Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Małgorzata Drogowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Hanna Wandolska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2019 roku w Inowrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. D.

przeciwko S. D.

o alimenty

orzeka

1.  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz powódki D. D. kwotę 350,00 złotych (słownie: trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie tytułem alimentów płatną z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk powódki D. D. z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 03 sierpnia 2018 roku;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego S. D. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Inowrocławiu kwotę 210,00 złotych (słownie: dwieście dziesięć złotych) tytułem części kosztów sądowych, w pozostałej części kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

4.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygnatura akt III RC 343/18

UZASADNIENIE

Przed Sądem Rejonowym w Inowrocławiu, w dniu 03 sierpnia 2018 roku, zawisła sprawa z powództwa D. D. przeciwko S. D. o alimenty w wysokości 800,00 złotych miesięcznie na rzecz powódki.

Jednocześnie powódka wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczenia, na czas trwania postępowania w sprawie, poprzez zasądzenie od pozwanego renty alimentacyjnej w wysokości 800,00 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż pozwany jest jej byłym mężem. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w dniu 07 sierpnia 2017 toku orzekł rozwód z wyłącznej winy pozwanego. Od rozwodu nastąpiło istotne pogorszenie jej sytuacji materialnej. Oprócz stanu majątkowego, od czasu rozwodu pogorszył się stan jej zdrowia. Powódka wskazała dodatkowo, iż zmuszona jest poddawać się leczeniu w klinice w W., co generuje dodatkowe koszty. Powódka podała, iż pracuje na stanowisku likwidatora szkód w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i zarabia około 2.200,00 złotych netto miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 sierpnia 2018 roku pozwany S. D. wniósł o oddalenie powództwa i o oddalenie wniosku o zabezpieczenie. Swoje stanowisko argumentował, iż sam fakt orzeczenia rozwodu z jego winy nie daje podstaw do zasądzenia alimentów. Podniósł, iż w wyroku rozwodowym Sąd umorzył postępowanie w zakresie obowiązku alimentacyjnego. Zakwestionował koszty leczenia, wskazał, iż sam choruje przewlekle na kręgosłup, co generuje koszty 200,00 złotych miesięcznie. W odpowiedzi na pozew podniesiono również, iż powódka po orzeczeniu rozwodu zakupiła luksusowy samochód S. (...), a także to, iż pozwany sam spłaca zaległości powstałe w trakcie małżeństwa.

Sąd wyznaczył termin rozprawy celem rozpatrzenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Na rozprawie strony podtrzymały swoje stanowiska, nie doszło do zawarcia ugody.

Postanowieniem z dnia 12 września 2018 roku Sąd udzielił zabezpieczenia i na czas trwania postępowania w sprawie zobowiązał pozwanego do łożenia na rzecz powódki kwoty 300,00 złotych miesięcznie tytułem alimentów, poczynając od dnia 12 września 2018 roku. W pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek o zabezpieczenie.

Zabezpieczenie zostało, w ramach kontroli odwoławczej, utrzymane w mocy.

Na kolejnych rozprawach strony podtrzymały swoje stanowiska, nie doszło do zawarcie ugody.

Sąd ustalił, co następuje:

D. D. i S. D. związek małżeński zawarli w dniu 10 października 1992 roku przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w I.. Z małżeństwa stron pochodzi dwoje pełnoletnich, samodzielnych synów.

Wyrokiem z dnia 07 sierpnia 2017 roku Sąd Okręgowy w Bydgoszczy rozwiązał małżeństwo stron z orzeczeniem wyłącznej winy pozwanego. W sprawie rozwodowej powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego alimentów w wysokości 600,00 złotych, na ostatniej rozprawie cofnęła swoje roszczenie i Sąd w tym zakresie umorzył postępowanie.

dowód: 1. odpis skrócony aktu małżeństwa karta: 4 akt Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

XC 337/17;

2. wyrok rozwodowy karta: 114 akt Sądu Okręgowego w Bydgoszczy XC 337/17;

Powódka D. D. ma 44 lata, z zawodu jest administratywistą. W trakcie trwania postępowania rozwodowego powódka pracowała w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i zarabiała 2.200,00 złotych miesięcznie. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania w którym mieszkała wraz z dwoma dorosłymi synami wynosił 1.100,00 złotych miesięcznie.

Pozwany S. D., w czasie trwania postępowania o rozwód, pracował w Przedsiębiorstwie (...) spółka z o.o. w I.. Przeciętne wynagrodzenie wynosiło 5.245,41 złotych.

dowód: 1. akta Sądu Okręgowego w Bydgoszczy sygnatura akt: XC 337/17;

2. zeznania powódki D. D. karta: 115-116;

3. zeznania pozwanego S. D. karta: 118-120;

Obecnie powódka D. D. nadal pracuje w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i otrzymuje wynagrodzenie w tej samej wysokości tj. 2.200,00 złotych miesięcznie wraz z nagrodami i premiami. Otrzymuje również trzynastą pensję w kwocie 1.800,00 złotych. Innych dochodów powódka nie posiada.

Mieszkanie, w którym zamieszkuje powódka, jest mieszkaniem komunalnym. Strony wcześniej razem zamieszkiwały w tym lokalu. Po rozstaniu pozwany zrzekła się z lokalu na rzecz powódki. Opłaty miesięczne związane z utrzymaniem mieszkania są następujące: czynsz wynosi 550,00 złotych, energia 70,00 złotych, woda 60,00 złotych, gaz 70,00 złotych, media 60,00 złotych, telefon około 50,00 złotych miesięcznie.

Powódka mieszka z młodszym synem, który dużo czasu przebywa u swojej dziewczyny. Syn nie dokłada się do rachunków, które w całości pokrywa powódka.

Powódka na wyżywienie przeznacza 500,00 złotych miesięcznie, na środki czystości 150,00 złotych miesięcznie.

Powódka D. D. od 10 lat choruje na zaburzenia układu limfatycznego – obrzęk limfatyczny kończyny dolnej lewej, a od 8 lat choruje na wyprysk kontaktowy - objawia się na stopach i dłoniach. W trakcie trwania małżeństwa powódka leczyła się prywatnie w I.. Obecnie także korzysta z wizyt prywatnych w klinice w W.. Koszt dojazdu do W. wynosi 200,00 złotych wraz z wyżywieniem. Początkowo sądzono, iż powódka będzie poddana zabiegowi limfoscytografii w W., jednak w czasie trwania postępowania zabieg okazał się zbędny. Stwierdzono u powódki niedrożny węzeł chłonny. Powódka odbiera zastrzyki penicyliny z lidokainą.

W związku ze swoimi chorobami powódka przyjmuje leki za które płaci 200,00 złotych – 300,00 złotych miesięcznie. Przez 28 dni musi przyjmować antybiotyk, po krótkiej przerwie i przyjmuje kolejny. Poza przyjmowaniem leków doustnych powódka używa maści sterydowych w celu zagojenia ran. Powódka poddaje się także rehabilitacji, bandażowaniu nogi. Musi kupować podkolanów i tzw. nogawicę. N. jest wykonywana na wymiar, koszt zakupu to 800,00 złotych. Zakup jest raz na 6 miesięcy. Podkolanówki do codziennego użytku to koszt około 90,00 – 100,00 złotych raz na 3 miesiące.

Powódka wraz z pozwanym jest właścicielką działki rekreacyjnej o powierzchni 400 m2. Na działce jest altana, która została pomalowana i uszczelniony został dach. Strony mają również garaż. Strony nie dokonały podziału majątku.

Powódka ma debet w wysokości 3.000,00 złotych.

Powódka nie jest właścicielką żadnego samochodu. Wcześniej powódka, umową z dnia 16 czerwca 2017 roku, darowała synowi M. D. samochód osobowy marki S. (...) o wartości 15.000,00 złotych. Samochód ten kupił syn, za swoje pieniądze, umowa figurowała na nazwisko powódki z uwagi na ulgi związane z ubezpieczeniem samochodu. Gdy syn skończył 25 lat umową darowizny został on synowi przekazany.

W czasie trwania małżeństwa strony miały dwa samochody.

dowód: 1. zaświadczenie o zarobkach karta: 6;

2. zaświadczenie lekarskie karta: 9-13, 96, 242, 246;

3. faktury związane z leczeniem karta: 14-21, 191-203, (...);

4. faktury związane z utrzymaniem lokalu karta: 19-28;

5. dowód rejestracyjny, umowy darowizny karta: 95, 97-99;

6. decyzja przydziału działki karta: 101;

7. dyplom ukończenia studiów karta: 181;

8. umowa sprzedaży i decyzja wyrejestrowania samochodu karta: 188-190;

9. zeznania świadka E. B. karta: 206-207;

10. zeznania świadka Z. B. karta: 207-209;

11. zeznania świadka M. S. karta: 209-211;

12. zeznania powódki D. D. karta: 115-116, 251v-253;

13. zeznania pozwanego S. D. karta: 118-120, 253-254;

Pozwany S. D. ma 46 lat. Nadal pracuje w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. jako kierowca, operator sprzętu specjalistycznego z wynagrodzeniem miesięcznym netto około 5.245,41 złotych. Jest to jedyne źródło utrzymania pozwanego.

Pozwany zamieszkuje w wynajmowanej kawalerce. Opłaty związane z wynajmem to czynsz w kwocie 550,00 złotych. Jednorazowo pozwany zapłacił odstępne za kawalerkę w wysokości 1.700,00 złotych. media związane z mieszkaniem to prąd 350,00 złotych, media 100,00 złotych, telefon 100,00 złotych.

Pozwany pozostaje w związku z M. S., lecz nie mieszkają razem. Pozwany często przebywa u partnerki, razem wyjeżdżają na wakacje. Partnerka pozwanego prowadzi działalność gospodarczą, prowadzi dwa sklepy.

Po rozwodzie pozwany kupił samochód osobowy R. (...) za 8.000,00 złotych.

W chwili obecnej pozwany posiada do spłaty dwa kredyty. Kredyt w (...) na kwotę 110.000,00 złotych, gdzie rata wynosi 1.030,00 złotych i kredyt w wysokości 40.000,00 złotych w (...)-u z ratą 600,00 złotych miesięcznie. Zobowiązania te zostały zaciągnięte po ustaniu małżeństwa. Pozwany zaciągnął również pożyczkę w zakładzie pracy, rata wynosi 1.000,00 złotych. pożyczka została zaciągnięta na kwotę 20.000,00 złotych na 20 miesięcy.

W czasie trwania małżeństwa strony miały jeden wspólny kredyt w banku (...). W czasie trwania postępowania o rozwód powódka dowiedziała się o innych zadłużeniach pozwanego. Pozwanemu zależało na szybkim zakończeniu sprawy o rozwód by mieć rozdzielność majątkową by spłacić kredyty i pożyczki. Gdy powódka złożyła wniosek o uzasadnienie wyroku o rozwód pozwany poprosił powódkę by podpisać umowę rozdzielności majątkowej przed notariuszem. Po podpisaniu umowy pozwany spłacił zadłużenie oraz zaciągnął kredyt w (...). Z treści umowy kredytowej wynika, iż z udzielonej pożyczki zostały spłacone liczne inne zadłużenia w tym kredyt w AliorBanku – zadłużenie spłacone wynosiło 8.039,00 złotych ( karta 52v).

Pozwany choruje na kręgosłup. Przyjmuje z tego powodu leki przeciwbólowe. Wraz z partnerką pozwany był w 2018 roku na wakacjach w Bułgarii i w P.. Wyjazd do Bułgarii opłaciła przyjaciółka pozwanego, domek w P. – 400,00 złotyhc opłacił pozwany.

dowód: 1. faktury związane z utrzymaniem mieszkania karta: 44-48, 80-81, 152-153;

2. harmonogram spłat i umowy pożyczek karta: 49-51, 52-55, 57-58, 182-185;

3. potwierdzenia spłat pożyczek karta: 60-61;

4. akt notarialny karta: 64-65;

5. zaświadczenie o zarobkach karta: 7, 62-63;

6. deklaracje PIT pozwanego karta: 66, 71-74, 67-70,75-77;

7. karta informacyjna leczenia szpitalnego karta: 78;

8. umowa abonamentowa i faktura karta: 136-145, 147;

9. potwierdzenie wpłaty na wakacje karta: 146;

10. umowa najmu lokalu mieszkalnego karta: 148-150, 243-245;

11. zaświadczenie o zameldowaniu karta: 151, 235;

12. deklaracje PIT stron za 2015 roku karta: 186-187;

13. pismo z restauracji (...) karta: 234;

14. umowa sprzedaży samochodu karta: 241;

15. zeznania świadka E. B. karta: 206-207;

16. zeznania świadka Z. B. karta: 207-209;

17. zeznania świadka M. S. karta: 209-211;

18. zeznania powódki D. D. karta: 115-116, 251v-253;

19. zeznania pozwanego S. D. karta: 118-120, 253-254;

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań stron D. D. i S. D., zeznań świadków E. B., Z. B. i M. S., dokumentów dołączonych do sprawy rozwodowej i dokumentów przedłożonych do niniejszej sprawy, które nie były przez strony kwestionowane.

Zeznania świadków E. B., Z. B. Sąd uznał za wiarygodnie. Ich zeznania pokrywały się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, także z zeznaniami stron. Zeznania świadka M. S. nie zasługiwały na wiarę w całości. Świadek próbowała przedstawić sytuację finansową pozwanego jako skrajnie złą, była negatywnie nastawiona do powódki. W aktach sprawy znajduje się korespondencja między świadkiem a powódką, która wskazuje na istniejący konflikt. Świadek podawał, iż zapłaciła za wakacje w P. 400,00 złotych, a sam pozwany zeznał, iż sam to opłacił, została mu kwota pobrana z konta.

Zeznania stron również należy uznać za wiarygodne w zakresie w jaki przedstawiali swoją sytuację zawodową, zdrowotną, finansową i osobistą.

Pomiędzy stronami był spór co zasadności istnienia obowiązku alimentacyjnego między stronami.

Zgodnie z artykułem art. 60 § 1 k.r.o. małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwością zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Natomiast zgodnie § 2 k.r.o. tegoż artykułu jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Przy czym, zgodnie z § 3 powołanego przepisu obowiązek ten nie jest ograniczony w czasie, gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który został uznany za winnego rozpadu pożycia. W przypadku stron rozkład ten nastąpił z winy pozwanego, a powódka nie zawarła dotychczas nowego związku małżeńskiego.

Sąd rozstrzygając przedmiotowe powództwo kierował się treścią art. 60 § 2 k.r.o. z uwagi na fakt, iż rozwód został orzeczony z wyłącznej winy pozwanego.

Należy zaznaczyć, iż obowiązek alimentacyjny pomiędzy małżonkiem winnym i niewinnym należy rozumieć nie jako prawo małżonka niewinnego do równiej stopy życiowej z małżonkiem zobowiązanym, ale jako prawo do bardziej dostatniego życia niż tylko zaspokajanie usprawiedliwionych potrzeb. Zakres obowiązku alimentacyjnego, o którym mowa zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawionego, przy uwzględnieniu także jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Przez odpowiedni zakres w jakim małżonek ponoszący wyłączną winę rozkładu pożycia powinien przyczyniać się do zaspokajania potrzeb małżonka niewinnego należy rozumieć różnicę pomiędzy ilością środków potrzebnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego.

Przepis art. 60 k.r.o. jest usankcjonowaniem prawnym poglądu, iż świadczenia alimentacyjne między rozwiedzionymi małżonkami stanowią kontynuacją powstałego przez zawarcie małżeństwa obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania i trwają mimo rozwodu, aczkolwiek w postaci zmodyfikowanej. Istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego jest niezbędną przesłanką zasądzenia alimentów na jego rzecz od małżonka uznanego za wyłącznie winnego rozkładu pożycia. Ocena, czy nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego zależy od porównania sytuacji w jakiej niewinny małżonek znalazł się wskutek orzeczenia rozwodu z sytuacją w jakiej znajdowałby się gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo.

