Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IIAKa 251/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt XII K 218/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

obrońca oskarżonego zarzucił:

I. obrazę przepisów postępowania, tj.:

1.art. 17 § 1 pkt 10 kpk polegającą na prowadzeniu postępowania w sprawie o czyn z art. 190 § 1 kodeksu karnego, pomimo braku wniosku o ściganie pochodzącego od uprawnionej osoby; 2. art. 17 § 1 pkt 9 kpk, polegającą na prowadzeniu postępowania w sprawie o czyn z art. 217 § 1 kodeksu karnego, pomimo braku skargi od uprawnionego oskarżyciela; 3. art. 170 § 1 kpk przez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego, tj. przesłuchania w charakterze świadka M. D.; 4. art. 410 kpk przez pominięcie przy dokonywaniu analizy i oceny materiału dowodu z kart z raportów działań (k. 15 - 21), mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i w konsekwencji oparcie ustaleń jedynie na części materiału dowodowego;5. art. 7 kpk przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego, z zeznań świadka M. W..

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść tego orzeczenia poprzez: 1.pominięcie wynikających z dowodu z opinii biegłego (k. 174-184) faktów dotyczących zdolności postrzegania przez świadka oraz zeznań złożonych przez świadka w grudniu 2017 roku; 2.ustalenie na podstawie rejestru karnego, że Oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo z art. 190 § 1 kk, podczas gdy przestępstwo to uległo zatarciu z mocy prawa;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

prokurator zarzucił:

I. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego polegającą na wyciągnięciu błędnych wniosków z prawidłowo ustalonego przebiegu zdarzenia, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony H. D. nie działał z zamiarem ewentualnym usiłowania pozbawienia życia pokrzywdzonej M. W..

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że M. W. nie była osobą najbliższą dla H. D. w rozumieniu art. 115§ 11 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

odnośnie zarzutów obrońcy:

- zarzuty wskazane w punktach I. 1 i 2 – nie były zasadne. Słusznie wskazał Sąd I instancji w uzasadnieniu /str. 5/, że pokrzywdzona składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa złożyła wniosek także o ściganie i ukaranie H. D. w zakresie jego zachowań, które były przedmiotem postępowania.

- zarzut wskazany w punkcie I. 3 - podobnie jak wyżej także nie był zasadny. Decyzja Sądu I instancji w zakresie przesłuchania wskazanego przez obrońcę świadka była słuszna. Także w apelacji obrońca nie wskazał precyzyjnie jaka to okoliczność, która mogłaby mieć wpływ na treść orzeczenia w kontekście przypisanego oskarżonemu czynu- miałaby zostać wykazana poprzez zeznania M. D.. Zauważyć bowiem należy, iż Sąd I instancji wskazał w uzasadnieniu /str. 2/ w części, w której wskazane zostały ustalenia faktyczne, że zarówno oskarżony, jak też pokrzywdzona podczas awantur byli osobami aktywnymi wobec siebie werbalnie - nawzajem obrzucając się obelżywymi wyzwiskami. Wbrew twierdzeniom obrońcy /zarzuty wskazane w pkt- I-4 i5 / Sąd I instancji nie uchybił normom z art. 410 k.p.k. , jak też z art. 7 k.p.k. Wskazywane przez obrońcę raporty, które miały zostać pominięte przez Sąd I instancji – nie mogły mieć pierwszoplanowego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w zakresie, w jakim dotyczyły one innych zdarzeń nie objętych tym postępowaniem. Co więcej także obrońca nie wykazał w sposób stanowczy, że podnoszone przez niego informacje z tych dokumentów powinny mieć bezpośrednie znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Kwestionowana przez obrońcę ocena materiału dowodowego w kontekście uchybienia normie z art. 7 k.p.k. nie była zasadna. Lektura uzasadnienia Sądu I instancji nie pozostawia żadnych wątpliwości, że Sąd ten dokonał profesjonalnej, a co za tym idzie wnikliwej oceny całości materiału dowodowego nie wyłączając zeznań pokrzywdzonej i wyjaśnień oskarżonego. Sąd Okręgowy podszedł także z właściwą ostrożnością do zeznań pokrzywdzonej mając przy tym na uwadze fakt spożywania przez nią alkoholu. Wyraźnie przy tym wskazać należy, iż wnikliwie przeprowadzone postępowanie dowodowe a następnie profesjonalna ocena zgromadzonego w sprawie materiału doprowadziła do prawidłowych ustaleń faktycznych i właściwego zakwalifikowania zachowań oskarżonego w ujęciu norm prawa karnego.

Za chybione uznać należało także zarzuty odnoszące się do błędu w ustaleniach faktycznych. Zarzut w punkcie II.1 – uznać należy przede wszystkim za zupełnie nie korespondujący ze wskazaną podstawą zarzutu. Trudno bowiem uznać, że nawet gdyby faktycznie Sąd I instancji dopuścił się sformułowanego w tym punkcie uchybienia, to byłoby to uchybienie w postaci błędu w ustaleniach faktycznych. Analiza uzasadnienia Sądu I instancji nie pozostawia żadnych wątpliwości, że Sąd ten nie pominął dowodu z opinii biegłego. Wręcz przeciwnie- treść opinii Sąd I instancji miał na uwadze przy ocenie zeznań pokrzywdzonej. Odnośnie zarzutu wskazanego w punkcie II. 2 – zauważyć należy, iż obrońca nawet jednym zdaniem nie starał się wykazać – wpływu podnoszonego przez niego uchybienia na treść zapadłego w sprawie orzeczenia. Nie sposób zatem dokonać oceny jedynie tezy, która postawiona została przez obrońcę w apelacji, skoro nie została ona poparta rzeczową argumentacją, z której wynikałby chociażby ewentualny wpływ na treść kwestionowanego wyroku.

Odnośnie zarzutów prokuratora:

Sąd I instancji nie uchybił normie z art. 7 k.p.k. Wręcz przeciwnie – ocena materiału dowodowego, której dokonał Sąd Okręgowy pozostaje pod ochroną tej normy. Sąd Apelacyjny w całości podzielił rozważania Sądu I instancji, które wskazane zostały – poczynając od strony 22 uzasadnienia. Argumentacja Sądu Okręgowego jest przekonująca a zarzuty prokuratora stanowią jedynie nieuprawnioną polemikę w zakresie, w jakim kwestionuje stanowisko Sądu I instancji. Słusznie zatem ustalił Sąd I instancji, że oskarżony zachowaniem swoim nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 148§1 k.k.

Także za niezasadny uznać należało zarzut sformułowany przez prokuratora w punkcie II. Także w tym zakresie Sąd I instancji w sposób nie budzący żadnych wątpliwości przedstawił argumentację z jakich powodów uznał, że pokrzywdzona nie była osoba najbliższą dla oskarżonego /str. 29-32 uzasadnienia/. Także w tym zakresie Sąd I instancji nie dopuścił się uchybienia, które podnosił prokurator, a nadto profesjonalnie także w tym zakresie ocenił zachowania oskarżonego pod kątem obowiązujących norm prawa karnego. Stanowiska Sądu I instancji nie mogło podważyć twierdzenie prokuratora, że pokrzywdzona i oskarżony pozostawali we wspólnym pożyciu i łączyła ich więź uczuciowa, fizyczna i ekonomiczna. Były to jedynie twierdzenia skarżącego, które nie zostały poparte przekonującymi argumentami. W żadnym razie nie zostało wykazane przez prokuratora, że relacje, które nawiązane zostały przez oskarżonego i pokrzywdzoną miały charakter wspólnego pożycia w tym poprzez łączącą ich więź ekonomiczną. Za Sądem I instancji, wskazać należy, iż zdobywanie pieniędzy na zakup a następnie na wspólne spożywanie alkoholu – nie powoduje powstanie pomiędzy osobami więzi ekonomicznej.

Wniosek

Wnioski obrońcy o zmianę wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Wniosek prokuratora o zmianę wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wszystkie zarzuty apelacyjne skarżących były niezasadne, stąd też wnioski o zmianę wyroku uznać należało za niezasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. K. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738,00 (siedemset trzydzieści osiem) zł w tym VAT z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie;

III

zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Ewa Jethon Dorota Radlińska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt XII K 218/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt XII K 218/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana