Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Powód, W. P. (1) wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej, (...) S.A. w W. kwoty 15.814,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 10.000 zł od dnia 21 sierpnia 2014r. do dnia zapłaty i od kwoty 5.814,10 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej wynikającej z norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że został poszkodowany w zdarzeniu komunikacyjnym do jakiego doszło w dniu 16 lipca 2014r. na drodze w gminie L.. W czasie tego zdarzenia drogowego powód poruszał się pojazdem marki M. nr rej. (...) jako kierowca. Sprawcą tego zdarzenia była kierująca samochodem marki R., a przyczyną tego zdarzenia było niedostosowanie prędkości do warunków ruchu, czego konsekwencją było uderzenie w tył auta którym kierował powód, przez samochód sprawczyni tego zdarzenia. Na miejscu zdarzenia interweniował patrol policji. W dacie zdarzenia pojazd sprawczyni był ubezpieczony u strony pozwanej. Na miejsce kolizji została wezwana karetka pogotowia, którą powód został przewieziony do szpitala w L., gdzie zdiagnozowano u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenie odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz stłuczenie klatki piersiowej i bólowe ograniczenie ruchomości. Wskazano na istnienie fizjologicznych ograniczeń bólowych ruchomości i wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych. Powód nosił kołnierz ortopedyczny przez okres czterech tygodni, zalecono mu także kontrolę neurochirurgiczną. W dniu 17 lipca 2014r. powód był na kolejnej wizycie lekarskiej i otrzymał skierowanie do poradni ortopedycznej, z zaleceniem objęcia powoda leczeniem specjalistycznym. W dniu 18 lipca 2014r. powód odbył wizytę w (...) w C.. Specjalista chirurg urazowy ortopeda skierował powoda na cykl zabiegów fizjoterapeutycznych, które powód odbył w w dniach od 24 lipca 2014r. do 6 sierpnia 2014r., przejeżdżając przez 10 kolejnych dni na zajęcia w cyklu 3 zabiegów po 10 każdy. W dniu 21 lipca 2014r. powód odbył wizytę u neurologa, który stwierdził u niego stan po urazie karku i tułowia, nadal zalecał powodowi chodzenie w kołnierzu i fizjoterapię, a także konsultacje ortopedyczne. Jak wynikało z dokumentacji lekarskiej, powód odbywał w późniejszym czasie wizyty lekarskie w poradni ortopedycznej, w poradni ogólnej oraz poradni neurologicznej. W dniu 24 września 2014r. chirurg urazowy - ortopeda stwierdził, że ze względu na dolegliwości bólowe obu kończyn dolnych, powód wymaga terapii fizjoterapeuty. Dlatego też, następnie powód odbył kolejny cykl rehabilitacji. W wyniku zdarzenia szkodowego powód odczuwał dolegliwości związane z bólami głowy, kręgosłupa, często był zmuszony sięgać po leki przeciwbólowe, przez długi okres czasu obawiał się kierować samochodem i nadal odczuwa napięcie przed każdym wejściem do samochodu, które objawia się wzmożoną czujnością oraz poczuciem zagrożenia ze strony innych pojazdów na drodze. Przez przedmiotowe zdarzenie powód został wyłączony z życia towarzyskiego i rodzinnego, przez długi okres czasu przebywał na zwolnieniu lekarskim, a jego kontakty z otoczeniem ograniczały się tylko do domowników. Silne bóle powodowały u powoda rozdrażnienie. Dolegliwości bólowe nasilały się w nocy, przez co powód nie mógł spać. W wyniku wypadku powód odczuwa również problemy z koncentracją. Przed wypadkiem powód był osobą energiczną, pełną życia. Udział w kolizji spowodował, że powód zmuszony był przebywać na zwolnieniu lekarskim okresie 119 dni od dnia 16 lipca 2014r. w do dnia 11 listopada 2014r. włącznie. Powód przed wypadkiem był energiczną osobą, która w wolnych chwilach uprawiała sport. Jego pasją jest piłka nożna. Przed wypadkiem powód bardzo często rekreacyjnie grał w piłkę wraz ze swymi znajomymi. W wyniku wypadku musiał zrezygnować ze sportu, gdyż doznane obrażenia uniemożliwiły mu prowadzenie tego typ aktywności. Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej pismem z dnia 21 lipca 2014r., w którym domagał się wypłaty na jego rzecz kwoty 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze zdarzeniem z dnia 16 lipca 2014r. Powód pismem tym zastrzegł również możliwość dochodzenia dalszych roszczeń po uzyskaniu stosownej dokumentacji. W związku z wystąpieniem konieczności leczenia powód pismem z dnia 29 lipca 2014r. zgłosił stronie pozwanej nowe roszczenia. Powód wnioskował o wypłatę kwoty 126,35 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Strona pozwana pismem z dnia 18 sierpnia 2014r. przyznała powodowi kwotę 1.500 zł zadośćuczynienia. Powód nie zgodził się z wysokością tej kwoty, którą uznał za zaniżoną, o czym poinformował stronę pozwaną w piśmie z dnia 26 sierpnia 2014r. Jednocześnie pismem tym powód uzupełnił roszczenie o dodatkową kwotę 223 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Strona pozwana nie uwzględniła powyższych roszczeń powoda. Następnie powód skierował do strony pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym domagał się wypłaty kwoty 10.500 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 864,28 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i kwoty 822,42 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych na dojazd do placówek medycznych oraz kwoty wskazanej w zaświadczeniu od pracodawcy z tytułu utraconych przez powoda dochodów. W odpowiedzi na to wezwanie strona pozwana stwierdziła, że nie znajduje podstaw do podwyższenia wysokości zadośćuczynienia ponad już wypłaconą kwotę 1500 zł. Powód nie zgodził się z tak zaniżonym zadośćuczynieniem i odszkodowaniem. Dlatego też postanowił dochodzić swoich praw przeciwko stronie pozwanej na drodze sądowej. Pozwem wzniesionym w przedmiotowej sprawie powód domagał się w konsekwencji zasądzenia na jego rzecz od tej strony pozwanej: kwoty 10.000 zł tytułem dopłaty do wypłaconego zadośćuczynienia, kwoty 4.545,42 zł tytułem kosztów utraconego zarobku, kwoty 344,40 