Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 766/13

POSTANOWIENIE

Dnia 20 marca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Barbara Białecka (spr.)

Sędziowie:

SSA Romana Mrotek

SSO del. Gabriela Horodnicka - Stelmaszczuk

Protokolant:

sekr. sądowy Karolina Popowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na rozprawie

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wypłatę emerytury i o wznowienie postępowania

na skutek apelacji ubezpieczonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt VI U 368/13

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Romana Mrotek SSA Barbara Białecka SSO del. Gabriela Horodnicka - Stelmaszczuk

Sygn. akt. III AUa 766/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 11 czerwca 2013 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie, po rozpoznaniu skargi o wznowienie postępowania i po rozpoznaniu odwołania Z. K., w sprawie o wypłatę emerytury: 1. oddalił skargę; 2. oddalił odwołanie. Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczona wniosek o emeryturę złożyła 27 kwietnia 2007 r.
i obowiązujące w tym czasie przepisy uzależniały nabycie prawa do emerytury od rozwiązania stosunku pracy. Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją z 8 maja 2007 r. ubezpieczonej przyznano prawo do emerytury od 26 maja 2007 r., tj. od osiągnięcia wieku uprawniającego do nabycia prawa do emerytury. Ubezpieczona nieprzerwanie od 15 stycznia 1980 r. świadczy pracę w Zakładzie (...)
sp. z o.o. w S.. Sąd I instancji zważył, że stan faktyczny w sprawie był niesporny. Przedmiot rozstrzygnięcia stanowiła ocena prawna zasadności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 1 lutego 2013 r. i skargi ubezpieczonej o wznowienie postępowania w sprawie VI U 1903/11 w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2012 r. Sąd stwierdził, że wskazane przez ubezpieczoną orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego jej nie dotyczy, ponieważ Trybunał w uzasadnieniu tego wyroku wskazał, że wyrok dotyczy jedynie osób, które nabyły prawo do emerytury w okresie pomiędzy 9 stycznia 2009 r. a 31 grudnia
2010 r., natomiast ubezpieczonej przyznano prawo do emerytury od 26 maja 2007 r. W związku z powyższym, Sąd Okręgowy uznał, że zarówno skarga o wznowienie postępowania, jak i odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych są niezasadne i je oddalił.

Apelację od wyroku wniosła ubezpieczona, zaskarżając wyrok w całości. Zarzuciła mu niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności, a w szczególności pominięcie faktu, że ubezpieczona, po przyznaniu prawa do emerytury z dniem 26 maja 2007 r., mocą decyzji organu rentowego z 20 października 2009 r. ustalającej ponownie wysokość świadczenia i wznawiającej jego wypłatę w okresie od 1 października 2009 do 30 września 2011r., miała zawieszone świadczenie, pozostając nieprzerwanie w zatrudnieniu z dotychczasowym pracodawcą. Zarzuciła ponadto naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art. 28 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, poprzez przyjęcie, że artykuł 103a tej ustawy znajduje zastosowanie do osób, które nabyły i realizowały swoje prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r. Wskazując na te zarzuty, ubezpieczona wniosła o: zmianę wyroku poprzez nakazanie wypłaty emerytury ubezpieczonej za okres od 1 października 2011 r. do 30 listopada 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami oraz o zmianę wyroku w pkt 2 oraz poprzedzającej go decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 1 lutego 2011 r. poprzez wznowienie wypłaty emerytury od 1 października 2011 r. z ustawowymi odsetkami. Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów procesu według norm. Ubezpieczona wniosła ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Organ rentowy w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie w całości.

Ubezpieczona podczas rozprawy 20 marca 2014 r. oświadczyła, że cofa apelację z uwagi na wejście w życie ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o ustaleniu
i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia
1 października 2011 r. do dnia 21 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Postępowanie odwoławcze należało umorzyć w związku z cofnięciem apelacji.

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c., w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z 29 maja 2000 r., III CZP 6/00). Jednak w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność, z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli sądu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, ubezpieczona skutecznie dokonała czynności procesowej – cofnięcia apelacji, a brak jest przesłanek do uznania, że czynność ta narusza słuszny interes ubezpieczonej (art. 469 k.p.c.). Ubezpieczona może rozważyć możliwość dochodzenia swoich praw w oparciu o przepisy ustawy z 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku.

W związku z powyższym, Sąd Apelacyjny uznał, że cofnięcie apelacji nie narusza prawa, w tym słusznego interesu ubezpieczonej i dlatego na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.

III AUa 766/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE