Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1042/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 24 maja 2019 r. sygn. akt III K 681/17

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

A. M. (1)

udział oskarżonego w popełnieniu zarzucanego mu rozboju

opinia Laboratorium (...) z dnia 24 sierpnia 2015 r. wraz z załącznikiem w postaci płyty DVD

k. 133-139 akt SO Gliwice IV K 258/15

analiza kryminalistyczna z dnia 16 czerwca 2015 r.

k. 403-404 akt SO Gliwice IV K 258/15

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

opinia Laboratorium (...) z dnia 24 sierpnia 2015 r. wraz z załącznikiem w postaci płyty DVD

Dane telekomunikacyjne odczytane z zabezpieczonych urządzeń telekomunikacyjnych przez autorów opinii, która nie wzbudzała zastrzeżeń co do swej fachowości i rzetelności, nie dowodziły, że oskarżony brał udział w popełnieniu zarzucanego mu rozboju. Więcej w sekcji 3.1. i 3.2. w ustosunkowaniu się do zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego.

analiza kryminalistyczna z dnia 16 czerwca 2015 r.

dane telekomunikacyjne poddane analizie kryminalistycznej wskazywały jedynie na prawdopodobieństwo udziału oskarżonego w zarzucanym mu rozboju w jednej z ról, na które naprowadzały zeznania pokrzywdzonego. Również w powiązaniu z innymi zgromadzonymi w sprawie dowodami nie wskazywały w sposób pewny na sprawstwo i winę oskarżonego. Więcej w sekcji 3.1. i 3.2. w ustosunkowaniu się do zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego.