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych i kwoty 924,28 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, łącznie kwoty 15 814,10 zł. Powód z ostrożności procesowej zastrzegł sobie także prawo do rozszerzenia żądania pozwu, uzależniając to rozszerzenie od opinii biegłych. Odsetki powód liczył od kwoty 10.000 zł od dnia 21 sierpnia 2014r. do dnia zapłaty. Powód zgłosił stronie pozwanej szkodę na osobie z dnia 21 lipca 2014r. i przez to, w jego ocenie, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, strona pozwana powinna była wypłacić mu odszkodowanie w całości w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez powoda zawiadomienia o szkodzie, w pozostałym zakresie powód liczył odsetki od dnia wniesienia pozwu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła, że w jej ocenie powództwo było bezzasadne. W następstwie zgłoszenia szkody, strona pozwana przeprowadziła postępowanie likwidacyjne, dokonując ustaleń w zakresie zasadności roszczeń powoda. Pozwana po przeprowadzeniu analizy okoliczności zdarzenia przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 1.500 zł. Dokonując ustalenia wysokości zadośćuczynienia strona pozwana uwzględniła wszystkie okoliczności rzutujące na rozmiar wyrządzonej powodowi krzywdy tj. cierpienia psychiczne i ból fizyczny, na który wpływ miały przede wszystkim rodzaj i długotrwałość zastosowanego leczenia, stopień uszczerbku na zdrowiu, nasilenie bólu i dające się przewidzieć negatywne następstwa zdarzenia. W ocenie strony pozwanej, przyznana kwota zadośćuczynienia była odpowiednia w rozumieniu przepisów prawa i prowadziła do pełnej kompensacji poniesionej przez powoda szkody. Powód w wyniku wypadku doznał jedynie urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz stłuczenia klatki piersiowej. Z przedłożonej dokumentacji nie wynikało, aby powyższe urazy zostały potwierdzone w jakichkolwiek badaniach obrazowych oraz aby istniała konieczność hospitalizowania powoda. Leczenie powoda ograniczone było do oddziaływania zachowawczego. Z przedłożonych wraz z pozwem dokumentów wynikało, że powód na długo przed wypadkiem cierpiał na bóle kręgosłupa, w związku, z czym poddawany był stosownemu leczeniu. Powyższe w ocenie strony pozwanej miało wpływ na intensywność odczuwanych dolegliwości oraz okres długości leczenia. Obrażenia doznane przez powoda w wyniku wypadku miały charakter niewielki i leczenie z nimi związane nie powinno trwać dłużej niż trzy tygodnie. W ocenie strony pozwanej, odczuwane przez powoda dolegliwości miały zatem raczej swoje źródło w samoistnych chorobach na które cierpiał powód, aniżeli w przedmiotowym wypadku. Stan zdrowia powoda został poddany ocenie lekarza orzecznika stronie pozwanej, który stwierdził, że wypadek nie mógł skutkować stałym lub długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda. Wszelkie prognozy na przyszłość należało uznać za pomyślne. Powód nie wykazał, aby wypadek wpłynął istotnie na jego aktywność życiową lub zawodową. Powód powinien był już powrócić do pełnej sprawności. Nic nie wskazywało także na to, aby powód w związku z wypadkiem odczuwał jakieś trwałe dolegliwości w zakresie zdrowia psychicznego. Z okoliczności sprawy nie wynikało, aby powód korzystał z pomocy psychologa lub psychiatry oraz żeby był poddawany jakiejkolwiek terapii. Z twierdzeń pozwu wypływał wniosek, że powód porusza się samochodem i nie odniósł jakichkolwiek trwałych następstw psychicznych. Strona pozwana zakwestionowała także żądanie pozwu w zakresie odsetek, które w jej ocenie ewentualnie powinny być zasądzone od dnia wyrokowania. Co do kwoty żądanej tytułem utraconych zarobków oraz zwrotu poniesionych kosztów leczenia, strona pozwana stwierdziła, że nie stanowiły one normalnego następstwa zdarzenia do których pokrycia zobowiązana byłaby strona pozwana. Długi okres leczenia nie miał związku z wypadkiem, gdyż jak wskazano powyżej, leczenie powoda powinno trwać nie dłużej niż 3trzy tygodnie. Powód także w ocenie strony pozwanej nie wykazał rzeczywistej wysokości utraconych dochodów. Przedłożone wyliczenia miały charakter hipotetyczny. Stąd też wysokość dochodów powoda mogła się w znaczący sposób różnić od tych wskazanych w treści przedmiotowego dokumentu. Powód nadto nie wykazał w ocenie strony pozwanej, aby korzystanie przez niego z prywatnej opieki medycznej stało się w warunkach niniejszej sprawy konieczne. Wydatki na prywatną opiekę medyczną nie pozostawały w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodowym. Powód w toku leczenia miał możliwość skorzystania ze świadczeń zdrowotnych finansowanych w ramach NFZ, nie wykazał natomiast, że otrzymanie stosownej pomocy w ramach bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej było niemożliwe lub utrudnione. W zakresie żądania zwrotu kosztów zakupu ujętych w dołączonym do pozwu rachunkach medykamentów, strona pozwana stwierdziła, że nie miały one związku z leczeniem urazów doznanych przez powoda w przedmiotowym wypadku. Strona pozwana poddając analizie zasadność roszczenia w tym względzie ustaliła, że za zasadny należało uznać jedynie zakup leku o nazwie (...). W związku z czym strona pozwana zrefundowała powodowi poniesione w związku z zakupem tego leku koszty. Dalsze roszczenie powoda o zwrot kosztów leczenia było w ocenie strony pozwanej niezasadne, gdyż wskazane przez powoda wydatki nie zostały poniesione w związku z leczeniem któregokolwiek z urazów stwierdzonych u powoda bezpośrednio po wypadku. Ponadto, powód nie wykazał, że w związku z podjętym leczeniem nie miał możliwości skorzystania ze świadczeń zdrowotnych finansowanych w ramach NFZ. Strona pozwana podniosła także, że z tytułu kosztów dojazdu do placówek medycznych przyznała powodowi kwotę 126,72 zł, spełniając żądanie powoda. Stąd też roszczenie powoda zostało spełnione i wygasło. W ocenie strony pozwanej przyznana kwota była zasadna, a powód nie dowiódł, aby w celu dojazdu do placówek medycznych poniósł wyższe koszty.

