Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Kow 1214/15

POSTANOWIENIE

Dnia 7 sierpnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu III Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonaniem Orzeczeń Karnych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Mirosław Maleszka

po rozpoznaniu skargi L. D., s. H.

na decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w T. z dnia 1 lipca 2015 roku o odmowie udzielenia ulgi na podstawie art. 7 § 5 kkw

postanawia

I.  Uchylić zaskarżoną decyzję;

II.  Zwolnić skazanego od zapłaty wydatków postępowania, którymi obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca dyrektor Aresztu Śledczego w T. nie uwzględnił wniosku skazanego o udzielnie ulgi w postaci widzenia bezdozorowego.

Decyzję zaskarżył skazany.

Sąd Penitencjarny zważył co następuje:

Skarga skazanego jest zasadna, z tym że należy mieć na uwadze , że przesłanki jakie determinowały treść niniejszego postanowienia, mają swoje źródło w niejednolitej praktyce procesowej i rozbieżnych zapatrywaniach doktryny.

Problem charakteru decyzji o odmowie udzielenia ulgi jest w doktrynie sporny. Część doktryny uważa, że rozpoznanie wniosku skazanego o udzielenie ulgi ma formę decyzji , którą można zaskarżyć w trybie art. 7 kkw (np. K. P., Z. H., I. Z.). Są też głosy przeciwne (K. D., S. L.).

Dualizm poglądów nie sprzyja praktyce orzekania o uldze (i sprawia, że administracja jednostek penitencjarnych napotyka poważne trudności w wykładni przepisu art. 141 kkw).

Sąd skłania się do poglądu , zgodnie z którym zachodzi możliwość zaskarżenia decyzji w trybie art. 7 kkw.

Instytucja skargi przewidziana w art. 7 § 1 kkw przysługuje tylko z powodu niezgodności skarżonej decyzji z prawem. Decyzja z dnia 1 lipca 2015 roku nie zawiera uzasadnienia, odwołuje się do opinii wychowawcy (który nie dokonał oceny wniosku przez pryzmat wypadków szczególnie uzasadnionych warunkami rodzinnymi lub osobistymi, tj jedynymi przesłankami udzielania ulgi ). Powyższe determinowało treść niniejszego orzeczenia.

O kosztach orzeczono na mocy art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw.

(...)