Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kalisz, dnia 29 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2020 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółki Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 5 382,09 zł (pięć tysięcy trzysta osiemdziesiąt dwa 09/100 złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 czerwca 2017r do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 106,56 zł (dwa tysiące sto sześć 56/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 listopada 2016r do dnia zapłaty,

3.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 888,85 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt osiem 85/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 387,45 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem 45/100 złotych ) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2329/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł w dniu 13 października 2017r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W., łącząc roszczenia na podstawie art. 191 k.p.c., o zapłatę kwoty 6.018,16 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 czerwca 2017r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 615 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jako zwrot wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii zwrotu kosztów postępowania oraz o zapłatę kwoty 3.345,22 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 listopada 2016r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 615 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw, jako zwrot wydatków poniesionych na wykonanie przez zewnętrznego usługodawcę prywatnej opinii. Ponadto powód wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 1 sierpnia 2017r. powód nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe o nr rej. (...) od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w stosunku do pozwanego, który nabył tę wierzytelność w dniu 27 czerwca 2017r. od pierwotnych poszkodowanych M. F. i M. D.. Zbywcy wierzytelności, pierwotni poszkodowani w dniu 24 maja 2017r. byli właścicielami samochodu marki B. nr rejestracyjny (...). W tym dniu pojazd ten został uszkodzony w kolizji drogowej, której sprawca kierował pojazdem, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany po zgłoszeniu szkody dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu i sporządził kosztorys naprawy na podstawie którego złożył poszkodowanemu oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 2.467,33 zł. Z treści kosztorysu wynika, że został sporządzony nieprawidłowo. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie wysokości szkody, a po jej uzyskaniu określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 6.018,16 zł. Mimo wezwania do zapłaty i zawiadomienia o dokonanym przelewie wierzytelności pozwany nie zapłacił żądanej kwoty. W punkcie 2. uzasadnienia pozwu wskazano, że w dniu 7 sierpnia 2017r. powód nabył na podstawie umowy cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe o nr rej. (...) od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w stosunku do pozwanego, który nabył tę wierzytelność w dniu 8 czerwca 2017r. od pierwotnej poszkodowanej J. R.. Zbywca wierzytelności, pierwotna poszkodowana w dniu 14 października 2016r. byli właścicielką samochodu marki A. nr rejestracyjny (...). W tym dniu pojazd ten został uszkodzony w kolizji drogowej, której sprawca kierował pojazdem, którego posiadacz zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany po zgłoszeniu szkody dokonał oględzin przedmiotowego pojazdu i sporządził kosztorys naprawy na podstawie którego złożył poszkodowanej oświadczenie o przyznaniu odszkodowania w kwocie 2.335,18 zł. Z treści kosztorysu wynika, że został sporządzony nieprawidłowo. Powód przed złożeniem pozwu zlecił oszacowanie wysokości szkody, a po jej uzyskaniu określił różnicę należną do wypłaty od strony pozwanej na kwotę 3.345,22 zł. Mimo wezwania do zapłaty i zawiadomienia o dokonanym przelewie wierzytelności pozwany nie zapłacił żądanej kwoty.

Do pozwu załączono umowy przelewu wierzytelności z zawiadomieniami o dokonaniu przelewu wierzytelności, decyzje pozwanego z kalkulacjami naprawy, wezwanie pozwanego do zapłaty, rachunki za wykonanie kalkulacji szkody w pojeździe.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Ponadto wniósł o przesłuchanie świadków M. F., J. R. i dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego. W uzasadnieniu wskazano, że wobec nieudokumentowania przez poszkodowanych poniesionych kosztów napraw pojazdów, pozwany określił wysokość szkody w wymienionych pojazdach na podstawie przeciętnej wartości cen usług i cen części zamiennych występujących na rynku lokalnym, tzw. kosztorysowego rozliczenia szkody, przyjmując ceny części producenta pojazdu określone w profesjonalnym systemie kalkulacji kosztów naprawy. Wypłacone przez pozwanego odszkodowania pokrywają koszty z wiązane z naprawą pojazdów. Powoływanie się przez powoda – cesjonariusza na prywatne opinie techniczne nie stanowi jakiegokolwiek argumentu przemawiającego za orzeczeniem zgodnie z żądaniem pozwu, ponieważ zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych opinia te nie stanowi dowodu w rozumieniu art. 278 k.p.c.

W odpowiedzi na pismo procesowe pozwanego powód podtrzymał żądania pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. R. jest właścicielką samochodu marki A.. Zakupu dokonał jej mąż G. R.. Samochód użyczyła pracownikowi męża, który prowadzi działalność gospodarczą. Do kolizji doszło, gdy użytkował go pracownik P. J.. Samochód po zdarzeniu z 14 października 2016r. został naprawiony. Nie był naprawiany w autoryzowanym serwisie.

Dowód: zeznania świadka J. R. (00:19:39 – 00:23:02

minuta rozprawy z dnia 11.05.2018r. k. 93 – 94 akt)

Pozwany w dniu 2 listopada 2016r. wykonał kosztorys E. nr(...)do szkody z dnia 14 października 2016r., w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 2.335,18 zł, o czym poinformował poszkodowaną J. R. i której przyznał odszkodowanie w tej kwocie w dniu 23 listopada 2016r.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanej z 23.11.2016r. z kosztorysem

E. nr (...) (k. 44 – 47 akt)

W dniu 24 maja 2017r. M. F., właścicielka pojazdu marki B. prowadziła samochód, kiedy doszło do kolizji. Na miejscu zdarzenia była policja, która potwierdziła wyłączne sprawstwo kierowcy samochodu, który jechał przed nią. Samochód był wyprodukowany w roku 2000. M. F. nie była jego pierwszą właścicielką, kupiła go w J. z ogłoszenia. Wszystkie części były w nim oryginalne, nie były wcześniej wymieniane. Po zdarzeniu samochód naprawiał jej brat i mąż. Pieniądze, które dostał od pozwanego nie wystarczyły na zakup części oryginalnych i naprawę w autoryzowanym serwisie. Nie miała rachunków z tego tytułu. Nie udało jej się za pieniądze od pozwanego naprawić samochodu tak, jakby chciała. Sprzedała wierzytelność z tytułu odszkodowania wobec pozwanego.

Dowód: zeznania świadka M. F. (00:13:02 – 00:18:09

minuta rozprawy z dnia 11.05.2018r. k. 93 akt)

Pozwany w dniu 26 maja 2017r. wykonał kosztorys E. nr (...) do szkody z dnia 24 maja 2017r., w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 2.467,33 zł, o czym poinformował poszkodowanych M. F. i M. D.. Odszkodowanie zostało przyznane poszkodowanym w kwotach po 1.233,66 zł.

Dowód: pismo pozwanego do poszkodowanych z kosztorysem E. nr

(...) z 24.05.2017r. (k. 22 – 26 akt)

W dniu 8 czerwca 2017r. poszkodowana J. R., w związku ze szkodą komunikacyjną w samochodzie marki A. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 14 października 2016r. dokonała na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przelewu wierzytelności – prawa do odszkodowania od sprawcy szkody, posiadacza pojazdu, którym poruszał się sprawca oraz od zakładu ubezpieczeń ( (...) S.A.), który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 8.06.2017r. z

zawiadomieniem o przelewie (k. 39 – 40 akt)

W dniu 27 czerwca 2017r. poszkodowani M. F. i M. D., w związku ze szkodą komunikacyjną w samochodzie marki B. o numerze rejestracyjnym (...), mającej miejsce w dniu 24 maja 2017r. dokonali na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przelewu wierzytelności – prawa do odszkodowania od sprawcy szkody, posiadacza pojazdu, którym poruszał się sprawca oraz od zakładu ubezpieczeń ( (...) S.A.), który udzielał w dniu powstania szkody ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia w związku z zawartą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2017r. z

zawiadomieniem o przelewie (k. 17 – 18 akt)

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarł w dniu 1 sierpnia 2017r. z powodem umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była cesja wierzytelności przysługującej zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia z dnia 24 maja 2017r., korzystającego z ochrony ubezpieczeniowej u pozwanego, wynikającej z prawa do odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe marki B. o nr rej. (...), stanowiącym własność M. F. i M. D.. Zbywca wierzytelności zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z 1.08.2017r. (k. 14 akt),

zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności (15 akt),

pełnomocnictwo (k. 16 akt)

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarł w dniu 7 sierpnia 2017r. z powodem umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była cesja wierzytelności przysługującej zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia z dnia 14 października 2016r., korzystającego z ochrony ubezpieczeniowej u pozwanego, wynikającej z prawa do odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe marki A. o nr rej. (...), stanowiącym własność J. R.. Zbywca wierzytelności zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z 7.08.2017r. (k. 36 akt),

zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności (37 akt),

pełnomocnictwo (k. 38 akt)

W dniu 15 sierpnia 2017r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wykonał na zlecenie powoda Ocenę techniczno – ekonomiczną oraz Kalkulację naprawy nr (...) (...)dotyczącą szkody w pojeździe marki B., w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 8.485,49 zł (6.898,77 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 615 zł, które objęto rachunkiem nr (...) z 18 września 2017r.

Dowód: Ocena techniczno – ekonomiczna z kalkulacją naprawy z

15.08.2017r. (k. 27 – 34 akt), Rachunek nr (...) (k. 35a akt)

W dniu 20 sierpnia 2017r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wykonał na zlecenie powoda Ocenę techniczno – ekonomiczną oraz Kalkulację naprawy nr (...) (...) dotyczącą szkody w pojeździe marki A., w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 5.680,40 zł (4.618,21 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 615 zł, które objęto rachunkiem nr (...) z 19 września 2017r.

Dowód: Ocena techniczno – ekonomiczna z kalkulacją naprawy z

20.08.2017r. (k. 49 – 59 akt), Rachunek nr (...) (k. 60 akt)

W P. i okolicy w zakładach naprawczych wyposażonych technicznie i kadrowo na poziomie, który umożliwia wykonanie napraw powypadkowych z jakością nie gorszą od jakości uzyskiwanej w serwisach autoryzowanych, w roku 2016 przeciętnie występowała stawka 90 zł netto za jedną roboczogodzinę żądaną przez program A.. Samochód A. nr rej. (...) w październiku 2016r. był samochodem w dziewiątym roku eksploatacji, o nieznanej historii, bez ciągłości serwisowania w (...). Uzasadnia to wykonanie naprawy w zakładzie nieautoryzowanym. Koszt naprawy samochodu wynosi kwotę 4.441,74 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. J. P. z kalkulacją

naprawy(k. 114 – 129 akt), uzupełnienie do opinii (k. 189 - 191 akt)

W południowej W. w zakładach naprawczych wyposażonych technicznie i kadrowo na poziomie, który umożliwia wykonanie napraw powypadkowych z jakością nie gorszą od jakości uzyskiwanej w serwisach autoryzowanych, w roku 2017 przeciętnie występowała stawka 100 zł netto za jedną roboczogodzinę żądaną przez program A.. Samochód B. nr rej. (...) w kwietniu 2017r. był samochodem w siedemnastym roku eksploatacji, o nieznanej historii, bez ciągłości serwisowania w (...). Uzasadnia to wykonanie naprawy w zakładzie nieautoryzowanym. Koszt naprawy samochodu przy użyciu części oryginalnych wynosi kwotę 8.416,12 zł, przy użyciu części oryginalnych i zamienników Q dla części, dla których występowały dla przedmiotowego samochodu (reflektor marki B.) wynosi 7.849,42 zł. W przypadku przyjęcia szkody całkowitej, przy wratości rynkowej samochodu 8.000 zł najwyższe odszkodowanie mogłoby być równe wartości samochodu.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. J. P. z kalkulacją

naprawy(k. 133 – 157 akt), uzupełnienie do opinii (k. 185 - 188 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków M. F. i J. R. oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. J. P..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkody powstałe w dniu 14 października 2016r. i 24 maja 2017r. były umowy ubezpieczenia OC, zgodnie z którymi pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art. 436 § 1 w zw. z art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowań z uwzględnieniem ustalonych przez biegłego zakresów napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanych stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody w samochodzie A. wynosi kwotę 4.441,74 zł, a w samochodzie B. 7.849,42 zł. Za przyjęciem przyjętych przez biegłego stawek roboczogodziny oraz zastosowania w przypadku kalkulacji naprawy, w miarę możliwości części zamiennych Q przemawia wiek samochodów, nieznana historia samochodów i ich serwisowania, zmiany właściciela. W przypadku takich samochodów użycie zamiennika o wysokiej jakości nie wpłynie ujemnie na stan techniczny, żywotność i wartość samochodu.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanym zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonymi przez Sąd odszkodowaniami 7.849,42 zł w przypadku samochodu B., a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (2.467,33 zł) oraz 4.441,74 zł w przypadku samochodu A., a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (2.335,18 zł) podlegała uwzględnieniu przez Sąd.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, w tym koszt dokonanej przez podmiot trzeci na zlecenie powoda kalkulacji naprawy, przyjmując że wobec ujęcia w przedmiocie działalności powoda w Krajowym Rejestrze Sądowym: „działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat” powód winien sporządzić taką wycenę własnymi siłami. Koszt zlecenia przez powoda kalkulacji naprawy podmiotowi trzeciemu nie mieści się w ramach normalnego związku przyczynowego z powstałą szkodą i powiększa tę szkodę w sposób nieusprawiedliwiony.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 § 1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 70,69 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 530 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej kwocie 1.987,45 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 3.600 zł w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ze zm.) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 9.751,45 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 2.858,15 zł kosztów postępowania. Powód poniósł natomiast kwotę 5.747 zł (opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika i zaliczka na poczet opinii biegłego w wysokości 1.600 zł). Różnicę kwoty jaką poniósł powód i jaką powinien ponieść ma obowiązek zwrócić powodowi pozwany. Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa nie pokrytą zaliczką, a uiszczoną tymczasowo przez Skarb Państwa część wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś