Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Kłosowska

Protokolant: Mateusz Patelczyk

pod nieobecność Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim

po rozpoznaniu w dniach 31 października 2017 r. i 19 grudnia 2017r. na rozprawie

sprawy A. S. - M. , córki B. i J. z domu J., ur. (...) w G., PESEL (...)

oskarżonej o to, że :

1.  w okresie od 15 stycznia 2015r. do 15 lipca 2015r. w G. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, będąc Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. nie złożyła w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ w Gdańsku Wydział VII Krajowego Rejestru S. sprawozdania finansowego (...) Sp. z o.o. nr KRS (...) za rok obrachunkowy 2014,

tj. o czyn z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości

2.  w okresie od 1 stycznia 2015r. do 31 marca 2015r. w miejscowości J. pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedziba w J. G., będąc odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości, dopuściła do niesporządzenia w terminie sprawozdania finansowego za rok 2014,

tj. o czyn z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości

3.  w dniu 20 stycznia 2017r. w Komisariacie Policji w K. składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym karnym o sygn. RSD 317/16, PR Ds. 1960.2016 prowadzonym przez Komisariat policji w K. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim, będąc uprzedzoną o grożącej jej odpowiedzialności karnej i z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej osobie zeznała nieprawdę w ten sposób, że oświadczyła, iż jako prezes spółki (...) sp. z o.o. sporządziła i złożyła sprawozdanie finansowe z działalności spółki za rok 2014 w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ VII Wydział Gospodarczy,

tj. o czyn z art. 233 § 1a k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

4.  w dniu 18 kwietnia 2017r. w Komisariacie Policji w K. składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym karnym o sygn. RSD 317/16, PR Ds. 1960.2016 prowadzonym przez Komisariat policji w K. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim, będąc uprzedzoną o grożącej jej odpowiedzialności karnej i z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej osobie zeznała nieprawdę w ten sposób, że oświadczyła, iż jako prezes spółki (...) sp. z o.o. sporządziła i złożyła sprawozdanie finansowe z działalności spółki za rok 2014 w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ VII Wydział Gospodarczy,

tj. o czyn z art. 233 § 1a k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

orzeka

I.  ustalając, iż oskarżona A. M. (1) dopuściła się popełnienia czynów opisanych w punktach 1, 2, 3 i 4 aktu oskarżenia, to jest występków z art. 79 pkt 4 i z art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości oraz z art. 233 § 1a i § 1 kk i uznając, iż wina oskarżonej jak i społeczna szkodliwość tych czynów nie są znaczne, a okoliczności ich popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok;

II.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k., art. 1 i art. 17 ustawy z dnia na podstawie art. 7 ustawy z 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 629 k.p.k. wymierza oskarżonej 100 zł (sto złotych) tytułem opłaty i zasądza od niej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 100 zł (sto złotych)..

Sygn. akt: X K 655/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prezesem (...) Sp. z o.o. w J. (nr KRS (...)) do dnia swojej śmierci w dniu 7 sierpnia 2009r. był A. M. (2). Spadek po nim nabyli A. M. (1) – żona i Ł. M. - syn. A. M. (1) została wówczas na mocy uchwały Prezesem Zarządu w/w spółki. Jako Prezes Zarządu w/w spółki (...) była odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości.

A. M. (1) nie złożyła sprawozdania finansowego za 2011 rok, toczyło się wówczas w Sądzie Rejonowym Gdańsk Północ w Gdańsku postepowanie przymuszające, sprawozdanie zostało złożone.

Dowody: zeznania świadka; protokół oględzin akt KRS k. 16-37, dokumenty z akt KRS i odpisy z KRS k. 52-53, 59-96, 100-102, częściowo wyjaśnienia oskarżonej k. 231-232, 254-255, 263-264.

A. M. (1), pomimo obowiązku wynikającego z ustawy o rachunkowości, w okresie od dnia 1 stycznia 2015r. do 31 marca 2015r., dopuściła do niesporządzenia w terminie sprawozdania finansowego za rok 2014r. Nie złożyła również w terminie, tj. w okresie od dnia 15 stycznia 2015r. do 15 lipca 2015r. rocznego sprawozdania finansowego z działalności (...) Sp. z o.o. w J. za 2014 rok. Zostało w tym zakresie wszczęte postepowanie przymuszające przed Sądem Rejonowym Gdańsk Północ w Gdańsku. Ostatecznie sprawozdanie za 2014r. zostało złożone dopiero w dniu 27.02.2017r. wnioskiem złożonym w dniu 23.02.2017r.

Wniosek złożony w Sądzie Rejonowym Gdańsk Północ w Gdańsku w dniu 17.02.2015r. (formularz i załączniki) dotyczyły sprawozdań za lata 2012 i 2013. A. M. (1) za pośrednictwem syna złożyła do akt sprawy kopię wniosku z dnia 17.02.2015r., w którym przerobiona została cyfra 4 w dacie okresu, za jaki złożono sprawozdanie oraz w spisie dokumentów. Przerobienia tego dokonała B. B. (2), księgowa, w nieustalonym czasie. Ta wersja wniosku wraz ze sprawozdaniem za 2014r. nie została złożona do Sądu w dniu 17.02.2015r. ani w innej dacie.

Dowody: protokół oględzin akt KRS k. 16-37, informacja z Sądu k. 132, 136, 142, dokumenty z akt KRS k. 150, 151-168, 336-346, protokół oględzin k. 217-219, kopia wniosku z dnia 17.02.2015r. wraz z załącznikami złożonymi przez oskarżoną k. 103-120 i oryginał tego wniosku k. 227, kopia wniosku z dnia 17.02.2015r., który wpłynął do KRS k. 174-208, zeznania świadka D. W. k. 214-215, 327vczęściowo zeznania świadka B. B. (2) k. 170-171, 172-173, 260-261, 323-324, zeznania świadka Ł. M. k. 285-286, 322v-323, częściowo wyjaśnienia oskarżonej k. 231-232, 254-255, 263-264, kopia wniosku z dnia 02.08.2016r. wraz z załącznikami k. 265-284.

W dniu 20 stycznia 2017r. A. M. (1), po pouczeniu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i treści art. 233 § 1 k.k. oraz art. 183 k.p.k. złożyła zeznania jako świadek wskazując, że sprawozdanie z działalności spółki (...) za 2014r. zostało złożone w dniu 17 lutego 2015r.

Dowody: protokół przesłuchania A. M. w charakterze świadka k. 126-128, częściowo wyjaśnienia oskarżonej k. 231-232, 254-255, 263-264 .

Ponownie przesłuchana w charakterze świadka w dniu 18 kwietnia 2017r. A. M. (1), po pouczeniu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i treści art. 233 § 1 k.k. oraz art. 183 k.p.k. złożyła zeznania jako świadek wskazując, że sprawozdanie z działalności spółki (...) za 2014r. zostało złożone w dniu 17 lutego 2015r.

Dowody: protokół przesłuchania A. M. w charakterze świadka k. 148-149, częściowo wyjaśnienia oskarżonej k. 231-232, 254-255, 263-264 .

Wyjaśniając w toku postępowania przygotowawczego A. M. (1) oświadczyła, iż rozumie treść stawianych jej zarzutów i nie przyznaje się do ich popełnienia. Początkowo odmówiła składania wyjaśnień, następnie w obecności obrońcy złożyła wyjaśnienia, w których przedstawiła swoją wersje zdarzeń.

Słuchana w toku rozprawy w charakterze oskarżonej A. M. (1) oświadczyła, iż rozumie treść stawianych jej zarzutów i nie przyznaje się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Wyjaśniła nadto, że spółka nie prowadzi działalności, prezesem została po śmierci męża, nie miała żadnego doświadczenia w prowadzeniu spółki, sprawozdania i wszelką dokumentację przygotowywała księgowa, do której miała pełne zaufanie. Sprawozdanie zostało złożone w dniu 17.02.2015r. i była o tym przekonana, dlatego składała w takim zakresie zeznania jako świadek.

Z uwagi na wymóg zwięzłości uzasadnienia wynikający z art. 424 § 1 k.p.k. odstąpiono od cytowania całości wyjaśnień odstępując do wskazanych poniżej kart akt postępowania.

Vide: wyjaśnienia oskarżonej A. M. (1) k. 231-232, 254-255, 263-264, 320v-322v.

A. M. (1) ma wykształcenie średnie, z zawodu jest kosmetyczką. Jest wdową i ma dorosłego syna. Jest zatrudniona w spółce (...) nie pobierając wynagrodzenia, gdyż spółka nie prowadzi działalności, wykonuje prace dorywcze jako kosmetyczka osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 1.500 zł netto . Stan jej zdrowia jest dobry, nie była leczona psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo. Nie była uprzednio karana.

