Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 21 stycznia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Opolu Wydział VII Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Hubert Frankowski

Protokolant ST.sek.sąd. Anna Kowalczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Opolu Anna Jarczewska

po rozpoznaniu dnia 21 stycznia 2014 roku

sprawy

R. W. (1)

s. W. i W. zd. S.

ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 października 2012 r. w O. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podając się za M. W. (1) doprowadził A. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1300 zł. poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru wywiązania się z ofert sprzedaży za pośrednictwem portalu Allegro telefonu komórkowego marki S. (...) przesyłając pokrzywdzonemu zamiast telefonu szklany świecznik, działając na szkodę A. S.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

I .Oskarżonego R. W. (1) uniewinnia od czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. od popełnienia przestępstwa z art. 286§1 kk,

II.na podst. art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie wyników rozprawy głównej Sąd ustalił

następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 29 października 2012 roku zamieszkały w Ł. A. S. na portalu internetowym Tablica.pl znalazł ogłoszenie użytkownika posługującego się nickiem M. W. (2) oraz nr tel. (...) dotyczące sprzedaży telefonu komórkowego Samsung G. (...) kol. białego za kwotę 1.299 zł. Ten sam użytkownik oferował w internecie również inne towary i usługi.

A. S. zadzwonił pod podany nr telefonu informując rozmówcę, którym był zamieszkały w O. R. W. (1), że jest zainteresowany zakupem telefonu. Obaj uzgodnili, że cena telefonu wraz z dostawą firmy kurierskiej wyniesie 1.300 zł.

R. W. (1) nie ukrywał swych danych osobowych, przesłał kupującemu e-mailem oraz sms-em skan swego dowodu osobistego, rachunku na zakup telefonu oferowanego do sprzedaży oraz swoje autentyczne dane adresowe i nr konta w A. Bank. Zapomniał jedynie usunąć z portalu ogłoszenie o sprzedaży w/w telefonu.

Tego samego dnia A. S. przelał na konto R. W. (1) pieniądze w kwocie 1.300 zł, oczekując na realizację umowy.

Zgodnie z umową w dniu 2 listopada 2012r. R. W. (1) nadał w oddziale firmy kurierskiej (...) sp. z o.o. w O. przy ul. (...) przesyłkę z zawartością telefonu Samsung G. (...) wraz z oprzyrządowaniem i rachunkiem.

W celu zabezpieczenia przedmiotu przed uszkodzeniem telefon był zapakowany w tzw. folię bąbelkową i włożony do kartonowego pudełka wypełnionego nadto papierem.

Po przyjęciu w firmie kurierskiej na paczkę nalepiono nr wysyłki (...), oklejono jednolicie taśmą koloru brązowego oraz dodano do niej list przewozowy z danymi osobowymi i adresowymi nadawcy R. W. (1) i odbiorcy A. S., po czym paczka trafiła na magazyn, a stamtąd samochodem liniowym do Ł., gdzie z magazynu oddziału firmy odebrał ją kurier P. K..

W międzyczasie, nieustalona osoba, poprzez rozcięcie ściany bocznej pudełka i rozciągnięcie taśmy opakunkowej, zabrała z jego wnętrza telefon komórkowy m-ki S. (...) wraz z oprzyrządowaniem, umieszczając we wnętrzu pudełka w miejsce aparatu telefonicznego mały szklany świecznik o podobnej masie, a samo pudełko okleiła w miejscu rozcięcia trzema kawałkami używanej w firmie taśmy klejącej kol. brązowego, aby paczka wyglądała na nieuszkodzoną.

W chwili obecnej nie ma możliwości ustalenia ile i jakie konkretnie osoby miały kontakt z w/w przesyłką od chwili nadania jej w O. przez R. W. (1) do chwili pobrania jej z magazynu w Ł. przez kuriera P. K..

W dniu 5 listopada 2012r. kurier oddziału firmy (...) sp. z o.o. w Ł. P. K. odebrał przesyłkę z magazynu w Ł., po czym udał się pod wskazany w liście przewozowym adres A. S.. W chwili pobierania przesyłki z magazynu paczka wyglądała na nienaruszoną, choć nieco pomiętą, co adresatowi wydawało się dziwne.

A. S. otworzył zatem przesyłkę w obecności kuriera P. K., poprzez rozcięcie wierzchniej części opakowania, jednakże w środku, zamiast telefonu komórkowego ujawnił mały szklany świecznik. Z czynności tej sporządzono protokół szkody.

Tego samego dnia A. S. zgłosił się na III KP K. w Ł. składając zawiadomienie o podejrzeniu zaistnienia przestępstwa oszustwa.

W toku postępowania, niezależnie od innych czynności procesowych i pozaprocesowych zabezpieczono opakowanie przesyłki, stwierdzając na nim, oprócz rozcięcia wierzchniej części pudełka dokonanego przez pokrzywdzonego A. S. w obecności kuriera P. K., zaklejone dla niepoznaki trzema kawałkami taśmy klejącej kol. brązowego nieregularne nacięcie ściany bocznej pudełka na dług. 18 cm i rozciągnięcie taśmy opakunkowej w sposób umożliwiający wyciągnięcie z pudełka jego zawartości.

Pokrzywdzony pozostając w przekonaniu, że został oszukany przez nadawcę, nie złożył reklamacji, ani też nie ubiegał się o odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia przesyłki.

Dowody:

⚫

k. 3-5, 9-10, 15-16, 126-127: zeznania pokrzywdzonego A. S.,

⚫

k. 68-69, 98-99: wyjaśnienia oskarżonego R. W. (1),

⚫

k. 13-14, 109: zeznania świadka P. K.,

⚫

k. 54, 128: zeznania świadka M. S.,

⚫

k. 127-128: zeznania świadka M. C.,

⚫

k. 7, 41: potwierdzenie przelewu pieniędzy,

⚫

k. 34: pismo z firmy kurierskiej,

⚫

k. 45-49: pismo z portalu internetowego,

⚫

k. 8-40: protokół szkody,

⚫

k. 17, 42: oferta sprzedaży telefonu,

⚫

k. 37-39: dokumentacja fotograficzna przesyłki,

⚫

k. 43: protokół stanu przesyłki,

⚫

k. 44: list przewozowy,

⚫

k. 59: notatka ustaleń dot. ciężaru przesyłki,

⚫

k. 53: protokół oględzin opakowania,

*******************

R. W. (1) ma 27 lat. Pozostaje stanu wolnego - kawaler. Nie ma dzieci. Posiada wykształcenie niepełne wyższe – technik informatyk. Zamieszkuje w O.. Aktualnie pracuje na terenie Holandii w charakterze koordynatora w firmie logistycznej za wynagr. 2.200 EUR miesięcznie.

Był uprzednio sądownie karany za czyn z art. 178 a § 1 Kk. Za przestępstwa p-ko mieniu karany nie był.

Dowody:

⚫

k. 70: dane osobopoznawcze dot. R. W.,

⚫

k. 63-64, 113-114: dane z K. dot. R. W.,

****************

R. W. (1) w toku całego postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu twierdząc, że w pełni wywiązał się z warunków umowy z pokrzywdzonym, wysyłając mu będący przedmiotem transakcji telefon komórkowy m-ki S. wraz z oprzyrządowaniem i nie może ponosić odpowiedzialności za to, co działo się przesyłką w trakcie jej transportu firmą kurierską.

/ k. 68-69, 98-99/

Sąd Rejonowy zważył w sprawie,

co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał bynajmniej żadnych podstaw do przypisania oskarżonemu R. W. (1) zarzutu popełnienia przestępstwa oszustwa z art. 286 § 1 Kk.

W pierwszej kolejności warto podkreślić, iż stosownie do treści art. 2 § 1 pkt 1 Kpk zasadniczym celem postępowania karnego, w tym i przygotowawczego, jest prawidłowe ustalenie sprawcy przestępstwa i pociągnięcie go do odpowiedzialności oraz dbałość o to, ażeby osoba niewinna takiej odpowiedzialności nie poniosła.

Tymczasem organy ścigania w przedmiotowej sprawie - niezależnie od zwykłego niedbalstwa w formułowaniu treści zarzutu skargi publicznej, gdzie mowa jest o portalu internetowym Allegro, choć ogłoszenie o sprzedaży telefonu umieszczone zostało na portalu T. (...)oraz o podawaniu się przez oskarżonego za M. W. (2), choć ów poza posługiwaniem nickiem w internecie tej treści, bynajmniej nie ukrywał przed pokrzywdzonym, ani organami ścigania swoich prawdziwych danych osobowych - zdawały się normie tej uchybić, pomijając zupełnie własne ustalenia w przedmiocie uzasadnionego podejrzenia zaboru telefonu komórkowego, gdy był on we władaniu firmy kurierskiej (...) sp. z o.o., tj. pomiędzy nadaniem przesyłki w O. przez oskarżonego, a jej odbiorem przez pokrzywdzonego w Ł..

Na taką wersję wydarzeń, zgodną zresztą z wyjaśnieniami samego oskarżonego, wskazywały bowiem ewidentnie wyniki czynności procesowej oględzin opakowania przesyłki kurierskiej, /który to protokół - k. 53 nie został przywołany w „wykazie dowodów do odczytania”/, z których wynikało, że oprócz rozcięcia wierzchniej części pudełka dokonanego przez pokrzywdzonego A. S. w obecności kuriera P. K., w toku oględzin ujawniono także zaklejone dla niepoznaki trzema kawałkami taśmy klejącej kol. brązowego nieregularne nacięcie ściany bocznej pudełka na dług. 18 cm i rozciągnięcie taśmy opakunkowej w sposób umożliwiający wyciągnięcie z pudełka telefonu komórkowego i umieszczenie tamże na jego miejscu szklanego małego świecznika o zbliżonej masie. Takie ustalenia prowadzą oczywiście do najbardziej prawdopodobnego wniosku, że pomiędzy nadaniem przesyłki w O., a jej odbiorem w Ł., doszło do podmiany zawartości przesyłki, a uczynił to najprawdopodobniej bliżej nieustalony pracownik firmy kurierskiej O., wyspecjalizowany w okradaniu przesyłek, o czym świadczy zastąpienie skradzionego mienia innym przedmiotem małej wartości lecz o podobnej masie oraz zamaskowanie działania przestępnego trzema kawałkami taśmy klejącej kol. brązowego, tj. takiej, jakiej używa się w firmach kurierskich.

