Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 grudnia 2019 roku

Powód C. H. w pozwie złożonym w dniu 4 stycznia 2019r., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, domagał się od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w N. zapłaty kwoty 4.613,15 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych (1-5).

W uzasadnieniu żądania pozwu strona powodowa podniosła, iż w dniu 17 czerwca 2016r. udzieliła pozwanemu pełnomocnictwa do likwidacji szkody komunikacyjnej zgłoszonej w ramach umowy ubezpieczenia OC w (...) S.A. w W.. Wobec czego w dniu 14 lipca 2016r. została przelana na konto strony pozwanej kwota w wysokości 4.613,15 zł tytułem kalkulacji odszkodowania. Mimo pozostawienia samochodu, otrzymania wpłaty, pozwany nie podjął żadnych działań mających na celu naprawę pojazdu, co więcej oświadczył, iż za taką kwotę nie podejmie się jakichkolwiek napraw. Powód, zatem w dniu 20 lipca 2016r. odwołał pełnomocnictwo i zlecił naprawę innemu warsztatowi. Pozwany był wielokrotnie wyzwany do zwrotu wpłaconej kwoty, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 9 stycznia 2019r., sygn. I Nc 98/19, tut. Sąd uwzględnił żądanie pozwu (k.23).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, strona pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w N. domagała się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na rzecz pozwanej kosztów postępowania (k. 29-33). Ponadto, kolejno w dniu 9 lipca 2019 roku, pozwany (powód wzajemny) wniósł powództwo wzajemne domagając się od powoda (pozwanego wzajemnego) zapłaty kwoty 277,34 zł oraz zasądzenia kosztów procesu (k. 56-61)

Uzasadniając strona pozwana przyznała, iż powód w dniu 17 czerwca 2016 roku zlecił naprawę powypadkową swojego samochodu H. (...). Następnie po otrzymaniu kosztorysu wstępnego w dniu 26 czerwca 2016r. z adnotacją o możliwości wystąpienia szkody całkowitej, doradca serwisowy, po zdemontowaniu uszkodzonych elementów zewnętrznych pojazdu, wykonaniu pełnej diagnostyki pomiaru geometrii zawieszenia, płyty podłogowej i wszystkich podzespołów samochodu w stacji diagnostycznej stwierdził, iż koniecznym jest ponowa weryfikacja uszkodzeń. Powód domagał się nadto naprawy wyłącznie z użyciem części oryginalnych. W konsekwencji czego strona pozwana wykonała ponowy kosztorys przesyłając go do ubezpieczyciela celem akceptacji. W oczekiwaniu, ponaglano zakład ubezpieczeń, a ostatecznie w dniu 21 lipa 2016r. serwis otrzymał decyzję o możliwości naprawnienia pojazdu wedle oczekiwań powoda do wartości nieprzekraczającej 14.500 zł. Do tego czasu samochód znajdował się w serwisie na parkingu strzeżonym. Strona pozwana podjęła wiele działań celem likwidacji szkody, nie wyraziła również zgody na odwołanie pełnomocnictwa a i takie pismo nigdy do spółki nie wpłynęło. Mimo to powód dnia 21 lipca 2016r. zabrał samochód. Wskazała, iż żądana pozwem wzajemnym kwota stanowi niedopłatę do faktury nr (...) na kwotę 4.890, 49 zł za podjęcie powyższych czynności zmierzających do likwidacji szkody w pojeździe powoda zgodnie ze zleceniem.

W odpowiedzi na stanowisko pozwanego, w tym na pozew wzajemny C. H., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia objętego pozwem wzajemnym. Wskazał, iż samochód został przez niego odebrany, wbrew twierdzeniom strony przeciwnej, w dniu 20 lipca 2016r. Zaprzeczył jakoby w okresie pomiędzy pozostawianiem samochodu a jego zabraniem, strona pozowana podjęła jakiekolwiek czynności zmierzające do likwidacji szkody, a także by otrzymał kiedykolwiek sporządzony przez serwis, dodatkowy kosztorys, a także by pozwana (powód wzajemny) taki dokument sporządziła. Inny warsztat dokonał naprawy samochodu za kwotę 14.052,86 zł (nagranie rozprawy z dnia 16.07.2019r., 00:02:17 oraz 00:21:42, k.80/v oraz 00:54:41, k.81/v).

Strony podtrzymały swoje stanowiska w toku procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 czerwca 2016 roku C. H. udzielił (...) Sp. z o.o. z siedzibą w N. pełnomocnictwa, na mocy którego, spółka miała dokonać w pojeździe powoda marki H. (...) o nr. rej. (...), likwidacji szkody komunikacyjnej, zgłoszonej w ramach umowy ubezpieczenia OC sprawcy zdarzenia w (...) S.A. z siedzibą w W. pod numerem (...).

Strona pozwana, na mocy powyższego, została upoważniona do odbioru protokołu szkody, wykonywania napraw zgodnie z protokołem i technologiami zaleconymi przez wytwórnię, jazdy próbnej, rozliczenia szkody i odbioru odszkodowania od ubezpieczyciela za naprawę oraz pojazd zastępczy, zgłaszania i dokonywania dodatkowych oględzin, pełnego wglądu do dokumentacji poszkodowanego, odbioru faktur i ewentualnych faktur korygujących VAT.

W dokumencie zastrzeżono, iż udzielone pełnomocnictwo może zostać wycofane wyłącznie za wiedzą i zgodą firmy (...) Sp. z o.o. , pisemnie w siedzibie firmy.

W następstwie udzielonego pełnomocnictwa powód (pozwany wzajemny) pozostawił swój samochód u strony pozwanej (powoda wzajemnego).

( dowód: okoliczności niesporne a nadto: pełnomocnictwo z dnia 17.06.2016r.)

Następnie serwis przygotował i przesłał dokumenty do ubezpieczyciela celem wyceny kosztów. W dniu 24 czerwca 2016r. (...) z siedzibą w W., sporządził wstępną kalkulację wyceniając naprawę samochodu powoda na kwotę 4.613,15 zł z uwzględnieniem możliwości wystąpienia szkody całkowitej.

Z uwagi jednakże na żądanie powoda aby naprawa miała być dokonana wyłącznie na podstawie części oryginalnych, serwis po zdemontowaniu uszkodzonych elementów zewnętrznych, diagnostyce pomiarów geometrii zawieszenia, płyty podłogowej i wszystkich podzespołów samochodu, dokonał ponownej weryfikacji uszkodzeń pojazdu, w dniu 28 czerwca 2016r. sporządzając dodatkową kalkulację naprawy na kwotę 25.232,12 zł brutto, dostarczając ją ubezpieczycielowi celem weryfikacji i zaakceptowania.

W dniu 14 lipca 2016r. na rachunek bankowy strony powodowej została przelana kwota 4. 613,15 zł.

Kolejno w dniu 20 lipca 2016 r. powód, uzyskując od pracownika pozwanego, że nie da się naprawić jego pojazdu za wypłaconą przez (...) sumę odszkodowania, co powód zrozumiał jako odmowę wykonania usługi naprawy pojazdu, oświadczył że wypowiada pełnomocnictwo z dnia 17 czerwca 2016r. Jednocześnie złożył u strony pozwanej pismo o wypowiedzeniu pełnomocnictwa datowane na 20 lipca 2016 roku. Następnie, za pomocą lawety, zabrał samochód z parkingu serwisowego i przewiózł do innego warsztatu – S. (...)kompleksowe N. (...) 24h z siedzibą w L..

Międzyczasie, w dniu 21 lipca 2016r. ubezpieczyciel ponownie poinformował (...) sp. z o.o. z siedzibą w N., iż wysokość przeciętnych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 4.613,15, jednakże uwzględniając różnice w cenie usług oraz części zamiennych może on być wyższy, jednak gdy przekroczy 14.500 zł to odszkodowanie zostanie ustalone na podstawie różnicy wartości pojazdu przed i po szkodzie.

Naprawa samochodu w S. (...) N. (...)24h z siedzibą w L. wyniosła 14.052,86 zł brutto.

( dowód: kalkulacja z 24.06.2016r. – k. 34-37 (70-73), kalkulacja z 28.06.2016r. – k. 38-41 (k.74-77), treść pisma (...) z 25.07.2019r. – k.86 , pismo z (...) z 14.07.2016t. – k.17, zeznania B. R. (1) za stronę pozwaną (powoda wzajemnego) – nagranie rozprawy z 19.12.2019r. – k.00:01:46-00:27:45, k. 131-132, zeznania powoda (pozwanego wzajemnego) – nagranie rozprawy z 19.12.2019r. – 00:27:4500:54:20, k. 132-133, zeznania świadka B. H. – nagranie rozprawy z 16.07.2019r.-00:26:46-00:54:41, k.81-81/v, pismo (...) z 21.07.2016r. – k. 42,69, dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. I Nc 376/18, faktura z 27.04.2019r-k.65)

Powód (pozwanym wzajemny) wielokrotnie, osobiście i telefonicznie zwracał się do strony pozwanej (powoda wzajemnego) o zwrot wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania w kwocie 4.613,15 zł.

Pismem z dnia 31 lipca 2017r. również ubezpieczyciel (...) S.A. z siedzibą w W. wezwała (...). z o. o z siedzibą w N. do zwrotu kwoty 4.613,15 zł, z uwagi na upoważnienie przez powoda innego warsztatu do odbioru odszkodowania i tym samym odwołanie poprzedniego.

W dniu 21 listopada 2018r. powód (pozwany wzajemny) wezwał stronę pozwaną (powoda wzajemnego) do zwrotu kwoty 4.613,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 lipca 2016r.

( dowód: zeznania powoda (pozwanego wzajemnego) – nagranie rozprawy z 19.12.2019r. – 00:27:4500:54:20, k. 132-133, zeznania świadka B. H. – nagranie rozprawy z 16.07.2019r.-00:26:46-00:54:41, k.81-81/v, pismo (...) z 31.07.2017r. – k. 18, dokumenty zgromadzone w aktach o sygn. I Nc 376/18, pismo (...) z 31.07.2017r. - k.18, pismo z 21.11.2018r. wraz potwierdzeniem odbioru– k.19 -21)

Strona pozwana (powód wzajemny) w dniu 27 kwietnia 2019r. wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 4.890,49 zł za podjęcie czynności zmierzających do likwidacji szkody nr (...) (oceny uszkodzeń, wykonanie kosztorysu, odwołanie, przygotowanie opisu, demontaż i montaż elementów nadwozia, za parking samochodu, diagnostykę i pomiar nadwozia) z terminem płatności do 27 kwietnia 2019r.

W związku z powyższym pismem z dnia 27 maja 2019r. strona pozwana (powód wzajemny) wezwała C. H. do zapłaty kwoty 277,34 zł wynikającej z niedopłaty powyższej faktury, potrącając na poczet powyższej faktury kwotę pobranego uprzednio odszkodowania tj. 4613,15 zł.

( dowód: zeznania B. R. (1) za stronę pozwaną (powoda wzajemnego) – nagranie rozprawy z 19.12.2019r. – k.00:01:46-00:27:45, k. 131-132, faktura z 27.04.2019r. – k.65, wezwanie z 27.05.2019r. – k.66)

