Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 2 listopada 2017r. skierowanym przeciwko M. K., M. Z. (1) reprezentująca małoletniego M. Z. (2), wniosła o zasądzenie na rzecz małoletniego M. Z. (2) alimentów w wysokości po 800,00zł miesięcznie, począwszy od dnia 1 października 2017r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie M. Z. (1) wniosła o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do utrzymania małoletniego w czasie postępowania poprzez zasądzenie na jego rzecz kwoty po 800,00zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu i wniosku o zabezpieczenie, wskazano, iż rodzice małoletniego pozostawali w związku pozamałżeńskim od kwietnia 2014r. do stycznia 2017r. Ww. pracowali wspólnie od 1 lutego 2011r do 31 maja 2016r., jednakże zmiana zatrudnienia obydwojga, nie wpłynęła negatywnie na ich relację. Z ww. związku w dniu (...) urodził się małoletni M. Z. (2). Przez cały okres ciąży, z uwagi na problemy zdrowotne, matka powoda wymagała specjalistycznej i kosztownej pomocy medycznej. Pozwany nie partycypował w tych kosztach prawie wcale. Kiedy M. Z. (1) zażądała od pozwanego zapewnienia pomocy materialnej w wychowaniu dziecka, ten zażądał wykonania badań genetycznych, potwierdzających jego ojcostwo. Wyniki badania jednoznacznie potwierdziły ojcostwo pozwanego, wobec czego pozwany uznał małoletniego przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w dniu 19 października 2017r. M. Z. (1) mieszka z powodem sama w mieszkaniu, za które z pomocą swojej rodziny spłaca kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich (rata po przeliczeniu wynosi około 1.900,00zł). Matka powoda pracuje w biurze rachunkowym, jako samodzielny księgowy, gdzie uzyskuje wynagrodzenie w wysokości 2.000,00zł brutto. Obecnie matka powoda przebywa na urlopie macierzyńskim, który trwać będzie do 24 września 2018r., zatem jej miesięczny dochód wynosi 80% wynagrodzenia. Na opłaty związane z mieszkaniem, M. Z. (1) przeznacza około 750,00zł. Bez pomocy rodziny nie byłaby w stanie zapewnić dziecku godziwych warunków życia.

Na bieżące potrzeby małoletniego M. Z. (1) miesięcznie przeznacza od 800 – 1.300,00zł miesięcznie. W tym 300,00zł na mleko modyfikowane, 100,00zł na pieluchy, 100,00zł na kosmetyki i środki pielęgnacyjne, około 200,00zł na ubranka, 150,00zł na wizyty lekarskie i badania, 150,00zł – dopłata do szczepień skojarzonych, nie refundowanych przez NFZ, inne dodatkowe szczepienia – 300,00zł. Powód jest karmiony wyłącznie mlekiem modyfikowanym, z uwagi na stan zdrowia matki, co generuje dodatkowe koszty.

Pozwany tymczasem pracuje jako przedstawiciel handlowy w (...), a jego miesięczny dochód wg wiedzy matki powoda wynosi 5.000,00zł brutto plus premie uznaniowe. Pozwany zamieszkuje z żoną i synem. Żona pozwanego pozostaje w zatrudnieniu w D. Bank jako menadżer, w związku z czym osiąga znaczne dochody. Mimo że pozwany i jego żona spłacają kredyt we frankach szwajcarskich, ich sytuacja jest bardzo dobra, dużo lepsza niż matki powoda.

W odpowiedzi na pozew (k.23), pozwany uznał żądane pozwu do kwoty po 400,00zł miesięczne, poczynając od dnia 15 lutego 2018r. W uzasadnieniu prezentowanego stanowiska wskazał, iż matka powoda w pełni była świadoma relacji rodzinnych pozwanego oraz faktu, że nie zamierza on opuścić rodziny. W ostatnim roku znajomości, kontakty pozwanego z matką powoda były coraz rzadsze aż ich relacja wygasła. Przedstawicielka ustawowa powoda nie poinformowała go o zajściu w ciążę, ani o żadnych problemach z tym związanych. Do maja 2017r. pozwany nie miał wiedzy o ciąży. Od października 2017r. pozwany łoży na utrzymanie syna po 400,00zł, uznając iż potrzeby dziecka winni zaspokajać oboje rodzice.

Pozwany zanegował twierdzenia matki powoda o jej złej sytuacji materialnej. Wskazał, iż ww. zatrudniona jest w biurze rachunkowym u matki i uzyskuje tam duże dochody, które nie wynikają z umowy. Ponadto pozwany zarzucił zbyt dużą wartość wydatków czynionych rzekomo, miesięcznie na rzecz małoletniego. Pozwany wskazał, iż bezsprzecznie będzie łożyć na małoletniego, jednakże sprzeciwia się obecnym nieuzasadnionym żądaniom matki małoletniego, która posiada wyższe wykształcenie i dochody miesięcznie przewyższające pobory pozwanego.

Na rozprawie w dniu 13 lutego 2018r. (k.42), pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 450,00zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. Z. (2) ur. (...) w B., pochodzi z nieformalnego związku (...) (k.4). Pozwany uznał małoletniego przed Kierownikiem Urzędu Stanu cywilnego w C. w dniu 19 października 2017r.

