Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2019r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant st. sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 3.10.2019r

sprawy P. K.

s. Z. i M. zd. S.,

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 listopada 2018 r. w miejscowości S. gm. Ż. w strefie ruchu lądowego, kierował samochodem osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości – 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

1.  oskarżonego P. K. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych,

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 3 (trzech) lat,

3.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych,

4.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16 listopada 2018 roku,

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II K 1300/18

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2018 roku około godz. 21.45 oskarżony P. K. jechał w miejscowości S. kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...). Oskarżony w dniu 16 listopada 2018 r. spożył 3 piwa o pojemności 0,5 litra. Dzień wcześniej oskarżony spożył 500 ml wódki. Oskarżony skończył spożywać alkohol około godz. 15:00 w dniu 16 listopada 2018 r. . Oskarżony został zatrzymany do kontroli i poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazało, iż prowadził on pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości z następującymi wynikami:

-

o godzinie 21 : 46 – wynik 0,34 mg /l,

- o godzinie 22 : 13 – wynik 0, 33 mg /l

- o godzinie 22:34 - wynik 0,27 mg /l

- o godzinie 22 :37 - wynik 0,28 mg /l

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 62v, protokół użycia alkomatu k. 2,3, świadectwo wzorcowania k. 4. notatka urzędowa k. 1, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy k.8 )

Oskarżony P. K. ma 33 lata, wykształcenie średnie. Jest żonaty i ma na utrzymaniu 2 dzieci w wieku 8 i 2 lat. Zajmuje się uprawą ziemniaków i pszenicy oraz pracuje dorywczo uzyskując dochód w wysokości 500 złotych miesięcznie. Oskarżony nie był wcześniej karany za przestępstwa. Był wielokrotnie ukarany mandatem karnym za wykroczenia drogowe.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 62v, 100, dane o karalności k. 12, 32,57, zapytanie o ukaranie k. 9,10 – 11, wywiad środowiskowy k. 58 - 60 )

Oskarżony P. K. w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie przed sądem przyznał się do zarzucanego czynu. Oskarżony złożył wyjaśnienia w których opisał jaki alkohol spożywał i o której godzinie. Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie przyznania się do winy i przebiegu zdarzenia za wiarygodne, gdyż w pełni odzwierciedlają ustalony stan faktyczny, a także wzajemnie uzupełniają się z zebranymi dowodami z dokumentów, w tym protokołem użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Ponadto nie budziła wątpliwości także sprawność urządzenia, za pomocą którego dokonywano pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż posiadało ono ważne świadectwo legalizacji.

Sąd zważył, co następuje:

Artykuł 178a § 1 k.k. penalizuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających. Zgodnie z art. 115 § 16 k. k. człowiek znajduje się w stanie nietrzeźwości, gdy zawartość alkoholu w jego krwi przekracza 0, 5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartość, lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0, 25 mg , albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Występek przewidziany w art. 178a § 1 k. k. jest przestępstwem formalnym, które może nastąpić bez względu czy zaistniał jakikolwiek skutek. Stronę podmiotową tego występku stanowi umyślność.

Oskarżony P. K. wypełnił swoim zachowaniem przedmiotową stronę występku z art. 178a § 1 k. k., gdyż po spożyciu alkoholu, mając powyżej 0,25 mg / l alkoholu w wydychanym powietrzu, wsiadł za kierownicę samochodu i wyjechał nim na drogę publiczną. Oskarżony miał pełną świadomość, iż znajduje się w stanie nietrzeźwości. Świadczy o tym fakt, że jako dorosły mężczyzna przewidywał, że po wypiciu 500 ml wódki dnia poprzedniego i 1,5 litra piwa w dniu zdarzenia znajduje się w stanie nietrzeźwości. Analiza dowodów zebranych w sprawie wskazuje, iż oskarżony działał umyślnie z zamiarem ewentualnym, gdyż zdając sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, przewidywał możliwość popełnienia przestępstwa i godził się na to.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako duży. Przemawia za tym postawa oskarżonego oraz stopień i rodzaj naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do winy i wyrażenie skruchy oraz uprzednią niekaralność oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie 178a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 10 złotych, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec niego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Oskarżony ma stałe źródło dochodu. Z uwagi na wymienione wyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzenie kary pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby niewspółmierne do popełnionego przez oskarżonego przestępstwa. Z kolei orzeczenie kary ograniczenia wolności byłoby niecelowe z uwagi na pracę, jaką ma oskarżony. Przy wymiarze ilości stawek dziennych grzywny, na podstawie art. 33 § 3 k.k. Sąd uwzględnił sytuację majątkową, rodzinną i osobistą oskarżonego ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 złotych.

Z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 2 k. k. orzekł w stosunku do P. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym ustalając okres trwania orzeczonego zakazu na 3 lata. Sąd przy wymiarze okresu stosowania środka karnego wziął pod uwagę stan nietrzeźwości oskarżonego.

Zgodnie z art. 63 § 4 k.k. sąd zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 16 listopada 2018 r.

W związku ze skazaniem oskarżonego za czyn z art. 178a § 1 kk, na podstawie art. 43a§2 k.k., sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Sąd nie znalazł podstaw aby przychylić się do wniosku oskarżonego o warunkowe umorzenie wobec niego postępowania karnego. Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Jak już wyżej wskazano sąd przyjął, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako duży. Okoliczność, iż stan nietrzeźwości P. K. został stwierdzony w toku przypadkowej kontroli drogowej i nie doszło do żadnego zdarzenia drogowego z jego udziałem nie stanowi tu okoliczności łagodzącej. Wskazywana przez obronę trudna sytuacja rodzinna związana z koniecznością dojazdu do pracy nie stanowi wystarczającej podstawy do zastosowania wobec P. K. dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Oskarżony nadal może pracować, a dojazd do pracy może mu zapewnić jego żona, która ma prawo jazdy. Sam fakt, iż kara i środek karny orzekane za przestępstwo stanowić będą dolegliwość wynika z istoty kary. Każda osoba, która dopuszcza się czynu zabronionego musi ponieść tego konsekwencje, które często – w pośredni sposób - obciążają również rodzinę oskarżonego. P. K. może po upływie połowy okresu stosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów wnieść o zmianę formy wykonywania środka w oparciu o art. 182a kkw.

Na podstawie art. 627kpk sąd zasądził od oskarżonego kwotę 250 złotych tytułem kosztów sądowych i opłaty.

SSR Marta Przybylska