Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Julia Kuciel

Protokolant: Anna Ciechanowicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim – I. R.

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2018 roku na rozprawie

sprawy Ł. K. , syna M. i D. z domu T., urodzonego (...) w G.

o wydanie wyroku łącznego

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11 za przestępstwa popełnione: (1) w dniu 31.01.2011r. na 1.02.2011r. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. grzywny 30 stawek dziennych po 10 zł każda; (2) w dniu 3 na 4.02.2011r., z art. 278 § 1 k. k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych po 10 zł każda, gdzie wymierzono karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata okresu próby oraz karę łączną grzywny w wymiarze 30 stawek po 10 zł każda (Kd 102/12); postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 26 marca 2013r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej; postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2017 roku zamieniono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych, wymierzonych w pkt II w/w wyroku na karę aresztu w wymiarze 30 dni;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2012 roku w sprawie XI K 918/11 za przestępstwo popełnione w dniu 09.09 2011r. z art. 178a § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania 2 lata okresu próby oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. karę grzywny 60 stawek dziennych po 10 zł każda;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12 za 11 przestępstw popełnionych w okresie od 16 lipca do 6 września 2011r. z art. 278 § 1 k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w warunkach art. 91 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5 lat okresu próby oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę grzywnę 130 stawek dziennych po 10 zł każda;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2013 roku w sprawie X K 1190/12 za 2 przestępstwa popełnione w dniach 09.07.2012r. i 10.07.2012r. z art. 278 § 1 k.k. w warunkach art. 91 § 1 k.k., na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł.

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13 za przestępstwo popełnione: (i) w okresie od 30 października 2010 roku do 2 listopada 2010 roku z art. 279 § 1 k.k. w zb z art. 288 § 1 k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1,2 i 3 k.k. karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 zł; (ii) w dniu 18 lipca 2011 roku z art. 278 § 1 k.k. w zb z art. 275 § 1 k.k. w zb z art. 276 k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1,2 i 3 k.k. karę 60 stawek dziennych grzywny po 10 zł; ( (...)) w dniu 19 lipca 2011 roku z art. 270 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; gdzie wymierzono mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5 lat okresu próby oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda; 22 września 2016 roku wykonano w całości karę grzywny (W. (...));

6.  oraz wobec którego Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 03 grudnia 2013 roku w sprawie X K 884/13 wydał wyrok łączny, gdzie w punkcie I połączył oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności i kary grzywny orzeczone w sprawach X K 260/11, XI K 918/11 i X K 607/12 i wymierzył karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny 180 stawek dziennych po 10 złotych każdą. W pozostałym zakresie umorzył postępowanie. Postanowieniem z dnia 03 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku na podstawie art. 19 ust 2 ustawy z dnia 20 litego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw obniżył orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności 2 lat i 10 miesięcy do kary łącznej 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości w okresie od 28 lutego 2014 roku do 25 września 2016 roku (Wp (...));

orzekając na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 20 marca 2015 roku, poz. 396) oraz art. 4 § 1 k.k. i w oparciu o brzmienie przepisów ustawy – Kodeks karny obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku

***

I.  na mocy art. 2a § 4 k.w. w zw. z art. 575 § 2 k.p.k. stwierdza, że wyrok łączny Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku, wydany w dniu 29 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt XK 653/16 utracił moc,

II.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 89 § 1a k.k., art. 91 § 2 k.k. łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone:

-

w pkt I wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2012 roku w sprawie XI K 918/11,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12,

-

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13,

i w ich miejsce wymierza skazanemu Ł. K. karę łączną 2 (dwóch) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k., art. 91 § 2 k.k. łączy kary grzywny orzeczone:

-

w pkt I wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11,

-

wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12,

-

wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13,

i w ich miejsce wymierza skazanemu Ł. K. karę łączną grzywny w wysokości 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych, a przy zastosowaniu art. 33 § 3 k.k. ustala wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10, 00 zł (dziesięć złotych),

IV.  na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

V.  na mocy art. 576 § 1 k.p.k. a contrario pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach podlegających połączeniu pozostawia do odrębnego wykonania,

VI.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983, poz. 49/223 ze zm.) zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, a wydatkami tego postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt X K 825/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. K. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11 za przestępstwa popełnione: (1) w dniu 31.01.2011r. na 1.02.2011r. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. grzywny 30 stawek dziennych po 10 zł każda; (2) w dniu 3 na 4.02.2011r., z art. 278 § 1 k. k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych po 10 zł każda, gdzie wymierzono karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata okresu próby oraz karę łączną grzywny w wymiarze 30 stawek po 10 zł każda (Kd 102/12); postanowieniem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 26 marca 2013r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2012 roku w sprawie XI K 918/11 za przestępstwo popełnione w dniu 09.09 2011r. z art. 178a § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania 2 lata okresu próby oraz na podstawie art. 71 § 1 k.k. karę grzywny 60 stawek dziennych po 10 zł każda;

3.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12 za 11 przestępstw popełnionych w okresie od 16 lipca do 6 września 2011r. z art. 278 § 1 k.k., art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w warunkach art. 91 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5 lat okresu próby oraz na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę grzywnę 130 stawek dziennych po 10 zł każda;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2013 roku w sprawie X K 1190/12 za 2 przestępstwa popełnione w dniach 09.07.2012r. i 10.07.2012r. z art. 278 § 1 k.k. w warunkach art. 91 § 1 k.k., na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł.

5.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13 za przestępstwo popełnione: (i) w okresie od 30 października 2010 roku do 2 listopada 2010 roku z art. 279 § 1 k.k. w zb z art. 288 § 1 k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1,2 i 3 k.k. karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 zł; (ii) w dniu 18 lipca 2011 roku z art. 278 § 1 k.k. w zb z art. 275 § 1 k.k. w zb z art. 276 k.k. w zw z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 33 § 1,2 i 3 k.k. karę 60 stawek dziennych grzywny po 10 zł; ( (...)) w dniu 19 lipca 2011 roku z art. 270 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności; gdzie wymierzono mu karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 5 lat okresu próby oraz karę łączną grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda; 22 września 2016 roku wykonano w całości karę grzywny (W. (...));

Nadto Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 03 grudnia 2013 roku w sprawie X K 884/13 wydał względem Ł. K. wyrok łączny, gdzie w punkcie I połączył oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności i kary grzywny orzeczone w sprawach X K 260/11, XI K 918/11 i X K 607/12 i wymierzył karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny 180 stawek dziennych po 10 złotych każdą. W pozostałym zakresie umorzył postępowanie. Postanowieniem z dnia 03 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku na podstawie art. 19 ust 2 ustawy z dnia 20 litego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw obniżył orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności 2 lat i 10 miesięcy do kary łącznej 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności; kara pozbawienia wolności została wykonana w całości w okresie od 28 lutego 2014 roku do 25 września 2016 roku (Wp (...)). Wyrok ten, na mocy art. 575 § 1 k.p.k., utracił moc z uwagi na wydanie wyroku w sprawie X K 653/16.

Wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 29 listopada 2016 roku w sprawie X K 653/16 Ł. K. połączono natomiast jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone względem niego w sprawach X K 260/11, XI K 918/11, X K 607/12 i X K 443/13 i wymierzono w ich miejsce karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Połączono też jednostkowe kary grzywny orzekając orzeczone względem niego w sprawach X K 260/11, X K 607/12 i X K 443/13 i wymierzono w ich miejsce karę łączną grzywny w wymiarze 160 stawek dziennych po 10 zł każda.

Dowód: karta karna k. 183-185; odpisy orzeczeń k. 77-80, 82-83, 84-85, 84-89, 90-91, 92-93; informacja o pobytach i orzeczeniach k. 202-207; orzeczenia i dane dotyczące wykonania kar z akt sprawy X K 260/11 i (...) 918/11

Postanowieniem wydanym przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w dniu 02 sierpnia 2017 roku w sprawie X K 260/11 zamieniono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 stawek dziennych grzywny po 10 zł, orzeczoną wobec Ł. K. w punkcie drugim wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę aresztu w wymiarze 30 dni. Sąd orzekając w tym przedmiocie miał na uwadze, iż z uwagi na podwyższenie wartości minimalnego wynagrodzenia określonego stosownym rozporządzeniem Rady Ministrów należało stwierdzić, iż czyn zakwalifikowany we wskazanym wyroku jako występek z art. 278 § 1 k.k. winien zostać uznany za wykroczenie.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 02 sierpnia 2017 roku w sprawie X K 260/11 k. 137-138 akt X K 260/11.

Ł. K. jest kawalerem i ma jedno małoletnie dziecko. Posiada wykształcenie podstawowe. W warunkach wolnościowych pracował w Stoczni (...). Zachowanie skazanego Ł. K. w warunkach izolacji penitencjarnej należy określić jako dobre. Skazany był trzykrotnie karany i pięćdziesiąt jedne razy nagradzany za regulaminowe zachowanie. W kontaktach z przełożonymi jest zdyscyplinowany, wśród współwięźniów, poza jednym wyjątkiem, funkcjonuje natomiast w sposób bezkonfliktowy. Jest nieodpłatnie zatrudniony poza terenem ZK w G.. Odbywa karę w systemie programowego oddziaływania. Prezentuje krytyczny stosunek do swojego postępowania sprzed osadzenia. Jego prognoza penitencjarna została określona jako pozytywna.

Dowód: opinie o skazanym k. 201, 202, 205; wywiad środowiskowy k. 46-48.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie podkreślenia wymaga, iż niniejsze rozstrzygnięcie zostało podjęte w reakcji na wydanie przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w dniu 02 sierpnia 2017 roku postanowienie w sprawie o sygn. akt X K 260/11. Postanowieniem tym zmieniono skazanemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda, które uprzednio zostały orzeczone wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11, na karę aresztu w wymiarze 30 dni. Podstawą wydania tego orzeczenia był art. 2a § 1 k.w. Przepis ten przewiduje, że jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie, orzeczona kara podlegająca wykonaniu ulega zamianie na karę aresztu w wysokości równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn (…). Stosownie do utrwalonego orzecznictwa i doktryny prawniczej, użyty w przedmiotowej normie zwrot „według nowej ustawy” należy interpretować jako powszechnie obowiązujący akt prawny, a zatem również rozporządzenie. Mając to na uwadze stwierdzić należy, że z dniem 01 stycznia 2017 roku w życie weszło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 09 września 2016 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 roku, które w § 1 stanowi, że od dnia 1 stycznia 2017 roku minimalne wynagrodzenie za pracę ustala się w wysokości 2000 złotych (Dz. U. z 13 września 2016 roku, poz. 1456). W efekcie podwyższenia minimalnego wynagrodzenia za pracę konieczne stało się wydanie w/w postanowienia z dnia 02 sierpnia 2017 roku.

Sąd zważył dalej, że stosownie do art. 2a § 4 k.w., jeżeli według nowej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym na karę pozbawienia wolności za przestępstwo stanowi wykroczenie i kara ta była podstawą orzeczenia kary łącznej, kara łączna traci moc. (…) W razie potrzeby sąd wydaje wyrok łączny. W przedmiotowej sprawie wyrok wydany w sprawie o sygn. akt X K 260/11 stanowił podstawę wydania wyroku łącznego Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku, wydany w dniu 29 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. akt XK 653/16. Natomiast art. 575 § 2 k.p.k. stanowi, że gdy choćby jeden z wyroków stanowiących podstawę wyroku łącznego ulega uchyleniu lub zmianie, wyrok łączny traci moc, a sąd w miarę potrzeby wydaje nowy wyrok łączny. Niewątpliwie zatem wydanie w/w postanowienia z dnia 2 sierpnia 2017 roku skutkowało utratą mocy przez wyrok łączny wydany w sprawie o sygn. akt X K 653/16, co Sąd stwierdził w pkt I niniejszego wyroku. Wiązało się to z koniecznością ponownego rozpatrzenia sytuacji prawnej skazanego w zakresie ewentualnego połączenia orzeczonych względem niego kar jednostkowych.

W dalszej części swoich rozważań Sąd chce podkreślić, że od 1 lipca 2015 roku ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, konstruując również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dacie 1 lipca 2015 roku w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. I tak, norma art. 19 ust 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, że przepisów rozdziału IX kodeksu karnego, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W niniejszej sprawie wobec Ł. K. w dacie orzekania nie zapadł po 1 lipca 2015 roku żaden wyrok skazujący (żadne z orzeczeń nie uprawomocniło się również po tej dacie), a tym samym nie zachodziła możliwość orzekania wobec niego co do kary łącznej w oparciu o nowe przepisy rozdziału IX ustawy – Kodeks karny; należy przy tym pamiętać, że wyrok łączny wydany w sprawie o sygn. akt X K 653/16 utracił moc, a zatem winien być traktowany jako niebyły. W rezultacie zastosowanie znajdą wobec niego przepisy ustawy – Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku.

Opierając się na w/w normach, w ich brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku, Sąd zważył, iż postępowanie o wydanie wyroku łącznego ma na celu urzeczywistnienie zasady łączenia jednostkowych kar podlegających łączeniu, a wymierzonych prawomocnymi wyrokami w różnych postępowaniach. Sąd zważył dalej, że przesłanki dopuszczalności łączenia kar jednostkowych, także w wyroku łącznym, wskazuje art. 85 k.k. Zgodnie z powyższym uregulowaniem, sąd wymierza karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy (chronologicznie), chociażby nieprawomocny wyrok skazujący, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary podlegające łączeniu (por. uchwała SN z dnia 25.02.2005, I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Innymi słowy, warunkiem wymierzenia kary łącznej jest wymierzenie podlegających łączeniu kar za przestępstwa pozostające w zbiegu realnym. Jeżeli kary za przestępstwa pozostające w takim zbiegu zostały wymierzone w różnych wyrokach, Sąd wydaje wyrok łączny (art. 570 k.p.k.).

Wydając niniejszy wyrok, Sąd bazował na dowodach w postaci dokumentów znajdujących się w aktach sprawy: odpisach orzeczeń, danych o karalności, opiniach o skazanym oraz informacjach o pobytach i orzeczeniach. Wskazane dokumenty nie były bowiem kwestionowane w toku postępowania, zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, w zakresie ich kompetencji oraz upoważnień ustawowych, a ich wiarygodność nie budziła wątpliwości.

Wskazane dowody przemawiały za ustaleniem, iż chronologia kolejnych przestępstw popełnianych przez skazanego Ł. K. i kolejnych wyroków, na mocy których był on skazywany, wskazuje, że popełnił on przestępstwa pozostające w zbiegu realnym. Spośród przestępstw popełnionych przez skazanego w warunkach, o których mowa w art. 85 k.k., pozostawały zatem te, które zostały objęte:

⚫

pkt I wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w sprawie X K 260/11,

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 30 stycznia 2012 roku w sprawie XI K 918/11,

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12,

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13.

Sąd zważył dalej, iż – uwzględniając powyższe rozważania - daty kolejnych przestępstw popełnianych przez Ł. K. i kolejnych wyroków, na mocy których był on skazywany, wskazuje, że chronologicznie pierwszym wyrokiem podlegającym łączeniu w przedmiotowej sprawie było orzeczenie wydane w dniu 20 października 2011 przez Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w sprawie o sygn. akt X K 260/11. Czyn z pkt I tego wyroku został przez skazanego popełniony z 31.01/01.02.2011 roku – raz jeszcze przypomnieć należy, że czyn, za który skazanemu wymierzono karę w pkt II tego wyroku stanowi obecnie wykroczenie i zapadło w tym zakresie tzw. postanowienie kontrawencjonalizacyjne (na mocy art. 2a § 1 k.w., co omówiono wyżej). Dalej, czyn, za który A. F. został skazany w sprawie o sygn. akt XI K 918/11 został przez niego popełniony w dniu 09 września 2011 roku, natomiast występku, za który został skazany w sprawie o sygn. akt X K 607/12, dopuścił się w okresie pomiędzy 16 lipca 2011 roku a 08 września 2011 roku; czyny objęte wyrokiem wydanym w sprawie X K 443/13 zostały przez skazanego popełnione w okresie pomiędzy 30.10.2010 roku do 02.11.2010 roku, w dniu 18.07.2011 roku i w dniu 19 lipca 2011 roku. Tym samym wszystkie owe czyny zostały przez skazanego popełnione przed wydaniem orzeczenia w sprawie X K 260/11. Niewątpliwie zatem w stosunku do tychże kar zachodziły warunki o których mowa w art. 85 k.k., a które stanowiły podstawę dla połączenia owych kar jednostkowych pozbawienia wolności w karę łączną.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw, ażeby dokonać połączenia kary pozbawienia wolności wymierzonej skazanemu w sprawie o sygn. akt X K 1190/12. Sąd zważył, że czyn, objęty tym wyrokiem, został przez skazanego popełniony w nocy z 09/10.07.2012 roku, a zatem po wydaniu wyroku w sprawie o sygn. akt X K 260/11. Nie zachodzą zatem w tym zakresie warunki, o których mowa w art. 85 k.k.

Jednocześnie Sąd zważył, iż wszystkie z czynów przypisanych skazanemu, pozostających w zbiegu realnym, za które we wskazanych wyżej postępowaniach wymierzono kary jednostkowe podlegające łączeniu, popełnione zostały po dniu 08 czerwca 2010 roku, tj. po dacie wejścia w życie ustawy nowelizującej kodeks karny m.in. w art. 89 § 1 k.k. i wprowadzającej nowy §1a tego artykułu. Było to o tyle istotne, że w związku z powyższym Sąd nie był związany obowiązującą do dnia wejście w życie tej noweli zasadą zakazu pogarszania sytuacji procesowej skazanego w kontekście łączenia kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, gdyż rzeczona zmiana przepisów dała możliwość orzekania w takich sytuacjach bezwzględnych kar pozbawienia wolności; powyższe miało zasadnicze znaczenie przy łączeniu kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach o sygnaturach akt XI K 918/11 i X K 443/13.

Ponadto, istniała również, w oparciu o w/w przepis art. 85 k.k., możliwość połączenia orzeczonych wobec skazanego kar jednostkowych grzywny (orzeczonych w oparciu o art. 33 § 2 k.k.), które wymierzono mu w następujących sprawach:

⚫

Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2011 roku w pkt I wyroku w sprawie X K 260/11,

⚫

Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 24 lipca 2012 roku w sprawie X K 607/12,

⚫

Sądu Rejonowego Gdańsk - Południe w Gdańsku z dnia 13 lutego 2014 roku w sprawie X K 443/13.

W zakresie wymierzony skazanemu kar grzywny Sąd nie znalazł podstaw dla połączenia kary grzywny wymierzonej w sprawie XI K 918/11 z karami grzywny orzeczonymi w w/w sprawach, co wynikało z faktu, iż została ona orzeczona na podstawie art. 71 § 1 k.k., a zatem nie jako kara samoistna (choćby wymierzana obok kary pozbawienia wolności na mocy art. 33 § 2 k.k.), lecz akcesoryjna i związana z warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd pragnie przy tym z całą mocną podkreślić, że wspomnianym już postanowieniem z dnia 02 sierpnia 2017 roku wydanym w sprawie o sygn. akt X K 260/11 zmieniono skazanemu nie tylko karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, lecz również karę 10 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda – co wprost wynika z jego treści. I choć rozstrzygnięcie to, na gruncie art. 2a § 1 i 2 k.w. może budzić wątpliwości co do jego prawidłowości – szczególnie na gruncie art. 24 § 2 k.w. – to jednak jest ono obecnie prawomocne. Oznacza to, że Sąd w toku niniejszego postępowania nie miał możliwości kwestionowania jego prawidłowości i zasadności. W rezultacie, na podstawie tego orzeczenia zamianie na karę aresztu w wymiarze 30 dni uległa nie tylko orzeczona w pkt II wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt X K 260/11 kara pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, ale również orzeczona na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. kara grzywny . Tym samym żadna z nich obecnie nie funkcjonuje już w obrocie prawnym (zapis poczyniony w karcie karnej w tym zakresie należy uznać za błędny).

Sąd stwierdził dalej, iż zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. kara łączna powinna mieścić się w granicach od najsurowszej z kar jednostkowych wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Nadto, Sąd uwzględniając granice wymiaru kary łącznej przy łączeniu kar jednostkowych, tak pozbawienia wolności, jak i grzywny wziął pod uwagę to, iż czyny, za które Ł. K. został skazany w sprawie o sygn. akt X K 607/12 popełnione zostały w warunkach ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k. Stąd też opisana wyżej zasada wymiaru kary łącznej, musiała uwzględniać tą okoliczność i podlegać modyfikacji, polegającej zgodnie z treścią art. 91 § 2 k.k. na jej wymiarze w granicach od najsurowszej z kar wymierzonej za poszczególne przestępstwo lub ciąg przestępstw do ich sumy. Przepis art. 91 § 2 k.k. regulujący kwestie wymiaru kary w przypadku realnego zbiegu ciągów przestępstw bądź ciągu z innym przestępstwem wprost odsyła do odpowiednio stosowanych przepisów rozdziału dotyczącego kary łącznej, a więc także do art. 86 § 1 k.k. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 września 2010 roku, sygn. akt III KK 249/10). Odpowiednie stosowanie art. 86 k.k. oznacza, że w sytuacji określonej w art. 91 § 2 k.k. sąd ma wymierzyć karę łączną nie w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, z uwzględnieniem górnych granic poszczególnych rodzajów kar wskazanych w art. 86 § 1 k.k., lecz w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za ciąg przestępstw lub za jednostkowe czyny, w zależności od tego, która z nich jest surowsza, do sumy orzeczonych w danym postępowaniu kar za ów ciąg lub ciągi przestępstw i za czyny jednostkowe, oczywiście z uwzględnieniem górnych granic poszczególnych rodzajów kar (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 roku, sygn. akt: IV K 397/09). Przez wzgląd na powyższe zasadnym było wskazanie w podstawie wymiaru tak kary łącznej pozbawienia wolności, jak i grzywny, art. 91 § 2 k.k.

Sąd zważył także, że § 2 art. 86 k.k. stanowi, że wymierzając karę łączną grzywny, sąd określa na nowo wysokość stawki dziennej, kierując się wskazaniami określonymi w art. 33 § 3; wysokość stawki dziennej nie może jednak przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio. Uwzględniając powyższe uregulowania kara łączna pozbawienia wolności, wymierzona skazanemu przy łączeniu kar jednostkowych w w/w sprawach mogła kształtować się od 2 lat pozbawienia wolności do kary łącznej 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności (podkreślić należy, że art. 89 § 1b k.k. wprowadzony został dopiero 01 lipca 2015 roku). Natomiast kara łączna grzywny mogła kształtować się na poziomie od 130 stawek dziennych do 300 stawek dziennych, przy czym wysokość jednej stawki dziennej nie mogła przekroczyć kwoty 10, 00 złotych.

W zakresie wymiaru orzeczonych kar łącznych Sąd zważył, iż w doktrynie prawa karnego podkreśla się, że przy wymiarze kary łącznej decydujące znaczenie ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Zastosowanie natomiast właściwej zasady łączenia kar w głównej mierze zależy od związku podmiotowego i przedmiotowego pomiędzy zbiegającymi się czynami. W aspekcie przedmiotowym związek realnie zbiegających się przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, tj. bliskość czasowa ich popełnienia (największa, gdy przestępstwa popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), tożsamość osób pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra prawne, tym większa przedmiotowa bliskości przestępstw), sposób działania sprawcy. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki kierujące sprawcą, rodzaj i formę jego zawinienia. Im ściślejszy związek podmiotowy i przedmiotowy pomiędzy zbiegającymi się czynami, tym bardziej zasadne jest zastosowanie zasady absorpcji. Jednocześnie wymiar kary łącznej w oparciu o pełną absorpcję może mieć miejsce jedynie w tych przypadkach, w których granica pomiędzy realnym, a pomijalnym zbiegiem przestępstw nie jest zarysowana zbyt wyraźnie, gdy z pozostających w zbiegu przestępstw jedno wyraźnie dominuje w ocenie całości zdarzenia.

Sąd zważył dalej, że w przypadku łączenia kar jednostkowych pozbawienia wolności zasadnym było zastosowanie zasady asperacji zbliżonej do zasady absorpcji. Orzekając w tym zakresie Sąd zważył, iż niewątpliwie wszystkie pozostając w zbiegu realnym przestępstwa za które wymierzono kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu zostały popełnione umyślnie, niemniej jednak w przypadku popełniania przez skazanego występków przeciwko mieniu należało przyjąć, iż działał on z innych pobudek, aniżeli dokonując czynu z art. 178a § 1 k.k. (sygn. akt X K 607/12) czy czynu z art. 270 § 1 k.k. (sygn. akt X K 443/13). W dalszej kolejności Sąd zauważył, iż wiele spośród przypisanych mu występków godziło w tożsame prawnie chronione dobro, wszystkie zaś popełnione zostały w krótkich odstępach czasu. Analizując wskazane okoliczności nie bez znaczenia pozostawał jednak brak tożsamości osób pokrzywdzonych.

Za przyjęciem przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności dla skazanego Ł. K. zasady asperacji jako pośredniej pomiędzy zasadami kumulacji i absorpcji, przemawia również treść ujawnionych w toku postępowania opinii o skazanym oraz wywiadu środowiskowego, a także wyrażonej na ich podstawie prognozy penitencjarnej i postpenitencjarnej, które w ocenie Sądu kształtują się pozytywnie. Niemniej jednak w kontekście powyższego należy podkreślić, że regulaminowa postawa skazanego w okresie odbywania kary nie jest wystarczającym argumentem dla zastosowania wobec niego zasady pełnej absorpcji przy łączeniu kar jednostkowych – tego rodzaju zachowanie uznać bowiem należy za pożądane w danych okolicznościach i, niejako, normalne. Należy również podkreślić, że takie okoliczności, jak niebudząca zastrzeżeń postawa podczas wykonywania kary czy też regulaminowe nagrody, mają zasadnicze znaczenie raczej przy podejmowaniu decyzji o warunkowym przedterminowym zwolnieniu. Natomiast całkowite odstąpienie na tej podstawie od zasady asperacji na korzyść zasady absorpcji przy łączeniu wymierzonych kar pozbawienia wolności doprowadziłoby do bezzasadnej marginalizacji reakcji karnej za przestępstwa popełnione przez skazanego. Sąd Najwyższy wielokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z zasad - absorpcji czy też kumulacji, w pełnym zakresie, z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd przy uwzględnieniu przytoczonych powyżej okoliczności i rozważań, zastosował przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zasadę asperacji, jako pośrednią pomiędzy zasadą kumulacji oraz absorpcji i wymierzył temu skazanemu karę łączną dwóch lat i siedmiu miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając w/w karę łączną pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze również treść art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw, uznając, że przemawiają za tym względy celowości.

W odniesieniu natomiast do łączenia orzeczonych kar jednostkowych grzywny Sąd stwierdził, że w przedmiotowej sprawie zachodziły podstawy dla zastosowania zasady pełnej absorpcji. Czyny, które zostały przypisane skazanemu w sprawach o sygn. akt X K 260/11 (pkt I), X K 607/12 i X K 443/13 w przeważającej części naruszały to samo dobro prawne i zachodziła między nimi niewielka odległość czasowa. I choć popełnione zostały na rzecz różnych pokrzywdzonych, to w ocenie Sądu w odniesieniu do tychże zaistniały podstawy dla odstąpienia od zasady asperacji. Z tego względu Sąd orzekł wobec skazanego karę łączną grzywny w wymiarze 130 stawek dziennych po 10 zł każda z nich.

Na podstawie natomiast art. 576 § 1 k.p.k. stosowanego a contrario, pozostałe rozstrzygnięcia z połączonych wyroków, Sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

W pkt V uzasadnianego wyroku Sąd umorzył na podstawie art. 572 k.p.k. postępowanie w pozostałym zakresie, ze względu na brak podstaw do wydania wyroku łącznego obejmującego zawarte w nim skazania.

Sąd, mając na względzie treść art. . 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983, poz. 49/223 ze zm.) zwolnił skazanego od ponoszenia wydatków w postępowaniu sądowym, mając na uwadze to, że pozostaje w izolacji penitencjarnej, a jego obecne możliwości zarobkowe są znacznie ograniczone.

.