W piśmie procesowym z dnia 19 maja 2015r. powód rozszerzył żądanie pozwu o kwotę 2214,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od wyżej wymienionej kwoty od dnia otrzymania przedmiotowego pisma do dnia zapłaty. Powód w piśmie tym zgłosił kolejne żądanie wypłaty należnego mu w jego ocenie odszkodowania w związku z powstałą szkodą z dnia 16 lipca 2014r. w w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, którego konsekwencją było przebywanie na zwolnieniu lekarskim powoda. W związku z powyższym powód został pozbawiony możliwości uzyskania w swoim miejscu zatrudnienia dodatkowej nagrody rocznej za 2014r. płatnej w 2015r. Hipotetyczna wysokość dodatkowej nagrody rocznej z uwzględnieniem hipotecznego wynagrodzenia wyliczonego jak za urlop wypoczynkowy za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim przez powoda tj. za okres od dnia 16 lipca 2014r. do dnia 11 listopada 2014r. wynosiłaby kwotę 2.214,55 zł. Dlatego też, powód wniósł o zasądzenie również tej kwoty wraz z należnymi odsetkami na jego rzecz od strony pozwanej.

W odpowiedzi na powyższe pismo rozszerzające powództwo, strona pozwana w piśmie procesowym z dnia 26 maja 2015r. wniosła o oddalenie powództwa także w rozszerzonej części i podtrzymała wcześniej zgłaszane zarzuty w przedmiocie odszkodowania obejmującego utracone dochody, które w ocenie strony pozwanej nie stanowiły normalnego następstwa zdarzenia, do których pokrycia byłaby zobowiązana strona pozwana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lipca 2014r. doszło do zdarzenia drogowego na drodze publicznej w gminie L., podczas którego to zdarzenia, kierująca samochodem osobowym marki R. nie dostosowała prędkości do warunków panujących na drodze, czego konsekwencją było uderzenie przez kierowane przez nią auto w tylną część prawidłowo jadącego samochodu marki M., którym kierował wówczas powód, W. P. (1). Po zaistnieniu tego wypadku drogowego na miejsce zdarzenia przyjechał patrol policji z Komendy Powiatowej Policji w L., który uznał, że wyłączną przyczyną zaistnienia wypadku było nieprawidłowe zachowanie się kierującej samochodem marki R.. Na miejsce wypadku została także wezwana karetka pogotowia, którą powód, W. P. (2) z miejsca zdarzenia został odwieziony do (...) w L.. W szpitalu tym zdiagnozowano u powoda skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, skręcenie odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz stłuczenie klatki piersiowej i bólowe ograniczenie ruchomości. Powód po wykonaniu u niego niezbędnych badań został wypisany ze szpitala z zaleceniem dalszego leczenia oraz noszenia kołnierza ortopedycznego, który powód nosił przez okres około dwóch miesięcy. Powód był konsultowany neurologicznie u lekarza neurologa oraz leczył się ortopedycznie u lekarza ortopedy, który zlecił mu leczenie usprawniające. Po wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 16 lipca 2014r. do dnia 11 listopada 2014r. Powód w wyniku wypadku doznał urazów w postaci skręcenia kręgosłupa odcinka szyjnego oraz urazu kręgosłupa lędźwiowego. Powód po wypadku bardzo cierpiał, odczuwał bardzo silne dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, a przez to chodził w kołnierzu ortopedycznym, nie mógł podejmować zatrudnienia, a nadto musiał podejmować leczenie usprawniające, rehabilitacyjne i przyjmować silne leki przeciwbólowe. Przed wypadkiem powód był aktywną osobą, która uprawiała sport, grając rekreacyjnie w piłkę nożną. Po wypadku powód musiał zrezygnować z gry w piłkę nożną ze względu na swe ograniczenia ruchowe i dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa w związku z doznanymi obrażeniami ciała w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r.. Powód także w wyniku wypadku doznał stresu pourazowego i przez długi okres czasu miał obawy przed jazdą samochodem.

Powód w związku z przebywaniem po wypadku na długotrwałym zwolnieniu lekarskim utracił wynagrodzenie za pracę w łącznej kwocie 4545,42 zł za okres zwolnienia lekarskiego oraz utracił dodatkowe dochody z tytułu dodatkowej nagrody rocznej wypłacanej przez jego zakład pracy za 2014r. w 2015r. w łącznej kwocie 2214,55 zł.

Powód poniósł także koszty zakupu niezbędnych leków do swego leczenia obrażeń ciała doznanych w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r. w łącznej kwocie 67,38 zł. Powód zakupił także w dniu 18 lipca 2014r. kołnierz ortopedyczny za cenę 56 zł, który to kołnierz nosił przez okres około dwóch miesięcy po wypadku, zgodnie z zaleceniami lekarskimi.

Powód także po wypadku podjął niezbędne leczenie usprawniające i rehabilitacyjne, które było wykonywane na jego rzecz odpłatnie w (...) spółka z o.o. w L. w dniu 23 lipca 2014r. za cenę 126 zł i w (...) spółka z o.o. w L. w dniach: 16 października 2014r., 17 października 2014r., 24 października 2014r., 31 października 2014r., każdorazowo za cenę 60 zł. Powód także po wypadku korzystał odpłatnie z porady lekarza neurologa w dniu 30 lipca 2014r. za cenę 100 zł, z porady lekarza neurologa w dniu 22 września 2014r. za cenę 100 zł, z porady lekarza ortopedy w dniu 10 listopada 2014r. za cenę 130 zł. W tym okresie czasu w województwie (...), w placówkach medycznych w L. i okolicach, pacjenci oczekiwali na bezpłatną wizytę w ramach świadczeń NFZ: u lekarza ortopedy przez okres około 1-2 miesięcy oraz w poradni rehabilitacyjnej przez okres 1-4 miesięcy.

Powód w związku z doznanymi obrażeniami ciała w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r. dojeżdżał samochodem ze swego miejsca zamieszkania w T. do L. na niezbędne celem leczenia tych obrażeń ciała zabiegi rehabilitacyjne i porady lekarskie odpłatne oraz nieodpłatne w dniach: 17 lipca 2014r., 18 lipca 2014r., 21 lipca 2014r., 24 lipca 2014r., od 24 do 6 sierpnia 2014r., 22 września 2014r., 7 października 2014r., 16 października 2014r., 17 października 2014r., 24 października 2014r., 31 października 2014r. i 31 października 2014r. ponosząc z tego tytułu niezbędne koszty paliwa do samochodu.

W dacie wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r. jakiemu uległ powód, W. P. (2), sprawczyni tego wypadku była ubezpieczona w zakresie odpowiedzialności odszkodowawczej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej tj. w (...) S.A. w W., której powód zgłosił szkodę na swej osobie w związku z wyżej wymienionym wypadkiem w dniu 21 lipca 2014r. Strona pozwana w toku postępowania likwidacji tej szkody przyjęła swą odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powoda za skutki dla zdrowia powoda zdarzenia drogowego z dnia 16 lipca 2014r. i po przeprowadzeniu postępowania likwidacji szkody ustaliła i wypłaciła powodowi kwotę 1.500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną w wyniku wypadku krzywdę, o czym poinformowała pełnomocnika powoda w piśmie z dnia 18 sierpnia 2014r. Następnie w piśmie z dnia 29 lipca 2014r. powód za pośrednictwem swego pełnomocnika wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 126,35 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz pismem z dnia 26 sierpnia 2014r. kwoty 226 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Pismem z dnia 4 stycznia 2015r. powód za pośrednictwem swego pełnomocnika wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 10.500 zł tytułem dalszej kowty zadośćuczynienia, kwoty 226 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 126,35 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 511,93 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 822,42 zł kosztów dojazdów do placówek medycznych, kwoty wskazanej w zaświadczeniu pracodawcy z tytułu utraconych przez powoda dochodów. W piśmie z dnia 15 stycznia 2015r. strona pozwana poinformowała pełnomocnika powoda o przyznaniu dodatkowo na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 7,93 zł z tytułu refundacji wydatków poniesionych na zakup środków medycznych oraz odszkodowania w kwocie 126,72 zł z tytułu refundacji kosztów przejazdów do placówek medycznych oraz o odmowie uwzględnienia dalszych roszczeń odszkodowawczych powoda w związku ze zdarzeniem drogowym z dnia 16 lipca 2014r.

DOWODY: notatka informacyjna KPP w L. z dnia 29 lipca 2014r. k.11 akt,

oświadczenie w przedmiocie korzystania z pasów bezpieczeństwa z dnia

17 lipca 2014r. k.12 akt,

dokumentacja lekarska k.13-16, k.38 akt,

faktury VAT k.17, k.19-24, k.27 odw, k.28, k.30 odw akt,

kopia zwolnienia lekarskiego k.25 akt,

pismo z dnia 21 lipca 2014r. k.26 akt,

pismo z dnia 29 lipca 2014r. k.27 akt,

pismo z dnia 18 sierpnia 2014r. k.29 akt,

pismo z dnia 26 sierpnia 2014r. k.30 akt,

pismo z dnia 4 stycznia 2015r. k.31-32 akt,

pismo z dnia 15 stycznia 2015r. k.33 akt,

wykaz odbytych podróży k.34 akt,

pismo (...) S.A. z dnia 11 grudnia 2014r. k.35 akt,

akta szkody strony pozwanej k.72 akt,

pismo (...) S.A. z dnia 11 maja 2015r. k.77 akt,

zasady wypłacania nagrody rocznej i dodatkowej nagrody rocznej k.88-90 akt,

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii dr n. med. M. J.

z dnia 21 września 2015r. k.100-103 akt,

opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii M. Z. z dnia 28 września

2016r. k.145-147 akt,

opinia uzupełniająca biegłej sądowej z zakresu neurologii M. Z. z dnia

20 maja 2017r. k.183 akt,

informacja o dochodach powoda za 2014r. i 2015r. k.250-252 akt,

pismo (...) we W. z dnia 20 września

2018r. z załączonym zestawieniem k.256-258 akt,

zeznania powoda, W. P. (2) - zapis protokołu rozprawy z dnia 12 września 2017r. i z dnia 31 sierpnia 2018r.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo było częściowo zasadne, a przez to w części zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 415 kodeksu cywilnego, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest jej naprawienia. Zgodnie także z art. 822 § 1 kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania, za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W przedmiotowej sprawie okolicznością bezsporną między stronami był fakt, że powód W. P. (2) doznał obrażeń ciała w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 16 lipca 2014r., którego to sprawcą zdarzenia drogowego była kierująca pojazdem marki R. ubezpieczona w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej tj. w (...) S.A. w W.. Dlatego też, to strona pozwana ponosiła na zasadzie ryzyka odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powoda, za skutki dla zdrowia powoda zdarzenia drogowego z dnia 16 lipca 2014r. Jak wynikało z akt szkody strony pozwanej oraz pism zawartych w aktach sprawy, powód niezwłocznie po zaistnieniu wypadku drogowego zgłosił stronie pozwanej swe roszczenia odszkodowawcze i strona pozwana w toku postępowania likwidacji szkody przyjęła swoją odpowiedzialność odszkodowawczą wobec powoda za skutki dla jego zdrowia wyżej wymienionego wypadku. Jak wynikało z akt szkody strony pozwanej i co było okolicznością bezsporną między stronami, w strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacji szkody przyznała powodowi i wypłaciła kwotę 1.500 zł tytułem należnego zadośćuczynienia za krzywdę związaną z obrażeniami ciała doznanymi w wyniku wypadku z dnia 16 lipca 2014r.

Zgodnie z art. 444 § 1 kodeksu cywilnego, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Zgodnie także z art. 445 § 1 kodeksu cywilnego, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Okolicznością sporną między stronami w przedmiotowej sprawie było w jakiej wysokości powodowi przysługiwało od strony pozwanej zadośćuczynienie za doznaną krzywdę doznaną w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r. Zgodnie z powyżej wskazanymi przepisami prawa, strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacji szkody zadośćuczynienie to ustaliła w kwocie 1.500 zł uznając, że jest ono w tej wysokości adekwatne do stopnia krzywdy jaką doznał powód w wyniku wypadku. Powód natomiast nie zgadzał się z takim rozstrzygnięciem strony pozwanej i dlatego skierował pozew do Sądu przeciwko stronie pozwanej w przedmiotowej sprawie o zapłatę na jego rzecz dalszej kwoty 10.000 zł z tytułu dopłaty do wypłaconego zadośćuczynienia za krzywdę związaną z wypadkiem z dnia 16 lipca 2014r. W ocenie Sądu, powód w przedmiotowym postępowaniu wykazał, że faktycznie kwota wypłacanego mu przez stronę pozwaną po przeprowadzeniu likwidacji szkody zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r., co do wysokości tego zadośćuczynienia została zaniżona. Powód bowiem, jak wynikało z dokumentacji lekarskiej jego leczenia oraz z opinii biegłych sądowych M. J. i M. Z., doznał obrażeń ciała w wyniku powyższego wypadku w postaci skręcenia kręgosłupa odcinka szyjnego oraz urazu kręgosłupa lędźwiowego. Jak wynikało z zeznań powoda, obrażenia te spowodowały dla powoda poważne dolegliwości bólowe. Powód zażywał leki przeciwbólowe po wypadku, o czym świadczyła także dokumentacja związana z zakupem tych leków przeciwbólowych zawarta w aktach sprawy i aktach szkody oraz bezpośrednio po wypadku zaczął korzystać zarówno z porad i leczenia u neurologa oraz ortopedy, jak też z rehabilitacji. Powód przez okres prawie pięciu miesięcy po wypadku, ze względu na dolegliwości bólowe musiał przebywać na zwolnieniu lekarskim od zatrudnienia i nie miał możliwości pracy w tym okresie czasu. Powód także jak wynikało z jego zeznań, przed wypadkiem był osobą bardzo aktywną, hobbystycznie często grał w piłkę nożną. Po wypadku, ze względu na dolegliwości bólowe, powód nie mógł już tego hobby realizować. Powód także jak wynikało z jego zeznań, po wypadku był w stresie pourazowym związanym z jazdą samochodem i przez długi okres czasu nie mógł samochodem jeździć ze względu na doznane przez niego urazy psychiczne w wyniku powyższego wypadku. Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie nie wziął natomiast pod uwagę opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii i ortopedii J. S., gdyż biegły ten na podstawie przedłożonej mu dokumentacji lekarskiej oraz badania bezpośredniego powoda, w swej opinii nie zawarł żadnych wniosków dotyczących doznanych przez powoda obrażeń ciała w wyniku wypadku z dnia 16 lipca 2014r. uznając, że dokumentacja lekarska leczenia powoda po tym wypadku, przedłożona do wydania opinii nie była wystarczająca. Takich wątpliwości natomiast nie mieli wcześniej wydający opinię w sprawie biegła neurolog M. Z. oraz biegły z zakresu ortopedii M. J., którzy jednoznacznie stwierdzili, że faktycznie powód doznał urazów kręgosłupa w wyniku wypadku z dnia 16 lipca 2014r. W ocenie Sądu, dolegliwości bólowe powoda musiały być dolegliwe, skoro powód z tak dużą częstotliwością zaraz po wypadku korzystał z licznych porad i wizyt u lekarzy neurologów i ortopedów oraz z zabiegów rehabilitacyjnych celem zmniejszenia dolegliwości bólowych kręgosłupa. Ze względu na powyższe okoliczności, w ocenie Sądu przyznane przez stronę pozwaną powodowi zadośćuczynienie za krzywdę w kwocie 1.500 zł było nieadekwatne do doznanej przez powoda krzywdy w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 16 lipca 2014r. Ze względu na doznane przez powoda obrażenia, a przede wszystkim ze względu na jego ból i cierpienie po wypadku związane z urazami kręgosłupa, Sąd przyznał więc powodowi w niniejszym postępowaniu od strony pozwanej dodatkową kwotę 7.500 zł z tytułu dopłaty do wypłaconego już przez stronę pozwaną zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, uznając, że kwota 9.000 zł będzie adekwatna do doznanych przez powoda krzywd i cierpień w wyniku wypadku drogowego z dnia 16 lipca 2014r.

Zgodnie z art. 361 § 1 kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. Zgodnie z § 2 tego przepisu prawa, w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono

W przedmiotowej sprawie powód zgodnie z powyżej wskazanym przepisem prawa w wniósł także o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej utraconego zarobku za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim w związku z obrażeniami ciała doznanymi w wyniku wypadku z dnia 16 lipca 2014r. oraz o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz utraconych korzyści z tytułu nagrody rocznej jaką powód uzyskałby, gdyby pracował i nie był na zwolnieniu lekarskim w związku z doznanymi obrażeniami ciała w wyniku powyższego wypadku. W ocenie Sądu, powód w przedmiotowej sprawie powyższe roszczenia skutecznie wykazał przeciwko stronie pozwanej nie tylko co do zasady, ale również co do wysokości. Powód bowiem przedstawił Sądowi dowód w postaci pisma swego pracodawcy, (...) S.A. w L. z dnia 11 grudnia 2014r., z którego to pisma wynikało, że za okres zwolnienia lekarskiego po wypadku, na którym musiał przebywać powód w związku z doznanymi przez niego obrażeniami ciała, utracił on wynagrodzenie w łącznej kwocie 4.545,42 zł brutto. Strona pozwana nie przedstawiła na powyższą okoliczność żadnych dowodów przeciwnych, a przez to Sąd uznał w przedmiotowym postępowaniu, że faktycznie powód takie dochody utracił w związku z wypadkiem z dnia 16 lipca 2014r. i że przez to strona pozwana powinna powodowi wypłacić również należne odszkodowanie z tytułu tych utraconych dochodów w powyższej wysokości, o co powód wnosił jeszcze w toku postępowania likwidacji szkody, a których to roszczeń powoda strona pozwana w toku postępowania likwidacji szkody nie uwzględniła. Powód także wykazał w przedmiotowej sprawie stosownym pismem od swego pracodawcy, (...) S.A. w L. z dnia 11 maja 2015r. zawartym w aktach sprawy, że utracił także planowane korzyści w postaci dodatkowej nagrody rocznej za okres niezdolności do zatrudnienia po wypadku z dnia 16 lipca 2014r. w łącznej wysokości 2.214,55 zł. Powodowi przysługiwało dochodzenie powyższej należności w wysokości brutto, lecz Sąd był związany żądaniem pozwu w zakresie wysokości tego roszczenia, a przez to uznał roszczenie powoda za zasadne co do utraconej nagrody rocznej za 2014r. w powyższej kwocie w całości. Strona pozwana natomiast na powyższe okoliczności nie przedstawiła żadnych dowodów przeciwnych. Powód przedstawił także swoje zaświadczenia o dochodach za 2014r. i 2015r. z których faktycznie wynikało, że gdyby powód pracował w okresie zwolnienia lekarskiego po wypadku, to faktycznie uzyskałby wyższe dochody za 2014r. Powód także przedstawił w niniejszej sprawie pisemne zasady wypłacania nagrody rocznej i dodatkowej nagrody rocznej u jego pracodawcy. Zasady te były zgodne z pismem pracodawcy powoda zawierającym wyliczenia utraconych przez powoda dochodów z tytułu nagrody rocznej.

Sąd natomiast częściowo uwzględnił żądanie pozwu w zakresie dochodzonej należności głównej z tytułu poniesionych przez powoda kosztów leczenia. Koszty te dochodzone pozwem Sąd uwzględnił co do kwoty 56 zł z tytułu poniesionych przez powoda kosztów zakupu kołnierza ortopedycznego i bezpośrednio po wypadku kosztów zakupu leków, zgodnie z fakturą VAT z dnia 18 lipca 2014r. nr (...), za wyjątkiem leku o nazwie (...) za cenę 10,90 zł, który to lek nie był związany z leczeniem obrażeń kręgosłupa powoda po wypadku, a przez to Sąd uwzględnił roszczenie pozwu co do zwrotu kosztów zakupu leków określone w wyżej wymienionej fakturze w łącznej kwocie 59,45 zł. Dalsze roszczenia powoda z tytułu zwrotu kosztów zakupu leków nie były zasadne, gdyż powód nie przedstawił żadnych innych dokumentów, z których wynikałoby, że takie koszty poniósł. Jedynym dowodem co do poniesienia dalszych kosztów z tytułu zakupu leków była fakturami VAT nr (...) z dnia 15 września 2014r., z której wynikało, że powód zakupił lek o nazwie (...) za cenę 7,34 zł, ale jak wynikało z dowodów przeprowadzonych w sprawie, te koszty leczenia zostały powodowi przez stronę pozwaną zwrócone w toku postępowania likwidacji szkody. Sąd natomiast co do kosztów zabiegów rehabilitacyjnych oraz kosztów porad lekarskich jakie powód poniósł po wypadku z dnia 16 lipca 2014r. uwzględnił i uznał za właściwe zasądzić na rzecz powoda od strony pozwanej koszty pierwszych zabiegów rehabilitacyjnych przeprowadzonych u powoda w dniu 30 lipca 2014r. w (...) spółka z o.o. w L.. Powód bowiem w ocenie Sądu, zaraz po wypadku, jak wynikało z pisma (...) w z dnia 20 września 2018r. zawartego w aktach sprawy, nie miał możliwości bezpłatnie dokonać zabiegów rehabilitacyjnych, które w ocenie Sądu w tym pierwszym okresie po wypadku powodowi, celem poprawy jego stanu zdrowia były niezbędnie. Dlatego też, w ocenie Sądu, poniesione przez powoda w tym zakresie koszty leczenia związane z prywatną rehabilitacją z dnia 30 lipca 2014r. zostały poniesione zasadnie i strona pozwana powinna powodowi te koszty zwrócić w całości w kwocie 126 zł. Sąd uznał również, że koszty porady neurologa zaraz po wypadku w kwocie 100 zł także były zasadne, gdyż jak wynikało z powyższej informacji (...), powód zaraz po wypadku nie miał możliwości także bezpłatnie skorzystać z porady neurologa, która bezpośrednio po wypadku była mu niezbędna, celem właściwego, skutecznego leczenia. W pozostałym zakresie Sąd roszczeń powoda w stosunku do strony pozwanej z tytułu kosztów leczenia związanych z wizytami lekarskimi i prywatnym leczeniem rehabilitacyjnym nie uwzględnił, gdyż w ocenie Sądu, powód w późniejszym czasie miał już możliwość skorzystać z takich porad lekarskich lub leczenia rehabilitacyjnego nieodpłatnie. Okoliczność ta została potwierdzona w piśmie (...) z dnia 20 września 2018r. zawartym w aktach sprawy. Dlatego też, Sąd uwzględnił roszczenia odszkodowawcze powoda związane z kosztami jego leczenia, porady lekarskiej i rehabilitacji w łącznej kwocie 341,45 zł, w pozostałym zakresie roszczeń tych nie uwzględniając.

Sąd także jedynie w części uwzględnił roszczenia powoda z tytułu dochodzonych pozwem kosztów dojazdu do placówek medycznych. Sąd co do ilości tych przejazdów zasadnych ze względu na doznane przez powoda obrażenia w wyniku zdarzenia z dnia 16 lipca 2014r. i koniecznością leczenia powoda tych obrażeń, oparł się na zostawieniu tych przejazdów sporządzonym przez powoda, a dołączonym do pozwu. Dokumenty te Sąd każdorazowo weryfikował z innymi dokumentami zawartymi w aktach sprawy, z których wynikało w jakim celu i w jakim okresie czasu oraz z jakich wizyt lekarskich lub zabiegów rehabilitacyjnych powód korzystał po wypadku. Sąd miał przy tym na względzie, że powód zamieszkuje w małej miejscowości oddalonej od miasta L. o kilkanaście kilometrów i że powód faktycznie każdorazowo na zabiegi rehabilitacyjne i porady lekarskie musiał dojeżdżać z miejsca swego zamieszkania w T., do placówek medycznych w L. samochodem. Sąd po zweryfikowaniu powyższego zestawienia dojazdów do placówek medycznych sporządzonego przez powoda, a zawartego w aktach sprawy z pozostałymi dokumentami związanymi z leczeniem powoda po wypadku, uznał, że powód faktycznie wykazał w przedmiotowym postępowaniu dojazdy do placówek medycznych określone w pozycjach od 1 do 5 tego wykazu, w pozycji 8 z dnia 22 września 2014r., z pozycji 10 z dnia 7 października 2014r., z pozycji 12 z dnia 16 października 2014r., z pozycji 13 z dnia 17 października 2014r., z pozycji 14 z dnia 24 października 2014r., z pozycji 15 z dnia 30 października 2014r. i z pozycji 16 z dnia 10 listopada 2014r. Sąd miał przy tym na względzie, że za koszty dojazdu w okresie od 17 lipca 2014r. do dnia 6 sierpnia 2014r. określone w pozycjach od 1-5 wykazu, powód otrzymał zwrot od strony pozwanej w toku postępowania likwidacji szkody w łącznej kwocie 126,72 zł. Dlatego też, Sąd uwzględnił żądanie pozwu co do zwrotu pozostałych, powyżej określonych kosztów dojazdów powoda do placówek medycznych, poza określonym w pozycjach 1-5 wykazu powoda. Za powyżej wskazane koszty dojazdów Sąd uznał za właściwe zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda łącznie kwotę 83,16 zł, przy przyjęciu zasad określenia wysokości tych kosztów przyjętych przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacji szkody. Powód bowiem nie wykazał, aby z tytułu kosztów dojazdów poniósł wyższe koszty, które powinny być obliczone według innych zasad niż ustaliła to strona pozwana. Powód odbył łącznie z uwzględnionych przez Sąd siedmiu przejazdów, po 36 km w dwie strony to jest łącznie 252 km, które przemnożone przez 0,06 l paliwa dało 15,12 l zużytego paliwa łącznie na koszty dojazdów, które przemnożone przez kwotę 5,5 zł kosztu 1 l paliwa, dało kwotę 83,16 zł, którą dodatkowo strona pozwana w ocenie Sądu powinna zwrócić powodowi z tytułu kosztów dojazdów do placówek medycznych. Oprócz wypłaconej kwoty 126,72 zł i zasądzonej w niniejszym postępowaniu kwoty 83,16 zł, roszczenie powoda w zakresie wyższych kosztów dojazdów nie było w ocenie Sądu zasadne, gdyż powód nie wykazał, aby wyższe koszty poniósł i nie wykazał, aby odbył wszystkie podróże które zostały określone w przedłożonym przez niego spisie, poza tymi, które uwzględnił Sąd w toku niniejszego postępowania sądowego i które uwzględniła strona pozwana w toku postępowania likwidacji szkody.

Sąd, więc z uwagi na powyższe okoliczności łącznie zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda należność główną w kwocie łącznej 14.684,58 zł. Na powyższą należność składały się: kwota 7500 zł dopłaty do wypłaconego już zadośćuczynienia za krzywdę, kwota 4545,42 zł tytułem utraconych zarobków, kwota 2214,55 zł tytułem utraconej nagrody rocznej, kwota 59,45 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu leków, kwota 56 zł z tytułu zwrotu kosztów zakupu kołnierza ortopedycznego, kwota 126 zł z tytułu kosztów zabiegów rehabilitacyjnych bezpośrednio po wypadku, kwota 100 zł z tytułu porady lekarskiej z której powód korzystał bezpośrednio po wypadku oraz kwota 83,16 zł z tytułu kosztów dojazdów do placówek medycznych. W pozostałym zakresie w ocenie Sądu powództwo nie było zasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie z przyczyn wskazanych we wcześniejszych rozważaniach.

Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd orzekł jak w pkt I sentencji niniejszego wyroku w zakresie dochodzonej należności głównej.

O należnych odsetkach ustawowych i ustawowych za opóźnienie od zasądzonej należności głównej jak w pkt I sentencji niniejszego wyroku Sąd orzekł zgodnie z art. 481 § 1 i § 2 kodeksu cywilnego w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124 poz. 1152 z 2003r. z późn.zm.), ustalając wymagalność odsetek od zasądzonej należności w kwocie 7.500 zł z tytułu dopłaty do zadośćuczynienia za krzywdę, zgodnie z żądaniem pozwu od dnia następnego po upływie trzydziestodniowego terminu od daty zgłoszenia szkody. Co do pozostałych należności zasądzonych z tytułu kosztów dojazdu do placówek medycznych, utraconego wynagrodzenia i kosztów leczenia, Sąd zasądził należne odsetki także zgodnie z żądaniem pozwu od dnia wniesienia pozwu do Sądu, w związku z tym, że strona pozwana była już wcześniej przez powoda wzywana do zapłaty tych należności, jeszcze w toku postępowania likwidacji szkody i termin do zapłaty tych należności stronie pozwanej już upłynął. Natomiast w stosunku do kwoty 2214,55 zł zasądzonej na rzecz powoda od strony pozwanej z tytułu utraconej nagrody rocznej Sąd zasądził odsetki od dnia następnego po upływie 7 dni od doręczenia pełnomocnikowi strony pozwanej pisma procesowego pełnomocnika powoda rozszerzającego powództwo o powyższą kwotę. Sąd bowiem uznał, że w rozsądnym terminie jednego tygodnia strona pozwana miała możliwość zapoznania się z dokumentami przedłożonymi przez powoda i wypłacenia powodowi stosownego odszkodowania z tytułu utraconych korzyści związanych z utratą nagrody rocznej w związku z obrażeniami ciała i zwolnieniem lekarskim od zatrudnienia wynikłymi ze zdarzenia z dnia 16 lipca 2014r.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił jak w pkt II sentencji niniejszego wyroku jako niezasadne z przyczyn wskazanych we wcześniejszych rozważaniach.

O kosztach procesu jak w punkcie III sentencji niniejszego wyroku Sąd orzekł zgodnie z art. 100 kodeksu postępowania cywilnego, stosunkowo rozdzielając obowiązek poniesienia tych kosztów między stronami, w takim zakresie, w jakim strony uległy co do swoich żądań. Powód przegrał sprawę w 18,55 %, a strona pozwana przegrała sprawę w 81,45 % i w takim stosunku Sąd obciążył strony poniesionymi przez nie kosztami procesu. Łącznie koszty procesu w przedmiotowej sprawie poniesione przez obydwie strony wyniosły kwotę 6946,19 zł. Z tej kwoty powód poniósł łącznie koszty w kwocie 3653 zł, na które składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 791 zł, opłaty skarbowe od pełnomocnictw w kwocie łącznej 51 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 300 zł, opłata uzupełniająca od pozwu w kwocie 111 zł oraz kwota 2400 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. Sąd przy tym nie uwzględnił roszczeń powoda o zasądzenie wynagrodzenia pełnomocnika powoda w podwójnej stawce, gdyż sprawa nie miała skomplikowanego charakteru i nie uzasadniał tego nakład pracy pełnomocnika powoda. Natomiast z łącznej kwoty wszystkich poniesionych przez strony kosztów procesu, strona pozwana poniosła te koszty w kwocie łącznej 3293,19 zł, w tym kwotę 300 zł zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, ponownie wykorzystaną zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 182,52 zł, wykorzystaną zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 410,67 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2400 zł. Należne od powoda koszty procesu w przedmiotowej sprawie wyniosły łącznie kwotę 1.288,52 zł (koszty łącznie poniesione przez strony w kwocie 6.946,19 zł x 81,45%). Powód natomiast poniósł koszty procesu w wyższej niż należna od niego wysokości w kwocie 3.653 zł. Dlatego też, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.364,48 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (koszty faktycznie poniesione w kwocie 3.653 zł - koszty należne 1.288,52 zł).

O nie uiszczonych kosztach sądowych jak w punkcie IV i V sentencji niniejszego wyroku Sąd orzekł na podstawie art.113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art.100 kpc, także tymi nie uiszczonymi kosztami sądowymi obciążając strony w takim zakresie w jakim uległy co do swych żądań. Łącznie nie uiszczone koszty sądowe z tytułu brakujących części wynagrodzeń biegłych sądowych za wydane opinie w sprawie wyniosły kwotę 826,87 zł. Sąd obciążył tymi kosztami powoda w 18,55% tj. w kwocie 153,38 zł, a stronę pozwaną w 81,45% tj. w kwocie 673,49 zł, w takim zakresie, w jakim strony przegrały sprawę.