Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący	Sędzia SO Andrzej Turliński
Protokolant –	sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 22 listopada 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania M. C.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania M. C. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 20 listopada 2017 r. Nr (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie 2 w ten sposób, że obniża nałożoną w nim na M. C. karę pieniężną z kwoty 10 000 zł do kwoty 1000 zł (jeden tysiąc złotych),

II.  oddala odwołanie w pozostałej części,

III.  zasądza od M. C. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Sędzia SO Andrzej Turliński

Sygn. akt XVII AmE 38/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 listopada 2017 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) na podstawie art. 168 pkt 11 i art. 170 ust. 4 pkt 1 oraz art. 169 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2017 r., poz. 1148) oraz na podstawie art. 104 k.p.a. w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 220 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej M. C. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą: PHU (...) M. C. z siedzibą w Z. (powód) posiadającego nr identyfikacji podatkowej NIP (...) orzekł, że M. C. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą: PHU (...) M. C. z siedzibą w Z. naruszył art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w ten sposób, iż nie przedłożył Prezesowi URE w terminie 30 dni od zakończenia II (drugiego) kwartału 2016 r. sprawozdania kwartalnego, zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii, za II (drugi) kwartał 2016 r. – pkt 1 decyzji.

W pkt 2 decyzji za działania opisane w pkt 1 pozwany wymierzył powodowi karę pieniężną w wysokości 10.000 zł.

Od ww. decyzji powód wniósł odwołanie zaskarżając ją w części tj. w zakresie pkt 2 sentencji.

Powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w części tj. w pkt 2 sentencji, w ten sposób, iż albo pozwany odstąpi od wymierzenia kary za działanie opisane w pkt 1 sentencji decyzji albo zostanie powodowi wymierzona kara w wysokości 500 zł. Wniósł również o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W razie oddalenia odwołania, powód wniósł o nieobciążanie go na podstawie art. 102 k.p.c. kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego na rzecz pozwanego,

Ponadto powód wniósł o:

1.  przeprowadzenie dowodów ze złożonych do akt postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji następujących dokumentów:

a)  kopii faktury z dnia 04.07.2016 r. za miesiąc czerwiec wystawionej na rzecz (...) S.A. Nr (...), na okoliczność wytwarzania energii elektrycznej w II kwartale 2016 r. w stopniu znikomym,

b)  kopii faktur za wytwarzanie energii elektrycznej za miesiące: lipiec, sierpień, wrzesień 2016 r. na okoliczność, iż przychody za wytworzenie energii elektrycznej w tych miesiącach były znikome,

c)  kopii wyciągi bankowego za miesiąc listopad 2016 r. w celu wykazania, że odsetki od kredytu odnawialnego na utworzenie elektrowni przekraczają znaczne przychody z elektrowni w 2016 r.,

d)  kopii zeznania rocznego za 2015 r. w celu wykazania, że dochody z prac dorywczych nie pozwalają na poniesienie ciężaru kary administracyjnej,

2.  przeprowadzenie dowodu z kopii faktur za wytwarzanie energii elektrycznej w 2017 r., kopii zeznania rocznego za 2016 r. na okoliczność, iż przychody zarówno z elektrowni wiatrowej jak i prac dorywczych nie pozwalają na poniesienie ciężaru kary pieniężnej przez odwołującego,

3.  przeprowadzenie dowodu z kopii wyciągu bankowego za miesiąc listopad 2017 r. w celu wykazania, że odsetki od kredytu odnawialnego na utworzenie elektrowni przekraczają znaczne przychody z elektrowni w 2017 r.

Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie przepisów:

1.  art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii poprzez jego niezastosowanie,

2.  art. 170 ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 174 ust. 1 ustawy o odnawialnych źródłach energii poprzez jego błędną wykładnię.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wniósł także o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy przesłanych na podstawie art. 479 ⁴⁸ § 1 k.p.c. Sądowi Okręgowemu w Warszawie – Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy piśmie z dnia 23 stycznia 2018 r. – na okoliczność twierdzeń zawartych w zaskarżonej decyzji.

W piśnie z dnia 19 listopada 2019 r. powód zmienił żądanie odwołania od decyzji Prezesa URE z dnia 20 listopada 2017 r. Nr (...) w ten sposób, iż wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w części, tj. w zakresie pkt 2 sentencji decyzji w ten sposób, że pozwany odstąpi od wymierzenia kary za działanie opisane w pkt 1 sentencji decyzji albo zostanie powodowi wymierzona kara pieniężna w wysokości 1000 zł (podczas gdy w odwołaniu wskazano kwotę 500 zł).

Powód podtrzymał pozostałe żądania odwołania tj. żądania:

- zasądzenia na rzecz powoda od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

- nieobciążanie, w razie oddalenia odwołania, na podstawie przepisu art. 102 k.p.c. powoda kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, z przyczyn wymienionych w treści uzasadnienia odwołania.

Powód podtrzymał zawarte w odwołaniu wnioski dowodowe.

Na rozprawie w dniu 22 listopada 2019 r. pełnomocnik powoda poparł odwołanie, wraz z jego modyfikacją i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w punkcie II żądając zmniejszenia kary pieniężnej do kwoty 1000 zł.

Pozostałe żądania odwołania pozostawił bez zmian.

Powołał się na art. 316 k.p.c. i orzecznictwo SOKiK.

Podtrzymał wnioski dowodowe złożone w odwołaniu.

Pełnomocnik pozwanego nie złożył zastrzeżenia co do wniosku powoda o zmniejszenie kary pieniężnej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wniósł o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego.

Wskazał, że wnioski dowodowe powoda nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd postanowił pominąć wnioski dowodowe zgłoszone przez powoda w odwołaniu jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Pełnomocnik pozwanego dodatkowo odniósł się do art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Powód zrealizował obowiązek sprawozdawczy, jednakże niedobrowolnie tylko dopiero po zainicjowaniu postępowania przez Prezesa URE.

W ocenie pozwanego brak jest podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary.

Powołał się na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie o sygn. VII AGa 19/19.

Podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na odwołanie co do miarkowania kary.

Pełnomocnik powoda wskazał, że Prezes Urzędu powziął informację o niewykonaniu obowiązku sprawozdawczego przez powoda dopiero w momencie złożenia przez przedsiębiorcę takiego sprawozdania.

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny.

M. C. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą: PHU (...) M. C. z siedzibą w Z. decyzją Prezesa URE z dnia 20 kwietnia 2016 r. Nr (...) wpisano do rejestru wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji.

Na wytwórcę wpisanego do rejestru wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji przepisy ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii nakładają szereg obowiązków. Jednym z nich jest obowiązek przedłożenia sprawozdania kwartalnego za każdy kwartał roku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 zawierającego informacje określone w art. 9 ust. 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii w terminie 30 dni od zakończenia kwartału, co wypełnia dyspozycje art. 168 pkt 11 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Powód nie przedłożył Prezesowi URE sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, za II kwartał 2016 r. w terminie 30 dni od zakończenia II (drugiego) kwartału 2016 r. O powyższym Prezes URE powziął informację w dniu 22 listopada 2016 r. (notatka służbowa z dnia 22 listopada 2016 r. – k. 1 – 7V akt adm.).

W związku z tym Prezes URE pismem z dnia 28 listopada 2016 r (k. 9 – 9V akt adm.). zawiadomił powoda o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, w związku z nieprzedłożeniem sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. Ponadto mając na uwadze dyspozycję art. 50 § 1, art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. Prezes URE wezwał powoda do udzielenia wszelkich informacji mogących mieć wpływ na treść rozstrzygnięć podejmowanych w prowadzonym postępowaniu, złożenia stosownych wniosków dowodowych w szczególności do przedstawienia informacji dotyczących przyczyn niewywiązywania się z obowiązku w zakresie przedłożenia Prezesowi URE w przypisanym do tego ustawowym terminie sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, przedstawienia potwierdzonych za zgodność z oryginałem dokumentów umożliwiających ustalenie przychodów powoda uzyskanych w poprzednim roku podatkowym (sprawozdanie finansowe, bilans) wg stanu na dzień 31 grudnia 2015 r. oraz wskazania właściwego dla powoda urzędu skarbowego.

Powód pismem z dnia 12 grudnia 2016 r. (k. 11 – 12V akt adm.) w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego przesłał sprawozdanie kwartalne za II kwartał 2016 r. (k. 13 akt adm.), sprawozdanie kwartalne za III kwartał 2016 r. (k. 14 akt adm.), faktury za miesiące: czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień 2016 r. (k. 15 – 18V akt adm.), zaświadczenie z KRUS (k. 19 akt adm.), oryginał zwolnienia lekarskiego (k. 20 akt adm.), wyciąg bankowy za ostatni miesiąc (k. 21 – 22V akt adm.), bilans za okres 2015.01.01 - 2015.12.31 (k. 23 akt adm.), zestawienie zapisów księgowych za poszczególne miesiące (k. 24 akt adm.), zeznanie podatkowe za 2015 r. (k. 25 – 36 akt adm.) oraz złożył wyjaśnienia w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie wniósł o odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej na podstawie art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

W ww. piśmie powód wskazał przyczyny dla których nie dopełnił obowiązku złożenia sprawozdania kwartalnego w terminie.

Powód podkreślił, że rozpoczął wytwarzanie energii elektrycznej w małej instalacji dopiero w dniu 01 czerwca 2016 r. 31 maja 2016 r. zakończył uzyskiwanie wszelkich niezbędnych uprawnień potrzebnych do powadzenia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej. W grudniu 2015 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie prowadzonej przez niego elektrowni, a decyzja o udzieleniu stosownej koncesji zapadła w dniu 20 kwietnia 2016 r. Natomiast 01 czerwca 2016 r. zostało załączone napięcie z sieci do elektrowni. Jedynym miesiącem, który przypadał na II kwartał 2016 r., w którym powód prowadził działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej był czerwiec 2016 r. W tym miesiącu zbudowana przez niego elektrownia wiatrowa ze względu na awarię nie wytwarzała prawie w ogóle energii. Faktura wystawiona przez powoda z tytułu wytwarzania energii elektrycznej opiewała na kwotę niższa niż 10 zł.

Powód podał, że awaria ta powtarzała się, jej usunięcie było absorbujące, a co więcej wręcz śladowa ilość energii wytworzonej, co było spowodowane przestojami, wprowadziła go w błąd co do obowiązku składania przedmiotowego sprawozdania w sytuacji, kiedy ilość wytworzonej energii jest nieznaczna. Problemy powodujące czasowe niedziałanie elektrowni zostały usunięte dopiero w IV kwartale 2016 r.

Powód przedłożył na dowód powyższego faktury VAT sprzedaży energii wyprodukowanej podczas prób rozruchu elektrowni.

Powód podał, że przede wszystkim przyczyną uchybienia obowiązkowi złożenia sprawozdania były problemy z jego zdrowiem, a także nawał prac polowych, ponieważ jest on również rolnikiem. Problemy z kręgosłupem i jednoczesna praca w polu nie pozwoliły mu na realizację obowiązków administracyjnych wobec URE. Na potwierdzenie powyższego faktu powód przedłożył zaświadczenie lekarskie.

Powód podkreślił, że zakres uchybienia jest niewielki. Nie odniósł z faktu niedopełnienia obowiązku żadnych korzyści. Wytwarzanie energii elektrycznej w II kwartale 2016 r. przyniosło straty, a ilość wyprodukowanej energii była niewielka. Poniesienie kosztów kary pieniężnej stanowiłoby dla powoda znaczną uciążliwość. Koszty kredytu odnawialnego zaciągniętego na budowę elektrowni były pokrywane z innych dodatkowych źródeł niż z przynoszącej straty w II i III kwartale 2016 r. elektrowni.

Na potwierdzenie faktów potwierdzających problemy finansowe i zdrowotne przedłożono jako dowody w sprawie faktury VAT, zaświadczenie z KRUS, zwolnienie lekarskie i wyciąg bankowy.

Jednocześnie powód zapewnił, że nie uchybi już obowiązkowi sprawozdawczemu, naprawia uchybienie i składa sprawozdanie za II kwartał 2016 r.

Pismem z dnia 18 października 2017 r. (k. 39 akt adm.) Prezes URE zawiadomił powoda o zakończeniu postępowania dowodowego w przedmiotowej sprawie, a także poinformował go o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w terminie 7 dni od dnia doręczenia ww. zawiadomienia. Przedmiotowe zawiadomienie zostało powodowi doręczone w dniu 30 października 2017 r. (k. 40 akt adm.).

W wyznaczonym terminie powód nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia do zapoznania się z aktami sprawy.

Sąd Okręgowy w Warszawie zważył co następuje.

W myśl art. 168 pkt 11 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii - Dz.U. z 2015 r., poz. 478 z późn. zm. - powoływanej dalej jako uoze, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przedkłada w terminie Prezesowi URE sprawozdania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 tej ustawy lub podaje w tym sprawozdaniu nieprawdziwe informacje.

Według art. 169 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, karę tę wymierza Prezes URE w drodze decyzji. Odpowiedzialność przewidziana w art. 168 pkt 11 uoze ma charakter obiektywny. Dla stwierdzenia naruszenia przez przedsiębiorcę ciążącego na nim obowiązku wystarczające jest ustalenie, że dany podmiot zachował się w sposób sprzeczny z wiążącym go nakazem lub zakazem. W tym zakresie, w ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, fakt nieprzedstawienia przez powoda Prezesowi URE, do dnia 30 lipca 2016 r. sprawozdania kwartalnego, wymaganego przywołanymi wyżej przepisami prawa uznać należało za bezspornie wykazany. Bezsporny stan faktyczny sprawy potwierdza zatem niewywiązanie się przez powoda z ustawowego obowiązku sprawozdawczego. Bez znaczenia pozostaje przy tym kwestia przyczyn niedopełnienia przedmiotowego obowiązku.

Odpowiedzialność finansowa określona w art. 168 pkt 11 uoze została zliberalizowana przez normę z art. 174 ust. 2 uoze, poprzez przyznanie organowi regulacyjnemu uprawnienia do odstąpienia od wymierzenia kary, gdy wytwórca zachował się sprzecznie z normą ustawy uoze, lecz zmienił swoje zachowanie (zrealizował obowiązek), zanim organ regulacyjny powziął wiadomość i o ile zakres naruszenia był znikomy. Brzmienie przepisu art. 174 ust. 2 wskazuje jednoznacznie, że zastosowanie tej instytucji wymaga łącznego spełniania obu przesłanek wymienionych w przepisie. Nadto ustawodawca użył w przepisie sformułowania, iż Prezes „może” odstąpić od wymierzenia kary, wskazując na uznaniowy charakter tej instytucji.

W niniejszej sprawie, nawet gdyby uznać, że zakres naruszeń, których dopuścił się wytwórca, był znikomy, to brak jest podstaw do odstąpienia od wymierzenia kary, z uwagi na bezsporną okoliczność, że do zrealizowania obowiązku sprawozdawczego doszło dopiero na skutek zawiadomienia przedsiębiorcy przez Prezesa URE o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej. Przedmiotowe sprawozdanie zostało złożone Prezesowi URE dopiero w dniu 12 grudnia 2016 r., tj. w toku postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wszczętego przez Prezesa URE pismem z dnia 28 listopada 2016 r. Nie została zatem spełniona druga z przesłanek wymienionych w art. 174 ust. 2 uoze, co przesądza o niedopuszczalności odstąpienia od wymierzenia kary.

Zgodnie z art. 168 pkt 11 uoze, kto nie przedkłada w terminie Prezesowi URE sprawozdania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 tej ustawy lub podaje w tym sprawozdaniu nieprawdziwe informacje, podlega karze pieniężnej, wymierzanej przez Prezesa URE na podstawie art. 169 ust. 1 pkt 1 ustawy oze. Zgodnie z przywołanym przepisem karze pieniężnej podlega podmiot, który nie przedłożył sprawozdania kwartalnego w terminie 30 dni od dnia zakończenia kwartału bez względu na ewentualne zawieszenie działalności.

Bez znaczenia dla karalności na gruncie przepisu art. 168 pkt 11 uoze pozostają kwestie przyczyn niedopełnienia obowiązku sprawozdawczego oraz skutków tego zaniedbania, a także dotychczasowa niekaralność przedsiębiorcy za podobne zdarzenie. Ponadto wysokość kary pieniężnej wymierzonej na ww. podstawie prawnej została ustalona w przepisie art. 170 ust. 4 pkt 1 uoze ma charakter sztywny i wynosiła w dniu wydania decyzji 10.000 zł.

W ocenie Sądu, stan faktyczny sprawy upoważniał Prezesa URE do zastosowania w sprawie art. 168 pkt. 11 uoze. Trzeba też wspomnieć, że nałożenie kary sztywnej za uchybienie wskazane w tym przepisie ma charakter obligatoryjny, wobec czego, przy braku przesłanek do odstąpienia kary, Prezes URE zobowiązany był nałożyć na powoda karę w kwocie 10.000 zł.

Zasadniczo w sprawach z odwołań od deklaratoryjnych decyzji administracyjnych Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili wydania zaskarżonej decyzji. Jednak w niniejszej sprawie zachodzi szczególna okoliczność korzystnej dla powoda zmiany w trakcie postępowania sądowego stanu prawnego w zakresie wysokości sankcji pieniężnej.

Powoduje to konieczność rozstrzygnięcia sprawy z uwzględnieniem treści przepisu art. 170 ust. 4 pkt 2 uoze w brzmieniu obowiązującym w dniu zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.)

W dniu 14 lipca 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 1276). W art. 1 pkt 59a tiret pierwsze tej ustawy prawodawca zmienił treść art. 170 ust. 4 pkt 2 uoze. Zgodnie tym przepisem w brzmieniu obowiązującym od dnia 14 lipca 2018 r. kara pieniężna z tytułu naruszenia, o którym mowa w art. 168 pkt 11 uoze wynosi 1 000 zł., a nie jak uprzednio 10 000 zł.

Mimo, iż podniesione przez powoda w odwołaniu zarzuty okazały się bezzasadne, wysokość wymierzonej kary podlegała obniżeniu ze względu na wyżej przedstawioną nowelizację przepisu art . 170 ust. 4 pkt. 2 uoze. Nowelizacja ta nie zawiera odpowiedniego przepisu intertemporalnego. Wobec powyższego Sąd, widząc konieczność zastosowania zasad intertemporalnych prawa represyjnego (karnego) do administracyjnych kar pieniężnych, a więc zasady stosowania przepisów względniejszych dla sprawcy w dacie orzekania, działając na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w zakresie wysokości nałożonej kary pieniężnej obniżając ją do kwoty 1000 zł. Rozwiązanie takie jest zgodne z zaleceniami Rekomendacji Nr 91(1) Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie kar administracyjnych, w zakresie stosowania sankcji mniej uciążliwej obowiązującej w czasie od daty zdarzenia do zastosowania sankcji .

W pozostałym zakresie Sąd oddalił odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. jako bezzasadne.

Mając na uwadze, iż odwołanie powoda, co do samej zasady wydania decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, okazało się bezzasadne, a kara została obniżona wyłącznie na skutek wprowadzonej przez ustawodawcę zmiany przepisów, Sąd uznał go za stronę przegrywającą spór w przeważającej części i obciążył kosztami procesu strony przeciwnej w całości na zasadzie art. 100 zdanie drugie k.p.c. Na koszty należne Prezesowi URE złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz.1804) w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia odwołania tj. w dniu 12 grudnia 2017 r. (k. 30V).

Sędzia SO Andrzej Turliński