Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 627/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 23 stycznia 2019 r., sygn. akt II K 616/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

XX

XXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXX

XXXXXXX

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

XXXX

XXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXX

XXXXXXX

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

XXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

XXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku- punkty:

1) art. 7k.p.k. przez uznanie wyjaśnień oskarżonego jako przyjętą przez niego „linię obrony” a nadto nie przyznanie im waloru wiarygodności(…)

2) art. 7k.p.k. przez bezgraniczne przyznanie waloru całkowitej wiarygodności zeznaniom świadków T. B., J. T.. E. S., P. S., N. S., P. W., W. G., M. S. i J. S. i oparcie ustaleń faktycznych na ich zeznaniach, podczas gdy do zeznań tych świadków należało podjeść z dozą ostrożności(…)

3) art. 170 §2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, iż jest możliwe oddalenie wniosku obrony w zakresie przesłuchania świadka K. E.(…)

4) art. 41 §1 i 2 k.p.k. i art. 42 § 1 k.p.k. poprzez ich nie zastosowanie, mimo iż istniały obiektywne przesłanki do wyłączenia sędziego(…)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed przystąpieniem do analizy wyszczególnionych powyżej zarzutów apelacji należy zauważyć, iż orzeczenie co do faktu popełnienia przez oskarżonego czynu zabronionego wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). Analiza ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy znajduje odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom art. 424 § 1 i 2 k.p.k., co w pełni pozwala na przeprowadzenie kontroli instancyjnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że skarżący, który zmierza do podważenia zasadności rozstrzygnięcia poprzez zakwestionowanie oceny dowodów stanowiących jego podstawę, nie może ograniczyć się do prostego zanegowania jej i arbitralnego stwierdzenia, że walorem wiarygodności winny być obdarzone wyłącznie dowody korzystne, czy tez niekorzystne dla oskarżonego. Obowiązkiem skarżącego jest wykazanie, jakich konkretnych uchybień dopuścił się sąd meriti w kontekście zasad wiedzy - w szczególności logicznego rozumowania - oraz doświadczenia życiowego, oceniając zebrany materiał dowodowy” ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2017 r., II K 180/17, Legalis nr 1668825). Apelacja, w której podniesiono zarzut dowolnej oceny dowodów, powinna przedstawiać argumenty uzasadniające tezę, że sposób rozumowania sądu pierwszej instancji jest niezgodny z zasadami prawidłowego rozumowania, a więc nielogiczny, ewentualnie niezgodny z zasadami wiedzy lub doświadczenia życiowego, tym samym wykraczając poza ramy swobodnej oceny dowodów sformułowanej w art.7 k.p.k.

Zaznaczenia jeszcze wymaga, że jeśli Sąd Odwoławczy podziela w pełni dokonaną przez Sąd pierwszej instancji ocenę dowodów, może zaniechać szczegółowego odnoszenia się w uzasadnieniu swojego wyroku do zarzutów apelacji, gdyż byłoby to zbędnym powtórzeniem argumentacji tego sądu (por. wyrok SN z dnia 15 kwietnia 2009 r., III KK 381/08, Lex Nr 512100, postanowienia SN: z dnia 10 października 2007 r., III KK 120/07, Lex Nr 322853, z dnia 2 sierpnia 2006 r., II KK 238/05, Lex Nr 193046).

Odnośnie do wyjaśnień oskarżonego, to wyłącznie w sferze intencji oskarżony nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, gdyż w sferze faktów ustalenia Sądu, które opierają się na dokumentach oraz wiarygodnych zeznaniach świadków nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Sąd II instancji w całości akceptuje ocenę wyjaśnień oskarżonego dokonaną przez Sąd Rejonowy w sposób kompleksowy, w kontekście innych dowodów i do niej odsyła. To, że oskarżony konsekwentnie od samego początku nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego czynu świadczy jedynie o tym, że przyjął taką a nie inną linię obrony. Przy czym słusznie Sąd Rejonowy ocenił ją jako niewiarygodną.

Prawidłowa okazała się również ocena zeznań świadków T. B., J. T., E. S., P. S., N. S., P. W., W. G., M. S. i J. S. dokonana przez Sąd I instancji. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej analizy zeznań ww. świadków, która okazała się zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i swobodna (art. 7 k.p.k.). Zarzut obrońcy dotyczący rzekomo nieprawidłowej oceny zeznań wyżej wymienionych osób miał charakter ogólny, przy czym nieprzekonujący okazał się główny jego argument, iż nieprawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, jakoby powiązania świadków z osobami pokrzywdzonymi, wpływała na wiarygodność ich zeznań. Sąd Rejonowy omawiając zeznania tych świadków w sposób logiczny i wyczerpujący wyjaśnił, dlaczego świadkowie ci nie mieli powodów do bezpodstawnego obciążania swoimi zeznaniami oskarżonego.

Sąd Okręgowy nie miał również zastrzeżeń co do oceny wyjaśnień oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym. Zebrany materiał dowodowy i prawidłowe ustalenia faktyczne przeczą uznaniu oskarżonego za przedsiębiorcę, który był jedynie w zwłoce z płatnościami, gdyż w zwłoce pozostawali jego kontrahenci. Wygodnym acz zupełnie nieprzekonywującym jest argument apelacji, że relacje oskarżonego z pokrzywdzonymi są czysto biznesowe, a pokrzywdzeni zawierali z oskarżonym transakcje na zasadzie ryzyka dużego opóźnienia w płatnościach.

Zważyć należy bowiem, że choć co prawda taka konstrukcja biznesu jest możliwa, to w niniejszej sprawie pokrzywdzeni nie mogli w ogóle liczyć na zapłatę przez oskarżonego należności w przyszłości i nie nastąpiło to do dnia dzisiejszego, mimo iż transakcje miały miejsce w początkach roku 2016r. Także uzyskane od J. T. pieniądze za sprzedaż warchlaków w dniach 20 lutego 2016r., 4 i 31 marca 2016r., nie zostały przekazane pokrzywdzonemu S. W..

Oskarżony także w żaden sposób nie wskazał swoich dłużników, którzy uniemożliwiali mu wywiązanie się z płatności na rzecz S. W. i F. O. (wręcz przeciwnie ustalono, iż toczyły się przeciwko oskarżonemu postępowania egzekucyjne), a z prawidłowo ocenionych przez Sąd Rejonowy zeznań T. B. wynika, iż ten dowiedział się bezpośrednio od oskarżonego, iż zakup zwierząt i ich szybka sprzedaż za gotówkę była pomysłem P. E., który oskarżony realizował wyczerpując jednocześnie znamiona przestępstw z art. 286 § 1 k.k.

Działalność przestępcza oskarżonego w tożsamym wręcz zakresie i okresie, znana jest Sądowi Okręgowemu z urzędu, tj. z treści wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie z dnia 27 marca 2018r. sygn. akt II K 790/16 utrzymanym w mocy Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu o sygn. XVII Ka 887/18 (pokrzywdzony (...), o którym zresztą wspomina oskarżony w ostatnim słowie – k. 681v), gdzie wprost stwierdzono, iż oskarżony poprzez wskazany sposób działania, tj. zakup żywca (także w styczniu, lutym i marcu 2016r.) o znacznej wartości w ramach ciągu przestępstw z art. 286 §1 k.k. i jego szybką sprzedaż, uczynił sobie z tych przestępstw stałe źródło dochodu.

Nie potwierdziła się także linia obrony oskarżonego w zakresie złego stanu zakupionych od pokrzywdzonych zwierząt, które miały paść, jak również zamiar zrzucenia pełnej odpowiedzialności za przestępstwa na N. K., albowiem wykazane zostało, że to oskarżony zawiadywał decyzyjnie całym gospodarstwem i był współodpowiedzialny za wszystkie wskazane w przypisanych czynach transakcje.

Sąd Okręgowy w pełni zaaprobował także decyzję Sądu Rejonowego w zakresie odmowy przesłuchania w charakterze świadka K. E.. Słusznie także wskazuje Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż okoliczności na jaką świadek ten miałby zeznawać, nie miałaby istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, nawet bowiem przyznanie przez K. E., że kupował on w okresie objętym zarzutami prosiaki od N. K. nie zaprzeczałaby temu, że oskarżony R. K., na co wskazywali zresztą przesłuchani w sprawie świadkowie, uczestniczył aktywnie w zakupie prosiąt a także w negocjacjach i rozmowach dotyczących terminów płatności i przyczyn nieuregulowania należności, na co Sąd Rejonowy szczegółowo wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut apelacji dotyczący obrazy przez Sąd Rejonowy art. 41 §1 i § 2 k.p.k. i art. 42 § 1 k.p.k. Nie ulega bowiem żadnych wątpliwości, iż wniosek oskarżonego o wyłącznie sędziego wpłynął po rozpoczęciu przewodu sądowego, który rozpoczęto na rozprawie w dniu 22 maja 2018r. – k. 627. Zatem niezależnie od odczuć czy świadomości oskarżonego co do rozpoczęcia przewodu sądowego, prowadzenie rozprawy przez Sąd Rejonowy w dniu 28 czerwca 2018r., mimo złożenia wniosku o wyłączenie było prawidłowe. Sąd Rejonowy wskazał, że wniosek o wyłączenie z dnia 25.06.2018r., który mógł zostać zgodnie z treścią art. 41 § 2 k.p.k. pozostawiony bez rozpoznania, zostanie zarejestrowany pod odrębną sygnaturą, a następnie został skierowany do losowania i rozpoznania. W dniu 6 lipca 2018r. Sąd Rejonowy rozpoznał wniosek o wyłączenie i go nie uwzględnił.

Sąd Okręgowy w pełni podziela argumenty zawarte w postanowieniu Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 6 lipca 2018r. sygn. II Ko 1271/18 - k. 648 w tym zakresie, podobnie jak w postanowieniu z dnia 24 sierpnia 2018r. – k. 658 (rozpoznanie kolejnego wniosku oskarżonego o wyłączenie).

Oczywistym jest natomiast dla Sądu Okręgowego, iż fakt oddalania przez Sąd Rejonowy wniosków dowodowych oskarżonego lub jego obrońcy nie może być rozpatrywany jako zarzut w ramach art. 41 § 1 k.p.k. Kwestia zasadności wydawania decyzji w tym zakresie przez Sąd orzekający może być przedmiotem analizy jedynie sądu odwoławczego. Podkreślić bowiem należy, że ocena dowodów, składanych wniosków dowodowych, czy wreszcie ocena materiału dowodowego to sfera niezawisłości sędziowskiej, stanowiącej jedną z konstytucyjnych zasad państwa prawa.

Podstawą zatem wyłączenia sędziego nie może być wyłącznie subiektywne przekonanie niezadowolonej z przebiegu procesu strony o nieprawidłowościach jakie upatruje w sposobie prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego, w tym składanych przez strony wniosków procesowych.

Podnieść także należy, że wątpliwość co do bezstronności sędziego powinna być „uzasadniona". Zwrot ten oznacza, że chodzi o poważną wątpliwość oraz że musi ona istnieć obiektywnie, a nie tylko w subiektywnym przeświadczeniu (urojeniu) strony, którą na podstawie zaistnienia określonej okoliczności mogłaby powziąć każda inna, rozsądnie oceniająca i nieuprzedzona osoba. W doktrynie słusznie się wskazuje, że nie stanowi przyczyny wyłączenia sędziego sama tylko podejrzliwość strony ani utrata wiary w bezstronność sędziego wynikająca z jej subiektywnego odczucia. Nie są też przyczyną wyłączenia wyrażane przez sędziego ogólne poglądy prawne w poprzednio wydawanych orzeczeniach czy publikacjach naukowych - komentarz do art. 41 k.p.k. Dariusz Świecki - LEX.

Wnioski o wyłączenie sędziego składane przez oskarżonego R. K. nie miały żadnych racjonalnych podstaw, zatem słusznie nie zostały uwzględnione.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na niezasadność zarzutu.

Lp.

Zarzut

2

Punkt 5) apelacji - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który skutkował uznaniem, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy w żaden sposób nie wskazuje, iż nie miał on zamiaru dokonania spłaty (…) oskarżony nie przyznał się do punktów I – IV aktu oskarżenia, natomiast co do punktu V wskazał, iż jego działania kierowane były ku temu, aby spłacić zobowiązanie przy pierwszej możliwości finansowej oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut miał w zasadzie charakter wtórny względem zarzutów omówionych już w Lp.1, logicznie bowiem się w nich zawiera. Wobec tego, że Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny sprawy w oparciu o prawidłowo ocenione dowody, o czym powyżej, powyższy zarzut ma jedynie charakter nieuzasadnionej polemiki z tymi ustaleniami.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosków z uwagi na niezasadność zarzutu.

Lp.

Zarzut

3

Punkt 6) apelacji - obraza art. 5 § 2 k.p.k. poprzez uznanie oskarżonego winnym na podstawie nie dających się usunąć w toku procesu wątpliwości (…) bowiem wina oskarżonego R. K. co do zarzucanych mu czynów w żaden sposób ewidentnie nie została udowodniona, a opierała się na szczątkowych relacjach osób, które zazwyczaj nie miały styczności z oskarżonym lub jako kontrahenci byli negatywnie nastawieni wobec jego osoby z uwagi na przeciągający się brak spłaty w stosunkach handlowych między nim a pokrzywdzonymi

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd pierwszej instancji nie uchybił normie art. 5 § 2 k.p.k., choć i taki zarzut stawia apelujący. Zasadnicze znaczenie w wykorzystaniu normy art. 5 §2 k.p.k. ma stanowisko Sądu rozstrzygającego daną sprawę. To Sąd orzekający musi mieć określone wątpliwości i mimo ich nie wyjaśnienia rozstrzygnie je na niekorzyść oskarżonego. Dopiero wówczas można skutecznie podnosić zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. Jeśli wątpliwości w sprawie podlegającej kontroli nie miał Sąd pierwszej instancji, a tak w istocie było, czemu dał wyraz w swej motywacyjnej części rozstrzygnięcia, to zarzut stawiany zaskarżonemu wyrokowi nie mógł zostać uznany za skuteczny. Jest tak tym bardziej, że obrońca nie przekonał, iż istotnie w sprawie tej określone okoliczności budzą wątpliwości. W żadnym wypadku nie może być mowy o tym, że tak sformułowany zarzut może uzasadniać w sposób przekonujący złamanie zasady in dubio pro reo. Uzasadniając zarzut w tym zakresie, skarżący w istocie wdaje się w polemikę z sądem meriti, przedstawiając własną ocenę materiału dowodowego i czyni to w sposób wybiórczy. Sąd Okręgowy ocenę dowodów, zaprezentowaną w motywacyjnej części wyroku całkowicie akceptuje i do niej odsyła.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na niezasadność zarzutu.

Lp.

Zarzut

4

Punkt 7) apelacji - rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności wyjaśnienia w tym miejscu wymaga, iż o „rażącej niewspółmierności kary” w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. nie można mówić w sytuacji, gdy Sąd wymierzając karę, uwzględnił wszystkie okoliczności wiążące się z poszczególnymi ustawowymi dyrektywami i wskaźnikami jej wymiaru, czyli wówczas, kiedy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego ustawową, wynikającą z reguł zawartych w art. 53 § 1 k.k., zasadę sądowego wymiaru kary, nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się utrzymać w kontekście wymagań wynikających z ustawowych dyrektyw determinujących wymiar kary.

Należy podkreślić, iż niewspółmierność kary zachodzi wtedy, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzonych za przypisane przestępstwo, nie odzwierciedla należycie całego bezprawia popełnionych czynów i nie spełnia celów kary. Należy mieć na uwadze, że nie chodzi tu o każdą ewentualną różnicę, co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczą, że kara wymierzona jawi się jako kara rażąco niewspółmierna, a więc nie dającą się zaakceptować.

Sąd Okręgowy pozytywnie ocenił orzeczoną wobec oskarżonego karę zasadniczą 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu Odwoławczego stanowi ona sankcję sprawiedliwą, w pełni odpowiadającą dyrektywom wymiaru kary określonym w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu ww. sankcję nie przekraczając granic przewidzianych przez ustawę, dostosował dolegliwość do stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także poszczególne okoliczności łagodzące i obciążające oskarżonego, wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie sankcje te mają osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wskazać przy tym należy, jak niebagatelnie wysoka, łączna jest wartość wyłudzonego przez oskarżonego mienia tj. 568747,92 złote, oraz fakt, że popełniając przestępstwa w początkach roku 2016r. oskarżony naprawił szkodę jedynie w kwocie 2500 złotych na rzecz jednego z pokrzywdzonych.

Podsumowując, orzeczona kara nie może być uznana za niewspółmiernie surową i to w dodatku w stopniu rażącym.

Wniosek

Obrońca zgłosił wniosek o wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszego wymiaru

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do złagodzenia kary, co wyjaśniono w punkcie Lp. 4 tabeli.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyznał, iż nie ustrzegł się błędu orzekając obowiązek naprawienia szkody na rzecz F. O. w wysokości wynikającej wprost z postawionego oskarżonemu zarzutu w punkcie V, podczas gdy zgodnie z poczynionymi ustaleniami oskarżony uiścił na rzecz tego pokrzywdzonego na poczet zadłużenia kwotę 2500 złotych

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Twierdzenia Sądu Rejonowego w zakresie rozstrzygnięcia w punkcie 7 zaskarżonego wyroku odpowiadają stanowi faktycznemu.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Całość rozstrzygnięcia, za wyjątkiem zmiany w punkcie 7 w zakresie wysokości kwoty naprawienia szkody na rzecz F. O.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie i wyciągnął ze zgromadzonych dowodów prawidłowe wnioski, zgodnie z art. 4, 7 i 410 k.p.k. Argumenty zawarte w wywiedzionym przez obrońcę oskarżonego środku zaskarżenia były całkowicie bezzasadne. W sprawie brak było również podstaw wskazanych w art. 439, 440 i 455 k.p.k., uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji. W związku z powyższym orzeczenie należało utrzymać w mocy w całości.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Punkt 7 wyroku Sądu Rejonowego, obniżenie kwoty naprawienia szkody na rzecz F. O. do kwoty 90.860 złotych – punkt 1 wyroku Sądu Okręgowego

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

4.1.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

XXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że poniesienie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jego obecną sytuację osobistą i majątkową.

Ponadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego S. W. kwotę 1008 zł. tytułem zwrotu kosztów udziału pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym. Stawka ta wynika z § 11 ust. 2 pkt 4 i § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.).

7.  PODPIS

Sławomir Jęksa Ewa Taberska Jarosław Ochocki