Sygn. akt II Ka 343/19
Dnia 26 czerwca 2020 roku
Sąd Okręgowy w Koninie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: sędzia Anna Klimas
Protokolant: st. sekr. sąd. Irena Bąk
przy udziale oskarżyciela – Urząd Skarbowy w T. – B. W.
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2020 roku
sprawy T. R.
oskarżonego o przestępstwo z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 56 § 1 kks w zw. z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Turku
z dnia 17 października 2019 roku sygn. akt II K 495/18
I. Utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.
II. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie 50 zł za postępowanie odwoławcze oraz zwalnia go od ponoszenia opłaty za to postępowanie.
Anna Klimas
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II Ka 343/19 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 17 października 2019r., sygn. akt II K 495/18 |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
Zmiana |
2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
2.1. Ustalenie faktów |
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
2.2. Ocena dowodów |
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. 1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
1. Naruszenie art. 4,5 § 2 , 7 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt. 1 kpk poprzez dowolną , a nie swobodną ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów tj.: a) Uznanie wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne i zmierzające wyłącznie do uchylenia się od ciążącej na oskarżonym odpowiedzialności za zarzucany czyn w sytuacjach świadczących na jego korzyść, podczas gdy również w tym zakresie jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków ora pozostałym materiale dowodowym, uznanym za wiarygodny, b) Uznanie, że wyjaśnienia świadka G. zasługują na danie im wiary podczas gdy pomiędzy stronami istniał konflikt i na skutek tego konfliktu oskarżony zerwał umowę ze świadkiem, w tym zakresie sąd całkowicie pominął wersję wydarzeń przedstawianą przez oskarżonego, jaka legła u podstaw rozwiązania umowy a przyjął, że zeznania świadka G. zasługują na wiarę , podczas gdy oczywistym było, ze świadek ten nie będzie czynił żadnych zarzutów dotyczących prowadzonej przez niego działalności z oczywistych względów, co sąd pominął, zaś zeznania tego świadka nie znajdują żądnego odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym, w przeciwieństwie do wyjaśnień oskarżonego, które potwierdzone zostały tak zeznaniami świadka Pani R., protokołem przeprowadzonych czynności podczas pożaru a także decyzją Dyrektora I. Administracji Skarbowej, która uchyliła decyzję Urzędu Skarbowego w T., na skutek odwołania T. R., który sukcesywnie przedkładał duplikaty wzywanych dokumentów, czy też decyzje odmowne – o czym poniżej, c) Uznanie , że brak złożenia skargi do WSA przez oskarżonego od wydanej decyzji Dyrektora I. Administracji Skarbowej w P. z 22.08.2018r. wskazuje, że godził się na decyzje oraz poprzez uznanie, że mamy do czynienia z prostym dowodzeniem polegającym na tym, ze z faktur zakupu można odliczyć podatek naliczony, który pomniejsza podatek należny, czyli ten do zapłaty tylko wtedy kiedy się posiada faktury, oryginały lub duplikaty. Jeżeli w trakcie kontroli się ich nie przedłoży , wówczas podatku nie można odliczyć, tego naliczonego z tych faktur , przy czym w tym zakresie zostały pominięte całkowicie okoliczności faktyczne jakie legły u podstaw nieprzedłożenia wszystkich oryginałów. Podczas gdy oskarżony wskazywał, że składając deklarację do Urzędu Skarbowego za dany okres oskarżony dysponował fakturami i nie zostało w tym postępowaniu karnym nie wykazane , że takimi fakturami w dacie składania oskarżony nie dysponował. Czym innym jest odpowiedzialność podatkowa administracyjna na podstawie której został wyliczony należny podatek, przy braku należnych faktur w trakcie kontroli i wydawania decyzji, a innym reżimem odpowiedzialności dotknięty jest zarzut pod którym stanął oskarżony. Już oskarżyciel przyjął błędną konstrukcję, że T. R. w dacie składania deklaracji fakturami takimi nie dysponował. Owszem nie dysponował nimi w trakcie kontroli, gdyż uległy one spaleniu a postępowanie karne wadliwie ocenione przez Sąd I instancji nie wykazało w żadnym momencie, by T. R. w dacie składania deklaracji dokumentami nie dysponował. 2. Art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego poprzez odmowę ich wiarygodności w całości, podczas gdy oskarżony stanowczo twierdził, że wystawianego przez niego faktury znajdowały wyraz w rzeczywistym stanie faktycznym, który odzwierciedlały. Sąd I instancji całkowicie pominął treść wywiadu z państwowej Straży Pożarnej, z której jednoznacznie wynika, że spaleniu uległa dokumentacja firmy, co wprost koreluje z wyjaśnieniami oskarżonego oraz z zeznaniami świadka B. R., które to również Sąd wadliwie ocenił. 3. Art. 4 kpk poprzez wydanie orzeczenia wyłącznie w oparciu o okoliczności niekorzystne dla oskarżonego przy jednoczesnym całkowitym pominięciu dowodów , okoliczności i pojawiających się w niniejszej sprawie wątpliwości co do winy oskarżonego, które nota bene przez pryzmat art. 5 kpk winny być rozstrzygane na korzyść oskarżonego. 4. Art. 410 kpk poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych okoliczności związanych z utratą przez oskarżonego części faktur VAT na skutek pożaru miejsca w którym się znajdowały, a okoliczności te wynikały wprost z protokołu z tego zdarzenia , wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadka a także przecież bez przyczyny oskarżony nie zwracał się do kontrahentów o nadesłanie duplikatów faktur VAT i duplikaty te sukcesywnie przedkładał w Urzędzie Skarbowym po ich nadesłaniu, ewentualnie przedkładał odmowe odpowiedzi od kontrahentów, którzy odmawiali wydania duplikatu – co z kolei wynikać winno z dokumentów przedłożonych do Urzędu Skarbowego a w konsekwencji załączonych do akt postępowania , a z pewnością wynika z Decyzji Dyrektora I. Administracji Skarbowej w P. , w której na skutek odwołania T. R. i na skutek przedłożonych części duplikatów faktury Decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z 31.01.2017r. (o czym pisze także Sąd w uzasadnieniu – str 2 uzasadnienia) decyzja została uchylona, z całą pewnością zatem Sąd pominął teczki przedłożone przez Urząd Pracy a dotyczące współpracy oskarżonego z Urzędem Skarbowym w odnajdywaniu utraconych dokumentów okoliczności te Sąd pominął a powinny stanowić podstawę dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych. Powyższe okoliczności obalają w całości podstawy oskarżenia i przypisanego czynu – jakim był rzekomy brak faktur w dacie składania deklaracji. A w konsekwencji obrazy tego przepisu zarzucił także: - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku , polegający na bezpodstawnym uznaniu, że oskarżony świadomie składając deklarację podał w nich nieprawdę, podczas gdy na skutek opisanych wyżej okoliczności tj. spalenia dokumentacji księgowej T. R. nie był w stanie przedłożyć wzywanych faktur, niemniej jednak podstawy do obniżenia podatku istniały na podstawie faktur VAT, których oskarżony z przyczyn niezależnych od siebie przedłożyć nie mógł , co sąd pominął a w konsekwencji doprowadziło to do bezpodstawnego skazania oskarżonego, który nie wyczerpał wszystkich znamion w zakresie w szczególności umyślności w dokonaniu czynu z art. 56 § 2 kks , tym samym brak było podstaw do przypisania oskarżonemu T. R. umyślności w jego działaniu , w świetle powyżej opisanych okoliczności. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 kpk), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy. Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 kpk. Przechodząc do analizy zarzutów zawartych w apelacji obrońcy w pierwszej kolejności stwierdzić należy , iż Sąd I instancji dokonał prawidłowej analizy wyjaśnień oskarżonego uznając je za niewiarygodne i traktując je jako jedynie obronne. Poza faktem pożaru, który stanowił okoliczność poboczną – brak było podstaw do uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w których negował swoje sprawstwo. Na taką ocenę wyjaśnień oskarżonego pozwalał nie tylko osobowy materiał dowodowy , ale również rzeczowy, który stanowił główne źródło dowodowe w niniejszej sprawie. Prawidłowej oceny dokonał Sąd I instancji w zakresie zeznań świadka J. G.. Bez znaczenia pozostaje tu rzekomy konflikt pomiędzy oskarżonym a wspomnianym świadkiem. Wbrew twierdzeniom skarżącego do rozwiązania umowy między stronami doszło nie ze strony oskarżonego – a wręcz przeciwnie ze strony J. G., ze względu na właśnie nierzetelne prowadzenie dokumentacji przez oskarżonego w szczególności nie przynoszenie na czas żądanych faktur a w dalszej kolejności również brak płatności za świadczone usługi. Zeznania tego świadka, w szczególności wyjaśnienie nieprawidłowości w deklaracjach VAT znajdują odzwierciedlenie z rzeczowym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Również podnoszony przez obronę fakt nie złożenia przez oskarżonego skargi do WSA może prowadzić do uznania, iż oskarżony uznał należność żądaną przez organ podatkowy, mało tego przecież złożył wniosek o rozłożenie tej należności na raty, który to wniosek został uwzględniony. Ponadto podkreślić należy jeszcze raz – oskarżony T. R. jako podatnik zobowiązany był do prowadzenia ewidencji zawierającej m.in. danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania , wysokości podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu czy innych danych służących do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego przysługuje podatnikowi jedynie właśnie w przypadku udokumentowania fakturą VAT nabycia towarów i usług i to tylko w takim zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Oskarżony T. R. nie przedłożył wszystkich żądanych dokumentów i sytuacji tej w żaden sposób nie tłumaczy fakt pożaru domu, który Sąd wziął istotnie pod uwagę, ale okoliczność ta nie mogła mieć wpływu na możliwość przypisania oskarżonemu sprawstwa w zakresie czynu z art. 56 § 2 kks. Oskarżony zobowiązany jest do prowadzenia rzetelnej dokumentacji , choćby w formie elektronicznej. Poza tym z zeznań świadka G. wynika, iż oskarżony otrzymał od niego dokumenty, w których posiadaniu był właśnie w trakcie prowadzonej kontroli. Gdyby zatem oskarżony przedkładał do biura podatkowego w trakcie współpracy wszystkie potrzebne dokumenty – z całą pewnością wróciłyby one do niego właśnie w tym czasie. Sąd I instancji procedując w przedmiotowej sprawę nie dopuścił się również naruszenia art. 5 § 2 kpk. Nie ma racji skarżący obrońca sugerując, że Sąd Rejonowy rozstrzygnął nie dające się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego. Owszem , ponad wszelką wątpliwość dom oskarżonego uległ spaleniu, jednak nie zwalniało to oskarżonego z rzetelnego prowadzenia swojej działalności. Analogicznie należy tratować zarzut skarżącego obrońcy o naruszenie przez sąd I instancji art. 424 § 1 kpk. , bowiem Sąd meriti dokonał dokładnego wskazania dowodów na jakich oparł swoje ustalenia faktyczne. |
||
Wniosek |
||
- zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. R. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego w zakresie ustaleń stanu faktycznego i tym samym sprawstwa i winy oskarżonego w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot utrzymania w mocy |
|
Wina i sprawstwo oskarżonego T. R. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Kompleksowo zebrany materiał dowodowy , w szczególności w postaci dokumentacji księgowej a także zeznań świadka J. G. pozwoliły na przypisanie oskarżonemu T. R. sprawstwa w zakresie czynu z art. 56 § 2 kks |
|
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
Przedmiot i zakres zmiany |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
2. |
Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 zł , zwalniając go od ponoszenia opłaty za to postępowanie. |
7. PODPIS |
Anna Klimas |