Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2019r.

Sąd Rejonowy w Rybniku III Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2019r., 9 maja 2019r. sprawy:

J. J. (1) (J.), s. J. i H., ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że

w okresie od 12 czerwca 2015 roku do 17 października 2018 roku w R. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w R., będąc zobowiązanym orzeczeniem Sądu Rejonowego w. (...) , sygn. akt V P 3680/14 z dnia 8 maja 2015 roku do wypłaty J. M. kwoty 2000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2720 złotych tytułem wynagrodzenia za pracę netto za luty i marzec 2014 roku wraz z ustawowymi odsetkami od 11 marca 2014 roku obowiązku tego nie wykonuje

tj. o czyn z art. 218§3 kk w zw. z art. 12 kk

1)  na mocy art. 414 § 1 kpk i art. 17 § 1 pkt 2 kpk uniewinnia oskarżonego J. J. (1) od popełnienia opisanego wyżej czynu z art. 218 § 3 kk w zw. z art.12 kk;

2)  na mocy art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. S. kwotę 504 zł (pięćset cztery złote) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną świadczoną oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 115,92 zł (sto piętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem 23% stawki podatku od towarów i usług;

3)  na mocy art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sędzia

Sygn. akt IIIK 2019/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowegow. (...)Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 maja 2015 roku w sprawie VP 3680/14 J. J. (1) został zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda J. M. kwoty 2000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2 720 zł tytułem wynagrodzenia netto za luty i marzec 2014 r. wraz z ustawowymi odsetkami od 11 marca 2014 r. Wyrok ten uprawomocnił się w stosunku do pozwanego J. J. (1) z dniem 12 czerwca 2015 roku. W toku toczącego się postępowania w sprawie VP 3680/14 J. J. (1) nie brał udziału w rozprawie, nie odbierał również korespondencji przesyłanej do niego z sądu pod adresem R., ul. (...). Przesyłki wracały z adnotacją o niepodjętym awizie i były uznawane za doręczone. J. J. (1) nie odebrał również odpisu wyroku zaocznego ani żadnej innej korespondencji sądowej w tej sprawie z uwagi na nieprzebywanie w tym okresie pod wskazanym wyżej adresem (dowód: akta Sądu Rejonowego w. (...) Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych VP (...), wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) k. 203).

W dniu 27 maja 2015 r. J. M. zawarł z P. Ć. reprezentującym (...) 76 Biuro (...) Prawne umowę zlecenia windykacji należności przysługujących mu na podstawie przedmiotowego wyroku przeciwko J. J. (1). Windykacja okazała się bezskuteczna (dowód: umowa zlecenia windykacji i pełnomocnictwo k. 207, 208, zeznania świadka J. M. k. 204).

J. M. włożył wniosek do komornika o wyegzekwowanie zasądzonej na jego rzecz należności. W toku toczącego się postępowania egzekucyjnego pod sygn. KM 452/18 J. J. (1) również nie odbierał korespondencji, nie wiedział o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym. Postanowieniem z dnia 3 lipca 2018 r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne. Egzekucja okazała się bezskuteczna (dowód: akta postępowania egzekucyjnego Km 452/18).

Oskarżony J. J. (1) był prezesem zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R..

Oskarżony po raz pierwszy dowiedział się o wyroku Sądu Rejonowego w. (...)w sprawie VP 3680/14 i ciążącym na nim na jego podstawie zobowiązaniu wobec J. M. w dniu przesłuchania w charakterze podejrzanego w Prokuraturze Rejonowej w. (...) (dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) k. 203).

J. J. (1) był uprzednio karany.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, a także protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 1), opisu wyroku zaocznego (k. 4-5), dokumentacji komorniczej (k. 6-13, 18-21), dokumentacji z akt rejestrowych (k. 15-16, 86-132), wypisu z KRS (k. 30-34), protokołu oględzin (k. 38-83), karty karnej oskarżonego (k. 180-181).

Oskarżony J. J. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że spółka wymieniona w akcie oskarżenia przestała działać 1 marca 2013 r. Wyjaśnił, że na wezwaniach kierowanych z sądu pracy są podrobione jego podpisy, gdyż nie mieszkał w tamtym czasie na ul. (...). Nie potrafił jednak odnaleźć w okazanych mu aktach VP 3680/14 jego sfałszowanych podpisów, o których wyjaśniał. Nie wiedział o toczącym się postępowaniu przez sądem pracy. O wydanym wyroku dowiedział się dopiero, gdy był przesłuchiwany w prokuraturze. Oskarżony kwestionował również zasadność rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie VP 3680/14 (k. 203).

Oceniając wyjaśnienia J. J. (1) sąd uznał je za wiarygodne w zakresie w jakim podniósł, iż nie wiedział o toczącym się przeciwko niemu postępowaniu przez sądem pracy i zapadłym wyroku, a pierwszą informację o nim pozyskał w trakcie przesłuchania go w charakterze podejrzanego w Prokuraturze Rejonowej w. (...) jako znajdującym potwierdzenie w aktach VP 3680/14, aktach egzekucyjnych Km 452/18 oraz w zeznaniach J. M.. Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniu oskarżonego o rzekomym podrobieniu jego podpisów na przesyłkach sądowych w sprawie VP3680/14. Z analizy tych akt wynika, że żadnej przesyłki oskarżony nie odebrał a pod adnotacją o pozostawionym awizie podpisał się doręczyciel. Nie może być zatem mowy o podrobieniu jego podpisu.

Z kolei analiza akt VP 3680/14 oraz Km 452/18 wskazuje na prawdziwość twierdzenia oskarżonego, iż nie wiedział o toczącym się przeciwko niemu postępowaniu przed sądem pracy i o zapadłym w tej sprawie wyroku. Oskarżony w toku postępowania przed sądem pracy nie stawił się na rozprawę, nie odebrał korespondencji, nie był na ogłoszeniu wyroku, nie odebrał również żadnej korespondencji w toku postępowania egzekucyjnego. W aktach komorniczych brak jest jakiegokolwiek dowodu wskazującego na to, że oskarżony wiedział o toczącym się postępowaniu egzekucyjnym. Potwierdzają to również zeznania J. M., który twierdził, że oskarżony nie odbierał od niego telefonów, nie wzywał go też pisemnie do zapłaty, bo nie znał jego adresu. P. i adres oskarżonego ustalił dopiero w urzędzie miasta. Z zeznań świadka wynika, że osoby prowadzące windykację na jego zlecenie zastały raz oskarżonego na N. i życzył im powodzenia. Sąd podjął czynności zmierzające do ustalenia danych windykatorów jednak bezskutecznie z uwagi na uzyskaną od P. Ć. odpowiedź o zniszczeniu przez niego dokumentacji związanej z prowadzoną uprzednio działalnością windykacyjną (k 225). W tej sytuacji wobec braku możliwości obiektywnej weryfikacji twierdzenia pokrzywdzonego o kontakcie windykatorów z J. J. (1) i ustalenia, czy rzeczywiście windykatorzy osobiście z nim rozmawiali a rozmowa dotyczyła zapłaty należności zasądzonej od niego na rzecz J. M. wyrokiem w sprawie VP 3680/14 sąd stosując zasadę in dubio pro reo określoną w art. 5§2 kpk rozstrzygnął na korzyść oskarżonego, iż nie wiedział o tym wyroku, zgodnie z jego wyjaśnieniami.

Zeznania J. M. uznano za wiarygodne w zakresie, w jakim znajdują potwierdzenie w aktach VP 3680/14 i Km 452/18. Krytycznie natomiast oceniono tą część, w której zeznawał na temat rozmowy windykatorów z oskarżonym z uwagi na brak możliwości dokładnego odtworzenia przebiegu spotkania, informacji podanych przez windykatorów oskarżonemu.

Sąd dał nadto wiarę wszystkim zgromadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, które zostały sporządzone w zakresie kompetencji osób uprawnionych do ich wystawienia.

Oskarżony stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 218§3 kk w zw. z art. 12 kk polegającego na tym, że w okresie od 12 czerwca 2015 r. do 17 października 2018 r. w R. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w krótkich odstępach czasu, wykonując czynności z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w R. będąc zobowiązanym orzeczeniem Sądu Rejonowego w. (...), sygn. akt VP 3680/14 z dnia 8 maja 2015 roku do wypłaty J. M. kwoty 2 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2 720 zł tytułem wynagrodzeni za pracę netto za luty i marzec 2014 r. wraz z ustawowymi odsetkami od 11 marca 2014 r. obowiązku tego nie wykonuje.

Odpowiedzialność za przestępstwo 218§3 kk ponosi ten sprawca, który wykonując czynności w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych będąc zobowiązanym orzeczeniem sądu do wypłaty wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia ze stosunku pracy obowiązku tego nie wykonuje. Przestępstwa tego można dopuścić się wyłącznie umyślnie a zatem sprawca ma zamiar bezpośredni jego popełnienia, czyli chce go popełnić albo zamiar ewentualny, czyli przewiduje możliwość jego popełnienia i na to się godzi. (art. 9§1 kk).

Aby w ustalonym stanie faktycznym można było przypisać oskarżonemu zamiar niewykonania orzeczenia Sądu Rejonowego w. (...), sygn. akt VP 3680/14 z dnia 8 maja 2015 roku należało udowodnić, że wiedział o tym wyroku i ciążącym na nim na jego podstawie obowiązku zapłaty na rzecz J. M. i celowo nie wykonywał tego obowiązku. Tymczasem w sprawie brak jest dowodów potwierdzających wiedzę oskarżonego o zapadłym przeciwko niemu wyroku w okresie objętym zarzutem, a skoro oskarżony nie wiedział w tym okresie o wyroku to nie można mu przypisać działania w zamiarze niewykonania tego orzeczenia. Zamiaru nie można wywodzić z samego faktu niedopełnienia przez oskarżonego obowiązku zapłaty. J. J. (1) dlatego w okresie od 12 czerwca 2015 r. do 17 października 2018 r. nie wykonał orzeczenia sądu pracy, bo nie wiedział o jego istnieniu, a nie dlatego, że nie miał woli jego wykonania i go nie respektował. Oskarżony po raz pierwszy dowiedział się o wyroku w dniu swojego przesłuchania w Prokuraturze Rejonowej w. (...) w charakterze podejrzanego, co miało miejsce 29 października 2018 r., i od tego momentu można mu dopiero przypisać zamiar nie wykonania orzeczenia sądowego, ale jest to już okres wykraczający poza ramy postawionego zarzutu.

W tym stanie rzeczy wobec braku znamienia podmiotowego – działania z zamiarem niewykonania orzeczenia sądowego po stronie oskarżonego sąd na podstawie art. 17§1 pkt 2 kpk uniewinnił J. J. (1) od stawianego mu zarzutu, a w związku z uniewinnieniem kosztami postępowania został obciążony Skarb Państwa.

Na mocy art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze i §17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu kwotę 504 zł przy uwzględnieniu ilości rozpraw odbytych powiększoną o stawkę podatku VAT.

Sędzia