Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu III Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonaniem Orzeczeń Karnych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Mirosław Maleszka

po rozpoznaniu skargi D. J., s. J.

na decyzję Dyrektora Zakładu Karnego nr (...) w G. z kwietnia 2016 roku o wycofaniu skazanego z nieodpłatnego zatrudnienia

na podstawie art. 7 § 5 kkw

postanawia

I.  Uchylić zaskarżoną decyzję;

II.  Zwolnić skazanego od zapłaty wydatków postępowania, którymi obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 roku Dyrektor ZK nr (...) w G. wymierzył skazanemu D. J. karę dyscyplinarną przewidzianą przepisem art. 143§1 pkt 6 kkw, za przewinienie polegające na nieprzestrzeganiu porządku wewnętrznego, wyrażające się w przesłanianiu szczytu łóżka . Zarazem , z uwagi na „pogorszenie zachowania osadzonego i kolejne wymierzenie kary dyscyplinarnej” skazany został wycofany z zatrudnienia. Wcześniej bowiem (dnia 18 marca 2016 roku ) został ukarany karą dyscyplinarną z art. 148§1 pkt (...) kkw (za wyrzucanie chleba z izby mieszkalnej).

Skazany zaskarżył ww decyzję tylko w zakresie pozbawienia go możliwości świadczenia pracy.

Skazany podniósł ,że przez 7 miesięcy był zatrudniony nieodpłatnie jako roznoszący posiłki, otrzymywał z tego tytułu same nagrody , a wyrzucanie chleba miało na celu karmienie gołębi. Skazany podniósł, także że został ukarany za wieszanie niezbędnika , na posiadanie którego miał zgodę dyrektora, przy czym po ukaraniu go dyscyplinarnie zgoda ta została cofnięta. Pozbawienie pracy stanowi dodatkową dolegliwość.

Skarga nie została pozytywnie rozpoznana przez Dyrektora ZK nr (...) w G..

Sąd Penitencjarny zważył co następuje:

Skarga skazanego jest zasadna.

Instytucja skargi przewidziana w art. 7 § 1 kkw przysługuje tylko z powodu niezgodności skarżonej decyzji z prawem.

Przedmiotowa decyzja wydana została zgodnie z przepisami, przez kompetentny organ, w ramach obowiązującej procedury. Skazany był pouczony o trybie i terminie zaskarżenia decyzji, z czego zresztą skorzystał.

Praca jest wartością szczególną w warunkach jednostki penitencjarnej. Nawet praca nieodpłatna, świadczona na podstawie skierowania dyrektora jednostki. Nie ulega wątpliwości, że cofnięcie zgody na zatrudnienie skazanego stanowi decyzję ważką , znacząco kształtującą pozycję i sytuację skazanego w toku odbywania kary.

Wymierzone skazanemu kary dyscyplinarne nie uniemożliwiają świadczenia pracy przez skazanego. Z kolei charakter przewinień dyscyplinarnych nie ma żadnego związku z treścią obowiązków skazanego w zakresie roznoszenia posiłków. Powyższe ma swoją wymowę, bo już w tym miejscu pozwala na odniesienie do treści §40 regulaminu wykonywania kary pozbawienia wolności, zgodne z którym przy kierowaniu do zatrudnienia bierze się pod uwagę m. in. względy porządku i bezpieczeństwa. Działaniami skazanego nie doszło do żadnego, nawet potencjalnego zagrożenia dla wartości , które mogłyby być narażone w toku wykonywania przez skazanego prac polegających na roznoszeniu posiłków.

Raz jeszcze należy podkreślić, że praca jest wartością, i z pewnością przy jej limitach , gospodarowanie dostępem do niej może mieć walor instrumentu wychowawczego. R. w tym ,że obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości pozbawiania pracy za sam fakt dwukrotnego ukarania dyscyplinarnego, w sytuacji – należy to wręcz wyeksponować – gdy przewinienia dyscyplinarne nawet potencjalnie nie mogą rzutować na ocenę wykonywania przez skazanego obowiązków świadczenia pracy, w tym wpływu powyższego na ład i bezpieczeństwo jednostki. Poza regresem w zachowaniu skazanego , co zresztą spotkało się z reakcją w postaci wymierzenia kar dyscyplinarnych, brak jakiegokolwiek związku z charakterem skądinąd zupełnie drobnych naruszeń dyscyplinarnych , a obawą o rzetelność wykonywania obowiązków pracowniczych przez skazanego, który - co nie było kwestionowane - obowiązki swoje wykonywał jak dotychczas należycie.

A skoro tak, to skargę należy uznać za zasadną.

O kosztach orzeczono na mocy art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw.