Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Agata Chyczewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim B. W.

po rozpoznaniu w dniu 13.02.2018 r. sprawy D. B. , syna J. i G., ur. (...) w G., PESEL (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 lutego 2017 roku w sprawie X K 911/16 za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności; kara podlega wykonaniu;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 7 lipca 2017 roku w sprawie X K 41/17 za czyny z art. 158§1 k.k., 278§1 k.k., 157§1 k.k. na karę łączną roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; kara podlega wykonaniu;

orzeka

I.  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy skazanemu D. B. jednostkową karę pozbawienia wolności orzeczoną prawomocnym wyrokiem w sprawie X K 911/16 oraz karę łączną pozbawienia wolności orzeczoną prawomocnym wyrokiem w sprawie X K 41/17 i w ich miejsce wymierza skazanemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary łącznej pozbawienia wolności okres odbywania kary w sprawie X K 911/16 od 25.09.2017 r. do 13.02.2018 r.;

III.  na mocy art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223) nie pobiera od skazanego odrębnej opłaty od wyżej orzeczonej kary łącznej, a na mocy art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia go od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt X K 984/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Skazany D. B. był karany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 lutego 2007 roku w sprawie X K 911/16 za czyn z art. 279 § 1 kk na karę roku pozbawienia wolności, która podlega wykonaniu

2.  oraz Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 7 lipca 2007 roku w sprawie X K 41/17 za czyny z art. 158 § 1 kk, 278 § 1 kk, 157 1 kk na karę łączną roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, która podlega wykonaniu

dowody: odpisy wyroków k. 5-6 v., dane o karalności k. 10-11, dane o pobytach i orzeczeniach k. 13-13 v.

Skazany przed osadzeniem był wychowankiem (...) Ośrodka (...), mieszkał z rodziną. Pracował dorywczo. Obracał się w zdemoralizowanym towarzystwie. Sam zgłosił się do odbycia kary. W warunkach izolacji postawa i zachowanie skazanego było oceniane jako właściwe, nie był ani wyróżniany, ani też karany dyscyplinarnie. Przestrzega zasad panujących w ZK, do przełożonych odnosi się z szacunkiem, zachowuje poprawne relacje ze współosadzonymi. Nie deklaruje przynależności do struktur nieformalnych.

Karę odbywa w zakładzie typu zamkniętego, jest zatrudniony nieodpłatnie na 4/8 etatu na stanowisku pracownik gospodarczy sprzątający. Utrzymuje kontakt z rodziną, odwiedza go regularnie matka i rodzeństwo. Wobec popełnionego przestępstwa oraz wcześniejszego stylu funkcjonowania jest krytyczny. Prognoza penitencjarna jest określana jako pozytywna.

dowody: opinia o skazanym k. 12 – 12 v.

Sąd zważył, co następuje:

Zacząć wypada od wskazania, iż od dnia 1 lipca 2015 r. ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, uchwalając również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dacie 1 lipca 2015 r. w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. Przepis art. 19 ust 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, że przepisów rozdziału IX kodeksu karnego, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. W niniejszej sprawie, skoro skazany został skazany m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 7 lipca 2017 r. w sprawie X K 41/17, stosować należy przepisy znowelizowane.

Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 kk w obecnym brzmieniu, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

W niniejszej sprawie przesłanki warunkujące możliwość wydanie wyroku łącznego zachodziły zatem w stosunku do wymienionych wyżej wyroków, w których wymierzono D. B. kary pozbawienia wolności, a zatem kary, które można ze sobą połączyć. Nadto, żadna z tych kar nie została wykonana.

Rozważając kwestię wysokości kary łącznej, jaka winna zostać orzeczona względem D. B. w miejsce skazań objętych wyżej wymienionymi wyrokami Sąd miał na względzie treść art. 86 kk, wyznaczającego jej granice. Z przepisu tego wynika, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. Co do zasady zatem, kara łączna pozbawienia wolności w tym wypadku powinna mieścić się w granicach od roku pozbawienia wolności (najwyższa z orzeczonych kar) do 2 lat 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary jednostkowe, ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. Sąd doszedł do przekonania, że wymiar kary łącznej powinien kształtować się na zasadzie częściowej absorpcji.

Sąd wymierzając karę, wziął pod uwagę postawę skazanego, tj. regulaminowe zachowanie oraz to, że wyraża krytycyzm do popełnionych czynów. Ponadto, skazany podjął nieodpłatną pracę. Na wolności oczekuje na skazanego rodzina. Można obecnie mówić o pozytywnej prognozie kryminologicznej. Sąd doszedł do przekonania, że wymiar kary łącznej za połączone wyrokiem przestępstwa w tym wypadku winien zostać ukształtowany na zasadzie asperacji, pomiędzy całkowitą absorpcją a kumulacją kar.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, adekwatna do okoliczności sprawy jest kara łączna 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, która niewątpliwie mieści się w wyżej określonych granicach. Sąd zważył, że wymiar orzeczonej kary nie skraca nadmiernie okresu, w którym skazany będzie pozostawał w warunkach izolacji więziennej, a jednocześnie będąc korzystna dla skazanego stanowi wzmocnienie oddziaływania resocjalizacyjnego.

W przypadku zastosowania zasady kumulacji zdaniem Sądu takie rozstrzygnięcie byłoby zbyt surowe w odniesieniu do skazanego i wywołałoby u niego przekonanie, że jego starania były bezcelowe. Tym samym, orzeczona kara nie odniosłaby wobec skazanego celu wychowawczego, a wręcz przyniosłaby efekt odwrotny. Natomiast zastosowanie zasady całkowitej absorpcji byłoby zdecydowanie zbyt łagodne. W tym miejscu Sąd podkreśla, że skazany przed osadzeniem obracał się w zdemoralizowanym towarzystwie, w którym często panujące zasady i porządek prawny nie są przestrzegane. Zastosowanie więc zasady absorpcji nie będzie więc oddziaływało na skazanego wychowawczo, a jedynie utwierdzi skazanego w tym, że popełnianie kolejnych przestępstw jest korzystne, skoro i tak wymiar kary jest taki, jak w przypadku jednego skazania

Sąd uznał za w pełni wiarygodny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w postaci: danych o karalności, odpisów orzeczeń, informacji o pobytach i orzeczeniach, opinii o skazanym. Dowody te są kompletne, zebrane zgodnie z wymogami procedury, nie były kwestionowane przez strony, a zatem brak jest podstaw do ich podważania.

W punkcie II wyroku Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej w punkcie I wyroku łącznej kary pozbawienia wolności okres odbywania kary w sprawie X K 911/16 od 25 września 2017 roku do dnia wydania wyroku łącznego, tj. 13 lutego 2018 roku.

Na mocy art. 624 § 1 kpk Sąd orzekł o kosztach postępowania w sprawie, zwalniając R. K. od ich ponoszenia w całości, obciążając nimi Skarb Państwa, z uwagi na trudną sytuację majątkową rodziny skazanego.

ZARZĄDZENIE

1)  odnotować w rep. K. i kontrolce uzasadnień,

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem – skazanemu;

3)  przedłożyć z wpływem lub za 14 dni.

G., dnia 2 marca 2018 r.