Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Zaganiacz

Protokolant Dorota Bogusławska-Klimczak

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Świdnicy J. K. (1)

po rozpoznaniu w dniach 12.07.2012 r., 17.07.2012 r., 17.09.2012 r., 15.10.2012 r., 28.11.2012 r., 12.02.2013 r., 19.02.2013 r., 28.03.2013 r. sprawy karnej

P. K. (1)

ur. (...) we W.

syna M. i R. z domu M.

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od 12 października do 13 października 2004r. w Ś. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z G. E. (1) i E. M. (1), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, w ten sposób, że jako lekarz medycyny pracy wystawił zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych w przychodni (...) Poradni Medycyny Pracy pracowników firmy (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna przy ul. ul. (...) w Ś. , które to badania w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi, w odniesieniu do pracowników wskazanych podmiotów:

- M. G. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- K. W. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- B. S. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- J. L. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- M. P. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. M. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- P. C. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.;

- przyjmując za wystawienie poświadczających nieprawdę zaświadczeń lekarskich kwotę nie mniejszą niż 35 zł za wystawienie jednego zaświadczenia, tj. kwotę łączną nie mniejszą niż 350 zł,

tj. o czyn z art. 271§ 3 kk w zw. z art. 12 kk

I. G. (1) z domu M.

ur. (...) w Z.

córki S. i E. z domu G.

oskarżonej o to, że:

II.  w okresie od lipca 1997 roku do października 2002 roku w P. i D. woj. (...) , działając ze z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z E. M. (1) i G. E. (1) , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczyła w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, w ten sposób, że jako lekarz nauk medycznych i medycyny pracy, wystawiła zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych dla pracowników Przedsiębiorstwa (...), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1), które to badania w rzeczywistości przeprowadzonymi nie były, w odniesieniu do pracowników wskazanych podmiotów :

- W. S. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- B. S. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. P. (1) z dnia 03.01.2000r., 28.12.2001r.

- J. Ł. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. M. (1) z dnia 08.05.2000r., 09.05.2002r.

- E. S. (1) z dnia 19.11.2001r.

- P. B. (1) z dnia 03.04.2002r., 03.04.2000r.

- J. L. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- R. G. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 02.09.1997r.

- Z. Z. (1) z dnia 10.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- P. C. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- K. W. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. S. (1) z dnia 10.07.1998r., 22.08.2000r.

- M. M. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. G. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- J. B. (1) z dnia 22.10.2001r.

- J. K. (2) z dnia 04.01.2002r., 03.01.2000r., 13.01.1998r., 03.12.1997r., - świadectwa lekarskiego kierowcy z dnia 03.12.1997r.

- M. T. (1) z dnia 08.10.2001r.

- A. M. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- M. R. (1) z dnia 08.10.2001r.

- K. D. (1) z dnia 08.10.2001r.

- M. P. (1) z dnia 04.08.2001r.

- J. B. (2) z dnia 29.06.2001r., 30.06.1999r., świadectwo lekarskie badania kierowcy z dnia 30.06.1999r., 07.07.1997r.

- K. K. (1) z dnia 09.05.2000r., 09.05.2002r.

- R. P. z dnia 01.10.2001r.;

- przyjmując każdorazowo za wystawienie poświadczających nieprawdę zaświadczeń lekarskich nieustalone kwoty pieniężne

tj. o czyn z art. 271§ 3 kk w zw. z art. 12 kk

M. S. (2) z domu Ś.

ur. (...) w D.

córki W. i J. z domu T.

oskarżonej o to, że:

III.  w okresie od 08 lutego 2000 roku do 29 maja 2002 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. S. (2), E. M. (1) i G. E. (1) z góry powziętego zamiaru będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, poświadczyła w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą (...) s.c. P. i Usługi z zakresu BHP i Prawa Pracy E. s. i M. S. (2) wystawiła zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych. szkoleń wobec (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi, w odniesieniu do pracowników wskazanych podmiotów:

- K. W. (1) datowane na dzień 08.02.2000r. – wpisując imię M.

- B. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- W. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. P. datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (1) datowane na dzień 29.05.2002r.

- J. M. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

- J. K. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- M. R. (2) datowane na dzień 04.04.2002r.

- K. D. (1) datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. G. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. P. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- P. C. (1) datowane na dzień04.01.2001r.

- M. P. (1) datowane na dzień 07.02.2002r.

- K. K. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

IV.  w okresie od 05 marca 2003 roku do 12 kwietnia 2005 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z K. W. (2), E. M. (1) i G. E. (1) z góry powziętego zamiaru będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczyła w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...)-PE M. S. (2) oraz będąc zatrudnioną na stanowisku technika BHP w Przedsiębiorstwie (...) spółka jawna wystawiła zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. ul. (...) w Ś. , które to szkolenia w rzeczywistości nie miały miejsca w odniesieniu do pracowników wskazanych podmiotów tj. dla:

- K. W. (1) datowane na dzień 05.03.2003r. – wpisując imię M.

- B. S. (1) datowane na dzień 06.03.2003r..

- Z. Z. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- W. S. (1) datowane na dzień 05.03.2003r..

- P. S. (1) datowane na dzień 07.01.2004r.

- J. M. (1) datowane na dzień 02.10.2003r.

- J. K. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- M. R. (2) datowane na dzień 12.04.2005r.

- J. B. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- R. G. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- E. S. (3) datowane na dzień 11.05.2005r.

- M. P. (1) datowane na dzień 15.02.2005r.

- I. Z. (1) datowane na dzień 15.12.2004r.

- J. P. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- P. C. (1) datowane na dzień 06.01.2004r.

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

K. W.

ur. (...) w P.

syna Z. i A. z domu S.

oskarżonego o to, że:

V.  w okresie od 05 marca 2003 roku do 11 maja 2005 roku w Ś. i D. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. (2), E. M. (1) i G. E. (1) ,ze z góry powziętym zamiarem, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że będąc zatrudnionym w firmie Kancelaria Ochrony Pracy (...)-PE M. S. (2) podpisał się na zaświadczeniach o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzających przeprowadzenie skazanych szkoleń wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. ul. (...) w Ś., które to szkolenie w rzeczywistości nie miały miejsca ,w odniesieniu do pracowników:

- K. W. (1) datowane na dzień 05.03.2003r. – z wpisanym imieniem M.

- B. S. (1) datowane na dzień 06.03.2003r..

- Z. Z. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- W. S. (1) datowane na dzień 05.03.2003r..

- P. S. (1) datowane na dzień 07.01.2004r.

- J. M. (1) datowane na dzień 02.10.2003r.

- J. K. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- M. R. (2) datowane na dzień 12.04.2005r.

- J. B. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- R. G. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- E. S. (3) datowane na dzień 11.05.2005r.

- M. P. (1) datowane na dzień 15.02.2005r.

- I. Z. (1) datowane na dzień 15.12.2004r.

- J. P. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- P. C. (1) datowane na dzień 06.01.2004r.

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

(...)

ur. (...) w O.

syna J. i B. z domu W.

oskarżonego o to, że:

VI.  w okresie od 12 października do 13 października 2004 roku w Ś. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. (2) i E. M. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy złośliwie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, w ten sposób, że będąc przedstawicielem zatrudniających ich firm - (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna przy ul. (...), w Ś. poprzez nie wyasygnowanie stosownych środków pieniężnych i brak zlecenia podmiotowi uprawnionemu do przeprowadzenia lekarskich badań okresowych oraz nie wystawienie skierowań i nie udzielnie dnia wolnego dla wykonania badań warunkujących dalsze wykonywanie pracy przez pracowników, uniemożliwił im poddanie się nim, uzyskał od lekarza medycyny pracy P. K. (1) tj. osoby również uprawnionej do wystawienia dokumentu, poświadczające nieprawdę zaświadczenia, za kwotę nie mniejszą niż 35 zł za wystawienie jednego zaświadczenia, tj. kwotę łączną nie mniejszą niż 350 zł zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych w przychodni (...) Poradni Medycyny Pracy wobec pracowników firmy (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna ul. (...) w Ś., które to badania w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi , w odniesieniu do pracowników tych podmiotów:

- M. G. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- K. W. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- B. S. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- J. L. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- M. P. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. M. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- P. C. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.;

- a następnie tak uzyskane zaświadczenia lekarskie, co do których wiadomym mu było , iż poświadczały nieprawdę po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm.

tj. o czyn z art. 271 § 3 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

VII.  w okresie od 08 lutego do 29 maja 2002 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. S. (2), M. S. (2) i E. M. (1) będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszył prawa pracownika wynikających ze stosunku do pracy będąc przedstawicielem firmy Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna i Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. uzyskał od (...) s.c. P. u usługi z zakresu (...) i Prawa Pracy E. s.i M. S. zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń dla pracowników Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) i Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna przy ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do pracowników:

- K. W. (1) datowane na dzień 08.02.2000r. – z wpisanym imieniem M.

- B. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- W. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. P. datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (1) datowane na dzień 29.05.2002r.

- J. M. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

- J. K. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- M. R. (2) datowane na dzień 04.04.2002r.

- K. D. (1) datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. G. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. P. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- P. C. (1) datowane na dzień04.01.2001r.

- M. P. (1) datowane na dzień 07.02.2002r.

- K. K. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.,

zaś zaświadczenia , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

VIII.  w okresie od 05 marca 2003 roku do 11 maja 2005 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z M. S. (2), K. W. (2), E. M. (1) ,ze z góry powziętym zamiarem , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenia prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, będąc przedstawicielem Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. uzyskał zaświadczenia wystawione przez M. S. (2) i K. W. (2) z firmy Kancelaria Ochrony Pracy (...)-PE M. S. (2) o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 05.03.2003r. – z wpisanym imieniem M.

- B. S. (1) datowane na dzień 06.03.2003r..

- Z. Z. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- W. S. (1) datowane na dzień 05.03.2003r..

- P. S. (1) datowane na dzień 07.01.2004r.

- J. M. (1) datowane na dzień 02.10.2003r.

- J. K. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- M. R. (2) datowane na dzień 12.04.2005r.

- J. B. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- R. G. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- E. S. (3) datowane na dzień 11.05.2005r.

- M. P. (1) datowane na dzień 15.02.2005r.

- I. Z. (1) datowane na dzień 15.12.2004r.

- J. P. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- P. C. (1) datowane na dzień 06.01.2004r.,

zaś zaświadczenia , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

IX.  w okresie od lipca 1997 roku do października 2002 roku w P. i D. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z I. G. (1) i E. M. (1) , ze z góry powziętym zamiarem , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne i wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, w ten sposób, że będąc przedstawicielem zatrudniających ich firm - Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) , poprzez nie wyasygnowanie stosownych środków pieniężnych i brak zlecenia podmiotowi uprawnionemu do przeprowadzenia lekarskich badań okresowych oraz nie wystawienie skierowań i nie udzielnie dnia wolnego dla wykonania badań warunkujących dalsze wykonywanie pracy przez pracowników ,uniemożliwił im poddanie się nim i uzyskał od lekarza medycyny pracy I. G. (1) tj. osoby również uprawnionej do wystawienia dokumentu ,poświadczające nieprawdę zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1), które to badania w rzeczywistości nie były przeprowadzone, w odniesieniu do pracowników:

- W. S. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- B. S. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. P. (1) z dnia 03.01.2000r., 28.12.2001r.

- J. Ł. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. M. (1) z dnia 08.05.2000r., 09.05.2002r.

- E. S. (1) z dnia 19.11.2001r.

- P. B. (1) z dnia 03.04.2002r., 03.04.2000r.

- J. L. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- R. G. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 02.09.1997r.

- Z. Z. (1) z dnia 10.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- P. C. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- K. W. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. S. (1) z dnia 10.07.1998r., 22.08.2000r.

- M. M. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. G. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- J. B. (1) z dnia 22.10.2001r.

- J. K. (2) z dnia 04.01.2002r., 03.01.2000r., 13.01.1998r., 03.12.1997r., świadectwa lekarskiego kierowcy z dnia 03.12.1997r.

- M. T. (1) z dnia 08.10.2001r.

- A. M. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- M. R. (1) z dnia 08.10.2001r.

- K. D. (1) z dnia 08.10.2001r.

- M. P. (1) z dnia 04.08.2001r.

- J. B. (2) z dnia 29.06.2001r., 30.06.1999r., świadectwo lekarskie badania kierowcy z dnia 30.06.1999r., 07.07.1997r.

- K. K. (1) z dnia 09.05.2000r., 09.05.2002r.

- R. P. z dnia 01.10.2001r.

a następnie tak uzyskane zaświadczenia , co do których wiadomym mu było ,iż poświadczają nieprawdę , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm

tj. o czyn z art. 271§ 3 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

X.  w okresie od 25 stycznia 1997 roku do 11 marca 1998 roku w Ś. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. S. (2), E. M. (1) , ze z góry powziętym zamiarem będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy będąc przedstawicielem Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś. uzyskał od (...) s.c. E. S. (2) i M. S. (2) zaświadczenia o ukończeniu kursu z zakresu BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych kursów wobec pracowników Przedsiębiorstwa Handlowe (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- B. S. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- J. B. (2) datowane na dzień 11.03.1998r.

- J. P. (1) datowane na dzień 11.03.1998r.

a następnie tak uzyskane zaświadczenia , co do których wiadomym mu było ,iż poświadczają nieprawdę , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm .

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

E. S. (4) z domu E.

ur. (...) w D.

córki J. i K. z domu C.

oskarżonej o to, że:

XI.  w okresie od 08 lutego 2000 roku do 29 maja 2002 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z M. S. (2), E. M. (1) i G. E. (1), ze z góry powziętym zamiarem , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczyła w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą (...) s.c. P. i usługi z zakresu BHP i Prawa Pracy E. S. (2) i M. S. (2) wystawiła zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń dla pracowników Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś. oraz (...) spółka jawna, które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 08.02.2000r. – wpisując imię M.

- B. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- W. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. P. datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (1) datowane na dzień 29.05.2002r.

- J. M. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

- J. K. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- M. R. (2) datowane na dzień 04.04.2002r.

- K. D. (1) datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. G. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. P. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- P. C. (1) datowane na dzień04.01.2001r.

- M. P. (1) datowane na dzień 07.02.2002r.

- K. K. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

XII.  w okresie od 25 stycznia 1997 roku do 11 marca 1998 roku w Ś. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. M. (1) i G. E. (1) z góry powziętego zamiaru, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczyła w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą (...) s.c. P. i usługi z zakresu BHP i Prawa Pracy E. S. (2) i M. D. wystawiła zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych kursów wobec pracowników Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- B. S. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- J. B. (2) datowane na dzień 11.03.1998r.

- J. P. (1) datowane na dzień 11.03.1998r.

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk

E. M. (2)

ur. (...) w Ś.

syna J. i M. z domu P.

oskarżonego o to, że:

XIII.  w okresie od 12 października do 13 października 2004 roku w Ś. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z P. K. (2) i G. E. (1) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy złośliwie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, w ten sposób, że będąc przedstawicielem zatrudniających ich firm - (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna przy ul. (...) , w Ś. poprzez nie wyasygnowanie stosownych środków pieniężnych i brak zlecenia podmiotowi uprawnionemu do przeprowadzenia lekarskich badań okresowych oraz nie wystawienie skierowań i nie udzielnie dnia wolnego dla wykonania badań warunkujących dalsze wykonywanie pracy przez pracowników ,uniemożliwił im poddanie się nim, uzyskał od lekarza medycyny pracy P. K. (1) tj. osoby również uprawnionej do wystawienia dokumentu ,poświadczające nieprawdę zaświadczenia, za kwotę nie mniejszą niż 35 zł za wystawienie jednego zaświadczenia, tj. kwotę łączną nie mniejszą niż 350 zł zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych w przychodni (...) Poradni Medycyny Pracy wobec pracowników firmy (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna ul. (...) w Ś., które to badania w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi, w odniesieniu do pracowników tych podmiotów:

- M. G. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- K. W. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- B. S. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- J. L. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- M. P. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. Z. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.

- M. M. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- P. C. (1) datowane na dzień 13.10.2004r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 12.10.2004r.;

a następnie tak uzyskane zaświadczenia lekarskie, co do których wiadomym mu było , iż poświadczały nieprawdę po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm.

tj. o czyn z art. 271 § 3 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

XIV.  w okresie od 08 lutego do 29 maja 2002 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. S. (2), M. S. (2) i G. E. (1) będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszył prawa pracownika wynikających ze stosunku do pracy będąc przedstawicielem firmy Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna i Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. uzyskał od (...) s.c. P. u usługi z zakresu (...) i Prawa Pracy E. s. i M. S. zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń dla pracowników Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) i Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna przy ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do pracowników:

- K. W. (1) datowane na dzień 08.02.2000r. – z wpisanym imieniem M.

- B. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- Z. Z. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- W. S. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. P. datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (1) datowane na dzień 29.05.2002r.

- J. M. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.

- J. K. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- M. R. (2) datowane na dzień 04.04.2002r.

- K. D. (1) datowane na dzień 04.04.2002r.

- J. B. (2) datowane na dzień 08.02.2000r.

- R. G. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- J. P. (1) datowane na dzień 08.02.2000r.

- P. C. (1) datowane na dzień04.01.2001r.

- M. P. (1) datowane na dzień 07.02.2002r.

- K. K. (1) datowane na dzień 04.10.2000r.,

zaś zaświadczenia , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

XV.  w okresie od 05 marca 2003 roku do 12 kwietnia 2005 roku w Ś. i D. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z M. S. (2), K. W. (2), G. E. (1) , ze z góry powziętym zamiarem, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenia prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, będąc przedstawicielem Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. uzyskał zaświadczenia wystawione przez M. S. (2) i K. W. (2) z firmy Kancelaria Ochrony Pracy (...)-PE M. S. (2) o ukończeniu szkoleń w dziedzinie BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych szkoleń wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 05.03.2003r. – z wpisanym imieniem M.

- B. S. (1) datowane na dzień 06.03.2003r..

- Z. Z. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- J. Ł. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- W. S. (1) datowane na dzień 05.03.2003r..

- P. S. (1) datowane na dzień 07.01.2004r.

- J. M. (1) datowane na dzień 02.10.2003r.

- J. K. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- M. R. (2) datowane na dzień 12.04.2005r.

- J. B. (2) datowane na dzień 05.03.2003r.

- R. G. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- E. S. (3) datowane na dzień 11.05.2005r.

- M. P. (1) datowane na dzień 15.02.2005r.

- I. Z. (1) datowane na dzień 15.12.2004r.

- J. P. (1) datowane na dzień 05.03.2003r.

- P. C. (1) datowane na dzień 06.01.2004r.,

zaś zaświadczenia , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

XVI.  w okresie od lipca 1997 roku do października 2002 roku w P. i D. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z I. G. (1) i G. E. (1), ze z góry powziętym zamiarem, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne i wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy uporczywie naruszał prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy, w ten sposób, że będąc przedstawicielem zatrudniających ich firm - Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) , poprzez nie wyasygnowanie stosownych środków pieniężnych i brak zlecenia podmiotowi uprawnionemu do przeprowadzenia lekarskich badań okresowych oraz nie wystawienie skierowań i nie udzielnie dnia wolnego dla wykonania badań warunkujących dalsze wykonywanie pracy przez pracowników, uniemożliwił im poddanie się nim i uzyskał od lekarza medycyny pracy I. G. (1) tj. osoby również uprawnionej do wystawienia dokumentu, poświadczające nieprawdę zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych wobec pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1), które to badania w rzeczywistości nie były przeprowadzone, w odniesieniu do pracowników:

- W. S. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- B. S. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. P. (1) z dnia 03.01.2000r., 28.12.2001r.

- J. Ł. (1) z dnia 02.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- J. M. (1) z dnia 08.05.2000r., 09.05.2002r.

- E. S. (1) z dnia 19.11.2001r.

- P. B. (1) z dnia 03.04.2002r., 03.04.2000r.

- J. L. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- R. G. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 02.09.1997r.

- Z. Z. (1) z dnia 10.10.2002r., 02.10.2000r., 02.10.1998r.

- P. C. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r.

- K. W. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. S. (1) z dnia 10.07.1998r., 22.08.2000r.

- M. M. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- M. G. (1) z dnia 22.08.2002r., 22.08.2000r., 10.07.1998r.

- J. B. (1) z dnia 22.10.2001r.

- J. K. (2) z dnia 04.01.2002r., 03.01.2000r., 13.01.1998r., 03.12.1997r., świadectwa lekarskiego kierowcy z dnia 03.12.1997r.

- M. T. (1) z dnia 08.10.2001r.

- A. M. (1) z dnia 28.12.2001r., 15.12.1999r., 07.07.1997r.

- M. R. (1) z dnia 08.10.2001r.

- K. D. (1) z dnia 08.10.2001r.

- M. P. (1) z dnia 04.08.2001r.

- J. B. (2) z dnia 29.06.2001r., 30.06.1999r., świadectwo lekarskie badania kierowcy z dnia 30.06.1999r., 07.07.1997r.

- K. K. (1) z dnia 09.05.2000r., 09.05.2002r.

- R. P. z dnia 01.10.2001r.

a następnie tak uzyskane zaświadczenia , co do których wiadomym mu było ,iż poświadczają nieprawdę , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm .

tj. o czyn z art. 271§ 3 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

XVII.  w okresie od 25 stycznia 1997 roku do 11 marca 1998 roku w Ś. woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z E. S. (2), E. M. (1), ze z góry powziętym zamiarem będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu poświadczył w nim nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy będąc przedstawicielem Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś. uzyskał od (...) s.c. E. S. (2) i M. S. (2) zaświadczenia o ukończeniu kursu z zakresu BHP potwierdzające przeprowadzenie wskazanych kursów wobec pracowników Przedsiębiorstwa Handlowe (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1) ul. (...) w Ś., które to szkolenia w rzeczywistości nie były przeprowadzonymi w odniesieniu do:

- K. W. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- B. S. (1) datowane na dzień 25.01.1997r.

- J. B. (2) datowane na dzień 11.03.1998r.

- J. P. (1) datowane na dzień 11.03.1998r.

a następnie tak uzyskane zaświadczenia , co do których wiadomym mu było ,iż poświadczają nieprawdę , po opatrzeniu pieczęcią zakładu pracy załączył do teczek osobowych pracowników wskazanych firm .

tj. o czyn z art. 271§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 12 kk

XVIII.  w dniu 31 maja 2006 roku w Ś. woj. (...) ,działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i jako prezes firmy (...) sp. z o.o. wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, złośliwie naruszył prawa wskazanych pracowników wynikające ze stosunku pracy i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd w ten sposób, że po przedłożeniu im do podpisania listy płac za miesiąc maj 2006 roku i złożeniu przez pracowników podpisów stanowiących pokwitowanie wynagrodzenia za pracę w odniesieniu do:

- B. S. (1) w kwocie 977 zł

- W. S. (1) w kwocie 804 zł

- J. M. (1) w kwocie 753 zł

- J. Ł. (1) w kwocie 694,70 zł

nie wypłacił im należnych wynagrodzeń za wskazany miesiąc

tj. o czyn z art. 286§ 1 kk i art. 218§ 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk

XIX.  w roku 2000, w Ś. woj. (...), działając ze z góry powziętym zamiarem wykonując czynności z zakresu prawa pracy, złośliwie naruszył prawa pracowników wynikające ze stosunku pracy w ten sposób, że będąc pracodawcą PW (...) E. G. E. nie wypłacił pracownikom : P. B. (1), B. S. (1) , J. l., W. S. (1) , J. M. (1), K. K. (1) , R. G. (1) , J. Ł. (1) należnej im kwoty po 441 zł - przysługującej z tytułu ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej i odzież roboczą za rok 2000 należności , a widniejącej w wykazie wypłaconych ekwiwalentów i pokwitowanej, jako pobraną, podpisami wymienionych pracowników wypłacając im kwotę pomniejszoną o nie mniej niż 200 zł.

tj. o czyn z art. 218 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

I.  w ramach czynu opisanego w pkt. I wyroku oskarżonego P. K. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 12 do 13 października 2004 r. w Ś., działając w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów poświadczył w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że jako lekarz medycyny pracy wystawił zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych pracowników firmy (...) sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa (...) sp. j. w Ś., których to badań w rzeczywistości nie przeprowadził, w odniesieniu do pracowników: K. W. (1) - datowane na dzień 12.10.2004 r., B. S. (1) - datowane na dzień 13.10.2004 r., Z. Z. (1) - datowane na dzień 12.10.2004 r., J. L. (1) – datowane na 13.10.2004 r., M. P. (1) - datowane na dzień 12.10.2004 r., M. Z. (1) – datowane na dzień 12.10.2004 r., P. C. (1) - datowane na dzień 13.10.2004 r., J. Ł. (1) - datowane na dzień 12.10.2004 r., przyjmując za wystawienie każdego z wymienionych zaświadczeń kwotę nie mniejszą niż 35 zł, tj. kwotę łączną nie mniejszą niż 280 zł, tj. za winnego występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 271 § 3 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  w ramach czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku oskarżoną I. G. (1) uznaje za winną tego, że w okresie od lipca 1997 roku do października 2002 roku w P. i D., działając w ramach ciągu przestępstw, każdorazowo w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pobranego z tego tytułu wynagrodzenia w nieustalonej wysokości, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, poświadczyła w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, w ten sposób, że jako lekarz medycyny pracy wystawiła zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych pracowników Przedsiębiorstwa (...), G. E. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1), których to badań w rzeczywistości nie przeprowadziła – wystawiając:

1)  w dniu 07.07.1997 r. zaświadczenie na nazwisko W. S. (1), A. M. (1), J. B. (2), w dniu 02.09.1997 r. zaświadczenie na nazwisko R. G. (1), w dniu 03.12.1997r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (2), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk,

2)  w dniu 13.01.1998r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (2), w dniu 10.07.1998r. zaświadczenie na nazwisko K. W. (1), w dniu 02.10.1998 r. zaświadczenie na nazwisko B. S. (1), J. Ł. (1), Z. Z. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk,

3)  w dniu 30.06.1999 r. dwa zaświadczenia na nazwisko J. B. (2), w dniu 15.12.1999 r. zaświadczenie na nazwisko W. S. (1), R. G. (1), A. M. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk,

4)  w dniu 03.01.2000 r. zaświadczenie na nazwisko J. P. (1), J. K. (2), w dniu 03.04.2000r. zaświadczenie na nazwisko P. B. (1), w dniu 08.05.2000 r. zaświadczenie na nazwisko J. M. (1), w dniu 09.05.2000 r. zaświadczenie lekarskie badania kierowcy na nazwisko K. K. (1), w dniu 22.08.2000r. zaświadczenie na nazwisko K. W. (1), J. L. (1), P. C. (1), M. S. (1), w dniu 02.10.2000 r. dwóch zaświadczeń na nazwisko J. Ł. (1) i na nazwisko Z. Z. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk,

5)  w dniu 29.06.2001 r. dwa zaświadczenia na nazwisko J. B. (2), w dniu 04.08.2001r. zaświadczenie na nazwisko M. P. (1), w dniu 01.10.2001 r. zaświadczenie na nazwisko R. P., w dniu 08.10.2001r. zaświadczenie na nazwisko K. D. (1), M. R. (1), M. T. (2), w dniu 22.10.2001r. zaświadczenie na nazwisko J. B. (1), w dniu 19.11.2001 r. zaświadczenie na nazwisko E. S. (3), w dniu 28.12.2001r. zaświadczenie na nazwisko W. S. (1), J. P. (1), R. G. (1), A. M. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk,

6)  w dniu 04.01.2002 r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (3), w dniu 03.04.2002 r. zaświadczenie na nazwisko P. B. (1), w dniu 09.05.2002 r. zaświadczenie na nazwisko J. M. (1) i K. K. (1), w dniu 22.08.2002r. zaświadczenie na nazwisko J. L. (1), P. C. (1), K. W. (1), w dniu 02.10.2002 r. dwa zaświadczenia na nazwisko B. S. (1), zaświadczenie na nazwisko J. Ł. (1), w dniu 10.10.2002 r. zaświadczenie na nazwisko Z. Z. (1), tj. występku z art. 271§ 3 kk w z art. 12 kk

i za to na podstawie art. 271§ 3 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

III.  w ramach czynu opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku oskarżoną I. G. (1) uniewinnia od popełnienia czynów polegających na tym, że w okresie od 10 lipca 1997 roku do 22 sierpnia 2002 roku w P. i D., działając w ramach ciągu przestępstw, każdorazowo w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci pobranego z tego tytułu wynagrodzenia w nieustalonej wysokości, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów, poświadczyła w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, w ten sposób, że jako lekarz medycyny pracy wystawiła zaświadczenia lekarskie potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych pracowników Przedsiębiorstwa (...), G. E. (1), (...) s.c. E. M. (1), G. E. (1), których to badań w rzeczywistości nie przeprowadziła – wystawiając:

1)  w dniu 10 lipca 1998 roku zaświadczenia na nazwisko M. G. (2) i M. M. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk

2)  w dniu 22 sierpnia 2000 roku zaświadczenia na nazwisko M. G. (2) i M. M. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk

3)  w dniu 22 sierpnia 2002 roku zaświadczenia na nazwisko M. G. (2) i M. M. (1), tj. występku z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk

i koszty procesu w tym zakresie zalicza na rachunek Skarbu Państwa;

IV.  oskarżoną M. S. (2) uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt. III części wstępnej wyroku – tj. występku z art. 271§ 1 kk w zw. z art. 12 kk i koszty procesu w tym zakresie zalicza na rachunek Skarbu Państwa;

V.  w ramach czynów opisanych w punkcie IV i V części wstępnej wyroku oskarżonych M. S. (2) i K. W. (2) uznaje za winnych tego, że w okresie od 5 marca 2003 roku do 11 maja 2005 roku w Ś. i D., działając wspólnie i w porozumieniu, w ramach ciągu przestępstw, każdorazowo w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, będąc osobami uprawnionymi do wystawienia dokumentów poświadczyli w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że w ramach działalności gospodarczej pod nazwą (...)-PE M. S. (2) oraz w ramach pełnienia obsługi w zakresie BHP w Przedsiębiorstwie (...) spółka jawna wystawili zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie bhp potwierdzające przeprowadzenie nie mających miejsca faktycznie szkoleń pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. w Ś.:

1)  K. W. (1) (wpisując imię M.), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), J. P. (1), R. G. (1) datowane na 05.03.2003r. oraz B. S. (1) datowane na 06.03.2003r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

2)  J. M. (1) datowane na 02.10.2003r., P. C. (1) datowane na 06.01.2004r., P. S. (1) datowane na 07.01.2004r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

3)  I. Z. (1) datowane na 15.12.2004r., M. P. (1) datowane na 15.02.2005 r., M. R. (2) datowane na 12.04.2005 r., E. S. (3) datowane na 11.05.2005 r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

i za to na podstawie art. 271 § 1 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk wymierza każdemu z oskarżonych karę roku pozbawienia wolności;

VI.  w ramach czynu opisanego w punkcie XI części wstępnej wyroku oskarżoną E. S. (2) uznaje za winną tego, że w okresie od 8 lutego 2000 roku do 29 maja 2002 roku w Ś. i D., działając w ramach ciągu przestępstw, każdorazowo w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów poświadczyła w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że w ramach działalności gospodarczej pod nazwą (...) s.c. wykonując czynności pełnienia obsługi w zakresie BHP wystawiła zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie bhp potwierdzające przeprowadzenie nie mających miejsca faktycznie szkoleń pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. w Ś.:

1)  na nazwisko K. W. (1) (wpisując imię M.), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1) datowane na 8.02.2000 r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

2)  na nazwisko J. M. (1), K. K. (1) datowane na 4.10.2000 r. oraz na nazwisko P. C. (1) datowane na 4.01.2001 r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

3)  na nazwisko M. P. (1) datowane na 7.02.2002 r., R. P., K. D. (1), M. R. (2) datowane na 4.04.2002 r. oraz J. B. (1) datowane na 29.05.2002 r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

i za to na podstawie art. 271§ 1 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1kk wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

VII.  w ramach czynu opisanego w punkcie XII części wstępnej wyroku oskarżoną E. S. (2) uznaje za winną tego, że w okresie od 25 stycznia 1997 roku do 11 marca 1998 roku w Ś., działając w ramach ciągu przestępstw, każdorazowo w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentów poświadczyła w nich nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne w ten sposób, że w ramach działalności gospodarczej pod nazwą (...) s.c. wykonując czynności pełnienia obsługi w zakresie BHP wystawiła zaświadczenia o ukończeniu szkoleń w dziedzinie bhp potwierdzające przeprowadzenie nie mających miejsca faktycznie szkoleń pracowników Przedsiębiorstwa (...) spółka jawna E. M. (1), G. E. (1) oraz (...) sp. z o.o. w Ś.:

1)  K. W. (1) i B. S. (1) datowane na 25.01.1997 r., tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

2)  J. B. (2) i J. P. (1) datowane na 11.03.1998 r. tj. występku z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

i za to na podstawie art. 271§ 1 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1kk wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 91 § 2 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonej E. S. (2) w pkt. VI i VII wyroku i wymierza jej karę łączną roku pozbawienia wolności;

IX.  w ramach czynów opisanych w punkcie VI – X oraz XIII – XVII części wstępnej wyroku, uznaje, iż oskarżeni G. E. (1) i E. M. (1) w okresie od 7 lipca 1997 roku do 11 maja 2005 roku w Ś., jako przedstawiciele pracodawcy i właściciele firm: (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ś., Przedsiębiorstwa Handlowego (...) s.c. oraz Przedsiębiorstwa (...) sp. j. w Ś., wykonując czynności z zakresu prawa pracy, działając wspólnie i w porozumieniu, w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, uporczywie naruszali prawa pracownicze osób zatrudnionych w tych firmach, a to: K. W. (1), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (2), R. P., J. B. (1), J. M. (1), J. K. (3), M. R. (2), K. D. (1), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1), P. C. (1), M. P. (1), K. K. (1), M. Z. (1), J. L. (1), P. S. (1), E. S. (3), I. Z. (1), M. S. (1), M. T. (2) i A. M. (1) w ten sposób, że:

1.  nie zapewnili pracownikom obowiązkowych okresowych badań lekarskich, akceptując wystawienie przez lekarzy medycyny pracy: P. K. (1) i I. G. (1) zaświadczeń lekarskich poświadczających nieprawdę co do faktu przeprowadzenia badań pracowników: W. S. (1), A. M. (1), J. B. (2) - datowanych na 07.07.1997 r., R. G. (1) - datowanego na 2.09.1997 r., J. K. (3) - datowanego na 03.12.1997r. i na 13.01.1998r., K. W. (1) - datowanego na 10.07.1998r., B. S. (1), J. Ł. (1), Z. Z. (1) - datowanych na 02.10.1998 r., J. B. (2) - datowanych na 30.06.1999 r., W. S. (1), R. G. (1), A. M. (1) - datowanych na 15.12.1999 r., J. P. (1) i J. K. (2) - datowanych na 03.01.2000 r., P. B. (1) - datowanego na 03.04.2000r., J. M. (1) - datowanego na 08.05.2000 r., K. K. (1) - datowanego na 09.05.2000 r., K. W. (1), J. L. (1), P. C. (1), M. S. (1) - datowanych na 22.08.2000r., J. Ł. (1) i Z. Z. (1) - datowanych na 02.10.2000 r., J. B. (2) - datowanych na 29.06.2001 r., M. P. (1) - datowanego na 04.08.2001r., R. P. - datowanego na 01.10.2001 r., K. D. (1), M. R. (1), M. T. (2) - datowanych na 08.10.2001r., J. B. (1) - datowanego na 22.10.2001r., E. S. (3) - datowanego na 19.11.2001 r., W. S. (1), J. P. (1), R. G. (1), A. M. (1) - datowanych na 28.12.2001r., J. K. (3) - datowanego na 04.01.2002 r., P. B. (1) - datowanego na 03.04.2002 r., J. M. (1) i K. K. (1) - datowanych na 09.05.2002 r., J. L. (1), P. C. (1), K. W. (1) - datowanych na 22.08.2002r., B. S. (1) i J. Ł. (1) - datowanych na 02.10.2002 r., Z. Z. (1) - datowanego na 10.10.2002 r., K. W. (1) - datowanego na dzień 12.10.2004 r., B. S. (1) - datowanego na dzień 13.10.2004 r., Z. Z. (1) - datowanego na dzień 12.10.2004 r., J. L. (1) – datowanego na 13.10.2004 r., M. P. (1) - datowanego na dzień 12.10.2004 r., M. Z. (1) – datowanego na dzień 12.10.2004 r., P. C. (1) - datowanego na dzień 13.10.2004 r., J. Ł. (1) - datowanego na dzień 12.10.2004 r., akceptując włączenie tych zaświadczeń do akt osobowych wymienionych pracowników;

2.  nie zapewnili pracownikom odbycia obowiązkowych wstępnych i okresowych szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy poprzez zaniechanie kontroli terminowego i rzetelnego przeprowadzenia przez M. S. (2), E. S. (2) i K. W. (2) tychże szkoleń oraz akceptując wystawienie przez wymienionych zaświadczeń poświadczających nieprawdę w zakresie faktu przeprowadzenia szkoleń pracowników: K. W. (1) (przy czym wpisano imię M.), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), J. P. (1), R. G. (1) - datowanych na 05.03.2003 r., B. S. (1) - datowanego na 06.03.2003 r., J. M. (1) - datowanego na 02.10.2003 r., P. C. (1) - datowanego na 06.01.2004 r., P. S. (1) - datowanego na 07.01.2004 r., I. Z. (1) - datowanego na 15.12.2004 r., M. P. (1) - datowanego na 15.02.2005 r., M. R. (2) - datowanego na 12.04.2005 r., E. S. (3) - datowanego na 11.05.2005 r., K. W. (1) (przy czym wpisano imię M.), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1) - datowanych na 8.02.2000 r., J. M. (1), K. K. (1) - datowanych na 4.10.2000 r. P. C. (1) - datowanego na 4.01.2001 r., M. P. (1) - datowanego na 7.02.2002 r., R. P., K. D. (1), M. R. (2) - datowanych na 4.04.2002 r., J. B. (1) - datowanego na 29.05.2002 r., K. W. (1) i B. S. (1) - datowanych na 25.01.1997 r., J. B. (2) i J. P. (1) - datowanych na 11.03.1998 r., akceptując włączenie tych zaświadczeń do akt osobowych wymienionych pracowników,

natomiast oskarżony E. M. (1) nadto:

3.  w bliżej nieustalonej dacie w 2000 roku, w Ś., bezpodstawnie obniżył przysługujące za okres 2000 roku w kwocie 441 zł pracownikom: P. B. (1), B. S. (1), J. L. (1), W. S. (1), J. M. (1), K. K. (1), R. G. (1) i J. Ł. (1) świadczenie z tytułu ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej oraz za odzież roboczą, wypłacając im to świadczenie w wysokości każdorazowo pomniejszonej o co najmniej 200 zł, pomimo jednoczesnego uzyskania od wymienionych pracowników pokwitowania na przedłożonej im liście płac wypłaty pieniędzy w pełnej należnej kwocie,

4.  w dniu 31 maja 2006 roku w Ś., dokonał jednostronnie bezpodstawnego potrącenia wynagrodzeń za maj 2006 roku pracownikom: B. S. (1) co do kwoty 977 zł, W. S. (1) co do kwoty 804 zł, J. M. (1) co do kwoty 753 zł, J. Ł. (1) co do kwoty 694,70 zł, nie wypłacając im wynagrodzenia za wskazany okres pomimo uprzedniego uzyskania od wymienionych pracowników pokwitowania wypłaty pieniędzy na przedłożonej im liście płac,

tj. występków z art. 218 § 1a kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 218 § 1a kk wymierza oskarżonemu G. E. (1) karę roku pozbawienia wolności, zaś oskarżonemu E. M. (1) karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

X.  na podstawie art. 69 § 1 i 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonym: P. K. (3) w pkt. I wyroku, I. G. (1) w pkt. II wyroku, M. S. (2) i K. W. (2) w pkt. V wyroku, kary łącznej wymierzonej oskarżonej E. S. (2) w punkcie VIII oraz oskarżonym E. M. (1) i G. E. (1) w pkt. IX wyroku na okresy próby wynoszące po 3 (trzy) lata;

XI.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od każdego z oskarżonych po 1/7 ustalonych w sprawie wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania oraz od oskarżonego P. K. (1) opłatę w wysokości 120 (stu dwudziestu) złotych, od oskarżonych: I. G. (1), M. S. (2), E. S. (2), K. W. (2) i G. E. (1) opłaty w kwocie po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, natomiast od oskarżonego E. M. (1) w kwocie 300 (trzystu) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni E. M. (1) i G. E. (1) prowadzili działalność gospodarczą pod firmą najpierw E., potem od 2000 r. E. sp. j., a następnie od 1 stycznia 2004 r. jako (...) sp. z o. o. w D.. Zgodnie z obwiązującymi w tym czasie przepisami na zasadzie art. 23 kp spółka (...) przejęła pracowników firmy (...). Zapewniło to zatrudnienie około 20 osób spółki (...).

We wskazanych spółkach oskarżeni pełnili funkcje zarządcze – oskarżony E. M. był prezesem, a G. E. członkiem zarządu.

Firma (...) na początku zatrudniała około 10 osób, a następnie zatrudnienie zwiększono do 32 osób - co znacznie zwiększyło koszty firmy. Większość osób zatrudnionych w obydwu spółkach zatrudniona była na podstawie umowy o pracę, kilka osób zatrudnionych było na czas określony, a jedna osoba - sprzątaczka na umowę zlecenia.

Działalność gospodarcza wszystkich wymienionych firm polegała na początku na handlu hurtowym sprzętem gospodarstwa domowego, zatrudniały one pracowników na terenie Ś. oraz filiach w D. i B.. Z dniem 1 kwietnia 2004 r. firma (...) sp. z o. o . była zmuszona zająć się handlem detalicznym z powodu słabej kondycji finansowej, strata z działalności z hurtu wyniosła około 300 000 zł.

Do dnia 1 marca 2006 r. sprawy kadrowe firmy prowadziła W. R., zaś po tej dacie – M. S. (1), która przez cały czas pracy w firmie, czyli w okresie od 1995 r. do 2006 r. była także główną księgową spółki. Natomiast osobami, które podejmowały wszystkie decyzje kadrowe, płacowe i inne związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, byli oskarżeni G. E. (1) i E. M. (1) jako właściciele i członkowie zarządu przedsiębiorstw.

Dowody:

Częściowo wyjaśnienia oskarżonych:

- E. M. – k. 643, 943, 1145-1147,1177, 1912

- G. E. – k. 618- 622, 1121-1122, 1452, 1910

Zeznania świadków:

- B. S. – k. 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, 1147-1149, 1912

- M. S. (S.) – k. 98-99, 287-291, 1361-1363, 1914

Dokumenty rejestrowe spółek – k. 400-409, 478-481

W magazynie firmy w Ś. zatrudnieni byli: B. S. (1) - jako kierownik magazynu oraz pracownicy magazynu: P. B. (1), J. L. (1), J. M. (1), W. S. (1) i J. Ł. (1). Pracownicy ci po sporządzeniu stosownej inwentaryzacji zasobów magazynowych, podpisali w dniu 1 lutego 2004 r. z pracodawcą umowę o wspólnej odpowiedzialności materialnej, zgodnie z treścią której odpowiadali materialnie za niedobory stwierdzone w magazynie firmy. Zgodnie z § 3 wyżej cytowanej umowy, w przypadku powstania niedoboru, pracownicy magazynu ponosili odpowiedzialność w częściach określonych procentowo w zależności od wartości szkody: B. S. (1) co do 40%, zaś pozostali pracownicy za pozostałą cześć szkody w częściach równych po 12%.

Dowody:

Zeznania świadków:

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- W. S. – k. 22-24, 391-393, 1150, 1912-1913

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

- P. B. – k. 33-34, 56-57, 372-374, 1290, 1913

- J. L. – k. 36-38, 413-415, 1176v.- (...), 1913v.-1914

- J. M. – k. 48, 418-420, 1151v.- (...), 1930

Umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej – k. 210

Na podstawie zawartych umów przedsiębiorstwa (...), E. i (...) zleciły odpłatnie prowadzenie szkoleń w zakresie BHP firmom (...) E. S. (2) i M. S. (2)” a później Kancelaria Ochrony Pracy (...). Z drugą z wymienionych firm współpracował oskarżony K. W. (2), do którego obowiązków należało przeprowadzanie szkoleń.

Dowody:

Umowa o świadczenie usług – k. 362-364,

Częściowo wyjaśnienia oskarżonych:

M. S. – k. 589-591, 1118, 1441-1442, 1909v.

K. W. – k. 596- 600, 1121, 1441, 1910

E. S. – k. 631-632, 926 -927, 1118-1119, 1442-1443, 1542,1912

E. M. – k. 643, 943, 1145-1147,1177, 1912

G. E. – k. 618- 622, 1121-1122, 1452, 1910

Zeznania M. S. (S.) – k. 98-99, 287-291, 1361-1363, 1914

Pomimo formalnej współpracy z zewnętrznymi firmami mającymi pełnić obsługę w zakresie bhp, praktyka w przedsiębiorstwach (...), E. i (...) wyglądała w ten sposób, że zatrudnieni tam pracownicy w większości przypadków nie byli poddawani szkoleniom okresowym i wstępnym, ponieważ udział w nich zakłócałby rytm pracy. Pomiędzy oskarżonymi E. M. (1) i G. E. (1) a E. S. (2) i M. S. (2) istniało w tym stanie rzeczy porozumienie co do zaniechania rzeczywistego prowadzenia szkoleń pracowników w wymienionych firmach, przy jednoczesnym wystawianiu przez oskarżone zaświadczeń potwierdzających fakt ich rzekomego odbycia. Pracownikom za pośrednictwem księgowej M. S. (1) przedkładano do podpisu wypełnione na ich nazwiska dokumenty poświadczające ich udział w szkoleniach, które następnie włączane były do ich akt osobowych.

Na takiej zasadzie oskarżona E. S. (2) sporządziła zaświadczenia potwierdzające nie mający miejsca udział w szkoleniach następujących pracowników:

⚫

K. W. (1) i B. S. (1) datowane na 25.01.1997 r.,

⚫

J. B. (2) i J. P. (1) datowane na 11.03.1998 r.

⚫

K. W. (1) (wpisując w zaświadczeniu błędnie imię M.), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1) datowane na 8.02.2000 r.,

⚫

J. M. (1), K. K. (1) datowane na 4.10.2000 r.

⚫

P. C. (1) datowane na 4.01.2001 r.,

⚫

M. P. (1) datowane na 7.02.2002 r.,

⚫

R. P., K. D. (1), M. R. (2) datowane na 4.04.2002 r.,

⚫

J. B. (1) datowane na 29.05.2002 r.

Z kolei oskarżeni M. S. (2) i K. W. (2) wystawili stwierdzające nieprawdę zaświadczenia co do przeprowadzenia szkoleń z zakresu bhp następujących odnośnie pracowników:

⚫

K. W. (1) (wpisując imię M.), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), J. P. (1), R. G. (1) datowane na 05.03.2003 r.

⚫

B. S. (1) datowane na 06.03.2003 r.,

⚫

J. M. (1) datowane na 02.10.2003 r.,

⚫

P. C. (1) datowane na 06.01.2004 r.,

⚫

P. S. (1) datowane na 07.01.2004 r.,

⚫

I. Z. (1) datowane na 15.12.2004 r.,

⚫

M. P. (1) datowane na 15.02.2005 r.,

⚫

M. R. (2) datowane na 12.04.2005 r.,

⚫

E. S. (3) datowane na 11.05.2005 r.

Dowody:

Zeznania świadków:

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- W. S. – k. 22-24, 391-393, 1150, 1912-1913

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

- P. B. – k. 33-34, 56-57, 372-374, 1290, 1913

- I. Z. – k. 328-329, 1334v.- (...), 1913

- K. W. – k. 148-149, 410-412, 1153, 1913v.

- J. L. – k. 36-38, 413-415, 1176v.- (...), 1913v.-1914

- R. G. - k. 67-69, 561-563, 1239v.-1240, 1914

- Z. Z. – k. 70-71, 389-390, 492, 1177v.- (...), 1914

- M. S. (S.) – k. 98-99, 287-291, 1361-1363, 1914v.

- M. R. – k. 530-532, 1285, 1914v.

- K. D. – k. 525-527, 1286, 1914v.

- R. P. – k. 416-417, 1242, 1928v.-1929

- J. B. – k. 396-397, 1386-1387, 1929

- J. K. – k. 421-423, 1242, 1929

- M. P. – k. 256-257, 573-575, 1193, 1929

- J. M. – k. 48, 418-420, 1151v.- (...), 1930

- E. S. – k. 21-22, 398, 1930v.

- P. S. – k. 453-456, 508-509, 2027

- J. B. – k. 484-487, 2027

- K. K. – k. 488-489, 2027

- J. P. – k. 18-20, 501-502, 1033-1034, 2027

- P. C. – k. 144-145, 2028

Zaświadczenia o odbyciu szkoleń – k. 738, 744, 731, 706, 720-721, 718, 708, 724, 735, 732, 689, 710, 699, 690, 709, 793, 743, 737, 730, 705, 722, 704, 707, 723, 736, 741, 711, 728, 869, 719, 700, 691,739, 742, 740, 698

W okresie od 1997 roku do 2002 roku przedsiębiorstwa prowadzone przez oskarżonych E. M. (1) i G. E. (1) zlecały odpłatnie lekarzowi medycyny pracy I. G. (1) przeprowadzenie okresowych badań lekarskich zatrudnionych w nich pracowników. W tym okresie, z tych samych względów, co wyżej opisane, pracownicy nie byli jednak przez pracodawcę kierowani na badana lekarskie, nie mieli faktycznie kontaktu z lekarzem, ale oskarżona w porozumieniu z E. M. i G. E. wystawiała odpłatnie zaświadczenia o przeprowadzeniu takich badań, które były następnie włączane do akt osobowych pracowników. W ten sposób w okresie pomiędzy lipcem 1997 roku a październikiem 2002 roku oskarżona I. G. (1) sporządziła zaświadczenia potwierdzające nie mające faktycznie miejsca przeprowadzenie badań okresowych następujących pracowników:

⚫

w dniu 7.07.1997 r. zaświadczenia na nazwisko W. S. (1), A. M. (1), J. B. (2),

⚫

w dniu 2.09.1997 r. zaświadczenie na nazwisko R. G. (1),

⚫

w dniu 3.12.1997 r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (2),

⚫

w dniu 13.01.1998 r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (2),

⚫

w dniu 10.07.1998 r. zaświadczenie na nazwisko K. W. (1),

⚫

w dniu 2.10.1998 r. zaświadczenia na nazwisko B. S. (1), J. Ł. (1), Z. Z. (1),

⚫

w dniu 30.06.1999 r. dwa zaświadczenia na nazwisko J. B. (2),

⚫

w dniu 15.12.1999 r. zaświadczenie na nazwisko W. S. (1), R. G. (1), A. M. (1),

⚫

w dniu 3.01.2000 r. zaświadczenie na nazwisko J. P. (1), J. K. (2),

⚫

w dniu 03.04.2000 r. zaświadczenie na nazwisko P. B. (1),

⚫

w dniu 08.05.2000 r. zaświadczenie na nazwisko J. M. (1),

⚫

w dniu 09.05.2000 r. zaświadczenie lekarskie badania kierowcy na nazwisko K. K. (1),

⚫

w dniu 22.08.2000r. zaświadczenia na nazwisko K. W. (1), J. L. (1), P. C. (1), M. S. (1),

⚫

w dniu 02.10.2000 r. dwa zaświadczenia na nazwisko J. Ł. (1) i na nazwisko Z. Z. (1),

⚫

w dniu 29.06.2001 r. dwa zaświadczenia na nazwisko J. B. (2),

⚫

w dniu 04.08.2001 r. zaświadczenie na nazwisko M. P. (1),

⚫

w dniu 1.10.2001 r. zaświadczenie na nazwisko R. P.,

⚫

w dniu 08.10.2001 r. zaświadczenia na nazwisko K. D. (1), M. R. (1), M. T. (2),

⚫

w dniu 22.10.2001r. zaświadczenie na nazwisko J. B. (1),

⚫

w dniu 19.11.2001 r. zaświadczenie na nazwisko E. S. (3),

⚫

w dniu 28.12.2001r. zaświadczenia na nazwisko W. S. (1), J. P. (1), R. G. (1), A. M. (1),

⚫

w dniu 04.01.2002 r. zaświadczenie na nazwisko J. K. (2),

⚫

w dniu 03.04.2002 r. zaświadczenie na nazwisko P. B. (1),

⚫

w dniu 09.05.2002 r. zaświadczenia na nazwisko J. M. (1) i K. K. (1),

⚫

w dniu 22.08.2002 r. zaświadczenia na nazwisko J. L. (1), P. C. (1) i K. W. (1),

⚫

w dniu 2.10.2002 r. dwa zaświadczenia na nazwisko B. S. (1) oraz zaświadczenie na nazwisko J. Ł. (1),

⚫

w dniu 10.10.2002 r. zaświadczenie na nazwisko Z. Z. (1).

Dowody:

Częściowo wyjaśnienia I. G. (1) – k. 558 -560, 1120-1121, 1440-1441, 1909

Zeznania świadków:

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- W. S. – k. 22-24, 391-393, 1150, 1912-1913

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

- P. B. – k. 33-34, 56-57, 372-374, 1290, 1913

- I. Z. – k. 328-329, 1334v.- (...), 1913

- K. W. – k. 148-149, 410-412, 1153, 1913v.

- J. L. – k. 36-38, 413-415, 1176v.- (...), 1913v.-1914

- R. G. - k. 67-69, 561-563, 1239v.-1240, 1914

- Z. Z. – k. 70-71, 389-390, 492, 1177v.- (...), 1914

- M. S. – k. 98-99, 287-291, 1361-1363, 1914v.

- M. R. – k. 530-532, 1285, 1914v.

- K. D. – k. 525-527, 1286, 1914v.

- R. P. – k. 416-417, 1242, 1928v.-1929

- J. B. – k. 396-397, 1386-1387, 1929

- J. K. – k. 421-423, 1242, 1929

- M. P. – k. 256-257, 573-575, 1193, 1929

- J. M. – k. 48, 418-420, 1151v.- (...), 1930

- E. S. – k. 21-22, 398, 1930v.

- P. S. – k. 453-456, 508-509, 2027

- J. B. – k. 484-487, 2027

- K. K. – k. 488-489, 2027

- J. P. – k. 18-20, 501-502, 1033-1034, 2027

- P. C. – k. 144-145, 2027

- M. T. – k. 436-438, 518-520, 2027

- A. M. – k. 440-442, 1243, 1982

- M. S. (S.) – k. 98-99, 287-291, 1361-1363, 1914v.

Zaświadczenia lekarskie – k. 807-808, 809-811, 802-803, 799-801, 797-798, 796, 794-795, 792-793, 804-806, 789-791, 787-788, 784-786, 783, 782, 781, 777-781, 776-778, 771-774, 770, 764-766, 767-769, 761-763, 759-760, 746

W październiku 2004 r. do (...) zatelefonował znany mu z widzenia G. E. (1). Podczas umówionego spotkania oskarżeni ustalili, że P. K. (2) przeprowadzi okresowe badania lekarskie pracownikom zatrudnionym w przedsiębiorstwie (...). E. i wystawi stosowne zaświadczenia. G. E. (1) mówił, że boi się kontroli z Inspekcji Pracy, wiec przeprowadzenie badań i wydanie zaświadczeń było sprawą pilną. P. K. (2) w dniu 12 października 2004 roku zbadał kilku pracowników, a następnie bez badania kolejnych pracowników wystawił zaświadczenia potwierdzające przeprowadzenie badań okresowych, ustalając z oskarżonym E., że pracownicy, którzy nie uczestniczyli w badaniach, a mają wystawione zaświadczenia, w ciągu kilku dni zgłoszą się do niego na badania. Z powodu swej ówczesnej trudnej sytuacji zdrowotnej i rodzinnej P. K. (2) zapomniał o tym ustaleniu, zaś G. E. (1) i E. M. (1) ze swej strony nie skierowali pozostałych pracowników na badania, włączając do akt pracowniczych uzyskane od lekarza zaświadczenia. (...), którzy nie zostali przebadani oskarżeni pracodawcy poinformowali, że nie ma potrzeby, aby udawali się na badania, gdyż sprawa została już załatwiona.

Za przeprowadzenie badań i wystawienie zaświadczeń oskarżony P. K. (2) otrzymał wynagrodzenie w wysokości 35 zł za każdego pracownika. Na tej zasadzie w dniach 12 i 13 października oskarżony wystawił stwierdzające nieprawdę zaświadczenia co do przeprowadzenia następujących pracowników: K. W. (1), Z. Z. (1), M. P. (1), M. Z. (1), J. Ł. (1) – datowane na dzień 12.10.2004 r. oraz B. S. (1), J. L. (1) i P. C. (1) – datowane na dzień 13.10.2004 r.

Dowody:

Częściowo wyjaśnienia oskarżonych:

G. E. – k. 618- 622, 1121-1122, 1452, 1910

P. K. – k. 303–305, 475, 579-583, 663- 667, 1119, 441, 1451-1452, 1909

Zeznania świadków:

- K. W. – k. 148-149, 410-412, 1153, 1913v.

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- Z. Z. – k. 70-71, 389-390, 492, 1177v.- (...), 1914

- J. L. – k. 36-38, 413-415, 1176v.- (...), 1913v.-1914

- M. P. – k. 256-257, 573-575, 1193, 1929

- P. C. – k. 144-145, 2027

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

- M. Z. – k. 255, 571, 1192, 1982v.

Zaświadczenia lekarskie – k. 689, 688, 686, 871, 681, 198, 682-684

W 2000 roku oskarżony E. M. (1) jednostronnie bezpodstawnie obniżył przysługujące P. B. (1), B. S. (1), J. L. (1), W. S. (1), J. M. (1), K. K. (1), R. G. (1) i J. Ł. (1) świadczenie z tytułu ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej oraz za odzież roboczą. Wzywając do siebie indywidualnie wymienionych pracowników przedkładał im do podpisania listy wypłat, z których wynikało, że otrzymują oni świadczenie w wysokości 441 zł. Jednocześnie oświadczał pracownikom, że – jak to określił – muszą się z nim podzielić tymi pieniędzmi. W efekcie zatrudnieni otrzymali świadczenia w wysokości każdorazowo pomniejszonej o co najmniej 200 zł, pomimo jednoczesnego pokwitowania na przedłożonej im liście płac wypłaty pieniędzy w pełnej należnej kwocie. Pracownicy nie protestowali przeciwko takiemu zachowaniu oskarżonego obawiając się utraty pracy, gdyż we wcześniejszym okresie wszelkie objawy niezadowolenia pracowników oskarżony zwykł był podsumowywać stwierdzeniem, że niezadowoleni pracownicy mogą się w każdej chwili zwolnić, zaś on bez problemu znajdzie innych na ich miejsce.

Dowody:

Zeznania świadków:

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- P. B. – k. 33-34, 56-57, 372-374, 1290, 1913

- J. L. – k. 36-38, 413-415, 1176v.- (...), 1913v.-1914

- W. S. – k. 22-24, 391-393, 1150, 1912-1913

- J. M. – k. 48, 418-420, 1151v.- (...), 1930

- K. K. – k. 488-489, 2027

- R. G. - k. 67-69, 561-563, 1239v.-1240, 1914

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

Lista wypłaty ekwiwalentu za odzież roboczą – k. 814-815

Pod koniec lutego 2006 r. z powodu trudnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa zaczęto wręczać pracownikom wypowiedzenia umów o pracę. Wśród pracowników pojawiły się oznaki niezadowolenia z warunków pracy i płacy oraz w kwestiach socjalnych. Pracownicy mieli za złe oskarżonym w szczególności złamanie wcześniejszych deklaracji co do wysokości wynagrodzeń, które w związku z przejęciem pracowników przez firmę (...) w 2004 roku miały pozostać na dotychczasowym poziomie, zaś w rezultacie zostały znacząco zmniejszone.

Po sporządzeniu inwentaryzacji w magazynie firmy w kwietniu 2006 r. stwierdzono niedobór towaru na kwotę 4.742,75 zł. Zgodnie z § 3 umowy z dnia 1.02.2004r o wspólnej odpowiedzialności materialnej za szkody spowodowane niedoborem w powierzonym mieniu odpowiedzialność materialną w tym zakresie mieli ponieść pracownicy: B. S. (1) co do kwoty 1.897,10 zł oraz P. B. (1), J. L. (1), J. M. (1), W. S. (4) i J. Ł. (1) co do kwot po 569,13 zł. Pracownicy próbowali kwestionować sposób ustalenia wartości niedoboru, wskazując, że wynika on ze sztucznego zaksięgowania towaru, który podlegał zwrotom, jednak ich twierdzenia nie zostały uwzględnione przez oskarżonych E. M. (1) i G. E. (1).

W dniu 31 maja 2006 roku oskarżony E. M. (1) wezwał na rozmowę pracowników magazynu, którzy zostali poinformowani, że celem spotkania jest wypłata ostatniego wynagrodzenia za maj. W spotkaniu z oskarżonym uczestniczyli pokrzywdzeni B. S. (1), W. S. (1), J. M. (1), J. Ł. (1). E. M. (1) przyniósł ze sobą teczkę, koperty z pieniędzmi dla każdego z wymienionych pracowników oraz listę płac. Po odebraniu od pracowników pokwitowań odbioru pieniędzy na liście, oskarżony wręczył im koperty, informując jednocześnie, że z należnych im wynagrodzeń dokonał potrącenia kwot odpowiadających zakresowi ich odpowiedzialności za stwierdzone niedobory. Tym samym B. S. (1) wypłacono wynagrodzenie pomniejszone o 977 zł, W. S. (1) – o 804 zł, J. M. (1) – o 753 zł, J. Ł. (1) – o kwotę 694,70 zł.

W atmosferze zwolnień pracowniczych i sprawy niedoboru w magazynie, B. S. (1) – kierownik magazynu, w dniu 30.03.2006 r. złożył w Komendzie Powiatowej w Ś. zawiadomienie o przestępstwie, z którego wynikało, że w firmie (...) dochodziło do naruszeń praw pracowniczych polegających na zwolnieniu z pracy zawiadamiającego i innych pracowników na skutek celowego pogłębiania braku płynności finansowej spółki, wyprowadzaniu kapitału ze spółki do sklepów prowadzonych przez E. M. (1) i jego żonę, pozbawieniu premii, rezygnacji z funduszu socjalnego oraz niewykonywanie obowiązkowych badań pracowniczych. Żaden z pokrzywdzonych pracowników nie wystąpił natomiast przeciwko pracodawcom z powództwem do sądu pracy.

Dowody:

Kopie not obciążeniowych – k. 107-111

Protokół inwentaryzacyjny – k. 112-114

Arkusze spisu z natury – k. 115-117

Zeznania świadków:

- B. S. – k, 2-4, 6-7, 42-43, 375-376, (...)- (...), 1912

- W. S. – k. 22-24, 391-393, 1150, 1912-1913

- J. M. – k. 48, 418-420, 1151v.- (...), 1930

- J. Ł. – k. 26-28, 52-53, 377-378, 566-567, 1150v.- (...), 1913

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony P. K. (2) przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w październiku 2004 r. zatelefonował do jego gabinetu G. E. (1). Oskarżony wyjaśnił, że kiedyś kupował u G. E. (1) w hurtowni sprzęt AGD i stąd się znali. Oskarżony wskazał, że G. E. zadzwonił prosząc o udzielenie porad z zakresu medycyny pracy jego pracownikom i mówił także coś na temat badań pracowniczych. Ponieważ P. K. (2) nie zrozumiał dokładnie o co rozmówcy chodzi, wobec tego umówili się na spotkanie w firmie (...). E.; oskarżony nie pamiętał w jakim terminie odbyło się to spotkanie. W trakcie spotkania G. E. (1) mówił o potrzebie przeprowadzenia badań okresowych jego pracowników, stwierdził, że obawia się kontroli Inspekcji Pracy i określał sprawę jako pilną. Dostarczył P. K. (2) listę pracowników i ustalili wspólnie, że lekarz wystawił zaświadczenia zgodnie z przedłożoną listą bez badania pracowników, którzy w najbliższych dniach mieli zgłosić się na do jego poradni na badania. Oskarżony wyjaśnił, że z powodu problemów osobistych zapomniał o tych badaniach, a pracownicy nie zgłosili się na badania. Za wykonaną usługę oskarżony pobrał z góry kwotę po około 35 zł za każdego pracownika. Oskarżony stwierdził, że wystawił zaświadczenia lekarskie bez badania pracowników chcąc chronić pracodawcę przed kontrolą ze strony PIP, a także iż liczył, że zaświadczenia będą ważne kilka lub kilkanaście dni, zanim rzeczywiście zbada pracowników. Oskarżony dodał, iż nie jest w stanie stwierdzić, które z osób, jakich nazwiska widnieją na wystawionych przez niego zaświadczeniach, były faktycznie badane przez niego, a które nie.

W złożonych w sprawie pisemnych wyjaśnieniach P. K. podtrzymał tezy zawarte w/w wyjaśnieniach.

Podczas kolejnego przesłuchania P. K. (2) odnosząc się do swych pisemnych wyjaśnień stwierdził, że pisząc, iż poszedł pracodawcy na rękę miał na myśli to, że uważał, że pracownicy mieli ważne badania w poprzedniej firmie. Badanie pracowników po przeniesieniu pracowników do innej firmy prowadzonej przez tych samych pracodawców nie miało zdaniem oskarżonego merytorycznego uzasadnienia. Potrzeba przeprowadzenia badań wynikała z tego, że pracownicy przeszli do innej firmy, a nie że upłynął termin ważności wcześniejszych badań. Zaznaczył, że wszyscy ci pracownicy mieli być przebadani przez niego w terminie późniejszym.

Słuchany ponownie oskarżony P. K. (2) stwierdził, że nie przyznaje się do uzupełnionego zarzutu, wskazał, iż nie było porozumienia pomiędzy nim a E. M. (1) i G. E. (1) oraz że nie planowali oni przestępstwa. Wyjaśnił, że nie spotykał się z wymienionymi współoskarżonymi po kryjomu, a zaświadczenia wystawiał przy pracownikach. Wskazał, że z G. E. (1) wynegocjował upust za badanie z ceny 40 zł do 35 zł z uwagi na dużą ilość badanych pracowników oraz wyjaśnił, że pobrane przez niego wynagrodzenie zostało wypłacone mu z góry za usługę, której ostatecznie nie wykonał. Oskarżony wyjaśnił, że nie robił żadnej tajemnicy z faktu zawarcia tych umów i wystawiania zaświadczeń lekarskich. Stwierdził, że po prostu zrobił przysługę pracodawcy i pracownikom, zgadzając się, aby pracownicy przychodzili do niego na badania w godzinach wieczornych. Oskarżony zaznaczył, iż miał warunki do tego aby przebadać tych pracowników w godzinach popołudniowych. Zdaniem oskarżonego wyświadczył on jedynie pracodawcom drobną przysługę, gdyż uważał, że pracownicy mieli ważne badania na te same stanowiska pracy w spółce (...). P. K. (2) oświadczył, że żałuje, iż nie wyegzekwował badań lekarskich tego samego dnia, a później po prostu o nich zapomniał.

Podczas przesłuchania przed sądem P. K. (2) wyjaśnił, że przyznaję się do postawionego mu zarzutu, odmówił składania wyjaśnień, podtrzymując wyjaśnienia złożone podczas trzeciego przesłuchania, zaś nie podtrzymując tych, które złożył przy pierwszym przesłuchaniu. Stwierdził, że nieprawdą jest aby oskarżony G. E. dzwonił do niego z prośbą, aby wystawił fikcyjne zaświadczenia dla jego pracowników dlatego, że miałby obawiać się kontroli z Państwowej Inspekcji Pracy. Składanie wcześniej odmiennych wyjaśnień oskarżony tłumaczył tym, że był wtedy zdenerwowany i został źle zrozumiany przez przesłuchującą go policjantkę. W toku przesłuchania w związku z ponownym rozpoznaniem sprawy oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednocześnie podtrzymując wszystkie złożone wcześniej wyjaśnienia.

Wyjaśnienia P. K. (1) – k. 303–305, 475, 579-583, 663- 667, 1119, 441, 1451-1452, 1909

Oskarżony P. K. (2) nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1524

Oskarżona I. G. (1) w trakcie pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanej w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że nie przypomina sobie jakichkolwiek okoliczności dotyczących przedmiotowych badań. Wyjaśniła, że nie posiada rejestrów wydanych zaświadczeń lekarskich ani kart badań i nie wie, co się mogło z nimi stać. W chwili obecnej, jak wyjaśniła oskarżona, nie prowadzi działalności gospodarczej. Po okazaniu jej stosownych zaświadczeń, o których mowa w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów z dnia 12.01.2007 r., I. G. (1) wyjaśniła, że na dokumentach znajdują się jej pieczątki nagłówkowe i jej podpisy. Oskarżona wyjaśniła, że w okresie kilku ostatnich lat dzwonili do niej panowie E. i M. i prosili o przeprowadzenie badań pracowniczych. Oskarżona wyjaśniła, że nie pamięta okoliczności, w tym miejsca ich przeprowadzenia. Wyjaśniła także, iż z zasady nie wydaje zaświadczeń bez uprzedniego badania pacjenta, nie jest to w jej zwyczaju. Po okazaniu oskarżonej rachunków zabezpieczonych w jej mieszkaniu wyjaśniła ona, iż są to rachunki wystawiane przez nią za badania pracowników firmy (...).

Podczas kolejnego przesłuchania oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy składania wyjaśnień. Podobnie przesłuchiwana przed sądem odmówiła składania wyjaśnień, podtrzymując te, które złożyła uprzednio.

Wyjaśnienia I. G. (1) – k. 558 -560, 1120-1121, 1440-1441, 1909

Oskarżona nie była do tej pory karana sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1521

Oskarżona M. S. (2) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że nie było takiej sytuacji, aby wystawiała stwierdzające nieprawdę zaświadczenia i potwierdzała je swoim podpisem. Dokumentacji tych zaświadczeń nie prowadziła. Podczas kolejnego przesłuchania oskarżona nie przyznała się do uzupełnionego zarzutu i podtrzymała uprzednio złożone wyjaśnienia.

Przed sądem oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień. Na pytanie wyjaśniła, że nie wie gdzie są dokumenty dotyczące szkoleń, że przekazywała je pracownicy firmy (...) o imieniu W.. Wskazała, że szkolenia odbywały się czasami na stanowiskach pracy poszczególnych pracowników, oskarżona dostawała listę pracowników podlegających szkoleniu i sprawdzała obecność pracowników na szkoleniu według tej listy.

Wyjaśnienia M. S. (2) – k. 589-591, 1118, 1441-1442, 1909v.

Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1525

Oskarżony K. W. (2) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że był zatrudniony w firmie (...) na 1/8 etatu od marca 2003 r. do grudnia 2006 r., a jego praca polegała na wykładaniu w trakcie szkoleń. Oskarżony wyjaśnił, iż nie kojarzy firm (...), nie zna nazwisk M. i E.. Wskazał, że na szkolenia do Ś. i innych miast zabierała go samochodem M. S. (2). (...) prowadzili w różnych firmach, w różnych porach dnia. To M. S. (2) zdaniem oskarżonego zajmowała się organizacją szkoleń i wydawaniem zaświadczeń. Rola oskarżonego miała się ograniczać do przeprowadzenia wykładu. Oskarżony wyjaśnił, że nie miał obowiązku sprawdzać obecności bądź liczyć ile osób bierze udział w szkoleniach, to pani S. decydowała gdzie odbędą się szkolenia i jaka będzie ich tematyka. Oskarżony wyjaśnił także, iż nie wie czy M. S. (2) prowadziła jakieś listy obecności i czy sprawdzała obecność na wykładach. Egzaminy były prowadzone w różnej formie, np. testu, ustnej. Czasami było tak, iż oskarżony prowadził swoją część wykładu, potem wykład prowadziła M. S. (2), a on wracał do domu swoim samochodem. W takich wypadkach M. S. (2) po zakończeniu szkolenia prowadziła egzamin, a oskarżony w innym czasie podpisywał stosowne zaświadczenia. Oskarżony K. W. (2) zaznaczył, że nigdy nie podpisywał zaświadczeń o szkoleniu bhp mając świadomość, iż szkolenie się nie odbyło. Podpisując zaświadczenia o szkoleniu miał zaufanie do pracodawcy i był przekonany, że takie szkolenie miało miejsce. Oskarżony wyjaśnił, że za wykonaną pracę miał wypłacaną stałą pensję i nie był wynagradzany za przeprowadzenie pojedynczego szkolenia.

Przed sądem K. W. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia K. W. (2) – k. 596- 600, 1121, 1441, 1910

Oskarżony K. W. (2) nie był do tej pory karany sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1522

Oskarżony G. E. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że skontaktował się z lekarzem K. w celu przeprowadzenia badań okresowych - lekarskich i poprosił go o przeprowadzenie badań pracowników. W tym okresie części pracowników kończyły się badania lekarskie, był to też okres przejściowy pomiędzy zatrudnieniem pracowników w firmie (...). Oskarżony wyjaśnił, że umówił się z P. K. (2), że badania zrobi on w terminie późniejszym, w wolnym dniu u siebie w gabinecie, a o terminie badania poinformuje oskarżonego. Oskarżony E. oświadczył, iż nie pamięta okoliczności wystawienia zakwestionowanych zaświadczeń o badaniach pracowniczych, tzn. nie pamięta czy zaświadczenia te zostały wystawione jednego dnia, czy też w ciągu dwóch dni. Oskarżony nie potrafił odpowiedzieć na pytanie, czy odbyło się badanie pracowników na terenie jego firmy, ale nie wykluczył, iż tak mogło być. Oskarżony wyjaśnił, że nie kontaktował się w tym czasie z P. K. (2), ponieważ miał do wykonania swoja pracę. O fakcie wystawienia zaświadczeń przez K. G. E. (1) poinformował swego wspólnika E. M. (1), poinformował go także o tym, iż pracownicy, którzy nie zostali przebadani maja zgłosić się do przychodzi (...) na badania. P. K. (2) miał wskazać terminy tych badań. Oskarżony stwierdził jednocześnie, że nie wiedział, czy faktycznie w rezultacie to zrobił i czy ktoś z pracowników jeździł na te badania. Oskarżony nie potrafił wyjaśnić, w jakiej kwocie P. K. (2) otrzymał wynagrodzenie i ilu pracowników przebadał. Oskarżony oświadczył, że nie chodziło mu o to aby „załatwić” badania, lecz aby przebadać pracowników, zaś P. K. (2) miał wówczas stwierdzić, iż nie może na raz zbadać tak dużej grupy pracowników.

Odnośnie zarzutów dotyczących szkoleń bhp G. E. (1) wyjaśnił, iż przedsiębiorstwo zleciło ich przeprowadzenie jednostce zajmującej się tymi sprawami tj. firmom (...) i (...) Firma (...) posiadała umowę z (...) o świadczenie usług w tym zakresie oraz o prowadzenie spraw pracowniczych. Za tak określone usługi firma (...) pobierała wynagrodzenie miesięczne. Współpracą tą z uwagi na ustny podział obowiązków w przedsiębiorstwie zajmował się E. M. (1). Odnośnie zaświadczeń lekarskich i zaświadczeń o badaniach bhp G. E. (1) stwierdził, że wiedział, iż znajdują się one w teczkach pracowniczych i był przeświadczony, że te badania i szkolenia były istotnie przeprowadzone. Po zakończeniu działalności firmy (...) obsługę w tym zakresie przejęła firma (...) M. S. (2).

Odnośnie badań lekarskich prowadzonych przez I. G. (1) oskarżony nie był w stanie niczego powiedzieć – oświadczył, iż nie zna pani G.. Ponownie podniósł, że sprawami pracowniczymi zajmowała się na podstawie umowy firma (...), a jej działalność kontrolował na podstawie ustnego podziału obowiązków E. M. (1).

Przed sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego i od

mówił składania wyjaśnień.

Wyjaśnienia G. E. (1) – k. 618- 622, 1121-1122, 1452, 1910

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1523

Oskarżona E. S. (2) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Słuchana przed sądem oskarżona nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, i odmówiła składania wyjaśnień. Stwierdziła, że były listy obecności osób na szkolenie, obecność na szkoleniach była sprawdzana według list, dowodów osobistych oskarżona nie sprawdzała ufając w tym zakresie pracodawcy, który wskazywał pracowników do szkolenia. Oskarżona wyjaśniła, że zaświadczenia o przeprowadzonym szkoleniu przekazywała kadrowej, której nazwiska nie pamięta, a czasami dawała je pani M. S. (1) – księgowej w firmie (...). Prowadzone przez oskarżoną szkolenia jej zdaniem wyglądał różnie jeśli chodzi o liczbę uczestników. Niektóre osoby, które stawiały się na kursie oskarżona znała, a niektórych nie.

Wyjaśnienia E. S. (2) – k. 631-632, 926 -927, 1118-1119, 1442-1443, 1542,1912

Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1526

Oskarżony E. M. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przed sądem oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że prowadzenie spraw kadrowych oraz szkoleń z zakresu bhp zlecono firmie, której reprezentantami byli E. S. (2) i M. S. (2). Wg oskarżonego panie te w porozumieniu z M. S. (1) i W. R. uzgadniały tryb szkoleń i terminy badań.

Wyjaśnienia E. M. (1) – k. 643, 943, 1145-1147,1177, 1912

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód:

Dane o karalności – k. 1520

Nadto Sąd zważył, co następuje:

Konstruując opisany wyżej stan faktyczny Sąd oparł się w przeważającej mierze na zeznaniach świadków – pokrzywdzonych pracowników, a także dowodach z dokumentów w postaci wymienionych w wyroku zaświadczeń lekarskich i zaświadczeń dotyczących szkoleń z zakresu bhp. Sąd pominął natomiast zeznania pozostałych świadków z uwagi na ich znikomą wartość dowodową – świadkowie nie mieli żadnej wiedzy na temat okoliczności sprawy lub ich zeznania dotyczyły kwestii pobocznych, gdyż nie dotyczyły ich zakwestionowane dokumenty (dotyczy to zeznań T. N., J. R., A. G., A. S., D. B., W. O., E. K., D. R., R. O.. J. S., A. M., M. H., A. S., G. B. i Z. M.).

W toku procesu zostali przesłuchani pokrzywdzeni pracownicy firm (...), E. oraz (...): M. G., K. W., B. S., Z. Z., J. L., M. P., M. Z., P. C., J. Ł., W. S., J. P., J. M., E. S., P. B., R. G. i M. S. (poprzednio S.), A. M., J. B., J. K., K. K., P. S., I. Z., M. R., R. P., K. D., J. B., R. P., M. T.. Wymienieni świadkowie w swoich zeznaniach przedstawili okoliczności dotyczące funkcjonowania przedsiębiorstwa. Zapoznali się z dokumentacją gromadzoną w ich teczkach pracowniczych, mającą potwierdzać fakt poddania pracowników okresowym badaniom lekarskim oraz szkoleniom z zakresu bhp. Odnośnie tych właśnie dokumentów świadkowie byli zgodni stwierdzając, że wcześniej ich nie widzieli i nie mieli świadomości ich istnienia. Jednoznacznie zaprzeczali, aby uczestniczyli w przedmiotowych szkoleniach lub badaniach lekarskich. Przy czym najbardziej miarodajne były zeznania składane przez świadków w toku postępowania przygotowawczego, gdyż w późniejszym czasie, z uwagi na jego upływ świadkowie nie pamiętali już dokładnie okoliczności zdarzeń będących przedmiotem sprawy. Tym niemniej skonfrontowani z treścią swoich wcześniejszych zeznań podtrzymywali je, również w odniesieniu do twierdzeń dotyczących zakwestionowanych dokumentów.

Dokonując oceny wiarygodności zeznań wszystkich wymienionych świadków Sąd doszedł do przekonania, że brak podstaw do stwierdzenia, że z jakichkolwiek powodów osoby te w tak znacznej liczbie miałyby w sposób świadomy fałszywie przedstawiać omawiane okoliczności faktyczne. Jak już wyżej wskazano, relacje wymienionych osób są spójne i korespondują ze sobą nawzajem, tworząc jednolity obraz zdarzeń będących przedmiotem sprawy. Nie może się w tej sytuacji ostać zarzut podnoszony w ramach linii obrony przez wszystkich oskarżonych za wyjątkiem P. K. (1), formułowany zarówno w ich wyjaśnieniach składanych w toku procesu, jak i w treści apelacji wywiedzionych od poprzedniego wyroku, jakoby świadkowie jako pracownicy pozostający w sporze z pracodawcą mieli przedstawiać w swych zeznaniach okoliczności, które faktycznie nie miały miejsca, fałszywie pomawiając w tym zakresie oskarżonych. Należy w tym miejscu zważyć, że faktycznie spór, o jakim mowa dotyczył głównie pracowników magazynu: B. S. (1), P. B. (1), J. L. (1), J. M. (1), W. S. (4) i J. Ł. (1). Wskutek działania pierwszego z wymienionych świadków doszło zresztą do zainicjowania postępowania przygotowawczego w niniejszej sprawie. znamienne jest jednak, że zbieżne w swej treści zeznania co do braku badań lekarskich i szkoleń z zakresu bhp złożyli inni pracownicy przedsiębiorstw (...), E. i (...), którzy nie tylko nie wysuwali wobec oskarżonych G. E. (1) i E. M. (1) roszczeń finansowych, a wręcz stwierdzając, że nie uczestniczyli faktycznie w badaniach lekarskich i szkoleniach bhp niejednokrotnie oświadczali w swych zeznaniach, że nie czują się pokrzywdzeni w zakresie realizacji ich praw pracowniczych, a sytuacja, w której nie byli zmuszeni do podejmowania dodatkowych czynności, uważanych za czysto formalne, była dla nich wygodna. Powyższa spójność relacji poszczególnych świadków wskazuje, że okoliczności, na które powołują się oni w swych zeznaniach są generalnie zgodne z rzeczywistością, a ich osobisty stosunek do byłych pracodawców nie wpływa dyskwalifikująco na wiarygodność świadków.

Odnosząc relacje świadków do poszczególnych czynów zarzucanych i przypisanych oskarżonym należy zatem wskazać, że z zeznań świadków W. S. (1), A. M. (1), J. B. (2), R. G. (1), J. K. (2), K. W. (1), B. S. (1), J. Ł. (1), Z. Z. (1), A. M. (1), J. P. (1), P. B. (1), K. K. (1), J. L. (1), P. C. (1), M. S. (1), J. Ł. (1), M. P. (1), R. P., K. D. (1), M. R. (1), M. T. (2), J. B. (1), E. S. (3), J. M. (1) wynikało, iż nigdy nie byli poddawani lekarskim badaniom okresowym przez oskarżoną I. G. (1). Świadkowie stanowczo zaprzeczali, aby byli badani przez lekarza – kobietę, zarówno w siedzibie firmy, jak i tym bardziej w gabinecie mieszczącym się w Ł. lub P., gdzie miały zostać wystawione zaświadczenia będące dowodami w niniejszej sprawie. Zeznania świadków w omawianym zakresie Sąd ocenił jako wiarygodne. Świadkowie niejednokrotnie zeznając odnośnie okazywanych im zaświadczeń wskazywali, że pamiętają, iż byli np. badani przed przyjęciem do pracy lub w późniejszym czasie przez innego lekarza, którego wskazywali z nazwiska i faktycznie zaświadczenia wystawione przy tej okazji znajdowały się w dokumentacji pracowniczej tych osób. Zważywszy, że większość z wymienionych osób miała rzekomo być badana przez oskarżoną kilkakrotnie na przestrzeni lat 1997-2002, z pewnością musiałyby tą okoliczność zapamiętać, temu zaś świadkowie zdecydowanie przeczyli. Szczególnie znamienne były w tym zakresie zeznania świadków K. D. (1) i M. R. (1), którzy byli zatrudnieni w oddziale przedsiębiorstwa w B., tam też wykonywali wcześniej badania wstępne u miejscowego lekarza, natomiast ani w siedzibie firmy w Ś., ani w gabinecie lekarskim oskarżonej P. lub Ł. nigdy nie byli badani. Z kolei z zeznań P. C. (1) wynikało wręcz, że od oskarżonego G. E. (1) dowiedział się, że nie musi zgłaszać się na badania, ponieważ zostały one już „załatwione” i że ma udać się do księgowej W. R., u której miały się znajdować zaświadczenia o przeprowadzeniu badań. Podobnej treści zeznania złożył K. W. (1), który stwierdził, że z G. E. ustalał każdorazowo, że nie ma obowiązku zgłaszać się na badania lekarskie, bo są one już „zrobione”. Obaj świadkowie zeznawali otwarcie, że taki układ był dla nich satysfakcjonujący, gdyż nie musieli poświęcać czasu na badania.

W konsekwencji powyższego za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia I. G. (1), która nie przyznała się do zarzucanego jej przestępstwa, stwierdzając, że wystawione przez nią zaświadczenia odzwierciedlały rzeczywiście przeprowadzone badania. W swych wyjaśnieniach oskarżona nie potrafiła wskazać żadnych konkretnych lub choćby przybliżonych okoliczności przeprowadzenia tychże badań, stwierdziła, że nie wie co się stało z kartami badań oraz ewidencją wystawionych zaświadczeń. Zważywszy powyższe okoliczności, w kontekście stanowczych stwierdzeń świadków, że nie byli badani przez oskarżoną, jej wyjaśnienia w tym zakresie Sąd ocenił jako wyraz obranej przez nią linii obrony, ukierunkowanej na uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadków K. W. (1), Z. Z. (1), M. P. (1), M. Z. (1), J. Ł. (1), B. S. (1), J. L. (1) i P. C. (1) co do tego, że nie zostali oni poddani badaniom lekarskim przeprowadzonym przez oskarżonego P. K. (1). Po okazaniu świadkom zaświadczeń potwierdzających przeprowadzenie tych badań stwierdzali oni, że nigdy wcześniej ich nie widzieli. Cytowane wcześniej zeznania P. C. (1) i K. W. (1) odnoszące się do uzyskania przez nich od G. E. (1) informacji o braku potrzeby faktycznego zgłaszania się na badania lekarskie dotyczyły również zaświadczeń wystawionych przez oskarżonego P. K. (1). Zeznania wszystkich wymienionych świadków były w omawianym zakresie konsekwentne w toku całego procesu, w logiczny i spójny sposób relacjonowały omawiane okoliczności. Zasadniczo korespondowały one również z wyjaśnieniami samego oskarżonego. P. K. (2) przyznał, że istotnie nie przeprowadził badań wymienionych świadków, natomiast wystawił zaświadczenia potwierdzające fakt ich przeprowadzenia. Z jego pierwotnie złożonych wyjaśnień wynikało nadto, że ustalił z G. E. (1), iż wystawi zaświadczenia potwierdzające przeprowadzenie badań pracowników wg przedłożonej przez współoskarżonego listy, natomiast pracownicy zgłoszą się na badania w późniejszym terminie. Oskarżony stwierdził, że tak właśnie uczynił, pobierając za zleconą usługę wynagrodzenie. Jednocześnie wyjaśnił, że z powodu swoich osobistych problemów zapomniał o tym ustaleniu i nie dociekał przyczyn, dla których pracownicy nie zgłosili się na badania. Z wyjaśnień oskarżonego wynikało także, że współoskarżony podkreślał, że sprawa jest pilna, ponieważ obawia się kontroli PIP. Podczas kolejnych przesłuchań oskarżony stwierdzał nadto, że wobec faktu, że pracownicy zostali przejęci przez inne przedsiębiorstwo na zasadzie art. 23 kp, mieli oni nadal ważne poprzednie badania lekarskie, wobec czego ponowne badanie można było uznać za czystą formalność i brak jego faktycznego przeprowadzenia w żaden sposób nie wskazywał na istnienie jakichkolwiek przeciwwskazań do dalszego zatrudniania tych osób. w tym sensie – jak wskazywał oskarżony – poszedł on pracodawcy na rękę wystawiając zaświadczenia bez faktycznego przebadania pracowników. W późniejszym czasie oskarżony podkreślał, że nie było pomiędzy nim a właścicielami firmy porozumienia co do wspólnego popełnienia przestępstwa i żałuje jedynie, że nie dopilnował, aby pracownicy w późniejszym czasie zgłosili się na badania, tak jak to wcześniej zostało ustalone.

Analizując wyjaśnienia oskarżonego P. K. (1) należy uznać je za wiarygodne w części odnoszącej się do faktu zaniechania faktycznego wykonania badań lekarskich świadków, przy jednoczesnym wystawieniu zaświadczeń niezgodnie z prawdą potwierdzających ich przeprowadzenie. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego pozostawały spójne i konsekwentne. Natomiast osobista ocena dopuszczalności tego sposobu załatwienia sprawy przedstawiona przez oskarżonego winna być rozpatrywana wyłącznie w kategoriach jego linii obrony, tym bardziej, że motywację, jaką kierował się on w tym zakresie oraz ustalenia z właścicielami firmy (...) oskarżony przedstawiał w sposób zmienny i niekonsekwentny. Za najbardziej miarodajne uznał Sąd wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na etapie postępowania przygotowawczego jako najbardziej szczegółowe i szczere.

Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie czynów przypisanych oskarżonym M. S. (2), E. S. (2) i K. W. (2) Sąd również oparł się na dokumentacji pracowniczej obejmującej stwierdzające nieprawdę zaświadczenia o odbyciu przez poszczególnych pracowników szkoleń z zakresu bhp oraz na zeznaniach osób, których dotyczyły te dokumenty. Podobnie jak w wyżej opisanych przypadkach dotyczących zaświadczeń lekarskich, pracownicy, których dotyczyły wystawione dokumenty stanowczo stwierdzali, że nie uczestniczyli w przedmiotowych szkoleniach, a przedstawionych im do wglądu zaświadczeń albo w ogóle nigdy nie widzieli, albo podpisywali przedłożone przez księgową M. S. (1) druki protokołów szkoleń faktycznie w nich nie uczestnicząc. Tego rodzaju okoliczności wynikają z zeznań świadków: K. W. (1), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1), J. M. (1), K. K. (1), P. C. (1), M. P. (1), R. P., K. D. (1), M. R. (2), J. B. (1), P. S. (1), I. Z. (1), E. S. (3). Jako niewiarygodne w tym kontekście zostały ocenione wyjaśnienia wymienionych trojga oskarżonych co do faktu przeprowadzenia wspomnianych szkoleń, jak też co do okoliczności ich przeprowadzenia. Oskarżony K. W. (2) w ogóle nie kojarzył współoskarżonych G. E. i E. M. i prowadzonych przez nich firm, w których miał prowadzić szkolenia. Wskazywał, że jego rola w związku z zatrudnieniem w firmie (...) ograniczała się do przeprowadzenia wykładu i w dalszej kolejności – egzaminu, a następnie podpisania zaświadczenia przygotowanego przez jego pracodawczynię. Z kolei oskarżone M. S. (2) i E. S. (2) powoływały się w swych wyjaśnieniach na to, że nigdy nie wystawiały zaświadczeń stwierdzających nieprawdę co do faktu przeprowadzenia szkoleń, natomiast wykłady były prowadzone dla pracowników wg listy przygotowanej przez pracodawcę. Jednocześnie z wyjaśnień oskarżonych wynika, że nie prowadzili oni żadnych rejestrów wystawionych zaświadczeń, ani w inny sposób ich nie dokumentowali. Okolicznościom powołanym przez oskarżonych przeczą zeznania świadków, które z przyczyn wyżej już omówionych Sąd ocenił jako wiarygodne. Należy zauważyć, że stan osobowy przedsiębiorstw, w których zatrudnieni byli pokrzywdzeni pracownicy liczył po ok. kilkanaście osób, zatem niemożliwym jest, aby świadkowie nie zapamiętali choćby jednego szkolenia, w którym mieli brać udział, czy to indywidualnie, czy też grupowo. Przy takiej liczebności potencjalnych kursantów dziwi stwierdzenie oskarżonych, że nie kontrolowali i nie interesowali się czy liczba osób faktycznie uczestniczących w szkoleniu jest zgodna z zadeklarowaną przez pracodawcę. Linię obrony oskarżonych potwierdzała natomiast świadek M. S. (1), jednak wobec sprzeczności jej relacji z zeznaniami innych pracowników oraz uwzględniając rolę, jaką ta świadek odgrywała w organizacji inkryminowanego procederu, jej zeznania Sąd ocenił jako niewiarygodne. W tej sytuacji wyjaśnienia wymienionych oskarżonych, sprowadzające się de facto do zaprzeczenia inkryminowanym okolicznościom, Sąd uznał za będące wyrazem obranej przez nich linii obrony, uprawnionej, acz nieodzwierciedlającej faktycznego stanu rzeczy i zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że zarzuty przedstawione oskarżonym nie dotyczą wszystkich pracowników i całokształtu dokumentacji odnoszącej się do szkoleń z zakresu bhp, jakie miały się odbywać w firmach (...). Część przesłuchanych pracowników, nie będących pokrzywdzonymi w tej sprawie zeznała, że zostali przeszkoleni w tej materii przez oskarżonych. Pozwala to na wysnucie przypuszczenia, że jakieś szkolenia we wskazanych firmach jednak się odbywały, przynajmniej co do części pracowników. Nie zmienia to jednak faktu, że pracownicy wymienieni w zarzutach takich szkoleń faktycznie nie przeszli, podobnie jak nie byli poddani badaniom lekarskim przeprowadzonym przez P. K. i I. G..

Czyny zarzucane i w efekcie przypisane oskarżonym G. E. (1) i E. M. (1) częściowo stanowiły pochodną zarzutów przedstawionych pozostałym oskarżonym. Wymienieni oskarżeni byli właścicielami i osobami zarządzającymi firmami (...), E. i (...) oraz podejmującymi w związku z tym wszelkie decyzje odnośnie funkcjonowania tych przedsiębiorstw. Z wyjaśnień oskarżonych wynikało, że wobec zlecenia prowadzenia spraw pracowniczych, w tym szkoleń bhp, zewnętrznej firmie, uznają się oni za zwolnionych od odpowiedzialności za przestrzeganie obowiązujących w tym zakresie przepisów. Oskarżeni powoływali się na swoją niewiedzę co do tego, że pracownicy ich przedsiębiorstw nie byli faktycznie poddawani obowiązkowym badaniom lekarskim oraz szkoleniom z zakresu bhp, stwierdzając, że organizowaniem badań i szkoleń zajmowały się E. S. (2) i M. S. (2), zaś skierowania dla pracowników były przekazywane przez księgową. Jednocześnie oskarżony G. E. wskazywał, że na podstawie ustnego porozumienia między nim a E. M. to ten drugi oskarżony miał zajmować się sprawami pracowniczymi. Wyjaśnieniom oskarżonych w tym zakresie Sąd odmówił wiary w związku z ich sprzecznością z pozostałymi dowodami przeprowadzonymi w toku rozprawy. Przede wszystkim należy wskazać, że założenie, że E. M. (1) miał być odpowiedzialny w firmach za sprawy pracownicze stoi w sprzeczności z twierdzeniem, że pełną odpowiedzialność za tą sferę funkcjonowania firmy oskarżeni scedowali na wynajęte firmy prowadzone przez M. S. (2) i E. S. (2), pozostawiając im w tym zakresie w pełni wolną rękę i nie interesując się rodzajem podejmowanych przez oskarżone czynności. Nadto nie pozostawia wątpliwości, że obaj oskarżeni byli osobami zarządzającymi spółkami zatrudniającymi pracowników i w tym sensie każdorazowo reprezentowali pracodawcę i w istocie podejmowali wszelkie czynności z zakresu prowadzenia przedsiębiorstwa – zarówno w sferze gospodarczej, jak i z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników (nawiązywanie i rozwiązywanie umów, określanie regulaminów pracy, odnośnie funduszu socjalnego, o którego likwidacji na mocy decyzji właścicieli firmy świadkowie zeznawali). Zgodnie z art. 3 kp pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Z kolei art. 3 ¹ § 1 kp stanowi, że za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona do tego osoba. Dokumenty rejestrowe spółki (...) oraz zeznania pracowników tych firm wskazują, że obaj oskarżeni byli osobami uprawnionymi do reprezentacji tych firm. Z zeznań świadków (przesłuchanych w sprawie pracowników) wynika również, że obaj oskarżeni aktywnie wykonywali uprawnienia zarządcze w ramach tych przedsiębiorstw. Szczególnie znamienne są w tym zakresie zeznania pracowników dotyczące okoliczności zmiany regulaminów pracy i wynagradzania oraz likwidacji funduszu socjalnego, a także odnoszące się do okoliczności potrącenia pracownikom magazynu wynagrodzeń o kwoty mające zrównoważyć wartość stwierdzonego niedoboru, jak też do okoliczności potrąceń należności z tytułu ekwiwalentu za odzież roboczą, wskazujące na wiodącą w tym zakresie rolę E. M. (1). Jednocześnie np. z okoliczności wystawienia zakwestionowanych zaświadczeń lekarskich przez P. K. wynika, że w tej sprawie kontaktował się z nim wyłącznie oskarżony G. E., który również przekazał P. C. i K. W., że nie muszą zgłaszać się na badania. Tego rodzaju ustalenia przeczą twierdzeniom oskarżonych, że jedynie E. M. miał się zajmować sprawami pracowniczymi. Zdaniem Sądu powołane dowody wskazują raczej, że oskarżeni musieli współdziałać w omawianym zakresie i co najmniej mieć wiedzę na temat podejmowanych przez każdego z nich działań, podobnie jak i wiedzę na temat czynności podejmowanych przez M. S. (2) i E. S. (2) odnośnie organizacji szkoleń pracowniczych – a ściślej: co do zaniechania przeprowadzenia co najmniej części z nich. Nielogiczne i pozostające sprzeczności z doświadczeniem życiowym wydaje się twierdzenie, że obaj oskarżeni mieliby być pozbawieni świadomości tego, że wskutek działań wynajętej przez nich firmy dochodzi do poświadczania nieprawdy w dokumentacji pracowniczej. Trudno również zaakceptować założenie, że tego rodzaju działań, jakie wynikają przecież jednoznacznie z zeznań pracowników, których dotyczyły zakwestionowane dokumenty, oskarżone M. S. i E. S. miałyby się dopuszczać z własnej inicjatywy, bez porozumienia z przedstawicielami pracodawcy, współpracując w tym zakresie jedynie z księgową M. S. (1).

Okoliczności dotyczące dokonania przez E. M. (1) potrąceń wynagrodzeń pracowników magazynu o równowartość stwierdzonego niedoboru oraz należności z tytułu ekwiwalentu za odzież roboczą Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków: P. B. (1), B. S. (1), J. L. (1), W. S. (1), J. M. (1), K. K. (1), R. G. (1) i J. Ł. (1). W odniesieniu do zeznań wymienionych świadków w pełni zachowują aktualność wcześniejsze rozważania co do przyczyn, dla których zostały one uznane za wiarygodne. należy raz jeszcze podkreślić, że relacje poszczególnych świadków korespondują ze sobą nawzajem, są spójne i logiczne. Brak jest realnych podstaw do stwierdzenia, że świadkowie z jakichkolwiek przyczyn mieliby podawać okoliczności niezgodne z prawdą. Wyjaśnienia oskarżonego sprowadzające się do zaprzeczenia okolicznościom podawanym przez świadków Sąd uznał za niewiarygodne i potraktował je w kategoriach obranej przez niego linii obrony.

Odnośnie oceny prawnej zachowań oskarżonych:

Oceniając ustalone zachowanie oskarżonego P. K. (1) w kategoriach realizacji znamion ustawowych czynu zabronionego Sąd podzielił pogląd oskarżyciela publicznego, iż wystawiając zaświadczenia o przeprowadzeniu badań okresowych K. W. (1), Z. Z. (1), M. P. (1), M. Z. (1), J. Ł. (1), B. S. (1), J. L. (1) i P. C. (1), które faktycznie nie miały miejsca oraz pobierając z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie wskazanej w wyroku, oskarżony dopuścił się występku z art. 271 § 3 kk. Zaświadczenia sporządzone przez oskarżonego stanowią dokumenty w rozumieniu art. 115 § 14 kk – jako nośniki informacji ze względu na swoją treść stanowiące dowody okoliczności mających znaczenie prawne, stwierdzające – stosownie do przepisów prawa pracy – zdolność pracowników do wykonywania pracy, decydującą o możliwości ich dopuszczenia do jej wykonywania. Nie ulega wątpliwości, ze oskarżony jako kwalifikowany lekarz – specjalista medycyny pracy był osobą uprawnioną do ich wystawienia w zakresie swoich kompetencji, a także, że okoliczności w nich stwierdzone były niezgodne z prawdą w tym sensie, że zaświadczenia potwierdzały nie tylko zdolność pracowników do wykonywania pracy, ale i fakt przeprowadzenia badania, który był wyłączną podstawą dokonania tego rodzaju stwierdzenia. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało natomiast, jak już zostało to wyżej omówione, że badania takie nie zostały przez oskarżonego przeprowadzone, zatem okoliczności, których zaistnienie stwierdzały omawiane dokumenty, nie miały w ogóle miejsca. Bez znaczenia dla oceny prawnej zachowania oskarżonego P. K. (1) pozostaje natomiast kwestia, czy uprzednio przeprowadzone badania pracowników zachowywały nadal ważność, czy potrzeba ich aktualizacji, wynikająca ze zmiany pracodawcy w trybie art. 23 kp, miała wyłącznie charakter formalny.

Na popełnienie tego przestępstwa przez oskarżonego złożyło się kilka jednorodzajowych zachowań podjętych w ciągu dwóch dni, a więc w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, obejmującego wolę sporządzenia zaświadczeń bez faktycznego przeprowadzenia badań. Powyższe okoliczności uzasadniały zakwalifikowanie czynu oskarżonego jako dokonanego w warunkach przestępstwa ciągłego (art. 12 kk).

Powyższe uwagi należy w pełni odnieść również do czynów z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk przypisanych oskarżonej I. G. (1). W stosunku do czynu zarzucanego jej w akcie oskarżenia Sąd dostrzegł potrzebę modyfikacji jego opisu i ostatecznej kwalifikacji prawnej. Z ustaleń faktycznych wynika bowiem, że oskarżona w okresie pomiędzy lipcem 1997 roku a październikiem 2002 roku kilkakrotnie wystawiała stwierdzające nieprawdę zaświadczenia potwierdzające fakt wykonania badań okresowych i wstępnych pracowników zatrudnionych w firmie (...). W 1997 roku oskarżona wystawiła zaświadczenia datowane na: 7.07.1997 r., 2.09.1997 r., 3.12.1997 r.; następnie w 1998 roku – w dniach 13.01.1998 r., 10.07.1998 r., 2.10.1998 r.; w 1999 roku – w dniach 30.06.1999 r., 15.12.1999 r.; w 2000 roku – w dniach 3.01.2000 r., 3.04.2000 r., 9.05.2000 r., 22.08.2000 r., 2.10.2000 r.; w 2001 roku – w dniach 29.06.2001 r., 4.08.2001 r., 1.10.2001 r., 8.10.2001 r., 22.10.2001 r., 19.11.2001 r., 28.12.2001 r., natomiast w 2002 roku – w dniach 4.01.2002 r., 3.04.2002 r., 9.05.2002 r., 22.08.2002 r., 2.10.2002 r., 10.10.2002 r. Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd uznał, że wystawiając zakwestionowane zaświadczenia w kolejnych latach oskarżona każdorazowo dopuszczała się przestępstwa, które ze względu na stosunkowo krótkie odstępy czasu dzielące poszczególne tego rodzaju zachowania należy zakwalifikować jako występek z art. 271 § 3 kk popełniony w warunkach czynu ciągłego. Sąd uznał, że należy w tym wypadku przypisać oskarżonej działanie w ramach z góry powziętego zamiaru, na którego istnienie wskazuje mechanizm działania sprawczyni – o ile z materiału dowodowego w postaci zeznań świadków wynika, że oskarżony K. faktycznie zbadał kilku pracowników, o tyle w odniesieniu do I. G. (1) zakwestionowana została praktycznie całość sporządzonej przez nią dokumentacji. O istnieniu takiego zamiaru co do poświadczania nieprawdy w zakresie przeprowadzania badań pracowników i wydawania stosownych zaświadczeń w sposób planowy można wnosić zatem w oparciu o liczbę wystawionych przez oskarżoną zaświadczeń, jak też pośrednio w oparciu o zeznania świadka M. S., z których wynika, że na jej prośbę oskarżone S. i S. bez problemu załatwiły jej zaświadczenia lekarskie bez przeprowadzenia badań. Tego rodzaju okoliczność wskazuje, że proceder ten nie stwarzał żadnych problemów i był traktowany jako naturalny przez osoby zaangażowane weń.

Poszczególne czyny z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk Sąd zakwalifikował łącznie jako dokonane w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk, uznając za spełnione przesłanki tego rodzaju kwalifikacji określone w tym przepisie. W ocenie Sądu nie następuje w takim wypadku przekroczenie granic zarzutu, gdyż w całości zostały zachowane granice przedmiotowe i podmiotowe zarzucanego oskarżonej przestępstwa. Sąd orzekający w aktualnym składzie w pełni podziela poglądy prawne wyrażane wielokrotnie przez Sąd Najwyższy, zgodnie z którymi: „nie wychodzi poza granice skargi uprawnionego oskarżyciela zamieszczenie w opisie czynu przypisanego przez sąd orzekający odmiennych niż w czynie zarzuconym ustaleń odpowiadających znamionom ustawowym przestępstwa, a nawet inaczej precyzujących czas i miejsce jego popełnienia. Sąd nie jest przecież związany opisem czynu zarzucanego, a po wyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności, może i powinien nadać mu w wyroku dokładne określenie, które może odbiegać od opisu przyjętego w akcie oskarżenia” (vide postanowienie Sądu Najwyższego z 19 października 2006 roku, sygn. akt II KK 246/06) oraz: „nie dochodzi do wyjścia poza granice oskarżenia, jeżeli w czynie przypisanym oskarżonemu w wyroku skazującym zamieszczono, choćby w innej formule jurydycznej opis tej samej czynności wykonawczej, skierowanej do tego samego przedmiotu, a więc podstawowe elementy określające fakt główny, który uzasadniał wystąpienie z oskarżeniem. W takim przypadku nawet odmienne ustalenie Sądu co do własności czynności wykonawczej, prowadzące do innej niż w akcie oskarżenia kwalifikacji prawnej przestępstwa, charakteryzujące się innym także przedmiotem ochrony, nie narusza tożsamości czynu zarzucanego i przypisanego, stanowiącej warunek orzekania w granicach skargi uprawnionego oskarżyciela” (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 2 kwietnia 2003 roku, sygn. akt V KK 281/02).

Z uwagi na przyjęcie w odniesieniu do kwalifikacji czynów przypisanych oskarżonej I. G. (1) opisanej wyżej konstrukcji prawnej ciągu przestępstw oraz wobec faktu, że dwaj z pokrzywdzonych pracowników – M. M. (1) i M. G. (1) – skorzystali z prawa odmowy zeznań w niniejszej sprawie, w zakresie zarzucanych oskarżonej zachowań, które miałyby polegać na poświadczeniu w zaświadczeniach lekarskich dotyczących tych osób nieprawdy co do przeprowadzenia ich badan lekarskich, Sąd orzekł o uniewinnieniu oskarżonej, a to wobec braku dowodów pozwalających na przyjęcie, że w tym zakresie oskarżona dopuściła się przestępstwa. Istniejące w tej części wątpliwości co do sprawstwa oskarżonej nie dają się usunąć w inny sposób, wobec czego stosownie do treści art. 5 § 2 kpk należało je interpretować na korzyść oskarżonej.

Analizując dokumenty opisane w pkt. III aktu oskarżenia (k. 738, 744, 731, 706, 721, 720, 718, 708, 724, 735, 732, 689, 710, 699, 690, 709, 703) Sąd stwierdził, że żaden z nich nie został sygnowany podpisem oskarżonej M. S. (2), której zarzucono wystawienie przedmiotowych zaświadczeń. Zostały one natomiast podpisane przez oskarżoną E. S. (2). Wobec treści wyjaśnień obu wymienionych oskarżonych zaprzeczających swemu sprawstwu oraz zeznań świadków, którzy nie potrafili odnieść się do autorstwa poszczególnych dokumentów, brak było dowodów jednoznacznie wskazujących na popełnienie przez oskarżoną M. S. (2) zarzucanego jej czynu. Konsekwencją powyższego ustalenia musiało być rozstrzygnięcie uniewinniające oskarżoną w tym zakresie.

W zakresie czynów zarzucanych oskarżonym K. W. (2) i M. S. (2) (pkt IV i V aktu oskarżenia) Sąd opierając się na omówionych wyżej dowodach w postaci dokumentów i zeznań świadków ustalił, że w okresie od 5 marca 2003 roku do 11 maja 2005 roku oskarżeni kilkakrotnie wystawili stwierdzające nieprawdę zaświadczenia o ukończeniu przez wymienione w nich osoby szkoleń w zakresie bhp. Wbrew treści zarzutów przedstawionych obojgu oskarżonym, poszczególne ich zachowania w tym zakresie, podejmowane w ramach z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu (kilka dni do kilku miesięcy), należało zdaniem Sądu potraktować jako odrębne przestępstwa z art. 271 § 3 kk dokonane każdorazowo w ramach czynu ciągłego (art. 12 kk). Kolejne czyny były bowiem przez oskarżonych popełnione: 1) w dniach 5.03.2003 r. i 6.03.2003 r., 2) 2.10.2003r. oraz 6 i 7.01.2004 r., 3) 15.12.2004 r., 5.02.2005 r., 12.04.2005 r. i 11.05.2005 r. – zatem w kilkudniowych ewentualnie maksymalnie dwu- trzymiesięcznych odstępach czasu, co pozwala na przyjęcie w odniesieniu do poszczególnych zachowań konstrukcji czynów ciągłych. Z kolei poszczególne czyny z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk należało zakwalifikować jako popełnione w ramach ciągu przestępstw (art. 91 § 1 kk). W tym zakresie pełni zachowuje aktualność argumentacja odnośnie zasadności i dopuszczalności przyjęcia takiej kwalifikacji powołana wyżej w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonej I. G. (1).

Odnośnie czynów zarzucanych oskarżonej E. S. (2) Sąd zmodyfikował ich opis i kwalifikację prawną przypisując jej dwukrotnie (pkt. VI i VII wyroku) sprawstwo i winę w zakresie występków z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk. Ustalenia faktyczne poczynione odnośnie tej oskarżonej, podobnie jak w przypadku oskarżonych M. S. (2) i K. W. (2), pozwoliły na stwierdzenie, że oskarżona w dniu 25.01.1997 r. poświadczyła nieprawdę co do faktu przeprowadzenia szkoleń w zakresie bhp odnośnie K. W. (1) i B. S. (1), wystawiając zaświadczenia dotyczące tych pracowników. Następnie w dniu 11.03.1998 r. oskarżona na tej samej zasadzie wystawiła zaświadczenia dotyczące J. B. (2) i J. P. (1). Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonej w tym zakresie popełnienie jednego przestępstwa z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk, jednak zdaniem Sądu ponad roczny odstęp czasu pomiędzy poszczególnymi zachowaniami oskarżonej wyklucza potraktowania go jako krótkiego w rozumieniu art. 12 kk, co uzasadniało zakwalifikowanie tych zachowań jako dwóch odrębnych przestępstw z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd ustalił nadto, że oskarżona E. S. (2) w dniu 8.02.2000 r. wystawiła zaświadczenia odnoszące się do K. W. (1), B. S. (1), Z. Z. (1), J. Ł. (1), W. S. (1), J. K. (3), J. B. (2), R. G. (1), J. P. (1). Następnie w dniach 4.10.2000 r. i 4.01.2001 r. oskarżona sporządziła zaświadczenia dotyczące J. M. (1), K. K. (1) i P. C. (1). Odstęp 3 miesięcy pomiędzy podjęciem poszczególnych czynności sprawczych można zdaniem Sądu traktować jako „krótki” w rozumieniu art. 12 kk. Kolejne zachowania przestępcze oskarżonej zostały podjęte przez nią w zakresie dokumentów dotyczących M. P. (1) (7.02.2002 r.), R. P., K. D. (1), M. R. (2) (4.04.2002 r.) oraz J. B. (1) (29.05.2002 r.). Ponownie jedno- i dwumiesięczne odstępy czasu pomiędzy wystawieniem poszczególnych zaświadczeń Sąd uznał za „krótkie” w znaczeniu wystarczającym dla przyjęcia, że zachowania te realizowały znamiona czynów ciągłych. Poszczególne przypisane oskarżonej w tym układzie przestępstwa z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 12 kk Sąd potraktował jako dokonane w warunkach ciągu przestępstw, kierując się tymi samymi względami, co wyżej opisane w odniesieniu do innych oskarżonych.

Oceniając pod kątem realizacji znamion czynu zabronionego ustalone w niniejszej sprawie zachowanie oskarżonych E. M. (1) i G. E. (1) Sąd doszedł do wniosku, że oskarżonym należy przypisać sprawstwo i winę w zakresie występków z art. 218 § 1a kk w zw. z art. 12 kk. Przypisując oskarżonym te czyny w pkt. IX wyroku Sąd omyłkowo odwołał się do czynów zarzucanych oskarżonym w pkt. VI – X oraz XIII – XVII części wstępnej wyroku (aktu oskarżenia), zamiast do czynów opisanych w pkt. VI – X oraz XIII – XIX części wstępnej wyroku, jednak z opisu czynów przypisanych oskarżonym z tej części orzeczenia jednoznacznie wynika, że obejmuje on również zachowania będące przedmiotem zarzutów sformułowanych wobec E. M. (1) w pkt. XVIII i XIX aktu oskarżenia.

W ocenie Sądu oskarżeni swoim postępowaniem polegającym na braku zapewnienia wskazanym w treści wyroku (pkt. IX ppkt 1 i 2) pracownikom obowiązkowych badan lekarskich oraz szkoleń z zakresu bhp, a jednocześnie akceptując wystawienie przez kompetentne w tym zakresie osoby stwierdzających nieprawdę zaświadczeń co do odbycia tychże szkoleń i badań oraz włączenie tych dokumentów do akt pracowniczych, dopuścili się naruszenia praw pracowniczych pokrzywdzonych. Obowiązek poddania pracowników wstępnym i okresowym badaniom lekarskim statuuje przepis art. 229 § 1 kp. Stosownie do treści § 4 tego przepisu pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Obowiązki pracodawcy w tym zakresie są jednymi z ważniejszych obowiązków pracodawcy w sferze bhp, a ich realizacja warunkuje dopuszczenie pracownika do pracy. Obciążają one każdego pracodawcę, niezależnie od typu pracodawcy oraz liczby i celu zatrudnienia pracowników i są skorelowane z drugostronnym uprawnieniem pracowników do zapewnienia im bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Z kolei kwestię obowiązkowych szkoleń z zakresu bhp normuje przede wszystkim przepis art. 237 ³ kp, z którego § 1 wynika, że pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z kolei z § 2 cytowanego przepisu pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Zgodnie z § 3 szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy. Również w tym zakresie wskazanym obowiązkom pracodawcy odpowiadają prawa pracownicze do udziału w szkoleniach mających na celu uzyskanie wiedzy z dziedziny bhp dla potrzeb bezpiecznego funkcjonowania w środowisku pracy.

Brak realizacji przez oskarżonych wymienionych wyżej obowiązków zdaniem Sądu stanowił naruszenie praw pracowniczych. Należy pamiętać, że podmiotem naruszania praw pracowniczych, o których mowa w art. 218 § 1a kk, może być jedynie pracodawca lub osoba odpowiedzialna w zakładzie pracy za sprawy związane z zatrudnieniem, kształtowaniem warunków pracy lub za ubezpieczenie pracowników (tj. pracodawca będący osobą fizyczną, organ zarządzający daną jednostką organizacyjną lub wyznaczona przez niego osoba - art. 3 i 31 kp). Jak już wcześniej wskazano oskarżeni z racji wykonywania uprawnień właścicielskich w firmie (...) oraz z racji pełnienia funkcji członków zarządu spółek (...) sp.j. oraz (...) sp. z o.o. byli pracodawcami lub osobami reprezentującymi pracodawcę, zatem mogą być uznani za sprawców omawianego typu przestępstwa.

Odnośnie oskarżonego E. M. (1) w ocenie Sądu w zakres przypisanego mu występku z art. 218 § 1 a kk należało włączyć zachowania objęte zarzutami opisanymi w pkt. XVIII i XIX aktu oskarżenia. W zakresie pierwszego z tych zarzutów Sąd nie podzielił poglądu oskarżyciela publicznego co do opisu i kwalifikacji prawnej zachowania oskarżonego. Oskarżonemu zarzucono bowiem popełnienie występku z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 218 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na szkodę B. S. (1) co do kwoty 977 zł, W. S. (1) co do kwoty 804 zł, J. M. (1) co do kwoty 753 zł oraz J. Ł. (1) co do kwoty 694,70 zł. Zarzucanego mu w tym zakresie czynu oskarżony miałby się dopuścić poprzez doprowadzenie wymienionych pracowników do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd w ten sposób, że po przedłożeniu im do podpisania listy płac za miesiąc maj 2006 roku i złożeniu przez nich podpisów stanowiących pokwitowanie wynagrodzenia za pracę nie wypłacił im wynagrodzenia za ten miesiąc. Zdaniem Sądu mimo, że na podstawie dowodów z uznanych za wiarygodne zeznań wymienionych pracowników ustalono, że opisane zachowanie oskarżonego istotnie miało miejsce, tego rodzaju kwalifikacja nie mogła się ostać. Zdaniem Sądu do momentu wypłacenia pracownikom wynagrodzenia nie mogli oni nim faktycznie niekorzystnie rozporządzić, natomiast przysługiwało im wobec pracodawcy roszczenie o jego wypłatę. Wymienieni w zarzucie pracownicy nie dokonali na rzecz E. M. (1) niekorzystnego z ich punktu widzenia rozporządzenia mieniem, które obejmuje czynność pokrzywdzonego powodującą skutki majątkowe o charakterze rzeczowym lub obligacyjnym. W orzecznictwie podkreśla się, że konstrukcja oszustwa poprzez wykorzystanie znamienia "doprowadza" jako charakteryzującego właściwą czynność sprawczą, która realizowana być może przez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, zakłada istnienie związku przyczynowego między zachowaniem sprawcy a zachowaniem pokrzywdzonego i rezultatem w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez tego ostatniego. Podstawą odpowiedzialności karnej jest złożone zachowanie sprawcy i pokrzywdzonego, wzajemna aktywność sprawcy i pokrzywdzonego. Nie jest zatem możliwe popełnienie oszustwa przez niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego, które dokonuje się gdy sprawca dokonuje określonych czynności bez wiedzy i woli pokrzywdzonego (por. wyrok SN z 15 listopada 2002 r., IV KKN 618/99, LEX nr 75460). Istotnym elementem rozporządzenia mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. jest dobrowolność, przez co rozumieć należy zachowanie, które realizowane jest przez rozporządzającego w wyniku podjęcia przez niego decyzji dotyczącej mienia w oparciu o określone przesłanki, co do których rozporządzający pozostaje w błędzie. W przypadku oszustwa pokrzywdzony dokonuje określonej czynności rozporządzającej zgodnie z własną wolą, i w przeciwieństwie do pozostałych przestępstw przeciwko mieniu, do pogorszenia sytuacji majątkowej przy oszustwie nie dochodzi wbrew woli rozporządzającego, niejako przymusowo (co jest elementem konstytutywnym dla kradzieży, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego). Dobrowolność, rozumiana jako swobodna decyzja stanowiąca podstawę rozporządzenia, jest jednym z konstytutywnych elementów oszustwa. Znamię "doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem" nie jest spełnione w sytuacji, gdy sprawca uzyskuje korzyść majątkową w wyniku samodzielnego działania, a tak było w okolicznościach niniejszej sprawy, gdy pokrzywdzeni kwitując odbiór wynagrodzeń na przedłożonej im przez oskarżonego liście płac byli przeświadczeni, że potwierdzają ich odbiór w pełnej wysokości, nie zaś w kwotach pomniejszonych o ustaloną przez oskarżonego wartość stwierdzonego niedoboru.

Zasady odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie normują przepisy art. 114-122 kp, a nadto rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 października 1975 r. w sprawie warunków odpowiedzialności materialnej pracowników za szkodę w powierzonym mieniu (Dz.U.1996, nr 143, poz. 662) oraz z dnia 4 października 1974 r. w sprawie wspólnej odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone mienie (Dz.U.1996, nr 143 poz. 663). Obowiązujące w tym zakresie normy nie dawały podstaw do dokonania przez oskarżonego E. M. jednostronnego potrącenia równowartości szkody wyrządzonej stwierdzonym niedoborem magazynowym. Naprawienie szkody przez pracownika może w takim wypadku następować bądź na podstawie ugody zawartej z pracodawcą, bądź też na mocy orzeczenia sądu na skutek powództwa pracodawcy. Pracownik może na żądanie pracodawcy wpłacić dobrowolnie odszkodowanie w wysokości podanej przez pracodawcę lub wynikającej z ugody (art. 121 kp). Gdy odmawia realizacji ugody, pracodawcy przysługuje uprawnienie z art. 121 ¹ kp. Jeżeli pracownik nie wpłaca dobrowolnie żądanego odszkodowania, pracodawca w celu jego uzyskania musi wystąpić na drogę sądową. Odszkodowanie może być potrącone bez tytułu wykonawczego tylko za pisemną zgodą pracownika, gdyż reguły dokonywania potrąceń z wynagrodzenia normują art. 87 i 91 kp (por. Jaśkowski K., Maniewska E. Kodeks pracy. Komentarz. Ustawy towarzyszące z orzecznictwem. Europejskie prawo pracy z orzecznictwem. Tom I. WKP, 2012). Z ustaleń faktycznych poczynionych w niniejszej sprawie nie wynika, aby pokrzywdzeni taką zgodę wyrazili, wobec czego działanie oskarżonego polegające na dokonaniu opisanego potrącenia przysługujących im wynagrodzeń o kwoty niedoboru było bezpodstawne i naruszało prawa pracownicze pokrzywdzonych.

Jako stanowiące element naruszenia praw pracowniczych Sąd ocenił działanie oskarżonego E. M. polegające na braku wypłacenia pracownikom: P. B. (1), B. S. (1), J. L. (1), W. S. (1), J. M. (1), K. K. (1), R. G. (1), J. Ł. (1) należnych im świadczeń z tytułu ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej i odzież roboczą za rok 2000 w kwocie po 441 zł. Podobnie jak w opisanym wyżej przypadku pracownicy pokwitowali na wykazie pobranie świadczenia w pełnej wysokości, jednak faktycznie zostało im ono wypłacone w kwotach pomniejszonych o 200 zł.

Znamieniem występku z art. 218 § 1a kk jest złośliwość lub uporczywość w zakresie naruszania praw pracownika wynikających ze stosunku pracy. W niniejszej sprawie ustalenia Sądu pozwalają na stwierdzenie, że przedstawione wyżej zachowania obu oskarżonych realizowały znamię uporczywości w rozumieniu omawianego przepisu. Zgodnie z poglądami orzecznictwa i doktryny pojęcie uporczywości zawiera w sobie wielokrotność uchylania się od wykonania powinności, tzn. zachowanie sprawcy albo ma trwać przez pewien czas, albo powtarzać się kilkakrotnie, a dodatkowo musi zawierać także świadomość niweczenia tym możliwości osiągnięcia stanu założonego przez prawo (postanowienie SA w Krakowie z dnia 13 grudnia 2000 r., II AKz 289/00, KZS 2000, z. 12, poz. 28). Poszczególne naruszenia samodzielnie mogą realizować znamiona jednego z wykroczeń przeciwko prawom pracownika z kodeksu pracy. Nie jest konieczne dla realizacji tego znamienia, by pracownik domagał się realizacji swoich uprawnień czy też wyrażał wobec nich sprzeciw (tak: W. Wróbel w: Zoll A. (red.), Barczak-Oplustil A., Bogdan G., Ćwiąkalski Z., Dąbrowska-Kardas M., Kardas P., Majewski J., Raglewski J., Rodzynkiewicz M., Szewczyk M., Wróbel W. – Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 kk, Zakamycze, 2006). Powyższe poglądy mają pełne odniesienie do okoliczności ustalonych w niniejszej sprawie. opisane zachowania oskarżonych były rozciągnięte w czasie kilku lat funkcjonowania powadzonych przez nich kilku kolejnych przedsiębiorstw, miało charakter powtarzalny i świadomy. Wpisywało się też w pewną regułę prowadzenia firmy przez oskarżonych, zakładającą ignorowanie niektórych obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy na pracodawcę wobec pracowników. Należy przy tym zauważyć, że naruszenie przez oskarżonych tych norm co do zasady nie uderzało bezpośrednio w pracowników w tym sensie, że poza dwoma przypadkami związanymi z potrąceniem należnych części pracowników świadczeń, nie naruszało ich interesów ekonomicznych związanych z zatrudnieniem, zatem nie było odbierane jako szczególnie dotkliwe. W tym też sensie nie było odbierane przez pracowników jako stanowiące naruszenie ich praw wynikających ze stosunku pracy. W tym kontekście zrozumiałe wydaje się stwierdzenie części świadków, że nie czują się pokrzywdzeni przez oskarżonych. Okoliczność ta nie miała jednak wpływu na ustalenia co do odpowiedzialności karnej obu oskarżonych.

Za popełnienie przypisanych oskarżonym czynów Sąd wymierzył:

1.  oskarżonemu P. K. (2) karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  oskarżonej I. G. (1) karę roku pozbawienia wolności,

3.  oskarżonej M. S. (2) karę roku pozbawienia wolności,

4.  oskarżonemu K. W. (2) karę roku pozbawienia wolności,

5.  oskarżonej E. S. (2) za każdy z przypisanych czynów kary jednostkowe oraz karę łączną w wymiarze roku pozbawienia wolności,

6.  oskarżonemu G. E. (1) karę roku pozbawienia wolności,

7.  oskarżonemu E. M. (1) karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu orzeczone kary pozostają adekwatne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości przestępstw popełnionych przez oskarżonych, których zachowania zostały podjęte na szkodę dużej liczby osób, były w większości przypadków rozciągnięte w czasie i powtarzalne. Czyny popełnione przez oskarżonych P. K. (1) i I. G. (1) oraz M. S. (2), E. S. (2) i K. W. (2) wykraczały przeciwko wiarygodności dokumentów stanowiących dokumentację pracowniczą, przestępstwa popełnione przez oskarżonych lekarzy medycyny pracy dodatkowo naruszały zaufanie do ich bezstronności i kompetencji. Czyny przypisane oskarżonym E. M. i G. E. w istotny sposób naruszały wielorakie prawa pracownicze znacznej liczby osób, a zachowania dodatkowo ustalone odnośnie pierwszego z nich spowodowały realną szkodę majątkową pokrzywdzonych. Przypisanych im czynów oskarżeni dopuścili się zdaniem Sądu z pełną świadomością naruszenia prawa i z premedytacją w tym zakresie. Jednocześnie należy mieć na względzie, że żadna z oskarżonych osób nie była dotychczas karana sądownie, oskarżeni nie dopuścili się innego rodzaju naruszeń porządku prawnego ani przed dokonaniem czynów będących przedmiotem niniejszej sprawy, ani w późniejszym czasie, co daje podstawy do sformułowania w odniesieniu do nich pozytywnej prognozy kryminologiczno-społecznej wyrażającej się w przeświadczeniu, że kary orzeczone wobec oskarżonych we wskazanym wyżej wymiarze oraz z zastosowaniem dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia ich wykonania, będą wystarczające dla osiągnięcia wobec nich zapobiegawczych i wychowawczych celów kary.

Podstawę prawną orzeczeń o kosztach postępowania zawartych w pkt. XI wyroku stanowi przepis art. 627 kpk. Sytuacja majątkowa oskarżonych, osiągających stałe dochody, nie uzasadnia zwolnienia ich od ponoszenia kosztów sądowych.