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obraza art. 167 kpk, art. 366 § 1 kpk i art. 193 § 1 kpk mogąca mieć wpływ na treść wyroku polegającą na zaniechaniu wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i zaniechania przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rzeczywiście dla wyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia należało przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu informatyki mającej za przedmiot dane zapisane w pamięci telefonu zabezpieczonego na miejscu zdarzenia, a ściślej od pokrzywdzonego, który ujawnił go jako zgubiony przez jednego z napastników, któremu został wytrącony w trakcie szarpaniny, a kolejno przeprowadzone dowody pozwoliły powiązać ten przedmiot z osobą D. A.. Sąd Rejonowy niewątpliwie takiego dowodu nie przeprowadził, a poprzestał na wykorzystaniu danych odczytanych z pamięci urządzenia oraz karty SIM w nim umieszczonej podczas czynności oględzin przeprowadzonej przez Policję w dniu 11 czerwca 2015 r. (protokół oględzin rzeczy - k. 15-16, płyta CD-R z zapisanymi odczytanymi danymi - k. 17), z których jednak nic istotnego dla sprawy nie wynikało. Nie sposób było mieć jednak pewności, iż rzeczone oględziny pozwoliły dotrzeć do wszystkich danych. Rzecz jednak w tym, iż dowodu z opinii biegłego informatyka w sposób oczekiwany przez skarżącego nie dało się już przeprowadzić w postępowaniu przed Sądem Rejonowym, przed którym przewód sądowy rozpoczął się 11 maja 2018 r. po tym, jak akt oskarżenia wpłynął w dniu 30 czerwca 2017 r.. Wskazany telefon został bowiem fizycznie zniszczony po tym, jak prawomocnie został orzeczony jego przepadek w sprawie, w której do odpowiedzialności karnej za rozbój na J. K. pociągnięty został D. A.. Owo zniszczenie dokonało się po dniu 12 marca 2018 r., kiedy to do (...) Sądu Okręgowego w Gliwicach skierowane zostało postanowienie tego sądu z dnia 1 marca 2018 r. zarządzające zniszczenie tego telefonu jako nieprzedstawiającego wartości handlowej (akta SO Gliwice IV K 258/15; zapisek urzędowy - k. 371). Nie mniej wypomnieć trzeba Sądowi Rejonowemu, że w jego dyspozycji pozostawała opinia biegłego z zakresu informatyki, a ściślej instytucji specjalistycznej Laboratorium (...) z dnia 24 sierpnia 2015 r. mająca za przedmiot odczytanie danych m.in. z w/w telefonu. Zalegała w aktach w/w sprawy D. A. (data wpływu do Prokuratury Rejonowej 28 sierpnia 2015 r.), z której materiały dotyczące oskarżonego jeszcze na etapie śledztwa w dniu 16 grudnia 2015 r. wyłączone zostały do odrębnego postępowania. Akta sprawy D. A. załączone zostały przez Sąd Rejonowy do akt niniejszej sprawy, nie mniej w zakresie wskazanej opinii nie zostały wykorzystane, a powinny dla wykazania, że dane odczytane z rzeczonego telefonu, jak i trzech pozostałych będących przedmiotem opiniowania (jeden należący do D. A., a zabezpieczony w dniu 12 czerwca 2015 r. podczas czynności jego zatrzymania, kolejny marki S. w tym samym miejscu i czasie zabezpieczony, a nikt się nie przyznał do niego oraz S.należący do P. D., która w maju i na początku czerwca 2015 r. miała utrzymywać kontakt z przygodnie spotkanym oskarżonym), nie pozwalają powiązać osoby A. M. (1) z przedmiotowym rozbojem, a co najwyżej dawały podstawę do wnioskowania o jego znajomości z D. A. (miał on zapisany w telefonie utraconym na miejscu zdarzenia numer (...) łączony z oskarżonym), czy też posiadanie wspólnego kręgu znajomych. Zresztą trzeba sobie powiedzieć, że prokurator nie decydując się na dołączenie rzeczonej opinii do wyłączonych materiałów dot. A. M. (1), a w konsekwencji wnioskowania o przeprowadzenie dowodu z tej opinii przed sądem, zapewne dostrzegał jej nieprzydatność dla dowiedzenia sprawstwa i winy oskarżonego.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gliwicach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Braki postępowania dowodowego zgodnie z art. 437 § 2 zd. 2 kpk nie stanowią wystarczającej podstawy do uchylenia wyroku uniewinniającego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Będzie nią dopiero konieczność przeprowadzenia przewodu sądowego w całości od nowa, która zachodzi wówczas, gdy orzekający sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, co skutkowało, w realiach sprawy, nierzetelnością prowadzonego postępowania sądowego, uzasadniającą potrzebę powtórzenia (przeprowadzenia na nowo) wszystkich czynności procesowych składających się na przewód sądowy w sądzie pierwszej instancji (zob. uchwałę SN z dnia 22 maja 2019 r., I KZP 3/19, OSNKW 2019/6 poz. 31). W przyjętym obecnie modelu postępowania odwoławczego, sąd II instancji zobowiązany jest więc do uzupełnienia materiału dowodowego w ramach przeprowadzanej kontroli odwoławczej i to niezależnie od rodzaju wyroku poddanego tej kontroli (zob. wyrok SN z dnia 23 stycznia 2019 r., III KS 32/18, LEX nr 2619183). Dopiero po dokonaniu takiej czynności pojawia się kwestia zakresu orzekania sądu odwoławczego w związku ze stwierdzonym uchybieniem o charakterze względnej przyczyny odwoławczej (art. 438 kpk). W wypadku wyroku uniewinniającego, gdy zachodzą podstawy do skazania, orzeczenie sądu odwoławczego może być wyłącznie kasatoryjne (art. 454 § 1 kpk). Sama tylko możliwość wydania wyroku skazującego w ponownym postępowaniu przed sądem pierwszej instancji jest niewystarczająca dla przyjęcia wystąpienia reguły ne peius określonej w art. 454 § 1 kpk (zob. uchwała SN z dnia 20 września 2018 r., I KZP 10/18, OSNKW 2018/11 poz. 73), a stanowiącej zgodnie z art. 437 § 2 zd. 2 kpk jedną z trzech enumeratywnie wskazanych podstaw uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku i mająca wpływ na treść zaskarżonego wyroku polegający na niesłusznym i nieznajdującym oparcia we właściwie ocenionym materiale dowodowym uznaniu, że zebrane dowody nie pozwalają na przyjęcie, iż oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu występku, podczas gdy całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności dowody z dokumentów, prowadzą do wniosku, iż oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie ma racji oskarżyciel publiczny, gdy twierdzi, że dane telekomunikacyjne, na które się powołuje, dowodzą, że to oskarżony musiał być jednym z napastników, konkretnie tym, który potraktował pokrzywdzonego niezidentyfikowaną cieczą w atomizerze, po tym, jak wcześniej niespodziewanie i z zaskoczenia wskoczył na niego od tyłu. Słusznie dostrzegł Sąd Rejonowy, iż owe dane nie pozwalają tego w realiach tej sprawy przesądzić, a co najwyżej dają podstawę do formułowania podejrzeń. Skarżący w sposób dowolny wskazuje, iż telefony o numerach, z których mieli korzystać w krytycznym czasie oskarżony ((...)) oraz D. A. ((...)), logowały się mniej więcej w tym samym czasie, zbliżonym przy tym do czasu dokonania przedmiotowego rozboju na osobie J. K., do nadajnika BTS zlokalizowanego w G. przy ul. (...). Nie potwierdza tego nawet analiza kryminalistyczna danych telekomunikacyjnych przedstawiona przez prokuratora wraz z aktem oskarżenia (k. 86-88). Wynika z niej jedynie, że o godz. 4:34, a więc na około godzinę przed owym czynem, posiadacz (...) logując się do BTS w Z. przy ul. (...) dzwoni do posiadacza numeru (...) logującego się do BTS w G. przy ul. (...) (wg (...) oddalonego od miejsca zdarzenia o ok. 1,3 km, a od miejsca zamieszkania D. A. przy ul. (...) o ok. 0,5 km), po czym o godz. 5:01 telefon o numerze (...)loguje się do BTS w Z. przy ul. (...). Dalszych danych o miejscu logowania się tego numeru brak. Wiemy natomiast, iż pomiędzy godz. 5:45 a 6:12, a więc po rozboju dokonanym na pokrzywdzonym, mającym miejsce ok. godz. 5.38, jedynie telefon o numerze (...) logował się do BTS w G. przy ul. (...), mogącej być oddalonym jednak od miejsca przedmiotowego zdarzenia nawet o ok. 2 km (wg (...)). Na tej podstawie śledczy zakładali, że D. A. najpierw udał się do Z. do oskarżonego, a następnie razem pojawili się na miejscu zdarzenia, po czym już osobno z tego miejsca się oddalili, przy czym oskarżony do Z. miał wrócić z niejakim A. L., z którego numerem (...) miał się kontaktować zalogowany do BTS w G. przy ul. (...) w godz. 5:48 - 6:12 (za wyjątkiem logowania o godz. 6:01, kiedy to miał logować się do nadajnika zlokalizowanego w jeszcze większym oddaleniu od miejsca zdarzenia, a mianowicie mniej więcej przy autostradzie (...) przed węzłem (...)patrząc z kierunku W.). W tym czasie numer (...) ma być najpierw zalogowany w Z., a o godz. 6:12 w G. przy ul. (...). Oczywiście w świetle zaprezentowanych danych telekomunikacyjnych wersja, że oskarżony był na miejscu zdarzenia jest prawdopodobną, ale wcale nie można mieć co do tego pewności. A. L. nie potwierdził, by przewoził oskarżonego do Z. w podanych okolicznościach wynikających z danych telekomunikacyjnych. Owych danych telekomunikacyjnych nie można natomiast interpretować w oderwaniu od tego, co wiemy na temat samego rozboju i jego przebiegu. W tym zakresie wiedza jest uboga i ogranicza się do opisu zajścia zaprezentowanego przez pokrzywdzonego. D. A. ani jako podejrzany i oskarżony, ani też jako świadek uprzednio prawomocnie skazany za udział w przedmiotowym rozboju, nic na temat tego zdarzenia nie powiedział. Poprzestał na zaprzeczania swemu w nim udziałowi, choć na jego osobę jako tego z napastników, którego próbował powstrzymać pokrzywdzony, wskazywała identyfikacja DNA ujawnionego na zabezpieczonej masce, w której sprawca siedzący za kierownicą ukrywać miał swoją tożsamość w czasie zdarzenia i która została ujawniona następnego dnia w odnalezionym ukradzionym pojeździe na podłodze przed fotelem pasażera, w powiązaniu z faktem zagubienia na miejscu zdarzenia przez tego z napastników telefonu z kartą SIM z przypisanym do niej numerem, z którego korzystać miał w owym czasie D. A.. Z kolei z zeznań J. K. nie wynikają wcale okoliczności, które pozwalałyby choćby przesądzić, iż to konkretne przestępstwo na nim dokonane zostało zaplanowane, a nie stanowiło jedynie wykorzystania nadarzającej się okazji przez osoby, które w zamierzeniu miały np. innego rodzaju aktywność niezgodną z prawem w zbliżonej lokalizacji i która np. wymagała rozdzielenia się. Nie możemy mieć także pewności, że z Z. do G. posiadacz telefonu (...) miałby się przemieścić jedynie w towarzystwie posiadacza telefonu (...), względnie, iż już w G. ten z nikim innym się nie spotkał, będąc np. wcześniej z nim umówionym. Zeznania pokrzywdzonego z rozprawy przed Sądem Okręgowym w Gliwicach w sprawie D. A., jak też z niniejszego postępowania, nie pozwalają wręcz wykluczyć, że postura oskarżonego nie odpowiada posturze tego z napastników, który zaszedł go od tyłu i obezwładnił. J. K. miał jednak pewne spostrzeżenia w tym zakresie oparte nie tyle na dostrzeżeniu tego z napastników, co wynikające ze sposobu obezwładnienia. Użycie cieczy w atomizerze miało poprzedzać skoczenie na niego od tyłu. Na tej podstawie wyrobił sobie pogląd odnośnie postury tego z napastników. Miał nie być to ciężki mężczyzna, a tym samym być innej postury, niż on sam. Widząc oskarżonego, wprawdzie po latach, stwierdził, że tamten z napastników był drobniejszy i na pewno nie miał takiej postury, jak A. M. (2) (k. 254v). Natomiast w bezpośrednim kontakcie z K. T. (1), który wraz z D. A. był oskarżonym w jego sprawie, z tymże o inne przestępstwo mające być z tymże oskarżonym popełnione, stąd obecnym był na sali rozpraw w trakcie przesłuchania J. K., stwierdził, że mógłby być to właśnie on (k. 281). Brak natomiast danych pozwalających stwierdzić, iż od chwili zdarzenia oskarżony przybrał istotnie na masie. Przecież już w owym czasie miał ćwiczyć się w sportach walki, o czym komunikowały przesłuchane osoby mające wtedy z nim styczność. Dodać jeszcze trzeba, iż przeprowadzonego przez Sąd Okręgowy z urzędu dowodu z kolejnej analizy kryminalistycznej danych telekomunikacyjnych zalegającej w aktach sprawy D. A., a sporządzonej już 16 czerwca 2015 r. i z niewiadomych względów także nie dołączonej do akt niniejszej sprawy przez prokuratora, w zasadzie nie wynikało nic ponad to, co zawierało opracowanie wykorzystane przez Sąd Rejonowy. Ujęte były w niej jedynie szczegółowsze dane bilingowe dot. numerów (...) i (...). Z nich też wynikało jednak nie tylko to, że posiadacz telefonu (...) aż dziewięciokrotnie kontaktował się z numerem (...) w dniu 11 czerwca 2015 r. poczynając od godz. 0:00, a kończąc o godz. 5:01, ale również to, że o godz. 0:39 posiadacz telefonu (...) wysłał SMS-a na numer (...), a ten próbował się z nim połączyć o godz. 0:40. Zresztą z opinii (...) wynika, że owa wiadomość SMS mogła zostać wykasowaną (k. 140 akt SO Gliwice IV K 258/15), a posiadacz numeru (...) o godz. 8:07 zapytał posiadacza telefonu (...) w wiadomości SMS "Ile spałes i czy w ogóle spałeś", a potem o godz. 9:29 i 9:32 wysłał mu kolejne dwie wiadomości z numerami telefonów, próbując się także do niego dodzwonić o godz. 16:59 i w dniu 12 czerwca 2015 r. o godz. 8:54. Nic w sprawie nie wskazuje jednak, iż drugi z napastników miałby się zorientować, że D. A. utracił podczas przedmiotowego zajścia telefon, jak też, że posiadacz telefonu (...) po 5:38 w dniu 11 czerwca 2015 r. przynajmniej do 12 czerwca 2015 r. i godz. 8:54 miał kontakt z D. A.. Wiadomo natomiast, że w chwili zatrzymania w dniu 12 czerwca 2015 r. o godz. 17:00 D. A. znajdował się w mieszkaniu, w którym zabezpieczono m.in. telefon z kartą SIM i przypisanym do niej numerem telefonu (...). Nikt jednak z obecnych w tym lokum (D. A., D. C.) do tego aparatu się nie przyznał. Wedle informacji pozyskanych pozaprocesowo przez Policję miał to zaś być numer telefonu, z którego korzystał w owym czasie K. T. (2) (k. 403 akt SO Gliwice IV K 258/15). Nie mniej na związki posiadacza numeru (...) z przedmiotowym rozbojem nie wskazywały dane zapisane w pamięci urządzenia odczytane przez opiniujące Laboratorium (...). Odnośnie tego numeru nie zostały też zabezpieczone dane telekomunikacyjne u źródła, czyli u właściwego operatora telekomunikacyjnego. Zauważyć jeszcze trzeba, iż tak akta sprawy D. A., jak i akta niniejszej sprawy, nie zawierają żadnych bilingów, choćby w formie elektronicznej. Jest tylko ślad ich przekazania przez (...) (k. 70). Również nie ma tych bilingów w aktach podręcznych prokuratora, o czym zaświadczało oświadczenie prokuratora z rozprawy apelacyjnej. Uwzględniając okres retencji tych danych wynikający z prawa telekomunikacyjnego trzeba było zatem stwierdzić, iż informacje źródłowe w tym zakresie zostały bezpowrotnie utracone.

