu o zeznania świadków K. W., D. K. (2), P. Ś., M. K. i B. D. oraz wymienione na wstępie dowody o charakterze materialnym. Opierając się na wskazanych dowodach sąd miał na uwadze to, że tworzyły one spójny i konsekwentny opis zdarzenia podlegającego rozpoznaniu. Zeznania wymienionych świadków w pełnym zakresie korespondowały ze sobą, znajdując potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach, a tym m.in. protokole oględzin pojazdu oskarżonej oraz opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych J. R..

Sąd częściowo wziął również pod uwagę wyjaśnienia oskarżonej A. S., tj. w takim zakresie w jakim przyznała się ona do zarzucanego jej czynu. Jednocześnie sąd pominął ten fragment jej relacji, w którym wskazywała na to, że nie odnotowała faktu potrącenia pieszej B. D. i pamięta dopiero fakt uderzenia w samochód m-ki P.. Zdaniem sądu powyższe wyjaśnienia oskarżonej nie są wiarygodne i stanowią wyłącznie wyraz przyjętej przez nią linii obrony. Wskazują na to okoliczności zaistniałego wypadku. Wskazać tu należy przede wszystkim na głośny huk jaki miał miejsce w czasie uderzenia auta w pokrzywdzoną, na który wskazał świadek D. K. (2). Dodatkowo doszło do uszkodzeń w pojeździe oskarżonej, a w szczególności spękań na szybie, w którą uderzyła głowa pokrzywdzonej, co jednoznacznie nakazuje przyjąć, że A. S. wiedziała o tym że potrąciła pieszego na chodniku. Kolejną okolicznością, która stoi w sprzeczności z wersją podaną przez oskarżoną, jest jej zachowanie w czasie rozmowy z P. Ś.. A. S. chciała bowiem usilnie zapobiec wezwaniu przez niego Policji, a gdy jej się to nie udało, próbowała uciec, czemu świadek ten zapobiegł. Powyższa postawa prezentowana przez oskarżoną stanowi dodatkową przesłankę z której wynika, iż zdawała sobie doskonale sprawę z zaistniałego wypadku i robiła wszystko aby nie został on powiązany z jej osobą. Na koniec wskazać wreszcie należy, iż stan nietrzeźwości oskarżonej, nie był aż tak istotny by mógł u niej wywoływać podaną przez nią niepamięć pewnych faktów, tym bardziej że na co innego wskazuje jej logiczne i spójne zachowanie jak wykonanie połączenia do zakładu ubezpieczeń, w którym kierowany przez nią pojazd miał wykupioną polisę OC.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonej A. S. w zakresie zarzucanego jej czynu nie budzą wątpliwości. Zachowanie oskarżonej wyczerpywało w pierwszej kolejności znamiona występku z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. A. S. kierowała bowiem w dniu 03 sierpnia 2018r. samochodem m-ki B., znajdując się w stanie nietrzeźwości, wynoszącym 0,85 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Stan ten, stanowiący umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, pozostawał w związku przyczynowym z zaistniałym wypadkiem. Powodował on mianowicie, iż oskarżona nie mogła należycie obserwować przedpola jazdy i zapanować nad prowadzonym przez siebie autem, w rezultacie czego zjechało ono na chodnik potrącając idącą nią pieszą B. D.. Skutkiem zaistniałego wypadku było doznanie przez pokrzywdzoną szeregu urazów, który spowodowały naruszeniem czynności narządów jej ciała na czas przekraczający 7 dni. Następnie oskarżona zbiegła z miejsca zdarzenia, tj. samowolnie oddaliła się z miejsca popełnienia czynu zabronionego i było to w ocenie sądu motywowane z jej strony chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej. Dokonując powyższego ustalenia, sąd miał na uwadze okoliczności zaistniałego wypadku i zachowanie A. S. podczas jej rozmowy z P. Ś., które to kwestie zostały już poruszone przy okazji oceny wiarygodności złożonych przez nią wyjaśnień.

Ustalając sprawstwo i winę oskarżonej, sąd ujął kumulatywnie w kwalifikacji prawnej przypisanego jej czynu, również art. 162 § 1 k.k. W tym wypadku bowiem A. S. wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi nie udzieliła pomocy pokrzywdzonej B. D., która znajdował się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Stwierdzając powyższe wskazać należy, iż pokrzywdzona po potrąceniu jej przez samochód oskarżonej, doznała szeregu obrażeń ciała, jak również straciła przytomność. Stan ten w powiązaniu z opisywanymi przez świadka K. W. drgawkami u pokrzywdzonej i krwawieniem z głowy powodował, że w pełni realne pozostawało wystąpienie u niej skutków opisanych w art. 162 § 1 k.k. Ostatecznie nie ziściły się one zdaniem sądu wyłącznie z uwagi na zachowanie osób postronnych.

Czyn oskarżonej był zawiniony nie zachodziły okoliczności wyłączające winę ani bezprawność.

Sąd wymierzając A. S. karę za przypisane jej przestępstwo baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jej czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonej.

Zdaniem sądu zarówno stopień winy A. S., jak też społecznej szkodliwości popełnionego przez nią przestępstwa były znaczne. Na powyższą ocenę wpływ miał przede wszystkim rażący charakter naruszenia przez oskarżoną zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, tj. kierowanie pojazdem w znacznym stanie nietrzeźwości, jak też jej zachowanie się po spowodowaniu wypadku, mianowicie ucieczka z miejsca zdarzenia i nie udzielenie pomocy pokrzywdzonej. W zakresie okoliczności popełnionego czynu, które miały wpływ na ocenę przesłanek wyznaczających wymiar kary oskarżonej, sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących. Ustalając rozmiar kary orzeczonej wobec oskarżonej, sąd poza potrzebą wychowawczego oddziaływania kary na osobę A. S. miał też na uwadze względy prewencji generalnej. Kierując się wskazaną przesłanką, sąd przy ustalaniu wymiaru kary miał na uwadze potrzebę oddziaływania tegoż rozstrzygnięcia na społeczeństwo, a w szczególności wyraźnego potępienia przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnionych w stanie nietrzeźwości i wskazania na ich nieopłacalność. Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności, sąd uznał, że kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności pozostaje karą sprawiedliwą, adekwatną do popełnionego czynu, oraz uwzględniającą dyrektywy sądowego wymiaru kary.

W związku z tym, że kara wymierzona oskarżonej przekraczała 1 rok, sąd z uwagi na treść art. 69 § 1 k.k., nie rozważał kwestii zasadności warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd zaliczył oskarżonej na poczet wymierzonej jej kary pozbawienia wolności, okres jej rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (zatrzymania), zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k.

W punkcie III wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec A. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 lat. Dokonując powyższego rozstrzygnięcia sąd miał na uwadze treść przepisu art. 42 § 2 k.k., zgodnie z którym w razie skazania sprawcy za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, popełnione w stanie nietrzeźwości, orzeka się zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju na okres nie krótszy niż 3 lata. Zdaniem sądu orzeczenie wskazane środka karnego na czas 10 lat jest w pełni uzasadnione okolicznościami popełnionego przestępstwa i potrzebą wyeliminowania z ruchu drogowej oskarżonej, która w rażący sposób zagroziła jego bezpieczeństwu.

Orzekając wskazany środek karny sąd nie zobowiązywał oskarżonej do zwrotu prawa jazdy, mając na uwadze jej oświadczenie złożone na rozprawie o zagubieniu tego dokumentu.

W pkt IV wyroku sąd zgodnie z dyspozycją art. 47 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonej nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej w wysokości 10.000 zł.

Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. oraz § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, zasądził od oskarżonej A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. D. kwotę 1200 zł, tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez nią z tytułu ustanowienia pełnomocnika będącego adwokatem. Przyznana kwota został ustalona w wysokości stawki minimalnej, wynikającej z przytoczonych powyższej przepisów, tj. 360 zł tytułem zastępstwa w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym w formie dochodzenia powiększone o kwotę 840 zł za rozprawę prowadzoną w trybie zwyczajnym.

Orzekając o kosztach procesu, sąd zgodnie z art. 627 k.p.k. obciążył nimi w całości oskarżoną. Sąd zasądził on oskarżonej poniesione w sprawie przez Skarb Państwa wydatki sądowe i wymierzył jej opłatę w wysokości przewidzianej ustawą.

SSR Radosław Gluza