Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

przewodniczący: SSR Joanna Rezler-Wiśniewska

protokolant: st. sekr. sąd. Halina Barjasz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2018r. w B.

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz M. S. kwotę 2.376,36 zł (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt sześć złotych trzydzieści sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 października 2016r. do dnia zapłaty oraz kwotę 961,32 zł (dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych trzydzieści dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Brzezinach tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych:

- od M. S. kwotę 91,64 zł (dziewięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt cztery grosze),

- od (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 366,55 zł (trzysta sześćdziesiąt sześć złotych pięćdziesiąt pięć groszy).

UZASADNIENIE

Powód G. S. wniósł w dniu 19 lipca 2017r. o zasądzenie od pozwanego (...) w W. kwoty 2945,73zł. tytułem odszkodowania za uszkodzenie samochodu osobowego marki O. o nr rej. (...) w wyniku kolizji z dnia 3 września 2016r. wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 2761,23 zł. od dnia 6 października 2016r. do dnia zapłaty, oraz od kwoty 184,50zł. od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wskazał, iż w chwili kolizji samochód stanowił własność M. F. i M. B. (1) a na podstawie umowy przelewu w dniu 14 kwietnia 2017r. nabył wierzytelność z tytułu szkody w przedmiotowym pojeździe w związku z opisanym zdarzeniem. Powód wyjaśnił, że dochodzona kwota 2761,23zł. stanowi różnicę pomiędzy kosztem naprawy samochodu ustalonym przez prywatnego rzeczoznawcę (tj.4901,17zł. brutto) a kwotą wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego (tj. 2139,94zł. brutto), natomiast kwota 184,50zł. stanowi koszt prywatnej ekspertyzy.

Powód wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/pozew - k.4 - 7/

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości jako niezasadnego, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany zakwestionował kalkulację naprawy złożoną przez powoda. W ocenie pozwanego nie stanowi ona dowodu na wysokość rzeczywistych kosztów naprawy. Wskazał, iż kosztorys jest zawyżony w zakresie stawki za rbg, cen części i zawiera operacje zbędne dla naprawienia szkody, a dotyczące elementów nie zgłoszonych jako uszkodzone w niniejszej kolizji. W ocenie pozwanego roszczenie w zakresie kosztów naprawy nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą a powód, który profesjonalnie trudniący się działalnością związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat w ocenie pozwanego potrafi wyliczyć wysokość szkody w pojeździe, zna się na programach kalkulacyjnych i technologii naprawy. Podkreślono nadto odpowiedni szacunek co do opłacalności nabycia dokonany został przed umową przelewu przez pełnomocnika powoda.

/odpowiedź na pozew – k.39 – 42 verte/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 sierpnia 2016r. doszło w wyniku kolizji do szkody w samochodzie osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) należącym do M. F. i M. B. (1). Sprawcą kolizji był właściciel samochodu ubezpieczonego w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym.

/bezsporne/

Głównym użytkownikiem samochodu był M. F., który w chwili zdarzenia kierował autem i który następnie w połowie 2017r., po przekazaniu udziałów przez M. B. (1) sprzedał auto. Pojazd został naprawiony na zlecenie M. F. u różnych mechaników. M. F. sam zakupił i wymieniony błotnik i kierunkowskaz. Poważniejsze naprawy typu zawieszenia dokonał mechanik. Pojazd w chwili sprzedaży był sprawny i przeszedł badanie techniczne. Pojazd nie był naprawiany wcześniej, miał tylko drobne otarcia.

/dowód: zeznania świadka M. B. (1), protokół z rozprawy k.96 – 97, nagranie czas: 00:06:27 do 00:14:02, zeznania świadka M. F., protokół z rozprawy k.96 -97, nagranie czas: 00:14:02 do 00:21:03/

Zakres uszkodzeń ujętych w kalkulacji naprawy dokonanej przez powoda i przez pozwanego nie budzi zastrzeżeń.

Całkowite przywrócenie pojazdu do poziomu sprzed szkody można osiągnąć przy pomocy części zamiennych o jakości O oraz o jakości (...) tzn. za sumę 4516,30zł.

Przy średniej stawce roboczogodziny obowiązującej w okolicy miejsca zamieszkania poszkodowanych, wynoszącej we wrześniu 2016r. kwotę 100zł., z zastosowaniem części zamiennych oryginalnych z logo producenta o jakości O wartość naprawy wyniosłaby kwotę 5318,42zł.

Biegły w wyliczeniach kosztów naprawy nie uwzględnił części alternatywnych o jakości PC, PT, PJ i P z uwagi na wymienienie takich elementów jak błotnik przedni, reflektora i nadkola. Zastosowanie tych części nie przywróciłoby walorów estetycznych pojazdu , stanu pojazdu sprzed szkody.

/dowód: opinia biegłego – k.56 – 76/

W toku postępowania likwidacyjnego na podstawie kosztorysowej kalkulacji naprawy wypłacono właścicielom samochodu odszkodowanie w wysokości łącznie 2139,94zł. brutto.

/pismo – k.21, kosztorys – k. 24 - 27/

W dniu 14 kwietnia 2017r. M. F. i M. B. (2) zawarli umowę przelewu wierzytelności z M. S. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą L. M. S. z siedzibą w S. reprezentowanym przez K. J., A. D. wspólników (...) S.C. w L..

/umowa przelewu – 10 – 11/

Reprezentujący powoda przy umowie przelewu dokonali wcześniej kalkulacji naprawy nr 881/04/17 i wystawili w dniu 20 kwietnia 2017r. na rzecz powoda fakturę na kwotę 184,50 zł..

/kalkulacja naprawy – k. 14 – 19, faktura – k.20/

Pismem z dnia 26 kwietnia 2017r. strona powodowa zawiadomiła pozwanego o nabyciu wierzytelności oraz wezwała do zapłaty dodatkowej kwoty z tytułu odszkodowania tj. 2945,73zł.

/pismo – k.8/

Pismem z dnia 9 maja 2017r. pozwany odmówił wypłaty dodatkowego kwoty z tytułu odszkodowania.

/pismo – k. 22-22 verte/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przede wszystkim dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy, nadto dowodu z zeznań świadków, dokumentów złożonych w sprawie w tym z akt szkody.

Przy ustaleniu wysokości szkody Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego, która nie została zakwestionowana przez którakolwiek ze stron.

Powyższe dowody są wiarygodne i spójne, w żadnym zakresie się nie wykluczają.

Biegły, co prawda nie mógł się wypowiedzieć w przedmiocie jakości naprawy i rodzaju zamontowanych częsci, z uwagi na sprzedaż samochodu i brak możliwosci jego oględzin jednak ustalenia dokonane przez Sąd w pozostałym zakresie pozwoliły na ustalenie rzeczywistej wysokości szkody i tym samym częściowej zasadności roszczenia powoda.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w zasadzie w części, co do kwoty 2376,36zł.

W pozostałym zakresie, co do kwoty 591,55zł. powództwo zostało oddalone.

W przedmiotowej sprawie spór dotyczy jedynie wysokości szkody.

Niespornym było, iż to pozwany ponosi odpowiedzialność gwarancyjną za skutki zdarzenia z dnia 3 września 2016r.

Stosownie do art. 436 par. 1 k.c. i art. 415 k.c. w przypadku zderzenia się pojazdów mechanicznych poruszanych za pomocą sił przyrody za szkodę stąd powstałą odpowiada ten, kto z winy swojej ją wyrządził. Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych [ Dz. U. Nr 124 poz. 1152 ze zm.] zwanej dalej ustawą, od szkód tego rodzaju posiadacz pojazdu obowiązany jest się ubezpieczyć. W przypadku zaś zawarcia takiej umowy ubezpieczenia stosownie do art. 822 k.c. i art. 34 ust 1 ustawy ubezpieczyciel zobowiązany jest do naprawienia szkody polegającej na uszkodzeniu mienia wyrządzonej ruchem pojazdu, jeśli kierujący pojazdem ubezpieczonym obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych uprawniony może w takim wypadku dochodzić tego odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z treścią art. 361§1 i §2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania i zaniechania, z którego wynikła szkoda. Naprawienie szkody w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy obejmują straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkoda obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione przez poszkodowanego w celu jej naprawienia.

Wskazać należy, że zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa, którą Sąd podziela, roszczenie poszkodowanego o naprawienie szkody powstałej w wyniku szkody komunikacyjnej powstaje z chwilą jej wyrządzenia. Oznacza to, że obowiązek naprawienia nie jest uzależniony od tego czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić, a samo odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały na skutek różnicy jaka istnieje pomiędzy jej stanem przed i po szkodzie.

