Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r.

sprawy E. B.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 4 listopada 2013 r. sygn. akt VIII K 553/13

zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego E. B. w ten sposób, że za podstawę obowiązków nałożonych na oskarżonego w pkt 2 części dyspozytywnej przyjmuje art. 36 § 2 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 i 8 kk,

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 670/13

UZASADNIENIE

E. B.oskarżony był o to, że w dniu 8 czerwca 2013 r. na posesji nr (...)w W., woj. (...), dokonał kradzieży w celu przywłaszczenia telefonu
komórkowego m-ki S. (...)o nr (...)wraz z kartą SIM operatora (...)o łącznej wartości 800 zł czym działał na szkodę K. Ż., to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górzewyrokiem z dnia 4 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. VIIIK 553/13:

E. B. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego
w części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 278 § 1 k.k., i za to, na podstawie art. 278 § 1 k.k., przy zastosowaniu dyspozycji art. 58 § 3 k.k., wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania w tym czasie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

na podstawie art. 72 § 1 pkt. 2 i 5 k.k. zobowiązał E. B. do przeproszenia na piśmie pokrzywdzonego w terminie 1 (jednego) miesiąca od uprawomocnienia się wyroku, oraz do zarejestrowania się w urzędzie pracy, w charakterze osoby bezrobotnej;

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r.
o opłatach w sprawach karnych zwolnił E. B. od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa, i nie wymierza mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, który wyrokowi zarzucił:

- obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 36 § 2 kk poprzez jego błędne niezastosowanie jako podstawy prawnej, zawartego w punkcie 2 wyroku – obowiązkach probacyjnych orzeczonych wobec oskarżonego E. B., w sytuacji w której za przypisany temu oskarżonemu czyn zabroniony wymierzono mu karę ograniczenia wolności, co powoduje, iż podstawą prawną orzeczenia wobec niego probacyjnego zobowiązania do przeproszenia pokrzywdzonego oraz zarejestrowania się w urzędzie pracy, w charakterze osoby bezrobotnej wynikających z art. 72 § 1 pkt 2 i 8 kk winien być także przepis art. 36 § 2 kk zezwalający na stosowanie takich środków w sytuacji wymierzenia oskarżonemu wskazanej kary,

- obrazę przepisu prawa materialnego art. 72 § 1 pkt 5 kk poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy podstawą zastosowania zobowiązania polegającego na zarejestrowaniu się w urzędzie pracy w charakterze osoby bezrobotnej jest art. 72 § 1 pkt 8 kk.

Stawiając powyższy zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie w punkcie 2 wyroku podstawy prawnej orzeczonych tam środków probacyjnych i wskazanie, że stanowią ją art. 36 § 2 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 i 8 kk, w pozostałym zaś zakresie o pozostawienie wyroku bez zmian.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Mając na uwadze kierunek i granice zaskarżenia Sąd Okręgowy na wstępie stwierdza, że dokonane przez Sąd Rejonowy i niekwestionowane przez skarżącego ustalenia faktyczne co do sprawstwa i winy oskarżonego E. B. odnośnie przypisanego mu przestępstwa, zostały poczynione prawidłowo, zgodnie ze zgromadzonym i ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym, a ocena dowodów jest trafna i nie naruszająca zasady wyrażonej w art. 7 k.p.k. Podobnie należy ocenić orzeczoną w stosunku do oskarżonego karę razem z nałożonymi na niego obowiązkami probacyjnymi. Bezspornie spełniają one kryteria zasad i dyrektyw wymiaru kary określone w przepisie art.53 k.k.

Rację ma natomiast skarżący, że sąd dopuścił się obrazy przepisu art.36§2 k.k. Oskarżonemu E. B. za przypisany mu czyn z art.278§1k.k. przy zastosowaniu art.58§3k.k. została wymierzona kara 3 miesięcy ograniczenia wolności. W tej sytuacji bez wskazania przepisu art.36§2k.k. nie ma możliwości orzeczenia wobec niego środków probacyjnych wymienionych w art.72k.k. W związku z tym podstawę orzeczenia w stosunku do oskarżonego środków w postaci przeproszenia pokrzywdzonego oraz zarejestrowania się w Urzędzie Pracy w charakterze osoby bezrobotnej należało uzupełnić o art.36§2k.k. Podobnie należało zmienić podstawę nałożenia na oskarżonego drugiego z wymienionych wyżej obowiązków z art.72§1 pkt5k.k. ( który przewiduje możliwość orzeczenia obowiązku powstrzymywania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających ) na art.72§ pkt8 k.k. ( przewidujący możliwość zobowiązania do innego stosownego postępowania, jeśli może to zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa ).

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy.

Względy słuszności przemawiały za zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze ( art.634k.p.k. w zw. z art. 624§1k.p.k. )