Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2019 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w B.

przeciwko D. C. (C.)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w W. Ś.

z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. akt I C 2447/18

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1 w części uchylającej nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 19 lutego 2018 r. w części nakazującej pozwanemu D. C. – w terminie 2 tygodni od doręczenia nakazu – zapłacić na rzecz powoda 12.695,61 zł (dwanaście tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od 14 grudnia 2017 r. i 2.586 zł (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu oraz w punktach 3 i 4 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w W. Ś. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 247/19

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna w B. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanego D. C. kwoty 13.495,61zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia (...). oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że pozwany w podpisanym w dniu 2 09 2016r. wekslu zobowiązał się jej zapłacić dochodzoną pozwem kwotę do dnia 13 12 2017r. pomimo tego i wezwania go do jej zapłaty należność tej dotychczas nie uregulował.

Sąd Rejonowy w W. Ś. sporządził w dni 19 02 2018r nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym polecił pozwanemu zapłacić powódce dochodzone należności.

Pozwany D. C. wniósł zarzuty od nakazu zapłaty, w których wnosił

o jego uchylenie i oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

Zarzucał, że nie wykazano powództwa zarówno odnośnie należności głównych jak

i ubocznych. Podnosił także, że weksel został nieprawidłowo wypełniony, objęte nim roszczenia wygasły i nie postawiono ich w stan wymagalności oraz że w umowie zastosowano niedozwolone klauzule umowne.

Powódka w toku postępowania przyznała, że powód wpłacił na jej rzecz kwoty w łącznej wysokości 800zł i w tym zakresie cofnęła powództwo, zrzekła się roszczenia i wnosiła o umorzenie postępowania

Sąd Rejonowy w W. Ś. w wyroku z dnia 23 11 2018r. uchylił nakaz zapłaty, umorzył postępowanie „co do kwoty 800zł”, oddalił powództwo w pozostałej części i orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia odwołał się do regulacji

art. 203 § 1 i 4 k.p.c. po czym ocenił, iż we wskazanym w sentencji zakresie doszło do skutecznego cofnięcia przez powódkę powództwa, co z mocy art. 355 § 1 k.p.c. obligowało go do umorzenia w tej części postępowania. Następnie przywołał regulacje: art. 232 zd. 1 k.p.c. i art. 6 k.c. oraz art. 33 i 38 – Prawa wekslowego. Dokonał oceny zgromadzonego w sprawie materiału i w jej wyniku ocenił, że powództwo nie zostało wykazane, gdyż powódka nie dołączyła deklaracji wekslowej, nie udowodniła, że przedstawiła pozwanemu weksel do wykupu, jak również wartości dochodzonego roszczenia (umowa będąca będącą podstawą wystawienia weksla opiewa na wartość dwukrotnie niższą niż wartość weksla) i z tej przyczyny je oddalił.

O kosztach procesu orzekał w oparciu o regulację art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła powódka (...) Spółka Akcyjna w B. w części oddalającej powództwo oraz orzekającej o kosztach procesu , która wnosił o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz

od pozwanego zwrotu kosztów procesu za obie instancje, bądź jego chylenie w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzuciła, że przy ferowaniu zaskarżonego orzeczenia naruszono wskazane w apelacji regulacje prawa materialnego i procesowego w sposób w niej podany.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował dochodzone roszczenia,
lecz wadliwie rozpoznał sprawę.

Powództwo zostało oparte na twierdzeniu, że pozwany podpisał w dniu 2 09 2016r. w którym zobowiązał się jej zapłacić dochodzoną pozwem kwotę do dnia 13 12 2017r. pomimo tego i wezwania go do jej zapłaty należność tej dotychczas nie uregulował.

Pozwany wnosząc zarzuty od nakazu zapłaty sporządzonego przez Sąd Rejonowy w postępowaniu nakazowym zakwestionował zarówno prawidłowość wypełnienia weksla jak również podniósł szereg zarzutów dotyczących łączącego strony podstawowego stosunku umownego.

Rozszerzyło to kognicję Sądu przy rozpoznaniu niniejszej sprawy i obligowało go do przeprowadzenia na wskazane okoliczności zaoferowanych mu dowodów, a następnie przy orzekaniu w sprawie dokonania oceny ich mocy dowodowej i poczynienia w tym zakresie stosownych ustaleń albo stwierdzenia braku podstaw do ich poczynienia, z czego się nie wywiązał.

Pomimo zgłoszonych przez powódkę licznych wniosków dowodowych

w piśmie procesowym z dnia 2 11 2018r. (k. 50-57 akt) Sąd pierwszej instancji dopuścił i przeprowadził tylko dowód z weksla, nie rozpoznając formalnie pozostałych wniosków dowodowych (ani pozytywnie, ani też negatywnie), stwierdzając jedynie, że „powód wraz z pozwem i kolejnym pismem procesowym złożył do akt niepotwierdzone za zgodność kserokopie dokumentów”.

Więcej dopuszczonego dowodu formalnie przeprowadził (brak stosownej adnotacji w protokole rozprawy z dnia (...) 2018r.; k. 88 akt)

Przy dokonaniu tych czynności umknęło jego uwadze, iż powódka nie miała obowiązku dołączenia do pozwu, ani do wskazanego powyżej pisma procesowego oryginałów dokumentów, z których miały zostać przeprowadzone przez Sąd zaoferowane mu dowody (art. 126 § 1 pkt 3 k.p.c. w związku z art. 187 § 1 k.p.c. rodzi jedynie obowiązek zaoferowania dowodów sądowi).

Ich dopuszczenie i przeprowadzenie uzależnione jest bowiem od uznania przytoczonych w pozwie i pismach procesowych okoliczności za istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), stanowiska pozwanego (zaprzeczenia lub ich przyznania: wyraźnego - art. 229 k.p.c. lub milczącego – art. 230 k.p.c. i art. 339 § 2 k.p.c. )

i w przypadku ich nie dołączenia do akt sprawy, realizacja obowiązku ich przedstawienia sądowi powinna była nastąpić w drodze wydania przez przewodniczącego

przed wyznaczeniem rozprawy stosownego zarządzenia w oparciu o regulację art. 208

§ 1 pkt 5 k.p.c.

Zaniechując tego Sąd Rejonowy naruszył wskazane regulacje prawne, a sanowanie tych nieprawidłowości wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego niemal w całości.

Z tych też względów zachodziła konieczność uchylenia wyroku w jego zaskarżonej części i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania w oparciu o regulację art. 386 § 4 k.p.c., za czym dodatkowo przemawia to, iż przeprowadzenie w postępowaniu odwoławczym zaoferowanych przez powódkę dowodów oraz uzupełnienia na podstawie zawartych w nich informacji podstawy faktycznej orzeczenia, pozbawiłoby strony możliwości poddania ich kontroli instancyjnej.

Reasumując zaskarżony wyrok jest wadliwy i dlatego apelację powódki jako uzasadnioną uwzględniono orzekając jak sentencji w oparciu o regulację art. 386 § 4 k.p.c.

Sąd Rejonowy rozpoznając ponownie sprawę uwzględni zawartą powyżej ocenę prawną i rozpozna zgłoszone przez powódkę wnioski, a następnie wszystkie dopuszczone dowody prawidłowo przeprowadzi.

Orzekając w sprawie dokona oceny zebranego w sprawie materiału i poczyni ustalenia faktyczne dotyczące tych okoliczności, bądź też jednoznaczne w uzasadnieni orzeczenia wypowie się, że uznał je za nieudowodnione, a jeżeli tak, to w jakim zakresie.

SSO Leszek Dąbek