Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2019 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Fundusz (...) w W. (nr NIP: (...))

Przeciwko

W. T. (nr NIP: (...))

o zapłatę 8.393,42 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego W. T. na rzecz powoda (...)
(...)Fundusz (...) w W. kwotę 8.393,42 zł (osiem tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote czterdzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 lutego 2019 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.117,00 zł (dwa tysiące sto siedemnaście złotych), w tym kwotę 1.800,00 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 562/19 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz (...) z siedzibą w W. w pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko W. T. domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 8 393,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 05 lutego 2019 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów sądowych w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 11 lutego 2019 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw zaskarżając nakaz w całości. W sprzeciwie pozwana podniosła zarzut przedawnienia i domagała się przekazania sprawy do rozpoznania sądowi właściwemu według właściwości ogólnej zgodnej z adresem zamieszkania. Sprzeciw nie został w żaden sposób uzasadniony.

Postanowieniem z dnia 07 marca 2019 r. sprawa została przekazana do sądu Rejonowego w Wyszkowie. Sąd Rejonowy w Wyszkowie postanowieniem z dnia 10 lipca 2019 r. stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 21 marca 2008 r. pozwana zawarła z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę
o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Kolejne umowy z (...)pozwana zawierała w dniach 25 czerwca 2010 r. i 05 września 2013 r.

W dniu 13 marca 2015 r. pozwana zawarła z (...) Spółka Akcyjna
z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Na podstawie tej umowy oraz umowy z dnia 28 grudnia 2016 r. i aneksów do tych umów (...) Spółka Akcyjna świadczyła na rzecz powódki usługi telekomunikacyjne i wystawiała faktury.

Umową przelewu wierzytelności zawartą pomiędzy (...) Spółka Akcyjna w W. ( Cedentem ) a (...)Fundusz (...) z siedzibą w W.
( Cesjonariuszem ) nastąpiło przeniesienie wierzytelności Cedenta na Cesjonariusza.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: dołączonych do pozwu i potwierdzonych za zgodność z oryginałem umów
o świadczenie usług telekomunikacyjnych k 31 - 36; k 37 - 46; k 48 – 55; k 63 – 67, umowy przelewu wierzytelności i porozumień do tej umowy k 90 - 116, faktur VAT

k 145 - 147, noty odsetkowej k – 152, noty obciążeniowej – 153 przedsądowego wezwania do zapłaty k – 154

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części z następujących przyczyn

Na podstawie art. 56 ust 1. ustawy z dnia 16 lipca 2004. r, Prawo telekomunikacyjne świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza, że między pierwotnym wierzycielem ( (...) Spółka Akcyjna w W. ) a pozwaną doszło do podpisania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zgodnie
z którą (...) Spółka Akcyjna w W. miała świadczyć na rzecz pozwanej usługi telekomunikacyjne a pozwana miała za te usługi zapłacić. Pierwotny wierzyciel prawidłowo wykonał swoje usługi czego pozwana w toku procesu nie kwestionowała natomiast pozwana za wykonane usługi nie zapłaciła.

Potwierdzeniem wyżej wskazanych faktów są potwierdzone za zgodność
z oryginałem kopie: podpisanych przez pozwaną umów, faktur, noty odsetkowej, noty obciążeniowej i wezwania do zapłaty. Dowody te wzajemnie ze sobą korespondują
i potwierdzają fakty wskazane w uzasadnieniu pozwu. Powód wykazał również przy pomocy złożonej i potwierdzonej za zgodność oryginałem kopii umowy przelewu wierzytelności, że wstąpił w prawa pierwotnego wierzyciela.

Podkreślić należy, że w pozwana w sprzeciwie nie uzasadniła w żaden sposób swoich twierdzeń i nie dołączyła do sprzeciwu jakichkolwiek dowodów. Również pełnomocnik pozwanej na późniejszym etapie postępowania w jakikolwiek sposób nie uargumentował zarzutów podnoszonych przeciwko twierdzeniom powoda. Pełnomocnik wprawdzie złożył pismo procesowe ( z dnia 14 czerwca 2019 ) ale jego treść nie dotyczy przedmiotowej sprawy - w piśmie tym kwestionowano zawarcie umowy kredytowej i umowy pożyczki.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Natomiast na podstawie art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony
w sprawie nie daje podstaw do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych za uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia,
o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał ( wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r. wydany w sprawie Sygn. akt
I ACa 1320/1111).

Ponieważ pozwany nie potwierdził przy pomocy jakichkolwiek dowodów prawdziwości swoich twierdzeń a powód udowodnił zasadność swoich roszczeń to Sąd uznał za udowodnione żądania powoda.

Odnosząc się do podniesionego przez powoda zarzutu przedawnienia stwierdzić należy, że faktury których zapłacenia domaga się powód zostały wystawione w 2017
i 2018 r. a zgodnie z art. 118 kodeksy cywilnego okres przedawnienia wynosi 3 lata. Nie mogło więc dojść do przedawnienia objętych pozwem roszczeń. Po raz kolejny zauważyć należy że pozwana podniosła zarzut przedawnienia ale ani ona ani jej pełnomocnik nie wskazali kiedy i które z objętych pozwem roszczeń się przedawniły.

Powództwo zostało oddalone w części odnoszącej się do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Zdaniem Sądu ponieważ w skład żądanej przez powoda kwoty wychodzą skapitalizowane odsetek to powodowi nie przysługują od całej kwoty odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych lecz przysługują od tej kwoty ustawowe odsetki za opóźnienie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 100 k.p.c. Na koszty procesu w sprawie poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu ( 30,00 zł ), opłata skarbowa od pełnomocnictwa ( 17,00 zł ) i wynagrodzenie pełnomocnika ( 1 800,00 zł ) ustalone zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

26.11.2019 Sędzia Rafał Rogiński