Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 683/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kamiennej górze z 24 lipca 2019r., sygn. akt II K 603/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

---------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

-------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-------------

--------------------------------

------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

--------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obrazy przepisów postępowania mającej istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku a mianowicie:

a)  art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez:

- dowolną i wybiórczą ocenę dowodów obejmujących zeznania pokrzywdzonej J. M. (1) oraz wszystkich świadków przesłuchanych w toku rozprawy głównej i w konsekwencji uwzględnienie tychże dowodów jedynie w częściach, które świadczą na niekorzyść oskarżonego, przy zupełnym pominięciu wspomnianych zeznań w tych aspektach, które przemawiają na jego korzyść, w tym przede wszystkim tego, że oskarżony od wielu lat osobistym zaangażowaniem, jak również wkładem własnych środków pieniężnych wspierał prowadzoną przez J. M. (1) działalność gospodarczą, a jego zachowanie w okresie objętym aktem oskarżenia nie miało na celu wzbudzenia u pokrzywdzonej poczucia zagrożenia, czy też naruszenia jej prywatności, lecz powodowane było troską o losy prowadzonej przez pokrzywdzoną działalności gospodarczej, jak i chęcią pomocy ze strony oskarżonego, w tym między innymi w spłacie ciążących na pokrzywdzonej długów, czy też pieczy nad nieruchomością, w której była prowadzona działalność gospodarcza,

-przyjęcie, iż przedstawione przez pokrzywdzoną i uznane jako dowód w sprawie wydruki obrazują treść wiadomości sms wysłanych przez oskarżonego do pokrzywdzonej J. M. (1), podczas gdy wydruki te obejmują wiadomości pochodzące ze skrzynki e-mail używanej przez pokrzywdzoną, a nie z jej telefonu komórkowego i w żaden sposób nie świadczą o tym, że ich autorem jest oskarżony W. J., ani też o tym, że zostały one wysłane przez oskarżonego do pokrzywdzonej w formie wiadomości sms lub jakiejkolwiek innej formie;

b) art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a wynikających już z zeznań samej pokrzywdzonej J. M. (1), a nadto z zeznań świadka L. P. oraz świadka M. T., z których to jednoznacznie wynika, iż pokrzywdzona nie tylko nie unikała kontaktów z oskarżonym ale wręcz przeciwnie, wielokrotnie z własnej inicjatywy kontaktowała się z oskarżonym, dzwoniąc do niego, pisząc sms-y oraz spotykając się z nim osobiście w celu omówienia możliwości uzyskania kredytu, czy też ustalenia warunków sprzedaży nieruchomości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść a polegający na przyjęciu, że oskarżony swym działaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu czynu uporczywego nękania pokrzywdzonej – podczas gdy zachowanie oskarżonego nie miało na celu wzbudzenia u pokrzywdzonej poczucia zagrożenia, czy też naruszenia jej prywatności, lecz powodowane było próbą ratowania trudnej sytuacji materialnej pokrzywdzonej, pomocą w prowadzonej przez pokrzywdzoną działalności gospodarczej, spłacie ciążących na pokrzywdzonej długów oraz pieczy nad nieruchomością, w której pokrzywdzona prowadziła tą działalność.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Nietrafny był zarzut obrazy art. 4, 7 i 410 k.p.k. Dysponując na rozprawie głównej walorem bezpośredniości, opierając się na zasadzie swobodnej oceny dowodów Sąd I instancji władny był co do przebiegu zdarzenia trwającego od 1 sierpnia 2017 r. do 16 października 2017 r. i od 11 listopada 2017 r. do 17 października 2018 r. odmówić wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego W. J., dać wiarę zaś zeznaniom pokrzywdzonej J. M. (1) oraz innym osobom potwierdzającym przedstawiany przez nią przebieg zdarzenia. Sąd Okręgowy tę ocenę podziela. Oskarżony był słuchany trzykrotnie. Składając zeznania w charakterze świadka w dniu 8 czerwca 2018 r. wskazał, iż od 1990 r. żył z pokrzywdzoną w niesformalizowanym związku i pomagał jej przy prowadzeniu działalności gospodarczej, wydatkując na jej rozpoczęcie zarobione przez siebie pieniądze. Do 2014 r. żyli ze sobą w konkubinacie. Później J. M. (1) związała się z L. P., tłumacząc mu, że ta znajomość nie wpłynie na ich współpracę. W 2014 r. W. J. sprzedał swój dom rodzinny i część pieniędzy z tej sprzedaży przekazał do firmy prowadzonej przez J. M.. Zamieszkał wtedy w miejscu pracy. W lipcu 2017 r. pomiędzy nim a pokrzywdzoną doszło do sprzeczki i została zawiadomiona policja. Także pomiędzy nim a L. p.doszło do sporu. Miał on się zachowywać niepoprawnie i prowokować go do bójki w siedzibie firmy. W październiku 2017 r. doszło do ponownej interwencji policji, w wyniku której musiał opuścić sklep. Od tego momentu jego relacje z J. M. znacznie się pogorszyły. Próbował kontaktować się z pokrzywdzoną, dzwoniąc do niej i wysyłając wiadomości sms dotyczące zwrotu jego rzeczy oraz wspólnych interesów firmy. Wskazał, iż pokrzywdzona w pewnym momencie zasugerowała mu kupno działalności w wyniku czego spotykali się ze sobą i kontaktowali. Ostatecznie pokrzywdzona miała się wycofać ze sprzedaży nieruchomości, zaprzestać kontaktu. Po tym, oskarżony dzwonił do niej i pisał. Wskazał, że nie miał zamiaru niepokoić pokrzywdzonej. Jego celem było dojście do porozumienia i dokonanie podziału rzeczy pochodzących z działalności gospodarczej ( k. 81 ). Będąc słuchany w charakterze podejrzanego w dniu 26 listopada 2018 r. podtrzymał swoje depozycje i nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Tłumaczył, że z J. M. kontaktował się tylko w sprawach służbowych i związanych ze wspólną firmą. Zaprzeczył, aby w jakikolwiek sposób miał ją nękać ( k. 274 ). Składając wyjaśnienia na rozprawie głównej w dniu 2 kwietnia 2019 r. oskarżony podtrzymał wskazywane przez siebie okoliczności. Wyjaśnił, że tłem konfliktu było zachowanie pokrzywdzonej, która wydatkowała pieniądze firmy przekazując je swojej siostrze i płacąc nimi za hotele dla siebie i L. P.. Dodał, że w 2016 r. poznał nową partnerkę. W maju 2017 r. zamierzali wziąć kredyt na remont powierzchni sklepu, żeby wydzierżawić go firmie meblowej. J. M. miała im pomóc w tym przedsięwzięciu. Ostatecznie nie wzięli kredytu i w dniu 17 października 2017 r. został wyrzucony z firmy. Wskazał, że powodem, dla którego J. M. się go pozbyła, było to, że nie uzyskali oni kredytu w oczekiwanej przez nią wysokości. Zaprzeczył, aby od tej pory rozpowszechniał na jej temat nieprawdziwe informacje, obserwował ją i nachodził w miejscu pracy. Przyznał, że sms-y nie dotyczyły wyłącznie spraw biznesowych, ale także prywatnych. Zaznaczył jednak, że do kontaktu i spotkań dochodziło także z inicjatywy pokrzywdzonej ( k. 312 – k. 316 ).

Sąd Rejonowy trafnie wskazał, że przeciwko uznaniu wyjaśnień oskarżonego jako polegających na prawdzie przemawiają zeznania J. M. (1). Wszak nie było celem tego postępowania dokonywanie oceny prawidłowości rozliczeń między stronami, lecz to czy zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonej nosiło znamiona stalkingu. Z zeznań pokrzywdzonej złożonych na rozprawie głównej jednoznacznie wynika, że oskarżony nękał ją, dzwonił do niej, do jej znajomych i szkalował jej osobę. Poruszał przy tym wszelkie tematy prywatne, nawet intymne. Świadek wskazywała, że oskarżony dorobił klucze do mieszkania jej rodziców bez jej wiedzy i woli. Podała, że jeździł za nią, śledził ją i sytuacja taka wielokrotnie się powtarzała. Zaznaczyła, że w inkryminowanym okresie czuła się obserwowana i osaczona. Podjęła leczenie psychiatryczne. Zwracała przy tym uwagę, że oskarżony zachowywał się wobec niej wulgarnie, wielokrotnie jej ubliżał, zarówno w sklepie przy klientach, jak i w towarzystwie jej rodziny. Wskazała nadto, że oskarżony nachodził ją w miejscu pracy, także pomimo interwencji policji. Po tym, jak kazała mu opuścić firmę, to popakowała wszystkie jego rzeczy osobiste w worki i kartony. Oskarżony ich jednak nie zabrał, mówiąc że ich nie chce. Wyszedł tylko z dowodem osobistym i telefonem. W sytuacjach, gdy ją nachodził domagał się zwrotu rzeczy należących do firmy. Zeznała, że w okresie objętym zarzutem dzwonił do niej i wysyłał smsy o różnych porach dnia i nocy. Biznesowo kontaktował się rzadko. Zaprzeczała, aby zaciągał jakiekolwiek kredyty na potrzeby firmy. Wskazała, że jedynym wkładem w firmę były środki pochodzące ze sprzedaży domu. Pieniądze te przeznaczyła na spłatę długów i potraktowała je jako rekompensatę, w zamian za to, że oskarżony przez wiele lat mieszkał w firmie i korzystał z jej samochodów. Przyznała, że oskarżony od 2013 roku do 2017 roku mieszkał w firmie i spał na materacu. W tym okresie notorycznie wszczynał awantury, krzyczał na nią i uderzał ją pięścią w głowę. Z uwagi na eskalację jego zachowań powiadomiła o tym fakcie policję. Od października 2017 r. wiele razy pisała do oskarżonego, aby przestał się z nią kontaktować i jej nie nękał. Zaznaczyła przy tym, że oskarżony nie był jej partnerem w interesach i nie byli wspólnikami, a jedynie pomagał jej przywieźć towar do sklepu. Po 2012 roku oskarżony nie był pracownikiem firmy, mieszkał we W. i raz na jakiś czas przyjeżdżał i robił awantury. Nie pracował wtedy nigdzie, otrzymywał pieniądze od pokrzywdzonej ( k. 316 – 320 odwrót ).

Podawany przez pokrzywdzoną przebieg wydarzeń co do okoliczności dotyczących znamion nękania znajduje potwierdzenie w relacji świadków E. B., C. P. (1), A. M., L. P., R. D., S. P., E. G.. Świadek E. B. zeznała, że oskarżony nachodził pokrzywdzoną w miejscu pracy, śledził ją. Pokrzywdzona pokazywała jej również smsy od oskarżonego ( k. 338 – k. 339 ). Z zeznań C. P. (1) wynika, że oskarżony wydzwaniał do niej o różnych porach dnia i w nocy i przekazywał jej informacje na temat pokrzywdzonej. Widziała jak oskarżony wszedł na działkę matki pokrzywdzonej i wykrzykiwał coś na jej temat. Wysyłał jej również smsy ( k. 321 ). Świadek A. M. zeznała, że oskarżony wielokrotnie dzwonił do pokrzywdzonej, jeździł za nią i ją nękał. Zaprzeczyła, aby oskarżonego i pokrzywdzoną łączyła bliższa relacja ( k. 322 ). Świadek L. P. wskazał, że oskarżony wielokrotnie wydzwaniał do pokrzywdzonej, słał smsy „jeden po drugim”. Zaznaczył, że nieraz odbierała od oskarżonego telefony i odpisywała mu na smsy. Podkreślił, że pokrzywdzona była bardzo zdenerwowana, nie chciała, żeby oskarżony się z nią kontaktował. Potwierdził również, że oskarżony jeździł za pokrzywdzoną, krzyczał na nią, także przy klientach. Zachowanie oskarżonego sprawiało, że pokrzywdzona bała się czy czegoś jej nie zrobi ( k. 328 – k. 329 ). Sytuację dotyczącą awantury z oskarżonym opisała świadek R. D.. Wskazała, że pokrzywdzona była zastraszona i zdenerwowana ( k. 322 odwrót – k. 323 ). Okoliczności dotyczące niewłaściwego zachowania oskarżonego potwierdził także świadek R. P.. Zeznał, że była taka sytuacja, kiedy został wykonany telefon od pokrzywdzonej i mówiła, że się obawia oskarżonego. Był świadkiem jak oskarżony krzyczał na pokrzywdzoną, nękał ją ( k. 323 odwrót ). Okoliczności dotyczące nękania przez oskarżonego potwierdziła świadek E. G., której pokrzywdzona się zwierzała i mówiła jej o treści rozmów i wiadomościach sms. Była także świadkiem awantury, wszczętej przez oskarżonego w sklepie (k. 323 odwrót – k. 324 ).

Z zeznań wskazanych wyżej świadków jednoznacznie wynika, że oskarżony W. J. nękał pokrzywdzoną, zachowywał się w sposób niewłaściwy, wręcz uporczywy i to zarówno wśród jej najbliższej rodziny, znajomych, jak i przy klientach sklepu. Opisywane przez świadków zachowanie oskarżonego miało na celu – wbrew odmiennym przekonaniom skarżącego – wzbudzenie u pokrzywdzonej poczucia zagrożenia, jak i naruszenia jej prywatności. Nie było podyktowane troską oskarżonego o losy prowadzonej przez pokrzywdzoną działalności gospodarczej. Z tych przyczyn prawidłowo Sąd I instancji ocenił zeznania świadków M. T. i C. P. (2) jako niewiarygodne.

Sąd I instancji wykazał, że relacje podawane przez pokrzywdzoną co do okoliczności nękania znajdują potwierdzenie w załączonych do akt sprawy billingach, jak i treści wiadomości sms. Potwierdzają one bowiem, że telefon użytkowany w inkryminowanym okresie przez oskarżonego wielokrotnie nawiązywał połączenie z numerem należącym do pokrzywdzonej. Także wiadomości sms nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności.

Ad. 2

Sąd Odwoławczy nie dostrzegł błędu w ustaleniach faktycznych co do faktycznej przyczyny zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej. Jak już wyżej nadmieniono okoliczności dotyczące sytuacji materialnej pokrzywdzonej, kwestii związanej z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, jak również ewentualnych wydatków poniesionych w tym zakresie przez strony – nie były przedmiotem oceny Sądu I instancji. Nie miało to również decydującego znaczenia, dla oceny motywacyjnej oskarżonego. Stanowczo należy też zaprzeczyć, jakoby działania pokrzywdzonej miały na celu prowokowanie oskarżonego. Oskarżony wielokrotnie podejmował próby kontaktu z pokrzywdzoną, które nie ograniczały się jedynie do wizyt w miejscu pracy, ale także w przypadkowych miejscach, również w miejscu zamieszkania jej rodziców. Zachowania te nie były incydentalne, ale przybrały postać stałej niemal presji. Już samej treści wyjaśnień W. J. wynika jego pretensjonalny stosunek do pokrzywdzonej, którą oskarżony w dalszym ciągu obwinia za jego aktualną sytuację bytową, próbując w ten sposób usprawiedliwić swoje postępowanie i umniejszyć swój udział w zarzucanym mu czynie.

W oparciu o przeprowadzone dowody i ich trafną ocenę Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych co do sprawstwa i winy oskarżonego. Sąd Odwoławczy nie dostrzega błędów w rozumowaniu Sądu I instancji odtwarzającego stan faktyczny w oparciu o przeprowadzoną ocenę dowodów. Zachowaniem swoim oskarżony W. J. wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. i subsumpcja jego czynu dokonana przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa.

Wniosek

1.O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1 Wobec uznania za chybione zarzutów apelacji brak było podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienia oskarżonego. Nie doszukał się również Sąd Okręgowy powodów do ingerencji w treść wyroku z urzędu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok został wobec oskarżonego utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uwzględnienia któregokolwiek z zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy. Sąd I instancji podjął słuszne rozstrzygnięcie co do sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu, który też trafnie zakwalifikował. Wymierzona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby jest z kolei adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości czynu. Dodatkowo oskarżony został oddany pod dozór kuratora w okresie próby i zobowiązany do wykonywania pracy zarobkowej. Również orzeczony zakaz zbliżania i kontaktowania się w jakikolwiek sposób z pokrzywdzoną przez okres 2 lat nie budzi wątpliwości.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 22 ³ ust. 1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych oraz § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, dla obrońcy oskarżonego, wyznaczonego z urzędu - r. pr. P. K. - zasądzono 516,60 złotych, w tym 96,60 złotych jako podatek VAT, tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

III.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Z. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie z urzędu oskarżycielki posiłkowej J. M. (1) w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono w części na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 zł ( 120 zł opłata za II instancję + 20 zł ryczałt za doręczenie ), w części zaś mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego zwolniono go od kosztów za to postępowanie w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana