Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 28 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Czyczerska

Protokolant: st. sekr. sądowy K. K.

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda K. C. kwotę 70.000zł (siedemdziesiąt tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 2 września 2013r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 7.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 212,66 zł, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt IC 197/15

UZASADNIENIE

Powód K. C. wniósł przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. w W. pozew o zapłatę kwoty 70000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 02.09.2013r.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 15.02.2012r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu na drodze prowadzącej z L. do R.. Winę za zaistniałe zdarzenie ponosi I. B., kierujący pojazdem M. (...), który posiadał polisę OC u strony pozwanej. Wina kierującego M. została stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 19.12.2012r. W wyniku zderzenia powód doznał następujących obrażeń: otwartego złamania trzonów obu kości przedramienia prawego, zwichnięcia stawu biodrowego prawego z towarzyszącym złamaniem stropu panewki. Po wypadku poszkodowany został przewieziony do Szpitala Miejskiego w L. gdzie przebywał na Oddziale (...) Urazowo- Ortopedycznej od 15.02.2012r. do 27.02.2012r., następnie od 27.02.2012r. do 15.03.2012r. powód przebywał w 4 szpitalu (...) we W., a w okresie od 20.04.2012r. do 11.05.2012r. przebywał w Szpitalu Miejskim w L.. Ponadto w okresie od 24.08.2012r. do 21.09.2012r. powód przebywał na leczeniu szpitalnym w Zespole Szpitali (...) w L., przeszedł nadto szereg badań oraz zabiegów rehabilitacyjnych. Przez okres 6 miesięcy powód przebywał na zasiłku chorobowym, następnie przez pół roku na świadczeniu rehabilitacyjnym. Rozmiar bólu powoda i cierpienia fizyczne są znaczne i powodują konieczność stałej opieki lekarzy specjalistów, rehabilitacji, zażywania leków, kolejnych zabiegów, w tym operacji usuwającej metalowe stabilizatory kości. Rokowania na przyszłość są niekorzystne. Strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 30000 zł tytułem zadośćuczynienia co nie w pełni rekompensuje krzywdę powoda.

Strona pozwana (...) S.A. w W. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. W odpowiedzi na pozew wskazała, że jednym z kryteriów określających „odpowiedniość” zadośćuczynienia jest jego kompensacyjny charakter, musi więc ono przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, nie mniej przy utrzymaniu tej wartości w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i stopie życiowej poszkodowanego, bez ograniczania się do przeciętnej stopy życiowej społeczeństwa, wobec znacznego zróżnicowania dochodów różnych grup społecznych. Zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy i szkody niemajątkowej. Zdaniem strony pozwanej wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia w kwocie 30000 zł jest odpowiednia do stopnia dolegliwości będących następstwem zdarzenia z lutego 2012r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15.02.2012r. powód K. C. uległ wypadkowi komunikacyjnemu na drodze prowadzącej z L. do R.. Winę za zaistniałe zdarzenie ponosi I. B., kierujący pojazdem M. (...), który posiadał polisę OC u strony pozwanej. Wina kierującego M. została stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 19.12.2012r. W wyniku zderzenia powód doznał następujących obrażeń: otwartego złamania trzonów obu kości przedramienia prawego, zwichnięcia stawu biodrowego prawego z towarzyszącym złamaniem stropu panewki. Po zdarzeniu powód leczony był operacyjnie w Centrum (...) Spółka z o.o. w L. na ul. (...), następnie leczenie operacyjne przeprowadzono w Klinicznym Oddziale Ortopedii 4 (...) Szpitala (...) we W.. Następnie powód leczony był ortopedycznie w Poradni (...) we W., a rehabilitacji poddawany w Oddziale (...) w Centrum (...) Sp. z o.o. w L. i Zespole Szpitali (...) w L..

Uszczerbek na zdrowiu powoda doznany wskutek obrażeń odniesionych w wyniku zderzenia z 15.02.2012r. wynosi 35 %. Powód nadal powinien poddawać się rehabilitacji, a z dużym prawdopodobieństwem w przyszłości będzie musiał poddać się leczeniu operacyjnemu – endoprotezo plastyce stawu biodrowego. Nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie skutków wypadku. Możliwe jest ujawnienie się dalszych skutków wypadku w postaci zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego, powodując narastanie utrudnienia chodu, narastanie dolegliwości bólowych, ograniczenie ruchomości. Mogą wystąpić zaniki mięśniowe, przykurcze w stawach kończyny dolnej prawej, co może skutkować koniecznością leczenia operacyjnego, wykonania endoplastyki stawu biodrowego. Mogą występować bóle przedramienia prawego, narastać zmiany zwyrodnieniowe, zaniki mięśniowe.

Pismem z dnia 02.08.2013r. powód wezwał stronę pozwaną do wyrównania szkody w kwocie 194566,81 zł, w tym kwoty zadośćuczynienia za krzywdę w wysokości 100 tys. zł.

W odpowiedzi strona pozwana wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 30000 zł.

Powód prowadzi działalność gospodarczą, na utrzymaniu ma trójkę dzieci. Na skutek wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim, następnie zasiłku rehabilitacyjnym- łącznie przerwa w pracy wynosiła 11 m-cy. Po tym okresie powód kontynuował/kontynuuje pracę, ale sprawia mu ona trudności, głównie z uwagi na ograniczenia ruchu nogi. Powód w związku z obrażeniami doznanymi w wyniku wypadku utracił sprawność fizyczną, nie może uprawiać rekreacyjnie sportów takich jak piłka nożna, co czynił przed wypadkiem.

W związku z wypadkiem powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

Dowód: akta szkody nr PL (...)

Kserokopia dokumentacji medycznej powoda, k. 7-20

Kserokopia wezwania do zapłaty z 02.08.2013r., k. 22-23

Kserokopia pisma ubezpieczyciela, k. 24

zeznania powoda, k. 44

opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej, k. 60-67

opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii, k. 115-117

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Szkoda może być szkodą w mieniu, może też być szkodą na osobie, która obejmuje uszczerbki wynikające z uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, pozbawienia życia oraz naruszenia innych dóbr osobistych człowieka. Pojęcie szkody na osobie obejmuje zarówno szkody majątkowe, jak i niemajątkowe. Art. 444 § 1 i § 2 kc przewiduje, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Naprawienie natomiast szkody niemajątkowej polega zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. na przyznaniu poszkodowanemu odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia.

Bezsporne było w niniejszej sprawie, że w dniu 15.02.2012. r. miał miejsce wypadek drogowy, w którym uczestniczył powód i którego sprawca posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych u pozwanego. Nie było sporu pomiędzy stronami co do okoliczności zdarzenia, urazów, jakich powód doznał w wyniku zdarzenia, jak i przebiegu leczenia, któremu został on poddany. Sporna była natomiast wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia za krzywdę, jaka spowodowana była skutkami tego zdarzenia.

Na wstępie należy wskazać, że racje ma strona pozwana podnosząc, że określenie wysokości zadośćuczynienia wymaga bardzo wnikliwego rozpatrzenia wszelkich aspektów konkretnej sytuacji poszkodowanego. Nie ma bowiem przeliczników, które pozwalają na proste wyliczenie jego wysokości. Pomocne jest w tym zakresie orzecznictwo Sądu Najwyższego, które dookreśla kryteria ustalenia właściwej wysokości zadośćuczynienia, jak i definiuje cel, któremu takie zadośćuczynienie ma służyć. I tak przykładowo, w wyroku z dnia 10 czerwca 1999 roku (sygn. akt II UKN 681/98, OSNAPiUS 2000/16, poz. 626) Sąd Najwyższy wskazał, że przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym. W innym z orzeczeń Sąd Najwyższy zważył, iż zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy i szkody niemajątkowej. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter i długotrwałość cierpień fizycznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia. Poza tym ma tu znaczenie poczucie bezradności, utrata możliwości wykonywania pracy, korzystania z rozrywek itp. (por. wyrok SN z dnia 18 grudnia 1975 r. II CR 50/73, Monitor Prawniczy – Zestawienie Tez (...), str. 468). Ponadto przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze kompensacyjny charakter tego roszczenia. W wyroku z dnia 22 kwietnia 1985 roku (II CR 94/85, nie publ.), Sąd Najwyższy stwierdził, iż (...) zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. też wyrok SN z dnia 15 lipca 1977 r., IV CR 266/77, Monitor Prawniczy – Zestawienie Tez (...), str. 469).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy wypunktować, że powód

doznał szeregu poważnych obrażeń ciała, skutkujących powstaniem znacznego uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek ten ma jednak charakter jedynie pomocniczy przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Skutki wypadku, pomimo upływu ponad 4 lat od wypadku, nie zostały wyleczone, a powód wymaga dalszego leczenia i rehabilitacji. Co więcej, ich całkowite wyleczenie nie jest możliwe, a także istnieje prawdopodobieństwo dalszego pogorszenia stanu zdrowia powoda w postaci powstania zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego, powodujących narastanie utrudnienia chodu, dolegliwości bólowych, ograniczenie ruchomości. Mogą wystąpić zaniki mięśniowe, przykurcze w stawach kończyny dolnej prawej, co może skutkować koniecznością leczenia operacyjnego, wykonania endoplastyki stawu biodrowego. Powód po wypadku był niezdolny do pracy przez okres 11 m-cy, a po tym okresie, w związku z występującymi dolegliwościami, praca zarobkowa sprawia mu trudności. Powód doznał urazów w stosunkowo młodym, wysoce produktywnym wieku, co również należy uwzględnić przy ocenie rozmiaru krzywdy. Prowadząc działalność gospodarczą, powód utrzymywał i utrzymuje rodzinę - trójkę dzieci, a jego pełna zdolność zarobkowa, warunkowana również stanem zdrowia, ma istotne znaczenie. W celu ustalenia następstw wypadku i powstałego u powoda stopnia uszczerbku na zdrowiu Sąd powołał w sprawie biegłego sądowego. Biegły wydał w sprawie rzetelną i jasną we wnioskach opinię, rozpoznając rodzaj uszkodzeń ciała powoda i odnosząc je do wskazanych punktów tabeli stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18.12.2002. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu (…). Z opinii tej wynika, że powód doznał istotnych urazów, skutkujących 35% uszczerbkiem na zdrowiu. Strona pozwana w zarzutach do opinii wskazała, że ocena następstw wypadku w postaci następstw załamania panewki stawu biodrowego powinna być dokonana jedynie wg pkt 97, bo pkt 145 tabeli służy do oceny złamania w zakresie części bliższej kości udowej. Po pierwsze, jak wskazał we wcześniejszej części uzasadnienia Sąd, stopień uszczerbku na zdrowiu ma charakter pomocniczy, nie decydujący o wysokości przyznanego zadośćuczynienia. Po wtóre biegły sądowy posiada wiedzę specjalną w zakresie chirurgii, a taka pozwala dopiero na powiązanie konkretnych urazów z punktami załącznika określającymi konkretne stopnie uszczerbku na zdrowiu. Ponadto pkt 97 i pkt 145 opisują konsekwencje urazów innych części ciała – pkt 97 dotyczy uszkodzeń miednicy, a pkt 145 konsekwencji uszkodzenia biodra- stawu biodrowego, do których u powoda doszło.

Fakt, że powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu psychicznym w wyniku zdarzenia, nie podważa doznania u niego krzywdy również w tej sferze. Jak wskazał wyżej Sąd, powód doznał urazów, których nie da się do końca wyleczyć, a które ograniczały go i będą nadal ograniczać w prowadzeniu trybu życia do którego był przyzwyczajony, i który sprawiał mu przyjemność (gra w piłkę nożną). Istotne jest również, że proces leczenia, któremu był poddany, przebyte zabiegi operacyjne, jak i towarzyszący ból niewątpliwe pogłębiają poczucie krzywdy. Rokowania na przyszłość są niekorzystne, co również ma bezpośrednie przełożenie na ocenę jej rozmiaru.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że żądana przez powoda kwota 70.000 zł (jako „dopłata” do wypłaconej kwoty 30.000 zł,) jest adekwatna do rozmiaru cierpienia i krzywdy powoda i nie będzie prowadziła do jego nadmiernego wzbogacenia i na podstawie art. 445 kc w zw. z art. 415 k.c. zadośćuczynienie w takiej kwocie Sąd powodowi przyznał.

Orzeczenie o odsetkach Sąd oparł na art. 455 kc – powód wystosował do strony pozwanej żądanie zapłaty zadośćuczynienia pismem z dnia 02.08.2013r, wyznaczając 30 dniowy termin do spełnienia świadczenia.

Orzeczenie o kosztach postępowania znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. To na stronie pozwanej, która w całości sprawę przegrała ciąży obowiązek ich zwrotu powodowi. Na koszty te składają się koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o par. 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) oraz opłata od pozwu (3500 zł) i uiszczona przez powoda zaliczka na poczet opinii biegłego 700 zł. Z uwagi na fakt, że koszty postępowania wyniosły 912,66 zł (koszty opinii biegłych sądowych) pozostałą kwotą (ponad 700 zł zasądzoną na rzecz powoda), tj. kwotą 212,66 zł Sąd obciążył stronę pozwaną.