Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Julia Kuciel

Protokolant: Anna Ciechanowicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim – bez udziału

po rozpoznaniu na rozprawie 15 lutego 2018 roku i 14 marca 2018 roku sprawy

K. U. (U.), syna J. i J. z domu D., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od 04 do 05 kwietnia 2017 r. w miejscowości P. na terenie (...) Ośrodków (...) w P., po uprzednim zerwaniu kłódki dostał się do wnętrza pomieszczenia piwnicznego pry świetlicy, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosy spalinowej marki S., piły spalinowej marki H., pompy do wody, przedłużacza, sekatora z piłką, skrzynki narzędziowej z zawartością kompletu śrubokrętów wiertarki kątowej marki bdb, wiertarki udarowej marki bdb, zraszacza do podlewania, młotka i obcęgi, czym spowodował straty o łącznej wartości 2307 zł na szkodę Rodzinnych (...) im. (...) oraz TU E. Hestia, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

2.  w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż w dniu 01 marca 2017 r, i nie później niż w dniu 18 maja 2017 r. w miejscowości P. przy ul. (...), po uprzednim przecięciu kłódki o wartości 20 zł zabezpieczającej drzwi pomieszczenia gospodarczego znajdującego się na działce ogrodowej nr (...), dostał się do wnętrza tego pomieszczenia skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosiarki elektrycznej marki MAC A. (...) wartości 250 zł, czym spowodował straty łącznej wartości 270 zł na szkodę K. O., tj. o czyn 279 § 1 k.k.,

3.  w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż w dniu 01 lutego 2017 r. i nie później niż w dniu 11 marca 2017 r, w miejscowości P. przy ul. (...) po uprzednim wyłamaniu drzwi do altany i kantorka, dostał się do wnętrza tej altany, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosiarki elektrycznej bdb, dwóch podkaszarek elektrycznych bdb, dwóch nożyc ogrodniczych , dwóch przedłużaczy elektrycznych o długości 30 metrów każdy, materaca dwuosobowego dmuchanego wraz z pompką koloru granatowego, czym spowodował straty o łącznej wartości 660 zł na szkodę J. K. (1), tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

4.  w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż 01 marca 2017 r. i nie później niż 31 marca 2017 r. w miejscowości P. przy ul kwiatowej, po uprzednim wypchnięciu okna w altance znajdującej się na działce nr (...), dostał się do wnętrza tej altanki skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia piły tarczowej teleskopowej marki P. wraz ze stojakiem wartości około 700 zł, kosiarki spalinowej bdb wartości około 400 zł, podkasiarki marki B. wartości około 150 zł, stołu frezarskiego wraz z frezarką bdb wartości około 450 zł, szlifierki taśmowej ręcznej bdb wartości około 450 zł, wiertarki ręcznej bdb wartości około 250 zł, odkurzacza budowlanego wartości około 150 zł, przedłużacza o długości 5 metrów wartości około 30 zł, ręcznej szlifierki kątowej bdb wartości około 150 zł oraz dokonał uszkodzenia okna o wartości około 170 zł, powodując straty o łącznej wartości około 3000 zł na szkodę K. B., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

5.  w okresie od dnia 21 marca 2017 r. do dnia 23 marca 2017 r. w miejscowości P. na terenie (...) działkowych im. J. K. (2) w P., po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych do szopy narzędziowej wraz z drobnymi narzędziami wartości 200 zł, podkaszarki bdb wartości 100 zł, nożyc elektrycznych bdb wartości 100 zł, akcesoriów do węży wodnych o wartości 100 zł, powodując straty w łącznej wysokości 500 zł na szkodę B. J., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

6.  W okresie od dnia 01 lutego 2017 r. do dnia 30 marca 2017 r. w miejscowości P. na ul. (...), z niezabezpieczonej budowy domku znajdującego się na działce ogrodowej nr (...), zabrał w celu przywłaszczenia cztery opony marki D. (...) cali wartości łącznej 550 zł na szkodę M. B., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.,

7.  w okresie od 16 do 25 lutego 2017 roku w miejscowości P. na terenie Rodzinnych (...) im. (...) w P., po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych do altanki na działce nr (...) dostał się do jej wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ekspresu przelewowego marki E., filtrów do kawy, puszki kawy J. 250g, grzejnika halogenowego marki T., siekiery marki F., sektora, nożyczek uniwersalnych, piły składanej do gałęzi, pudełka plastikowego, torby materiałowej, rękawic gumowych, dwóch szpul sznura sizalowego, pojemnika ciśnieniowego, szpuli drutu wiązałkowego, opryskiwacza marki R., dwóch rozdeszczaczy marki G., lancy do podlewania marki G., przewodu elektrycznego długości 15 metrów, przedłużacza elektrycznego długości 10 metrów oraz skrzynki narzędziowej, czym spowodował straty o łącznej wartości 1418 zł na szkodę J. J. (3), (...) S.A., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

8.  w okresie od 16 do 25 marca do 01 kwietnia 2017 roku w miejscowości P. na terenie Rodzinnych (...) im. (...) w P., po uprzednim uszkodzeniu drzwi wejściowych oraz wybiciu szyby w oknie, dostał się do wnętrza altanki na działce oznaczonej nr (...), gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi do narzędziowni dostał się jej wnętrz,, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia podkaszarki marki B., przedłużacza koloru czerwonego oraz przedłużacza koloru białego, czym spowodował straty o łącznej wartości 140 zł na szkodę M. F., tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

***

I.  oskarżonego K. U. (U.) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 1 (pierwszym), 4 (czwartym) i 7 (siódmym) aktu oskarżenia, czyny te kwalifikuje jako występki z art. 279 § 1 k.k. i za to skazuje go, a ustalając, że stanowią one ciąg przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 279 § 1 k.k. zw. z art. 37b k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierza mu za to karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym oraz karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

II.  oskarżonego K. U. (U.) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 2 (drugim), 3 (trzecim), 5 (piątym) i 8 (ósmym) aktu oskarżenia, z tym jednak ustaleniem, że stanowiły one wypadki mniejszej wagi, czyny te kwalifikuje jako występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i za to skazuje go, a ustalając, że stanowią one ciąg przestępstw przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. i art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierza mu za to karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i karę 7 (siedmiu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym oraz karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

III.  oskarżonego K. U. (U.) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 6 (szóstym) aktu oskarżenia, z tym jednak ustaleniem, że stanowił on wypadek mniejszej wagi, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 278 § 1 i 3 k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. wymierza mu za to karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

IV.  na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 3 k.k. oraz art. 87 § 2 k.k. i art. 34 § 1a pkt 1, § 2 pkt 1 i 3 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierzone oskarżonemu K. U. (U.) w pkt I (pierwszym), II (drugim) i III (trzecim) niniejszego wyroku kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności łączy i w to miejsce wymierza oskarżonemu karę łączną 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

V.  na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzone oskarżonemu K. U. (U.) w pkt I (pierwszym) i II (drugim) niniejszego wyroku jednostkowe kary grzywny łączy i w to miejsce wymierza oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, a na mocy art. 33 § 3 k.k. ustala wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. U. (U.) obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę:

- na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 900, 00 złotych (dziewięćset złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego ROD im. J. K. (3) kwoty 1107, 00 złotych (jeden tysiąc sto siedem złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonej J. K. (1) kwoty 560, 00 złotych (pięćset sześćdziesiąt złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego B. J. kwoty 300, 00 złotych (trzysta złotych),

- na rzecz pokrzywdzonego K. B. kwoty 2400, 00 złotych (dwa tysiące czterysta złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego M. F. kwoty 140, 00 złotych (sto czterdzieści złotych),

VI. na mocy art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w niniejszym postępowaniu w postaci nożyc do cięcia metalu N. o długości 900 cm i łomu stalowego, wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/469/17/P pod pozycjami nr 5 i 6, a przechowywanych w Magazynie (...) Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku,

VII.  na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego K. U. (U.) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 610,00 złotych (sześćset dziesięć złotych i 00/100), w tym kwotę 540 zł (pięćset czterdzieści złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt: X K 791/17

UZASADNIENIE

Sąd, z uwagi na zmodyfikowaną dnia 27 marca 2018 roku treść wniosku oskarżyciela publicznego o sporządzenie oraz doręczenie uzasadnienia wyroku wydanego w niniejszej sprawie ograniczył uzasadnienie do wyjaśnienia podstawy prawnej tegoż wyroku oraz rozstrzygnięć dotyczących kary i innych konsekwencji pranych skazania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. U. w okresie od 04 do 05 kwietnia 2017 roku w miejscowości P. na terenie (...) Ośrodków (...) w P., po uprzednim zerwaniu kłódki dostał się do wnętrza pomieszczenia piwnicznego przy świetlicy, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosy spalinowej marki S., piły spalinowej marki H., pompy do wody, przedłużacza, sekatora z piłką, skrzynki narzędziowej z zawartością kompletu śrubokrętów wiertarki kątowej marki bdb, wiertarki udarowej marki bdb, zraszacza do podlewania, młotka i obcęgi, czym spowodował straty o łącznej wartości 2307 zł na szkodę Rodzinnych (...) im. (...) oraz TU E. Hestia.

dowody: zeznania świadka A. M. k. 55-56, 111-112, 340-341; wyjaśnienia oskarżonego 119-120, 127-130, 145-147, 217-219, 281-282; protokół oględzin miejsca k. 7, 60-61, 78, 159-160, 191-192; dokumentacja zdjęciowa k. 18, 86, 207, 250, 274-276; protokół zatrzymania osoby k. 89-90; protokół eksperymentu procesowego k. 102-106

Ponadto K. U. w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż w dniu 01 marca 2017 roku i nie później niż w dniu 18 maja 2017 roku w miejscowości P. przy ul. (...), po uprzednim przecięciu kłódki o wartości 20 zł zabezpieczającej drzwi pomieszczenia gospodarczego znajdującego się na działce ogrodowej nr (...), dostał się do wnętrza tego pomieszczenia skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosiarki elektrycznej marki MAC A. (...) wartości 250 zł, czym spowodował straty łącznej wartości 270 zł na szkodę K. O., zaś w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż w dniu 01 lutego 2017 r. i nie później niż w dniu 11 marca 2017 r, w miejscowości P. przy ul. (...) po uprzednim wyłamaniu drzwi do altany i kantorka, dostał się do wnętrza tej altany, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kosiarki elektrycznej bdb, dwóch podkaszarek elektrycznych bdb, dwóch nożyc ogrodniczych , dwóch przedłużaczy elektrycznych o długości 30 metrów każdy, materaca dwuosobowego dmuchanego wraz z pompką koloru granatowego, czym spowodował straty o łącznej wartości 660 zł na szkodę J. K. (1).

Nadto, K. U. w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż 01 marca 2017 roku i nie później niż 31 marca 2017 roku w miejscowości P. przy ul. (...), po uprzednim wypchnięciu okna w altance znajdującej się na działce nr (...), dostał się natomiast do wnętrza tej altanki skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia piły tarczowej teleskopowej marki P. wraz ze stojakiem wartości około 700 zł, kosiarki spalinowej bdb wartości około 400 zł, podkaszarki marki B. wartości około 150 zł, stołu frezarskiego wraz z frezarką bdb wartości około 450 zł, szlifierki taśmowej ręcznej bdb wartości około 450 zł, wiertarki ręcznej bdb wartości około 250 zł, odkurzacza budowlanego wartości około 150 zł, przedłużacza o długości 5 metrów wartości około 30 zł, ręcznej szlifierki kątowej bdb wartości około 150 zł oraz dokonał uszkodzenia okna o wartości około 170 zł, powodując straty o łącznej wartości około 3000 zł na szkodę K. B..

Następnie, w okresie od dnia 21 marca 2017 roku do dnia 23 marca 2017 roku w miejscowości P. na terenie (...) działkowych im. J. K. (2) w P., K. U. po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych do szopy narzędziowej wraz z drobnymi narzędziami wartości 200 zł, podkaszarki bdb wartości 100 zł, nożyc elektrycznych bdb wartości 100 zł, akcesoriów do węży wodnych o wartości 100 zł, powodując straty w łącznej wysokości 500 zł na szkodę B. J., zaś w okresie od dnia 01 lutego 2017 r. do dnia 30 marca 2017 r. w miejscowości P. na ul. (...), z niezabezpieczonej budowy domku znajdującego się na działce ogrodowej nr (...), zabrał w celu przywłaszczenia cztery opony marki D. (...) cali wartości łącznej 550 zł na szkodę M. B..

Wcześniej, w okresie od 16 do 25 lutego 2017 roku w miejscowości P. na terenie Rodzinnych (...) im. (...) w P., K. U. po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych do altanki na działce nr (...) dostał się do jej wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ekspresu przelewowego marki E., filtrów do kawy, puszki kawy J. 250g, grzejnika halogenowego marki T., siekiery marki F., sektora, nożyczek uniwersalnych, piły składanej do gałęzi, pudełka plastikowego, torby materiałowej, rękawic gumowych, dwóch szpul sznura sizalowego, pojemnika ciśnieniowego, szpuli drutu wiązałkowego, opryskiwacza marki R., dwóch rozdeszczaczy marki G., lancy do podlewania marki G., przewodu elektrycznego długości 15 metrów, przedłużacza elektrycznego długości 10 metrów oraz skrzynki narzędziowej, czym spowodował straty o łącznej wartości 1418 zł na szkodę J. J. (3), (...) S.A.

Nadto, w okresie od 16 do 25 marca do 01 kwietnia 2017 roku w miejscowości P. na terenie Rodzinnych (...) im. (...) w P., po uprzednim uszkodzeniu drzwi wejściowych oraz wybiciu szyby w oknie, K. U. dostał się zaś do wnętrza altanki na działce oznaczonej nr (...), gdzie po uprzednim wyłamaniu drzwi do narzędziowni dostał się jej wnętrz,, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia podkaszarki marki B., przedłużacza koloru czerwonego oraz przedłużacza koloru białego, czym spowodował straty o łącznej wartości 140 zł na szkodę M. F..

dowody: zeznania świadków: J. K. (1) k. 2-3, 11-12, 254; K. B. k. 30-31, 229; K. O. k. 36-46; M. B. k. 44-46; B. J. k. 68-71; M. F. k. 135, 193-194, 208; Z. J. k. 141-142, 164-166; H. J. k. 153-154; R. J. k. 263; wyjaśnienia oskarżonego 119-120, 127-130, 145-147, 217-219, 281-282; protokół oględzin miejsca k. 7, 60-61, 78, 159-160, 191-192; dokumentacja zdjęciowa k. 18, 86, 207, 250, 274-276; protokół zatrzymania osoby k. 89-90; protokół eksperymentu procesowego k. 102-106

W związku z powyższymi czynami, wyrokiem z dnia 15 marca 2018 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku:

I.  uznał K. U. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 1 (pierwszym), 4 (czwartym) i 7 (siódmym) aktu oskarżenia, czyny te zakwalifikował jako występki z art. 279 § 1 k.k. i za to skazał go, a ustalając, że stanowią one ciąg przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 279 § 1 k.k. zw. z art. 37b k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu za to karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym oraz karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

II.  uznał K. U. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 2 (drugim), 3 (trzecim), 5 (piątym) i 8 (ósmym) aktu oskarżenia, z tym jednak ustaleniem, że stanowiły one wypadki mniejszej wagi, czyny te zakwalifikował jako występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i za to skazał go, a ustalając, że stanowią one ciąg przestępstw przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. i art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu za to karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i karę 7 (siedmiu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym oraz karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

III.  uznał K. U. (U.) za winnego popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 6 (szóstym) aktu oskarżenia, z tym jednak ustaleniem, że stanowił on wypadek mniejszej wagi, czyn ten zakwalifikował jako występek z art. 278 § 1 i 3 k.k. i za to skazuje go, a na podstawie art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. wymierzył mu za to karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

IV.  na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 3 k.k. oraz art. 87 § 2 k.k. i art. 34 § 1a pkt 1, § 2 pkt 1 i 3 k.k. i art. 35 § 1 k.k. wymierzone oskarżonemu K. U. (U.) w pkt I (pierwszym), II (drugim) i III (trzecim) wyroku kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności połączył i w to miejsce wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

V.  na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzone oskarżonemu K. U. w pkt I (pierwszym) i II (drugim) wyroku jednostkowe kary grzywny połączył i w to miejsce wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych, a na mocy art. 33 § 3 k.k. ustala wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 złotych (dziesięć złotych),

VI.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego K. U. (U.) obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę:

- na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. kwoty 900, 00 złotych (dziewięćset złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego ROD im. J. K. (3) kwoty 1107, 00 złotych (jeden tysiąc sto siedem złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonej J. K. (1) kwoty 560, 00 złotych (pięćset sześćdziesiąt złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego B. J. kwoty 300, 00 złotych (trzysta złotych),

- na rzecz pokrzywdzonego K. B. kwoty 2400, 00 złotych (dwa tysiące czterysta złotych i 00/100),

- na rzecz pokrzywdzonego M. F. kwoty 140, 00 złotych (sto czterdzieści złotych),

VII.  na mocy art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w niniejszym postępowaniu w postaci nożyc do cięcia metalu N. o długości 900 cm i łomu stalowego, wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/469/17/P pod pozycjami nr 5 i 6, a przechowywanych w Magazynie (...) Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku,

VIII.  na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego K. U. (U.) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 610,00 złotych (sześćset dziesięć złotych i 00/100), w tym kwotę 540 zł (pięćset czterdzieści złotych) tytułem opłaty.

K. U. ma wykształcenie średnie. Jest kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest bezrobotny i nie osiąga dochodu. Stan jego zdrowia jest dobry. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, ani odwykowo. Był uprzednio karany.

dowody: zeznania świadków: J. K. (1) k. 2-3, 11-12, 254; K. B. k. 30-31, 229; K. O. k. 36-46; M. B. k. 44-46; A. M. k. 55-56, 111-112, 340-341; B. J. k. 68-71; M. F. k. 135, 193-194, 208; Z. J. k. 141-142, 164-166; H. J. k. 153-154; R. J. k. 263; wyjaśnienia oskarżonego 119-120, 127-130, 145-147, 217-219, 281-282; protokół oględzin miejsca k. 7, 60-61, 78, 159-160, 191-192; dokumentacja zdjęciowa k. 18, 86, 207, 250, 274-276; protokół zatrzymania osoby k. 89-90; protokół eksperymentu procesowego k. 102-106, dane o karalności k. 221.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle wszystkich przeprowadzonych i ujawnionych w toku postępowania dowodów należało przyjąć, iż sprawstwo oraz wina oskarżonego K. U. odnośnie zarzucanych, a następnie przypisanych mu czynów nie budziły wątpliwości.

Sąd zważył, iż czynu określonego w przepisie art. 279 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto kradnie z włamaniem. Pojęcie „włamania” było wielokrotnie przedmiotem rozważań judykatury i doktryny prawa. Jak wskazuje się dość zgodnie, istotą włamania jest usunięcie przez sprawcę przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia utrudniającym dostęp do jego wnętrza. W okolicznościach przedmiotowej sprawy oskarżony w różnych okresach czasu, tj. od 04 do 05 kwietnia 2017 roku, w okresie od dnia 21 marca 2017 roku do dnia 23 marca 2017 roku, w okresie od 16 do 25 lutego 2017 roku oraz w okresie od 16 marca do 01 kwietnia 2017 roku w miejscowości P. na terenie (...) Ośrodków (...) w P., przełamywał zabezpieczenia w postaci kłódek oraz zamkniętych drzwi i okien, a następnie dostawał się do wnętrza altan, pomieszczenia piwnicznego i szopy, po czym zabierał stamtąd wskazane w treści zarzutów przedmioty, działając na szkodę wskazanych tam osób i podmiotów. Podobnie, w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż w dniu 01 marca 2017 roku i nie później niż w dniu 18 maja 2017 roku jak i nie wcześniej niż w dniu 01 lutego 2017 roku i nie później niż w dniu 11 marca 2017 roku w miejscowości P. przy ul. (...) oraz w nieustalonym czasie, nie wcześniej niż 01 marca 2017 roku i nie później niż 31 marca 2017 roku w miejscowości P. przy ul (...), przełamywał zabezpieczenia w postaci kłódek i zamkniętych drzwi oraz okien dostając się do wnętrz altan, po czym zabierał stamtąd wskazane w zarzutach przedmioty, działając na szkodę wymienionych tam osób i podmiotów. Oskarżony nie był przy tym uprawniony do dysponowania tymi ruchomościami. W konsekwencji jego zachowanie należało uznać za realizację znamion występku z art. 279 § 1 k.k. Sąd zważył przy tym, iż oskarżony przyznał się do popełnienia w/w czynów, złożył wyjaśnienia, w których opisał motywy i okoliczności swojego postępowania, a także wziął udział w eksperymencie procesowym, podczas którego wskazywał miejsca popełnienia tychże występków. Wyjaśnienia oskarżonego znajdują przy tym poparcie zarówno w dokumentach zgromadzonych w skatach sprawy, w tym dokumentacji zdjęciowej, jak i – w odniesieniu do powstałych szkód – zeznaniach świadków. Z tego też względu Sąd stwierdził, iż jako polegające na prawdzie winny były one stać się podstawą dokonywanych w sprawie ustaleń faktycznych.

Jednocześnie, mając na względzie okoliczności sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że czyny opisane w pkt 2, 3, 5 i 8 aktu oskarżenia należało uznać za wypadki mniejszej wagi i uwzględnić w ich kwalifikacji również art. 283 k.k. Sąd rozstrzygając w tym przedmiocie doszedł do przekonania, iż zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego uznanie czynu za „wypadek mniejszej wagi" powinno się opierać na ocenie wszystkich okoliczności związanych z jego popełnieniem, zarówno obiektywnych, jak i subiektywnych. Decydują o tym elementy tak przedmiotowe, jak i podmiotowe, a więc także dotyczące sprawcy, przedsiębranego przez niego sposobu działania, stopnia natężenia złej woli itp. Przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wypadek mniejszej wagi jest to bowiem postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzująca się przewagą elementów łagodzących o charakterze przedmiotowo-podmiotowym (zob. wyrok SN z 9 października 1996 r., V KKN 79/96, OSNKW 1997, nr 3-4, poz. 27). Podstawowym elementem oceny wypadku mniejszej wagi jest stopień społecznej szkodliwości czynu. Istotnym elementem jest także stopień zawinienia, nie stanowiący okoliczności rzutującej na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu (por. wyrok SN z 14 stycznia 2004 r., V KK 121/03, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach karnych 2004, poz. 106, s. 87-88). Od strony przedmiotowej wchodzić będą w grę takie elementy, jak rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu, sposób działania sprawcy. Od strony podmiotowej z kolei należy uwzględnić takie elementy, jak umyślność bądź nieumyślność i różne jej odcienie: premedytacja bądź jej brak, dolus coloratus, dolus directus bądź eventualis, a ponadto pobudki, motywy i cele działania sprawcy (tak: A. Zoll - Materialne określenie przestępstwa, Prokuratura i Prawo 1997/2 str. 7 i n., R. Góral - Kodeks karny - praktyczny komentarz Warszawa 1998 r. str. 12 a także Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.01.1998 r. V KKN 39197 opublikowany w Prok. i Pr. O. 1998/6/1). Nie mają natomiast wpływu na stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu takie okoliczności, jak dotychczasowe życie sprawcy (w tym karalność), jego właściwości i warunki osobiste, trudna sytuacja materialna i rodzinna itp. Chociaż okoliczności te sąd uwzględnia przy wymiarze kary i orzekaniu środków karnych oraz stosowaniu probacji, to jednak nie w aspekcie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. Jak wskazał SA w Ł. w wyroku z dnia 28 stycznia 1998 r. (II AKa 245/99, Biul. Prok. Apel. 1999, nr 8), wszystkie z wymienionych w art. 115 § 2 k.k. okoliczności związane są z czynem, jego stroną przedmiotową i podmiotową. Nie są to natomiast okoliczności dotyczące sprawcy (tak również wyrok SN z dnia 19 października 2004 r., III KKN 355/04, LEX nr 14299).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd, oceniając społeczną szkodliwość przypisanych oskarżonemu czynów, opisanych w pkt 2, 3, 5 i 8 aktu oskarżenia, miał na uwadze, że działanie oskarżonego nie miało przemyślanego, czy planowego charakteru, lecz niewątpliwie winno być uznane za spontaniczne. Ponadto, przedmiotem w/w czynów były przedmioty o stosunkowo niewielkiej wartości czy też użyteczności, w części stanowiące np. przetwory czy też proste wyposażenie altanek działkowych. Ponadto, jak podał oskarżony, dokonywał tych czynów z uwagi na swoją sytuacją majątkową. Przez wzgląd na powyższe Sąd doszedł do przekonania, iż w niniejszej sprawie zaistniała konieczność modyfikacji kwalifikacji tych czynów właśnie poprzez zakwalifikowanie każdego z nich z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k.

Zaznaczyć przy tym należy, iż Sąd stwierdził, że czyny przypisane K. U. w punkcie I uzasadnianego wyroku, tj. zarzucane mu w punktach 1, 4 i 7 oskarżenia i zakwalifikowane z art. 279 § 1 k.k. oraz w punkcie II wyroku – zarzucane oskarżonemu w punktach 2, 3, 5 i 8 oskarżenia, a zakwalifikowane z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k., stanowiły ciągi przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. – popełnione zostały bowiem niewątpliwie w krótkich odstępach czasu i przy wykorzystaniu tej samej sposobności, a co do żadnego z tych czynów nie zapadł wcześniej wyrok. Ponadto, podstawę wymiaru kary w stosunku do każdego z tychże przestępstw wchodzących w skład poszczególnych ciągów stanowił ten sam przepis – tj. w przypadku ciągu przestępstw określonego w pkt I wyroku art. 279 § 1 k.k., a w przypadku ciągu przestępstw opisanego w pkt II wyroku art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Ponadto Sąd uznał za zasadne przypisanie K. U. kradzieży popełnionej w okresie od dnia 01 lutego 2017 roku do dnia 30 marca 2017 roku w miejscowości P. na ul. (...) na szkodę M. B.. We wskazanym czasie i miejscy oskarżony zabrał bowiem dla siebie z budowy domku znajdującego się na działce ogrodowej nr (...) cztery opony marki D. (...) cali wartości łącznej 550 zł, tym samym wypełniają znamiona występku z art. 278 § 1 k.k., przy opisanym zaborze nie doszło bowiem do przełamania zabezpieczeń uniemożliwiających dostęp do skradzionych przedmiotów. Jednocześnie Sąd zważywszy, iż wartość skradzionego mienia jedynie nieznacznie przekroczyła tę wskazaną w art. 119 § 1 k.w. uznał, że również w tym przypadku, uwzględniając powyższe rozważania orzecznictwa i doktryny, zasadne będzie potraktowanie zachowania oskarżonego jako wypadek mniejszej wagi i zakwalifikował ów występek z art. 278 § 1 i 3 k.k. Sąd zważył także, iż również w odniesieniu do tego czynu oskarżony przyznał się do jego popełnienia i złożył wyjaśnienia, które – analizowane w połączeniu z zeznaniami świadków oraz protokołami przeszukania i oględzin – uznać należało za wiarygodne.

Przechodząc do omówienia kwestii kar, wymierzonych oskarżonemu za poszczególne, przypisane mu ciągi przestępstwa i za występek z art. 278 § 1 i 3 k.k., Sąd miał na uwadze dyrektywy jej wymiaru określone w art. 53 k.k. W myśl tego przepisu, sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego (prewencja szczególna), a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i zaspokojenie potrzeby poczucia sprawiedliwości (prewencja ogólna). Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Uwzględniając przywołane powyżej dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk, Sąd doszedł do przekonania, iż najwłaściwszą karą dla oskarżonego za pierwszy z przypisanych mu ciągów przestępstw będzie wymierzona przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. kara 4 miesięcy pozbawienia wolności połączona z karą 1 roku ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz – z uwagi na okoliczność działania oskarżonego celem osiągnięcia korzyści majątkowej – kara grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, przy czym ustalił on wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Za drugi zaś z ciągów przestępstw przypisanych K. U. Sąd wymierzył temu oskarżonemu, przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. i na mocy art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 37b k.k. i art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę 2 miesięcy pozbawienia wolności połączoną z karą 7 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym oraz – ponownie – z uwagi na okoliczność działania oskarżonego celem osiągnięcia korzyści majątkowej, karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, gdzie wysokość jednej stawki dziennej ustalił na kwotę 10 złotych. Co zaś tyczy się występku zakwalifikowanego z art. 278 § 1 i 3 k.k., Sąd za adekwatną uznał wymierzoną oskarżonemu na podstawie art. 278 § 3 k.k. w zw. z art. 34 § 1, § 1a pkt 1, § 1b i § 2 pkt 1 i 3 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. karę 3 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

W dwóch pierwszych przypadkach, odnoszących się do działania oskarżonego w warunkach art. 91 § 1 k.k., Sąd uwzględnił zatem możliwość karania wynikającą z brzmienia art. 37b k.k. Zgodnie z treścią tego przepisu, w sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat - 6 miesięcy oraz karę ograniczenia wolności do lat 2. W pierwszej kolejności wykonuje się wówczas karę pozbawienia wolności, chyba że ustawa stanowi inaczej. Z formalnego punktu widzenia przepis ten mógł znaleźć zastosowanie w przypadku K. U. i Sąd zdecydował o skorzystaniu z niego wobec oskarżonego.

Sąd zważył dalej, że stosownie do ugruntowanego poglądu doktryny, jak i orzecznictwa (patrz wyrok SN z dnia 16.12.2016 roku, sygn. akt II KK 295/16), przepis art. 37b k.k. pozwala na wymierzenie za dowolny występek (bez względu na wysokość dolnego progu ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności za takie przestępstwo) sekwencji dwóch kar: pozbawienia wolności do 3 miesięcy lub do 6 miesięcy (w zależności od górnej granicy ustawowego zagrożenia tą karą za dany typ) oraz kary ograniczenia wolności w każdej postaci (art. 34 § 1a k.k.) w wymiarze do lat 2 (w wypadku obu kar, w minimalnym rozmiarze miesiąca - art. 37 k.k., art. 34 § 1 k.k.). Powyższe modyfikuje przy tym możliwość skorzystania z nadzwyczajnego obostrzenia kary określonego w art. 91 § 1 k.k. Oznacza to, że w przypadku czynów kwalifikowanych z art. 279 § 1 k.k. kara pozbawienia wolności wymierzona na podstawie tego przepisu nie mogła być niższa niż 1 miesiąc (art. 37 k.k.) ani przekroczyć 6 miesięcy. Przepis ten nie przewiduje natomiast możliwości wymierzenia za czyny, w których górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat, wyłącznie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności – prowadziłoby to bowiem do ograniczenia zasady sądowego i sędziowskiemu wymiaru kary.

W ocenie Sądu, wymierzone oskarżonemu na podstawie przepisu art. 37b k.k. kary „mieszane” są adekwatne zarówno do stopnia jego zawinienia, jak i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów. Tak ukształtowane kary „mieszane” uwzględniają okoliczność łagodzącą winę oskarżonego, jaką było działanie w zamiarze nagłym, nieplanowanym, jak i okoliczności świadczące na jego niekorzyść. Do tych ostatnich należało zaliczyć fakt, iż K. U. każdorazowo wykazywał się rażąco lekceważącym stosunkiem do obowiązujących norm prawnych. Nie bez znaczenia pozostaje nadto, iż owych występków dopuszczał się wielokrotnie. Jednocześnie na niekorzyść oskarżonego Sąd poczytał mu jego uprzednia karalność, w tym względzie istotnym było jednak, że wcześniej K. U. nie dopuszczał się przestępstw przeciwko mieniu. Ponadto Sąd miał na względzie cele zapobiegawcze jakie orzeczone kary mają spełnić wobec oskarżonego, jak też oddziaływanie w ramach prewencji ogólnej – tj. uwidocznienie, iż ignorancja norm prawnych i naruszenie prawa własności innych podmiotów zawsze będzie wiązało się z odpowiednio dostosowaną do wagi tego czynu reakcją karną. W konsekwencji należało uznać, iż w wypadku ciągów przestępstw opisanych w pkt I i II niniejszego wyroku, wymierzenie oskarżonemu krótkoterminowych kar izolacyjnych (pozbawienia wolności) jawi się jako wystarczające dla osiągnięcia odpowiedniego oddziaływania w zakresie prewencji specjalnej. Uzupełnienie oddziaływania na K. U. stanowią zaś kary ograniczenia wolności, których celem jest ugruntowanie społecznie pożądanych zachowań oskarżonego. Za w pełni wystarczająca dla realizacji celów kary w zakresie występku przypisanego oskarżonemu w pkt III wyroku uznano zaś właśnie karę ograniczenia wolności we wskazanym wyżej wymiarze. Sąd, wymierzając oskarżonemu taką karę miał na uwadze to, iż czyn ten zakwalifikowany został z art. 278 § 1 i 3 k.k., a zatem przyjęto, że stanowi on wypadek mniejszej wagi; w przekonaniu Sądu kara ograniczenia wolności, jako realna dolegliwość związana z koniecznością wykonywania przez K. U. nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, winna zatem stanowić dla oskarżonego bodziec do refleksji nad właściwym, zgodnym z prawem sposobem postępowania w przyszłości. Posiada ona w ocenie Sądu również doniosły walor w zakresie prewencji ogólnospołecznej i kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Odnosząc się dalej do orzeczonych wobec oskarżonego w pkt I i II uzasadnianego wyroku, obok tzw. „kary mieszanej”, kar grzywny, Sąd zważył, że w jego ocenie spełniają one dyrektywy określone w przepisie art. 33 § 3 k.k. Zgodnie z tą normą, ustalając wysokość stawki dziennej grzywny, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być przy tym niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Mając na względzie fakt, iż oskarżony jest osobą bezrobotną, nie osiągającą żadnego dochodu, jedocześnie jednak ma – z uwagi na wiek i stan zdrowia – możliwość podjęcia pracy zarobkowej, określenie wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł było w ocenie Sądu uzasadnione.

W związku z tym, że K. U. dopuścił się popełnienia dwóch ciągów przestępstw oraz występku, zanim w stosunku do któregokolwiek z nich zapadł wyrok, Sąd w punkcie IV uzasadnianego orzeczenia, na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 § 1 i 3 k.k. oraz art. 87 § 2 k.k. i art. 34 § 1a pkt 1, § 2 pkt 1 i 3 k.k. i art. 35 § 1 k.k. połączył orzeczone względem oskarżonego kary i orzekł karę łączną 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 2 roku ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej we wskazanym wymiarze przemawiała z jednej strony okoliczność, iż przypisane K. U. czyny godziły w to samo dobro prawnie chronione i popełnione zostały w krótkich odstępach czasu; z drugiej zaś – że popełniono je na szkodę różnych osób. Sąd zastosował zatem w tym zakresie zasadę asperacji.

Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z zasad - absorpcji czy też kumulacji, w pełnym zakresie, z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd przy uwzględnieniu przytoczonych powyżej okoliczności i rozważań, zastosował przy wymiarze kary łącznej zasadę asperacji, jako pośrednią pomiędzy zasadą kumulacji oraz absorpcji, nie dopatrując się względem oskarżonego żadnych szczególnych okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem przy łączeniu wymierzonych mu kar zasady pełnej absorpcji lub też kumulacji.

Sąd łącząc tzw. kary mieszane i karę ograniczenia wolności miał przy tym na uwadze, że efektem prawidłowego zastosowania art. 87 k.k. w procesie łączenia kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności jest ustalenie jedynie wymiaru kar jednostkowych, jakie w tym przypadku podlegają łączeniu, a nie wymiaru orzekanej kary łącznej. Ten ostatni określony jest bowiem także w sytuacji łączenia kary jednostkowej ograniczenia wolności z karą jednostkową pozbawienia wolności, unormowaniem zawartym w art. 86 § 1 k.k., określającym granice (dolną i górną), w jakich sąd może wówczas orzec karę łączną. Odmienna interpretacja wzajemnej relacji pomiędzy przepisami art. 86 § 1 k.k. i art. 87 k.k., nadająca normie z art. 87 k.k. znaczenie lex specialis w stosunku do zasady określonej w art. 86 § 1 k.k., nie znajduje oparcia w treści tych przepisów (ich literalnej wykładni) (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 stycznia 2010 roku; sygn. akt II AKa 398/09; LEX nr 574483). W konsekwencji w niniejszej sprawie na podstawie art. 87 § 2 k.k. ustalono jedynie, czy w sprawie zachodzą przesłanki do orzeczenia względem oskarżonego sekwencji kar łącznych, tj.: 1) wymierzenie sprawcy za pozostające w zbiegu przestępstwa kar pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności w sposób umożliwiający jednoczesne orzeczenie dwóch kar łącznych: pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności; 2) ustalenie, iż orzeczona na podstawie dyrektyw wymiaru kary łącznej kara pozbawienia wolności w konkretnym przypadku nie będzie wyższy niż 6 miesięcy; 3) ustalenie, że rozmiar kary łącznej ograniczenia wolności nie będzie przekraczał 2 lat. Następnie ustalono na podstawie dyrektyw wymiaru kary łącznej, że orzeczenie jednocześnie kary łącznej pozbawienia wolności w rozmiarze nieprzekraczającym 6 miesięcy oraz kary łącznej ograniczenia wolności w rozmiarze do lat 2 realizować będzie cele kary i dopiero w dalszej kolejności, na podstawie art. 86 § 1 k.k. określono granice wymiaru sekwencji kar łącznych. W przypadku K. U. było to zatem dla kary pozbawienia wolności – od 4 miesięcy (jako kary najsurowszej spośród kar jednostkowych) do 6 miesięcy (jako górnej granicy wymiaru przewidzianej przez art. 87 § 2 k.k.), zaś dla kary ograniczenia wolności – od 1 roku (jako kary najsurowszej) do 2 lat (jako górnej granicy wymiaru przewidzianej przez art. 87 § 2 k.k.). Uwzględniając powyższe rozważania Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez Sąd, w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

W dalszej kolejności Sąd w pkt V wyroku połączył na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k., art. 86 1 i 2 k.k. orzeczone względem oskarżonego jednostkowe kary grzywny i orzekł karę łączna grzywny w wysokości 120 stawek dziennych, ustaliwszy każdą z tych stawek na kwotę 10 złotych. Również w tym zakresie Sąd, z przyczyn opisanych wyżej, kierował się zasadą asperacji.

Nadto Sąd zważył, iż z uwagi na charakter dokonanych przez K. U. naruszeń prawa w pełni zasadne było orzeczenie względem niego na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia wyrządzonych przestępstwami szkód poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych wskazanych wyrokiem kwot. Sąd zważył w tym względzie, że wysokość szkód została ustalona w toku postępowania dowodowego i, jako niekwestionowana przez strony postępowania, nie budziła wątpliwości. Rozstrzygając w zakresie orzeczenia omawianych środków kompensacyjnych, Sąd wziął pod uwagę zarówno konieczność oddziaływania w sferze prewencji szczególnej, jak i zapewnienie realizacji jednego z głównych celów prawa karnego, jakim jest kompensowanie szkód poniesionych przez pokrzywdzonego przestępstwem. Sąd orzekł przy tym o obowiązku naprawienia szkody wyłącznie w stosunku do tych osób, które nie odzyskały swojego mienia lub też wobec których nie doszło do rekompensaty szkody przez towarzystwa ubezpieczeniowe. Jednocześnie, Sąd odstąpił od orzeczenia wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w stosunku do (...) S.A., albowiem podmiot ten, prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, nie wziął udziału w postępowaniu i nie złożył wniosku w tym przedmiocie. Sąd zważył przy tym, iż jako podmiot profesjonalny może on z łatwością dochodzić od oskarżonego odszkodowania w postępowaniu cywilnym.

Nadto Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w toku postępowania przygotowawczego w postaci nożyc do ciecia metalu i łomu stalowego, wskazanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/469/17/P pod pozycjami 5 i 6 stwierdzając, że posłużyły one do popełnienia przestępstwa.

W punkcie ósmym uzasadnianego wyroku, Sąd na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym kwotę 610 zł tytułem wydatków oraz kwotę 540 zł tytułem opłaty. Sąd zważył, iż wskazane przepisy stanowią, że w orzeczeniu kończącym postępowanie sąd zawsze określa, kto je ponosi. Zgodnie z wolą ustawodawcy od skazanych w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa. Ponadto, Sąd przy rozstrzyganiu tej kwestii kierował się ogólną zasadą sprawiedliwego postępowania zgodnie z którą, każdy kto przez swoje zawinione zachowanie spowodował wszczęcie postępowania karnego, zobowiązany jest do poniesienia jego kosztów. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zwolnienia oskarżonego z przedmiotowego obowiązku. Oskarżony jest ze względu na wiek i stan zdrowia zdolny do pracy zarobkowej wskazane koszty są zaś stosunkowo niewysokie, należało zatem przyjąć, iż obowiązek ich poniesienia nie będzie dla niego zbyt uciążliwy.