Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Marcinkiewicz

Protokolant staż. Katarzyna Stysiek

w obecności oskarżyciela - Małgorzaty Lubińskiej

po rozpoznaniu dnia 25 października 2019 roku

sprawy:

J. K. (1) z domu S. s. M. i J. z domu P., ur. (...) w R.

oskarżonej o to, że:

W dniu 28 czerwca. 2019 roku około godz. 15:45 w B., gm. C., kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym określone w art. 3 ust,. 2 i art. 25 ust. 1 ustawy „Prawo o ruchu drogowym”, w ten sposób, że nie zachowując należytej ostrożności wjechała z drogi powiatowej nr (...) na skrzyżowanie z drogą krajową nr (...) i nie ustąpiła pierwszeństwa jadącemu drogą krajową nr (...) pojazdowi M. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia pojazdów, w wyniku czego pasażer pojazdu marki M. M. B. doznał obrażeń ciała w postaci uszkodzenia warstwy korowej kości promieniowej lewej, powodując naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni w rozumieniu odpowiednego artykułu Kodeksu Karnego,

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

ORZEKA:

I.  uznaje oskarżoną J. K. (1) za winną popełnienia zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu stanowiącego występek z art.177§1 kk i za to po zastosowaniu art. 37a kk na podstawie art. 177 §1 kk w zw. z art. 34§1 i 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk wymierza jej karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności z zobowiązaniem do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

II.  na podstawie art. 46 §1 kk zasądza od oskarżonej na rzecz M. B. kwotę 700 zł (siedmiuset złotych) tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

III.  na podstawie art. 42 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

IV.  na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonej na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 czerwca 2019 r.;

V.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) na rzecz adw. A. K. kwotę 420 zł (czterystu dwudziestu złotych) plus VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu;

VI.  zwalnia oskarżoną od opłaty i wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIIIK 758/19

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. około godziny 15:45 M. T. wraz z pasażerami M. B. i M. S. jechał samochodem M. (...) o nr rej. (...) z W. do M. trasą z T. w kierunku G.. M. B. siedział na fotelu pasażera obok kierowcy, a M. S. na tylnej kanapie. Warunki do jazdy były dobre. Nawierzchnia drogi była sucha i było słonecznie. Na skrzyżowaniu drogi z miejscowości B. w kierunku C. z drogą K-91 M. T. jechał z prędkością 90 km/h i miał pierwszeństwo przejazdu względem pojazdów jadących przez skrzyżowanie z B. w kierunku C.. Na skrzyżowanie to od strony miejscowości B. w kierunku C. wjechała J. K. (1) kierująca pojazdem V. (...) o nr rej. (...), ignorując przejeżdżający przez skrzyżowanie i mający pierwszeństwo pojazd M. T.. J. K. (1) uderzyła swoim samochodem w tył pojazdu M. T. i w efekcie uderzenia jego samochód zjechał na pobocze, wjechał do rowu a następnie dachował na odcinku kilkudziesięciu metrów. W czasie zdarzenia J. K. (1) była trzeźwa.

(dowody:

- wyjaśnienia J. K. (1) k. 226v – 227 i k. 186 v- 187,

- zeznania świadka D. Z. k. 35-36,

- zeznania świadka M. B. k. 55-56,

- zeznania świadka Ż. K. k. 59-60,

- zeznania świadka M. T. k. 67-68,

- zeznania świadka M. S. k. 70-71,

- notatka k. 1-2,

- protokół badania trzeźwości k. 4,

- protokoły oględzin k. 5-6, 7-8, 10-19, 37-42)

W wyniku wypadku pasażer pojazdu marki M. M. B. doznał obrażeń ciała w postaci uszkodzenia warstwy korowej kości promieniowej lewej, powodujące naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni.

(dowody:

- opinia sądowo- lekarska k. 172-173,

- protokół oględzin dokumentacji medycznej k. 180-181)

J. K. (1) ma 67 lat. Jest mężatką i jest na emeryturze. Osiąga dochód około 1.400 zł netto miesięcznie. Nie była karana za przestępstwa ani za wykroczenia drogowe. Jest zdolna do pracy fizycznej. Opiekuje się chorującym mężem.

(dowody:

- protokół przesłuchania k. 186, 226v,

- wyjaśnienia k. 226v,

- dane o karalności k. 197,

- informacja o wpisach w ewidencji kierowców k. 198)

J. K. (1) przedstawiono zarzut tego, że w dniu 28 czerwca. 2019 roku około godz. 15:45 w B., gm. C., kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) naruszyła nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym określone w art. 3 ust,. 2 i art. 25 ust. 1 ustawy „Prawo o ruchu drogowym”, w ten sposób, że nie zachowując należytej ostrożności wjechała z drogi powiatowej nr (...) na skrzyżowanie z drogą krajową nr (...) i nie ustąpiła pierwszeństwa jadącemu drogą krajową nr (...) pojazdowi M. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia pojazdów, w wyniku czego pasażer pojazdu marki M. M. B. doznał obrażeń ciała w postaci uszkodzenia warstwy korowej kości promieniowej lewej, powodując naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni w rozumieniu odpowiednego artykułu Kodeksu Karnego, tj. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 177 §1 kk.

Oskarżona przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, że pamięta to zdarzenie. Twierdziła, że nie zauważyła pojazdu M., być może była zbyt roztargniona. Tego dnia był upał, który źle na nią działał. Wydawało jej się, że ma wolną drogę, wjeżdżając na skrzyżowanie. Oskarżona wyjaśniła, że jest emerytką i nie ma dodatkowych zajęć. Ma chorego męża i samochód jest jej niezbędny m.in. żeby zawieźć męża do lekarza. Mieszka na działce w C., ponieważ mieszkanie w T. oddała synowi. Do najbliższego sklepu ma 2 km (wyjaśnienia k. 186v- 187 i k. 226v – 227).

Stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budził żadnych wątpliwości. Świadkowie przedstawili spójną relację, którą potwierdziła oskarżona. Okoliczności faktyczne sprawy nie były sporne. Sąd dał wiarę dowodom osobowym i dokumentom, które nie były przez strony kwestionowane. Opinia sądowo- lekarska była sporządzona fachowo, przez lekarzy dysponujących doświadczeniem w opiniowaniu na potrzeby postępowania sądowego.

Zebrany materiał dowodowy wykazał jednoznacznie, że oskarżona naruszając nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wymusiła pierwszeństwo przejazdu wobec kierowcy pojazdu M. i wjechała na skrzyżowanie, ignorując pojazd, któremu powinna ustąpić pierwszeństwa. Oskarżona tłumaczyła się upałem i roztargnieniem. Twierdziła, że nie zauważyła wjeżdżającego na skrzyżowanie pojazdu M.. Co do tego Sąd nie dał wiary oskarżonej. Warunki drogowe w czasie zdarzenia były doskonałe – było widno i świeciło słońce. Nie było możliwości, by oskarżona nie zauważyła pojazdu wjeżdżającego na skrzyżowanie z jej prawej strony. Nie znajduje żadnego wytłumaczenia to, że oskarżona zignorowała pojazd, który miał pierwszeństwo. Jedyne logiczne wytłumaczenie postępowania oskarżonej jest takie, że w ogóle nie obserwowała ruchu na skrzyżowaniu. To, co oskarżona nazwała roztargnieniem, było w istocie kompletnym brakiem uwagi.

Działanie oskarżonej wyczerpało znamiona występku z art. 177 § 1 kk, w myśl którego kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny i dokonaną analizę materiału dowodowego, Sąd uznał J. K. (1) za winną popełnienia występku wypadku drogowego. Wystąpiła wina nieumyślna, bo sprawczyni nie miała zamiaru popełnienia występku, ale go dokonała na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w tych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu mogła przewidzieć. Swoim zachowaniem wypełniła też znamiona strony przedmiotowej występku z art. 177 § 1 k.k., gdyż naruszając nieumyślnie zasady ostrożności obowiązujące w ruchu drogowym nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i spowodowała wypadek, w którym M. B. doznał obrażeń ciała na czas powyżej 7 dni.

Sąd po zastosowaniu art. 37a kk wymierzył oskarżonej karę 5 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. W ocenie Sądu warunki osobiste oskarżonej, a przede wszystkim dotychczasowa niekaralność, przemawiały za orzeczeniem kary łagodniejszego rodzaju po zastosowaniu art. 37a kk. Oskarżona jest zdolna do pracy fizycznej i może wykonać prace na cele społeczne. Na wymiar kary wpływ miało to, że zdarzenie miało charakter nieumyślny i sprawczyni nie miała zamiaru go popełnić.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd zobowiązał oskarżoną do zapłaty na rzecz M. B. kwoty 700 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. W ocenie Sądu zapłata pokrzywdzonemu równowartości połowy miesięcznego dochodu oskarżonej pozostaje w jej możliwościach finansowych i spełni swój cel kompensacyjny.

Na podstawie art. 42 § 1 kk Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat i na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 czerwca 2019 r. W myśl art. 42 § 1 kk Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Oskarżona w rażący sposób naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co doprowadziło do poważnego w skutkach wypadku drogowego. Oskarżona przy bardzo dobrej widoczności zignorowała pojazd, który miał pierwszeństwo i nie znajdowała na to, żadnego rozsądnego wytłumaczenia. W ocenie Sądu postępowanie oskarżonej budzi zasadnicze wątpliwości co do jej zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Konieczne było wyeliminowanie oskarżonej z ruchu drogowego na okres dwóch lat, by dotkliwie odczuła konsekwencje popełnionego występku a zarazem środek ten ma osiągnąć cel prewencyjny. Konieczne jest, by oskarżona ponownie przeszła badania lekarskie i psychologiczne dla kierowców, celem ustalenia, czy jest w stanie uczestniczyć w ruchu drogowym bezpiecznie dla innych użytkowników dróg.

Z uwagi na stosunkowo niski dochód oskarżonej i konieczność uiszczenia przez nią zadośćuczynienia, sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżoną w całości od uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi od chwili wszczęcia postępowania obciążył Skarb Państwa.

  Sąd na podstawie art. 618 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat A. K. kwotę 420 zł plus VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu. Koszty te ustalono w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 3, § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18).