Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2012r

Sąd Rejonowy w Oławie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sławomir Pałka

Protokolant: Barbara Stańczyk

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012r w Oławie

sprawy

1.  J. T.

syna J. i M. zd. P.

urodz. (...) w Z.,

2.  P. T.

syna I. i M. zd. P.

urodz. (...) w Z.,

oskarżonych o to, że

I. w dniu 04 września 2011 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z terenu Kościoła p. w. Ś. A.przy ulicy (...) zabrali w celu przywłaszczenia gong liturgiczny mosiężny i jedną baterię zlewną o łącznej wartości 900 złotych, czym działali na szkodę Kościoła pod wezwaniem Św. p. w. Ś. A. we W.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

II. w dniu 04 września 2011 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu terenu sklepu (...). L. zabrali w celu przywłaszczenie dwie baterie umywalkowe o łącznej wartości 300 złotych, czym działali na szkodę W. (...) Spółka z. o.o .

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

III. w dniu 05 września 2011 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z Centrum Handlowego (...) przy ulicy (...) zabrali w celu przywłaszczenia jedną baterię zlewną o łącznej wartości 860 złotych, czym działali na szkodę W. T. (...) z.o.o.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

IV. w dniu 05 września 2011 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu, z terenu Parafii po w. O. Ś. przy ulicy (...) zabrali w celu przywłaszczenia kropielnicę o wartości 300 złotych, czym działał na szkodę Parafii pod W. O. Ś.we W.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

V. w dniu z 27 na 28 lipca 2011 roku w S. działając wspólnie i w porozumieniu, z terenu Parafii N. S. N. M. P. zabrali w celu przywłaszczenia trzy puszki do przechowywania Najświętszego Sakramentu, trzy naczynia na oleje, patenę na kielich, pozłacany kielich oraz butelkę wina mszalnego o łącznej wartości 7220 złoty, czym działali na szkodę Parafii N. S. N. M. P.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

VI. w dniu 03 września 2011 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki L. (...) na szkodę J. M.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

VII. na przełomie marca i kwietnia 2011 r. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia rower marki W. o wartości 300 złotych na szkodę E. T.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

VIII. w czerwcu 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z terenów ogródków działkowych (...) działki nr (...) wannę ocynkowaną oraz 15 sztuk prętów metalowych o łącznej wartości strat 300 złotych na szkodę J. W.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

IX. w czerwcu 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z terenów ogródków działkowych (...)z działki nr (...) miski metalowe, beczkę metalową oraz wannę o łącznej wartości strat 500 złotych na szkodę L. K..

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

X. w sierpniu 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia MP-a o wartości 500 złotych oraz telefon komórkowy marki N. o wartości 500 złotych czym spowodował łącznie straty w wysokości 1000 złotych na szkodę M. E.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

XI. na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka A. i W. S. na terenie Cmentarza G. pole nr (...) mosiężne litery o łącznej wartości 1000 złotych na szkodę C. S.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XII. w sierpniu 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka M. i W. H. na terenie Cmentarza G. pole nr (...) mosiężne litery o łącznej wartości 500 złotych na szkodę B. H.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XIII. w okresie od 17 lipca do 20 sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka S., M. i I. T. (1) na terenie Cmentarza G. pole nr (...) mosiężne litery i cyfry wykonane z brązu o łącznej wartości 1500 złotych na szkodę N. C.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XIV. w okresie od 22 lipca do 27 lipca 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka W., P. i R. O. na terenie Cmentarza G. pole nr 10 odlewu trąbki myśliwskiej wykonanej z brązu o łącznej wartości 3500 złotych na szkodę J. O.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XV. na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka K. Z. na terenie Cmentarza G. pole nr (...) mosiężne litery i cyfry wykonanych z mosiądzu o łącznej wartości 1000 złotych na szkodę M. S.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XVI. na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka A. i H. W. na terenie Cmentarza G. pole nr(...)mosiężne litery i cyfry o łącznej wartości 300 złotych na szkodę K. W.

tj. o czyn z art. 262 § 1 kk

XVII. na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka p. w. Ś. A. i T. L. na terenie Cmentarza grabiszyńskiego pole nr(...)mosiężne litery i cyfry o łącznej wartości 500 złotych na szkodę M. L.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XVIII. na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z nagrobka S. i Z. D. na terenie Cmentarza G. pole nr (...) litery i cyfry o łącznej wartości 1000 złotych na szkodę C. Z.

tj. o czyn z art. 262 § 2 kk

XIX. w dniu 02 sierpnia 2011 r. w K. działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wybiciu szyby w oknie usiłowali dokonać kradzieży z trenu parafii przy ul. (...) lecz zamierzonego celu nie osiągnęli gdyż zostali spłoszeni przez osoby trzecie czym działali na szkodę J. K.

tj. o czyn z art. 13 § 2 kk w zw. z art. 279 § 1 kk

XX. w okresie od 18 sierpnia do 19 sierpnia 2011 we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia z kościoła Parafialnego pod wezwaniem Ś. E. przy ul. (...) obraz z wizerunkiem (...). T. o wartości 1000 złotych na szkodę K. Parafialnego pod wezwaniem Ś. E.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

XXI. w dniu 29 września 2010 r. w M. działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim wybicie szyby w oknie zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 8000 złotych oraz aparat fotograficzny marki C. typu (...) o wartości 2000 złotych, obiektywy do aparatów fotograficznych, lampę błyskową o łącznej wartości 5745 złotych na szkodę J. G..

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk

I.  uznaje oskarżonych J. T. i P. T. za winnych popełnienia czynów opisanych w pkt I, II, III, IV, VI, VII, VIII, IX, X oraz XX części wstępnej wyroku, to jest przestępstw z art. 278 § 1 kk, uznając, że stanowiły one ciąg przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk z zastosowaniem art. 91 § 1 kk wymierza oskarżonemu J. T. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności zaś oskarżonemu P. T. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uniewinnia oskarżonych J. T. i P. T. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w pkt V, XI, XII, XIII, XIV, XV, XVI, XVII, XVIII, XIX oraz XXI części wstępnej wyroku;

III.  na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70§2 kk wykonanie orzeczonych kary pozbawienia wolności wobec J. T. i P. T. warunkowo zawiesza na okresy próby po 5(pięć) lat, zaś na podstawie art. 73§2kk oddaje każdego z oskarżonych w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 72§2 kk zobowiązuje oskarżonych J. T. i P. T. do solidarnego naprawienia szkody w terminie 2 (dwóch) lat od dnia prawomocności wyroku poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- (...) Sp. z o.o. we W. – Supermarket (...). L.” - kwoty 150 (sto pięćdziesiąt) złotych,

- (...) Sp. z o.o. w K. – Hipermarket (...) W., ul. (...) - kwoty 860 (osiemset sześćdziesiąt) złotych,

- J. M. - kwoty 500 (pięćset) złotych,

- E. T. - kwoty 300 (trzysta) złotych,

- J. W. - kwoty 300 (trzysta) złotych,

- L. K. - kwoty 500 (pięćset) złotych,

- M. E. - kwoty 500 (pięćset) złotych,

- Rzymskokatolickiej Parafii p.w. (...). E. we W. - kwoty 1.000 (tysiąc) złotych;

V.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonych wobec oskarżonych J. T. i P. T. w pkt I kar pozbawienia wolności zalicza oskarżonym okresy zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 5 września 2011r do dnia 5 listopada 2011r.;

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. B. D. kwotę 929,88 (dziewięćset dwadzieścia dziewięć, 88/100) złotych (w tym podatek od towarów i usług) tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu J. T. z urzędu;

VII.  wymierza każdemu z oskarżonych opłatę po 300 zł, zaś w pozostałym zakresie zwalnia oskarżonych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 78/12

UZASADNIENIE

Prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Psie Pole oskarżył J. T. i P. T. o szereg czynów z art. 278 § 1 kk, 262 § 2 kk, 13 § 2 kk w zw. z art. 279 § 1 kk oraz 279 § 1 kk.

W wyniku przeprowadzonego na rozprawie głównej postępowania dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni J. T. i P. T. są kuzynami. Swoją przestępczą działalność podjęli wspólnie na przełomie marca i kwietnia 2011 r. i kontynuowali ją do 5 września 2011 r., kiedy to zostali zatrzymani przez Policję. Przedmioty pochodzące z kradzieży sprzedawali nieustalonym osobom, zaś uzyskane środki przeznaczali głównie na alkohol i żywność.

W nieustalonej bliżej dacie na przełomie marca i kwietnia 2011 r. obaj oskarżeni z klatki schodowej budynku przy ul. (...) we W. zabrali rower marki W. o wartości 300 zł. Sprzedali go następnie nieustalonej osobie. Rower ten należał do pokrzywdzonej E. T..

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 477,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 485,

zeznania świadek E. T., k. 236-237)

W czerwcu 2011 r., w bliżej nieustalonej dacie, obaj oskarżeni udali się na teren ogródków działkowych „(...)we W., gdzie z działki nr (...) zabrali wannę ocynkowaną oraz 15 sztuk prętów metalowych o łącznej wartości 300 zł, zaś z działki nr (...) zabrali miski metalowe, beczkę metalową oraz wannę o łącznej wartości 500 zł. Przedmioty zabrane z działki nr (...) należały do J. W., zaś zabrane z działki nr (...) – do L. K..

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 153, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 159, 682,

zeznania świadków J. W., k. 278-279, L. K., k. 281-282)

W bliżej nieustalonej dacie w sierpniu 2011 r. oskarżeni odwiedzili D. E. pod pretekstem pożyczenia ładowarki i doładowania telefonu. W czasie pobytu u kolegi, zabrali sprzęt elektroniczny wartości 1000 zł, to jest urządzenie MP-4 oraz telefon komórkowy, które należały do M. E.. Po stwierdzeniu zaginięcia tych przedmiotów pokrzywdzona telefonicznie domagała się ich zwrotu od J. T.. Odzyskała odtwarzacz MP-4 wartości 500 zł, natomiast nie odzyskała telefonu marki N., wartego 500 zł.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 150-151, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 485,

zeznania świadek M. E., k. 286-287)

W nieustalonej bliżej dacie, to jest 18 lub 19 sierpnia 2011 r., oskarżeni udali się do kościoła pod wezwaniem św. E. przy ul. (...) we W.. Z ramy wycięli obraz przedstawiający św. T., wartości 1000 zł. Obraz ten zabrali i sprzedali nieustalonej tożsamości mężczyźnie za 100 zł. Pieniądze wydali na alkohol i jedzenie.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 148-149, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 159, 682,

dokumentacja fotograficzna, k. 345-350)

W dniu 3 września 2011 r. oskarżeni spotkali się z pokrzywdzoną J. M. na (...). Spędzili z nią pewien czas w jednej z restauracji, następnie odprowadzili do tramwaju. W czasie wspólnego spaceru oskarżony P. T., działając za namową oskarżonego J. T., wyjął z torebki pokrzywdzonej, bez jej wiedzy telefon komórkowy (...). Po rozstaniu z pokrzywdzoną obaj oskarżeni udali się do lombardu, gdzie wymieniony telefon sprzedali za 50 zł, a pieniądze wspólnie wydali na alkohol i jedzenie. Noc oskarżeni spędzili, śpiąc na klatce schodowej.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 29,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 158, 682,

zeznania świadek J. M., k. 219)

Następnego dnia, tj. 4 września 2011 r. oskarżeni udali się do sklepu (...).L., należącego do (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. i zabrali stamtąd dwie baterie umywalkowe o łącznej wartości 300 zł. Przedmioty te wymontowali z łazienki w sklepie i sprzedali w punkcie skupu złomu za 20 zł. Pokrzywdzony odzyskał jedną ze skradzionych baterii.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 29, 147-148, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 158,

zeznania świadka T. K., k. 31-32,

pokwitowanie odbioru skradzionego przedmiotu, k. 34)

Tego samego dnia oskarżeni udali się do kościoła pod wezwaniem św. p. w. Ś. A. przy ul. (...) we W., skąd zabrali mosiężny gong liturgiczny i baterię zlewną o łącznej wartości 900 zł. Przedmioty te oskarżeni sprzedali w punkcie skupu złomu. Zostały one odzyskane przez pokrzywdzonego.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 29, 147-148, 680

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 158, 682,

zeznania świadka R. G., k. 3-4,

pokwitowanie odbioru skradzionych przedmiotów, k. 7)

W dniu 5 września 2011 r. oskarżeni udali się do sklepu (...) przy ul. (...) we W.. Udali się do łazienki i wymontowali stamtąd baterię zlewną o wartości 860 zł. Wskazaną baterię sprzedali w punkcie skupu złomu a pieniądze wspólnie wydali.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 29, 147-148, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 158, 682,

zeznania świadka S. W., k. 21-22)

Tego samego dnia oskarżeni udali się do kościoła pod (...) we W., przy ul. (...), z zamiarem kradzieży. Oskarżeni zabrali z terenu parafii metalową kropielnicę wartości 300 zł z zamiarem jej sprzedaży w punkcie skupu złomu. Przedmiot ten został ostatecznie odzyskany przez pokrzywdzonego.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 29, 148, 680,

wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 158, 682,

zeznania świadka S. Ś., k. 37,

pokwitowanie odbioru skradzionego przedmiotu, k. 39)

W nocy z 27 na 28 lipca 2011 r. w S., na terenie kościoła pod wezwaniem N. S. N. M. P.doszło do kradzieży. Sprawcy weszli do budynków parafialnych przez okno i zabrali naczynia liturgiczne i wino mszalne o łącznej wartości 7220 złotych. Na miejscu kradzieży zabezpieczone zostały ślady daktyloskopijne i ślady biologiczne, które nie były zgodne ze śladami oskarżonych J. T. i P. T..

(dowody: zeznania świadków S. S., k. 47-49, P. D., k. 51-52,

protokół oględzin, k. 53-55,

opinia z przeprowadzonych badań biologicznych, k. 117-121,

opinie biegłego z zakresu daktyloskopii, k. 113-115, 128-131, 795-797)

W dniu 2 sierpnia 2011 r. w K. doszło do usiłowania kradzieży z włamaniem z terenu parafii przy ul. (...). Sprawcy dostali się na teren plebanii, pokonując zabezpieczenia, zaś do zaboru mienia nie doszło z tego powodu, że sprawcy zostali zauważeni przez pokrzywdzonego i towarzyszącą mu osobę. Jedną z osób uczestniczących w kradzieży był krępy mężczyzna w wieku 20-30 lat, z krótko ściętymi, czarnymi włosami. Drugim zaś był mężczyzna w wieku około 45 lat.

(dowody: zeznania świadków J. K., k. 421-422, 775, J. A., k. 774-775)

W dniu 29 września 2010 r. w M. doszło do kradzieży z włamaniem z terenu parafii w ten sposób, że wybito szybę w oknie, a następnie sprawcy zabrali 800 złotych, aparat fotograficzny C. (...) o wartości 2000 zł, obiektywy do aparatów fotograficznych i lampę błyskową o łącznej wartości 5745 zł na szkodę J. G..

(dowód: zeznania świadka J. G., k. 441-443, 446, 459, 775-776)

W bliżej nieustalonych datach w lipcu i sierpniu 2011 r. na cmentarzu komunalnym we W., przy ul. (...) doszło do ograbienia miejsc spoczynku M. i W. H., S., M. i I. T. (2), W. P. i R. O., K. Z., A. i H. W., p. w. Ś. A. i T. L. oraz S. i Z. D..

(okoliczności bezsporne)

Pomiędzy 13 lipca 2011 r., godz. 11.25 a 3 sierpnia 2011 r., godz. 8.35 oskarżony J. T. przebywał w (...) Centrum (...) we W., przy W. J. C. – K. 18, gdzie na całodobowym oddziale terapii uzależnień leczył zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. Uczestniczył w licznych przewidzianych planem leczenia zajęciach terapeutycznych, które odbywały się pomiędzy 8.30 a 18.00, z jedną dłuższą, 40-minutową przerwą obiadową. Ewentualna nieobecność na zajęciach skutkowałaby usunięciem z placówki, co też zresztą stało się z dniem 3 sierpnia 2011 r., gdy oskarżony J. T. opuścił placówkę na własne życzenie. Placówka nie miała charakteru zamkniętego.

(dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. T., k. 679,

zeznania świadka A. T., k. 705,

karta informacyjna, k. 205,

pismo Prezesa (...) Centrum (...), k. 647)

W dniu 26 lipca 2011r. oskarżony P. T. doznał urazu szyi i głowy, okolic mostka i żeber z prawej strony na basenie kąpielowym. Na skutek wypadku korzystał z pomocy lekarskiej i przez pewien czas miał trudności z poruszaniem się. Korzystał z pomocy osób trzecich, nie był zdolny do większego wysiłku.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. T., k. 681,

zeznania świadek M. T., k. 682-683,

dokumentacja medyczna, k. 202-204)

Oskarżony J. T. ma 23 lata, był karany za przestępstwa przeciwko mieniu. W chwili przypisywanych mu czynów był poczytalny.

(karta karna, k. 468, 783-784, odpisy wyroków, k. 471-473, 788-791,

opinia sądowo-psychiatryczna, k. 487-489)

Oskarżony P. T. nie był dotychczas karany. W chwili przypisywanych mu czynów był poczytalny.

(karta karna, k. 470, 786,

opinia sądowo-psychiatryczna, k. 487-489)

Oskarżony J. T. przyznał się do popełnienia czynów przypisanych mu przez Sąd Rejonowy i w tym zakresie konsekwentnie wyjaśniał. W zakresie pozostałych zarzutów, przyznawał się do nich w postępowaniu przygotowawczym, natomiast swoje wyjaśnienia odwołał przed Sądem podnosząc, że został do nich przymuszony, a zarzucanych mu w pkt V, XI-XIX i XXI czynów nie popełnił.

Oskarżony P. T. przyznał się do popełnienia czynów przypisanych mu przez Sąd Rejonowy i w tym zakresie konsekwentnie wyjaśniał. W zakresie pozostałych zarzutów, przyznawał się do nich częściowo w postępowaniu przygotowawczym. Poza pierwszymi wyjaśnieniami przed funkcjonariuszem Policji oraz lakonicznymi wyjaśnieniami przed prokuratorem, negował swój udział w pozostałych przestępstwach i stanowisko takie podtrzymał przed Sądem podnosząc, że został do odmiennych wyjaśnień przymuszony, a zarzucanych mu w pkt V, XI-XIX i XXI czynów nie popełnił.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odnośnie czynów przypisanych oskarżonym w części dyspozytywnej wyroku, ich sprawstwo i wina nie budziły wątpliwości Sądu. Wskazywały na nie przede wszystkim konsekwentne i spójne wyjaśnienia oskarżonych, w których przyznali się do ich popełnienia. Nie było podstaw do kwestionowania sprawstwa i winy oskarżonych w tym zakresie. Trudno byłoby, pozostając w zgodzie z regułami doświadczenia życiowego, przyjąć, iżby oskarżeni samooskarżali się przed Sądem, w sytuacji, gdy odwołali swoje wyjaśnienia odnośnie części stawianych im zarzutów, szeroko uzasadniając nowe stanowisko w sprawie. Nadto co do części przypisanych oskarżonym czynów, zostali oni zatrzymani bezpośrednio po ich popełnieniu (czyny z 5 września 2011 r.), bądź też niedługo później (czyny z 3 i 4 września 2011 r.). Część przedmiotów pochodzących z kradzieży odzyskano w miejscach wskazanych przez oskarżonych, co dodatkowo uwiarygadnia wyjaśnienia J. T. i P. T. w tym zakresie.

W ocenie Sądu zachowania przypisane oskarżonym wypełniały znamiona przestępstw z art. 278 § 1 kk, albowiem oskarżeni, działając wspólnie i w porozumieniu, w czasie i miejscach wskazanych w wyroku, dopuścili się zaboru mienia na szkodę wskazanych w wyroku pokrzywdzonych. Oskarżeni działali w zamiarze bezpośrednim. Mieli świadomość zabronionego charakteru ich czynów. Byli poczytalni, nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające odpowiedzialność karną. Spełniły się więc przedmiotowe i podmiotowe podstawy odpowiedzialności.

W ocenie Sądu przypisane oskarżonym zachowania stanowiły ciąg przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 kk. Sprawcy bowiem w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu (na przełomie marca-kwietnia, w czerwcu, sierpniu i wrześniu 2011 r.), popełnili przypisane im przestępstwa. W takiej sytuacji, zgodnie z powołanym przepisem, istnieją warunki orzeczenia jednej kary, na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje (w niniejszej sprawie – art. 278 § 1 kk), w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Z tych przyczyn Sąd przy podstawie wymiaru kary uwzględnił oprócz art. 278 § 1 kk również art. 91 § 1 kk.

Wymierzając karę za przypisane oskarżonym J. T. i P. T. przestępstwa, Sąd kierował się dyrektywami dotyczącymi kary, wskazanymi w Rozdziale VI Kodeksu karnego. Popełnienie ciągu przestępstw rzutuje na ocenę ich społecznej szkodliwości jako wyższej, niż w przypadku pojedynczych czynów, a w efekcie musi skutkować surowszym potraktowaniem przy wymiarze kary. Sąd wziął też pod uwagę działanie sprawców z pobudek nie zasługujących na jakiekolwiek zrozumienie czy usprawiedliwienie. Podkreślenia wymaga bowiem, że główną motywacją oskarżonych do popełniania przestępstw była chęć zdobycia środków na alkohol. Jednocześnie jednak Sąd nie przeoczył, że oskarżeni są sprawcami młodocianymi, oskarżony P. T. nie ukończył jeszcze nawet 20 lat, w związku z czym kara ma przede wszystkim działać na nich wychowawczo (art. 54 §1 kk). Nie oznacza to wprost podstawy do łagodzenia odpowiedzialności, ale przemawia za takim doborem kary, aby nie była przede wszystkim dolegliwością, ale by stwarzała nadzieję na resocjalizację oskarżonych. Sąd wziął pod uwagę, że skazany J. T. był już uprzednio karany za przestępstwa przeciwko mieniu i potraktował to jako okoliczność przemawiającą za orzeczeniem kary powyżej dolnej granicy zagrożenia ustawowego. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie również uprzednią niekaralność oskarżonego P. T., wyrażając przekonanie, że jego udział w popełnianiu przestępstw miał charakter jednorazowy i był incydentem, z którego oskarżony wyciągnie stosowne wnioski. W ocenie Sądu Rejonowego kara dwóch lat pozbawienia wolności dla oskarżonego J. T. i kara roku i sześciu miesięcy dla oskarżonego P. T., są karami sprawiedliwymi, nie nadmiernie surowymi, pozostają we właściwej relacji do przypisanego im ciągu przestępstw i stwarzają perspektywy na osiągnięcie założonych w Kodeksie karnym celów kary.

Jednocześnie Sąd dopatrzył się podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych kar obydwu oskarżonym. W ocenie Sądu, zarówno wobec oskarżonego J. T., jak i P. T. istnieją podstawy do przyjęcia, że pomimo niewykonania kary, jej cele zostaną osiągnięte, a w szczególności sprawcy nie popełnią nowych przestępstw. Obaj sprawcy są osobami młodymi, do tego P. T. nie był dotychczas karany, ich zachowania w ocenie Sądu nie były wynikiem głębokiej demoralizacji oskarżonych, ale raczej młodzieńczym wybrykiem, którego nie można tolerować, ale który należy napiętnować bez bezwzględnej izolacji oskarżonych. Pewne wątpliwości co do prognozy wobec oskarżonego J. T., karanego już uprzednio za przestępstwa przeciwko mieniu, rozwiewa wniosek rzecznika interesu publicznego, który, domagając się orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, daje wyraz przekonaniu o możliwości resocjalizacji oskarżonego J. T. bez jego izolacji w związku z popełnionymi czynami. Okres próby, połączony z obligatoryjnym dozorem kuratora, będzie dla oskarżonych mobilizacją dla naprawienia wyrządzonych szkód poprzez zapłacenie pokrzywdzonym równowartości tych ze skradzionych przedmiotów, których nie udało się pokrzywdzonym odzyskać. Uczyni to zadość słusznym roszczeniom pokrzywdzonych. Wzmocni też poczucie odpowiedzialności oskarżonych i wpłynie na nich wychowawczo, budując świadomość konieczności ponoszenia konsekwencji swoich czynów.

Z tych przyczyn Sąd orzekł jak w pkt I, III i IV części dyspozytywnej wyroku.

Orzeczenie zawarte w pkt V części dyspozytywnej wyroku wynikało z treści art. 63 § 1 kk oraz faktu, że oskarżeni byli zatrzymani i tymczasowo aresztowani w niniejszej sprawie.

Z uwagi na to, że oskarżony J. T. korzystał z obrony udzielonej z urzędu i obrona ta nie została opłacona, należało orzec jak w pkt VI części dyspozytywnej wyroku, uwzględniając minimalne stawki przewidziane w przepisach Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie… oraz kolejne terminy odraczanych rozpraw.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów sądowych, zawarte w pkt VII części dyspozytywnej wyroku uwzględniało fakt, że co do części czynów oskarżeni zostali uznani winnymi i wymierzono im kary, w związku z czym co do zasady zobowiązani są po myśli art. 627 kpk ponieść odpowiednie koszty. Sąd uwzględnił jednak, że oskarżeni na razie nie mają stałych źródeł dochodów, P. T. uczy się, a J. T. odbywa karę pozbawienia wolności. Dlatego oskarżeni zostali obciążeni jedynie opłatą, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłatach w sprawach karnych, w pozostałym zaś zakresie, wobec treści art. 624 § 1 kpk, zwolniono oskarżonych od kosztów.

Odnośnie orzeczenia, zawartego w pkt II części dyspozytywnej wyroku, tj. orzeczenia o uniewinnieniu oskarżonych od popełnienia wskazanych tamże czynów, w ocenie Sądu brakowało wystarczających dowodów na sprawstwo i winę oskarżonych.

W zakresie czynów, od popełnienia których Sąd uniewinnił oskarżonych, oskarżyciel publiczny dysponował jedynie wyjaśnieniami oskarżonych, które następnie zostały odwołane; prokurator na poparcie tez oskarżenia w tym zakresie nie przedstawił żadnych innych dowodów, Sąd też nie znalazł ich z urzędu.