Jak wynika z powyższego zastosowanie art. 60 § 2 k.r.o. wymaga uprzedniego dokonania ustaleń faktycznych określających sytuację małżonka niewinnego i to powstałą w następstwie orzeczenia rozwodu, a ponadto ustalenia hipotetycznej sytuacji w której znajdowałby się tenże niewinny małżonek, gdyby rozwodu nie orzeczono. Pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego może polegać na zmniejszeniu ilości środków finansowych, jak również na zwiększeniu usprawiedliwionych potrzeb.

Przenosząc te rozważania na grunt przedmiotowej sprawy sąd doszedł do przekonania, że sytuacja materialna powódki jako małżonka niewinnego uległa istotnemu pogorszeniu. Strony gdy mieszkały razem miały do dyspozycji dwa wynagrodzenia o pracę, razem pokrywały koszty związane z mieszkaniem, bieżącym życiem. W czasie trwania postępowania pozwany S. D. powoływał się na obciążenia finansowe, na to, iż sam spłaca zadłużenie pochodzące z małżeństwa. Odnosząc się do tych argumentów zaznaczyć należy, iż między stronami nie toczyła i nie toczy się sprawa o podział majątku, ani też sprawa o roszczenie regresowe. Dodatkowo pozwany nie przedłożył dokumentów potwierdzających, iż powódka wiedziała o kredytach, pożyczkach, by podpisywała jakiekolwiek dokumenty w czasie trwania małżeństwa. Powódka przyznała jedynie, iż strony miały jeden kredyt, zaciągnięty na zakup mieszkania dla starszego syna. Strony najpierw wynajmowały to mieszkanie, pieniądze z wynajmu były przeznaczane na spłatę kredytu. Później strony same spłacały kredyt, a po ustanowieniu rozdzielności majątkowej dokonywał to pozwany. Jak już wskazano wyżej z dokumentów wynika, iż pozwany spłacił to wspólne zobowiązane po ustanowieniu rozdzielności majątkowej i była to kwota 8.039,00 złotych. Pozostałe dokumenty bankowe potwierdzają to, iż pozwany zaciągnął zobowiązania po rozwodzie i spłaca je na bieżąco.

Obecnie powódka utrzymuje się tylko z wynagrodzenia o pracę, pokrywa koszty leczenia. Potrzebna jest jej pomoc w pokrywaniu kosztów mieszkania, leków. Sytuacja pozwanego jest lepsza, pomimo posiadanych obciążeń finansowych.

Zdaniem Sądu, mając na względzie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, stwierdzić należy, iż wskutek rozwodu doszło do istotnego pogorszenia sytuacji materialnej powódki. Sytuacja finansowa powódki uległa zmianie na gorsze. Pozwany powoływał się na fakt, iż powódka cofnęła żądanie o alimenty w sprawie o rozwód. Powódka domagała się kwoty 600,00 złotych, cofnęła wniosek o alimenty gdyż pozwanemu zależało na szybkim załatwieniu sprawy i zgodził się na rozwód z orzeczeniem o winie. Cofnięcie żądania w sprawie o rozwód nie pozbawia dochodzenia z takim żądaniem w późniejszym terminie. Powódce należy się pomoc finansowe jednak nie w żądanej przez nią wysokości.

Tym samym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki alimenty w wysokości 350,00 złotych począwszy od dnia 03 sierpnia 2018 roku a więc od dnia wniesienia pozwu. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Orzekając o kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. z 2018 roku, poz. 300 ze zmianami) i zasądzono od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210,00 złotych tytułem części kosztów sądowych.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Małgorzata Drogowska

ZARZĄDZENIE

1.odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- powódce D. D. z pouczeniem o apelacji;

- pełnomocnikowi r.pr. E. K.;

2. z wpływem lub za 20 dni;

I. dnia 07 marca 2019 roku

SSR Małgorzata Drogowska