Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 lipca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał ubezpieczonemu J. G. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1.04.2019 r. do 30.06.2022 r. Decyzję wydano w oparciu o treść art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21.06.2019 r., zgodnie z którym ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od dnia 30 listopada 2018 r. do 30.06.2022 r.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji, nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego. Podniósł, że jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, a orzeczenie komisji lekarskiej zostało wydane na podstawie pobieżnego badania i nierzetelnej analizie dokumentacji lekarskiej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i przytoczył argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. G. złożył w dniu 01 kwietnia 2019 r. wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku dołączył zaświadczenie o zatrudnieniu oraz zaświadczenie o stanie zdrowia i dokumentację medyczną. Poddany został badaniom przez lekarza orzecznika, który w orzeczeniu z dnia 24.05.2019 r. stwierdził występowanie u powoda całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji do maja 2020 r. z powodu stwardnienia rozsianego. Decyzję wydano w oparciu Komisji Lekarskiej Orzecznika ZUS.

Na skutek zgłoszonej przez lekarza inspektora nadzoru wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika w dniu 21.06.2019 r. poddano ubezpieczonego badaniu przez Komisję Lekarską ZUS, która uznała że:

1. ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy od 13.11.2018r. do 06.2022 r.

2. jest zdolny do samodzielnej egzystencji

Na podstawie orzeczenia Komisji, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję o przyznania prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: orzeczenie lekarza orzecznika, orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS (k.10, 14 akt rent.)

W celu zweryfikowania orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego z dziedziny neurologii, który rozpoznał u powoda stwardnienie rozsiane z dominującym niedowładem czterokończynowym i zespołem móżdżkowym, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią szyjna i okresowym zespołem bólowym szyjno-barkowym, zaburzenia depresyjne.

We wnioskach orzeczenia biegły stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji od daty wyczerpania zasiłku chorobowego tj. 30.05.2019 r. do listopada 2021 r. z powodu progresji zmian chorobowych w przebiegu stwardnienia rozsianego oraz chorób współistniejących.

Dowód: opinia biegłego z dnia 21.11.2019 r. k. 20-21 akt)

Żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń do opinii.

Sąd podzielił opinię biegłego. Została wydana po przeprowadzeniu szczegółowych badań i analizie dokumentacji lekarskiej przez specjalistę z dziedziny schorzeń, na które uskarża się ubezpieczony. Opinia jest fachowo i przekonywująco uzasadniona, a wnioski w niej zawarte zostały sformułowane w sposób kategoryczny i mają odzwierciedlenie w wynikach przeprowadzonych badań.

Podstawą przyznania prawa do renty jest ustalenie, że osoba dochodząca tego świadczenia jest całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy, a po przesądzeniu tej przesłanki, czy posiada ona wymagany okres zatrudnienia i czy niezdolność do pracy powstała w odpowiednim okresie. Zgodnie bowiem z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12,

W sprawie bezsporne było, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Kwestią wymagającą rozważenia, w niniejszej sprawie jest orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji. Zgodnie z opinią biegłego ubezpieczony jest okresowo niezdolny do samodzielnej egzystencji od 30 maja 2019 r. Organ rentowy zgodził się z oceną biegłego. Pojęcie niezdolności do samodzielnej egzystencji zostało sformułowane w art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jako naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby

w zaspakajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Pojęcie to ma szeroki zakres przedmiotowy, obejmuje bowiem opiekę oznaczającą pielęgnację czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania się , zaspokajanie potrzeb fizjologicznych, utrzymywanie higieny osobistej oraz pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego takich jak robienie zakupów, poruszanie się za pomocą komunikacji, załatwianie spraw w urzędach, uiszczanie opłat , składanie wizyt u lekarza. Wszystkie powyższe czynniki łącznie wyczerpują treść terminu "niezdolność do samodzielnej egzystencji"// por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach . III AUa 1333/01 z dnia 2002.02.21 OSA 2003/7/28

Przeprowadzone postępowanie wykazało, że przynajmniej w części wymienionych czynności, konieczna jest ubezpieczonemu pomoc ( toaleta, poruszanie się załatwianie spraw urzędowych). Mając, zatem na względzie tę okoliczność, stwierdzić należy, że orzeczenie niezdolności do samodzielnej egzystencji jest w przypadku ubezpieczonego uzasadnione.. Warto w tym miejscu przytoczyć wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 19 listopada 1998 r. (sygn. akt AUa 1035/98) zgodnie z którym niezdolna do samodzielnej egzystencji jest zarówno osoba wymagająca stałej lub długotrwałej opieki innej osoby, jak i osoba, która ze względu na naruszenie sprawności organizmu wymaga stałej lub długotrwałej pomocy innej osoby.

Mając na względzie wszelkie okoliczności sprawy stwierdzić należy, że spełnione zostały wymagane przepisem art. 57 ust. 1 i 75 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przesłanki do przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, na okres wskazany w opinii biegłego

Kierując się powyższą argumentacją, Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w pkt 1 sentencji.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 la ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, w przypadku gdy wyjaśnienie okoliczności nabycie prawa do świadczenia następuje dopiero w postępowaniu sądowym, wyłączenie odpowiedzialności organu rentowego za opóźnienie w jego przyznaniu w oparciu o art. 118 ustęp la ustawy emerytalnej ma miejsce wtedy, gdy mimo podjęcia, w ramach posiadanych kompetencji i nałożonych obowiązków wszystkich niezbędnych czynności, organ ten nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym na wykonanie ustaleń faktycznych umożliwiających wydanie decyzji zgodnej z treścią wniosku ubezpieczonego( tak Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 7 października 2004 r. II UK 485/03. Sąd powyższe stanowisko w pełni podziela. Taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Jak wynika z

opinii biegłego przy ocenie niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji posługiwał się tymi samymi dokumentami co lekarze ZUS. Odzwierciedleniem tego jest ocena lekarza orzecznika dokonana w sprawie, zgodna co do zasady z orzeczeniem biegłego sądowego.

SSO Elżbieta Pietrzak