M. Z. (1), mieszka z synem sama. Pozostaje w zatrudnieniu w biurze rachunkowym u matki R. J., na stanowisku księgowej, ze średnim wynagrodzeniem w wysokości około 2.000,00zł brutto.

Od 26 września 2017r. ww. przebywa na urlopie macierzyńskim i pobiera zasiłek z ZUS, w wysokości 80%wynagroeznia. Zasiłek wypłacany będzie do września 2018 roku. Ponieważ M. Z. (1) nie chce oddawać dziecka do żłobka, rozważać będzie urlop wychowawczy, bądź zatrudnienie opiekunki.

Pozwany nigdy nie widział syna, przekazuje jednak na jego rzecz po 400,00zł na miesiąc.

Małoletni jest alergikiem i samo mleko modyfikowane dla niego kosztuje 300,00zł.

Opłaty mieszkaniowe w lokalu zajmowanym przez M. Z. (1) wraz z wodą wynoszą 380,00zł, energia elektryczna 120,00zł miesięcznie, gaz 200-220,00zł miesięcznie w sezonie grzewczym, poza sezonem 50-70,00zł.

M. Z. (1) obciążona jest kredytem hipotecznym, zaciągniętym we frankach szwajcarskich w 2009r. na zakup mieszkania. W. byli jej rodzice, albowiem ona sama nie miała zdolności kredytowej. Początkowo do kredytu dokładała 500-700,00zł. Odkąd jednak była w ciąży, kredyt spłacają jej rodzice. Kredyt będzie spłacany do stycznia 2019r. Warunkiem udzielenia kredytu było posiadanie wspólnego z rachunku bankowego M. Z. (1) i jej matki. Na ten rachunek wpływają wynagrodzenia obu ww.

Poza kredytem M. Z. (1) nie ma innych zadłużeń.

Rodzice M. Z. (1) pomagają jej kupując rzeczy dla dziecka lub przekazując środki pieniężne. Kupili dla wnuka m.in. ubrania, mleko i pieluchy, zakupili mu całą wyprawkę i trzy razy wymienili całą garderobę. Zakupili też szczepionki dwa razy po 900 złotych.

M. Z. (1) nie posiada swojego samochodu, w razie potrzeby pożycza od matki (zeznania M. Z. (1) – k.69, zeznania świadka R. J. – 68v).

M. K., mieszka z żoną i 18-letnim synem. Pozwany pozostaje w zatrudnieniu w (...) sp. z o.o. , na stanowisku przedstawiciela handlowego, z wynagrodzeniem w wysokości około 5.200,00zł netto miesięcznie. Żona pozwanego pracuje w D. Banku i zarabia około 8.000,00zł netto. Ponieważ ww. bank wycofuje się z rynku polskiego i nie wiadomo czy będzie miała pracę.

Pozwany mieszka w domu szeregowym, obciążanym kredytem we frankach szwajcarskich, który spłacany będzie przez 10 lat. Raty wynoszą około 500 franków.

Opłaty za energię elektryczną w zajmowanym mieszkaniu wynoszą: energia elektryczna 200,00zł miesięcznie, gaz 300-350,00zł miesięcznie w sezonie grzewczym, poza sezonem 150,00zł miesięcznie, woda 180,00zł miesięcznie. Innych zadłużeń, poza kredytem, pozwany nie posiada.

Jednym z warunków, że pozwany pozostanie z żoną było, że nie będzie spotykał się z synem (zeznania pozwanego – k.69).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań M. Z. (1), M. K., zeznań świadka R. J.. Odpisu zupełnego aktu urodzenia małoletniego M. Z. (2), dokumentacji dotyczącej zatrudnienia i wynagrodzenia stron, wyciągów z banku oraz pozostałej dokumentacji dołączonej do akt.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stosunek alimentacyjny, jako rodzaj stosunku cywilnoprawnego tworzy ścisłą zależność dwu podmiotów, z których jeden ma prawo domagania się dostarczania mu środków utrzymania, a w miarę także środków wychowania, natomiast drugi zobowiązany jest żądanie to zaspokoić. „Dostarczenie środków utrzymania” to w powszechnym rozumieniu zaspokajania normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału itp. Obejmuje więc powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia.

Zgodnie z treścią art. 133 §1 k.r.i o. i art. 135 §1 k.r.i o., na obojgu rodzicach spoczywa obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Treścią obowiązku alimentacyjnego jest więc dostarczanie uprawnionemu przez zobowiązanego środków utrzymania, a w miarę potrzeby środków wychowania (art.128 k.r.i o.).

Reasumując, istotą obowiązku alimentacyjnego jest stworzenie uprawnionemu normalnych warunków bytowania odpowiadających jego wiekowi czy stanowi zdrowia.

Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno – ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego (uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy gdy żyją z nimi wspólnie jak i wtedy gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Rodzice nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej podstawie, że wykonywanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (wyrok SN z dnia 6 stycznia 2000r. I CKN 1077/99). Regulując kwestie zobowiązań alimentacyjnych rodziców dzieci, Sąd Najwyższy wskazał nawet na tak daleko idące zobowiązania polegające na tym, iż w szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu (uchwała SN z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Koszty utrzymania wynikają w głównej mierze z konieczności zapewnienia uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia czy też pielęgnacji w chorobie. Zaspokojenie potrzeb dziecka w zakresie wychowania następuje poprzez zapewnienie poza środkami materialnymi osobistej opieki, troski o rozwój fizyczny i umysłowy oraz przygotowanie go do samodzielnej egzystencji w społeczeństwie.

Obowiązek partycypowania przez M. K. w kosztach utrzymania małoletniego M. Z. (2) jest bezsporny, albowiem jest ojcem małoletniego a okoliczność ta pociąga za sobą obowiązek alimentowania dziecka.

Pozwany nie umniejszał swych obowiązków utrzymania względem małoletniego, jednakże ustalanie jego obowiązku alimentacyjnego na poziomie 450,00zł miesięcznie, nie znajduje uzasadnienia.

Wbrew stanowisku pozwanego, M. Z. (1) nie tylko znajduje się w mniej komfortowej sytuacji finansowej, ale też całość obowiązków związanych z opieką i wychowaniem małoletniego spoczywa i spoczywać będzie wyłącznie na niej, albowiem już w chwili obecnej można założyć, iż pozwany nie tylko nie będzie utrzymywać kontaktów z dzieckiem, ale też w żadnym wymiarze poza finansowym nie będzie funkcjonował w jego życiu. Zatem uwzględniając potrzeby powoda, „status” pozwanego w relacji rodzicielskiej oraz fakt, iż matka dziecka w ocenie Sądu, w całości spełnia swój obowiązek alimentacyjny poprzez osobiste starania, powoduje iż celowym było uwzględnienie pozwu w całości. Zdaniem Sądu pozwany powinien zarówno obecnie jak i w przyszłości pokrywać w całości koszty utrzymania małoletniego.

Przedstawiona przez pozwanego wysokość uzyskiwanych przez niego środków i spłata kredytu, w żadnej mierze nie świadczy o jego ograniczonych możliwościach finansowych czy zarobkowych. Możliwości zarobkowe zobowiązanego bowiem, nie mogą być zawsze utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami czy dochodami. Wskazane bowiem w art. 135 k.r.i o. możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego, rozumieć należy nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. W przypadkach uzasadnionych obejmują one także wysokość zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz nie osiąga ich z przyczyn nie zasługujących na uwzględnienie. Dotyczy to sytuacji, w których osoba zobowiązana, przykładowo nie wykonuje wyuczonego i dobrze wynagradzanego zawodu, pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy lub pracuje dorywczo (por. uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1987r. CZP 91/86).

Pozwany jest osobą prężną zawodowo, osiągającą odpowiednie dochody, nie zachodzą powody dla których nie powinien w ustalonym wymiarze uczestniczyć w życiu małoletniego, zwłaszcza że jest to jedyny aspekt jego rodzicielstwa. Pozwany winien pamiętać, iż niewątpliwie wysokość dochodów zobowiązanego do alimentacji ma znaczenie, jednakże sprawą pierwszoplanową jest zapewnienie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionemu. Zatem to usprawiedliwione potrzeby dziecka będą miały znaczący wpływ na wysokość zobowiązania alimentacyjnego, a nie dochody zobowiązanego, tym bardziej że pozwany posiada odpowiednie i wystarczające atrybuty do tego aby alimentować syna w zasądzonej kwocie. Małoletni powód z racji wieku wymaga określonych nakładów, co niewątpliwie stanowi dla M. Z. (1) obciążenie, które trudno jej udźwignąć wyłącznie z własnych dochodów.

Okoliczność, że rodzice ww. znacząco wspomagają ją w utrzymaniu małoletniego, bynajmniej nie ogranicza obowiązku pozwanego, albowiem to przede wszystkim on winien dążyć do zapewnienia dziecku odpowiednich środków utrzymania.

Sąd przyznał świadczenia alimentacyjne na małoletniego począwszy października 2017r., zważywszy jednak na fakt uiszczanych już w tym czasie przez pozwanego dobrowolnie częściowych alimentów, realizacja świadczeń za ww. okres winna zostać odpowiednio ograniczona.

Mając powyższe ustalenia na uwadze Sąd zasądził od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego M. Z. (2) alimenty w kwocie po 800,00zł miesięcznie, poczynając od 1 października 2017r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie Sąd oddalił wniosek o zabezpieczenie.

Na podstawie art. 13 pkt 1 i art. 77 ust 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2018.300 j.t.), nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 492,00zł tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz za odpis wyroku z klauzulą wykonalności.

Wyrokowi w części zasądzającej, Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 §1 k.p.c.

Sygn. akt III RC 21/18

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu wraz z pouczeniem o apelacji,

3.  Doręczyć pozwanemu odpisy protokołów z rozpraw z dnia 13 lutego 2018r. i 14 marca 2018r.,

4.  Akta przedłożyć z wpływem lub za 21 dni.

C., dnia 30 marca 2018r.,

SSR Katarzyna Pyrchała