Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Klara Łukaszewska SO Andrzej Wieja

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Roberta Remiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2014r.

sprawy S. P.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk i inne

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt II K 400/13

uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego S. P. i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

sygn. akt VI Ka 81/14

UZASADNIENIE

S. P. został oskarżony o to, że:

I. w nocy z 13 na 14 grudnia 2102r. w L., woj. (...)przy ul. (...)działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru po uprzednim wyważeniu łomem drzwi zabezpieczających wejście do budynku Zakładu (...)dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru celem przywłaszczenia przyrządów kominiarskich o łącznej wartości 2.720 złotych działając tym na szkodę A. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

II. w nocy z 29 na 30 grudnia 2012 roku w L., woj. (...)przy ulicy (...)działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. S.w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru po uprzednim wyłamaniu zamka w drzwiach wejściowych a następnie wypchnięciu okna do hali produkcyjnej firmy (...)dostał się do jej wnętrza skąd dokonał zaboru celem przywłaszczenia elektronarzędzi w postaci wiertarki marki B.i frezarki elektrycznej górno – wrzecionowej marki B.o łącznej wartości 800 złotych działając tym samy na szkodę K. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

III. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt. II działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. S.w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru po uprzednim włamaniu do budynku biurowca Spółdzielni (...)będącej w upadłości dokonał zaboru celem przywłaszczenia z jej wnętrza dwóch monitorów (...)marki A., komputera stacjonarnego nieznanej marki oraz dysku twardego rejestrującego zapis monitoringu z kamer przemysłowych o wartości 600 złotych czym działał na szkodę J. L.– syndyka masy upadłości Spółdzielni (...), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

IV. w nocy z 21 na 22 sierpnia 2012r. w L., woj. (...) przy ulicy (...) działając wspólnie w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych a następnie pokonaniu w ten sam sposób drzwi do pomieszczeń wewnątrz budynku dokonał zaboru celem przywłaszczenia

- z pomieszczenia Agencji (...) pieniędzy w kwocie 773,50 PLN, sprzętu komputerowego, routera telewizji kablowej, trzech aparatów fotograficznych, tonera i papieru do drukarki, 100 szt. Płyt CD, dwóch telefonów komórkowych, miksera, trzech opakowań kawy, klaserów z kolekcjami numizmatycznymi, trzech pieczątek, żelazka lupy oraz płyty z programem antywirusowym o łącznej wartości 9.127 PLN działając tym samym na szkodę D. S.,

- z pomieszczenia Biblioteki (...)sprzętu komputerowego o wartości 2.029 PLN działając tym samym na szkodę Biblioteki (...)w L.,

- z pomieszczenia Towarzystwa Schronisk (...)pieniędzy w kwocie 125 PLN, pięciu takerów, 6 opakowań kawy, 5 opakowań herbaty, 3 opakowań śmietanki, 20 szt. koszulek i śrubokręta o łącznej wartości 1060 PLN działając tym samym na szkodę (...) Towarzystwa Schronisk (...)oraz z pomieszczenia Spółdzielni (...) usiłowania dokonania zaboru celem przywłaszczenia sprzętu muzycznego w postaci magnetofonu, wzmacniaczy, mikrofonów, głośników wraz z przewodami, markerów i mopa do podłogi jednak z nieustalonych przyczyn, przedmioty te porzucił, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie sygn. akt II K 400/13:

I. uznał oskarżonego S. P. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt. I - IV części wstępnej wyroku z tym, że w opisie czynu w pkt. II i III przyjął iż zarzucanych czynów dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, zaś wszystkich czynów dopuścił się w ramach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk, tj. występku z art. 279 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk zawiesił oskarżonemu S. P. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat,

III. na podstawie art. 46 § 1 kk zasądził od oskarżonego S. P.na rzecz pokrzywdzonego Biblioteki (...) w L.- Urząd Miasta w L.kwotę 2.029,00 (dwóch tysięcy dwudziestu dziewięciu) złotych tytułem naprawienia wyrządzonej szkody, płatne po uprawomocnieniu się wyroku,

IV. na podstawie art. 72 § 2 kk zasądził od oskarżonego S. P. na rzecz pokrzywdzonych:

- Zakładu (...) – kwotę 2.720 (dwóch tysięcy siedmiuset dwudziestu) złotych,

- Firma (...) w L. – kwotę 800 (ośmiuset) złotych,

- Spółdzielnię (...) w L. – Syndyka Masy Upadłościowej J. L. – kwotę 600 (sześciuset) złotych,

- Agencji (...) – kwotę 9.127 (dziewięciu tysięcy stu dwudziestu siedmiu) złotych,

- (...) Towarzystwa Schronisk (...) w L. 1060 (jednego tysiąca sześćdziesiąt) złotych,

płatne w terminie 2 (dwóch) lat od daty uprawomocnienia się wyroku,

V. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych, zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów w niniejszej sprawie i nie wymierza mu opłaty karnej.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł prokurator, zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji na niekorzyść oskarżonego w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Powołując się na przepis art. 438 pkt 2 kpk skarżący zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, wyrażoną w art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk, mającą wpływ na treść wydanego wyroku, a polegającą na wydaniu w niniejszej sprawie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, przy jednoczesnym orzeczeniu kary w wymiarze wykraczającym poza treść wniosku prokuratora złożonego na podstawie art. 335 § 1 kpk.

Stawiając powyższy zarzut i powołując się na treść art. 437 § 2 kpk prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lubaniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna.

Na wstępie zważyć należy, iż Sąd Rejonowy poddał zgromadzone w sprawie dowody swobodnej, mieszczącej się w granicach zakreślonych przepisem art. 7 k.p.k. ocenie i dokonał ustaleń faktycznych, których prawidłowość nie nasuwa żadnych wątpliwości. Sprawstwo i wina oskarżonego S. P. w popełnieniu zarzucanych mu czynów są niewątpliwe.

Prawidłowości dokonanych ustaleń faktycznych nie kwestionuje autor wywiedzionej apelacji.

Rację ma natomiast prokurator zarzucając w apelacji, iż Sąd Rejonowy wydając zaskarżony wyrok w trybie art. 343 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. związany był wnioskiem umieszczonym w akcie oskarżenia, gdyż jego treść była wynikiem porozumienia oskarżyciela i oskarżonego, którzy zgadzali się jedynie na takie, jak we wniosku, rozstrzygnięcie w sprawie. Sąd I instancji nie mógł zatem samodzielnie – rozpoznając wniosek o skazanie bez rozprawy – dokonywać zmian (na korzyść czy niekorzyść oskarżonego) w treści wniosku złożonego na podstawie art. 335 § 1 k.p.k., albowiem korygowanie treści tegoż wniosku stanowi niedopuszczalną ingerencję w warunki uzgodnionego porozumienia stron zainteresowanych konsensualną formą zakończenia postępowania karnego. Każda modyfikacja treści wniosku wymaga bowiem zgody stron, a bez uzyskania ich akceptacji odnośnie dokonanych zmian, wniosek nie może stanowić podstawy wydania wyroku we wskazanym trybie postępowania.

W rozpatrywanej sprawie, Sąd Rejonowy samodzielnie dokonał zmiany orzekając - zgodnie z wnioskiem pełnomocnika pokrzywdzonego Biblioteki (...)w L.złożonym w toku posiedzenia (k.310) - wobec S. P.środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.). Oczywiście, treść art. 46 § 1 k.k. nie pozostawia wątpliwości, iż w razie złożenia stosownego wniosku przez pokrzywdzonego, zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody w całości lub części jest obligatoryjną powinnością sądu. Skoro zatem pokrzywdzony, działając przez ustanowionego pełnomocnika takowy wniosek złożył, dochowując jednocześnie terminu do złożenia wniosku (art. 49a k.p.k.), to w wyroku skazującym winien on zostać orzeczony. Z uwagi jednak na tryb procedowania, Sąd meriti, po złożeniu wniosku przez pełnomocnika pokrzywdzonego, zobligowany był jednakże uzyskać formalną zgodę stron (prokuratora, oskarżonego) na orzeczenie wskazanego środka karnego. Wobec ich nieobecności na posiedzeniu w dniu 13 listopada 2013 roku, powinnością Sądu pozostawało wyznaczenie kolejnego terminu posiedzenia celem uzyskania zgody (wezwanych) stron na modyfikację wniosku, której to modyfikacji wniosku Sąd Rejonowy samodzielnie uczynić nie mógł, gdyż takowe wymagało (również w razie ostatecznego nie uzyskania wspólnej zgody stron na zmianę treści wniosku) wyznaczenia rozprawy i rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych.

Tym samym, Sąd I instancji orzekł w zakresie innym aniżeli ten, który został przez prokuratora i oskarżonego uzgodniony, dokonując autonomicznie zmiany treści wniosku. W takim układzie, Sąd orzekający dopuścił się wspomnianej na wstępie rażącej obrazy przepisów prawa procesowego, a więc art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., które to naruszenie miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Z tego powodu Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, czego domagał się w swojej apelacji oskarżyciel publiczny.

Wady prawne wyroku Sądu I instancji przesądzające o uznaniu zasadności apelacji prokuratora spowodowane zostały przez Sąd Rejonowy. Mając zatem na uwadze względy słuszności (art. 624 § 1 k.p.k in fine), Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego S. P. od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego i obciążył nimi Skarb Państwa.

Wyk. J.K.