Tymczasem pomimo powyższych ustaleń organy ścigania, miast próbować ustalić kto miał kontakt z przesyłką od chwili nadania jej w O. do czasu odbioru jej przez kuriera w Ł., zdecydowały „pójść na skróty”, występując ze skargą publiczną do Sądu opartą w zasadzie tylko na odczuciach pokrzywdzonego, który istotnie mógł czuć się oszukany, jednakże nie miał świadomości uszkodzenia przesyłki w trakcie transportu.

Za wersją wydarzeń o zaborze telefonu w trakcie czynności związanych z dostawą przesyłki przemawiał również fakt tego rodzaju, że oskarżony podał pokrzywdzonemu swoje autentyczne dane osobowe, adresowe i bankowe, przesyłając nadto pokrzywdzonemu skan swego dowodu osobistego. Gdyby chciał oszukać pokrzywdzonego, z pewnością nie posługiwałby się własnymi danymi, tym bardziej, że firma kurierska danych tych w żaden sposób nie weryfikowała. Okoliczność tego rodzaju, że oskarżony posługiwał się w internecie nickiem (...), sam oskarżony logicznie uzasadnił ochroną swych danych osobowych w sieci.

Nie bez znaczenia pozostaje, że transakcja z pokrzywdzonym nie była jedyną transakcją oskarżonego z wykorzystaniem internetu – vide k. 45-49, a tymczasem brak jest podstaw do przyjęcia, iż w toku innych kontraktów, oskarżony nie wywiązał się z zobowiązań względem kontrahentów, a w szczególności nie był on uprzednio karany za przestępstwa p-ko mieniu.

Za wersją o oszustwie nie przemawia też niemożność nawiązania kontaktu pokrzywdzonego z oskarżonym po transakcji, skoro oskarżony rozpoczął pracę za granicą. Zresztą pokrzywdzony niemal natychmiast zgłosił sprawę na Policji, nie próbując ugodowo załatwić sprawy z oskarżonym w dłuższym okresie czasu.

Nie ostały się w praktyce także twierdzenia pokrzywdzonego zawarte w jego drugich zeznaniach na k. 9-10, jakoby oskarżony ten sam towar wystawiał w internecie kilkakrotnie. Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika jednoznacznie, że oskarżony po transakcji z pokrzywdzonym zapomniał po prostu usunąć swoje własne ogłoszenie z internetu.

Zarzutu oskarżenia nie potwierdzają nadto przypuszczenia świadka M. S. – kierownika magazynu firmy kurierskiej w O., z których wynika, że przesyłka dotarła do Ł. najprawdopodobniej w nienaruszonym stanie, za czym przemawiać ma niezmienna waga przesyłki w magazynach firmy w O. i Ł. wynosząca 1,1 kg – vide k. 54. Otóż bowiem wskazać należy, że telefon będący przedmiotem zaboru, został zastąpiony szklanym świecznikiem o podobnej masie, a sama przesyłka nie była skanowana /prześwietlana/ zarówno na terenie O., jak i Ł.. Już tylko na marginesie wskazać trzeba, iż powyższe twierdzenia o masie przesyłki wynoszącej 1,1 kg trudno uznać za wiarygodne, skoro pozaprocesowe próby badania przesyłki z zawartością telefonu z całym oprzyrządowaniem, jak i /zamiennie/ świecznika, prowadziły do innych wyników mieszczących się w przedziale 0,65 – 0,85 kg.

Tak zatem rekapitulując dotychczasowe rozważania, skoro zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał żadnych podstaw do przyjęcia, iż oskarżony R. W. (1) dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, wskazując jednocześnie iż to w toku czynności związanych z dostawą towaru do pokrzywdzonego, nieustalona bliżej osoba dopuściła się zaboru cudzego mienia z przesyłki nadanej przez oskarżonego, zastępując zamówiony telefon bezwartościowym szklanym świecznikiem, Sąd uniewinnił oskarżonego R. W. (1) od zarzucanego mu czynu, tj. od popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 Kk., zaś kosztami postępowania, stosownie do dyspozycji art. 632 pkt 2 Kpk, obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze ustalone okoliczności i powołane przepisy prawa orzeczono, jak w sentencji.

...........................................

Z. (...)

⚫

(...),

⚫

(...),

⚫

kal. 14 dni,

O., dnia........................ , .............................