Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1098/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w Poznaniu z dnia 28 maja 2019 r., sygn. akt VIII K 426/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego. Zarzuty obrazy przepisów postępowania karnego:

a)  oznaczony numerem 1 – obraza art. 7 k.p.k. oraz art. 170 § 1 pkt. 2 i 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy o przeprowadzenie dowodu z dokumentu prywatnego tj. opinii biegłego rzeczoznawcy mgr inż. G. A.

b)  oznaczony numerem 2 – obraza art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, powierzchniową zamiast swobodną ocenę dowodów zebranych w sprawie

c)  oznaczony numerem 3 – obraza art. 193 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. polegający na nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodu w postaci opinii biegłego z zakresu chirurgii, ortopedii lub /i traumatologii celem ustalenia, czy powstałe u pokrzywdzonego obrażenia ciała, mogły powstać przy kierowaniu przez pokrzywdzonego motocyklem z prędkością 67 km/h

d)  oznaczony numerem 6 – obraza art. 5 k.p.k.

e)  oznaczony numerem 7

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie trzeba wskazać, że przekonanie Sądu I instancji o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3 września 1998 r. sygn. V KKN 104/98 - Prokuratura i Prawo 1999, Nr 2, poz. 6; a także wyrok S.A. w Łodzi z 20 marca 2002 r. sygn. II AKa 49/02 - Prokuratura i Prawo 2004, Nr 6, poz. 29).

Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie powyższemu zadaniu podołał. Apelacja zaś ma charakter przede wszystkim polemiczny, wobec czego nie mogła ona okazać się skuteczna.

I tak wskazać należy, odnosząc się globalnie do zarzutów obrazy prawa procesowego, iż w postępowaniu przygotowawczym został do sprawy powołany biegły mgr. inż. R. Ł., którego opinia jest, zdaniem Sądu Okręgowego pełna i jasna i nie jest sprzeczna wewnętrznie.

Biegły został także przesłuchany przed Sądem Rejonowym i odniósł się podczas tego przesłuchania do opinii prywatnej przedstawionej przez obronę.

W związku z powyższym słusznie Sąd Rejonowy, nie znajdując wad w rozumowaniu biegłego R. Ł., oddalił wniosek obrony o przeprowadzenie dowodu z dokumentu prywatnego jakim jest opinia mgr. inż G. A. i treści tego dokumentu nie będzie analizował także Sąd Okręgowy, albowiem przeanalizował go już biegły R. Ł. i z oceną opinii tego biegłego w pełni zgadza się Sąd odwoławczy.

Sam fakt, co jest oczywiste dla obrony oskarżonego, który nie przyznaje się do winy, iż wnioski biegłego G. A. różnią się, na korzyść oskarżonego, od wniosków biegłego powołanego do sprawy, nie może być podstawą do zdyskwalifikowania opinii wydanej przez R. Ł.. Wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, wobec ubogiego materiału dowodowego, zostały w tym zakresie wzięte pod uwagę przez Sąd I instancji, a opinia biegłego R. Ł. oparta została na całokształcie materiału dowodowego zarówno osobowego jak i rzeczowego.

Jak wynika z akt, w sprawie znajdują się dwie opinie biegłego dr inż. A. P. – k.28 -67 oraz 68 - 104, które dotyczą opisu i oceny stanu technicznego obu pojazdów uczestniczących w wypadku i które zawierają powypadkowy materiał dowodowy wraz z materiałem fotograficznym, które to opinie biegły R. Ł. niewątpliwie analizował, albowiem z treści strony 2 opinii – k. 161, wynika iż „ podstawę opracowania opinii stanowił materiał dowodowy zebrany w aktach sprawy Prokuratury Rejonowej P. sygn. PR 3Ds. (...).2017” oraz –k.185 biegły w punkcie 5 opinii wskazał, że opinie te są mu znane i wskazują na rozmiar uszkodzeń biorących udział w wypadku pojazdów, a więc skoro materiał ten był dla biegłego wystarczający dla wydania opinii, to zarzut iż biegły nie dokonał fizycznie oględzin przedmiotowych pojazdów, nie może zostać uznany za słuszny i podważający wartość wydanej opinii, a przede wszystkim nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. W obu opiniach A. P. bowiem jest wystarczający materiał fotograficzny obrazujący zniszczenia obu pojazdów.

Podkreślić przy tym należy, iż obrońca zresztą podczas przesłuchania biegłego R. Ł. na rozprawie nie zgłaszał zarzutu braku oględzin przez biegłego pojazdów.

Zatem ponownie podkreślić należy, iż oparcie się Sadu Rejonowego na wnioskach opinii biegłego R. Ł. było w pełni zasadne i wystarczające.

Wskazać należy, przechodząc do dalszej analizy zarzutów, iż miejsce zdarzenia jest znane całemu składowi sędziowskiemu. Jest to skrzyżowanie wystraczająco przejrzyste, z dobrą widocznością. Zatem analizując materiał dowodowy i przyjmując, co jest niesporne, że pokrzywdzony jechał ul. (...) od strony S., a oskarżony miał zamiar włączyć się do ruchu od strony ul. (...), to niewiarygodnymi muszą się jawić jego wyjaśnienia, iż „po dojechaniu do ronda zatrzymał się, rozglądał się w lewo. A potem w prawo i ponownie w lewo, nikogo nie było więc wjechał, a będąc na rondzie poczuł uderzenie.

Zdaniem Sądu Okręgowego bowiem, gdyby oskarżony istotnie zatrzymał się przed wjazdem na skrzyżowanie w formie ronda, a nie tylko zwolnił, czy hamował co zaobserował świadek M. N. i zachował szczególną ostrożność przed wjazdem na skrzyżowanie, zauważyłby pokrzywdzonego, który jak to wskazuje biegły R. Ł. w opinii, w momencie możliwego zauważenia i rozpoznania powstającej dla niego sytuacji zagrożenia na drodze, musiał znajdować się w odległości nie mniejszej niż około 22,5 m przed miejscem zderzenia z wjeżdżającym z prawej strony na skrzyżowanie z podporządkowanej ul. (...) samochodem marki B.. Pokrzywdzony nie wyłonił się bowiem znienacka, lecz nadjeżdżał z lewej strony oskarżonego kontynując jazdę wręcz cały czas na wprost, bowiem po zjechaniu z ronda miał zamiar jechać dalej ul. (...), za swoim kolegą, na znajdująca się nieopodal stację benzynową.

Podkreślić przy tym należy, że świadek M. N. nie miał pewności, czy słyszał zryw motocykla D. S., czy też motocykla pokrzywdzonego. Przeczy to jednoznacznym sugestiom obrony wskazanym w zarzucie 2.1. iż pokrzywdzony przyspieszył na kilka sekund przed zderzeniem.

Stwierdzić w tym miejscu także należy, iż nieuzasadnione jest twierdzenie obrońcy, iż świadek M. N. potwierdził wyjaśnienia oskarżonego, jako by ten zatrzymał się przed wjazdem na rondo. Świadek ten bowiem – k.122v – zeznał ”ale nie widziałem czy się zatrzymał”.

Biegły R. Ł. odniósł się także w swojej opinii w sposób jasny, spójny i pozbawiony wewnętrznych sprzeczności do szybkości z jaką pokrzywdzony M. B. się poruszał. Biegły wskazał ponadto, iż brak jest przesłanek mogących wskazywać na to, by pokrzywdzony, mimo nadmiernej do administracyjnie obwiązującej, prędkości, swoim zachowaniem i postępowaniem na drodze, mógł przyczynić się do zaistnienia przedmiotowego wypadku, bowiem wykazano w opinii, że zarówno czas stworzonej przez oskarżonego sytuacji zagrożenia na drodze (od wjazdu na skrzyżowanie na jezdnię S. do zdarzenia) jak i odległość jaką dysponował motocyklista, uniemożliwiały mu podjęcie i wykonanie skutecznych manewrów obronnych.

Właśnie ta ostatnia konkluzja biegłego, pozwala Sądowi Okręgowemu na stwierdzenie, iż to właśnie brak możliwości podjęcia jakichkolwiek manewrów obronnych spowodował, że pokrzywdzony odniósł tak istotne obrażenia. Wiedza fachowa w tym zakresie nie jest niezbędna, albowiem z doświadczenia życiowego i orzeczniczego wiadomym jest Sądowi, iż motocykliści doznają poważnych obrażeń ciała, nawet przy nie nadmiernych prędkościach zderzenia, albowiem w przeciwieństwie do osób znajdujących się w samochodach i w przeważającej większości przypiętych pasami, takiego zabezpieczenia i bariery ochronnej nie posiadają.

Zatem zarzut obrony nieprzeprowadzenia przez Sąd Rejonowy z urzędu dowodu w postaci opinii biegłego z dziedziny chirurgii, ortopedii lub/i traumatologii celem ustalenia , czy powstałe obrażenia ciała pokrzywdzonego mogły powstać przy kierowaniu przez pokrzywdzonego motocyklem z prędkością 67 km/h, nie zasługuje zdaniem Sądu Okręgowego na uwzględnienie, albowiem jego brak nie obraża treści art. 193 k.p.k.

Tym samym na uwzględnienie nie może zasługiwać zarzut 7, albowiem nie ma żadnych podstaw do przypisania pokrzywdzonemu M. B. przyczynienia się do zaistnienia wypadku drogowego.

Sąd Rejonowy nie dopuścił się także obrazy przepisu art. 5 § 2 k.p.k. Rozważył bowiem w sposób prawidłowy wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, co do samego przebiegu zdarzenia, a ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy co do przebiegu zdarzenia została dokonana z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 § 2 k.p.k. i jest ona oceną bezstronną, która w szczególności nie narusza granic swobodnej oceny dowodów i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził też błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie, ewentualnie uchylenie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest niezasadny, albowiem Sąd Rejonowy nie dopuścił w się w żaden sposób obrazy prawa procesowego.

Lp.

Zarzut

3.2.

Zarzut oznaczony w apelacji obrońcy numerem 4 i 5 - błąd w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Aktualność w tym miejscu zachowują wszystkie wcześniejsze wywody poświęcone tym samym zagadnieniom poruszonym w apelacji obrońcy, a dotyczące zarzutu obrazy prawa procesowego. Nie ma potrzeby ich powtarzania.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie, ewentualnie uchylenie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na niezasadność zarzutu

Lp.

Zarzut

3.3.

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego – zarzut rażącej niewspółmierności kary:

⚫

wymierzenie oskarżonemu minimalnej kary za przypisany czyn

⚫

zawieszenie wykonania kary na minimalny okres próby i orzeczenie środka karnego w minimalnym wymiarze

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak poniżej

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

⚫

zmianę orzeczenia w punkcie 1 i 2 poprzez wymierzenie oskarżonemu kary jednego roku pozbawienia wolności, lub 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby,

⚫

orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat z obowiązkiem zwrotu wszelkich posiadanych dokumentów uprawniających do prowadzenia tych pojazdów

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wbrew sugestiom skarżącego, Sąd Rejonowy kształtując rozmiar kary pozbawienia wolności oraz okres zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wymierzone oskarżonemu, wziął pod uwagę wszystkie istotne w tej materii okoliczności, tj. zarówno te przemawiające na jego korzyść, jak i te niekorzystne dla niego.

Wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności, zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, byłoby rażąco surowe.

Natomiast zdaniem Sądu Okręgowego okres probacji, tj. warunkowego zawieszenia wymierzonej kary pozbawienia wolności jest zbyt niski, chociaż 5 letni okres były również rażąco surowy. W obliczu ustaleń Sądu Rejonowego, okres probacji winien ulec wydłużeniu.

3.4.

Zarzut

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego – zarzut obrazy prawa materialnego:

⚫

poprzez orzeczenie nawiązki w sytuacji obligatoryjnego obowiązku orzeczenia zadośćuczynienia, a nadto orzeczenie środka kompensacyjnego w zaniżonym wymiarze

⚫

poprzez orzeczenie środka karnego z wyłączeniem nakazania oskarżonemu zwrotu dokumentu uprawniającego do kierowania pojazdem mechanicznym

⚫

poprzez niezastosowanie art. 70 § 2 k.k. i nieoznaczenie okresu próby wobec oskarżonego jako sprawcy młodocianego

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak poniżej

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

⚫

zmianę orzeczenia w punkcie 3 poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zapłaty na rzecz oskarżyciela posiłkowego zadość uczynienia w kwocie 30.000 złotych,

⚫

orzeczenie obowiązku zwrotu dokumentu uprawniającego do kierowania

⚫

zmiana podstawy warunkowe zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak wynika z akt sprawy – k. 279 - pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego pismem z dnia 25 marca 2019r. złożył prawidłowo uzasadniony wniosek o zasądzenie na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwoty 30.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie. Wolą zatem oskarżyciela było uzyskanie poprzez wymierzenie środka kompensacyjnego konkretnej kwoty zadośćuczynienia w trybie art. 46 § 1 k.k. i nie było podstaw do zignorowania tego żądania i wymierzenia nawiązki w trybie art. 46 § 2 k.k.

Zasadnym jest wniosek pełnomocnika o orzeczenie obowiązku w trybie art. 43 § 3 k.k.

Oskarżony nie jest osobą młodocianą, albowiem urodził się (...) a czyn miał miejsce w dniu w dniu 5 sierpnia 2017r. Wyrokowanie natomiast nastąpiło w dniu 28 maja 2019r.

Zgodnie z treścią art. 115 § 10 młodocianym jest sprawca, który łącznie w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat.

Sąd Rejonowy przyjął natomiast błędną podstawę warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, albowiem winien to być m.in. art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. , a nie art. 69 §1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 §1 punkt 1 k.k., który to art. 70 § 1 punkt 1 k.k. przestał obowiązywać wraz ze zmiana kodeksu karnego w dniu 1 lipca 2015r.

Jednocześnie Sąd Okręgowy nie ustrzegł się omyłki pisarskiej w tym zakresie, co zostało sprostowane Postanowieniem z dnia 12 lutego 2020r.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego M. P..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego nie została uwzględniona, co zostało omówione w punktach 3.1 i 3.2

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 1 i 4 wyroku, a polegające na wymierzeniu oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że :

- uchylono orzeczenie zawarte w punkcie 2 i na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego w punkcie 1 kary pozbawienia wolności na okres lat 3 ( trzech)

- uchylono orzeczenie zawarte w punkcie 3 i na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego M. B. kwotę 30.000 (trzydzieści tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę

- na podstawie art. 43 § 3 k.k. nałożono na oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego go do prowadzenia pojazdu właściwemu organowi w terminie 7 dni od ogłoszenia niniejszego wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak wyżej w punktach 3.3 i 3.4

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

5.3.1.4.1.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 i 4 wyroku.

Sąd Okręgowy obciążył oskarżonego M. P. kosztami postępowania odwoławczego i wymierzył mu opłatę w kwocie 120 złotych - art. 636 § 1 k.p.k. i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

Ponadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego kwotę 840 zł. tytułem zwrotu kosztów ustanowionego pełnomocnika. Stawka ta wynika z § 11 ust. 2 pkt 4 i § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.).

7.  PODPIS

Małgorzata Winkler – Galicka Ewa Taberska Małgorzata Ziołecka