Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 22 lipca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie; Wydział VIII Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Robaczewska

Protokolant: sekretarz sądowy Małgorzata Tomczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2020 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego B. W.

przeciwko A. W.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego A. W. na rzecz małoletniego powoda B. W. kwotę 2.000 (dwóch tysięcy) złotych miesięcznie, tytułem należnych mu alimentów, płatną z góry do 5. dnia każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności, począwszy od dnia 30 listopada 2018 roku,
w miejsce alimentów z tytułu wykonawczego w postaci aktu notarialnego
z dnia 8 września 2010 roku (rep. A nr 1584/2010), w którym pozwany poddał się egzekucji, obejmującego obowiązek zapłaty na rzecz małoletniego powoda sumy pieniężnej w kwocie 1.500 (tysiąca pięciuset) złotych miesięcznie;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego A. W. na rzecz małoletniego powoda B. W. kwotę (...) (tysiąc osiemset siedemnaście) złotych, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego A. W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 1.200 (tysiąca dwustu) złotych, tytułem kosztów sądowych;

V.  nadaje z urzędu wyrokowi w zakresie punktu I. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 592/18

UZASADNIENIE

Małoletni B. W., działający przez swoją matkę, tj. jego przedstawicielkę ustawową, w dniu 30 listopada 2018 roku wystąpił do tutejszego Sądu z pozwem o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego A. W. kwoty 2.500 złotych miesięcznie, tytułem alimentów, płatnej z góry do 5. dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności, począwszy od dnia 1 października 2018 roku.

W uzasadnieniu pozwu podano, że pozwany we wrześniu 2010 roku dobrowolnie zobowiązał się do wypłacania małoletniemu powodowi kwoty 1.500 złotych miesięcznie. Od tego czasu koszty utrzymania małoletniego powoda miały znacznie wzrosnąć, w szczególności w związku z tym, że jest on obecnie w fazie intensywnego rozwoju. Ponadto wydatki na utrzymanie powoda zwiększyły się w związku z pojawieniem się opłat szkolnych i wzrostem jego potrzeb w zakresie organizowania wolnego czasu, w tym szczególnie pojawiły się opłaty związane z jego wypoczynkiem i uczestniczeniem przez niego w zajęciach pozalekcyjnych. Poza tym od czasu zobowiązania się pozwanego do wypłacania powodowi alimentów w kwocie 1.500 złotych miesięcznie, ceny usług i towarów takich jak żywność, odzież czy obuwie, znacznie wzrosły. Do pozwu dołączono tabelę wydatków związanych z utrzymaniem małoletniego powoda.

Poza powyższym podano, że małoletni powód zamieszkuje ze swoją matką, która jest zatrudniona jako położna i osiąga ona wynagrodzenie w kwocie 2.815,50 złotych netto miesięcznie oraz z tytułu wykonywania zlecenia osiąga dodatkowe wynagrodzenie średnio w kwocie 500 złotych miesięcznie. Wynagrodzenie to razem z alimentami otrzymywanymi na rzecz małoletniego powoda, ma nie wystarczać matce powoda na zaspokojenie wszystkich jego usprawiedliwionych potrzeb. W tym kontekście podano również, że matka małoletniego powoda w 2018 roku uległa wypadkowi i w związku z tym doznała uszczerbku na zdrowiu, co powodując dodatkowe wydatki na własne leczenie i brak możliwości podjęcia dodatkowego zatrudnienia, zmniejszyło jej możliwości zarobkowe.

W dniu 16 stycznia 2019 roku pozwany złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł on o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu tego stanowiska podano, że strona powodowa nie wykazała zasadności swojego żądania. Szczególnie wskazano na to, że przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda ma mieć większe możliwości zarobkowe niż obecnie z nich korzysta, na co mają wskazywać informacje pozwanego powzięte przez niego w trakcie małżeństwa z nią. Miała ona wówczas zaniechać wykonywania dochodowej pracy w branży farmaceutycznej i podjąć mało opłacalną pracę w publicznej służbie zdrowia. Oprócz tego, przedstawicielka ustawowa powoda ma zamieszkiwać w lokalu, w którym ponosić ma ona jedynie koszty eksploatacyjne, a tym samym, w przeciwieństwie do pozwanego, nie musi ona ponosić kosztu spłaty kredytu. Powyższe ma wskazywać na większe możliwości zarobkowe matki małoletniego powoda, niż wynika to z informacji zawartych w pozwie.

W kontekście usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, pozwany podaje, że jego przedstawicielka ustawowa nie przedstawia żadnych dowodów na wykazanie rzeczywistej wysokości ponoszonych wydatków na utrzymanie ich syna. Ponadto pozwany deklaruje chęć wprowadzenia opieki naprzemiennej nad małoletnim, co miałoby rozdzielić koszty utrzymania małoletniego pomiędzy jego rodziców, bez konieczności ustalania alimentów.

Pozwany bazując na własnym doświadczeniu życiowym wskazał na to, że kwestionuje on prawdziwość twierdzeń pozwu o wysokości kwoty potrzebnej do zaspokojenia potrzeb małoletniego powoda i podaje, że nie mieści się w tych potrzebach konieczność zakupywania dla tego małoletniego tygodniowo – całych opakowań: herbaty, masła, mydła, szamponu, czy cukru, zaś w ujęciu miesięcznym – całego opakowania: pasty do zębów, szczoteczki do zębów, dezodorantów, dżemu, szczotki do włosów, dziesięciu par majtek, czterech podkoszulków i pięciu par skarpet, natomiast w ujęciu rocznym – butów wiosennych, jesiennych i zimowych, sandałów, piżamy, ręczników, kurtki wiosennej i zimowej, czapki i rękawic, naczyń kuchennych, poduszki, pościeli, czy koca oraz co trzy lata nowego komputera. Poza tym pozwany wskazuje na to, że ponoszenie tych wydatków nie zostało w żaden sposób udokumentowane.

Oprócz powyżej wspomnianego wyliczenia wydatków, które zgodnie z twierdzeniami pozwu ma ponosić matka małoletniego powoda, pozwany kwestionuje również zasadność wydatków związanych z pobieraniem przez małoletniego korepetycji. W tym kontekście pozwany podaje, że wyniki jego syna w nauce są ponadprzeciętne i nie uzasadniają one konieczności uczestniczenia przez małoletniego w dodatkowych płatnych zajęciach. Oprócz tego, zorganizowanie dla małoletniego tych korepetycji nie zostało skonsultowane z pozwanym. Pozwany kwestionuje również żądanie strony powodowej, aby zasądzić alimenty z datą wcześniejszą niż data pozwu.

Co do swoich możliwości zarobkowych i majątkowych, pozwany w odpowiedzi na pozew nie podaje ich. Wskazuje on jednak na to, że ma liczne wydatki związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, co ma zmniejszać jego możliwości zarobkowe.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód B. W., urodzony (...) pochodzi z nieformalnego związku (...).

Niesporne, a nadto dowód: odpis zupełny aktu urodzenia – k. 57.

Rodzice małoletniego powoda rozstali się w 2010 roku. Wówczas pozwany A. W. w akcie notarialnym złożył oświadczenie o poddaniu się egzekucji i z tego tytułu zobowiązał się wypłacać małoletniemu powodowi alimenty w kwocie 1.500 złotych miesięcznie. W trakcie związku rodziców małoletniego powoda, ten miał zapewnioną wysoką stopę życiową, w szczególności zakupywano dla niego odzież dobrej jakości, a rodzina wyjeżdżała na wakacje i często stołowała się w restauracjach.

Dowód:

⚫

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – k. 328;

⚫

odpis aktu notarialnego – k. 6.

Matka małoletniego powoda I. M. pracuje obecnie w przychodni (...)
w S., gdzie osiąga wynagrodzenie w kwocie 3570 złotych miesięcznie
i otrzymuje tam również świadczenia socjalne w kwocie średnio 120 złotych netto
w ujęciu miesięcznym. Oprócz tego podejmowała ona dodatkowe zatrudnienie w żłobku i w szkole rodzenia. Z dodatkowego zatrudnienia uzyskiwała wynagrodzenie w łącznej kwocie około 500 złotych miesięcznie. W 2018 roku miała ona jednak wypadek w drodze do pacjentki, w wyniku którego doznała kontuzji ręki, powodującej u niej niedowład tej kończyny i w związku z tym I. M. była zmuszona zrezygnować z dodatkowej pracy, zaś w związku z trwającą obecnie epidemią, utraciła zlecenie w żłobku. Pobiera ona na małoletniego świadczenie z programu Rodzina 500+ i raz w roku 300 złotych z programu Dobry Start.

I. M. wraz z synem zamieszkują w jej własnym mieszkaniu. Miesięcznie na koszty utrzymania tego mieszkania składają się: czynsz – 640 złotych; energia elektryczna – 150 złotych; dopłata za zużycie wody – 50 złotych miesięcznie; telewizja i (...) – 85 złotych. I. M. ma jeszcze dorosłego syna S. B., który pochodzi z jej poprzedniego związku. Zamieszkuje on obecnie w wynajętym przez siebie mieszkaniu.

Dowód:

⚫

zaświadczenie o zatrudnieniu matki małoletniego powoda – k. 11;

⚫

dokumenty medyczne dot. matki małoletniego powoda – k. 12 -15;

⚫

rachunek za wykonaną usługę położniczą – k. 28;

⚫

przebieg pracy matki małoletniego powoda – k. 29-30;

⚫

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda – k. 328, 430 i 474;

⚫

umowa najmu lokalu i aneksy do niej – k. 96-103;

⚫

informacyjne wysłuchanie przedstawicielki powoda – k. 120-121;

⚫

opłaty strony powodowej – k. 95,

⚫

przesłuchanie matki małoletniego powoda – k. 328;

⚫

przesłuchanie pozwanego – k. 328.

Pozwany A. W. od 2008 roku prowadzi indywidualną kancelarię adwokacką. Prowadzi on obsługę prawną dwóch spółek w P.. Z tego tytułu osiąga on wynagrodzenie w kwocie 10.000 złotych netto miesięcznie, zaś w związku z epidemią, jego wynagrodzenie zmniejszyło się do 8.000 złotych netto miesięcznie. Wobec tego zmniejszenia, uzyskał on jednak zwolnienie ze składki ubezpieczenia płaconej do ZUS w kwocie 1.400 złotych oraz bezzwrotną pożyczkę w kwocie 5.000 złotych, co zrekompensowało mu obniżenie wynagrodzenia. Dodatkowo otrzymuje on dochód z tytułu wynajmu dwóch biur w swojej kancelarii w kwocie po 779 złotych miesięcznie za każde z tych biur. W sierpniu 2019 roku zawarł związek małżeński z E. S., obecnie W.. Jego żona zatrudniona jest w jednostce wojskowej. Oboje mieszkają w należącym do niej mieszkaniu.

Pozwany wynajmuje lokal na prowadzenie własnej kancelarii. Według pozwanego, czyni on to, aby móc w celach służbowych spotykać się tam z kontrahentami swojego pracodawcy. Pracodawca pozwanego ma nie zapewniać mu takiego miejsca w swojej siedzibie. Oprócz tego pozwany wskazuje na konieczność prowadzenia kancelarii z uwagi na wcześniejsze uzyskanie przez niego środków z Unii Europejskiej na ten lokal.

Na koszty utrzymania tej kancelarii składają się następujące wydatki: czynsz – 437 złotych; ochrona – 60 złotych; księgowość – 300 złotych; abonament za telefon i Internet – 59 złotych; leasing urządzenia biurowego – 99,75 złotych; energia elektryczna 25 złotych; pożyczka na zakup lokalu – 3130 złotych i składka polisy ubezpieczeniowej – 889,63 złotych.

W powyższych wydatkach uczestniczą najemcy, którym pozwany wynajmuje pomieszczenia w tym lokalu. Poza tym pozwany ponosi następujące inne koszty swojej działalności: składka do samorządu – 230 złotych; paliwo – 823,42 złotych; program LEX – 208 złotych; składka do ZUS – 1316,97 złotych.

Pozwany rozliczając się z podatku dochodowego, wlicza wydatki poniesione na prowadzenie działalności w koszty uzyskania przychodu, zmniejszając wymiar swojego obowiązku podatkowego. W związku z tym w 2019 roku pozwany obniżył kwotę obciążającego go podatku dochodowego do 0 (zera) złotych.

Ponadto pozwany ponosi koszty własnego utrzymania, na które składają się: żywność – 750 złotych miesięcznie i koszty zakupu odzieży, obuwia, środków czystości i fryzjera oraz siłowni – 69 złotych miesięcznie oraz ponoszone wspólnie z obecną żoną raty kredytu mieszkaniowego – 1188 złotych i 200 złotych opłaty dla spółdzielni mieszkaniowej.

Dowód:

⚫

rachunki, faktury i potwierdzenia przelewów – k. 150-229; 236-240;

⚫

deklaracja podatkowa – k. 230-231; 233-234;

⚫

wezwanie do podwyższenia kwoty alimentów – k. 31;

⚫

odpowiedzi na wezwanie – k. 32, 34;

⚫

projekt porozumienia dot. opieki naprzemiennej – k. 35-36;

⚫

pismo matki małoletniego powoda – k. 38 i 39;

⚫

przesłuchanie pozwanego – k. 430- 431 i 473-474;

⚫

opłaty pozwanego – k. 43-55, 73, 76-85; 150-179, 452-460

⚫

informacyjne wysłuchanie pozwanego – k. 121;

⚫

deklaracja podatkowa od towarów i usług pozwanego – k. 230-231, 233-234;

⚫

faktura za najem lokalu przez pozwanego – k. 236-240;

⚫

kosztorys leczenia stomatologicznego pozwanego – k. 242;

⚫

przesłuchanie matki małoletniego powoda – k. 328;

⚫

przesłuchanie pozwanego – k. 328;

⚫

zeznanie o wysokości uzyskanego przez pozwanego dochodu – k. 425-427;

⚫

aneks do umowy o obsługę prawną – k. 443;

⚫

pismo ZUS – k. 444;

⚫

potwierdzenie wypłaty bezzwrotnej pożyczki – k. 449;

⚫

zaświadczenie – k. 462.

Małoletni B. W. ma obecnie niespełna 16 lat. Uczęszcza do liceum. Małoletni powód uzyskał prawo przyjęcia go do renomowanej (...) niepublicznej szkoły S. (...), jednak pozwany przez wzgląd na konieczność uiszczania opłat za edukację w tej szkole, nie wyraził zgody na edukację syna w tej szkole.

Na koszty utrzymania małoletniego, oprócz wcześniej opisanych kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania, w którym małoletni wraz z matką zamieszkuje, składają się koszty: jego wyżywienia – 750 złotych miesięcznie; odzieży i obuwia: 150 złotych miesięcznie; środków higieny i czystości – 100 złotych miesięcznie; koszty organizowania wolnego czasu - 200 złotych miesięcznie; koszty zawieszonych obecnie zajęć tenisa – 190 złotych miesięcznie; fryzjera – 35 złotych miesięcznie; wyjazdów wypoczynkowych – 3000 złotych rocznie; opłaty szkolne – 200 złotych miesięcznie; koszty związane z ewentualnym leczeniem lub suplementacją – 30 złotych miesięcznie i kieszonkowe – 50 złotych miesięcznie. Małoletni powód pobiera korepetycje z matematyki – 320 złotych miesięcznie i z języka angielskiego – 240 złotych miesięcznie oraz uczęszcza na lekcje języka chińskiego – 190 złotych; basen 980 złotych rocznie. Kwota łączna potrzebna na utrzymanie małoletniego powoda wynosi około 3000 złotych miesięcznie.

Dowód:

⚫

wykaz ocen małoletniego – k. 41

⚫

pismo pozwanego do S. (...) k. 252;

⚫

pismo S. (...) do pozwanego – k. 249;

⚫

przesłuchanie matki małoletniego powoda – k. 328;

⚫

przesłuchanie pozwanego – k. 328.

Pozwany nie uczestniczy w zebraniach szkolnych syna i nie zaprosił go również na swój ślub. Obecnie nie ma on kontaktu z synem, a ten nie odbiera od pozwanego telefonu ani nie oddzwania. Małoletni zablokował w swoim telefonie możliwość otrzymywania wiadomości od pozwanego, odczuwa on żal, że pozwany nie wyraził zgody na przyjęcie go do S. (...), mimo, że oczekiwał, iż ojciec będzie z niego dumny. Pozwany nie odwiedził syna, gdy ten przebywał w szpitalu, mimo, że małoletni o takie odwiedziny zabiegał. Przerwy pomiędzy kolejnymi kontaktami pozwanego z jego synem trwają nawet po kilka miesięcy. Poza wypłacaniem alimentów, pozwany nie sprawia powodowi prezentów, ani nie uczestniczy w jego życiu w inny sposób.

Dowód:

⚫

korespondencja pozwanego z małoletnim powodem – k. 285-292

⚫

przesłuchanie matki małoletniego powoda – k. 328;

⚫

przesłuchanie pozwanego – k. 328.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w części i podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowiły przepisy art. 133 § 1 i art. 135 § 1 i 2 zd. drugie ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359). Zgodnie z tymi przepisami rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem swojego dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, zaś zakres tych świadczeń zależy od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców, przy czym jeśli świadczenie to nie polega na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie małoletniego dziecka, to wówczas polega ono na pokrywaniu całości lub części kosztów jego utrzymania lub wychowania.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka spełnia doniosłe funkcje społeczne, umacnia więzi rodzinne i wzajemną odpowiedzialność za członków rodziny. Ma on więc wymiar moralny i ekonomiczny. Rodzice dziecka w naturalnym porządku rzeczy są zobowiązani do utrzymania swego potomstwa i do przygotowania go do samodzielnego życia1. Doniosłość tego obowiązku stanowi pogląd przyjęty w polskim orzecznictwie. Wskazuje się w nim, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka – zarówno zrodzonego w małżeństwie, jak i dziecka pozamałżeńskiego – jest indywidualnym obowiązkiem każdej matki i każdego ojca dostarczania swojemu dziecku środków utrzymania i wychowania. Obowiązek ten podlega regulacji specjalnej, uprzywilejowanej i jest wyrazem właściwej dla naszego ustawodawstwa rodzinnego zasady dobra dziecka2.

W kontekście potrzeb małoletniego powoda, należy je odnosić do stopy życiowej każdego z jego rodziców. Na tym tle należy zwrócić uwagę na to, że pozwany posiada wysoką stopę życiową, na co wskazuje to, że korzysta on m.in. z zagranicznych wycieczek, posiada drogie ubrania, do niedawna korzystał z leasingu na luksusowy samochód.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego „dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie3”. Mając to na uwadze, trzeba na wstępie zaznaczyć, że ustalając zakres usprawiedliwionych potrzeb powoda, Sąd oceniał te potrzeby w ten sposób, aby swym standardem odpowiadały one zaspokajanym potrzebom pozwanego.

Odnosząc się do potrzeb małoletniego powoda, Sąd odmówił wiarygodności przedstawionemu przez matkę tego małoletniego zestawieniu wydatków. Zestawienie to odbiega od ustalonych w niniejszej sprawie realiów, rozpatrywanych przez pryzmat zasad logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i innych dowodów. Gdyby oprzeć się na tym zestawieniu, należałoby dojść do wniosku, że dieta małoletniego powoda polega na spożywaniu przez niego tygodniowo m.in. całej kostki masła, trzech opakowań sera, po całym opakowaniu makaronu, majonezu i musztardy oraz po pół kilograma cukru i mąki tygodniowo, przy jednoczesnym spożywaniu przez tego małoletniego obiadów szkolnych.

Sąd wziął pod uwagę to, że małoletni powód znajduje się w okresie dojrzewania i jako chłopiec mierzący 187 cm wzrostu, jest on ponadprzeciętnie rozwinięty fizycznie, jednak dieta skonstruowana w powyżej opisany sposób nie może odpowiadać ani rzeczywistości, ani zasadom zdrowego odżywiania. Wobec tego, informacji zawartych w tym zestawieniu, nie można brać pod uwagę przy ustalaniu zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda, również z uwagi na występowanie w tym zestawieniu innych odbiegających od rzeczywistości pozycji, które wskazują na zakupywanie dla małoletniego powoda co miesiąc pary spodenek, dwóch koszulek i dwóch podkoszulków, dziesięciu par majtek, pięciu par skarpet, czy szczotki do włosów.

W kontekście dokonanego przez matkę małoletniego powoda wyliczenia kosztów jego utrzymania należy zwrócić jeszcze uwagę na pozycję dotyczącą prezentów dla małoletniego. Wydatki z tym związane nie mogą zostać zaliczone jako koszty utrzymania powoda, bowiem darowanie upominków swoim dzieciom przez ich rodziców jest realizacją potrzeby tych ostatnich i o ile rodzice mają wolę przekazać dziecku jakiś dar, wydatek z tym związany powinien obciążać wyłącznie ich osobisty majątek.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd ustalił zakres potrzeb małoletniego powoda opierając się na treści pozostałych dowodów zebranych w sprawie oraz kierując się zasadami logicznego myślenia oraz doświadczeniem życiowym i zawodowym.
W związku z tym do kosztów utrzymania małoletniego powoda należało zaliczyć koszty związane z utrzymaniem mieszkania, w którym zamieszkuje małoletni powód – w części przypadającej na tego małoletniego oraz koszty związane z zapewnieniem mu żywności w ilości stosownej do jego wieku i o jakości zgodnej z przyjętym przez Sąd, a powyżej opisanym, standardem. Ponadto do kosztów tych należało zaliczyć koszty zakupu dla tego małoletniego odzieży i obuwia, środków higieny i czystości, fryzjera, organizowania wolnego czasu, w tym także zajęć tenisa, wyjazdów wypoczynkowych, zajęć z matematyki, języka angielskiego i języka oraz zajęć pływania, nawet jeśli obecnie ze względu na brak wystarczających środków pieniężnych, udział w nich małoletniego powoda jest zawieszony. Nadto zaliczono opłaty szkolne i koszty związane z ewentualnym leczeniem sezonowych chorób lub ewentualnie potrzebną suplementacją. Zgodnie z tymi ustaleniami Sądu, kwota łączna potrzebna na utrzymanie małoletniego powoda wynosi około 3.000 złotych miesięcznie.

Odnosząc się do argumentów pozwanego, zgodnie z którymi wobec wysokich osiągnięć małoletniego powoda w nauce, nie jest zasadne organizowanie dla tego małoletniego korepetycji, należy stwierdzić, że małoletni powód ma prawo poszerzania swojej wiedzy i rozwijania umiejętności nawet w sytuacji, gdy jego zdolności są już na wysokim poziomie, a nie tylko w sytuacji, gdyby nie był w stanie poradzić sobie z poziomem nauki w szkole. Taka postawa pozwanego w stosunku do potrzeb małoletniego powoda nie znajduje poparcia Sądu.

W tym kontekście należy również zwrócić uwagę na to, że dzięki swojej wiedzy i umiejętnościom, małoletni powód uzyskał prawo przyjęcia do renomowanej szkoły S. (...). Z uwagi jednak na brak zgody pozwanego na przyjęcie małoletniego do tej szkoły, ostatecznie ten nie podjął tam edukacji. Pozwany w swoim stanowisku wskazywał na to, że w S. położone są inne renomowane licea, które są publiczne i do których uczęszczanie nie powoduje dodatkowych zobowiązań finansowych. W tym stanowisku uwagę może zwracać relatywizowanie przez pozwanego dobra małoletniego syna, przez wzgląd na kwestie finansowe.

Zgodnie z wytycznymi Sądu Najwyższego „możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.4”. W odniesieniu do tych możliwości pozwanego, Sąd bierze pod uwagę to, że pozwany jest adwokatem z kilkunastoletnim stażem, ukończył on aplikację sędziowską oraz współpracuje on z jednym z największych w regionie podmiotem w branży hotelowej. Jego możliwości zarobkowe są wobec tego bardzo wysokie, a przy optymalnym ich wykorzystywaniu byłby on w stanie uzyskiwać nawet wyższe dochody, niż te, których wysokość obecnie podaje, w szczególności wobec jego wypowiedzi o tym, że na życie pozostaje mu kwota jedynie pięciuset złotych miesięcznie.

Odnośnie do swoich dochodów pozwany powołuje się obecnie na czasowe ich obniżenie związane z panującą w kraju epidemią. Pomija on jednak fakt, że uzyskał on różnego rodzaju świadczenia kompensujące mu te obniżkę, takie jak zwolnienie z obowiązku uiszczenia składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czy uzyskanie bezzwrotnej pożyczki.

Pozwany powołuje się również na to, że jego dochód zmniejszany jest o koszty związane z utrzymaniem lokalu, wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez niego kancelarii adwokackiej. Lokal ten z kolei ma być mu potrzebny jedynie do odbywania tam spotkań z kontrahentami swojego pracodawcy, bowiem ten ostatni ma mu nie zapewniać pomieszczenia do odbywania tego rodzaju spotkań. Taka argumentacja uzasadnia występowanie wątpliwości co do jej rzetelności, a jeżeli polega ona na prawdzie, powinna skłonić pozwanego do rozważenia zmiany zatrudnienia, skoro obecne obarczone jest koniecznością ponoszenia wydatków, ograniczających mu możliwość spełniania swojego obowiązku alimentacyjnego. W przeciwnym razie uzasadniony jest wniosek, że pozwany nie wykorzystuje w sposób optymalny swoich możliwości zarobkowych, co nie może wpływać na zakres jego obowiązku alimentacyjnego.

Pozwany oświadcza przy tym, że nie występuje on obecnie w żadnych sprawach jako pełnomocnik i poza wykonywaniem pracy dla swojego pracodawcy, nie wykonuje on żadnej innej typowej pracy adwokata. Wobec tego jako niezasadnie obniżające jego majątek może być oceniane ponoszenie przez niego znacznych kosztów tego zawodu, takich jak koszty lokalu, w którym mieści się kancelaria, polisy ubezpieczeniowej, księgowości, czy sprzętu biurowego.

W tym kontekście pozwany wskazuje jeszcze na to, że tymczasowo jedno z pomieszczeń kancelarii, które wynajmuje on innym prawnikom, zostało zwolnione i dochód pozwanego tym samym zmniejszył się. Zdaniem Sądu, nie można brać pod uwagę takiej tymczasowej zmiany sytuacji pozwanego, szczególnie w sytuacji, gdy znalezienie innego najemcy takiego lokalu, położonego w dobrej lokalizacji, nie stanowi szczególnie trudnego problemu.

Pozwany powoływał się także na konieczność wypłacania swojej partnerce, obecnie żonie, czynszu za możliwość zamieszkiwania przez niego w jej mieszkaniu. Sąd nie brał tego pod uwagę, ponieważ obecnie pozwany jest w związku małżeńskim z tą osobą i wypłacanie jej czynszu za możliwość mieszkania u niej nie jest zasadne, albowiem tworzą oni wspólne gospodarstwo domowe i powinni oni pokrywać w równych częściach koszty utrzymania wspólnie zamieszkałego lokalu, bez wypłacania sobie za to wynagrodzenia w postaci czynszu.

Na zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego również nie ma w niniejszej sprawie wpływu zakres możliwości majątkowych i zarobkowych matki małoletniego powoda – które zdaniem pozwanego są wyższe niż obecnie ona z nich korzysta.
Sąd przyjmuje do wiadomości zarówno to, że te możliwości matki powoda są zmniejszone z uwagi na dolegliwości związane z przebytym przez nią wypadkiem, jaki i to, że nie są one na tyle niskie, by nie mogła ona korzystać z zagranicznych wycieczek.

Szczególnie należy podkreślić w tym miejscu jednak to, że w niniejszej sprawie Sąd określa zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego, biorąc pod uwagę przede wszystkim usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda oraz możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanego, przy założeniu optymalnego ich wykorzystywania i biorąc pod uwagę zakres osobistego udziału każdego z rodziców małoletniego powoda w wychowaniu tego małoletniego. Gdyby Sąd doszedł więc do przekonania, że możliwości zarobkowe matki powoda są nawet większe niż możliwości pozwanego, to okoliczność ta w żadnym stopniu nie zwalniałaby pozwanego z jego obowiązku alimentacyjnego, ani nie zmniejszyłaby zakresu spełniania tego obowiązku, gdyż nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że matka małoletniego czyni również osobiste starania wychowania dziecka, co stanowi też jej częściowy udział w ponoszeniu kosztów utrzymania małoletniego.

W tym miejscu godzi się zauważyć, że Sąd nie podzielił kierowanych przez pozwanego sugestii, jakoby matka małoletniego mogła podjąć dodatkowe zatrudnienie, albowiem korzystała z takiej możliwości przed wypadkiem. Ponadto nie sposób obciążyć rodzica osobiście wychowującego dziecko obowiązkiem pracy ponad pełny wymiar czasu pracy, albowiem byłoby to niekorzystne dla dobra dziecka z uwagi na brak możliwości poświęcenia dziecku czasu i sprawowania faktycznej opieki nad dzieckiem..

W postawie pozwanego widoczna jest silna determinacja ukierunkowana na utrzymanie dotychczasowej kwoty alimentów wypłacanych przez niego na rzecz małoletniego powoda. W tym kontekście, Sąd nie wziął pod uwagę propozycji pozwanego, dotyczącej sprawowania opieki naprzemiennej nad małoletnim powodem, albowiem kwestia ta nie leży w zakresie sporu rozstrzyganego w niniejszej sprawie. Na tym tle zwraca jednak uwagę okoliczność, że małoletni powód jest obecnie już niemal dorosłym człowiekiem i nigdy dotychczas nie była nad nim sprawowana opieka naprzemienna, a jego relacje z ojcem nie należą obecnie do szczególnie bliskich, wobec tego pojawiają się wątpliwości co do rzeczywistego celu postawienia takiej propozycji przez pozwanego w odpowiedzi na wezwanie go do podwyższenia kwoty wypłacanych przez niego alimentów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że możliwości zarobkowe
i majątkowe pozwanego, rozpatrywane przez pryzmat optymalnego ich wykorzystywania, pozwalają pozwanemu bez trudności na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania swojego małoletniego syna w wymiarze odpowiadającym potrzebom tego małoletniego i to w proporcji dwóch trzecich tych kosztów
w stosunku do pokrycia tych kosztów przez matkę małoletniego powoda w części jednej trzeciej. To z uwagi na okoliczność, że obecnie na matce małoletniego powoda spoczywa niemal w całości ciężar osobistych starań o wychowanie małoletniego powoda, zaś ten udział pozwanego ogranicza się obecnie niemal wyłącznie do wypłacania synowi alimentów. Pozwany nie utrzymuje kontaktu z synem, a ten ostatni odczuwa do ojca silny żal wywołany nie bez winy pozwanego. Pozwany kierując się kwestiami finansowymi odmówił wyrażenia zgody na przyjęcie małoletniego do szkoły, do której małoletni pragnął uczęszczać. Ponadto pozwany nie sprawia synowi żadnych prezentów, ani nie zaprasza go na ważne dla siebie uroczystości, takie jak własny ślub. Pozwany nie odwiedził również syna, gdy ten przebywał w szpitalu. Powyższe uzasadnia obciążenie pozwanego kosztami utrzymania małoletniego powoda w proporcji 2/3. Tak też orzeczono w punkcie I sentencji wyroku, zaś w punkcie II sentencji wyroku konsekwentnie oddalano powództwo w pozostałym zakresie.

Rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w punkcie III wyroku, zostało dokonane na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2019 r. poz. 1460 z późn zm.), zwanej dalej „k.p.c.”. Sąd zasądził od pozwanego na rzez małoletniego powoda żądaną kwotę 1.817 złotych, tytułem zwrotu kosztów procesu, którą ustalono na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego kwotę 1.200 złotych, tytułem kosztów sądowych na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 288, 755 i 807).

Stosownie do przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., Sąd nadał z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w zakresie punktu pierwszego jego sentencji.

1 T. S., Obowiązek alimentacyjny, s. 758-759, [w:] red. T. S., Prawo rodzinne i opiekuńcze. System Prawa Prywatnego, wyd. 2, W. 2011.

2 Uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. III CZP 91/86.

3 I..

4 I..