Koszty niezbędne do wykonania naprawy to takie, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed jego używalności technicznej istniejącej przed wypadkiem i przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu, z kolei koszty ekonomiczne i celowe to koszty ustalone wg cen części i innych materiałów koniecznych do wykonania naprawy i stawek roboczogodzin obowiązujących na rynku lokalnym; jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów w miejscu uszkodzonych to poniesione z tego tytułu wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody, jeśli ich użycie byłoby niezbędne do usunięcia szkody (tak wypowiadał się SN w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012r. III CZP 80/11, OSNC 2012/10/12)

Istota sporu sprowadza się do ustalenia szkody zaistniałej w pojeździe a w konsekwencji do ustalenia wysokości należnego mu odszkodowania. W tym względzie zasadnym było przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy zawnioskowanego przez obie strony – z zakresu techniki samochodowej na okoliczność ustalenia: wysokości szkody w pojeździe przy uwzględnieniu cen nowych oryginalnych części, technologii producenta pojazdu i według cen robocizny stosowanych w warsztatach naprawczych w miejscu zamieszkania właściciela, wypowiedzenia się w przedmiocie uwzględnienia przez pozwanego w kalkulacji wszystkich części i prac koniecznych do prawidłowej naprawy pojazdu. Biegły nie wypowiedział się w przedmiocie wykonanie naprawy pojazd z uwagi na jego zbycie i brak możliwości dokonania oględzin.

W świetle wniosków zawartych opinii należy uznać, iż właścicielowi pojazdu wypłacono w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowanie zaniżone o 2376,36zł.

Uwzględniając żądanie powoda w zakresie kwoty 2376,36zł. - tytułem dopłaty do poniesionej szkody- Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego, który określił koszt całkowitego przywrócenia pojazdu do poziomu sprzed szkody przy zastosowaniu części zamiennych o jakości O oraz o jakości (...) za kwotę 4516,30 zł.

Sąd uznał uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, iż powodowi, który profesjonalnie zajmuje się działalnością związaną z odszkodowaniem nie należy się zwrot kosztów dokonanej jeszcze przed samym przelewem prywatnej kalkulacji szkody. Konieczność sporządzenia prywatnej opinii nie pozostaje w normalnym związku przyczynowym ze szkodą i nie stanowi w ocenie Sądu wydatku koniecznego. Cesję podpisał pełnomocnik powoda, który sporządzał prywatną kalkulację. Tym samym stwierdzić należy, że zbędnym było dokonanie prywatnej kalkulacji przez stronę powodową, w sytuacji gdy jeszcze przed cesją strona ta dokonała oceny opłacalności kupna wierzytelności a mogła tego dokonać, gdyż znała się na programach kalkulacyjnych stosowanych w tego typu sprawach.

Powód dochodzi roszczenia jako nabywca wierzytelności. Powód nabył wierzytelność, na podstawie umowy o przelew wierzytelności z prawem do naliczenia odsetek na podstawie art. 509§2 k.c. stanowiącym, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związanie z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

O należnych odsetkach Sąd orzekł na zasadzie art. 481§1 k.c. w zw. z art. 817§1k.i 476 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.

Powód wygrał sprawę w 80%, przegrał w 20%.

Strony reprezentowane były przez profesjonalnych pełnomocników.

Powód poniósł tytułem kosztów kwotę 1552,87zł. (900zł. – wynagrodzenie pełnomocnika, opłata od pozwu – 148zł., 17zł. – opłata od pełnomocnictwa, wydatki na biegłego (250zł. , 237,87zł.) a powinien 591,55zł. W związku z powyższym należy mu się zwrot od pozwanego kwoty 961,32 zł. tytułem kosztów procesu. Mając na względzie wynik sprawy tytułem nieuiszczonych kosztów procesu nakazano ściągnąć od M. S. kwotę 91,64zł. natomiast od pozwanego kwotę 366,55zł. Na podstawie postanowienia z dnia 19 lutego 2018r. wypłacono bowiem tymczasowo ze Skarbu Państwa łącznie kwotę 458,19 zł. tytułem wydatków w związku z kosztem podróży i dochodu świadka M. B. (2).