Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 maja 2018r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

Protokolant: Magdalena Barska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 08.05.2018r. sprawy D. K. (K.), syna A. i B., urodzonego (...), PESEL (...);

oskarżonego o to, że:

w okresie od 17 do 18 października 2017 roku w G. na terenie ROD im. S. Ż. przy ul. (...) dokonał kradzieży mienia w postaci kabla zasilającego, dwóch lamp i koca o łącznej wartości 600 złotych, po uprzednim włamania do altanki poprzez uszkodzenie drzwi i zamka, czym działał na szkodę M. C.,

- tj. o czyn z art.279§ 1 k.k.

I.  Oskarżonego D. K. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu oskarżeniem, czyn ten kwalifikuje z art. 279§1 k.k. i za to na mocy art. 279§1 k.k. w zw. z art. 33§1, 2 i 3 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i grzywnę w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 (piętnastu) złotych.

II.  Na mocy art. 69§1 i 2 k.k. oraz art. 70§1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby.

III.  Na mocy art. 46§1 k.k. zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. C. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody.

IV.  Na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych oraz wymierza mu opłatę w wysokości 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt X K 170/18

UZASADNIENIE

W związku z uwzględnieniem wniosku złożonego w trybie art. 335§1 k.p.k. i skazaniem oskarżonego oraz w związku ze złożeniem wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku, Sąd stosownie do treści art. 424§3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia w sprawie do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu.

W świetle wszystkich przeprowadzonych w toku postępowania dowodów należało przyjąć, że istnieją podstawy, żeby przypisać D. K. sprawstwo czynu z art. 279§1 k.k. zarzucanego mu oskarżeniem.

Oskarżony D. K. w okresie 17-18.10.2017r. w G. zabrał w celu przywłaszczenia należące do M. C. rzeczy ruchome w postaci kabla zasilającego, dwóch lamp i koca, o łącznej wartości 600 złotych. Przy czym przed dokonaniem kradzieży pokonał zabezpieczenie w postaci zamkniętych na zamek drzwi do altanki, dokonując w ten sposób włamania. Tym samym swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona występku kradzieży z włamaniem określonego w art. 279§1 k.k.

W ocenie Sądu, oskarżonemu przypisać można winę w popełnieniu omawianego czynu. Oskarżony jest zdolny ze względu na wiek do ponoszenia odpowiedzialności karnej, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarcza podstaw do przyjęcia, że w chwili czynu oskarżony był niepoczytalny lub znajdował się w anormalnej sytuacji motywacyjnej. Miał on więc obiektywną możliwość zachowywania się w sposób zgodny z obowiązującym porządkiem prawnym, czego jednak nie uczynił.

Odnośnie wymiaru kary:

Przechodząc do omówienia wymiary kary, w ocenie Sądu, jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, jakiego dopuścił się oskarżony. Sprawca przestępstwa określonego w art. 279§1 k.k. podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał na względzie z jednej strony fakt, że zachowanie D. K. było nakierowane na chęć szybkiego osiągnięcia zysku . Z drugiej strony Sąd wziął pod uwagę cały szereg okoliczności łagodzących, tj. przyznanie się do winy oraz wyrażoną skruchę, wskazanie, że skradzione rzeczy chciał sprzedać celem uzyskania pieniędzy na zakup pożywienia dla siebie i rodziny, a przede wszystkim dotychczasową niekaralność oskarżonego, która wskazuje, że jego zachowanie miało charakter incydentalny.

Ponieważ okoliczności popełnienia przestępstwa nie budziły wątpliwości, a wymiar kary zaproponowany przez oskarżyciela publicznego był adekwatny do stopnia zawinienia sprawcy, Sąd przychylił się do wniosku Prokuratora i na podstawie art. 335§1 k.p.k. w zw. z art. 343§6 k.p.k. uwzględnił ww. wniosek o skazanie bez przeprowadzania rozprawy i wymierzył oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres trzech lat próby, grzywnę 30 stawek po 15 złotych każda oraz zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 600 złotych. Ponieważ prokurator we wniosku złożonym, w trybie art. 335 k.p.k. nie wskazał, że wnosi o zobowiązanie oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby (co uzgodniono z oskarżonym w toku postępowania przygotowawczego – k. 33), Sąd uznał, że oskarżyciel odstąpił od tego obowiązku, a ponieważ było to odstąpienie na korzyść oskarżonego, Sąd nie wzywał strony do modyfikacji wniosku złożonego w trybie art. 335 k.p.k.

W ocenie Sądu wymierzona kara uwzględnia dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 k.k. Sąd wymierzył karę w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponadto Sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu w sprawie w kwocie 70 złotych tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa oraz kwotą 270 złotych tytułem opłaty. Sąd przy rozstrzyganiu tej kwestii kierował się ogólną zasadą sprawiedliwego postępowania, zgodnie z którą każdy, kto przez swoje zawinione zachowanie spowodował wszczęcie postępowania karnego, zobowiązany jest do poniesienia jego kosztów.

Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować w rep. K i kontrolce uzasadnień;

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem;

3)  przedłożyć z wpływem lub do uprawomocnienia.

G., dnia 23 maja 2018r.

Sędzia SR Joanna Jurkiewicz