Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. T. kwoty 255 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu powód wskazał, że od dnia 26 października 2016 r. stał się następcą prawnym (...) S.A. z siedzibą w S., w zakresie wierzytelności wynikających z polskiego portfela ubezpieczeń, w tym wobec pozwanego z tytułu zawartej pomiędzy pozwanym a pierwotnym wierzycielem umowy ubezpieczenia, na podstawie której pozwany zobowiązała się od uiszczenia w ratach składki ubezpieczeniowej w zamian za ochronę ubezpieczeniową. Powód podniósł, że pozwany nie zapłacił w terminie raty składki, co spowodowało natychmiastową wykonalność pozostałych rat. Wskazał, że pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował należności (pozew - k. 1-3)

Pozwany R. T. nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności i nie złożył wyjaśnień na piśmie ani ustnie .

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. zawarła z R. T. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, na okres od 22 sierpnia 2014 r. do 21 sierpnia 2015 r. stwierdzonej polisą o nr (...). Przedmiotem umowy ubezpieczenia było m.in. ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadacza samochodu marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W ramach zawartej umowy pozwany zobowiązał się zapłacić pozwanemu składkę ubezpieczeniową w kwocie 392 zł rocznie, płatną w 4 ratach, w wysokości :

1.  98 zł płatną do dnia 22 sierpnia 2014 r.

2.  98 zł płatną do dnia 22 listopada 2014 r.

3.  98 zł płatną do dnia 22 lutego 2015 r.

4.  98 zł płatną do dnia 22 maja 2015 r. (twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych, ponadto dowód: pismo k.8, polisa k. 8-9, certyfikat do polisy ubezpieczenia k. 9v).

Zgodnie z par. 8.3 ust. 7 Ogólnych Warunków Ubezpieczeń Komunikacyjnych z dnia 16 maja 2014 r. opóźnienie w zapłacie dowolnej raty składki powodowało natychmiastową wymagalność wszelkich pozostałych rat składki. R. T. uiścił wyłącznie pierwszą ratę składki (twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, ponadto dowód: pismo k.6 ).

Pismem z dnia 22 grudnia 2014 r. (...) Spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. poinformowała R. T., że ze względu na opóźnienie w zapłacie składki, wszystkie pozostałe raty stały się wymagalne i wezwała go do zapłaty pozostałej do końca okresu ubezpieczenia składki w kwocie 294 zł, należnej z tytułu umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...), wterminie 7 dni od daty otrzymania pisma (twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, ponadto dowód: pismo k.6).

Pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. (...) Spółka akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. wezwała R. T., do zapłaty składki w kwocie 294 zł, należnej z tytułu umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...), w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, wskazując, że brak wpłaty składki we wskazanym terminie spowoduje skierowanie sprawy do postępowania windykacyjnego oraz wpisanie jego zobowiązanie do Krajowego Rejestru Długów (twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, ponadto dowód: pismo k.7).

W dniu 26 października 2016 r. (...) S.A. z siedziba w S. (Francja) (sprzedawca) zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. (nabywcą) umowę sprzedaży, nabycia portfela ubezpieczeń i działalności w zakresie ubezpieczeń, prowadzonej za pośrednictwem oddziału pod nazwą A. D., na mocy powód nabył min. wierzytelność przysługującą zbywcy względem R. T. z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia (twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, ponadto dowód: umowa sprzedaży - k.16-19).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie bowiem nie budziły one uzasadnionych wątpliwości ani nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód dochodził w niniejszej sprawie nieuiszczonych rat składki, wynikających z zawartej przez pozwanego umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, która to wierzytelność została nabyta przez powoda, na podstawie powołanej umowy z dnia 26 października 2016 r.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Już na wstępie podkreślenia wymaga, że wydany w sprawie niniejszej wyrok miał charakter zaoczny, stosownie do art. 339 §1 k.p.c. i 340 k.p.c., bowiem pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności i nie złożył wyjaśnień na piśmie oraz ustnie.

Nie budzi wątpliwości, że w tym przypadku Sąd, zobligowany jest - zgodnie art. 339 § 2 k.p.c., w którym określono podstawę faktyczną wyroku zaocznego - do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego.

Podkreślenia wymaga wszak, że przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie okoliczności faktycznych i nie zwalnia sądu orzekającego od obowiązku rozważenia, czy oświadczenia te uzasadniają należycie i w całości żądania pozwu i czy uwzględnienie tych żądań nie narusza obowiązujących przepisów. Sąd nie jest zatem zwolniony z obowiązku dokonania prawidłowej oceny materialnoprawnej zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach. Jeżeli zatem w świetle przytoczonych przez powoda okoliczności brak podstaw do uwzględnienia żądania pozwu, sąd wyrokiem zaocznym oddala powództwo (zob. A. Jakubecki, Komentarz do art. 339 k.p.c., dost. w bazie Lex).

Mając na uwadze powyższe podkreślenia wymaga, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie z tej przyczyny, że upłynął termin przedawnienia roszczenia objętego żądaniem.

Pozwany z oczywistych przyczyn nie podniósł zarzutu w tym zakresie, jednak stosownie do art.117 § 2 (1) k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Przepis ten został dodany przez art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2018.1104), która weszła w życie w dniu 09 lipca 2018 r. i znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie, stosownie do art. 5 ust. 4 powołanej ustawy w myśl którego roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie ww. ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w art. 117 § 21 k.c. Nie było przy tym kwestionowane, że pozwanemu przysługiwał status konsumenta, przy zawieraniu wskazanej umowy.

Stosownie do art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech.

Powód nie sformułował w niniejszej sprawie twierdzeń, ani nie zaoferował środków dowodowych pozwalających odtworzyć w całości treść stosunku prawnego łączącego strony, w szczególności nie złożył Ogólnych Warunków Umowy, jednak już w oparciu twierdzenia zawarte w pozwie i powołane pismo z dnia 22 grudnia 2014 r., ustalić można, że zgodnie z par. 8.3 ust. 7 Ogólnych Warunków Ubezpieczeń Komunikacyjnych z dnia 16 maja 2014 r. opóźnienie w zapłacie dowolnej raty składki powodowało natychmiastową wymagalność wszelkich pozostałych rat składki. Treść żądania i wskazanych dowodów wskazuje, że R. T. uiścił wyłącznie pierwszą ratę składki, a zatem dnia następnego po upływie terminu płatności drugiej raty składki tj. 23 listopada 2014 r., wszystkie należności objęte żądaniem stały się wymagalne, a w każdym razie nastąpiło to najpóźniej w dniu 22 grudnia 2014 r., kiedy to wystosowane zostało, wskazane pismo poprzednika prawnego powoda, w którym wprost wskazano, że ze względu na opóźnienie w zapłacie składki, wszystkie pozostałe raty stały się wymagalne. Powołany termin przedawnienia, upłynął zatem najpóźniej w dniu 22 grudnia 2017 r. Pozew w sprawie niniejszej został wniesiony w dniu 11 maja 2018 r. (koperta k.20), a zatem po upływie terminu przedawnienia.

Powyższe uwagi w pełni odnoszą się do żądanych w sprawie należności ubocznych w postaci odsetek za opóźnienie, które – jako świadczenie okresowe - przedawniają się w terminie 3 lat (art. 118 k.c.), z tym jednak zastrzeżeniem, że co do zasady nie później niż z upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego (zob. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 26 stycznia 2005 r., III CZP 42/04).

Mając na uwadze powyższe, powództwo podlegało oddaleniu w całości.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powoda.

W., 08 czerwca 2019 roku