Nie było bezpośrednich ani pośrednich świadków przestępstw, którzy wskazywaliby na sprawstwo oskarżonych. Przy oskarżonych nie znaleziono żadnej rzeczy pochodzącej z kradzieży. Nie znaleziono ich też w żadnym innym miejscu (np. u paserów czy w punktach skupu złomu, jeżeli chodzi o przedmioty metalowe zabierane z zamiarem spieniężenia w tego typu miejscach). Ślady zabezpieczone na miejscu niektórych przestępstw (o czym szerzej w dalszej części rozważań) nie zostały pozostawione przez oskarżonych (odciski palców), bądź nie da się tego zbadać (próbki biologiczne, zużyte do wcześniejszych badań, wobec innych osób pozostających w kręgu podejrzeń – k. 121) Jeszcze raz więc podkreślić należy, że prokurator, a w konsekwencji i Sąd, nie mieli do dyspozycji niczego, poza wyjaśnieniami oskarżonych, które zostały następnie przez nich odwołane. Konieczna stała się w związku z tym ocena, czy owe wyjaśnienia są wystarczające dla przypisania oskarżonym sprawstwa i winy odnośnie przedmiotowych czynów.

Reguły doświadczenia życiowego każą z dużą ostrożnością podchodzić do wyjaśnień, w których oskarżeni odwołują swoje wcześniejsze przyznanie się do winy. W niniejszej sprawie jednakże istniały poważne przesłanki do przyjęcia, że prawdziwą jest wersja wydarzeń, przedstawiona Sądowi w toku rozprawy głównej, nie zaś wcześniejsze wyjaśnienia.

W pierwszym rzędzie zwrócić uwagę należy, że wyjaśnienia oskarżonych, w których przyznawali się do popełnienia wszystkich zarzuconych im czynów, były lakoniczne i mało konkretne. Oskarżeni wyjaśniali w niniejszej sprawie w postępowaniu przygotowawczym kilkukrotnie. Odnośnie czynów, od których Sąd uniewinnił oskarżonych, J. T. wyjaśniał w istocie raz (k. 148-151). Odnośnie okradania nagrobków, wskazał tylko ogólnie, że kradł z cmentarza przy ul. (...) i ul. (...) w lipcu i sierpniu 2011 r. (k. 150). Przypomnieć w tym miejscu należy, że wszystkie zarzuty z art. 262 § 2 kk dotyczyły cmentarza przy ul. (...). Pozostałe wyjaśnienia sprowadzały się do deklaracji o podtrzymaniu wcześniejszych wyjaśnień (k. 153, 173 i 477), bądź relacji o czynach, do popełnienia których konsekwentnie przyznawał się (k. 29-30).

Oskarżony P. T. obszernie wyjaśniał przy pierwszym przesłuchaniu w dniu 6 września 2011 r. (k. 158-159), gdzie przyznał się m.in. do kradzieży z terenu parafii w S. (zarzut V aktu oskarżenia), twierdząc, że doszło do tego 5 września 2011 r., co jest oczywiście nieprawdą w świetle zgromadzonego materiału dowodowego (do kradzieży doszło 27-28 lipca 2011 r.). Nadto wyjaśnił, że kradzieży z nagrobków dokonywał z J. T. z cmentarza przy ul. (...), nie zaś z położonego przy ul. (...). Już w trakcie posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania oskarżony P. T. odwołał częściowo swe wcześniejsze wyjaśnienia i przyznał się jedynie do części zarzutów (z wyłączeniem kradzieży z terenu parafii w S. – k. 179), nie opisując w ogóle przebiegu zajść. W trakcie ostatniego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do wszystkich zarzutów, nie składając żadnych wyjaśnień co do ich przebiegu (k. 485).

W toku postępowania przygotowawczego przeprowadzone zostały wizje lokalne (k. 225-235 i k. 243-257), gdzie fotografowano oskarżonych w różnych miejscach, które miały być związane z ich działalnością przestępczą. Nie negując celowości przeprowadzania wizji lokalnej należy stwierdzić, że czynność ta staje się bezwartościowa, jeżeli nie towarzyszy jej dowód w postaci składanych wyjaśnień. Jak można przypuszczać celem organu postępowania przygotowawczego przeprowadzającego wizję miało być udokumentowania tego, że oskarżeni sami wskazali miejsce popełnienia przestępstw. Ponieważ jednak czynności tej nie towarzyszyło przesłuchanie oskarżonych, materiał zdjęciowy jest sam w sobie bezwartościowy dowodowo. Oskarżeni bowiem bardzo lakonicznie przed dokonaniem wizji przyznawali się do bliżej niesprecyzowanych kradzieży na cmentarzu G. i O. (J. T., k. 150), bądź tylko O. (P. T., 158-159), zaś po dokonanej wizji na cmentarzu G. ich wyjaśnienia nie były w tym zakresie w żaden sposób uzupełniane. Oskarżeni tłumaczą z kolei, że byli po prostu obwożeni po różnych miejscach i fotografowani, sami zaś okradzionych nagrobków nie okazywali.

Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, że wyjaśnienia oskarżonego P. T. w części, w jakiej odwołał swoje przyznanie się w postępowaniu przygotowawczym, były zupełnie bezwartościowe dla ustaleń w sprawie. Również wyjaśnienia oskarżonego J. T. nie znalazły potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym. Wobec tego, że wyjaśnienia oceniane są tak samo jak wszystkie inne dowody, a przyznanie się, choć istotne, dawno straciło przymiot korony dowodów, przyznanie się nie poparte innymi dowodami lub z nimi sprzeczne, nie może stanowić podstawy do przypisanie oskarżonemu sprawstwa i winy.

Konkluzja o lakoniczności a przez to znikomej przydatności wyjaśnień oskarżonego P. T. nasuwa się już przy pobieżnej lekturze i analizie tych wyjaśnień (w zakresie, w jakim wyjaśnienia zostały przez oskarżonego odwołane). Rozważenia wymagało, czy można oprzeć ustalenia w niniejszej sprawie na wyjaśnieniach oskarżonego J. T., złożonych w dniu 6 września 2011 r., gdy przyznał się on m.in. do czynów opisanych w pkt V, XIX i XXI aktu oskarżenia.

Sąd ocenił, że wyjaśnienia te nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, zaś późniejszego odwołania wyjaśnień nie można uznać za nieuzasadnioną w przeprowadzonych dowodach linię obrony.

Po pierwsze, nie ulega wątpliwości Sądu, że oskarżeni nie dopuścili się czynu opisanego w pkt V części wstępnej wyroku, tj. kradzieży z terenu parafii w S. w nocy z 27 na 28 lipca 2011 r. Powyższa konkluzja wynika przede wszystkim z faktu, że na miejscu kradzieży zabezpieczone zostały ślady daktyloskopijne, które nie należą do oskarżonych. Wykazała to ponad wszelką wątpliwość analiza tych śladów, dokonana przez biegłego sądowego. Zabezpieczone odciski palców nie odpowiadają liniom papilarnym żadnego z oskarżonych, zaś część materiału nie nadaje się do analiz (k.795-797). Dodatkowo Sąd ustalił, że oskarżony P. T. w dniu 26 lipca 2011 r. (a więc w dzień poprzedzający kradzież w kościele w S.) doznał poważnego urazu na basenie, był częściowo unieruchomiony, przebywał w domu, pod opieką rodziców i miał ograniczone zdolności do poruszania się, korzystał z pomocy osób trzecich. Sąd dał wiarę w tym zakresie oskarżonemu P. T. i jego matce, albowiem ich relacja znalazła potwierdzenie w dowodach o obiektywnym charakterze, tj. w dokumentacji medycznej (k. 678-679), z której wynika, że oskarżony doznał rozerwania więzozrostu (tj. połączenia kości pasami tkanki łącznej właściwej). Skoro więc oskarżeni nie popełnili czynu, o którym mowa w pkt V aktu oskarżenia, przyznanie się do tego czynu w postępowaniu przygotowawczym nie polegało na prawdzie.

Po drugie, odnośnie zarzutu XIX, tj. usiłowania kradzieży z włamaniem w K. w dniu 2 sierpnia 2011 r., naoczni świadkowie, którzy udaremnili próbę kradzieży z terenu plebani, nie potrafili rozpoznać oskarżonych. Świadek J. A. i świadek J. K. zeznali, że w próbie kradzieży uczestniczyły dwie osoby, jedna młodsza, druga starsza (około 45-letnia), co już dyskredytuje tezę oskarżenia o współdziałaniu oskarżonych, dwóch około 20-letnich mężczyzn. Żaden z oskarżonych nie pasuje do opisu młodszego ze współsprawców, który miał 20-30 lat, był krępy i miał krótkie, ciemne włosy. Oskarżony P. T. jest brunetem i nosi krótkie włosy, ale jest sobą wysoką; z całą pewnością nie da się o nim powiedzieć, że jest krępy. Oskarżony J. T. ma wprawdzie około 170 cm wzrostu, ale jest drobnej budowy ciała i ma jasne włosy. W postępowaniu przygotowawczym z niewiadomych przyczyn zaniechano okazania naocznym świadkom oskarżonych po ich zatrzymaniu. Rozpoznanie owego młodego człowieka, który miał współdziałać z drugim, starszym mężczyzną w usiłowaniu kradzieży, nie powiodło się w toku rozprawy, pomijając ograniczoną wartość dowodową rezultatów okazania uzyskanych w warunkach sali sądowej. W toku rozprawy świadek J. A. wskazała, że młodszym ze sprawców („na 90%”) miał być oskarżony P. T., natomiast świadek J. K. w ogóle nie był pewien, czy któryś z oskarżonych był na miejscu kradzieży, ale wskazał na drugiego oskarżonego, tj. J. T.. Skalę zaniechań organów postępowania przygotowawczego w zakresie omawianego czynu unaocznia zdumiewający fakt, że nie przesłuchano naocznego świadka usiłowania kradzieży J. A., wezwanej do zeznań dopiero przez Sąd. Powyższe w ocenie Sądu wskazuje jednoznacznie, że brak dowodów na przypisanie oskarżonym popełnienia zarzucanego im w pkt XIX części wstępnej wyroku czynu. Prawdziwe są więc twierdzenia oskarżonych, że nie popełnili zarzucanego im czynu.

Po trzecie, odnośnie zarzutu XXI, tj. kradzieży z włamaniem w dniu 29 września 2010 r. na plebanii w M., brakowało dowodów, że czynu tego dopuścili się oskarżeni. Pokrzywdzony J. G., mimo chęci, manifestowanych próbą rozpoznania w toku rozprawy sprawcy czynu, nie wniósł niczego do sprawy, ponieważ relacjonował jedynie zdarzenia z dnia poprzedzającego kradzież a nadto nie potrafił wskazać jednoznacznie na żadnego z oskarżonych (k. 775-776). Z jego zeznań wynika jednoznacznie, że nie był w stanie rozpoznać oskarżonych, co sam wprost przyznał. Na miejscu kradzieży z włamaniem nie zabezpieczono żadnych śladów, które pozwalałyby ustalić tożsamość sprawców. Nie znaleziono żadnego ze skradzionych przedmiotów. Zarzut oskarżyciel oparł na dwuzdaniowej relacji oskarżonego J. T. (l. 150).

Po czwarte, oskarżeni konsekwentnie (w postępowaniu przygotowawczym i w toku rozprawy) przyznawali się nie tylko do popełnienia czynów, co do których zostali schwytani bezpośrednio po ich popełnieniu, ale również co do przestępstw, odnośnie których poza ich wyjaśnieniami organy postępowania przygotowawczego nie dysponowały żadnymi innymi dowodami wskazującymi na ich sprawstwo. Fakt, że oskarżeni nie wycofali się ze wszystkich wyjaśnień, a nadto, że nie wycofali się z wyjaśnień, które były jedynymi źródłami dowodowymi, wskazującymi na nich samych jako na sprawców, uwiarygadnia wyjaśnienia w zakresie, w jakim oskarżeni negują swój udział w części przestępstw, mimo początkowego przyznania się do winy. Równocześnie wnioski oskarżonych co do kar pozostawały tożsame z wnioskami prokuratora sformułowanymi odnośnie wszystkich zarzucanych im czynów na etapie składania wniosku w trybie art. 335 kpk. Wycofanie się z części wyjaśnień nie miało więc na celu uzyskania wyroku łagodniejszego w zakresie kary.

Po piąte, na co Sąd wskazał już poprzednio, wyjaśnienia oskarżonych odnośnie przestępstw ograbienia miejsc pochówku były lakonicznie, hasłowe wręcz, mało konkretne, częściowo sprzeczne (co do miejsc kradzieży). Na marginesie, budzi wątpliwości Sądu, czy oskarżeni byliby w stanie, po upływie kilku miesięcy, wskazać kilkanaście (P. T.) czy kilka (J. T.) miejsc, w których doszło do ograbienia nagrobków. Cmentarz G. jest bardzo dużą nekropolią, znajdują się tam tysiące grobów. Dodatkowo oskarżony P. T. wyjaśniał, że nie znał wcześniej tego cmentarza.

Oskarżyciel publiczny nie potrafił sprecyzować bliżej daty, kiedy miało dojść do ograbienia miejsc pochówku na cmentarzu przy ul. (...), określając, że oskarżeni czynów tych mieli dopuścić się na przełomie lipca i sierpnia 2011 r. Tymczasem w okresie od 13 lipca 2011 r. do 3 sierpnia 2011 r. oskarżony J. T. przebywał w (...) Centrum (...), gdzie uczestniczył w terapii uzależnienia od alkoholu. Pobyt tam miał charakter stacjonarny (całodobowy) a z ustaleń Sądu, opartych na zeznaniach osoby odpowiedzialnej za organizację i funkcjonowanie placówki wynika, że w razie nieobecności oskarżony zostałby skreślony z listy pacjentów (do czego zresztą rzeczywiście doszło 3 sierpnia 2011 r., kiedy to J. T. samowolnie oddalił się z (...)). Należy więc przyjąć, że w okresie od 13 lipca do 3 sierpnia 2011 r. oskarżony J. T. nie mógł dopuścić się zarzucanych mu czynów. Ponieważ brak dokładniejszych ustaleń odnośnie czasu dokonania przedmiotowych czynów, wątpliwości w tym względzie należy uznać za niemożliwe do usunięcia i wykładać je na korzyść oskarżonego J. T., przyjmując, że okres jego alibi pokrywa się z datami popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów z art. 262 § 2 kk.

Po szóste, w ocenie Sądu przynajmniej część tłumaczeń oskarżonych na temat przyczyn złożenia w postępowaniu przygotowawczym nieprawdziwych wyjaśnień, zasługuje na danie wiary w świetle reguł doświadczenia życiowego. Oskarżeni są ludźmi młodymi, P. T. nie miał w ogóle kontaktu z organami powołanymi do ścigania przestępstw, oskarżony J. T. dopiero w roku 2011 zetknął się z nimi (wszystkie wyroki wobec niego zapadły w 2011 i 2012 r.). Znajdując się w trudnej sytuacji wynikającej z zatrzymania i grożącego im aresztowania, oskarżeni mogli szukać szybkiego z niej wyjścia, odpowiadając w sposób niezgodny z rzeczywistością, ale spełniający oczekiwania prowadzących postępowanie przygotowawcze. Dodatkowo, J. T. jest osobą uzależnioną od alkoholu.

Wszystko powyższe kazało Sądowi przyjąć za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonych, w których nie przyznają się oni do popełnienia zarzucanych im czynów, o których mowa w pkt V, XI-XIX i XXI części wstępnej wyroku. Ponieważ, jak wskazano na wstępie tej części rozważań, oskarżyciel publiczny nie dysponował - poza zakwestionowanym przyznaniem się - żadnymi innymi dowodami sprawstwa oskarżonych, należało oskarżonych uniewinnić, orzekając jak w pkt II części dyspozytywnej wyroku.