Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2013 r.

na rozprawie

sprawyz wniosku J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek apelacji wniesionej przez stronę pozwaną

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

z dnia 14 sierpnia 2012 r. sygn. akt III U 543/12

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I- szym o tyle , że przyznaje J. K. prawo do emerytury od dnia 1 maja 2012 roku .

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.04.2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział

w R. odmówił wnioskodawcy J. K. ustalenia prawa do emerytury w obniżonym wieku . Jako podstawę decyzji organ rentowy wskazał ustawę z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227 ) oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U.

z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał w szczególności , że wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze . Za taką pracę ZUS nie uznał zatrudnienia w Zakładzie Lotniczym (...), ze względu na brak określenia charakteru pracy zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 7.02.1983 r., stanowisko niezgodne z przepisem resortowym oraz brak pełnej podstawy prawnej .

Przyjęto za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. ogólny staż pracy w wymiarze 29 lat 5 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych .

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca domagając się jej zmiany i ustalenia prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od 1.05.2012 r. tj. od dnia następującego po dniu rozwiązania stosunku pracy .

Uzasadniając podał , że od 15.11.1973 r. do 31.07.1989 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach jako szlifierz wymienioną w dziale III pod poz. 78 zarządzenia MHiPM z 29.06.1985 r. – szlifowanie lub ostrzenie narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne . Nadmienił , że w dniu 30.04.2012 r. rozwiązał stosunek pracy . Do odwołania dołączył odpis świadectwa pracy z 30.04.2012 r.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania .

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu po rozpoznaniu sprawy wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2012 r. zmienił zaskarżoną decyzję ZUS i przyznał wnioskodawcy J. K. prawo do emerytury od dnia 20 kwietnia 2012 r.

W pisemnych motywach swojego orzeczenia Sąd Okręgowy zawarł ustalenia dotyczące bezspornych okoliczności : wieku wnioskodawcy i jego ogólnego stażu ubezpieczeniowego . Następnie stwierdził , że przedmiotem sporu jest okres zatrudnienia wnioskodawcy w WSK PZL – M. tj. od 15.11.1973 r. do 31.07.1989 r. , którego organ rentowy nie zaliczył do pracy w warunkach szczególnych .

W toku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd Okręgowy na podstawie dokumentów pracodawcy i zeznań świadków ustalił , że w okresie od 15.11.1973 r. do 31.07.1989 r. J. K. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL – M.na stanowisku szlifierza . W tym czasie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę polegającą na szlifowaniu detali , przyrządów i narzędzi .

Za powyższy okres otrzymał ogólne świadectwo pracy z dnia 30.06.

1999 r. wystawione przez syndyka Zakładu Lotniczego PZL – M.Sp. z o.o. w upadłości , które w punkcie 8 zawiera zapis , że w okresie od 15.11.1973 r. do 31.07.1989 r. odwołujący się wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku szlifierz wykaz A dział III poz. 78 pkt 6 .

Razem z wnioskodawcą w WSK PZL – M. pracowali jako szlifierze świadkowie K. D. i S. K. . Wymienieni świadkowie potwierdzili , że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy szlifowaniu wyrobów i narzędzi metalowych , tj. tulei , sworzni , noży tokarskich i wierteł .

Od 1.09.1999 r. J. K. pobiera zasiłek przedemerytalny .

W okresie od 12.05.2003 r. do 30.04.2012 r. wnioskodawca zatrudniony był w (...) Sp. z o.o. w M. na stanowisku ślusarza w wymiarze 1/5 etatu . Z dniem 30.04.2012 r. rozwiązał stosunek pracy i obecnie nie pracuje .

W przedmiotowej sprawie bezspornym zatem było to , że wnioskodawca w dniu 19.04.2012 r. ukończył 60 rok życia , na dzień 1.01.1999 r. wykazał ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych , i nie przystępował do OFE . Spór dotyczył natomiast kwestii , czy co najmniej 15 lat pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych przed 1.01.1999 r. oraz czy rozwiązał stosunek pracy .

W ocenie Sądu , wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego pozwalają na pozytywną odpowiedź na tak postawione pytania , zaś z przedłożonego świadectwa pracy wynika , że z dniem 30.04.2012 r. rozwiązał stosunek pracy i obecnie nie pracuje .

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. oraz zarządzenie nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. zawierają wykaz stanowisk pracy , na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach .

Zgodnie z wykazem „A” w/w rozporządzenia do prac w szczególnych warunkach , których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego zalicza się w dziale III pod pozycją 78 szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne . Natomiast w zarządzeniu Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r. w dziale III pod pozycja 78 w punkcie 6 wymienione jest stanowisko – szlifierz , krajacz metali tarczą ścierną .

Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne przeprowadzone w sprawie dowody w postaci zeznań świadków , wnioskodawcy oraz zgromadzonych dokumentów . Przesłuchani w sprawie świadkowie byli współpracownikami wnioskodawcy ,

a tym samym mają najpełniejszą wiedzę na temat rodzaju pracy i zakresu czynności odwołującego się . Zeznania ich zaś są logiczne , konsekwentne oraz wyczerpujące .

Mając na uwadze treść zeznań świadków , wnioskodawcy oraz pozostałe dowody zgromadzone w sprawie Sąd uznał , iż wnioskodawca będąc zatrudniony w WSK PZL – M. w okresie od 15.11.1973 r. do 31.07.1989 r. tj. przez 15 lat 8 miesięcy i 16 dni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę zaliczaną na podstawie w/w rozporządzenia w wykazie A dziale III pod pozycją 78 do prac w warunkach szczególnych .

W dniu 30.04.2012 r. wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy , a tym samym spełnił wszystkie przesłanki niezbędne do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS .

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu zaskarżył apelacją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. w części , w zakresie daty , od której Sąd przyznał wnioskodawcy emeryturę , zarzucając w/w orzeczeniu :

- naruszenie przepisów art. 100 ust 1 w zw. z art. 129 ust 1 w pow. z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153 , poz. 1227 – dalej : ustawa emerytalna ) , poprzez ich niewłaściwe zastosowanie , polegające na przyznaniu w pkt 1 emerytury od dnia następnego od ukończenia przez wnioskodawcę J. K. 60- roku życia , co miało miejsce w dniu 19.04.2012 r. , w sytuacji gdy do dnia 30.04.2012 r. był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w M. , stąd prawo do ww. emerytury powstało dopiero w dniu 01.05.2012 r. gdyż w tej dacie spełnił wymagane ustawą warunki tego prawa .

Apelacja zawiera wniosek o zmianę w zaskarżonej części i przyznanie prawa do świadczenia od dnia 01.05.2012 r.

Wnioskodawca wniósł o uwzględnienie apelacji ZUS .

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja organu rentowego jest uzasadniona .

Sąd Apelacyjny podzielił zarówno niekwestionowane w apelacji ustalenia faktyczne Sądu I instancji , jak i jego ocenę prawną dotyczącą wykazania przez wnioskodawcę spornej okoliczności pracy przez okres co najmniej 15 lat na stanowisku , na którym stale i w pełnym wymiarze wykonywał pracę w warunkach szczególnych .

Zatem przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków przyznania spornego świadczenia emerytalnego wnioskodawca po rozwiązaniu w dniu 30.04.

2012 r. stosunku pracy nabył z dniem 1.05.2012 r. prawo do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS

( w brzmieniu ust 2 tego przepisu obowiązującym do dn. 31.12.2012 r. ) .

Wobec błędnego oznaczenia w punkcie I - szym zaskarżonego wyroku daty nabycia prawa do emerytury , Sąd Apelacyjny zgodnie z treścią art. 386 § 1 k. p. c. zmienił w tej części zaskarżony wyrok i orzekł co do istoty sprawy .