Dowody: dane osobopoznawcze k. 289; dane o karalności k. 313; dane z rozprawy k. 320v.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle całokształtu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, w szczególności zgromadzonej dokumentacji z akt KRS oraz zeznań świadka D. W., których wiarygodność i rzetelność nie była kwestionowana, zarówno fakt popełnienia przez oskarżoną zarzucanych jej występków, jak i wina A. M. (1) nie budzą wątpliwości.

Sąd analizując treść zeznań D. W., pracownika sekretariatu Sądu, doszedł do przekonania, że w całości polegają one na prawdzie. Świadek jednoznacznie, na podstawie akt KRS, wskazała, iż sprawozdanie za 2014r. nie zostało złożone w terminie, również wnioskiem z dnia 17.02.2015r., który dotyczył sprawozdań za wcześniejsze lata. Zeznania świadka są kategoryczne, świadek jest osobą obcą wobec oskarżonej, nie zostały ujawnione żadne okoliczności, które wskazywałaby, że świadek zeznawała nieprawdę, nie miała w tym żadnego interesu. Zeznania świadka znajdują nadto oparcie w dokumentach zgromadzonych w aktach KRS. W konsekwencji omawiane relacje stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Przechodząc do omówienia zeznań B. B. (2), księgowej, która przygotowywała dla oskarżonej między innymi dokumentację do złożenia do KRS, Sąd na wstępie zważył, iż co do zasady świadek nie miała wiedzy w zakresie złożenia dokumentacji do KRS, albowiem jedynie sporządzała tą dokumentację, którą następnie przekazywała oskarżonej. W tym zakresie zeznania świadka zostały uznane za wiarygodne, jak również w zakresie dotyczącym współpracy z oskarżoną. Natomiast w części dotyczącej przerobienia cyfry 4 we wniosku z dnia 17.02.2015r., czasu tego przerobienia i tego, że wniosek ten dotyczył złożenia sprawozdania za 2014r., Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że wydruk tego wniosku nie wskazuje na to, aby tak jak twierdziła świadek, kończył się tusz w drukarce, wydruk ten jest bowiem czytelny i wyraźny. Nadto wniosek z przerobioną cyfrą nie został złożony do Sądu – nie wpłynął do akt KRS, został natomiast złożony wniosek w tej samej dacie, jednak dotyczący sprawozdań za wcześniejsze lata. Uznać zatem należy, że wniosek ten został spreparowany na potrzeby niniejszego postępowania, w nieustalonej dacie po dniu 17.02.2015r. Świadek od kilku lat współpracuje z oskarżoną, a zatem zna ją dobrze, tak złożone zeznania miały zdaniem Sądu poprzeć wersję oskarżonej i jej linię obrony. Zeznania świadka były zatem przydatne jedynie do ustalenia w zakresie faktu współpracy oskarżonej ze świadkiem, sporządzania przez świadka co do zasady dokumentacji dla KRS i składania tej dokumentacji przez oskarżoną oraz faktu przerobienia wniosku z dnia 17.02.2015r., jednak w innym celu i czasie niż wskazany przez świadka. W pozostałym zakresie zeznania świadka były oczywiście sprzeczne z zeznani świadka D. W. i dokumentacją z akta KRS i dlatego Sąd nie dał im wiary.

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się w niewielkim zakresie na zeznaniach Ł. M., który w spójny i rzeczowy sposób zrelacjonował okoliczności zeskanowania i przesłania dokumentów na komisariat policji. W zakresie dotyczącym sporządzenia i złożenia sprawozdania za 2014r. świadek nie miał wiedzy. Zeznania świadka Sąd ocenił jako wiarygodne w całości. Świadek opisał znane mu fakty, wprost wskazywał o jakich okolicznościach nie ma wiedzy. Zeznania są spójne, jasne i logiczne.

Sąd nie znalazł również podstaw do zakwestionowania autentyczności dokumentów, w szczególności w postaci: danych o karalności, danych osobo poznawczych, kopii dokumentów z akt KRS. Brak w sprawie innych dokumentów, które mogłyby podważyć autentyczność wymienionych, bądź też zakwestionować ich autorstwo i treści w nich zawarte. W zakresie natomiast wniosku z dnia 17.02.2015r. z przerobioną cyfrą 4, jak zostało to już powyżej wskazane, wniosek ten został przerobiony przez B. B. (2), natomiast nie został w takiej formie złożony do KRS.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej ocenę materiału dowodowego, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w zakresie, w jakim twierdziła, że sprawozdanie za 2014r. zostało sporządzone w terminie i złożone do Sądu oraz składając dwukrotnie zeznania na policji zgodnie ze swoją wiedzą i przekonaniem zeznawała, że sprawozdanie zostało złożone. Sad dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej jedynie w zakresie dotyczącym istnienia i nie prowadzenia przez spółkę (...) działalności gospodarczej, współpracy z księgowa B. B. (2), samego faktu złożenia w dniu 17.02.2015r. wniosku, jednak w innym zakresie niż twierdziła oskarżona. W pozostałym zakresie wyjaśnienia oskarżonej są oczywiście sprzeczne z zeznaniami świadka D. W. oraz dokumentacją zgromadzoną w aktach KRS. Do akt tych nie wpłynął bowiem wniosek w takiej formie, w jakiej twierdziła oskarżona. Dopiero w 2017r. zostało złożone sprawozdanie za 2014r., wbrew twierdzeniom oskarżonej wcześniej w ogóle nie zostało ono złożone. Sąd nie dał wiary zeznaniom oskarżonej, że składając zeznania jako świadek zgodnie ze swoją wiedzą i przekonaniem powiedziała, że sprawozdanie zostało złożone w dniu 17.02.2015r. Skoro bowiem wniosek, jaki oskarżona złożyła do akt sprawy (z przerobioną cyfrą) na potwierdzenie jej stanowiska, w ogóle nie wpłynął do akt KRS, został tam wprawdzie złożony wniosek w tej dacie, jednak dotyczył sprawozdań za wcześniejsze lata. Dlatego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, które nie znalazły potwierdzenia w dokumentach KRS i zeznaniach świadka D. W.. Skoro dokonane zostało przerobienie tego wniosku, na którym jest prezentata Sądu, musiało to nastąpić zdaniem Sądu po dacie 17.02.2015r., a zatem składając zeznania oskarżona miała tego świadomość. Dlatego też w powyższym zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej uznając je za przyjętą przez nią linię obrony.

Mając na względzie powyżej przedstawioną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, nie budzi wątpliwości, iż A. M. (1) w okresie od 15 stycznia 2015r. do 15 lipca 2015r. w G. wbrew przepisom ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, będąc Prezesem Zarządu (...) Sp. z o.o. nie złożyła w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ w Gdańsku Wydział VII Krajowego Rejestru S. sprawozdania finansowego (...) Sp. z o.o. nr KRS (...) za rok obrachunkowy 2014, co wypełniło znamiona czynu z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości. Nadto w okresie od 1 stycznia 2015r. do 31 marca 2015r. w miejscowości J. pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedziba w J. G., będąc odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości, dopuściła do niesporządzenia w terminie sprawozdania finansowego za rok 2014, co stanowi przestępstwo z art. 77 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości. Następnie w dniu 20 stycznia 2017r. w Komisariacie Policji w K. składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym karnym o sygn. RSD 317/16, PR Ds. 1960.2016 prowadzonym przez Komisariat policji w K. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim, będąc uprzedzoną o grożącej jej odpowiedzialności karnej i z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej osobie zeznała nieprawdę w ten sposób, że oświadczyła, iż jako prezes spółki (...) sp. z o.o. sporządziła i złożyła sprawozdanie finansowe z działalności spółki za rok 2014 w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ VII Wydział Gospodarczy i w dniu 18 kwietnia 2017r. w Komisariacie Policji w K. składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym karnym o sygn. RSD 317/16, PR Ds. 1960.2016 prowadzonym przez Komisariat policji w K. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim, będąc uprzedzoną o grożącej jej odpowiedzialności karnej i z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej osobie zeznała nieprawdę w ten sposób, że oświadczyła, iż jako prezes spółki (...) sp. z o.o. sporządziła i złożyła sprawozdanie finansowe z działalności spółki za rok 2014 w Sądzie Rejonowym Gdańsk – Północ VII Wydział Gospodarczy, a zatem dwukrotnie wypełniła swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 233 § 1a k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.

Zgodnie z regulacją art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości, odpowiedzialności karnej podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy nie składa sprawozdania finansowego, skonsolidowanego sprawozdania finansowego, sprawozdania z działalności, sprawozdania z działalności grupy kapitałowej, sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, skonsolidowanego sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej we właściwym rejestrze sądowym. Nie budzi zatem wątpliwości, iż A. M. (1), będąc prezesem Zarządu (...) sp. z o.o. w J. nie złożyła w terminie sprawozdania za rok 2014. Pełniąc tą funkcję dopuściła również do niesporządzenia tego sprawozdania w terminie, skoro zostało ono sporządzone po dacie 31 marca 2015r. i złożone do KRS dopiero w dniu 23.02.2017r. Tym samym zastosowanie znalazł również przepis art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy doprowadza do niesporządzenia sprawozdania finansowego, skonsolidowanego sprawozdania finansowego, sprawozdania z działalności, sprawozdania z działalności grupy kapitałowej, sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, skonsolidowanego sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, sporządzenia ich niezgodnie z przepisami ustawy lub zawarcia w tych sprawozdaniach nierzetelnych danych.

Podobnie, wyczerpane zostały znamiona przestępstw z art. 233 § 1a i art. 233 § 1 k.k., które popełnia ten, kto składając zeznanie mające służyć za dowód w postepowaniu sądowym zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu lub jego najbliższym. Niewątpliwie składając dwukrotnie zeznania na Komisariacie Policji w K., mający służyć za dowód w postepowaniu przygotowawczym prowadzonym w niniejszej sprawie, będąc uprzedzoną o odpowiedzialności karnej i z obawy przed ta odpowiedzialnością, zeznała nieprawdę oświadczając, że sporządziła i złożyła sprawozdanie finansowe z działalności spółki (...) sp. z o.o. za 2014r., które jednak nie wpłynęło do akt KRS w formie przedstawionej przez oskarżoną.

Dalej, mając na uwadze okoliczności dotyczące popełnienia czynów zarzucanych A. M. (1), jak również jej właściwości, warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia, Sąd rozważył, czy w niniejszej sprawie uzasadnione jest zastosowanie wobec oskarżonej dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Na wstępie należy stwierdzić, iż warunki formalne warunkowego umorzenia postępowania zostały spełnione. Przestępstwa przypisane oskarżonej są zagrożone karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat. Ponadto, oskarżona nie była też dotychczas karana za przestępstwo umyślne.

Zgodnie z treścią przepisu art. 66 § 1 k.k., Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu, zarówno stopień społecznej szkodliwości czynów, których dopuściła się A. M. (1), jak i stopień jej zawinienia, nie są znaczne, a jak zostało to wyżej wskazane – okoliczności ich popełnienia, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, nie budzą wątpliwości. Ustalając stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonej czynów, Sąd, w kontekście dyrektywy sformułowanej w treści art. 115 § 2 k.k., uwzględnił między innymi sposób i okoliczności popełnienia czynów oraz rodzaj naruszonych reguł ostrożności. A. M. (1) została Prezesem Zarządu spółki BIS po śmierci jej męża, nie mając żadnego doświadczenia w tym zakresie, jednocześnie spółka nie prowadzi działalności, nie prowadziła jej również w 2014r., zatem nie złożenie sprawozdania finansowego miało niewielki wpływ na bezpieczeństwo obrotu gospodarczego. Sąd analizując okoliczności niniejszej sprawy miał również na względzie dotychczasowy sposób życia oskarżonej. Jej wcześniejsza niekaralność zdaniem Sądu wskazuje na nienaganny tryb dotychczasowego życia i uzasadnia przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania, będzie przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Uznając zatem w świetle powyższego, że wina oskarżonego jak i społeczna szkodliwość czynów nie są znaczne, a okoliczności ich popełnienia nie budzą wątpliwości, Sąd na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k., warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko A. M. (1). Na podstawie art. 67 § 1 k.k. Sąd określił przy tym długość okresu próby na jeden rok, uznając, iż taki właśnie czas będzie niezbędny do zweryfikowania prognozy co do sposobu postępowania oskarżonego, stanowiącej istotną przesłankę wydania przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Ponadto, na mocy art. 7 ustawy z 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 629 k.p.k., Sąd obciążył oskarżoną kosztami sądowymi w sprawie w kwocie 100 zł, w tym również kwotą 100,00 zł tytułem opłaty. Sąd nie znalazł bowiem żadnych podstaw do zwolnienia oskarżonej od ich poniesienia. Oskarżona pracuje zawodowo, osiąga stałe miesięczne dochody, zatem należy ocenić, iż poniesienie przez nią w/w kosztów nie będzie stanowiło nadmiernego obciążenia.