Zdaniem Sądu Okręgowego, również różnego rodzaju ślady kryminalistyczne zabezpieczone, czy to na miejscu zdarzenia, czy też w odnalezionym skradzionym pojeździe, bądź też garażu, w którym zostało to auto ujawnione w dniu 12 czerwca 2015 r., nie byłyby przydatnymi w procesie dowodzenia przeciwko oskarżonemu. Wręcz ślady zapachowe zostały już zużyte podczas opiniowania w sprawie D. A., wówczas materiału porównawczego od oskarżonego nie było. Wykorzystane tampony ze słoików przekazane zostały do utylizacji (k. 98). Nie było z czym porównywać mikrowłókien zabezpieczonych z oparcia fotela kierowcy skradzionego auta, jak też śladów do badań fizykochemicznych w postaci fragmentu powłoki farby z miejsca zdarzenia oraz fragmentu resztek tynku ujawnionych w odnalezionym przedmiotowym V. (...). Ślady daktyloskopijne nie nadawały się do identyfikacji. Ludzkie DNA bądź pozwoliło na powiązanie ze zdarzeniem D. A., bądź też nie nadawały się do identyfikacji, względnie ujawnione zostało na takim z zabezpieczonych przedmiotów, iż nie sposób byłoby ze względu na zlokalizowanie tego śladu łączyć oskarżonego z udziałem w przedmiotowym zdarzeniu. Takim śladem było ludzkie DNA wyodrębnione z substancji koloru szaro-brunatnej ujawnionej na baterii telefonu, który utracił na miejscu zdarzenia D. A.. Nie pochodziło ono jednak od tego mężczyzny, nawet jeśli miał być użytkownikiem telefonu. Nawet zaś gdyby okazało się ono pochodzić od oskarżonego, w sytuacji gdy obaj mężczyźni mieli się znać, okoliczność ta na pewno nie dowodziłaby, że oskarżony był na miejscu przedmiotowego zdarzenia, względnie miał z nim jakikolwiek związek.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gliwicach

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych w sekcji 3.1. w wypadku wyroku uniewinniającego dopiero gdy zachodzą podstawy do skazania, orzeczenie sądu odwoławczego może być kasatoryjne (art. 454 § 1 kpk). Tymczasem Sąd Okręgowy nie znalazł ku temu podstaw.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 280 § 1 kk polegającego na tym, że w dniu 11 czerwca 2015 r. w G. działając wspólnie i w porozumieniu z D. A., używając przemocy w postaci kopania, odpychania nogami oraz opryskiwania nieznaną atomizowaną cieczą J. K., zabrał w celu przywłaszczenia należący do pokrzywdzonego samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...) o wartości 20.000 złotych

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, iż brak jest dowodów pewnie wskazujących na to, iż to oskarżony był osobą współdziałającą z D. A. w dokonaniu rozboju na osobie J. K. w dniu 11 czerwca 2015 r. w G. przy ul. (...), konkretnie tą, która opryskała pokrzywdzonego nieznaną atomizowaną cieczą i w ten sposób umożliwiła zabór przedmiotowego pojazdu, któremu przeciwstawiał się okradany próbujący powstrzymywać siedzącego za kierownicą D. A. przed odjazdem tym autem z miejsca zdarzenia. Jednocześnie brak podstaw do przyjęcia, iż w popełnienie tego przestępstwa był zaangażowany ktokolwiek jeszcze i tą osobą miałby być właśnie oskarżony. Nawet jeśli wersja prezentowana przez oskarżenie uchodziła za prawdopodobną i można byłoby bronić tezy, iż owo prawdopodobieństwo jest spore, zasada in dubio pro reo nakazywała rozstrzygnąć rysujące się na tym tle nie dające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, a więc w taki sposób, który nie pozwalał łączyć jego bytności w okolicy krytycznego czasu w zasięgu stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej w G. przy ul. (...), a więc niewykluczone, że w pewnej odległości od miejsca przedmiotowego rozboju (wedle danych z (...) może nawet rzędu ok. 2 km) z czynem popełnionym na szkodę J. K..

5.1.2.

Przedmiot utrzymania w mocy

na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciążyć Skarbu Państwa

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk w sprawach z oskarżenia publicznego w razie uniewinnienia oskarżonego koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zgodnie z art. 636 § 1 kpk w sprawach z oskarżenia publicznego w razie nieuwzględnienia apelacji wniesionej wyłącznie przez oskarżyciela publicznego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

1.PODPIS

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny asesor Prokuratury Rejonowej G. w G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, a w konsekwencji obciążenie kosztami procesu Skarbu Państwa

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana