Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Kazimierz Cieślikowski

Protokolant Dominika Koza

przy udziale Beaty Huras Prokuratora Prokuratury Rejonowej wT.

po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2019 r.

sprawy M. D. ur. (...) w C.

syna R. i B.

oskarżonego z art. 180a kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 4 kwietnia 2019 r. sygnatura akt II K 219/18

na mocy art. 437 § 1 kpk i art. 636 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych) i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych).

Sygn. akt VI Ka 636/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2019 roku, sygn. akt II K 219/18, Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach uznał oskarżonego M. D. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 180a k.k. i skazał go na karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 złotych. Na mocy art. 42 § 1a pkt 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Od oskarżonego zasądzono stosowne koszty sądowe.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, zaskarżając go w całości i zarzucając mu obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 63 § 4 kk. na mocy którego Sąd był zdaniem obrońcy oskarżonego zobligowany do zaliczenia na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okresu rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy, a także obrazę przepisów postępowania karnego, a to art. 4 kpk, art.7 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 kpk, a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia.

Domagał się zmiany wyroku i warunkowe umorzenie postępowania na okres próby 1 rok i zaliczenie na poczet orzeczonego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy. Alternatywnie wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Jeśli chodzi o zarzut uchybienia przepisowi art. 4 kpk to trzeba stwierdzić, że przepis nakłada na organy procesowe obowiązek badania i uwzględniania okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia. Okolicznością jest z pewnością dotychczasowa niekaralność sprawcy. Nie są natomiast okolicznościami ani postawa procesowa oskarżonego ani stopień społecznej szkodliwości czynu. Trudno sobie wyobrazić dotkliwe następstwa czynu mającego postać prowadzenia pojazdu mimo cofnięcia uprawnień. Trudno jednak wyprowadzić wniosek, że Sąd nie uwzględnił (nie wziął pod uwagę) okoliczności, że oskarżony karany nie był. Wręcz przeciwnie, Sąd I instancji podkreślił w uzasadnieniu wyroku, że wziął pod uwagę niekaralność oskarżonego. Co się tyczy uchybienia przepisowi art. 7 kpk to zawiera on dyrektywę dotyczącą oceny wiarygodności dowodów. Z apelacji nie można wywnioskować, które to dowody Sąd I instancji ocenił nieprawidłowo. Sąd Okręgowy nie dostrzega, by Sąd I instancji jakikolwiek dowód ocenił niezgodnie z przepisem art. 7 kpk. Nie wiadomo też w jaki sposób Sąd miał naruszyć przepis art. 424 § 1 pkt 1 kpk. Biorąc pod uwagę, że apelujący wskazuje na ostatni fragment przywołanego przepisu, zapewne miało chodzić o nieuwzględnienie przez Sąd I instancji dowodów przeciwnych ustaleniom faktycznym. Jednakże analiza uzasadnienia wytoku do takich wniosków nie uprawnia. Pewne światło na wymowę drugiego zarzutu odwoławczego zawiera zarzut 3. Konsekwencją bowiem niewykazanych przez apelującego uchybień miało być błędne przyjęcie, że oskarżony nie zasługuje na warunkowe umorzenie postępowania karnego. Tymczasem Sąd I instancji jednoznacznie wskazał na okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonego, a więc także przeciwko warunkowemu umorzeniu postępowania karnego (strona 5-6 uzasadnienia wyroku). Podzielając stanowisko Sądu I instancji Sąd Okręgowy nie dostrzega podstaw do orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego. Podkreślić tu trzeba, że warunkowe umorzenie postępowania karnego nie jest obowiązkiem a jedynie uprawnieniem sądu. To sąd rozważa, czy zastosować warunkowe umorzenie postępowania karnego czy też nie. Po zmianie przepisów dotyczących zatarcia skazania zanikła obawa, że skazanie na karę grzywny za przestępstwo (jak w niniejszej sprawie) na kilka lat obciąży kartotekę karną skazanego. Sąd Okręgowy dostrzega w niniejszej sprawie dużą niechęć oskarżonego do przestrzegania decyzji administracyjnych. Wyprowadza też Sąd Okręgowy obawę, że oskarżony nie będzie przestrzegał porządku prawnego w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa w ruchu drogowym. To silnie przemawia przeciwko warunkowemu umorzeniu postępowania karnego. Co się tyczy orzeczenia o karze, jest to bez żadnych wątpliwości orzeczenie łagodne. Sąd orzekł najłagodniejszy rodzaj kary a ilość stawek dziennych jest niewielka. Wysokość stawki dziennej nieznacznie przekracza dolny próg zagrożenia i jest dostosowana do sprawców o bardzo niskim statusie materialnym. Zakaz prowadzenia pojazdów orzeczono na najkrótszy okres przewidziany ustawą.

Co się tyczy zarzutu 1 to jest on niezasadny. Wprawdzie istotnie zatrzymano wobec oskarżonego dokument prawa jazdy, ale wbrew stanowisku apelującego owo zatrzymanie nie może być zaliczone na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zaliczenie zatrzymania prawa jazdy na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych ma bowiem na celu zrekompensowanie osobie, której zatrzymano prawo jazdy w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, tego, że pozbawiona dokumentu prawa jazdy nie będzie mogła (zgodnie z prawem) prowadzić pojazdów mechanicznych, gdyż zgodnie z prawem prowadzenie pojazdu mechanicznego jest możliwe tylko w sytuacji posiadania uprawnień do prowadzenia pojazdów i posiadania dokumentu te uprawnienia potwierdzającego. Tymczasem wobec oskarżonego w trybie administracyjnym jeszcze przed popełnieniem przestępstwa, o które tu chodzi, orzeczono prawomocnie i o zatrzymaniu prawa jazdy i o cofnięciu uprawnień do prowadzenia pojazdów. Zatrzymanie prawa jazdy nie pozbawiało zatem oskarżonego uprawnień do legalnego prowadzenia pojazdów mechanicznych, bowiem przed popełnieniem przestępstwa takich uprawnień oskarżony nie posiadał.

Kierując się wskazanymi wyżej powodami Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Wobec nieuwzględnienia apelacji Sąd Okręgowy kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążył oskarżonego.