Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. XII K 91/16

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Domańska

Protokolant:Beata Wachowicz, Agata Cios, Renata Niewiadomska

przy udziale Prokurator Anny Karlińskiej

po rozpoznaniu w dniach: 8 i 16 listopada, 5, 8, 14, 16, 21, 23 i 27 grudnia 2016 roku, 3, 12 i 19 stycznia, 9 lutego, 1 i 7 marca 2017

sprawy:

S. S. (1), urodzonego dnia (...) w U. (Rosja), syna S. i L. z d.W.

oskarżonego o to, że:

w okresie od początku 2012 roku do dnia 15 października 2014 roku w W., K., P., S. brał udział w działalności wywiadu wojskowego (...) skierowanej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej w ten sposób, że odbywał spotkania operacyjne z ustalonymi oficerami (...) i po uprzednim przeszkoleniu wywiadowczym podjął się realizacji zadań postawionych mu przez oficerów (...) polegających na:

1. uzyskaniu dostępu i skopiowaniu niejawnego raportu NIK pt. „Zawieranie umów gazowych oraz realizacja inwestycji – Terminal (...) w Ś.”,

2. uzyskaniu informacji o postępie prac i terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś.,

3. uzyskaniu wstępu na obrady Nadzwyczajnej Komisji Sejmowej do Spraw Energetyki i Surowców Energetycznych dla pozyskania od osób tam obecnych informacji nieoficjalnych i wyprzedzających oficjalne publikacje,

4. działań propagandowych polegających na doprowadzeniu do publikacji w mediach artykułów zgodnych z oficjalną polityką Federacji (...), a deprecjonujących działania strony polskiej w obszarze energetyki

i w celu realizacji tych zadań wykorzystywał zatrudnienie w Kancelariach Radców Prawnych, pracę nad doktoratem dotyczącym prawa energetycznego, przynależność Kancelarii Radców Prawnych do Izby Gospodarczej Gazownictwa, uczestnictwo w konferencjach i szkoleniach branżowych w dziedzinie energetyki i prowadził aktywne działania wywiadowcze w tym obszarze, przez co uzyskiwał informacje i naprowadzenia osobowe, w tym

⚫: w zakresie uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK oraz uzyskania informacji nieoficjalnych z Nadzwyczajnej Komisji do Spraw Energetyki i Surowców Energetycznych pozyskał dwa źródła osobowe, które wykorzystywał do działań aktywnych w zamian za obietnice udzielenia korzyści materialnych
⚫: przekazał oficerowi (...) charakterystykę osobowego źródła informacji wykorzystywanego jednocześnie do działań aktywnych
⚫: w celu uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK znajdującego się w Departamencie Ropy i Gazu Ministerstwa Gospodarki, ubiegał się o staż w tym Departamencie pod pretekstem pisania pracy doktorskiej i zataił, że jest obywatelem Federacji (...), by doprowadzić do przyjęcia go na staż
⚫: dla uzyskania informacji o terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś. wykorzystywał jako źródła informacji osoby związane bezpośrednio z podmiotami realizującymi to zadanie inwestycyjne, konspirując rzeczywiste powody swojego zainteresowania
⚫: dokonał rozpoznania środków masowego przekazu w Polsce – dziennikarzy i ekspertów z branży energetycznej i sporządził opracowanie zawierające ich charakterystyki pod kątem ich podatności na wpływy rosyjskie i możliwości wykorzystania w opartej na założeniach rosyjskich kampanii informacyjnej dot. energetyki, a następnie podjął działania dotyczące promowania rosyjskiego punktu widzenia w sektorze energetyki oferując odpłatność za takie publikacje
⚫: zainspirował napisanie prorosyjskiego i antypolskiego artykułu „(...)” oraz jego publikację w opiniotwórczych mediach branżowych

tj. o czyn z art. 130 § 1 kk

orzeka:

I w ramach opisu czynu zarzucanego S. S. (1) uznaje go za winnego tego, że w okresie od początku 2012 roku do dnia 15 października 2014 roku w W., K., P., S. brał udział w działalności obcego wywiadu – wywiadu wojskowego Federacji (...) (...), skierowanej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że odbywał spotkania operacyjne z ustalonymi oficerami (...) i po uprzednim przeszkoleniu wywiadowczym podjął się realizacji zadań postawionych mu przez oficerów (...) polegających na:

1. uzyskaniu dostępu i skopiowaniu niejawnego raportu NIK pt. „Zawieranie umów gazowych oraz realizacja inwestycji – Terminal (...) w Ś.”,

2. uzyskaniu informacji o postępie prac i terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś.,

3. uzyskaniu wstępu na obrady Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych Sejmu VII Kadencji, dla pozyskania od osób tam obecnych informacji nieoficjalnych i wyprzedzających oficjalne publikacje,

i w celu realizacji tych zadań wykorzystywał zatrudnienie w kancelariach radców prawnych, pracę nad doktoratem na temat „ Uwarunkowania legislacyjne rynku gazu w Federacji (...) i Rzeczpospolitej Polskiej”, przynależność Kancelarii Radców Prawnych S. & M. do Izby Gospodarczej Gazownictwa, uczestnictwo w konferencjach i szkoleniach branżowych w dziedzinie energetyki i prowadził aktywne działania wywiadowcze w tym obszarze, przez co uzyskiwał informacje i naprowadzenie osobowe, w tym:

⚫: w zakresie uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK oraz uzyskania informacji nieoficjalnych z Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych Sejmu VII Kadencji pozyskał dwa źródła osobowe, które wykorzystywał do działań aktywnych w zamian za obietnice udzielenia korzyści materialnych,
⚫: przekazał oficerowi (...) charakterystykę osobowego źródła informacji wykorzystywanego jednocześnie do działań aktywnych,
⚫: w celu uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK znajdującego się w Departamencie Ropy i Gazu Ministerstwa Gospodarki, ubiegał się o staż w tym Departamencie pod pretekstem pisania pracy doktorskiej i zataił, że jest obywatelem Federacji (...), by doprowadzić do przyjęcia go na staż,
⚫: w celu uzyskania informacji o terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś. wykorzystywał jako źródła informacji osoby związane bezpośrednio z podmiotami realizującymi to zadanie inwestycyjne, konspirując rzeczywiste powody swojego zainteresowania,
⚫: dokonał rozpoznania środków masowego przekazu w Polsce – dziennikarzy i ekspertów m.in. z branży energetycznej i sporządził opracowanie zawierające ich charakterystyki, pod kątem ich podatności na wpływy rosyjskie i możliwości wykorzystania w opartej na założeniach rosyjskich kampanii informacyjnej dot. energetyki, a następnie podjął działania dotyczące promowania rosyjskiego punktu widzenia w sektorze energetyki oferując odpłatność za takie publikacje,
⚫: zainspirował napisanie oraz publikację krytykującego polską politykę energetyczną i zagraniczną artykułu pt. „(...)”,

tj. za winnego popełnienia czynu wyczerpującego ustawowe znamiona art. 130 § 1 kk i za ten czyn go skazuje i na podstawie art. 130 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie I kary pozbawienia wolności zalicza S. S. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 15 października 2014 roku do dnia 20 marca 2017 roku;

III na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) poz.2 Drz.(...);

IV na podstawie art.627 kpk zasądza od S. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu, w tym kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty .

Sygn. akt XIIK 91/16

UZASADNIENIE

(jawne)

S. S. (1) urodził się (...) w miejscowości U., w ZSRR (obecnie Federacja Rosyjska), mając kilka lat przyjechał z rodzicami do Polski, w Polsce uczył się w szkole podstawowej, gimnazjum, liceum, w dniu 15 lipca 2011 roku skończył studia na Wydziale Prawa i Administracji (...). W dniu 21 grudnia 2012 roku S. S. (1) złożył wniosek o nadanie mu obywatelstwa polskiego, postanowieniem Prezydenta RP z dnia 9 września 2013 roku zostało mu przyznane obywatelstwo polskie.

W dniu 4 lipca 2008 roku oskarżony napisał maila do partii (...), podając na swój numer legitymacji partyjnej. W mailu oskarżony opisał siebie, jako studenta od kilku lat mieszkającego w Polsce, który wyjaśnia polskim kolegom, jakimi i dlaczego akurat takimi motywami politycznymi i geopolitycznymi kieruje się Rosja i często wchodzi z nimi w polemikę, „reprezentując rosyjski punkt widzenia, ale niestety na tym jego ( moja) działalność się kończy. Chciałby ( m) zrobić coś więcej dla (...)” i zadaje pytanie czy może w jakikolwiek sposób wesprzeć Jedną Rosję.

W okresie od 1 września 2010 roku do 31 lipca 2011 roku oskarżony był zatrudniony w Kancelarii (...) sp.k. z siedzibą w P. (później (...) Kancelaria (...) sp.k.) na umowę zlecenia, a od 1 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy o pracę, początkowo na okres próbny, następnie na czas określony do 30 czerwca 2013 roku – rozwiązana przez oskarżonego z dniem 5 stycznia 2013 roku. W ramach umów zlecenia i o pracę oskarżony wykonywał czynności pomocnicze związane z obsługą prawną inwestycji prowadzonej przez Urząd (...) w Ś. „Budowa falochronu osłonowego dla portu zewnętrznego w Ś.” – będącej częścią składową inwestycji Terminal (...) w Ś.. Ze względu na to, że umowa kancelarii (...) z Urzędem (...) nakładała na kancelarię obowiązek stałej obecności prawnika w siedzibie urzędu w S., a codzienne dojazdy były uciążliwe, wspólnicy kancelarii postanowili zatrudnić stałego pracownika, którym był oskarżony. Do obowiązków oskarżonego należała archiwizacja dokumentów pozyskiwanych w trakcie inwestycji, kontakt z Urzędem (...), bierny udział w radach budowy, spotkaniach na budowie i w Urzędzie (...), bardzo rzadko zadanie oskarżonego polegało na sporządzaniu projektów pism i opinii, bo nie posiadał kompetencji do prowadzenia merytorycznie tak poważnego kontraktu. Oskarżony świadczył pracę na rzecz kancelarii w wynajętym pomieszczeniu w budynku Urzędu (...) w S., w którym przebywał sam, a merytoryczna obsługa prawna projektu budowy falochronu odbywała się z P.. Biuro było wyposażone m.in. w telefon stacjonarny. Poza zadaniami wynikającymi z umowy z Urzędem (...) oskarżony nie uczestniczył w innych projektach w kancelarii. W trakcie tej inwestycji oskarżony uczestniczył biernie m.in. w spotkaniach koordynujących prace na wspólnym placu budowy części morskiej i lądowej inwestycji, na 2 spotkaniach w 2012 -2013 roku obecna była J. Z. – jego dawna znajoma z klubu jeździeckiego, zatrudniona wówczas w spółce (...), z którą oskarżony nie utrzymywał przez wiele lat kontaktów towarzyskich.

Podczas studiów i pracy w Kancelarii (...) sp.k., oskarżony S. S. (1) wysyłał listy motywacyjne do rosyjskich podmiotów gospodarczych i państwowych, wyrażając chęć podjęcia stażu lub praktyk u ich adresatów. Z datą 15 kwietnia 2010 roku oskarżony skierował maila do K. L. z (...) Polska (jej właścicielem jest Związek (...)), w którym wskazywał na swe pochodzenie i informując, że jest Rosjaninem, a „korzenie jego świadomego życia znajdują się w D.” prosił o uzyskanie zgody na odbycie praktyk oraz wyrażał nadzieję na to, że jego praktyka zawodowa rozpocznie się w (...). Podobnej treści maila, datowanego na 23 kwietnia 2010 roku oskarżony wysłał do Prezesa Łukoil Polska. W dniu 13 lipca 2010 roku oskarżony zwrócił się do Stałego Przedstawicielstwa Federacji (...) przy Biurze Narodów Zjednoczonych w G., z zapytaniem o możliwość odbycia praktyk/stażu w Sekretariacie Stałego Przedstawicielstwa Federacji (...) przy Wydziale (...) i innych organizacji międzynarodowych w G., wskazując w liście motywacyjnym m.in. na znajomość specyfiki polskiej i rosyjskiej gospodarki i polityki, sytuacji geopolitycznej UE. Z takim samym zapytaniem o możliwość odbycia stażu oskarżony zwrócił się 13 lipca 2010 roku się do rosyjskiej Organizacji (...) o Bezpieczeństwie Zbiorowym oraz do Stałego Przedstawicielstwa Rosji przy (...). W dniu 28 czerwca 2011 roku oskarżony skierował maila do spółki (...), w dniu 5 lipca 2011 roku do (...) (datowany na 30 czerwca 2011 roku) i do R. oraz w dniu 19 lipca 2011 roku do (...) (...), w których wskazywał na swoje rosyjskie pochodzenie, zatrudnienie – codzienna praca przy projekcie budowy terminalu (...) w Ś., prosząc o zapewnienie mu możliwości odbycia praktyk. W mailach oskarżony wskazywał na to, że posiada wiedzę na temat polskiego i europejskiego rynku energetycznego, wyrażał także radość z sukcesu firm rosyjskich. Spółki (...) to rosyjskie przedsiębiorstwa państwowe prowadzące działalność energetyczną, R. to rosyjski państwowy koncern petrochemiczny, (...) i (...) (...) to państwowe przedsiębiorstwa rosyjskie działające w branży gazowej.

W okresie 2011-2012 oskarżony uczęszczał na dwusemestralne studia podyplomowe w zakresie (...) inwestycji celu publicznego oraz procedury (...) i Banku (...)”.

S. S. (1) rozpoczął w styczniu 2012 roku aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w S., nie zaliczył I roku aplikacji, w 2013 oraz 2014 roku korzystał z urlopu dziekańskiego.

W dniu 31 grudnia 2012 roku zawarta została umowa o świadczenie usług prawnych między Kancelarią Radców Prawnych S. & M. a (...) s.c. L. S., S. S. (4) o świadczenie od dnia 15 stycznia 2013 roku usług prawnych – doradztwa prawnego przez S. S. (1). W dniu 21 kwietnia 2014 roku umowa została wypowiedziana przez (...) s.c. z dniem 30 kwietnia 2014 roku, w dniu 2 maja 2014 roku umowę o świadczenie usług prawnych podpisał z Kancelarią Radców Prawnych S. & M. jako zleceniobiorca oskarżony - w imieniu (...) S. S. (1) (podmiot założony w dniu 17 kwietnia 2014 roku). W dniu 15 października 2014 roku umowa z dnia 2 maja 2014 roku została rozwiązana przez Kancelarią Radców Prawnych S. & M. z powodu utraty zaufania. W ramach umów o świadczenie usług prawnych S. S. (1) miał świadczyć usługi prawne bezpośrednio na rzecz Kancelarii, ponad 95% aktywności zawodowej S. S. (1) w Kancelarii Radców Prawnych S. & M. związane było z klientami infrastrukturalnymi, stosującymi w swej praktyce procedury zamówień publicznych - w praktyce była to spółka (...) S.A.. Klientami Kancelarii, dla których pracował oskarżony od początku współpracy z nią do 15 października 2014 roku byli: (...) sp. z o.o. – sprawa z zakresu prawa pracy, (...) Sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) (K.), (...) SA, (...) Sp. z o.o. – sprawy z zakresu zamówień publicznych, (...) Sp. z o.o. – prace nad umową o współpracy, K. sc – sprawa z zakresu windykacji roszczeń, (...) – kompleksowa obsługa oraz osoba fizyczna – sprawa budowlano-środowiskową.

W dniu 10 września 2013 roku S. S. (1) złożył podanie o przyjęcie go na studia doktoranckie na Wydziale Prawa i Administracji (...). Do podania dołączył CV w którym m.in. wskazał miejsce urodzenia – U., Rosja, obywatelstwo – rosyjskie, odnośnie doświadczenia zawodowego: w ramach współpracy z pismem (...) tłumaczenie tekstów z j.rosyjskiego, informacja o współpracy z (...)sjerwis” Serwis (...) w Rosji, udział w Forum UE-Rosja. W podaniu o przyjęcia na studia doktoranckie oraz w opisie zainteresowań naukowo-badawczych oskarżony wskazał na chęć realizacji badań w zakresie prawa energetycznego, różnic w prawie energetycznym Polski i Rosji. S. S. (1) wskazał na tym etapie swych starań o przyjęcie na studia doktoranckie temat pracy doktorskiej „Prawo energetyczne Federacji (...) i Rzeczpospolitej Polskiej – kierunki rozwoju” oraz zagadnienia pracy w postaci: ogólna charakterystyka systemu prawnego w Rosji i w Polsce, prawo energetyczne w Polsce i Rosji, pozycja konsumentów energii w Rosji i w Polsce w myśl obowiązujących przepisów prawa, karta energetyczna jako platforma legislacyjna we współpracy energetycznej między Rosją a Unią Europejską oraz rozwiązywanie sporów. Decyzją Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej ds. rekrutacji na studia doktoranckie (...) z dnia 21 października 2013 roku S. S. (1) został przyjęty na Niestacjonarne Studia (...) na Wydziale Prawa i Administracji (...) na okres od 1 października 2013 roku do 30 września 2017 roku. W roku akademickim 2013/2014 S. S. (1) rozpoczął studia doktoranckie, jego opiekunem naukowym został prof.dr hab. J. J., tematem pracy doktorskiej były „Uwarunkowania legislacyjne rynku gazu w Federacji (...) i Rzeczpospolitej Polskiej, Analiza porównawcza”.

W okresie od początku 2012 roku oskarżony S. S. (1) brał udział w działalności wywiadu wojskowego Federacji (...) (...), skierowanej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że odbywał spotkania operacyjne z ustalonymi oficerami (...) i po uprzednim przeszkoleniu wywiadowczym podjął się realizacji zadań postawionych mu przez oficerów (...) polegających na uzyskaniu dostępu i skopiowaniu niejawnego raportu NIK pt. „Zawieranie umów gazowych oraz realizacja inwestycji – Terminal (...) w Ś.”, uzyskaniu informacji o postępie prac i terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś., uzyskaniu wstępu na obrady Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych Sejmu VII Kadencji, dla pozyskania od osób tam obecnych informacji nieoficjalnych i wyprzedzających oficjalne publikacje oraz działaniach propagandowych polegających na doprowadzeniu do publikacji w mediach artykułów zgodnych z oficjalną polityką Federacji (...), a deprecjonujących działania strony polskiej w obszarze energetyki.

Uzasadnienie niejawne - część 1 (strona 1-19)

Najwyższa Izba Kontroli na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli przeprowadziła w 2012 roku w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwie Skarbu Państwa, (...) SA, (...) SA oraz u (...) SA, kontrolę działań dotyczących zawierania umów gazowych i realizacji inwestycji — terminal (...) w Ś. w latach 2006-2011. W szczególności w zakresie zawierania umów gazowych, kontrolą objęte były: umowa pomiędzy (...) a (...) z 2006 roku, aneks nr (...) do kontraktu nr (...) z dnia 25 września 1996 r. (tzw. kontraktu jamalskiego) z 2006 roku (między (...) i (...) (...)), kontrakt na letnie dostawy gazu pomiędzy (...) a (...) (...) z maja 2009 roku, aneks nr (...) do kontraktu jamalskiego i wraz z nim Porozumienie o wejściu w życie i zaprzestaniu obowiązywania Aneksu nr (...) do Kontraktu nr (...) z dnia 29 października 2010 roku (między (...) i (...) (...)), aneks nr (...) do kontraktu jamalskiego z 2011 roku (między (...) i (...) (...)). W związku z ustaleniami przedstawionymi w protokole kontroli, została sporządzona niejawna Informacja o wynikach kontroli pn. „Zawieranie umów gazowych oraz realizacja inwestycji Terminal (...) w Ś.” ( w dalszej części: raport NIK), która została przesłana w dniu 21 czerwca 2013 roku po jednym egzemplarzu do 14 odbiorców: Prezydenta RP, Marszałków Sejmu i Senatu, Prezesa i Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Rzecznika Praw Obywatelskich, Ministrów Gospodarki i Skarbu Państwa, Sejmowych Komisji: Gospodarki, ds.Kontroli Państwowej, Skarbu Państwa, Senackiej Komisji Gospodarki Narodowej, Szefa (...) oraz Szefa CBA. W sumie zostało sporządzonych 18 egzemplarzy raportu – dodatkowy dla Ministerstwa Gospodarki zgodnie z procedurą w toku kontroli, jeden dla NIK oraz po jednym dla ABW i Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach, w związku z ich wystąpieniami w tym zakresie. Upublicznione poprzez umieszczenie na stronie internetowej NIK zostały jedynie wystąpienia pokontrolne skierowane do kontrolowanych podmiotów, raport nie jest jawny, był przekazywany za pośrednictwem kancelarii tajnej.

Uzasadnienie niejawne – część 2 (strona 20-24)

Oskarżony sporządził i przekazał oficerowi (...) charakterystykę osobowego źródła informacji wykorzystywanego jednocześnie do działań aktywnych – S. A.. A. pomagał oskarżonemu – nie znając rzeczywistego celu tych działań – w uzyskaniu dostępu do raportu NIK, wykorzystując w tym celu swoje znajomości w (...) ((...)), w tym z posłami na Sejm oraz ich współpracownikami. Sporządzenie takiej charakterystyki miało z jednej strony umożliwić oficerowi obcego wywiadu weryfikację informacji uzyskiwanych od oskarżonego, co do rzeczywiście podejmowanej przez niego aktywności, z drugiej zaś, z uwagi na zawarte w niej informacje pozwalał na ewentualne opracowanie przyszłej strategii wykorzystania A.. W charakterystyce S. A., rozpoczynającej się od przedstawienia jego ojca, jako osoby działającej na pograniczu prawa, podejrzewanej (bez wskazania, przez kogo) o handel narkotykami i sutenerstwo, oskarżony opisał także polityczną aktywność S. A. oraz powiązania ze stowarzyszeniem (...) i (...).

Oskarżony realizując nałożone na niego przez oficera (...) zadania, dokonał rozpoznania środków masowego przekazu w Polsce – dziennikarzy i ekspertów z branży energetycznej i sporządził opracowanie zawierające ich charakterystyki, pod kątem ich podatności na wpływy rosyjskie i możliwości wykorzystania w opartej na założeniach rosyjskich kampanii informacyjnej dot. energetyki, a następnie podjął działania dotyczące promowania rosyjskiego punktu widzenia w sektorze energetyki oferując odpłatność za takie publikacje. W dokumencie „Środki masowego przekazu w Polsce”, rozpoczynającym się od zdania „Dla przygotowania stosownej kampanii informacyjnej, która mogłaby realizować założenia postawione przez stronę rosyjską wymaga działań długofalowych i dwuwektorowych” oskarżony wskazując cele, które powinny być realizowane i konkretne osoby, które w związku z tym opisuje, użył m.in. sformułowań: „kierowanie komunikatów reprezentujących stanowisko strony rosyjskiej w kwestii energetycznej”, „jest dużo do zrobienia w sferze reprezentowania rosyjskiego punktu widzenia w stosunku do polskiej polityki energetycznej”, „istotnym będzie, kto oficjalnie będzie reprezentował rosyjski punkt widzenia o rynku energetycznym”, „przedstawione zostały możliwości wpływu lub ewentualnie przeprowadzenia rozmów w zakresie przedstawienia odpowiedniego stanowiska strony rosyjskiej”, „możliwe będzie wyjście na osoby odpowiadające za informacje gospodarcze w (...)”, „”możliwe będzie wyjście na stosowne osoby (…) na osoby odpowiedzialne”, „dziennik miałby być wykorzystywany, jako platforma do reprezentowania rosyjskiego stanowiska w kwestii energetyki”. Większość opisanych w dokumencie osób to osoby, które oskarżony znał incydentalnie z racji udziału w wieloosobowych konferencjach czy szkoleniach i nawiązanej w związku z tym znajomości lub jak w przypadku K. M., znajomość oparta była na relacjach z czasów szkolnych – M. jest ojcem licealnego kolegi oskarżanego, ale nie utrzymują ze sobą kontaktów. W innym tekście „(...)” oskarżony opisał dziennik (...) i G. H., wskazując, że jest on skłonny sprzedać swoje aktywa jeśli zostanie mu złożona konkretna oferta kupienia udziałów w P. oraz (...) i jego wydawcę (...) SA, podsumowując swą charakterystykę oceną, że obie te gazety w związku ze słabą kondycja finansową są zmuszone do pisania artykułów na zlecenie rządu i firm państwowych, w zamian za zlecanie reklam.

Uzasadnienie niejawne - część 3 (25)

W dniu 23 września 2014 roku S. S. (1) w związku ze staraniami o przyjęcie na staż do Departamentu Ropy i Gazu Ministerstwa Gospodarki złożył do dyrektora departamentu list motywacyjny oraz CV. Do aplikacji oskarżony dołączył CV, z takim samym zdjęciem jak CV składane w związku ze studiami doktoranckimi, w większości o takiej samej treści, z takim samym błędem literowym odnośnie nazwy konferencji „G. S.-Rynek gazowy (...) ”. CV złożone do Ministerstwa Gospodarki w odróżnieniu od wcześniejszych CV nie zawiera następujących informacji: miejsce urodzenia U., Rosja, obywatelstwo rosyjskie, praca w kancelariach prawniczych, zostało także zmienione w zakresie informacji o doradztwie w organizacji konferencji: zamiast (...) – E., w ramach współpracy z pismem (...) wykasowane zostało tłumaczenie tekstów z j.rosyjskiego, wykasowana została informacja o współpracy z (...)sjerwis” Serwis (...) w Rosji oraz udział w Forum UE-Rosja. W CV skierowanym do Ministerstwa Gospodarki zawarta jest informacja w ostatnim akapicie „paszport zagraniczny- tak” co miało znaczenie przy wskazaniu w poprzednim CV obywatelstwa rosyjskiego, ale traciło rację bytu przy nowym CV bez tego zapisu (k.366-370). Celem odbycia stażu w Ministerstwie Gospodarki w Departamencie Ropy i Gazu było uzyskanie dostępu do dokumentów związanych z nadzorowanymi i prowadzonymi w departamencie pracami.

Uzasadnienie niejawne - część 4 (26-30)

Kancelaria Radców Prawnych S. & M. od 17 lipca 2013 roku była członkiem Izby Gospodarczej Gazownictwa ( (...)), tj. instytucji zrzeszającej podmioty prawne specjalizujące się w zagadnieniach gazownictwa. Do wstąpienia do (...) namawiał R. M. A. P. (1) Instytutu Studiów (...), który sporadycznie współpracował z Kancelarią (...), w sytuacjach gdy Kancelaria potrzebowała ekspertów w branży energetycznej. R. M. pozytywnie podszedł do tej możliwości, dostrzegając w niej okazję do pozyskania dostępu do informacji na temat tego, co się dzieje w branży gazowniczej. Aplikując do (...) Radców Prawnych S.&M. wskazała, że zajmuje się branżą gazownictwa. Po mającym miejsce w dniach 23-25 kwietnia 2014 roku IV Kongresie (...), zorganizowanym pod patronatem (...) kancelaria (...), jako członek Izby Gospodarczej Gazownictwa ( (...)) zaproponowała Izbie organizację w III kwartale 2014 roku konferencji poświęconej tematyce „gazowej” z udziałem ekspertów z zakresu energetyki z Białorusi, Ukrainy, Rosji i Polski, pod patronatem (...). W dniu 29 kwietnia 2014 roku odbyło się spotkanie Dyrektora (...) A. S. (1) oraz prezesa (...) M. D. (1) z inicjatywy i z udziałem R. M., E. W. oraz oskarżonego, podczas którego uznano, że w aspekcie wydarzeń na wschodzie Europy – Ukrainie, konferencja jest przedwczesna i niemożliwa do zorganizowania w 2014 roku, nie była także przewidziana na 2015 roku i nie podjęto w związku z nią żadnych prac organizacyjnych.

Na początku 2014 roku oskarżony został przedstawiony przez W. K., G. K. i P. G. – prowadzącym działalność doradczą w zakresie obsługi przedsiębiorców, jako spółka (...). Oskarżony wiedział od W. K., że P. G. – adwokat, zapewniał obsługę prawną Zarządowi (...) SA. Oskarżony został zaprezentowany G. i K., jako osoba dobrze znająca rynek rosyjski, która rozwija (...) Izbę Gospodarczą oraz dość skutecznie wprowadza polskie firmy na rynek państw (...), co w rzeczywistości nie miało miejsca. W rozmowie z G. i K. oskarżony wskazywał na znajomość rynku budowlanego – projektów i realizacji inwestycji budowlanych. W związku z tym G. K. i P. G. zorganizowali 3-5 spotkań oskarżonego w celu nawiązania współpracy z przedsiębiorcą budowlanym (...) z firmy (...), w spotkaniach uczestniczyli także W. K. i A. M., jako partnerzy biznesowi, ale nie reprezentowali żadnego określonego podmiotu. W związku z planami współpracy została podpisana ze S. S. (1) umowa podwykonawstwa, a następnie przystąpiono do tworzenia folderu informacyjnego. Osobą odpowiedzialną za współpracę z partnerami rosyjskimi miał być S. S. (1), poprzez swą działalność, tj. (...). Jednym z elementów promocji planowanej działalności miał być folder przygotowany dla ewentualnych kontrahentów, osobą odpowiedzialną za przygotowanie folderu był G. K.. Oskarżony najpóźniej w lipcu 2014 roku, dysponował konspektem tekstu tego folderu w wersji elektronicznej (w dniu 15 października 2014 roku w mieszkaniu S. S. (1) zabezpieczony został jego notebook oraz nośniki pamięci, na których znajdowało się szereg dokumentów - między innymi znajdował się tam dokument stanowiący tekst folderu grupy (...)). W tym konspekcie, jako przedstawicielstwo w Rosji i pozostałych krajach (...) została wskazana działalność gospodarcza oskarżonego, ale zamiast adresu w W. ul. (...) wskazany został nieistniejący adres ul.(...), natomiast dobrze został wskazany kod adresowy i numer telefonu. W dniu zatrzymania oskarżonego została do niego wysłana ostateczna wersja folderu dla klientów – w którym także jako adres oskarżonego wskazana została cyrylicą ulica (...). Oskarżony S. S. (1) wiedział od W. K., że będący adwokatem P. G. zapewniał obsługę prawną Zarządowi (...) SA i dlatego w dniu 11 sierpnia 2014 roku mailowo zwrócił się do niego o informację, czy jest mu znany termin zakończenia inwestycji gazoportu w Ś., wyjaśnił swe zainteresowanie tym, że reprezentuje jednego z podwykonawców generalnego wykonawcy. Gdy w tym samym dniu P. G. zapytał, o jakiego podwykonawcę chodzi, oskarżony nie podał nazwy firmy, tylko napisał że chodzi o dostawy elementów do sprzętu regazyfikacyjnego dla (...), więc istotne jest kiedy jest planowany odbiór techniczny i próby eksploatacyjne. W rzeczywistości nie było takiego klienta, a zainteresowanie oskarżonego wynikało z jego udziału w działalności (...) i aktualnego przedmiotu zainteresowań tego wywiadu. P. G. nie uzyskał interesujących oskarżonego informacji i w dniu 27 sierpnia 2014 roku oskarżony wysłał do G. K. sms-a z zapytaniem, czy ma on „zaprzyjaźniona firmę na terminalu w Ś., żeby się dowiedzieć kiedy planują go realnie oddać” – nie wspominając, że pytał już o termin oddania terminala P. G.. K. zwrócił się tej sprawie do G., który w dniu 3 września 2014 roku przekazał sms-em informację K., że formalnie termin oddania jest do końca roku, ale będzie przesunięty co najmniej do połowy 2015 roku, na co oskarżony odpisał pytaniem, czy „to jest oddanie do użytku z uwzględnieniem rozruchu technologicznego (6 miesięcy) czy oddanie bez rozruchu i do tego należy dodać okres 6 m.”. Tę wiadomość G. K. przesłał do P. G. z prośbą żeby osobiście udzielił odpowiedzi oskarżonemu, co jednak nie nastąpiło. Także pod koniec sierpnia 2014 roku oskarżony odnowił kontakt z J. Z. – zatrudnioną w spółce (...), która była koordynatorem prac związanych z inwestycją terminal (...), postrzegając w uzyskaniu kontaktu z osobami zatrudnionymi w Gaz (...) możliwości dokonania ustaleń dotyczących terminala, w szczególności rzeczywistego terminu oddania terminala do użytku. Oskarżony wskazywał Z. jako pretekst odnowienia z nią kontaktu – oboje przed ok.10 laty brali udział zawodach jeździeckich w różnych kategoriach wiekowych, spotkali się 2 razy na naradach związanych z budowa falochronu osłonowego, gdy oskarżony pracował w kancelarii (...) –potrzebę uzyskania informacji, nie precyzując jakich, w związku z pisaną przez siebie pracą doktorską. Z. nie podjęła żadnych działań w kierunku umożliwienia oskarżonemu nawiązania kontaktu z innymi osobami z Gaz (...), poinformowała go jedynie, że udostępnianiem informacji m.in. do prac naukowych zajmuje się inna komórka w Gaz S. i ustali namiary na nią – ale nic w tym kierunku nie uczyniła. Uzasadnienie niejawne - część 5 (31)

Oskarżony w czerwcu 2014 roku realizował kolejne zadanie otrzymane od oficera obcego wywiadu – (...), polegające na rozpoczęciu i prowadzeniu działań propagandowych polegających na doprowadzeniu do publikacji w mediach artykułów zgodnych z oficjalną polityką Federacji (...), a deprecjonujących działania strony polskiej w obszarze energetyki. W tym celu oskarżony wykorzystał kontakty z E. W., A. Ż., M. L. oraz M. D. (2). W przypadku M. D. (2) oskarżony zwrócił się do niego z prośbą o wskazanie spośród współpracowników (...) Centrum (...) ( (...)) eksperta specjalizującego się w tematyce wojny na Ukrainie i energetyki, pod pretekstem że ma znajomego dziennikarza, który pisze na ten temat i chciałby uzyskać komentarz w tych sprawach. W dniu 6 czerwca 2014 roku oskarżony zapytał M. D. (2) o planowane wystąpienia w mediach publicznych, w związku z zainteresowaniem w Rosji instytucjami, które mogą wspierać lub współpracować z rosyjskimi ekspertami. E. W., M. L. oraz A. Ż. oskarżony z kolei informował, że jest zainteresowany promocją jakiejś firmy w internecie i czy mogłyby mu w tym pomóc. W rzeczywistości oskarżony nie działał w interesie, czy na rzec żadnego znajomego dziennikarza ani firmy, którą chciał wypromować, natomiast w celu realizacji zadania od oficera (...), polegającego na ustaleniu możliwości dostępu do mediów internetowych związanego z publikacją konkretnych treści, kosztu takiej działalności oraz – po opublikowaniu – próbował ustalić ilość „wejść”, aby ocenić efektywność podjętych działań. M. L. – doradca ds. PR i marketingu, zatrudniona była do kwietnia 2014 roku wraz z oskarżonym w Kancelarii Radców Prawnych S. & M.. M. D. (2) był prezesem stowarzyszenia (...) Centrum (...). W dniu 9 czerwca 2014 roku oskarżony zwrócił się do E. W. – znajomej organizatorki konferencji, szkoleń i warsztatów, z pytaniem czy zna dziennikarza z mediów internetowych, bo „potrzebuje wypromować jedną instytucję”. W odpowiedzi E. W. poinformowała oskarżonego, że skontaktuje się w tej sprawie z lepiej zorientowaną koleżanką oraz zapytała o dane tej instytucji, ale oskarżony nie podał jej nazwy, co w ocenie Sadu wynikało z tego, że nie było takiej firmy. W dniu 10 czerwca 2017 roku oskarżony zwrócił się ponownie do M. D. (2) – prezesa stowarzyszenia (...) i tym razem pod pretekstem przygotowywania przez znajomego dziennikarza tekstu o sytuacji ekonomicznej na Ukrainie – co nie było prawdą - zapytał czy będą się stanie wypowiedzieć (stowarzyszenie) na poruszane w tym artykule tematy. Podane D. przez oskarżonego tezy artykułu wskazywały na jednoznacznie negatywny wydźwięk artykułu dla władz Ukrainy: środki pomocowe nie trafiają do rąk obywateli lub instytucji społecznych, ale do władzy; ocena stopnia kontroli granicy polsko – ukraińskiej przez ukraińskich pograniczników i celników w kontekście przepływu broni, narkotyków i ludzi oraz konsekwencje gospodarcze dla Ukrainy w razie braku wpływów z „bogatych regionów D.”. M. D. (2) przekazał oskarżonemu dane do dwóch współpracowników stowarzyszenia – prorosyjskiego K. R. oraz prezentującego bardziej proamerykańskie poglądy atlantysty R. P.. Oskarżony skontaktował się z także M. L. – w mailu z 11 czerwca 2014 roku pisząc do niej, czy mogłaby mu pomóc w wypromowaniu Centrum (...), wskazując, że współpracuje ono z think thankiem S. i pytając o możliwość umieszczenia krótkiego wywiadu z ich ekspertem albo komentarza. Do dnia 16 czerwca 2014 roku oskarżony i M. L. korespondowali zdawkowo w tej sprawie, w dniu 16 czerwca 2014 roku oskarżony wysłał do L. maila z zapytaniem czy coś wiadomo w ich sprawie, a 17 czerwca 2014 roku o godz. 20:02 poinformował L., że temat jest nieaktualny. Takie samo pytanie, jak do L., wskazując, jako podmiot zainteresowany pojawieniem się mediach internetowych Centrum (...) oskarżony skierował w dniu 17 czerwca 2014 roku o godz.14:50 do A. Ż., zajmującej się marketingiem w Instytucie (...) w L., z którym oskarżony utrzymywał kontakt w związku z planowanym wyjazdem szkoleniowym na Białoruś. Oskarżony nie mógł w korespondencji z E. W. wskazywać na (...) albowiem stowarzyszenie to miało powiązanie personalne z Instytutem Studiów (...), z którym także współpracowała E. W. i możliwe było, że zweryfikuje tę informację. Jeszcze w dniu 17 czerwca 2014 roku M. L. wysłała skopiowany list, który otrzymała od oskarżonego do M. R., PR-owca współpracującego z portalem internetowym biznesalert i mającego możliwość umieszczania artykułów na tym portalu, wskazując, że to R. M. wpadł na ten pomysł. W dniu 23 czerwca 2014 roku kontynuowała korespondencję, pytając R. o koszt umożliwienia publikacji jednorazowego wywiadu, R. poinformował ją, że jeden komentarz opublikuje za darmo. Oskarżony skontaktował się z K. R. (nie nawiązywał kontaktu z R. P.) i zaproponował mu napisanie artykułu – wcześniej wiedział od D., że artykuł ma dotyczyć skutków kryzysu ukraińskiego dla polityki energetycznej. Oskarżony wskazał R., że artykuł powinien być napisany szybko, aby mógł się ukazać pod koniec czerwca. W dniu 28 czerwca 2014 roku K. R. przesłał mailem artykuł „(...)”, który to artykuł oskarżony przesłał M. L. z zapytaniem czy ma się kontraktować z wydawcą bezpośrednio, czy ona się tym zajmie. M. L. przesłała komentarz R. R., a ten umieścił go na portalu biznesalert, a następnie został także opublikowany na współpracującym z nim portalu (...). w dniu 1 lipca 2014 roku oskarżony wysłał do R. i D. maila z linkiem do artykułu opublikowanego w biznesalert, w dniu 2 lipca wysłał do nich maila z linkiem o artykułu opublikowanego na portali (...). Tekst K. R. „(...)” to powierzchowna i jednostronna analiza polskiej polityki energetycznej, sprowadzająca się do wskazania, ze najkorzystniejszym dla Polski rozwiązaniem problemu dostaw gazu byłoby zrealizowanie projektu J.-II, przyłączenie się do projektu N. S., odejście od koncepcji Wspólnej Polityki Energetycznej oraz zaniechanie prac związanych z pozyskaniem gazu łupkowego (także z importu). K. R. nawiązał w swym tekście do sytuacji w D. oraz polskiej polityki zagranicznej, krytykując popieranie „jednego tylko nurtu politycznego”. Podejmując wskazane powyżej działania oskarżony doprowadził do publikacji tekstu K. R. – bez ujawnienia swego udziału w powstaniu i opublikowaniu tekstu – na portalach adresowanych do osób zainteresowanych kwestiami ekonomicznymi i gospodarczymi (...) i biznesalert.

Oskarżony podjął także w ramach udziału w działalności obcego wywiadu działania mające na celu uzyskanie informacji nieoficjalnych z Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych Sejmu VII Kadencji (komisja sejmowa ds. energetyki) i w tym celu pozyskał dwa źródła osobowe, które wykorzystywał do działań aktywnych w zamian za obietnice udzielenia korzyści materialnych. W 2013-2014 roku oskarżony poinformował R. M., że rozmawiał z przewodniczącym komisji związanej z energetyką posłem C., co w rzeczywistości nie miało miejsca. Po uzyskaniu takiej informacji R. M. i oskarżony ustalili, że dobrze byłoby dostać się do komisji sejmowej jako ekspert, co pozwoliłoby na dostęp do legislacyjnej ścieżki nowych rozwiązań prawnych, co z kolei mogłoby zostać wykorzystane w bieżącej pracy lub szkoleniach oraz stanowiłoby element prestiżu. Oprócz prób zorganizowania spotkania z A. P. (2) komisji ds. energetyki oskarżony nie podejmował działań w tym zakresie. Procedury wyłaniania kandydatów na ekspertów były w Sejmie ustalone w drodze uchwały nr 28 prezydium Sejmu z 19 kwietnia 1995 roku, zarządzenia nr 15 szefa kancelarii Sejmu z 12 września 2007 roku oraz regulaminu prowadzenia sekretariatów komisji sejmowych z 15 grudnia 2010 roku i gdyby działania oskarżonego zw. z komisją sejmowa ds. energetyki rzeczywiście były ukierunkowane na uzyskanie statusu eksperta powinien podejmować działania określone w tych przepisach. Mając jednak na uwadze, że oskarżony, kancelaria (...) lub sam R. M. nie mieli szansy na pozostanie ekspertami, oskarżony w celu realizacji zadania nałożonego na niego przez oficera (...), wykorzystując S. A. oraz M. K., podjął pod innym pretekstem próby uzyskania informacji związanych z pracami tej komisji – w sposób, który nie wskazywałby oficjalnie na jego zainteresowanie komisją. W posiedzeniach nadzwyczajnej Komisji Sejmowej do spraw energetyki i surowców wtórnych mogli brać udział zaproszeni przedstawiciele organizacji lub inne podmioty i doradcy klubów poselskich – ich dane były umieszczone na liście stanowiącej załącznik do protokołu posiedzenia komisji. Oskarżony zwrócił się w tej sytuacji do S. A., którego już w grudniu 2013 roku pytał, czy mógłby się dowiedzieć o jakiegoś znajomego posła jak można zostać ekspertem komisji sejmowej i w jaki sposób można uczestniczyć w pracach komisji sejmowej ds. energetyki, bo z uwagi na profil swojej kancelarii i klientów chciałby mieć wiedzę, w jakim kierunku idą prace ustawodawcze w zakresie energetyki. W rzeczywistości kancelaria (...) nie miała liczących się klientów z branży energetycznej, a sam oskarżony i R. M. zajmowali się kwestami infrastrukturalnymi – jednak zainteresowania taką komisją oskarżony w żadnej mierze nie przejawiał. Od grudnia 2013 roku do sierpnia 2014 roku oskarżony nie poruszał z A. kwestii udziału w jakimkolwiek charakterze w pracach komisji sejmowej ds. energetyki.

Uzasadnienie niejawne - część 6 (32)

W sierpniu 2014 roku oskarżony poinformował A., że chciałby się dowiedzieć jak można uczestniczyć w pracach tej komisji, na co świadek go poinformował że po powrocie z urlopu zorientuje się jak to wygląda. Po powrocie A. z urlopu oskarżony zadzwonił do niego i przypomniał się w kwestii komisji, a wtedy A. zadzwonił do znajomego posła z komisji energetyki, J. N. i zapytał go czy osoba z zewnątrz może w sposób legalny uczestniczyć w pracach komisji energetyki. We wrześniu 2014 roku oskarżony zapytał A., czy nie chciałby uczestniczyć w pracach takiej komisji, miałby słuchać, co się na nich dzieje, zdawać relacje i sporządzać dokumenty z przebiegu prac takiej komisji, za co oskarżony oferował mu pieniądze w kwocie 5000 zł za jeden dokument z pracy komisji. Oskarżony uzasadniał potrzebę posiadania wiedzy z prac komisji strategicznym klientem swojej kancelarii, który miał w przyszłości poczynić duże inwestycje w branży energetycznej, gazowej w Polsce - miał to być klient z Arabii Saudyjskiej, ale żadnych więcej informacji oskarżony A. nie przekazał. Ostatecznie A. ze względu na inne obowiązki i brak czasu nie wyraził zainteresowania uczestniczeniem w pracach komisji. Także na początku września 2014 roku oskarżony skontaktował się ze swoim dawnym kolegą ze S., M. K., któremu zaproponował odpłatne sporządzanie „wypracowań” związanych z posiedzeniami komisji ds. energetyki. W dniu 3 września 2014 roku oskarżony poinformował mailowo K. odnośnie zakresu jego „wypracowań”, że istotne jest wskazanie w nich kwestii politycznych, nie miało w nich chodzić o informacje podawane w mediach, ale o wskazanie „kluczowych autorów tematu, o którym pisze, skąd motywacja do wprowadzenia takich a nie innych rozwiązań lub wygenerowania takich, a nie innych działań”, wskazując, że interesujące jest „jakie układy”. Oskarżony poinformował K., że jak dostanie zielone światło od klienta to wyśle oficjalnie zlecenie i to będzie podstawa do wystawienia faktury. Na pytanie K. sprecyzował, że raporty mają dotyczyć bieżących procesów z obszaru energetyki, ropy i gazu. Oskarżony wskazał, że w raporcie powinny zostać przedstawione skutki dla polityki energetycznej po wyborze D. T. na prezydenta, a dalej „oni zasugerują” w jakim obszarze energetyki są zainteresowani. W dniu 5 września 2014 roku K. przesłał oskarżonemu próbki 2 raportów, wskazując w treści maile czego dotyczą te teksty oraz dopytując, czy wymiana materiałów będzie z zachowaniem poufności, prosząc o ew. informacje gdyby miało być inaczej, na co oskarżony mu podziękował za wysłane materiały i zagwarantował poufność, informując, że klient i on gwarantuje wykorzystanie materiałów jedynie na potrzeby wewnętrzne. W tym samym dniu poinformował K., w odpowiedzi na jego pytanie, że na początku tygodnia otrzyma informacje, jaki kierunek jest bliższy klientowi i prawdopodobnie zlecenie. W dniu 10 września oskarżony poinformował K., że przekazał materiały i pod koniec miesiąca będzie miał odpowiedź. W dniu 5 października 2014 roku mailowo potwierdził chęć współpracy i wskazał na potrzebę przekazania związanych z raportami uwag – umówili się na spotkanie 7 października 2014 roku, K. po spotkaniu mia przygotować kolejne prace, ale nie uczynił tego z uwag na uzyskanie informacji o aresztowaniu oskarżonego.

