Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym do tut. Sądu dnia 23 marca 2016 r. powód J. B. wniósł o zasądzenie od pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty w wysokości 19.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 06 marca 2016 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za skutki zdarzenia drogowego z dnia 21 listopada 2015 r., kwoty 3.419,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 06 marca 2016 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za skutki zdarzenia drogowego z dnia 21 listopada 2015 r. Nadto pozwany wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko powód wskazał, że dnia 21 listopada 2015 r. w G. doszło do wypadku komunikacyjnego, którego sprawcą był Ł. Ś. poruszający się samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia wykonując manewr skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa prawidłowo poruszającemu się z naprzeciwka powodowi i doprowadził do zderzenia. Sprawca wypadku w chwili jego spowodowania posiadał obowiązkową umowę ubezpieczenia OC zawartą z pozwanym towarzystwem. W wyniku zdarzenia powód doznał złamania wieloodłamowego wyrostka łokciowego lewego z przemieszczeniem, urazu wielomiejscowego oraz obrażeń głowy i szyi. Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przetransportowany do Szpitala Miejskiego nr (...) w G. na Oddział (...) Ogólnej. Dnia 24 listopada 2015 r. powód przeszedł operację, w trakcie której dokonano otwartego nastawienia złamania z zewnętrzną stabilizacją kości promieniowej/łokciowej. Hospitalizacja powoda trwała do 25 listopada 2015 r., a dalsze leczenie kontynuował w trybie ambulatoryjnym. Do chwili obecnej powód odczuwa dolegliwości związane z odniesionymi obrażeniami. Złamanie kości łokciowej pozostawiło po sobie deformację z blizną pooperacyjną. Występuje również deficyt zgięcia i wyprostu, a także ograniczenie ruchów rotacyjnych z zaburzeniem funkcji. W ocenie powoda uzasadnione jest przyznanie na jego rzecz zadośćuczynienia w wysokości 2.000,00 zł, jednakże z uwagi na fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwana przyznała na jego rzecz kwotę 6.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, powód domaga się pozostałej kwoty w wysokości 19.000,00 zł. Powód wskazał, że w wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległ również jego motocykl marki S. o numerze rejestracyjnym (...). W celu określenia wysokości poniesionej szkody, powód zlecił sporządzenie prywatnej opinii rzeczoznawcy samochodowego, z której wynika, że koszt naprawy uszkodzonego motocyklu przewyższa jego wartość rynkową stąd naprawa jest nieuzasadniona. Wartość pojazdu przed wypadkiem oszacowano na kwotę 8.100,00 zł, natomiast wartość rynkowa motocyklu w stanie uszkodzonym 1.800,00 zł. Wobec powyższego należne powodowi odszkodowanie winno wynieść kwotę 6.300,00 zł. Powód wskazał, że poniósł również koszt sporządzenia prywatnej opinii rzeczoznawcy samochodowego w kwocie 369,00 zł. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana wypłaciła na rzecz powoda odszkodowanie w wysokości 3.419,00 zł. Pismem z dnia 01 lutego 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty na jego rzecz zadośćuczynienia w wysokości 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz odszkodowania w kwocie 6.669,00 zł. Pozwana przed wytoczeniem powództwa wypłaciła na rzecz powoda kwotę 3.250,00 zł oraz bezsporną cześć zadośćuczynienie w kwocie 6.000,00 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana wskazała, że nie kwestionuje odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 21 listopada 2015 r., kwestionując jednak wysokość roszczenia powoda z tytułu dalszego zadośćuczynienia oraz odszkodowania. Pozwana potwierdziła, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła na rzecz powoda kwotę 6.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, a ustalając wysokość zadośćuczynienia uwzględniła rodzaj i zakres obrażeń ciała powoda, wielkość trwałych następstw na zdrowiu powoda (4%), okres i rodzaj leczenia powoda, jego wiek i stopę życiową społeczeństwa. Pozwana zakwestionowała również roszczenie o odszkodowanie za szkodę całkowitą w pojeździe należącym do powoda. Pozwana w toku postępowania likwidacyjnego ustaliła, że szkoda w pojeździe powoda jest szkodą całkowitą, przy czym wartość rynkowa motocykla przed zdarzeniem wynosi 7.900,00 zł, natomiast jego wartość po szkodzie wynosi 4.650,00 zł. Wobec powyższego wartość powoda o szkodzie wynosi 3.250,00 zł. Pozwana zakwestionowała również wartość dowodową przedłożonej przez powoda opinii rzeczoznawcy samochodowego, wskazując, że stanowi ona opinię prywatną

W toku postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 listopada 2015 r. Ł. Ś. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i spowodował wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas zmiany kierunku jazdy i nie upewnił się należycie co do bezpiecznego wykonania manewru skrętu w lewo, wskutek czego nie udzielił pierwszeństwa przejazdu i doprowadził do zderzenia z nadjeżdżającym z przeciwnego kierunku motocyklem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2016 r. Sąd Rejonowy w G.uznał Ł. Ś. winnego popełnienia ww. czynu.

/okoliczności bezsporne, a nadto: wyrok z dnia 29.01.2016 r. (k. 10, 45), potwierdzenie okoliczności zdarzenia (k. 63)/.

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przetransportowany zespołem pogotowia ratunkowego do Szpitala Miejskiego nr (...) w G. na oddział chirurgii urazowo - ortopedycznej. Po wykonaniu szeregu badań rozpoznano u powoda złamanie wieloodłamowe wyrostka łokciowego lewego z przemieszczeniem, uraz wielomiejscowy obrażenia głowy i szyi, złamania nasady bliższej kości łokciowej. W dniu 24 listopada 2015 r. powód przeszedł operację z uwagi na złamanie wyrostka łokciowego lewego, w trakcie której dokonano nastawienia złamania z zewnętrzną stabilizacją kości promieniowej łokciowej. Zastosowano wówczas unieruchomienie w chuście. Hospitalizacja powoda trwała do dnia 25 listopada 2015 r. Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 21 listopada 2015 r. do 22 grudnia 2015 r. Dalsze leczenie powód kontynuował w trybie ambulatoryjnym, w czasie którego dwa razy odwiedził lekarza chirurga w celu zmiany opatrunków i ściągnięcia szwów, po czym nie kontynuował dalszego leczenia. Powód nie zażywał również leków przeciwbólowych.

Przez cały okres zwolnienia lekarskiego ręka powoda pozostawała w unieruchomieniu, a w tym czasie powód korzystał z pomocy żony przy wykonywaniu podstawowych czynności takich jak kąpiel, sprzątanie. Powód jest operatorem wózka widłowego i podczas ciągłego trzymania kierownicy zmuszony jest do robienia przerw, z uwagi na drętwienie ręki. Jazda motocyklem traktowana była przez powoda jako hobby, natomiast po zdarzeniu z dnia 21 listopada 2015 r. do chwili obecnej odczuwa on dyskomfort podczas jazdy motocyklem, z uwagi na ból stawu łokciowego.

/dowody: karta informacyjna (k. 11-12, 48-49), zwolnienie lekarskie (k. 13, 49v), przesłuchanie powoda (k. 96v)/

Powód zgłosił powstałą szkodę na osobie pozwanej, która zarejestrowała ją pod numerem (...)-01. W wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ również motocykl marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność powoda. Szkoda w pojeździe marki S. została zarejestrowana pod numerem (...)-02. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, decyzją z dnia 04 marca 2016 r. pozwana wypłaciła na rzecz powoda zadośćuczynienie w wysokości 6.000,00 zł, ustając wysokość uszczerbku na zdrowiu powoda w wysokości 4% oraz odszkodowanie w kwocie 3.250,00 zł. Pozwana wskazała, że powstała w pojeździe szkoda jest szkodą całkowitą, a ustalając wysokość należnego odszkodowania wzięła pod uwagę różnicę pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą 7.900,00 zł oraz wartością pojazdu po zdarzeniu w wysokości 4.650,00 zł.

Pozwany dnia 17 lutego 2016 r. wystawił na aukcję internetową uszkodzony pojazd powoda, otrzymując najwyższą ofertę zakupu za kwotę 4.650,00 zł.

/okoliczności bezsporne, a nadto: korespondencja pozwanej (k. 55-58), decyzja z dnia 04.03.2016 r. (k. 60v, 62), tabela oceny procentowej (k. 52-54), pismo pozwanej z dnia 11.02.2016 r. (k. 69), pismo pozwanej z dnia 10.02.2016 r. (k. 71-72), decyzja z dnia 04.03.2016 r. (k. 88), wycena z 24.02.2016 r. (k. 89-90), oferta zakupu (k. 131-), korespondencja e-mail (k. 162)/

Powód, nie zgadzając się z przyznaną mu kwotą odszkodowania, zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Z treści sporządzonej na jego zlecenie kalkulacji wynikało, że koszt naprawy motocykla marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przekracza jego wartość rynkową, w związku z czym naprawa jest nieuzasadniona. Wartość rynkową pojazdu na dzień zaistnienia szkody ustalono na kwotę 8.100,00 zł, natomiast wartość pojazdu po szkodzie ustalono na kwotę 1.800,00 zł.

W związku ze sporządzeniem kalkulacji naprawy powód poniósł koszty w wysokości 369,00 zł.

/dowody: opinia techniczna nr GD 368/15 (k. 14-23), faktura VAT nr (...) (k. 24)/.

Pismem z dnia 01 lutego 2016 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty na jego rzecz kwoty w wysokości 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za ból, cierpienia fizyczne i trwały uszczerbek na zdrowiu jakich doznał w związku z wypadkiem z dnia 21 listopada 2015 r. oraz odszkodowania w kwocie 6.669,00 tytułem poniesionych przez powoda szkody rzeczowej w postaci uszkodzenia motocykla oraz kosztów związanych z jej likwidacją, w terminie do 05 marca 2016 r.

/dowody: wezwanie do zapłaty z dnia 01.02.2016 r. wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 25 – 28)/.

Długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wyniku doznanych urazów wynosił 5%. Leczenie przebiegło prawidłowo, bez powikłań i zostało zakończone dnia 21 stycznia 2016 r. Nasilenie bólu i cierpień było typowe dla tego rodzaju urazów, niezbyt wielkie. Rokowania na przyszłość są pomyślne, w przyszłości nie powinny wystąpić jakiekolwiek powikłania z doznanymi urazami. Obecnie nie ma różnicy w komforcie życia powoda przed wypadkiem i po tym zdarzeniu. Lewy staw łokciowy jest w pełni sprawny.

/dowód: opinia biegłego sądowego J. K. (k. 112-114)/.

Uzasadniony koszt naprawy motocykla marki S. po szkodzie z dnia 21 listopada 2015 r. przy użyciu części oryginalnych wynosi 21.574,74 zł. Maksymalny koszt naprawy motocykla powoda po szkodzie przy użyciu części oryginalnych w autoryzowanym serwisie wynosi 22.061,82 zł. Wartość motocykla S. sprzed szkody na podstawie katalogi (...) E. wynosi 8.300,00 zł. Maksymalne koszty naprawy pojazdu przewyższają wartość pojazdu sprzed szkody, dlatego szkoda powinna być zlikwidowana metodą szkody całkowitej. Wartość motocykla na listopada 2015 r. po szkodzie wynosi 2.400,00 zł.

/dowód: opinia biegłego R. P. (k. 132-151)/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione wyżej dowody z dokumentów, zeznania powoda J. B. a także opinie biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej J. K. oraz biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej R. P..

Zarówno treść dokumentów, które stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego, jak ich autentyczność nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu, wobec czego ocenił je w pełni jako wiarygodne.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powoda, albowiem były one logiczne, spójne oraz korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Sąd przydał moc dowodu sporządzonej w toku postępowania opinii biegłego sądowego J. K., oceniając ją jako fachową, logiczną i pełną. Wnioski opinii zostały sformułowane przez biegłego sądowego po analizie dokumentacji medycznej dotyczącej powoda, a także bezpośredniego badania powoda, które – zważając na doświadczenie biegłego – nie budziły wątpliwości Sądu, co do ich rzetelności. Co więcej, opinia ta nie była kwestionowana przez strony postępowania, reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników.

Sąd, postanowieniem z dnia 31 maja 2016 r. dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. B. na okoliczność ustalenia wartości rynkowej motocykla marki S. zarówno przed wypadkiem z dnia 21 listopada 2015 r., jak i po zdarzeniu, ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Sporządzoną przez biegłego sądowego opinię pisemną Sąd uznał za przydatne dla rozstrzygnięcia w całości, albowiem odpowiadała ona na zadane biegłemu pytania, była pełna, rzetelna i szczegółowa. Należy przy tym wskazać, że wiedza i doświadczenie biegłego nie budzą wątpliwości Sądu.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo należało uznać za uzasadnione w części.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki zdarzenia z dnia 21 listopada 2015 roku była bezsporna. Opierała się ona na treści przepisu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) oraz przepisie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. oraz art. 415 k.c. Sporna pozostawała jedynie wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Zgodnie z treścią przepisu art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przepis art. 445 § 1 k.c. stanowi z kolei, iż w takich wypadkach sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest złagodzenie doznanej przez powoda krzywdy oraz iż ma ono charakter kompensacyjny, przez co jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.

Z drugiej strony należy mieć na uwadze, iż wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy oraz aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach.

Krzywdy, jako szkody niemajątkowej, nie sposób wymierzyć w kategoriach ekonomicznych. Polega ona na ujemnych przeżyciach poszkodowanego związanych z cierpieniem fizycznym i psychicznym. Tego rodzaju uszczerbki mogą być łagodzone przez dostarczenie poszkodowanemu środków materialnych, pozwalających mu zaspokoić w szerszej mierze jego potrzeby. Ustalając wysokość zadośćuczynienia winno się wziąć pod uwagę przede wszystkim obiektywne czynniki, jak stopień i czas trwania cierpień fizycznych oraz psychicznych, ich rodzaj i intensywność, trwałość skutków czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość, wiek poszkodowanego, bezradność życiową, utratę kontaktów towarzyskich (porównaj: D. I., Z. przyznawania i ustalania wysokości zadośćuczynienia pieniężnego w razie naruszenia dobra osobistego, KPP 2001, z. 3).

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd doszedł do przekonania, iż zasadnym było przyznanie powodowi zadośćuczynienia w łącznej wysokości 16 000,00 zł.

Powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym, w wyniku którego doszło u niego do złamania wieloodłamowego wyrostka łokciowego lewego z przemieszczeniem, urazu wielomiejscowy obrażenia głowy i szyi, złamania nasady bliższej kości łokciowej, a z uwagi na doznane złamanie wyrostka łokciowego lewego, konieczne było przeprowadzenie operacji podczas której dokonano nastawienia złamania z zewnętrzną stabilizacją kości promieniowej łokciowej. Długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wyniku doznanych urazów wynosił 5%. Nie bez znaczenia dla rozpoznania przedmiotowej sprawy był również fakt, że hospitalizacja powoda trwała do dnia 25 listopada 2015 r., z kolei na zwolnieniu lekarskim powód przebywał w okresie od 21 listopada 2015 r. do 22 grudnia 2015 r. Leczenie powoda przebiegło prawidłowo, bez powikłań i zostało zakończone dnia 21 stycznia 2016 r. Przez cały okres zwolnienia lekarskiego ręka powoda pozostawała w unieruchomieniu, a w tym czasie konieczne było korzystanie przez powoda z pomocy żony przy wykonywaniu podstawowych czynności takich jak kąpiel, czy sprzątanie. Sąd miał na względnie również fakt, że powód jest operatorem wózka widłowego i podczas ciągłego trzymania kierownicy zmuszony jest do robienia przerw z uwagi na drętwienie ręki. Jazda motocyklem traktowana była przez powoda jako hobby, natomiast po zdarzeniu z dnia 21 listopada 2015 r. do chwili obecnej powód odczuwa dyskomfort podczas jazdy motocyklem, z uwagi na ból stawu łokciowego.

Ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia, Sąd miał na względzie fakt, że nasilenie bólu i cierpień było typowe dla tego rodzaju urazów, niezbyt wielkie, rokowania na przyszłość są pomyślne, w przyszłości nie powinny wystąpić jakiekolwiek powikłania z doznanymi urazami, natomiast obecnie nie ma różnicy w komforcie życia powoda przed wypadkiem i po tym zdarzeniu. Co istotne lewy staw łokciowy jest w pełni sprawny.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Sądu wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia winna wynieść 16.000,00 zł, jednakże należną powodowi kwotę zadośćuczynienia należało pomniejszyć o wysokość zadośćuczynienia wypłaconego przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego (6.000,00). Stąd, na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. oraz art. 415 k.c. i art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. zasądził na rzecz powódki taką właśnie kwotę (10.000,00 zł), bowiem stanowić ona będzie dla powoda pewną odczuwalną wartość ekonomiczną i pomoże wynagrodzić doznane cierpienia psychiczne.

Odnosząc się natomiast do roszczenia z tytułu odszkodowania za uszkodzony pojazd marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...), to Sąd wskazuje, że z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika, że koszty naprawy pojazdu powoda po zdarzeniu przewyższały jego wartość z chwili zdarzenia, co nakazuje wyliczyć wysokość szkody, jako różnicę między wartością pojazdu sprzed zdarzenia i wartością pozostałości pojazdu po zdarzeniu. Różnica ta, zgodnie z wnioskami opinii biegłego, wynosi 5.900,00 zł (8.300,00 zł – 2.400,00 zł). Powyższą kwotę odszkodowania należało jednak pomniejszyć o kwotę odszkodowania wypłaconą przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego (3.250,00 zł), wobec czego zasadnym było przyznanie na rzecz powoda kwoty 2.650,00 zł tytułem odszkodowania. Do powyższej kwoty doliczyć należało kwotę 369,00 zł, jaką powód poniósł w związku z wykonaniem prywatnej ekspertyzy, mającej na celu ustalenie wysokości żądania określonego w pozwie. Postępowanie niniejsze wykazało bowiem, iż pozwana wypłaciła powodowi odszkodowanie w wysokości niższej niż kwota, którą winien rzeczywiście uzyskać, to jest, iż złożenie pozwu w tej sprawie było uzasadnione. Tymczasem zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r. wydaną w sprawie o sygn. akt III CZP 24/04 opublikowaną w OSNC 2005/7-8/117 odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanych i w niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że sporządzenie przedmiotowej ekspertyzy było uzasadnione, a więc koszty jej sporządzenia winny być również przez pozwaną poniesione.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda łącznie kwotę (...),00 na która składają się: kwota w wysokości (...) zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę w wysokości (...) zł tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd oraz kwotę(...) zł tytułem zwrotu poniesionych przez powoda kosztów w związku ze sporządzeniem prywatnej kalkulacji naprawy oddalając powództwo w pozostałe części jako nieuprawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Jako że powódka wygrała proces w około 58,07 %, pozwany winien zostać obciążony 58,07 % kosztów postępowania, a powódka 41,93 %. Na koszty powódki składa się: opłata od pozwu w wysokości 1.121,00 zł, wykorzystana zaliczka na poczet opinii biegłego w wysokości 1.178,73 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powódki w wysokości 4.800,00 zł oraz opłata od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Na koszty pozwanego składa się: wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 4.800,00 zł oraz opłata od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Razem poniesione koszty dały kwotę 11.933,57 zł. Pozwany przegrał sprawę w 58,07 %, winien więc pokryć 58,07 % kosztów procesu. Biorąc pod uwagę fakt, ze pozwany poniósł w toku postępowania koszty w łącznej wysokości 4.817,00 zł, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.112,92 zł.

SSR Grzegorz Korfanty