Stan faktyczny sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów. Sąd oparł się w całości na zeznaniach powoda C. H.. Częściowo oparł się na zeznaniach reprezentujących pozwaną B. R. (2) i B. R. (1) oraz zeznaniach świadka B. H.. Za wiarygodne w całości uznano treść zeznań powoda. Powód opisał zlecenie pozwanej likwidacji szkody, przyczyny zabrania samochodu oraz okoliczności, które wypłynęły na wypowiedzenie przez niego umowy. W ocenie sądu powody i motywy jakimi kierował się pozwany podejmując decyzję o zabraniu auta jak również okoliczności poprzedzające wypowiedzenie pełnomocnictwa są w pełni wiarygodne w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Wersję wydarzeń zrelacjonowaną przez powoda wzmacniają również dokumenty w szczególności daty ich sporządzenia. Sąd odmówił przydania wiarygodności zeznaniom B. R. (2) i B. R. (1) w zakresie w jakim zeznali iż powód nie informował uprzednio o chęci zabrania samochodu, nie rozmawiał z B. R. (1), zabrał samochód po dniu 20 lipca 2016 roku oraz, że pełnomocnictwo (umowa) nie zostało skutecznie wypowiedziane. Wbrew opinii reprezentujących pozwaną strony umowy w ramach przyjętej swobody umów uprawnione są do ich wypowiadania. Dla skuteczności wypowiedzenia nie jest konieczne by zostało ono zaakceptowane przez drugą stronę umowy, do której kierowane jest oświadczenie o wypowiedzeniu. Za wiarygodne nie mogły zostać również uznane zeznania reprezentujących pozwaną w jakich twierdzili, iż powód nie informował o chęci odbioru samochodu. Zeznania te są sprzeczne z zeznaniami powoda i świadka B. H.. Nie są one wiarygodne również w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Wersja wydarzeń pozwanych jest w tym względzie całkowicie niewiarygodna. Nie jest możliwe by powód nie informując wcześniej pracowników pozwanego przyjechał z lawetą i bez ich zgody zabrał samochód. Ktoś musiał przecież potwierdzić fakt wydania pojazdu, jego dokumentów, kluczyków. Gdyby przyjąć za wiarygodne twierdzenia pozwanych o tym, że nic nie wiedzieli oni o tym, ze powód chce zabrać samochód, oraz że powód nie wypowiedział pełnomocnictwa, którego wcześniej udzielił to w takim wypadku należałoby przyjąć, że możliwe jest by prowadzący warsztat oddali przewidziany do naprawy pojazd osobie przychodzącej po niego np. bezpośrednio „z ulicy”. W ocenie Sądu strona pozwana niewątpliwie wiedziała o chęci zabrania przez powoda samochodu oraz o tym, że fakt zabrania samochodu jest jednocześnie cofnięciem zlecenia jego naprawy.

Sąd nie dał wiary zeznaniom B. H. w zakresie w jakim stwierdziła, że powód w chwili zabrania samochodu chyba wiedział, że (...) skalkulowało szkodę na 15000 złotych. Stoi to w oczywistej sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym tj. wypowiedzeniem umowy z 20 lipca 2016 roku i zabraniem samochodu w tym samym dniu. Trzeba wskazać też, że zeznanie świadka w tym zakresie nie było stanowcze. Skoro pismo (...) informujące o możliwości dokonania naprawy do 14 500 zł zostało datowane na 21 lipca 2016 logicznym jest, iż w chwili zabrania samochodu powód nie mógł wiedzieć o dokonanej przez (...) wycenie naprawy. Ponadto Sąd oparł się także zgromadzonych w sprawie dokumentach, które nie były przez strony kwestionowane.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka K. K. na okoliczności wskazane na rozprawie w dniu 19 grudnia 2019 roku z uwagi na prekluzję dowodową oraz to, że okoliczności na jakie miałby być słuchany świadek były w ocenie Sądu nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Powód (pozwany wzajemny) pozwem głównym, domagał się zapłaty kwoty 4.613,15 zł jako zwrotu kwoty wypłaconej pozwanemu (powód wzajemny) przez ubezpieczyciela celem likwidacji szkody w pojeździe powoda H. (...) w ramach ubezpieczenia OC sprawcy zdarzenia.

Poza sporem w niniejszym postępowaniu pozostawała okoliczność udzielenia w dniu 17 czerwca 2016r. przez C. H. tzw. pełnomocnictwa, (...) sp. z o.o. z siedzibą w N., na mocy którego pozwany (powód wzajemny) był upoważniony do podjęcia wyszczególnionych tam działań, mających na celu doprowadzenie do likwidacji szkody, naprawy samochodu. Niespornym było również, iż ostatecznie powód (pozwany wzajemny) zabrał samochód i tym samym, likwidację dokończył inny warsztat samochodowy.

Kwestia sporu sprowadzała się do oceny prawnej stosunku łączącego powoda (pozwanego wzajemnego) i stronę pozwaną (powoda wzajemnego) czyli udzielonego pełnomocnictwa z 17.06.2016r.

Analiza treści tego dokumentu wykazała, iż mimo, że strony nazwały go „pełnomocnictwem” to w rzeczywistości, mając tym samym na względzie unormowania kodeksu cywilnego, jest to klasyczna umowa zlecenia, czyli pomiędzy stronami postępowania został wykreowany właśnie taki stosunek prawny.

Przepis art. 746 k.c. stanowi, iż dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia; w razie odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę.

Z pierwszej części unormowania, wyprowadzić należy wniosek, iż przepis ten nie zawiera żadnego ograniczenia - obwarowania co do możliwości czy formy wypowiedzenia umowy zlecenia przez dającego zlecenie. Przenosząc to zatem na grunt niniejszej sprawy, należy zauważyć, iż zawarte w umowie zastrzeżenie, że umowa może zostać wypowiedziana wyłącznie za zgodą strony pozwanej (powoda wzajemnego), jest wbrew powoływanej regulacji, sprzeczne z przepisami kodeksu cywilnego, zatem prawnie nieskuteczne. Powód (pozwany wzajemny) miał więc uprawnienie by umowę taką wypowiedzieć, bez ograniczeń.

Przeprowadzone postępowanie również wykazało, iż strona pozwana (powód wzajemny) w okresie w jakim była w posiadaniu samochodu powoda (pozwanego o wzajemnego), podjęła czynności zmierzające do jego naprawy (doszło do rozebrania samochodu, sprawdzenia uszkodzonych części, sporządzenia dokumentacji szkody celem oszacowania odszkodowania). Zważywszy zatem na treść art. 746 zd. 2 k.c. z kolei pozwany, na mocy łączącego ich stosunku prawnego z C. H. miał uprawnienie do tego aby żądać zwrotu kosztów za podjęte czynności, doprowadzenie do pewnego momentu likwidacji szkody. Roszczenie to zgłoszone pozwem wzajemnym byłoby uzasadnione gdyby zostało wykazane co do jego wysokości. Powód w tym zakresie podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 751 pkt. 1 k.c. z upływem dwóch przedawniają się roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju; to samo dotyczy roszczeń z tytułu zaliczek udzielonych tym osobom.

Nie ulega wątpliwości, iż strona pozwana (powód wzajemny) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej prowadzi likwidację szkód, wobec czego termin przedawnienia tego roszczenia wynosi dwa lata. Natomiast co do wymagalności roszczenia, od którego zaczął biec termin (art. 120 zd. 1 k.c.) strona pozwana (powód wzajemny), stała na stanowisku, iż nie otrzymała wypowiedzenia umowy, jednakże Sąd nie mógł się z tym stwierdzeniem zgodzić. Jak już wyżej wskazywano, zarówno zawarcie jak i następnie wypowiedzenie umowy zlecenia nie wymaga zachowania jakiejkolwiek szczególnej formy, o czym przesądza zresztą brzmienie art. 734 k.c. czy cytowany art. 746 k.c. Należy przez to rozumieć, że wypowiedzenie umowy może zostać również dokonane w sposób dorozumiany przez jakąkolwiek czynność ujawniającą wolę powoda (pozwanego wzajemnego) w sposób dostatecznie zrozumiały dla drugiej strony umowy. W ocenie Sądu zatem zabranie samochodu powinno być przez stronę pozwaną (powoda wzajemnego) odczytywane, jako takie oświadczenie, jako informacja, iż klient rezygnuje z usług, co jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy zlecenia.

Nawet gdyby uznać, iż strona pozwana (powód wzajemny) odczytała takie zachowanie zupełnie inaczej lub oświadczenia takiego nie przyjęła, czy budziło ono wątpliwości to dodatkowo, czemu strona pozwana nie przeczyła, otrzymała od ubezpieczyciela (...) SA w W. pismo z dnia 31 stycznia 2017r. wzywające do zwrotu wypłaconej kwoty. Zarówno, więc to wezwanie czy już chociażby sekwencja zdarzeń musiała być dla strony pozwanej (powoda wzajemnego) jasnym i zrozumiałym sygnałem, iż szkoda nie będzie już w tym warsztacie likwidowana. Dodatkowo powód wskazywał, iż pisemnie wypowiedział umowę, na dowód, czego przedłożył pismo z dnia 20 lipca 2016r.

Pozew wzajemny został złożony w dniu 9 lipca 2019r. Strony prezentowały rozbieżne stanowiska co do daty odbioru przez powoda (pozwanego wzajemnego) samochodu wskazując dzień 20 lipca 2016r. , 21 lipca 2016r. lub kilka dni po piśmie ubezpieczyciela z dnia 21 lipca 2016 roku (o podwyższeniu odszkodowania). W każdym razie przyjmując nawet koniec lipca 2016r. jako datę wymagalności roszczenia czy nawet licząc od pisma (...) SA w W. z dnia 31 stycznia 2017r. to w każdym tym wypadku, roszczenie strony pozwanej (powoda wzajemnego), przyjmując dwuletni termin przedawnienia tego typu roszczeń, w chwili złożenia pozwu wzajemnego było już przedawnione. Co więcej również faktura VAT i wezwanie do jej zapłaty, zostały wystawione już przeszło po upływie dwóch lat. Zauważyć trzeba, iż strona pozwana (powód wzajemny) jest profesjonalistą, podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą wobec czego od pozwanego wymagana jest szczególna dbałość i tym samym staranność, zważywszy dodatkowo na to, iż powód (pozwany wzajemny) w tym stosunku prawnym występował jako konsument, którego interesy podlegają bardziej restrykcyjnej ochronie niż przedsiębiorcy. Strona pozwana (powód wzajemny) winna byał mieć również na uwadze okoliczność, iż kwota 4.613,15 zł została wypłacona na konkretny cel – naprawę pojazdu, a ostatecznie do naprawy pojazdu w warsztacie tym nie doszło.

W ocenie Sądu, niczym nieuzasadniony jest również argument, na który powoływała się strona pozwana (powód wzajemny), iż ewentualny zwrot powyższej kwoty powinien nastąpić tylko i wyłącznie na rzecz (...) S.A. w W.. Podmiot ten był tylko ubezpieczycielem i w ramach swojej odpowiedzialności i w konsekwencji przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, właśnie na rzecz C. H. jako uprawnionego, przyznał świadczenie w kwocie 4.613,15 zł tytułem odszkodowania. Zatem to powód (pozwany wzajemny) był uprawniony od odbioru tej kwoty, jednakże zgodnie z jego wolą na podstawie umowy zlecenia z 17.06.2016r., otrzymała ją strona pozwana (powód wzajemny). Wobec odwołania zlecenia, czy to miało miejsce w sposób dorozumiany jak na to powyżej wskazywano, czy bezpośrednio przez oświadczenie złożone w formie pisemnej z dnia 20 lipca 2016r. (Sad opierał się na przedłożonym dokumencie z uwagi na sprzecznie zeznania stron w tym zakresie), nie doszło do naprawy samochodu, zatem po stronie pozwanej aktualizował się obowiązek zwrotu powodowi (pozwanemu wzajemnemu) otrzymanej kwoty przeznaczonej właśnie na ten cel.

Mając powyższe na uwadze, powództwo główne Sąd uznał za zasadne, natomiast powództwo wzajemne, z uwagi na podniesiony zarzut przedawnienia nie mogło zostać uwzględnione. Wobec czego, w punkcie I wyroku, Sąd zasądził od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) kwotę 4.613,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 lipca 2016r. do dnia zapłaty, a w punkcie III wyroku powództwo wzajemne oddalił. O odsetkach Sąd orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i § 2 k.c.

O kosztach postępowania zarówno w zakresie roszczenia głównego jak i wzajemnego Sąd orzekł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i 3 k.p.c.), w punkcie II oraz w pkt IV, zasądzając od pozwanego (powoda wzajemnego) na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) kwotę 1017 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyła się opłata od pozwu (100 zł), opata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (900 zł) ustalone w oparciu o § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U. 2015 poz. 1800 ze zm.) oraz kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z roszczenia wzajemnego ustalone w oparciu o § 2 pkt. 1 powoływanego rozporządzenia.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)