W dniu 26 sierpnia 2014 roku w siedzibie Kancelarii Radców Prawnych S. & M. nastąpiło zabezpieczenie przez CBA i przekazanie na potrzeby prowadzonego postępowania karnego materiałów stanowiących dowody w sprawie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia sygn. akt IIK 943/15 przeciwko R. M., a w dniu 28 sierpnia zostało ogłoszone R. M. ogłoszone postanowienie z dnia 22 sierpnia 2014 roku o przedstawieniu zarzutów.

Oskarżony S. S. (1) jest osobą niekaraną.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków S. A., E. W., J. K. – zakres wskazany w uzasadnieniu niejawnym, R. M. (k.114-118, 2041-2045, 4789-4795), M. K. (k.131-136, 4217-4221, 4795-4799), B. N. (k.4173-4178, 4989v-4991), K. R. (k.430-433, 4969v-4970v), M. D. (2) (k.435-441, 4246-4249, 4898v-4900v), M. P. (k.486-490, 4903v-4904v), A. S. (2) (k.529-532, 4900v-4903v), J. Z. (k.661-664, 4897v-4898), G. K. (k.666-671, 4937-4937v), P. G. (k.675-679, 4211-4214, 4938-4939), M. L. (k.684-687, 3598-36010, 4934v-4935v), A. S. (1) (k.1664-1666,4936-4936v), A. S. (3) (k.1717-1719, 4939-4940), A. D. (k.3526-3529, 4970v-4972), Ł. S. (k.3475-3480, 4992-4993), W. J. (k.3605-3607, 4967v-4969), W. S. (1) (k.3612-3614, 5017-5018), M. R. (k.3619-3623, 4973v-4974), P. C. (k.3692-3695, 4973-4973v), E. D. (k.3707-3710,4976v), B. W. (k.3755-3760, 4064-4068, 4993-4994), J. S. (k.3772-3777, 4114-4116, 4994-4994v), P. S. (1) (k.3830-3838, 4994v-4995v), T. S. (k.4037-4043, 5020-5021), K. S. (k.4091-4096, 5021-5022), K. M. (k.4139-4143, 5018-5019), M. N. (1) (k.1161-1163), A. C. (k.2134-2136), P. S. (2) (k.448-450), A. Ż. (k.689-692), ujawnionych dokumentów, szczegółowo opisanych w protokole rozprawy z dnia 3 i 19 stycznia oraz 1 marca 2017 roku: zarządzenia o przymusowym doprowadzeniu podejrzanego (k. 1- 2), kopii zaświadczenia lekarskiego (k. 4), protokołu zatrzymania (k. 5 – 6), protokołu przeszukania oskarżonego (k. 9 – 13) protokołu przeszukania lokalu mieszkalnego (k. 14-21), protokołu przeszukania samochodu (k. 22-25), protokołu przeszukania mieszkania (k. 28-30), protokołu przeszukania pomieszczeń kancelarii radców prawnych (k. 33 – 37), nakazu przyjęcia (k. 58), wykazu dowodów rzeczowych (k. 71 – 76), rozwiązania umowy o świadczenie usług prawnych (k. 119), umowy o świadczenie usług prawnych (k. 120- 122, 123 – 125), rozwiązania umowy (k. 126), protokołu oględzin dokumentu (k. 138 – 139), materiału z warsztatu praktycznego (k. 140 – 229), protokołu oględzin dokumentu (k. 230 – 231), załącznika do protokołu oględzin (k. 232), protokołu oględzin z załącznikami w postaci kserokopii kart kalendarza (k. 233 – 245), protokołu oględzin dokumentu (k. 246 – 247), załącznika do protokołu oględzin (k. 248 – 321), pisma z NIK (k. 336), informacji przekazanej przez K. (k. 337 – 347), opinii biegłego (...) (k. 350 – 353), pisma E. W. (k. 365), korespondencji związanej ze stażem w Ministerstwie Gospodarki (k. 366 – 370), informacji z Kancelarii (...) (k. 371 – 374), pisma z Biura (...) Sejmowych Kancelarii Sejmu (k 375), protokołu oględzin wraz z załącznikiem (k. 378 – 423), certyfikatu (k. 424 – 425), załącznika do protokołu przesłuchania M. D. oraz kserokopii z kart kalendarza (k. 442 – 444), pokwitowania (k. 446), wydruku dotyczącego L. sp z o.o. (k. 454 – 455), protokołu oględzin z załącznikiem (k. 460 – 464), notatki urzędowej z ustaleń dotyczących E. (k. 465 – 466), wydruku dotyczącego grupy (...) W. (k. 468 – 471), wydruku (k. 472 – 473), wydruku z KRS (k. 474 – 480), notatki urzędowej (k. 481), rozwiązania umowy (k. 491), umowy o świadczeniu usług prawnych (k. 492-494), rozwiązania umowy (k. 495), umowy o świadczeniu usług prawnych (k. 496 – 498), informacji z Okręgowej Izby Radców Prawnych w S. (k. 500), informacji szefa Kancelarii Sejmu (k. 502), informacji Wydziału Prawa i Administracji UW (k. 503), podania o przyjęcie na studia doktoranckie wraz z decyzją (k. 504 – 505), informacji z Izby Gospodarczej Gazownictwa (k. 510), pisma szefa Kancelarii Sejmu (k. 511), pisma grupy (...) W. (k. 512), pisma fundacji Instytutu Studiów (...) (k. 514), pisma kancelarii (...) (k. 541 – 542), protokołu oględzin akt rejestrowych wraz z załącznikiem (k. 543 – 652), folderu (...) (k. 672 – 673), pokwitowań (k. 681 – 682), protokołu oględzin z załącznikiem (k. 693 – 738), protokołu oględzin z załącznikiem. (k. 739 – 743), protokołu oględzin (k. 751 – 752), załącznika do protokołu oględzin (k. 753 – 758), protokołu oględzin wraz załącznikami (k. 783 – 982), protokołu oględzin zawartości płyty z wydrukami załącznikami (k. 989 – 1109), protokołu oględzin (k. 1116), załącznika do protokołu oględzin (k. 1118 – 1157), protokołu oględzin (k. 1158 – 1159), protokołu oględzin rzeczy (k. 1166 – 1176), wydruku zawartości pliku (k. 1177 – 1342), protokołu oględzin (k. 1346 – 1348), załącznika do protokołu – kserokopii dokumentów (k. 1349 – 1464), notki urzędowej (k. 1467), wydruku z internetu (k. 1468 – 1585), informacji z Biura (...) Kancelarii Sejmu (k. 1587 – 1589), załącznika do pisma z Kancelarii Sejmu (k. 1590 – 1608), tłumaczenia przysięgłych (k. 1625 – 1649), protokołu oględzin dokumentów wraz z załącznikami (k. 1667 – 1680), protokołu oględzin akt rejestrowych wraz z załącznikiem (k. 1691 – 1716), protokołu oględzin płyt CD (k. 1721 – 1722), informacji komisji nadzwyczajnej ds. Energetyki i Surowców Energetycznych. (k. 1726 – 1727), skanu listy obecności (k. 1728 – 1729), zapisu przebiegu posiedzenia komisji (k. 1730 – 1738), załącznika do przesłuchania, wykazu przepustek jednorazowych. (k. 1743), informacji o środkach informatyki (k. 1746 – 1747), notki urzędowej (k. 1752), publikacji prasowej (k. 1754 – 1759), protokołu oględzin (k. 1760 – 1761), protokołu oględzin (k. 1763 – 1764), załącznika do protokołu oględzin (k. 1765), wydruku z pliku charakterystyk S.A. i (...) (k. 1766 – 1769), wydruku wystąpienia pokontrolnego NIK (k. 1770 – 1797), wydruku artykułu „(...)” (k. 1798 – 1805), wydruku tekstu „Wysadzić Rosję” (k. 1806 – 1807), wydruku z pliku „Zarządzenie Postsowieckim Potencjałem Konfliktu (k. 1808 – 1811), wydruku plików z płyty (k. 1812 – 1923), protokołu oględzin (k. 1924 – 1925), notatki urzędowej ABW wraz z załącznikami (k. 1937 – 2023), wydruku artykułu (k. 2024), informacji (...) (k. 2025 – 2028), informacji SG dotycząca S. i C. (k. 2038 – 2040), protokołu oględzin (k. 2047 – 2049), informacji na wygenerowanym pliku (k. 2050), wydruków (k. 2051 – 2055), ustawy (k. 2058 – 2082), wydruku informacji odnośnie (...) (k. 2083 – 2084), uchwał sejmu (k. 2085 -2087), informacji dotyczących komisji gospodarki (k. 2088 – 2092), zapytania do kancelarii wraz z odpowiedzią (k. 2029 – 2094), notatki urzędowej (k. 2097), wydruku CV (k. 2098 – 2100), notatki urzędowej (k. 2101 – 2102), informacji dot. posiedzeń komisji gospodarki (k. 2103 – 2116, 2117 – 2120), dokumentacji zdjęciowej (k. 2138 – 2140), tłumaczeń z (...) (k. 2141 – 2168), tłumaczeń przysięgłych dokumentów z języka rosyjskiego (k. 2176 – 2780 (tom XII, XIII, XIV)), zestawień plików podlegających tłumaczeniu z języka rosyjskiego (k. 2781 – 2782), tłumaczenia dokumentów w języku rosyjskim (k. 2783 – 2888), zestawienia przetłumaczonych plików (k. 2907), tłumaczenia dokumentów w języku rosyjskim (k. 2909 – 3062), wydruku korespondencji mailowej (k. 3063 – 3064), wykazu plików podlegających tłumaczeniu (k. 3069), wykazu plików bez tłumaczenia (k. 3070 – 3080), dokumentów związanych z pozyskaniem obywatelstwa polskiego (k. 3081 – 3086), opinii (...) (k. 3087 – 3095), dokumentów Izby Gospodarczej Gazownictwa (k. 3103 – 3105), dokumentów związanych ze studiami doktoranckimi (k. 3106 – 3152), informacji z Politechniki (...) (k. 3153), informacji z Kancelarii (...) (k. 3158 – 3159), wykazu dokumentów podlegających tłumaczeniu (k. 3162 – 3163), dokumentów związanych z ubieganiem się o obywatelstwo polskie (k. 3164 – 3209), wydruku artykułu dot. G. (k. 3213 – 3214), opinii (...) (k. 3215 – 3221), protokołu oględzin z załącznikami (k. 3225 – 3248), załącznika nr 3 do protokołu (k. 3249), notatki urzędowej (k. 3250), notatki urzędowej (k. 3254 – 3255), załącznika do notatki urzędowej (k. 3256 – 3257), tłumaczeń (k. 3266 – 3274, k. 3275 – 3317), pisma Instytutu Studiów (...) (k. 3324), załączników do pisma (k. 3325 – 3330), opinii (...) (k. 3333 – 3338), wykazu plików (k. 3342), informacji od Komendanta Szkoły Policji w S. (k. 3357), pisma Komendy Głównej Policji (k. 3358), dokumentacji KGP (k. 3360 – 3383), pisma Kancelarii z załącznikami (k. 3399 – 3426), notatek urzędowych ABW (k. 3427 – 3430), wydruków plików (k. 3434 – 3440), tłumaczeń (k. 3442 – 3443), notatki urzędowej (k. 3444), załączników do notatki urzędowej (k. 3445 – 3448), opinii (...) (k. 3456 – 3464), notatki urzędowej z załącznikami (k. 3468 – 3473), opinii (...) (k. 3485 – 3490), wykazu dokumentów (k. 3494 – 3496), tłumaczeń (k. 3497 – 3524), opinii (...) (k. 3569 – 3575), notatek urzędowych (k. 3580, 3581 – 3582), wydruków (k. 3583 – 3591), tłumaczeń (k. 3592 – 3593), załączników do przesłuchania M. R. (k. 3624- 3626), korespondencji przekazanej przez M. R. (k. 3631 – 3638), opinii (...) (k. 3639- 3646), notatki urzędowej (k. 3650 – 3651), załącznika do notatki urzędowej (k. 3652 – 3653), dokumentacji dot. K. R. (k. 3663 – 3678), załącznika do protokołu przesłuchania świadka P. C. (k. 3696), notatki urzędowej (k. 3715), opinii (...) (k. 3745), notatki urzędowej (k. 3753), dokumentów Kancelarii (...) (k. 3778 – 3817), protokołu oględzin (k. 3839 – 3840), załączników (k. 3841 – 3845), wydruku dot. świadka B. N. (k. 3847 – 3851), protokołu oględzin z załącznikami (k. 3854 – 3921), notatki urzędowej (k. 3922), tłumaczeń (k. 3939 – 3947), pisma Urzędu (...) w S. (k. 3967 – 3999), protokołu oględzin z załącznikiem (k. 4001 – 4009), pisma grupy (...) W. (k. 4022), pisma Kancelarii sejmu z załącznikiem (k. 4024 – 4028), informacji z Szpitala (...) w S. (k. 4048 – 4053), korespondencji mailowej (k. 4069 – 4071), tłumaczeń (k. 4072 -4073), kserokopii dokumentów (k. 4101 – 4105), notatki urzędowej z załącznikami (k. 4129 – 4138), postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych (k. 4186 – 4191), wykazu dowodów rzeczowych (k. 4192 – 4193), informacji z K. (k. 4224, 4935-4936), tłumaczenia korespondencji mailowej (k. 4226 – 4231), wydruku z internetu dot. konferencji (k. 4254 – 4258), informacji o dochodach (k. 4260), zestawieniu materiału źródłowego (k. 4269 – 4315), pisma ABW (k. 4513- 4514), informacji Prokuratury Krajowej w W. (k. 4524), informacji z Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia (k.4988) oraz z tomu VIII akt niejawnych: zał. Nr (...), z tomu IX akt niejawnych: zał. Nr (...), (...), dowodów rzeczowych zał.(...)- płyty DVD z nagraniami znajdujące się w kopercie bezpiecznej, dowodów rzeczowych w postaci: zał. do opinii (...), zał. do opinii biegłego (...), płyty znajdujące się kopercie z nr. (...), zał. do opinii (...), zał. nr 1 do (...), (...), płyta w kopercie o nr (...), (...), (...), załączniki do protokołów oględzin - pierwotna karta nr: (...), (...), (...), płyta z materiałem w języku angielskim - pierwotna karta nr (...), załącznik do pisma pierwotna karta nr (...), płyta przekazana przez świadka M. D. (2) - pierwotna karta nr (...), załączniki do opinii (...) pierwotna karta nr (...) – (...), dokumentów znajdujących się w zalcznikach 1-34.

Uzasadnienie niejawne – część 7 (33-81)

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, zakresie związanym z ustaleniami poczynionymi w jawnej części uzasadnienia, Sąd zważył co następuje:

mając na uwadze podnoszone w tym zakresie w treści środków odwoławczych wątpliwości obrony co do prawidłowości uprawomocnienia postanowienia wydanego w trybie art. 184 kpk , wskazać na wstępie należy, że w ocenie Sądu Okręgowego orzekającego w niniejszej sprawie w pełni zasługującym na aprobatę jest stanowisko Sądu wyrażone w postanowieniu z dnia 7 lutego 2017 roku, a wszystkie zebrane w sprawie dowody zostały uzyskane i ujawnione na poczet materiału dowodowego w przewidzianym w przepisach kodeksu postępowania karnego trybie, określającym zasady postępowania przygotowawczego i postępowania sądowego. Żaden z dowodów zebranych w trakcie postępowania nie został uzyskany z naruszeniem przepisów prawa, a zatem ich całokształt stanowić może zgodnie z art. 92 i 410 kpk podstawę poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych, a co za tym idzie ocen prawnych.

Na uznanie za w pełni wiarygodne zasługują zeznania świadków B. W., J. S., P. S. (1), T. S. i K. S. albowiem są one spójne, logiczne, rzeczowe, korespondują ze sobą oraz dokumentami w postaci umów związanych z obsługą prawną Urzędu (...) w S., zlecenia, o pracę, okresowych raportów ze spotkań podczas budowy falochronu osłonowego, ich wiarygodność nie została zanegowana przez żaden z dowodów ujawnionych wtoku postępowania. Zeznania te, jako wiarygodne i wartościowe, stały się podstawą poczynionych ustaleń w części związanej z rzeczywistym zakresem czynności podejmowanych przez oskarżonego w związku z zatrudnieniem dotyczącym obsługi prawnej Urzędu (...) w S. w ramach budowy falochronu osłonowego, jako części inwestycji budowy Terminala (...) Ś..

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka R. M. albowiem w odpowiednim zakresie korespondują one z innymi dowodami uznanymi przez Sąd za w pełni wiarygodne: dowodami dotyczącym zatrudnienia oskarżonego w ramach współpracy z Kancelarią (...) co do okresu zatrudnienia i formy współpracy, dowodami w postaci zeznań świadka P. S. (2) co do aktywności zawodowej oskarżonego oraz zakresu działalności i klientów kancelarii, zeznaniami A. S. (1), co do braku realnych planów wspólnej organizacji konferencji z (...), zeznaniami A. S. (3) odnośnie powodów przystąpienia do (...). Zeznania świadka M. są spójne, logiczne, konsekwentne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności oraz nie są sprzeczne z innymi dowodami i jako zostały uznane przez Sąd za wiarygodne i stanowiące w odpowiednim zakresie podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. Za w pełni wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka P. S. (2) odnoszące się do zakresu działalności kancelarii, w której był wspólnikiem, albowiem świadek w spójny i rzeczowy sposób, korespondujący z zeznaniami świadka R. M. opisał przedmiot działalności kancelarii, jej klientów – w kontekście i zakresie wynikającym z okoliczności niniejszej sprawy.

Sad dał wiarę zeznaniom świadka A. S. (1) odnośnie okoliczności związanych z aktywnością Kancelarii (...) w związku z jej akcesem i przynależnością do (...) oraz propozycją ze strony kancelarii związanej z organizacją wspólnej konferencji. Zeznania te korespondują z zeznaniami świadka R. M. oraz E. W. – w zakresie braku zainteresowania (...) objęciem patronatu nad ewentualną międzynarodową konferencją oraz z zeznaniami świadków R. L. i A. S. (3) odnośnie przystąpienia kancelarii do (...). Zeznania świadka S. są spójne, konsekwentne, logiczne i rzeczowe, jako takie stanowiły w odpowiednim zakresie podstawę poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka M. L. odnośnie jej zaangażowania w umożliwienie oskarżonemu opublikowania artykułu na portalu internetowym (...) oraz dokonania ustaleń związanych z długofalową możliwością prowadzenia tego rodzaju działań w odniesieniu do innych publikacji albowiem zeznania te są spójne, konsekwentne, rzeczowe, korespondują z treścią wiadomości mailowych wytworzonych w związku z tym działaniem oraz z zeznaniami świadka M. R., nie zostały zanegowane przez żaden dowód ujawniony w toku postępowania.

Sąd dał wiarę w całości – co do okoliczności związanych z publikacją artykułu „(...)” oraz profilem działalności zawodowej świadków – zeznaniom świadków M. R., W. S. (2), W. J. albowiem zeznania te, opisujące mechanizm umieszczania publikacji, ich weryfikacji pod kątem wartości merytorycznej, wzajemnych relacji między świadkami i reprezentowanymi przez nich portalami są spójne, rzeczowe i logiczne. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, co do tego, że nie mieli wiedzy o tym, że inspiratorem napisania tego artykułu oraz jego publikacji w portalach internetowych był oskarżony S. S. (1) albowiem oskarżony, aby uniknąć ujawnienia jego aktywności, działał za pośrednictwem M. L., co wynika z jej zeznań oraz ujawnionej korespondencji mailowej oskarżonego z M. L. oraz M. L. z M. R., a nadto żaden z dowodów nie wskazuje na to, aby świadkowie zetknęli się z danymi oskarżonego (jedynem elementem wiążącym oskarżonego z publikacjami było wspomnienie w mailu L. do R. o S., którego danych świadek nie poznał, a tą wzmiankę pominął, przekonany, że L. działa w imieniu R. M.).

Sad dał wiarę w całości zeznaniom świadka M. D. (2) w kontekście znajomości świadka z oskarżonym, inicjatywy oskarżonego związanej z publikacją artykułu lub komentarza autora współpracującego z (...) Centrum (...), wskazania przez oskarżonego w jakim celu chciałby uzyskać kontakt z autorem współpracującym z (...), prawnego statusu raportu NIK albowiem zeznania te są jasne, konsekwentne, rzeczowe, spójne, w pełni korespondują z zapisem kontaktów mailowych, sms-owych oskarżonego i świadka, odzwierciedlających czynione między nimi ustalenia oraz zachowanie oskarżonego, a nadto żaden z uznanych przez Sąd za wiarygodny dowód nie podważa wiarygodności tych zeznań.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. R. albowiem są one spójne, rzeczowe i logiczne, korespondują z zeznaniami świadka M. D. (2) oraz zabezpieczoną korespondencją mailową, żaden z uznanych przez Sąd za wiarygodny dowodów ich nie kwestionuje i nie podważa ich wiarygodności.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. P., P. C., E. D. oraz M. N. (2) odnośnie ich zaangażowania w umożliwienia oskarżonemu – odpowiednio - uzyskania dostępu do raportu NIK oraz wstępu do Sejmu, poprzez wykorzystanie działalności sejmowej tych świadków. W szczególności Sąd dał wiarę zeznaniom dotyczącym aktywności w tym zakresie S. A., korespondującym ze sobą oraz z zeznaniami świadka S. A. i A. D., a także dokumentami wytworzonymi w związku z działaniami świadków (maile, zapytania). Zeznania tych świadków są jasne, spójne i rzeczowe.

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka M. K. – są one bowiem konsekwentne, logiczne, wyczerpujące. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania braku wiedzy świadka odnośnie zachowania oskarżonego w tym także użytej przez niego argumentacji, uzasadniającej zainteresowani pracami komisji albowiem także tym zakresie zeznania są spójne i pozbawione sprzeczności, nie ma także dowdu je kwestionującego. Także z ujawnionych dowodów w postaci korespondencji mailowej wynika, że świadek złożył zeznania zgodne z prawda i faktycznym przebiegiem relacji z oskarżonym, związanych z uzyskaniem przez niego poprzez aktywność świadka, z zachowaniem anonimowości oskarżonego, dostępu do informacji związanych z działalnością komisji sejmowej ds. energetyki oraz powiązanych z nią polityków.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków A. S. (2) oraz A. S. (3), obrazujące charakter ich znajomości z oskarżonym, ich zaangażowanie w branży energetycznej – jako ekspertów albowiem zeznania te są spójne, logiczne, konsekwentne i rzeczowe, żaden z zebranych w sprawie dowodów ich nie podważa i nie kwestionuje w jakimkolwiek zakresie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków P. G. i G. K. albowiem są one wzajemnie i wewnętrznie spójne, konsekwentne, logiczne, nie zawierają sprzeczności, a zawarte w nich informacje znajdują odzwierciedlenie w treściach zawartych w zabezpieczonych zapisach ich maili oraz sms-ów, żadne ze zgromadzonych w sprawie dowodów im nie przeczy.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. Z. albowiem są one spójne, rzeczowe i logiczne, znajdują odzwierciedlenie w treściach zawartych w zabezpieczonych sms-ach, nie pozostają w sprzeczności z żadnym z ujawnionych w toku postępowania dowodem.

W ocenie Sądu na uznanie za wiarygodne zasługują zeznania świadka B. N. – świadek, posiadający zawodowe i naukowe doświadczenie, złożył spójne, rzeczowe, logiczne zeznania. Z uwagi na posiadaną przez świadka wiedzę fachową, doświadczenie w pracy na uczelni Sad uznał, że świadek dysponuje cechami, sprawiającymi że zawarte w jego zeznaniach informacje, jako w pełni wiarygodne i miarodajne, stanowiły w odpowiednim zakresie podstawę poczynionych ustaleń faktycznych oraz ocen innych dowodów.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. S. co do jego drogi zawodowej oraz zainteresowania wykazywanego przez oskarżonego dziennikarstwem związanym z tematyką energetyczną – okazywanym kilkakrotnie w formie próśb o relacje PAP z konferencji energetycznych, informacji odnośnie osób zajmujących się w PAP tematyką energetyczną, ale świadek oprócz udostępnienia oskarżonemu depesz, nie wykazywał aktywności w realizacji jego próśb, a oskarżony nie był wobec świadka natarczywy – w tym zakresie zeznania korespondują z zeznaniami świadka J. K., z których wynika, że oskarżony wobec osób znanych od dawna, znających reprezentowany przez niego ogląd sytuacji politycznej i geopolitycznej oraz jego stosunek do obecnej sytuacji Rosji, w sytuacji gdy nie wykazywały one aktywności w realizacji jego próśb czy sugestii, nie był natarczywy. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka odnośnie tego, że świadek różnił się z oskarżonym w poglądach politycznych oraz co do prezentowanej przez oskarżonego sympatii do Rosji i do P. – wskazuje na to przynależność oskarżonego do partii (...). Zeznania Ł. S. są spójne, logiczne, rzeczowe.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. M. dotyczącym jego znajomości z oskarżonym – będącym szkolnym kolegą jego syna, jej incydentalnego charakteru oraz okoliczności związanych ze spotkaniem podczas pobytu oskarżonego w W. albowiem są one logiczne, konsekwentne i spójne, nie zostały zanegowane przez żaden z dowodów zgromadzonych w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. C., wskazującym na to, że oskarżony nie kontaktował się z nim w sprawie dostępu do komisji w charakterze eksperta albowiem pamiętał sytuacje, gdy kontaktowano się nim w tej sprawie, gdy był posłem. Żaden uznany przez Sad za wiarygodny dowód nie potwierdził tego kontaktu i jakiejkolwiek aktywności wobec świadka w tym zakresie, a zeznania świadka są jasne i rzeczowe.

Ocena zeznań świadków S. A., J. K., E. W., A. D. została przedstawiona w części niejawnej uzasadnienia.

Uzasadnienie niejawne – część 8 (82-89)

Wskazać należy, że ujawnione w toku postępowania zeznania świadków R. W., M. J., A. J., M. D. (4), B. F., K. J., Z. J., E. B., P. W., S. N., K. K., A. Ż., W. C. A. S. (4), P. T., B. P. i S. W. nie stanowiły podstawy poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych albowiem związek tych świadków z przedmiotem postepowania był pozorny, wynikający ze splotu okoliczności związanych z działaniami oskarżonego, ale nie mającymi miejsca z udziałem i za wiedza tychże świadków. Wiedza świadków odnośnie okoliczności związanych z przedmiotem działalności oskarżonego była zatem szczątkowa, a nawet zerowa, a w odniesieniu do kwestii stanowiących przedmiot zeznań części spośród tych świadków (zwłaszcza R. W., K. J., Z. J.) odnosiła się do źródłowych dowodów w postaci dokumentów i pokrywała z zawartymi w nich informacjami, nie wskazując na nowe okoliczności.

Sąd uznał za wiarygodne i stanowiące podstawę w odpowiednim zakresie poczynionych ustaleń faktycznych dowody z ujawnionych dokumentów. Odnośnie ujawnionych w toku postępowania protokołów obrazujących sposób przeprowadzenia poszczególnych czynności procesowych, przede wszystkim związanych z ujawnieniem dokumentów sporządzonych, przechowywanych przez oskarżonego na nośnikach pamięci (dyskach, płytach, przenośnych pamięciach), zwłaszcza dotyczących zabezpieczenia, zatrzymani i odtworzenia, Sąd uznał, że opisane w nich czynności procesowe zostały przeprowadzone i udokumentowane prawidłowo, zgodnie z przepisami. Autentyczność dokumentów, w zakresie odpowiednio ich sporządzania, przechowywania lub przetwarzania przez oskarżonego w świetle opinii sporządzonych na potrzeby postepowania nie budzi także wątpliwości, nie była także kwestionowana przez strony. Sąd dał wiarę dowodom w postaci opinii związanych z zabezpieczonym sprzętem elektronicznym, telefonicznym, nośnikami pamięci albowiem opinie te są jasne, pełne, nie zawierają sprzeczności, zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa, przez podmioty posiadające właściwą wiedzę specjalną, na potrzeby postępowania karnego zgodnie z postanowieniami prokuratora – jako właściwego organu procesowego. Sąd dał wiarę dokumentom ujawnionym w toku postępowania, dotyczącym edukacji oskarżonego, jego starań o uzyskanie polskiego obywatelstwa oraz możliwości odbycia stażu w Ministerstwie Gospodarki albowiem dokumenty te – nie kwestionowane co do ich treści oraz legalności pozyskania przez żadną ze stron – w odpowiedniej części korespondują z zeznaniami świadków, zostały wytworzone na potrzeby konkretnych zdarzeń w ramach obowiązujących procedur i przez osoby do tego uprawnione oraz zostały przekazane organom procesowym w należyty sposób, przez upoważnione do tego podmioty.

Sąd dał wiarę – w świetle protokołów zatrzymań, oględzin oraz opinii z badania nośników pamięci i sprzętu elektronicznego – że dokumenty ujawnione w toku postępowania na nośnikach pamięci, także na twardym dysku, należących do oskarżonego były w jego posiadaniu, były przez niego przetwarzane i wykorzystywane. W szczególności Sąd dał wiarę temu, ze zabezpieczona korespondencja miała miejsce, a przechowywane dokumenty zostały nagrane na nośniki pamięci przez oskarżonego. Sąd dał wiarę w całości ujawnionym raportom ze spotkań odbywanych podczas budowy falochronu osłonowego albowiem oskarżony miał do nich dostęp z racji pracy w kancelarii obsługującej Urząd (...) w S. w ramach tej inwestycji, a zawarte w nich treści korespondują z opisanym przez świadków B. W., J. S., P. S. (1), T. S. i K. S. zakresem zadań oskarżonego oraz przedmiotem tych spotkań.

Sąd uznał za wiarygodny i wartościowy materiał dowodowy zarejestrowane w toku postępowania karnego nagrania video, zapisy korespondencji sms i mailowej, uznając że dowody te zostały zgromadzone w sposób zgodny z prawem i w odpowiednim zakresie obrazują zachowanie oskarżonego w związku z przedmiotem niniejszego postępowania.

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy poddany analizie zgodnie z dyspozycją art. 7 k.p.k. pozwolił na ustalenie stanu faktycznego i doprowadził do uznania, że wina oskarżonego S. S. (1) jest bezsprzeczna, a okoliczności związane z popełnionym przez niego czynem nie budzą wątpliwości.

Dokonując prawnej oceny zachowań oskarżonego S. S. (1) Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

zgodnie z art. 130 § 1 kk odpowiedzialność karną za ten występek ponosi osoba, która bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla realizacji znamion tego występku niezbędne jest zatem łączne ustalenie, że:

- ma miejsce działalność obcego wywiadu, czyli instytucji będącej tajną służbą specjalną państwa obcego, realizującej za pomocą swoistych form i metod zadania w zakresie zdobywania wiadomości dotyczących innych państw i ich opracowania dla organów własnego państwa;

- działalność obcego wywiadu jest skierowana przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, czyli godzi w jej interesy oraz bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, w niniejszej sprawie działanie przeciwko interesom Rzeczpospolitej Polskiej, miało miejsce w aspekcie szkodzenia m.in. interesom ekonomicznym w kontekście bezpieczeństwa w tym zwłaszcza energetycznego Polski;

- sprawca bierze udział w działalności obcego wywiadu, czyli świadomie uczestniczy w podejmowanych przez obcy wywiad działaniach, w tym także przynależy do jego struktur organizacyjnych, np.jako informator, osoba werbująca, zbierająca informacje. Udział w działalności obcego wywiadu nie wymaga formalnego przystąpienia do niego, istotnym elementem definiującym ten udział jest faktyczna więź między obcym wywiadem, którego uosobieniem zazwyczaj pozostaje oficer, agent prowadzący, będący funkcjonariuszem służb wywiadowczych, a sprawcą. Brak wymogu formalnego stwierdzenia przynależności do obcego wywiadu, wynikający z wykładni ustawowego znamienia „udziału w działalności obcego wywiadu” jest oczywisty, mając na uwadze specyfikę działalności obcego wywiadu, polegającą na podejmowaniu działań nietransparentnych zwłaszcza wobec organów i obywateli państwa obcego, w którym prowadzi działalność wywiadowczą.

Wobec treści art 130 § 2 kk, definiującego kwalifikowana formę przestępstwa szpiegostwa (stanowiącą zbrodnię) wskazać należy, że stypizowane w art. 130 § 1 kk branie udziału w działalności obcego wywiadu nie jest tożsame z działalnością na rzecz obcego wywiadu oraz że do przypisania sprawcy zrealizowania znamion czynu z art. 130 § 1 kk nie jest konieczne udzielenie obcemu wywiadowi wiadomości, których przekazanie może wyrządzić szkodę Rzeczypospolitej Polskiej. Raz jeszcze wskazać należy, że do realizacji znamion występku z art. 130 § 1 kk niezbędne jest wystąpienie 3 elementów: ¹⁾branie udziału ²⁾w działalności obcego wywiadu ³⁾przeciwko interesom Rzeczypospolitej Polskiej.

Warunkiem przypisania popełnienia czynu z art. 130 § 1 kk jest działanie sprawcy z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Na całkowitą aprobatę zasługuje stanowisko doktryny w tym zakresie, prezentowane m.in. przez prof.P. K. (Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 k.k. pod redakcją prof. Andrzeja Zolla, wyd. LEX 2013) wskazujące na to, że „typ podstawowy przewidziany w art. 130 § 1 ma charakter umyślny, przy czym umyślność może przyjmować w nim postać zarówno zamiaru bezpośredniego, jak i zamiaru wynikowego. Zamiar wynikowy zachodzić będzie wówczas, gdy sprawca godzi się na to, iż, podejmując określone zachowanie, bierze udział w działalności obcego wywiadu. Niezbędne jest w takim przypadku wykazanie, że sprawca miał co najmniej świadomość możliwości tego, że podejmuje współpracę z obcym wywiadem. Takie ujęcie strony podmiotowej wyłącza odpowiedzialność za tzw. przypadkowe lub nieświadome działania związane z działalnością obcego wywiadu, gdy sprawca przewidywał możliwość, iż jego zachowanie stanowić może branie udziału w działalności obcego wywiadu, lecz przypuszczał, że w tym konkretnym przypadku jego zachowanie nie stanowi brania udziału w obcym wywiadzie (świadoma nieumyślność), lub gdy sprawca w ogóle nie przewidywał możliwości, iż jego zachowanie może być braniem udziału w działalności obcego wywiadu i w danych okolicznościach nie mógł tego przewidzieć (tzw. nieświadoma nieumyślność).”.

Oskarżony podjął się wykonania zadań wskazanych w opisie czynu mu przypisanego i część spośród nich w postaci działań o charakterze propagandowym zrealizował.

W ocenie Sądu, zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany analizie zgodnie z zasadami wskazanymi w kodeksie postępowania karnego, nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że swym zachowaniem podjętym w okresie od początku 2012 roku do dnia zatrzymania, tj. 15 października 2014 roku, S. S. (1) działając z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim - miał świadomość, że jego działalność dotyczy wywiadu podmiotu innego, aniżeli państwo polskie oraz że jest ona skierowana przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej i chciał w takiej działalności brać udział - zrealizował wszystkie przesłanki, zarówno przedmiotowe jak i podmiotowe uzasadniające przypisanie mu popełnienia występku z art. 130 § 1 kk.

Uzasadnienie niejawne – część 9 (90-91)

Wskazane powyżej okoliczności faktyczne oraz dokonane oceny prawne pozwoliły na ustalenie ponad wszelką wątpliwość, że S. S. (1) poprzez to, że w okresie od początku 2012 roku do dnia 15 października 2014 roku w W., K., P., S. brał udział w działalności obcego wywiadu – wywiadu wojskowego Federacji (...) (...), skierowanej przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, w ten sposób, że odbywał spotkania operacyjne z ustalonymi oficerami (...) i po uprzednim przeszkoleniu wywiadowczym podjął się realizacji zadań postawionych mu przez oficerów (...) polegających na: uzyskaniu dostępu i skopiowaniu niejawnego raportu NIK pt. „Zawieranie umów gazowych oraz realizacja inwestycji – Terminal (...) w Ś.”, uzyskaniu informacji o postępie prac i terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś., uzyskaniu wstępu na obrady Komisji Nadzwyczajnej do spraw energetyki i surowców energetycznych Sejmu VII Kadencji, dla pozyskania od osób tam obecnych informacji nieoficjalnych i wyprzedzających oficjalne publikacje, działaniach propagandowych polegających na doprowadzeniu do publikacji w mediach artykułów zgodnych z oficjalna polityka Federacji (...), a deprecjonujących działania strony polskiej w obszarze energetyki i w celu realizacji tych zadań wykorzystywał zatrudnienie w kancelariach radców prawnych, pracę nad doktoratem dotyczącym prawa energetycznego, przynależność Kancelarii Radców Prawnych S. & M. do Izby Gospodarczej Gazownictwa, uczestnictwo w konferencjach i szkoleniach branżowych w dziedzinie energetyki i prowadził aktywne działania wywiadowcze w tym obszarze, przez co uzyskiwał informacje i naprowadzenie osobowe, w tym: w zakresie uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK oraz uzyskania informacji nieoficjalnych z Nadzwyczajnej Komisji do Spraw Energetyki i Surowców Energetycznych pozyskał dwa źródła osobowe, które wykorzystywał do działań aktywnych w zamian za obietnice udzielenia korzyści materialnych; przekazał oficerowi (...) charakterystykę osobowego źródła informacji wykorzystywanego jednocześnie do działań aktywnych; w celu uzyskania dostępu do wyżej wskazanego raportu NIK znajdującego się w Departamencie Ropy i Gazu Ministerstwa Gospodarki, ubiegał się o staż w tym Departamencie pod pretekstem pisania pracy doktorskiej i zataił, ze jest obywatelem Federacji (...), by doprowadzić go na staż; w celu uzyskania informacji o terminie oddania do eksploatacji Terminalu (...) w Ś. wykorzystał jako źródła informacji osoby związane bezpośrednio z podmiotami realizującymi to zadanie inwestycyjne, konspirując rzeczywiste powody swojego zainteresowania; dokonał rozpoznania środków masowego przekazu w Polsce – dziennikarzy i ekspertów m.in. z branży energetycznej i sporządził opracowanie zawierające ich charakterystyki pod kątem ich podatności na wpływy rosyjskie i możliwości wykorzystania w opartej na założeniach rosyjskich kampanii informacyjnej dot. energetyki, a następnie podjął działania dotyczące promowania rosyjskiego punktu widzenia w sektorze energetyki oferując odpłatność za takie publikacje oraz zainspirował napisanie oraz publikacje krytykującego polską politykę energetyczną i zagraniczną artykułu „(...)”, zrealizował ustawowe znamiona występku z art. 130 § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu S. S. (1) karę 4 lat pozbawienia wolności, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 kk oraz orzecznictwie i doktrynie, orzekając w granicach ustawowego zagrożenia od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności i mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Oceniając stopień winy Sąd analizował okoliczności, mające wpływ na zakres swobody sprawcy w wyborze i realizacji zachowania zgodnego z prawem:

1) możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynu, warunkowaną poziomem rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego sprawcy, stanem wiedzy, doświadczenia, zdolnościami odbioru bodźców i informacji oraz ich analizy;

2) możliwość podjęcia decyzji odnośnie zgodnego z prawem zachowania, co warunkowane jest normalną sytuacją motywacyjną, zdolnością przeciwstawiania się szczególnym naciskom motywacyjnym, umiejętnością dokonywania wyboru spośród wielu możliwych sposobów zachowań, odpornością na nacisk bodźców zewnętrznych (sytuacyjnych), poziomem przyswojenia reguł moralnych;

3) możliwość faktycznego sterowania swoim postępowaniem w wykonaniu podjętej decyzji.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego jest znaczny. Oskarżony miał niczym niezakłóconą zdolność do rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia swego czynu co skutkuje przyjęciem, że wiedział, iż podjęte przez niego działania naruszają zarówno normy prawne, jak i społeczne. W pełni świadomie zdecydował się na popełnienie przestępstwa i konsekwentnie, w niektórych sytuacjach związanych z czynnościami ukierunkowanymi na uzyskanie dostępu do raportu NIK, wręcz uparcie, realizował jego znamiona. Zachowanie S. S. (1) stanowiło wyraźny przejaw braku poszanowania przez oskarżonego powszechnie obowiązujących i respektowanych norm społecznych i prawnych, co musi mieć wpływ na ocenę stopnia winy, jako znacznego. Oskarżony działał przeciwko interesom Rzeczpospolitej Polskiej, mimo, że wybrał ten kraj na swoją drugą ojczyznę, miał tu zapewnioną edukację, perspektywy rozwoju zawodowego oraz naukowego, nie był w żaden sposób szykanowany, w tym także instytucjonalnie, ze względu na swoje pochodzenie czy poglądy. Oskarżony korzystając z obowiązujących w Rzeczpospolitej Polskiej uregulowań prawnych uzyskał obywatelstwo polskie, okazywał poprzez swe oficjalne zachowania związane ze staraniami o uzyskanie obywatelstwa polskiego, zdobywaniem w Polsce edukacji, poszanowanie do obowiązujących norm prawnych, co w rzeczywistości nie miało miejsca. Motywacja oskarżonego – związana w ocenie Sądu z przyszłymi korzyściami, w tym pośrednio także materialnymi, dotyczącymi jego rozwoju zawodowego w ramach struktur gospodarczych lub państwowych Federacji (...) (do których przed rozpoczęciem udziału w działaniach wywiadu Federacji (...) aplikował) zasługuje w tym kontekście na potępienie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób i okoliczności popełnienia czynu (opisane szczegółowo w części niejawnej uzasadnienia), postać zamiaru i motywację oskarżonego i wobec powyższej argumentacji uznał, że jest on bardzo wysoki.

Wymierzając oskarżonemu karę 4 lat pozbawienia wolności Sąd ocenił także jego warunki i właściwości osobiste, jako okoliczność łagodzącą uznając jedynie uprzednią niekaralność oskarżonego.

Na pełną aprobatę zasługuje stanowisko reprezentowane zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, zgodnie z którym wymierzając karę Sąd kieruje się także względami prewencji indywidualnej, w zakresie której „sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa albo uniemożliwienia mu jego popełnienia, wychowawcze cele kary są realizowane przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle. W konsekwencji chodzi o wychowanie sprawcy na pełnowartościowego członka społeczeństwa. W konkretnym wypadku układ celów kary uzależniony jest głównie od całokształtu okoliczności podmiotowych” (vide Kodeks karny, Komentarz. pod red. prof. Mariana Filara, WK 2016)

Sąd miał na uwadze także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, zarówno poprzez odstraszanie potencjalnych sprawców, którym wymiar kary winien uświadomić nieopłacalność podobnych zachowań, jak też poprzez kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, uświadamiając, że w ramach obowiązującego porządku prawnego sprawca przestępstwa zostanie wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu S. S. (1) kara 4 lat pozbawienia wolności jest karą adekwatną, sprawiedliwą i należycie realizuje dyrektywy wymiaru kary.

Mając na uwadze, że oskarżony jest pozbawiony wolności w niniejszej sprawie od 15 października 2014 roku, Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 15 października 2014 roku do dnia 20 marca 2017 roku.

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych Sąd na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) poz.2 Drz.(...).

Rozstrzygając w przedmiocie kosztów postępowania, Sąd orzekł obowiązek ich uiszczenia przez oskarżonego w całości, uznając, że brak jest podstaw uzasadniających uznanie, że ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe, za zwolnieniem z ponoszenia kosztów postępowania nie przemawiają także względy słuszności.

XII K 91/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE