Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2019 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem:

zamawiającego Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W.

odwołującego (...) spółki akcyjnej w W.

przystępującego po stronie zamawiającego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przystępującego po stronie odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w W.

na skutek skargi zamawiającego od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej

z dnia 17 maja 2018 r., sygn. akt KIO 819/18

postanawia:

I.  umorzyć postępowanie,

II.  zasądzić od Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. na rzecz (...) spółki akcyjnej w W. 12.500 zł (dwanaście tysięcy pięćset złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego.

Sygn. akt XXIII Ga 1229/18

UZASADNIENIE

Skarb Państwa – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w W.
wniósł skargę na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 17 maja 2018r. sygn. akt KIO 819/18, wnosząc o zmianę wyroku poprzez oddalenie odwołania wniesionego przez (...) spółkę akcyjną w W., obciążenie odwołującego kosztami postępowania odwoławczego oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego i skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę (...) spółka akcyjna w W. wniósł o oddalenie skargi w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od skarżącego kosztów postępowania wywołanego wniesieniem skargi, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W szczególności wskazał, iż z ustalonego przez Krajową Izbę Odwoławczą stanu faktycznego, którego skarżący nie kwestionuje wynika, że z pierwszego postępowania o udzielenie zamówienia wykonawca został wykluczony w dniu 19 marca 2018 r. Przeciwnik na przedmiotową decyzję złożył odwołanie w dniu 28 marca 2018 r., które było rozpoznane w dniach 12 i 27 kwietnia 2018 r., natomiast wyrok zapadł w dniu 2 maja 2018 r. W drugim postępowaniu skarżący wykluczył przeciwnika w dniu 17 kwietnia 2018 r., nie czekając na rozstrzygnięcie w pierwszej sprawie, dokładnie na tych samych podstawach faktycznych i prawnych. Oznacza to jego zdaniem, że skarżący dążył do wykluczenia przeciwnika skargi z udziału w obu postępowaniach, pozbawiając go szansy przeprowadzenia choć w jednym z tych postepowań samooczyszczenia. Wskazał tez iż pismem z dnia 28 maja 2018r. poinformował skarżącego o wprowadzeniu u siebie instytucji samooczyszczenia.

Na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019r. przeciwnik skargi wniósł o umorzenie postępowania skargowego oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Powołując się na złożone przy piśmie z 19 listopada 2018r. dowody oświadczył, iż zamawiający nie ma interesu w popieraniu skargi, gdyż wykonał wyrok Krajowej Izby Odwoławczej i unieważnił czynność wykluczenia wykonawcy z postępowania (informacja o unieważnieniu z 3 lipca 2018r.) i po powtórzeniu czynności zgodnie z wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej w sprawie sygn. akt KIO 819/18 i odrzuceniu wykonawcy (informacja z 20 lipca 2018r) dokonał wyboru najkorzystniejszej oferty (informacja o wyborze z 5 października 2018r.). Wydanym na rozprawie postanowieniem Sądu Okręgowego złożone przy piśmie z 19 listopada 2018r. dowody z dokumentów zostały przyjęte do materiału dowodowego sprawy.

Skarżący nieobecny na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. nie zajął stanowiska wobec wniosku o umorzenie postepowania.

Rozpoznając skargę Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Na wstępie wskazać należało, iż Krajowa Izba Odwoławcza wyrokiem z 17 maja 2018r. sygn. akt KIO 819/18 uwzględniła odwołanie w zakresie zarzutu naruszenia art. 24 ust 8 Pzp i nakazała zamawiającemu : unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, unieważnienie czynności wykluczenia z postepowania odwołującego, wezwanie odwołującego do złożenia wyjaśnień oraz nakazała zamawiającemu powtórzenie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej. W pozostałym zakresie odwołanie zostało oddalone. Od tego wyroku w części uwzględniającej odwołanie zamawiający wniósł pismem z 5 czerwca 2018r skargę z wnioskiem o zmianę wyroku poprzez oddalenie odwołania w całości. Następnie zamawiający wykonał wyrok z 17 maja 2018r. sygn. akt KIO 819/18 i unieważnił czynność wykluczenia wykonawcy (informacja z 3 lipca 2018r.), powtórzył czynności wskazane w wyroki KIO 819/18 ( informacja z 20 lipca 2018r) i ponownie dokonał wyboru najkorzystniejszej oferty (informacja z 5 października 2018r.).

Stwierdzić zatem należało, iż o ile rozpoznanie zarzutów skargi opierającej się o zarzut naruszenie art. 24 ust 8 Pzp miałoby mieć wpływ na wynik niniejszego postepowania z zamówienia publicznego, to w sytuacji wykonania już wyroku Krajowej Izby Odwoławczej, ewentualne nawet stwierdzenie naruszenia tego przepisu nie będzie już miało wpływu na wynik tego postepowania.

Rozpoznając skargę przywołać należało przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych, tj. art. 198a ust 2 Pzp stanowiący o odpowiednim, przy rozpoznawaniu skargi, stosowaniu przepisów ustawy Kodeks postepowania cywilnego o apelacji oraz art. 198f ust. 2 Pzp nakazujący odpowiednie stosowanie przepisów art. 192-195 Pzp. Przepis art. 382 kpc oraz art. 316 §1 kpc w zw. z art. 391§1 kpc stanowią natomiast, iż rozstrzygnięcie sprawy winno nastąpić z uwzględnieniem materiału zebranego w całym postepowaniu w sprawie i stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy. Istotnym stanem ustalonym w niniejszym postepowaniu jest natomiast wykonanie wyroku Krajowej Izby Odwoławczej.

Następnie przywołać należy art. 192 ust. 2 Pzp który stanowi, iż Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Oznacza to, że do uwzględnienia odwołania konieczne jest łączne spełnienie dwóch obligatoryjnych przesłanek, tj. przesłanki naruszenia przepisów ustawy oraz przesłanki wpływu tegoż naruszenia - choćby potencjalnego, na wynik postępowania z zamówienia publicznego. Skoro jednak wyrok Krajowej Izby Odwoławczej został już wykonany, to stwierdzenie nawet naruszeń powołanego w skardze przepisu nie będzie mieć wpływu na wynik przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

W konsekwencji Sąd Okręgowy zważył, że kontrola zaskarżonego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej poprzez merytoryczne rozpoznanie skargi jest zbędna i bezprzedmiotowa, stąd na podstawie art. 192 ust. 2 Pzp w zw. z art. 198f ust 2 i 3 Pzp, art.198a ust 2 Pzp orzekł jak w pkt I. sentencji.

Mając natomiast na uwadze, iż wskutek postępowania wywołanego wniesieniem przez zamawiającego skargi przeciwnik skargi poniósł koszty niniejszego postępowania, zgodnie z treścią art. 372 kpc w zw. z art. 198a ust. 2 Pzp oraz na podstawie art. 198f ust. 5 Pzp zasądzono od skarżącego na rzecz przeciwnika skargi koszty zastępstwa prawnego w wysokości wynagrodzenia radcy prawnego obliczonego na podstawie §2 ust. 9 w zw. z §10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych od wskazanej przez skarżącego i przeciwnika skargi kwoty wartości zaskarżenia - jak w pkt. II. sentencji.

SSO Anna Gałas SSO Alicja Dziekańska SSO Andrzej Kubica