Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 46/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 28 listopada 2019r., sygn. akt II K 100/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść a mianowicie przyjęcie, iż oskarżony zawierając umowy na wykonywanie usług kamieniarskich z osobami występującymi w sprawie jako pokrzywdzone miał pełną świadomość, iż nie zrealizuje tych usług, podczas gdy żaden dowód, oprócz zeznań pokrzywdzonych na to nie wskazuje,

2.  Mającą wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia obrazę przepisów postępowania a mianowicie art. 7 kpk, polegający na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez pominięcie zeznań A. Z., który wskazał, iż oskarżony był na cmentarzu w T., aby zamontować nagrobek dla D. B. oraz, iż zamówił pomnik dla Z. M.,

3.  Rażącą surowość kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności jako nieadekwatną do celów kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 kpk), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy.

Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 kpk.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy Sąd I instancji dokonał prawidłowej analizy zeznań pokrzywdzonych, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości wynika, iż oskarżony nie był w stanie zrealizować przyjętych na siebie zobowiązań. Przy czym podkreślić należy za Sądem I instancji, że zadaniem Sądu nie było badanie całego okresu działalności prowadzonej przez oskarżonego a jedynie okres kiedy przyjął zobowiązania od pokrzywdzonych w akcie oskarżenia. W tym okresie nie ulega wątpliwości, iż oskarżony prowadził działalność pod adresem B. 42. Biuro firmy stanowił jedynie jeden wynajmowany pokój , nie było tam żadnego placu a po sprawdzeniu tego miejsca przez pokrzywdzonych – plac wyglądał na opuszczony.

Jeśli chodzi o pokrzywdzoną I. Ś. to z zeznań tego świadka wynika, iż oskarżony informację o napisach jakie miały zostać umieszczone na nagrobku otrzymał już w trakcie zawierania umowy, mało tego – treść ta była wpisana do umowy. A przyczyną braku realizacji zamówienia była zupełna utrata kontaktu z oskarżonym.

W przypadku pokrzywdzonej D. B. to faktycznie pokrzywdzona ostatecznie zamówiła pomnik w innym zakładzie kamieniarskim. Jednak należy mieć na uwadze, iż uczyniła to po pisemnym wezwaniu oskarżonego do realizacji zamówienia , następnie po dalszym braku realizacji wypowiedziała oskarżonemu umowę i dopiero po około 8 miesiącach wykonała pomnik w innym zakładzie kamieniarskim. Przy czym podkreślić należy, że oskarżony zobowiązał się do wykonania pomnika w terminie około 3 dni a nie wykonał tego ostatecznie przez okres roku od dnia złożenia zamówienia. Ponadto zauważyć należ, iż oskarżony w żaden sposób nie zareagował na pisma wysyłane do niego przez pokrzywdzoną.

Podobnie rzecz się miała co do zmówienia Z. M., gdzie również nie doszło do realizacji zamówienia w umówionym terminie. Przy czym podkreślić należy, iż oskarżony na żadnym etapie nie informował pokrzywdzonej, że ma problem z realizacją zamówienia z uwagi na brak dostępności kamienia. Do sprawy nie wnoszą natomiast nic przedłożone przez oskarżonego faktury VAT potwierdzające zakup materiałów na pomnik dla I. Ś. i Z. M..

Prawidłowej oceny dokonał również Sąd I instancji w zakresie zeznań świadka A. Z.. Przy czym zgodzić należy się ze Sądem Rejonowym, iż jest ona konkubiną oskarżonego i jako osoba dla niego najbliższa próbowała przedstawić okoliczności sprawy w sposób jak najbardziej korzystny dla oskarżonego. Nie może również umknąć uwadze Sądu, iż do naprawy wyrządzonych przez oskarżonego szkód w pewnym zakresie przez konkubinę oskarżonego doszło dopiero po wszczęciu postępowania w przedmiotowej sprawie. Zgodzić się również należy, iż duże wątpliwości pozostawia kwestia rzekomej posiadanej tak obszernej wiedzy w zakresie prowadzonej przez oskarżonego działalności , biorąc pod uwagę fakt, iż sprawowała ona wtedy opiekę nad małymi dziećmi oraz znaczny upływ czasu.

Zarzut apelacji, dotyczący rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego okazał się niezasadny. Wskazać należy, że zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85).

Zgodnie z art. 438 pkt 4 k.p.k. ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym.

Uznać należy, że Sąd Rejonowy przy wymiarze kary, wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd I instancji przeprowadził wszelkie te dowody, które leżały u podstaw rozstrzygnięcia w przedmiocie wymiaru kary zasadniczej względem oskarżonego, a swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił. Sąd odwoławczy stanowisko to podziela. Niewątpliwie bowiem ustalone okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanego oskarżonemu czynu, a także prezentowane przez wymienionego właściwości i warunki osobiste powodują że niepodobna jest skutecznie wywodzić, że wymierzona oskarżonemu kara razi surowością. Jakiekolwiek łagodzenie wymierzonej kary nie znajduje należytego oparcia pośród zasad i dyrektyw wymiaru kary określonych w treści art. 53 k.k. Przy czym podkreślić należy, iż bez większego znaczenia pozostaje kwestia rozpoczęcia naprawy wyrządzonych szkód, bowiem jak już wcześniej wskazano – czyniła to konkubina oskarżonego i to dopiero po wszczęciu postępowania w niniejszej sprawie.

W przypadku oskarżonego P. C. Sąd I instancji ustalił w sposób indywidualny w stosunku do sprawcy wymiar i rodzaj orzeczonej kary, mając na uwadze fakt, by dolegliwość wymierzonej kary nie przekroczyła stopnia przypisanej sprawcy czynu zabronionego winy. Sąd słusznie przyjął, że kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest karą odpowiednią, wymierzoną przecież w dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Należy jeszcze raz podkreślić, że uprzednia karalność jako okoliczność wpływająca na rodzaj i wymiar kary ma znaczenie przede wszystkim na gruncie prewencji indywidualnej, rzutuje na ocenę prawdopodobieństwa popełnienia przez sprawcę czynu zabronionego w przyszłości i świadczy o nieskuteczności wcześniej stosowanych kar.

Wniosek

- zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianych zarzutów, względnie kary pozbawienia wolności w łagodniejszym wymiarze bądź o przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji i uznał, iż zarówno sprawstwo i wina jak i orzeczona kara pozbawienia wolności ocenione zostały przez Sąd I instancji prawidłowo

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego oraz orzeczona kara pozbawienia wolności

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości a kara pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy nie może zostać uznana za karę rażąco niewspółmierną

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 50 zł, zwalniając go z obowiązku uiszczenia opłaty.

Ponadto uwzględniając, iż również w toku postępowania odwoławczego oskarżony reprezentowany był przez adwokata wyznaczonego z urzędu Sąd na podstawie §17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu oraz art. 616 § 1 pkt. 2 kpk zasądził na rzecz r.pr. E. N. kwotę 516,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę 16,57 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę.

7.  PODPIS

Anna Klimas

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i sprawstwo oskarżonego oraz kara

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana